Cindy schreef:
GESLOTEN! Probeer vanavond de winnaar te kiezen als ik tijd heb.

EndingStory schreef:
Hoi lieve Cind, 
Mijn dierbaarste voorwerp ga ik hierin beschrijven ^^
Het poppetje,
in de tijd dat mijn moeder nog leefde, gaf ze mij een pop op mijn geboorte.
het is het enige wat ik nog van haar heb, en zal het me hele leven bij me houden.
ik gaf haar schijnbaar de naam Mellisa, mijn zusje had ook zoon pop en noemde die het zelfde!
maar, om erop terug te komen, die pop is mijn dierbaarste bezit en enige wat ik over heb van mijn moeder <3

Liefs, EndingStory Aka Maity

Masterpiece schreef:

---

Rooz10 schreef:

Één van de dierbaarste dingen die ik heb (ik heb er namelijk 2haha..) is een klein glazen konijnen beeldje. Hij is ongeveer net ze groot als mijn hand.


Ik heb dit beeldje van mijn oma gekregen toen ik 6 was. Het beeldje heeft ze speciaal voor mij gemaakt. Aangezien ze kunstenares is kan ze dit dus best goed haha.. De reden dat ik het beeldje heb gekregen is eigenlijk best verdrietig. Ik ben een belachelijk grote dieren vriend. Dit ben ik altijd al geweest, ik vond het heerlijk als ik omringd was door dieren. Ik merkte dan ook al vroeg op dat dieren veel eerlijker en vriendelijker waren en erg trouw zijn. Sinds ik me dan ook kan herinneren heb ik een grote obsessie van konijnen en zijn dit dan ook altijd me lievelingsdieren geweest. Mijn vader had dan ook een enorm konijnen hok gemaakt van hout. Nou eigenlijk kan je het meer een soort van flat noemen aangezien het 2 verdiepingen had HAHA. Ik had dan ook 5 konijnen toen de tijd.
Mijn lievelings konijn Tweetie, Flappie, Stamper, Karel en baby konijn Yoshi. Jammer genoeg toen ik 6 werd gingen we verhuizen en mijn moeder vond dat we toch wel een beetje te veel konijnen hadden en had besloten dat ik er 3 weg moest doen. Dus bleef ik over met Tweetie en Yoshi. We woonden net 3 dagen in het nieuwe huis toen Yoshi opeens ontsnapt was. We weten nog steeds niet hoe.. Maar ik weet nog  goed dat ik en mijn moeder naar buiten renden omdat we geblaf van een hond hoorde en een jongentje hoorde schreeuwen. Toen ik de achter deur uit renden (alles was nog zand en niemand had schutting staan aangezien we in een nieuw bouwwijk zijn gaan wonen) zag ik Yoshi doodsbang weg rennen voor de hond. Mijn moederen rende achter ons konijn aan die als snel op haar af gerend kwam omdat hij haar herkenden. We hebben Yoshi toen naar binnen gebracht en in zijn hok gelegd waar hij warm kon worden. Later die avond is hij gestorven.. Waarschijnlijk omdat zijn hart te snel bleef kloppen en hij te erg geschrokken was.
Ik heb toen de hele nacht lopen huilen en ik ben toen ook een paar dagen niet naar school geweest. De dag na dat het was gebeurd kwamen mijn Opa en Oma langs. Mijn Oma haalde toen het beeldje uit haar tas, gaf het aan mij en zei erbij (als ik het me goed herinner) "Zo is Yoshi als nog een beetje bij je. " Sinds dien herdenk ik al mijn konijnen via dat beeldje. Omdat als ik het beeldje vast heb nog een beetje voelt als of ze nog bij me zijn.

Pentatonix schreef:
Leuk Cin! Lekker bezig met je competities (: HIER KOMT MIJN LANGE INZENDING <3

Muziekdoosje
Het dierbaarste voorwerp dat ik heb is een muziekdoosje. Ik kreeg dit bij mijn geboorte van mijn vader. 
Het is in de vorm van een clown die een marionet vast heeft, als je het doosje opwind begint de clown met het bewegen van zijn armen en 'bespeelt' hij op die manier de marionette. 
Het is géén enge clown (ik vind clowns wel eng, maar deze niet), maar hij heeft een lieve en rustige uitdrukking. 
Naast de marionet staan er nog een aantal cadeautjes en andere dingen op als voorwerpje waaronder een klein leeuwtje.

