LET OP! Deze blog bevat spoilers!

Jonas woont in een fictieve stad met verschillende gemeenschappen. Na de ruïnes erg lang geleden is alles weer opgebouwd. Er zijn dingen weggelaten. Kleur, emoties, gevoelens, dieren, planten. Alles wat een slechte invloed zou hebben op mensen is weggelaten. Je leeft niet meer met je echte familie, maar met mensen die je dus
een soort van geadopteerd is. Ook heet dit een familie-eenheid. 
Iedereen is in de gemeenschap gelijk. Er is niemand rijker of beroemder.
Er gelden nu ook regels, in dit 'perfecte' systeem.

-Je moet gebruik maken van correct taalgebruik. Gevoelens die niet meer bestaan mag je dus niet meer hardop zeggen.
-Je draagt de kleding die je toegewezen wordt.
-Je neemt je ochtendmedicatie elke dag in. Deze zouden er voor moeten zorgen dat je gezond blijft, maar eigenlijk haalt dit je gevoelens weg.
- Je houdt je aan de avondklok.
-Lieg nooit.

Er is iemand die al deze herinneringen bewaart. Deze man heet de ''ontvanger van herinneringen''. Hij is oud en dus moet er iemand anders gekozen worden.
Jonas is net zoals hem, maar hij is hier nog niet achter. Hij ziet af en toe kleur en
voelt meer als anderen. Hij wordt langzaam verliefd op zijn vriendin Fiona.

Op de dag van de ceremonie, een dag waarop oude mensen met pensioen gaan,
jonge kinderen hun eigen fiets krijgen, de tieners hun taak toegewezen en waarop
baby's worden geleverd aan mensen die dit willen, krijgt Jonas nog steeds geen taak toegewezen. Fiona krijgt een taak als verzorgster in het babyhuis en zijn andere
vriend Asher wordt dronebestuurder. Hij wordt overgeslagen. Aan het einde van de ceremonie krijgt ook hij eindelijk zijn taak.
Hij wordt de nieuwe ontvanger van herinneringen.

De oude ontvanger van herinneringen geeft alles door aan Jonas, door zijn beide
handen beet te pakken. De muziek, kleur en dans, alles. Dus ook de slechte dingen. Verlies en oorlog. 

Bij Jonas in huis komt de baby Gabriel. Hij is net als Jonas, te zien aan het teken op
zijn arm. Jonas komt erachter dat dit systeem helemaal niet zo goed was als hij dacht. Hij neemt Gabriel met zich mee en gaat de rand van hun gemeenschap over.
Hij gaat op zoek naar de grens van herinneringen. Als hij deze bereikt, krijgt iedereen
de herinneringen weer terug. 

Mening
Ik vind deze film erg geslaagd. Het verhaal houd me in zijn greep. Echt een aanrader voor mensen die van The Hunger Games of Divergent houden.

Einde