- Maak gratis account!
- Je bent niet ingelogd
Je hebt nog niet gereageerd op het forum.
Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
Welkom bij Virtual Popstar!
|
BlogHieronder vind je de laatst geplaatste blogs van deze speler. Je kunt op de blog pagina reacties plaatsen.
|
| Schrijfwedstrijd seizoen 9 |
| Inschrijfronde Het weer is stormachtig. Al de hele voormiddag dwarrelen de bladeren als sneeuw naar beneden en de bomen werpen een kille schaduw op ons huis. Thomas kijkt net als ik door het raam naar het water en zijn hoofd lijkt het ritme van de golven te volgen. Wanneer hij in de gaten heeft dat ik de trap op wil lopen, draait hij zich snel om. Zijn blik is uitgeleefd alsof het vijfjarig kind in hem is verdwenen en het doet me pijn wanneer ik zie dat de fonkeling in zijn heldergroene ogen er niet meer is. 'Mama', fluistert hij, 'wat als Sem nooit meer wakker wordt?' Elke keer opnieuw twijfel ik om de waarheid te zeggen, maar ik geloof niet dat ik daarmee zijn verdriet kan stillen. 'Tuurlijk wordt hij wakker, schat, dat heb ik je beloofd', antwoord ik. 'Kom even hier, dan leg ik het nog een keer uit.' Terwijl hij van de stoel klautert, begin ik alvast na te denken hoe ik het verhaal de vorige keer ben gestart. Begon het met de voedselvergiftiging of vertelde ik eerst over zijn nagels die geel waren geworden? Wat zei ik ook alweer over de diepe slaap waarin Sem zogenaamd verkeert? Opnieuw komt de twijfel opdagen. Misschien had ik er geen doekjes om moeten winden, had ik hem meteen dood moeten verkondigen zodat hij nu niet de rest van de dagen in zijn rechthoekig verblijf moet ontbinden. Ronde 1 Al de hele tijd heb ik een benauwd gevoel en dat is ook Sinn Spy niet ontgaan. Elke keer wanneer hij zich voorbereidt op een nieuwe positie, kijkt hij even of alles nog in orde is met mij. Op het moment dat hij voor de etalage van de derde winkel staat, steekt hij zijn duim in de lucht. Met een geforceerde glimlach imiteer ik zijn gebaar, maar ik weet dat, als hij zich nu op mij concentreert, mijn gedachten hem al lang bereikt hebben. Gelukkig draait hij zich snel om en wendt hij zich weer tot de missie, die me langzaamaan begint te vervelen. In mijn ooghoek zie ik hoe Sinn zich regelmatig in bochten wringt en de voorbijgangers nauwlettend in de gaten houdt, terwijl ikzelf al uren in dezelfde tearoom in het midden van het winkelcentrum zit. Het begint ook de serveerster te vermoeien, aangezien ik niks meer bestel en blijf roeren in het reeds gesmolten ijs alsof ik de kracht niet vind om zoveel calorieën naar binnen te spelen. Geloof me, deze beker ijs zou ik in normale omstandigheden in een mum van tijd verorberen. In mijn achterzak voel ik plots een getril. Hopend op wat actie haal ik er vlug het apparaatje uit en ik richt mijn ogen op het scherm. Tot mijn teleurstelling lees ik in groene drukletters 'mission succeeded'. Wanneer ik de uitgang van het winkelcentrum nader, zie ik Sinn al naar me zwaaien. Zijn ogen stralen van trots. 'Deze opdracht hebben we perfect uitgevoerd, Luana! Wat zou Esmeralda zonder ons doen,' zegt hij enthousiast. Hij steekt zijn armen voor zich uit om mij te omhelzen, maar ik zet een stap naar achter. 'We?' zeg ik verbaasd. |
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