Waarom dit belangrijk is
Inmiddels al bijna 20 jaar geleden overleed mijn vader, vlak voor mijn 2e verjaardag. Dit muziekdoosje is het énige voorwerp dat ik nog van hem heb dat ik daadwerkelijk van hém heb gekregen (de rest voornamelijk van hem en mijn moeder samen). 
Ik luisterde in een periode vroeger elke nacht naar het liedje in het doosje en gebruikte het om er bij in slaap te vallen. 
Het is het enige tastbare dat ik nog heb aan mijn vader, gezien ik me niks meer herinner (geen uiterlijk, geen stem, niks). 

Wat het zo bijzonder maakt is het lied in het muziekdoosje.
Het lied heet 'Send in the Clowns' en komt uit de musical A Little Night Music. 
Het is echt heel erg bijzonder dat hij me dit heeft gegeven, want mijn vader was niet perse fan van musicals.
Ik heb echter op mijn 9e besloten dat in musicals wil spelen, en ben vanaf dan gaan trainen en op les gegaan. Vorig jaar ben ik dan ook aangenomen op een musical opleiding op het conservatorium. Het is heel gek dat hij juist een musical muziekdoosje heeft uitgekozen voor mij, terwijl ik nog maar een baby was.
Afgelopen mei heb ik een cursus gedaan met allemaal docenten uit Engeland en heb toen dit lied 'Send in the Clowns' gezongen. 
Terwijl ik er naar luisterde (thuis), omdat iemand had gezegd dat het een mooi lied zou zijn, besefte ik dat ik het nummer kende en begon ik onbewust te huilen. 
Het bleek het lied te zijn dat mijn hele leven al in mijn muziekdoosje zit.
Ik heb het nummer mogen zingen op een optreden van die cursus week, voor onder andere mijn moeder in de zaal, met het muziekdoosje in mijn hand.
Dat was het mooiste moment van alle keren dat ik heb mogen zingen, omdat het voelde alsof mijn vader er bij was en ik voor hem zong.

Ik luister nog steeds naar het muziekdoosje bijna elke avond.
Succes met kiezen Cin! Leuk en bijzonder om elkaars verhalen te lezen.

Adora schreef:
Hmm, toen mijn oma overleed had mijn opa haar trouwring bewaard, zo'n hele mooie gouden met hun initialen en trouwdatum erin gegraveerd. Toen overleed mijn opa ook en ik wilde gewoon iets hebben waardoor ik het gevoel zou hebben dat ze allebei toch een beetje bij me waren, dus tijdens het opruimen van het huis kwamen we heel veel dingen tegen die herinneringen naar boven haalden zoals tekeningen die echt wel 10 jaar geleden gemaakt waren en allemaal kaarten en uiteindelijk vonden we die ring ook, en sinds toen draag ik die ring elke dag behalve op momenten dat ik te bang ben om hem kwijt te raken. Door die ring heb ik soms echt het gevoel alsof ze bij me zijn, vooral als ik 's avonds alleen beneden zit en daarom is dat het dierbaarste dat ik in mijn bezit heb en doe ik 'm alleen af als het echt moet <3.

Ophiocordyceps schreef:
Dat is me te persoonlijk om hier neer te schrijven..

Pleasure schreef:
Dat katje dat ernaast staat heeft mijn moeder nu en dat beertje mijn zus, we hadden het gekregen voor kerst.

Pleasure schreef:
Die glitters op je blog zijn zo cool! Hoe heb je dat gedaan?

Dit vind ik zelf een hele moeilijke vraag, ik heb namelijk meerdere verschillende dingen die me heel dierbaar zijn.. 

