- Maak gratis account!
- Je bent niet ingelogd
Je hebt nog niet gereageerd op het forum.
Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
Welkom bij Virtual Popstar!
|
BlogHieronder vind je de laatst geplaatste blogs van deze speler. Je kunt op de blog pagina reacties plaatsen.
|
| Schrijfwedstrijd seizoen 6 - Inschrijfronde |
| De fles vodka die enkele seconden nog tegen zijn lippen zat, zette hij neer op het houten nachtkastje naast het bed. Zijn nog brandende sigaret gooide hij op de vloer waarna hij er kort met zijn voet over schuurde om het vuur te doven. Ordelijkheid was nergens te bekennen in zijn ruime kamer, schoonmaken was niets voor hem. “Damn… De Geruchten kloppen,Genovese heeft een zoon.” Hij bestudeerde de jongeman voor zijn neus tijdens hij zijn woorden uitsprak.Het was vanzelfsprekend dat hij dingen had gehoord, maar sinds er veel roddels werden verspreidt was het nooit zeker of het een waarheid of leugen was. Buitendien leek het hem vreemd dat een man zoals hem het hart had voor een relatie. Vermoedelijk was hij ontstaan vanuit een ongelukje, na alle verhalen die hij gehoord had over Genovese leek het hem onmogelijk dat hij een vrouw liefhad. Zoals gewoonlijk kon hij zijn grijns niet inhouden terwijl hij een aantal spottende woorden uitbracht. “Natuurlijk heeft hij een zoon, iedereen weet dat hij zijn handen niet van zijn hoeren af kon houden.” Niets ontdeed hem van zijn grijns, hij vond het plezierig om iemand te kleineren, vooral wanneer het nieuwelingen waren. “Het is vreemd dat jij zijn zoon bent, je lijkt niet op hem. Hij leek ontzettend gevaarlijk, maar jij… Jij ziet er het tegenover gestelde uit,” bracht hij op een lacherige manier uit.Wanneer hij aan Luciano's zoon dacht, moest hij meteen denken aan een moedig en gevaarlijk iemand, net zoals hijzelf. De jongen voor hem daarentegen leek helemaal anders dan zijn vader. “Ach, wat onbeleefd van me. Ik vergeet mezelf voor te stellen. Mijn naam is Nicholas, Nicholas Gorbachov,” zette hij het gesprek verder. Hij was benieuwd naarchoe de jongen voor hem mocht heten. Dat hij Luciano's zoon was wist hij ondertussen al, zijn naam daarentegen had hij nog nooit gehoord. Simpelweg doordat hij nooit in zijn bestaan geloofd had. Mensen hadden hem talloze bijnamen gegeven, vermoedelijk doordat ook hen onwetend waren welke naam hij kreeg bij zijn geboorte. Nicholas was altijd nieuwsgierig naar nieuwelingen, vooral naar hun karakters. Hij lokte ze graag uit hun tent, op die manier kon hij weten hoe ze reageerden op zijn spottende uitspraken die hij zeer graag uitsprak. Niet dat hij rekening hield met iemand, iedereen wist hoe hij in elkaar zat. Hij bleef meestal zijn spottende zelf, hij kon het moeilijk laten. “Dus,heeft deze jongeman ook een naam? Of mag ik je gewoon de zoon van de demon noemen, net zoals de meeste mensen doen?” |
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
