Je hebt nog niet gereageerd op het forum.

Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
+ voeg shout toe
Cool.dus.niet
Ik geef random sets weg, want vp bday!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.
> Sluiten
Helper
16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG - CreepDoll
Anoniem
Internationale ster



Wij weten. 

Trouwens heb jij een titel?

Ik: meisje
Jij: jongen + begin succes ❤️

Scarlett Ally Adams ~ 19 jaar ~ foto https://40.media.tumblr.com/f2066622051ea3aecc0547c7eee67e8e/tumblr_nnntodHDo61roi4wwo1_500.jpg
(Sorry dat het een linkje is)
Anoniem
Wereldberoemd



Ik:

Mitch Cole Paine - 24
Anoniem
Internationale ster



Scarlett

Ik loop over het marktplein. Ik kijk wat rond. Steeds gaan mijn gedachten terug naar wat ik vorige week gezien heb. Ik heb iemand zien vermoorden. Wie of wat weet ik helemaal niet. Ik weet alleen dat er iemand vermoord is. Ik ben toen snel weggelopen. Ik had schrik toen echt ontzettend veel. Ik kijk het plein nog eens rond en zucht dan. Ik stap naar huis. Ik woon alleen sinds ik school af ben en studies doe ik niet verder. Daarvoor ben ik niet aangelegd. Rustig stap ik naar binnen. Ik gooi mijn tas op de bank en loop naar boven toe. Een douche zal me goed doen. Ik draai de kraan open kleed me uit en neem een douche. Daarna als ik klaar ben ga ik aangekleed naar beneden en zet me op de bank. Ik bestel straks wel een pizza ofzo.

Sorry mijn beginnen zijn slecht.
Anoniem
Wereldberoemd



Mitch

In het eerste zicht had ik het niet gezien, maar later toen ik een andere maat van mij hoorde zeggen dat er een getuigen was, ging alles meteen fout. We konden de getuigen niet te pakken krijgen want die dook een huis binnen. Gelukkig konden wij nog wel zien wie het was, maar die gene niet omdat we onze gezichten vermomd hadden. Toch baalde ik er van dat we gezien waren. 
Met mijn telefoon voor mijn neus, staarde ik naar het scherm, het was een week geleden en had vanmorgen een bericht gehad dat ik die gene moest vinden, wat er later zou gebeuren werd er niet vermeld. Waarom kreeg ik deze opdracht? Er waren genoeg andere jongens die het wel wilde doen. Ik had al te veel aan mijn hoofd op het moment. Met een zucht sloot ik mijn mobiel af en stopte deze in mijn zak, stond op van het bankje en rekte mij even uit. Het was een mooie avond om even niets te doen, maar door dit bericht waren mijn plannen eigenlijk in de war gegooid, of meer, de hele dag zat ik er over na te denken. Rustig begon ik te lopen, terug naar mijn appartement in de stad. Groot was het niet, maar het was genoeg voor mij omdat ik toch meer van de dag ergens anders te vinden was.  
Anoniem
Internationale ster



Scarlett

Even later zet ik de tv uit. Even lopen zal goed doen. Ik zet me recht, ik loop naar boven en doe loopkleren aan. Het is nog best warm dus heb alleen een loopbroek en een sportbh aan. Lopen heb ik deze week ontzettend veel gedaan. Het houdt mijn gedachten af van die moord. Ik moet er steeds naar terug denken en dat is niet zo leuk. Ik doe mijn schoenen nog aan en loop dan naar buiten. Ik begin te lopen. Het doet me echt goed, alleen maar denken aan dit. Ik maak een grote toer. Ik beslis om hierna een pizza te gaan halen. Ik loop rustig en opeens bots ik tegen een jongen op. 'Sorry,' mompel ik en stap rustig door. Ik kijk nog eens om naar die jongen.
Anoniem
Wereldberoemd



Mitch:

Het begon steeds donker te worden, maar door het licht van de lantaarnpalen was alles nog duidelijk te zien. De weg kende ik hier inmiddels op mijn duim dus als het licht uit zou vallen wist ik alsnog de weg te vinden. Een lange tijd liep ik in gedachten over de stoep, trapte af en toe een steentje weg. Mijn handen had ik in de zakken gedaan van mijn hoodie en bleef voor mij uit kijken. Nog steeds snapte ik niet waarom juist ik deze opdracht kreeg? Meteen schudde ik deze gedachten van mij af en liep stug door, ik had trek in sterke drank, meer om een vreemde smaak in mijn mond weg te wassen, wat het was, wist ik niet.
Terwijl ik verder liep, strak voor mij uit kijkend, had ik niet door dat er iemand naar mij toe gelopen kwam die tegen mij opkwam, of ik tegen die gene aan? Meteen kwam ik uit mijn gedachten en stond stil, de andere persoon bleef ook tot stilstand gekomen te zijn. Ik draaide mij om en keek gelijk in de ogen die mij meteen bekent voor kwamen. Nee, dit kon niet? Had ik deze ogen nu al gevonden? Ik opende mijn mond om wat te zeggen maar glimlachte dan even, kuchte en haalde mijn handen uit mijn zakken. "Sorry." zei ik terug als ik de stem van de persoon, het meisje die tegen over mij stond, hoorde. "Ik lette niet goed op, mijn schuld." zei ik rustig. Ik kon haar hier ter plekken doden, maar wat had ik bij mij? En er waren getuigen omdat we recht voor een paar huizen stonden. 
Anoniem
Internationale ster



