‘Hallo, ik ben Roos Bloemendaal, ik ben 17 jaar oud en over een paar maanden word ik 18. Ik heb iets heel doms gedaan, ik kan me achteraf mezelf wel voor mijn kop slaan. Want wat ik heb gedaan heeft mij bijna het leven gekost, ik zit nu in een afkickkliniek, waar mensen zitten die verslaafd zijn aan bijvoorbeeld drugs of alcohol. In mijn geval ben ik verslaafd geworden aan - ja, je kan het denk ik al raden - afvallen! En ik kon er eerst niet meer mee stoppen, het voelde namelijk zo goed; de eerste paar keer wanneer ik een kilo kwijt was. Helaas werd het langzaam minder, en was één of twee kilo niet meer genoeg voor me… Maar nu vraag je je zeker af waarom ik dit dan überhaupt deed, he? Nou dat zal ik je vertellen! Ik wilde model worden, maar voornamelijk deed ik het allemaal voor een jongen. Ja, ik was stom om dit voor een jongen te willen doen! Ik raad jou dit dus ook nooit aan, ga nooit afvallen omdat een jongen dat nou zo nodig wil. Als hij je niet neemt zoals je bent, is hij je niet waard, en dan DUMP JE DIE HANDEL! Maar ik dwaal af. Ik deed het voor een jongen genaamd Robert, omdat ik dacht dat iedereen slanker was dan ik. Achteraf kwam ik er achter dat dat niet zo was, maar ik kon op dat moment niet helder denken. Ik wilde zo graag model worden, en ik wilde zo graag indruk maken op Robert dat ik er zelfs mijn leven voor op het spel heb gezet! Nou ja, ik kan het wel in het kort uit gaan leggen maar ik kan ook gewoon vertellen van af het begin. Dus laat ik maar bij het begin beginnen. Het begon allemaal op die ene dag de dag van de modellen audities en je opdrachten moest doen en halen om in de volgende ronden te belanden…’

Hoofdstuk 1 Roos: Audities

Ik werd wakker ik stapte uit bed en sprong onder de douche zoals elke ochtend. Toen ik aangekleed was en beneden kwam en de keuken in stapte om eten te maken voor school, zoals altijd 1 boterham om op te eten en 2 om mee te nemen naar school. Het brood voor school deed ik in mijn schooltas en met mijn andere boterham ging ik aan tafel zitten, en ik pakten de krant erbij om te kijken of er iets interessants in stond. En toen vielen mijn ogen opeens op een advertentie: MODEL GEZOCHT!  Ik helemaal blij want ik wilde al heel lang heel graag model worden, en dit was misschien wel mijn kans! Dus ik las snel verder wat er nog meer stond; er stond: Geachte lezer, wil jij al heel lang en heel graag model worden? Heb je er altijd al van gedroomd om over een catwalk te lopen? En kleding te dragen dat beroemde mode ontwerpers gemaakt hebben? Dan is dit je kans! Wij zijn momenteel op zoek naar EEN nieuw model, of je ervaren bent of niet maakt helemaal niks uit! Want als je mee wilt doen mag dat, de audities zijn vanmiddag om half 3 bij de modellenacademie, zorg ervoor dat je er bij bent want zo kans laat je toch niet zo maar schieten of wel? Hopelijk zien we je daar! We wensen jullie allemaal heel veel succes nog en mogen de beste winnen! Groetjes Het modellen bureau. Ik kon niet geloven wat ik net gelezen had, ze waren op zoek naar een nieuw model! Dit was mijn kans om misschien model te worden!? Ik wist zeker dat ik deze kans niet zo maar liet schieten ik zou hem met beide handen aangrijpen en hopelijk lukte het me ook nog! Toen was het tijd om naar school te gaan, ik pakte mijn spullen en ik haalde mn fiets uit het schuurtje. Ik deed mijn tas om en stapte op de fiets en fietste naar school. Eenmaal op school aangekomen stapte ik van mn fiets af en zette hem in het fietsenrek neer en liep naar mijn vrienden en vriendinnen toe. Ik stond wat te praten met Lena en Yara toen opeens Robert er aan kwam met een meisje, ‘ Wie zal dat mens zijn?’ vroeg Lena aan ons. ‘Dat mijn schat is Britt zijn nieuwe vlam/Vriendin’ antwoordde Max, 1 van mijn vrienden/vriendinnen. ‘O oke’ zei ik zo nonchalant mogelijk ik deed net of het mijn niet echt interesseerde, Robert was mijn beste vriend van de jongens, wij waren heel close maar ik wilde de laatste paar maanden meer zijn en worden dan alleen ‘een goede vriendin’  maar ja dat zal nooit gebeuren want hij was zeker weten niet op mij, anders had ik dit al lang gemerkt. Ik zuchtte diep, toch deed het me pijn van binnen dat hij me niet zag staan, maar dan in de zin van meer als een ‘goede vriendin’ ach ja de liefde van mij naar hem zal hopelijk ook over gaan.  ‘Hallo iedereen! Dit is Britt mijn vriendinnetje waar ik heel trots en blij mee ben’’ zei Robert vrolijk toen hij bij ons was. Ik dacht bij mezelf  ‘Ze zal vast ook super blij zijn met hem, want ja hij was zo lieve schat en knap en lekker en… OMG WAT ZIT IK NU WEL NIET TE DENKEN! Roos wakker worden houd je hoofd er bij ja!’ zei ik zo in mezelf. Maar wat ik hard op zei tegen Robert was ‘Gefeliciteerd!’ en ik draaide me om naar de meiden. Ik had namelijk iets leuks te vertelen aan ze! ‘Heey meiden weet je wat ik vanmiddag ga doen?’  Riep ik heel enthousiast tegen iedereen van het clubje. ‘Nou vertel!’ zei Yara ongeduldig ze was zo was gewoonlijk weer nieuwsgierig haha. ‘Vanmiddag zijn er audities om model te worden bij de modellen academie! En ik ga er aan mee doen jaja!’’ riep ik zeer enthousiast tegen Yara. ‘’Cool!’ riepen mijn vriendinnen in koor, maar Robert keek bezorgt en zei ‘’Is dat wel zo goed idee?’  ik keek hem raar aan waarom was hij nou niet blij voor me dat ik mijn droom achterna ga? Dus ik antwoorden terug ‘’Ja waarom niet, deze kans krijg ik niet altijd dus die ga ik zeker grijpen’ zei ik en keek hem aan.’Nou ik zal eerlijk zijn de meeste krijgen daar door ehmmm hoe zal ik dit zeggen Anorexia van en dat wil ik bij jou niet zien gebeuren jij bent me beste vriendin!’ zei hij en keek me bezorgd aan. ‘Ja, zijn beste vriendin en niet meer dat ben ik ja, maar wat is het een schatje dat hij zich zorgen maakt om me toch erg lief om te zien’ dacht ik bij mezelf. Maar ik antwoordde er iets anders op ‘Maak je maar geen zorgen Robert ik zal er voor zorgen dan ik geen Anorexia krijg hoor’ Zei ik en ik glimlachten vriendelijk naar hem. Hij keek me nog steeds bezorgd aan en zei ‘’Beloof het me Roos beloof het me dat je nooit aan afvallen begin want ik wil je niet kwijt’ zei hij tegen mij. ‘Wat is het toch een dropje en zo beschermend een van de reden waarom ik hem zo leuk vind! Maar helaas hij had die Britt al pff…’ zei ik weer eens tegen mezelf en zuchtte diep, ‘Ik beloof het’ zei ik tegen hem en keek hem aan. Dat leek zijn zorgen een beetje weg te nemen maar nog steeds niet alles zag ik aan zijn gezicht. ‘Dus jij wilt model worden?’ vroeg Britt met een spottend lachje aan mij, ik keek haar boos aan en zei ‘Ja nou en!?’ ik draaide me om en negeerde haar vervolgens. ‘Heey meiden geen ruzie maken he’ zei Robert en keek Britt streng aan, Britt keek opeens poeslief en zei ‘’Wat ik en ruzie maken?’ zei ze met een onschuldige blik als of ze de onschuld zelf was BAH! ‘Ik maak nooit ruzie schatje want het zijn jou vrienden en vriendinnen waarmee ik ook een goede band wil opbouwen’ zei ze er achter aan en kustte hem vol op zijn mond. Robert kustte haar terug, voor mij was het ik-stond-er-bij-en-ik-keek-er-naar gevoel… ‘Ik was wel zo jaloers op Britt ik wilde Robert zoenen, IK! Maar dat zal vast altijd een droom blijven die nooit uitkwam dacht ik bij mezelf’  De bel ging en het was tijd voor de lessen dus we liepen naar binnen, ik had per ongeluk me tas buiten laten staan dus ik rende nog snel even terug om hem te pakken, Britt stond me op te wachten. Ze keek me gemeen aan en zei ‘Meid jij zal nooit model worden dat niet alleen, ik ga Robert van je afpakken zo dat hij niks meer met jou te maken wilt hebben want jij bent hem niet waard als beste vriend, hij is van mij en van mij alleen en ik ga hem niet delen kreng!’ zei ze en keek me boos aan ‘’Pas maar op want ik ga je het leven zuur maken’  en lachtte gemeen. Ik wilde iets terug zeggen maar op dat moment kwam Robert aan gelopen en zei ‘Komen jullie meiden nog?’ Britt pakte mijn tas van de grond en deed opeens poes lief weer ‘Ja lieverd we komen, Roos was haar tas vergeten en ik wilde het haar even brengen maar ze kwam er ook al terug voor’ zei ze heel lief tegen Robert die er met open ogen in trapte. ‘Wat ben je toch een schatje! Echt mijn droom meisje’ zei ik en hij kuste Britt weer. Britt gaf mijn me tas en zei heel lief ‘Alsjeblief Roos hier is je tas, laten we maar snel naar de lessen gaan voor we te laat komen’ en ze liep samen met Robert weg, en keek nog even achterom toen Robert de hoek om was, en liet mijn een gemene glimlach zien. Ik zuchtte en dacht ‘Dit gaat nog was worden met die Britt…’ en vervolgens rende ik ook naar mijn les.