Mijn tante heeft vorig jaar voor kerst een konijnenknuffeltje gehaakt, hij is zo mooi met oortjes die je kan ombuigen en de armen en benen kunnen heen en weer bewegen. Nou ik heb dus heel veel spullen van konijnen, oom zelf gemaajt door allemaal mensen zo heb ik van mijn oma een schilderij van een konijn gekregen (ook zelfgemaakt). Maar dit gehaakte konijntje is bijzonder voor me omdat het laat zien dat je zelfs met bepaalde ziektes altijd nog dingen kan doen, die je leuk vind. Mijn tante heeft een spierziekte, we kunnen zo goed als zeggen dat ze niet kan lopen (maar ze maakt al verbetering, ze kan een paar stappen, en ze kan 1 minuut staan, ze kan fietsen en soms gaat ze een kwartiertje zwemmen!) ze heeft een soort ondersteuning robot dingen om haar benen zodat ze extra steun heeft, en ringen om haar vingers. Door deze spierziekte kan ze namelijk zonder het door te hebben haar vinger uit de kom naar achter laten schieten. 
Mijn tante haakt nu denk ik al 2/3 jaar, ze heeft echt al geweldige dingen gemaakt zoals een heel groot draakje, ook maakt ze regelmatig inktvisjes voor couveuse baby's. 
Ik ben gehecht aan het konijntje omdat zij het heeft gemaakt, en laat zien hoe goed ze weer andere dingen kan. Dit geeft mij ook het voorbeeld van als je niet o goed bent in het een heb je altijd talent voor iets anders, en ik ben trots op haar

Dit is het konijntje dat ze me heeft gegeven, het is van haar facebook account want ik heb nu niet de mogelijkheid om even snel een foto te maken en ik wou hem toch graag laten zien. Andere foto's van haar gehaakte dingen kun je zien op haar facebook account hiervoor: Het Creahoekje van Ingrid

Cindy schreef:

Kynee schreef:
WOUW de layout is inderdaad heel erg mooi! Leuke competitie Cindy ik doe mee ;')

Ik wist natuurlijk meteen wat ik ging kiezen! Het word mijn gele knuffelkonijn. En hoewel ik al 19 jaar oud ben houd ik er nog steeds enorm veel van. Op mijn 1ste verjaardag kreeg ik er 3 van. 3x hetzelfde konijn voor het geval dat ik mezelf er erg aan ging hechten. Zo hadden we altijd nog reserve, haha. Nou zo gezegd zo gedaan was ik er al snel erg aan gehecht en nam het overal mee naar toe. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik er eentje in het winkelcentrum ben verloren en niemand het zag. Toen we thuis kwamen kreeg ik gewoon een nieuwe uit de kast. Op het heden is het zover dat ik er nog maar een heb, en dus ben ik daar erg zuinig op! Jammer genoeg is ze erg kapot en valt het hoofdje er bijna vanaf. En dat zal ook niet de eerste keer zijn want ze is al een aantal keer vastgemaakt. Ze gaat altijd mee op vakantie en verder ligt ze gewoon onder het kussen in bed hihi. Toch check ik elke avond of ze er nog is zodat ik met een gerust hart kan gaan slapen.

Goodnight

Lilypad schreef:
Een pop die ik met men geboorte van men lievelings opa heb gekregen en door men oma en die kant van de familie is het niet meer mogelijk om hem te zien of af te spreken. En de enige aandenken wat ik heb is die pop.