Scarlett

Als hij dat zegt stap ik rustig naar hem toe. 'Nee sorry, ik was er met mijn gedachten niet bij,' zeg ik tegen hem. Ja ik was aan het denken aan dat van vorige week. 'Maar anders zin in pizza, om het goed te maken?', vraag ik dan met een glimlach aan hem. Het is best wel raar dat ik in mijn sportbh voor hem sta, maar ik ga ook gewoon zo gaan lopen dus ja. Ik denk even na, ik kijk eens rond en zie dat het al aardig donker is geworden. Het begint ook koud te worden, ik voel het nu pas omdat ik nu stilsta en niet meer beweeg. 'Zullen we dan naar die pizzeria gaan?', vraag ik met een glimlach en voel een rillig over mijn rug gaan. Ik kijk hel dan aan en maak aangestalte om dan richting daar te gaan.
Anoniem
Wereldberoemd



Mitch:

Wat er net werd gezegd snapte ik wel, maar wat er daarna kwam totaal niet. Nodigde ze mij nou uit om pizza te eten? Kort schudde ik mijn hoofd. "Nee dank je, het is aardig, maar ik heb net al gegeten." loog ik en glimlachte naar haar. Als ik dan zie dat ze het koud begon te krijgen wilde ik haar mijn hoodie geven, maar dat was niet zo verstandig omdat ik haar net pas kende. Ach wat maakte het uit, ik trok mijn hoodie over mijn hoofd en hielt die naar haar uit. "Hier." zei ik dan en schonk haar een kleine glimlach. "En als ik jou was zou ik het thuis bestellen, want het word nu aardig donker." zei ik dan terwijl ik mij omdraaide om vervolgens verder te gaan lopen.
Anoniem
Internationale ster



Scarlett

Als hij dat zegt knik ik kort. 'Dan de volgende keer,' glimlach ik. Ik zie dat hij zijn hoodie uittrok en hem naar mij toehoudt. 'Heb jij hem niet nodig?', vraag ik maar als hij nee schudt neem ik hem aan en doe ik hem aan. 'Dankje,' glimlach ik dan. Als hij dat zegt knik ik. 'Dan zal ik maar naar huis gaan,' zeg ik tegen hem. Ik glimlach nog eens en draai me dan om. In rustige looppas loop ik naar mijn huis. Die hoodie is werkelijk warm en zit ontzettend goed. Even later heb ik het gevoel dat ik bespied word. Ik kijk even om me heen, maar als ik niemand zie draai ik me om en loop ik verder. Als ik dan thuis ben neem ik de telefoon en bestel een pizza voor me. Die hoodie hou ik gewoon aan.
Anoniem
Wereldberoemd



Mitch:

Ik wilde nog zeggen dat het raar was eigenlijk terwijl we elkaar nog maar net kende, of tenminste, wat maakte het uit. Als ze vroeg of ik het niet nodig had, schudde ik mijn hoofd. "Ik had het al best warm." zei ik schouder op halend. Met mijn ogen op haar gericht keek ik hoe ze de hoodie aan deed en glimlachte. "Geen dank en staat je goed." zei ik en knikte als ze dan zei dat ze ging. Een paar minuten bleef ik stil staat tot ze op een bepaalde afstand stond. Rustig liep ik achter haar aan, maar bleef nog zo uit het zicht zodat ze mij niet kon zien. Het was meer voor haar veiligheid, want ik had nu zo'n gevoel dat de andere ook deze opdracht hadden gekregen. 
Het duurde niet lang tot ze bij haar huis aan was gekomen, mijn ogen liet ik nog even over de omgeving of ik iets bekends zag. Een zucht van opluchting kwam over mijn lippen als ik niemand zag, maar toch had ik zo'n vreemd gevoel. Nadat zij naar binnen was gegaan, draaide ik mij om en liep ik zo snel mogelijk richting mijn appartement. Dan hoorde ik mijn mobiel af gaan en nam deze op. "Mitch, je had haar kunnen pakken" hoorde ik een stem aan de andere kant die ik meteen herkende. "Shut up Bo en je blijft van haar af begrepen." zei ik en sloot mijn mobiel af, stopte deze terug in mijn broekzak en pakte mijn sleutel er uit om vervolgens de deur te open van het gebouw waar ik voor stond.
Anoniem
Internationale ster



