Juno schreef:
Quinty
Eenmaal op school aangekomen zet ik mijn fiets in het fietsenrek. Ik speur met mijn ogen even snel over de fietsenrekken maar zo snel zie ik Djeromi haar fiets niet staan. Ik loop naar het gebouw toe waar we gym hebben. Gym is bij ons in een ander gebouw dan waarin we normale lessen hebben. Mij is nooit verteld waarom, maar ik gok vanwege het geluidsoverlast. Zou Djeromi weer school skippen? Nee, vast niet. Ze is al is gewaarschuwd dus dan moet ze waarschijnlijk naar de directrice en dat wil ze ECHT niet. Toch zegt iets me dat ze er weer niet zal zijn. Ik loop de kleedkamer binnen en kijk rond. Zelf ben ik te laat dus het is niet logisch dat ze er nog niet is. "Zoek je iemand?" vraagt Maaike, een vriendin van Djeromi. "Ja, Djeromi." antwoord ik. Maaike knikt. "Ik zocht haar ook al. Het ziet ernaar uit dat ze er weer niet is." "Hmm." Mompel ik en begin me nonchalant om te kleden. Maar of het ook echt nonchalant is? Ik maak me zorgen om mijn vriendin. Ik denk dat ze spijbelt met een reden. Met een goede reden. En ik ben bang dat het geen blije vrolijke reden is. Wat ik hierbij in gedachten heb? Ja, weet ik niet. Maar dat het zoiets is. Dat. Dat weet ik wel bijna zeker. De gymles verloopt gelukkig best soepeltjes. Volgens mij hebben we niet echt iets belangrijks gedaan, maar zeker weet ik dat niet. Ik had de hele les mijn gedachten er niet bij en ik zat de hele tijd naar de deur te kijken. Hopend dat Djeromi toch nog binnen zou komen lopen, en zeggen: "Sorry meneer, ik ben een beetje laat." Maar dat gebeurde niet.
Toen ik eindelijk de hoop dat Djeromi nog zou komen, had opgegeven. Zat ik in de volgende les. En wie daar binnen kwam lopen. Ja hoor, het was Djeromi. Ze kwam gewoon het lokaal binnengelopen, zei verder niks en nam plek naast mij. De hele les niks tegen haar gezegd, maar toen de bel ging, onze spullen inpakten en samen het lokaal uit liepen werd ik boos. Achteraf weet ik helemaal niet meer waarom en wat ik gezegd heb, maar ik werd gewoon boos. Ik zei iets over dat ze nu op gesprek moet en dat haar ouders erbij worden betrokken, dat ze straf gaat krijgen en zelfs dat ze mij hiermee laat stikken. Het is niet normaal hoeveel spijt ik hiervan heb gekregen. Ze is weggelopen. Ik dacht: Ik zie haar nog wel bij de volgende les. Maar nee hoor. Ook niet bij de volgende en alle lessen daarna.
Na school ook nog even langs haar huis gefietst. Niemand thuis, of in iedergeval niemand die open deed, want ik zweer dat ik geluid hoorde binnen.
Zuchtend op mijn bed geploft. Denk dat ik hier nog wel even blijf liggen. Mijn schatje (Pip) bijt zachtjes in mijn oor. Ze wilt spelen, dat merk ik ook wel, maar daar heb ik nu geen zin in. Geen aandacht van mij vandaag.