LilyAllen schreef:
Mijn meest dierbaarste ding..
Is een stukje van een ketting dat ik van mijn opa heb gekregen in 2006 in de woonkamer van mijn huis.
Toen ik klein was hield ik echt van glinsterende dingen, en mijn opa wist dat, dus altijd als hij buiten was keek hij op straat of hij een stukje sieraad op stoep kon vinden. En dus, in 2006 gaf hij me het mooiste stukje sieraad die ik ooit had gezien. Het heeft een bloemvorm met ingelegde nep diamanten. Ook zitten er aan de onderkant kralen vastgemaakt. Hij is mooier in het echt dan dat ik nu kan vertellen.
Maar er kwamen geen nieuwe stukjes sieraad meer. Een paar dagen later stierf mijn opa aan een geknapte bloedcel bij zijn hersenstam. Gelijk toen we te horen kregen dat hij was opgenomen in een ziekenhuis gingen we erheen en sliepen we bij mijn opa. Ik heb een beeld nog in mijn hoofd gegrift hoe hij op dat bed lag met alle machines die mijn opa in leven probeerden te houden, maar het was al te laat. Hij stierf diezelfde dag. En dat was de grootste schok van mijn leven want ik was zijn eerste en enige kleinkind. Mijn broertje werd later in 2007 geboren en had mijn opa nooit meegemaakt.
Het belangrijke en laatste sieraad van mijn opa bewaar ik nu in een blauw doosje met nep diamantjes erop. Naast het doosje staat een foto van mijn opa.
Als dit doosje met het sieraad erin ooit zal verdwijnen dan weet ik niet wat ik zal doen. Het is het laatste wat ik van mijn opa over heb. Dus als het verdwijnt zal ik sowieso instorten.
Net na de dood van mijn opa heb ik het dingetje elke avond vastgehouden en ik wou dat hij nog leefde en me kon knuffelen want ik mis hem zo. Maar ik voel dat hij van boven de wolken naar me kijkt en dat hij voor eeuwig in mij zal voortleven.

Dat was mijn verhaal, over het stukje sieraad wat zo veel voor me betekent.

Bollie1 schreef:
ik heb een foto van mij en nog 3 andere vriendinnen eentje ervan is gesorven aan kanker  en een ander is verhuisd naar de andere kant van Belgie je begrijpt dat dit dus redelijk belangrijk is voor ons (3) we smsen vaak van wat er gebeurt is maar altijd als ik die foto zie moet ik denken aan hoe ze in het ziekenhuis lag en de dokters allemaal kwamen tijdens een oorvedovend gepiep ik begrijp dat je hier geen snars van geloofd maar het is waar en het kan me niks schelen of ik win of niet maar dit verhaal wou ik ergens kwijt dit is ook slechts 3maanden geleden gebeurt

Roseberry schreef:

---

Dankjewel!

Ldb2004 schreef:
Wat een schilders ezel
Waarom: Well 2 jaar geleden is mijn opa gestorven aan kanker  en ik had zijn schilders ezel geerfd Wat mij het hardst raakte toen was dat mijn opa mijn 10de verjaardag niet kon vieren...
Ik zit nu nog altijd te huilen  
Volgens mij staat hoe der ook wel in hier boven
Duss dat wass het...

Cindy schreef:

---

O btw gefeliciteerd! Was erg druk sorry. Xd

BeYourMusic schreef:
Leuk competitie! Alleen mijn dierbare knuffel is allang weg :/ Ik heb echt geen idee waar het is, maar ik hield zoveel van die knuffel vroeger. Ik heb zelf een foto van toen ik klein was met die knuffel :3

CRFJ schreef:
Waar ik echt niet zonder kan is mijn ketting.
Aan een simpele ketting hangt een sleutel, een pareltje, een open hartje met courage erop geschreven, een plectrum en een hanger van een eland.
De eerste drie kreeg ik op oudjaarsdag 2014 (dus bijan twee jaar geleden) via de post. Ik had het op etsy besteld en gekregen van mijn ouders vanwege het proces waar ik inzat. Het idee was een steunpilaar voor mij in een lastige tijd. Dat is het ook geworden want in het eerste jaar heb ik hem maar 8 dagen niet om gehad en dit jaar twee dagen. Ik kan dus letterlijk niet zonder de ketting. 
De plectrum is belangrijk, omdat dat mij doet denken aan de meet en greet met R5 voor het concert wat ze gaven in 2014, aangezien ik de plectrum daar heb gekocht. 
De eland staat voor mijn broer, die heb ik vanuit Schotland van hem gekregen, en aangezien hij nu 4 maanden weg is, hecht ik er nu alleen maar meer waarde aan. 
dus:
item: ketting
gekregen/gekocht: oud en nieuw, van mijn ouders via etsy, voor een lastige tijd in mijn leven, r5 concert, vanuit Schotland van mijn broer.
waarom bijzonder: Staat echt voor een emotioneel proces van mij, geeft me steun als ik het even lastig heb, courage is mijn motto, herinnering aan muziek/meet en greet, mijn broer omdat hij zo dicht bij me staat. 
https://instagram.com/p/xSDbEEKzqRh_kirep2Qj2LjHzgLSo6wqcGVcg0/

Roseberry schreef:
Omygod dat setje moet ik hebben.

