Tam schreef:
Mijn zus (24) woont na 7 jaar op zichzelf gewoond te hebben tijdelijk bij ons (mijn ouders + ik) wonen tot ze een woning heeft gevonden in Den Haag. Ze komt vanuit Engeland, dus ze moet nu een hoop regelen (bankrekening, DigiD, vergunningen etc) dus ze kan niet meteen verhuizen.
Problem is: Mijn ouders proberen te helpen maar doen dit niet op een handige manier, want ze bemoeien zich overal mee en doen een beetje alsof ze het zelf allemaal niet kan regelen. Mijn zus heeft hierdoor echt een hekel aan mijn ouders gekregen en is continu chagrijnig en ziet overal het negatieve van in.
Ik krijg nu van mijn zus al het gezeik over mijn ouders en van mijn moeder al het gezeik over mijn zus over me heen. Ik merk dat ik hierdoor niet graag met mijn zus optrek, ook al is ze eindelijk weer in NL na 3 jaar in het buitenland te hebben gewoond. Is niet leuk voor haar, maar ik kan haar negativiteit gewoon niet aan. Ik zit zelf in een positieve bubbel die ik graag behoud. Ik probeer haar hier een beetje in mee te trekken maar dit luk echt niet, ze is mega pessimistisch over alles..
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik vind mijn eigen mentale gezondheid ook erg belangrijk want het heeft even geduurd voordat ik me zo lekker voelde, maar ik wil ook dat mijn zus en ouders goed met elkaar overweg kunnen en blij zijn
Mijn zus (24) woont na 7 jaar op zichzelf gewoond te hebben tijdelijk bij ons (mijn ouders + ik) wonen tot ze een woning heeft gevonden in Den Haag. Ze komt vanuit Engeland, dus ze moet nu een hoop regelen (bankrekening, DigiD, vergunningen etc) dus ze kan niet meteen verhuizen.
Problem is: Mijn ouders proberen te helpen maar doen dit niet op een handige manier, want ze bemoeien zich overal mee en doen een beetje alsof ze het zelf allemaal niet kan regelen. Mijn zus heeft hierdoor echt een hekel aan mijn ouders gekregen en is continu chagrijnig en ziet overal het negatieve van in.
Ik krijg nu van mijn zus al het gezeik over mijn ouders en van mijn moeder al het gezeik over mijn zus over me heen. Ik merk dat ik hierdoor niet graag met mijn zus optrek, ook al is ze eindelijk weer in NL na 3 jaar in het buitenland te hebben gewoond. Is niet leuk voor haar, maar ik kan haar negativiteit gewoon niet aan. Ik zit zelf in een positieve bubbel die ik graag behoud. Ik probeer haar hier een beetje in mee te trekken maar dit luk echt niet, ze is mega pessimistisch over alles..
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik vind mijn eigen mentale gezondheid ook erg belangrijk want het heeft even geduurd voordat ik me zo lekker voelde, maar ik wil ook dat mijn zus en ouders goed met elkaar overweg kunnen en blij zijn



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.


20