De Titanenstrijd is een Griekse mythe die een strijd is tussen de Titanen met Kronos als leider en de Olympische goden. De strijd begon toen Zeus zijn vader Kronos dwong om zijn kinderen uit te spuwen. Dat wilde hij niet doen en daar liet Zeus het niet bij. Zeus liet nameljk de honderden reuzen en cyclopen vrij die gevangen zaten in de gevangenis van Kronos. Kronos verklaarde wellicht meteen de oorlog aan de Olympische goden en werd bondgenoten met de Titanen die hem zouden helpen in de strijd tegen hen. Zonder hen kon hij dat namelijk helemaal niet. Vervolgens deden de Titanen verschillende pogingen om de berg Olympus te bereiken door de bergen Pelion en Ossa op te stapelen, maar dat lukte helaas niet.
Uiteindelijk versloegen de Olympische goden de Titanen en stuurden ze hen naar Tartarus, een deel van de onderwereld dat streng bewaakt werd. De Titanen die niet deelnamen aan de strijd mochten gewoon in de bovenwereld blijven en hielden hun macht. Volgens bronnen hebben ze hen later toch vergeven en mochten ze in de Elyzeese velden wonen. Dat staat ook wel synoniem voor de hemel of het paradijs.
H E D E N D A A G S E B E T E K E N I S
Het begrip 'De Titanenstrijd' is nog steeds een veelgebruikt spreekwoord. Het betekent dan ook wel 'een zware, langdurige strijd'. Zo is het spreekwoord ook te linken met de mythe: de strijd tussen de Titanen en de Olympische goden was wellicht een erg zware strijd die erg lang duurde.
Dit spreekwoord wordt vooral gebruikt in de sportwereld. Denk bijvoorbeeld aan krantenkoppen van voetbalwedstrijden, aan belangrijke tenniswedstrijden of zelfs aan politieke partijen die een strijd voeren tegen elkaar. Je zal dit spreekwoord dus vast al eens tegengekomen hebben in de krant of op het internet zonder dat je wist dat er een mythe achter schuilt.
Om een reactie te kunnen plaatsen op het dagelijks nieuws dien je te zijn ingelogd.
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