Austaryph schreef:
wat voor mij heel dierbaar is,is een hart van klei, waar ik en mijn zus onze namen staan in gegraveert. het is een herinnering aan mijn zus,een van de dierbaarste mensen die ik ken. waarom? dat zul je zo lezen.
mijn zus was de jongste van de 3 kinderen van mijn ma en pa,ze werd altijd buitengesloten,toen op een dag mama vertelde dat ze zwanger was van een dochter (ik) ze had het er een lange tijd alleen maar over.
die andere 2 maakte niks uit nog een zus,want zij waren al rond de 15j
de dag dat ik werd geboren,nicky (mijn zus) was de eerste die op bezoek kwam. zij was was ook de eerste die mij in haar armen nam,papa wou geen kind meer,maar later was hij blij dat hij er toch nog een kleine had
als klein kind was ik altijd bij haar,we hebben een erg sterke band gecrieert (idk hoe je t' schrijft) maar de pubertijd kwam eraan, je kent dat he...ze had lange tijd geen oog voor me, maar gelukkig duurde dat maar even. ze zit nu in de examenpireode. ze komt niet veel meer thuis,en gaat vaak uit. ik zie haar bijna niet meer :c
maar toen ik nog 7 jaar was,heb ik met haar een aandenken gemaakt,een hart van klei waar onze namen opstaan : Lotte ♥ Nicky
dat doet me altijd aan haar denken,altijd als ik een dip heb,kijk ik ernaar,en ik voel me al veel beter,omdat ik weet dat ik bij haar ben ... ♥
zusjes voor altijd ♥ / ik ga nog eens kijken hoe je het plaatje erop zet van dat hart.<3
zo,dit was een van de dierbaarste dingen die ik heb!
mooie lay-out trouwens!

Cindy schreef:

---

Jammer, is het dan zo erg? O-0

Sas schreef:
Leuke competitie!! Maar ik zou inzendingen nooit openbaar maken over dit soort dingen dus ik kan niet meedoen haha C: Succes allemaal!

Felicia schreef:
wat voor mij heel belangrijk is is mijn lievelingsknuffel Lisa.  ik heb haar al heel lang, en ik baal als ik dr kwijtraak of als ze kapot gaat, ik heb dr vgm 15 14 of 13 jaar al. ze zat vgm bij een tijdschriftabonnement  net als de andere drie die ik tegelijk met haar kreeg. maar zij is toch wel het belangrijkste voor mij. waarom? ze vrolijkt me op als ik vrdrietig ben, en helpt mij door moeilijke dingen heen. ik neem haar vaak mee naar dojtersafspraken e zo gewoon omdat ik dat fijner vindt. ze was ook de hele week bij mij toen oma was overleden en ze ging ook mee naar de begrafenis etc omdat oma haar ook altijd lief vond. ik zou haar voor geen goud willen missen want ze is mijn beste vriendin, en i love haar 

Cindy schreef:

---

Moet niks mag wel. maar gaat om het verhaal

Austaryph schreef:
moet je een plaatje hebben?
heb geen idee hoe je het hierop post

Cindy schreef:

---

Nee, joh ik blijf altijd ouder he dus dan blijf jij je altijd jong voelen dat moet niet. xD

Cindy schreef:

---

Hij is al 22 jaar oud kun je naar gaan! O-o

Cindy schreef:

---

Ik ken het HAHAH ik zelf heb een ijsbeertje super oud zo worden ze niet meer gemaakt, hij is ook aan een armpje helemaal leeg omdat ik hem daar altijd aan had vast gepakt toen ik klein was xD dus 1 slap armpje en 1 wat dikker. xD

Cindy schreef:

---

Ursela schreef:

Cindy schreef:
Succes iedereen!