Scarlett

Ik schiet recht. Ik lig nog op de bank. Ik kijk hoe laat het is elf uur in de ochtend. Ben ik dus hier inslaapgevallen. Die hoodie heb ik nog steeds aan en naast mij ligt pizza en de tv staat ook nog steeds op. Ben ik dus gewoon plotseling inslaapgevallen. Ik zet me recht en loop dan naaf boven toe. Een douche, dat heb ik echt nodig. Ik doe de hoodie uit en kleed me dan ook helemaal uit. Ik draai de kraan open en wanneer het water goed is stap ik eronder. Gisteren had ik echt het gevoel dat ik achtervolgd werd, maar waarom en wie dan. Ik weet het niet, ik weet ook niet of ik mijn gevoel helemaal moet geloven. Nadat ik die moord heb gezien laat mijn gevoel me soms in de steek. Nadat ik helemaal klaar ben stap ik de douche uit. Ik doe mijn kleren aan en die hoodie leg ik op mijn bed. Ik loop naar beneden. Een ontbijten dan maar. Ik neem een kom en doe er wat müsli in. Rustig begin ik te eten en als het op is zet ik het weg. Ik verlaat mijn huis en met mijn tas op mijn schouder stap ik naar het park.

Anoniem
Wereldberoemd



Mitch:

Met een knallende koppijn werd ik wakker van mijn wekker. Met een zucht kwam ik over eind en drukte mijn wekker uit. Mijn hand legde ik even op mijn hoofd neer en wreef dan over mijn gezicht. Hoe ik wakker werd met hoofdpijn wist ik niet, maar het zou dan niet zo'n geweldige dag worden. Met mijn andere hand reikte ik naar mijn nachtkastje waar een pakje met pijnstillers lag, haalde er twee uit en stopte deze in mijn mond, pakte dan het flesje water wat op de grond stond en nam een flinke teug van om de pijnstillers weg te krijgen door mijn keel heen. Dat zou nog even een tijdje duren voordat het begon te werken.
Na een paar minuten stil gezeten te hebben, stapte ik uiteindelijk uit mijn bed en liep recht door naar de badkamer waar ik onder een koude douche ging staan. Dit deed mij vaak genoeg goed, en gelukkig nu ook weer. Als ik klaar was, droogde ik mij af, kleden mij om, maar op het moment dat ik mijn hoodie wilde pakken, greep ik mis. Even keek ik naar de plek waar ik het altijd gooide. "Ohja, dat meisje." mompelde ik en liep richting de keuken om wat eten en drinken te pakken. Eenmaal klaar, at ik het gewoon op terwijl ik stond en wat andere dingen deed waarvan een berichtje lezen van mijn baas. Het scheelde niet veel of ik had mijn mobiel tegen de muur aan gesmeten. Bo had het verteld, dat was duidelijk. Een zucht kwam nogmaals over mijn lippen en nam een paar flinke slokken van mijn drinken. Een ochtendwandeling, dat ging ik maar doen, om hier de hele tijd te zitten was ook niets. Niet veel later verliet ik het huis en liep ergens random heen.
Anoniem
Internationale ster



Scarlett

Als ik in het park ben laat ik me op een rustig plekje onder een treurenwilg zakken. Ik kijk even rond. Wat is het hier mooi. Ik neem mijn box uit mijn tas en zet rustig muziek op. Niet al te luid, zo luid dat ik het alleen kan horen. Ik neem een schrift uit mijn tas en wat potloden. Ik neem mijn mobiel en antwoord wat op berichtjes. Dan kijk ik om me heen naar nog andere mensen dat hier zitten en langslopen. Telkens dwalen mijn gedachten af naar die ene avond van die moord. Waarom moest ik daar toen zijn. Eenmaal dat ik doorhad dat de andere me ook zagen begon ik te rennen, wat goed was want ze liepen achter me aan. Ik was een steegje ingeslopen waardoor ze niet wisten waar ik was. Ik heb echt bang toen en sindsdien heb ik vaak het gevoel dat ik gevolgd word.
Anoniem
Wereldberoemd



Mitch:

Terwijl ik aan het lopen was, had ik muziek opgezet en de oortjes in mijn oren gestopt. De nummers kwamen mijn gehoor binnen. Ondertussen was ik van alles aan het opnemen waar ik liep. Je wist maar nooit of er één van de jongens uit een steeg konden komen om je te doden, dat deed mijn baas nog wel is. Als iemand niet aan zijn opdracht voldeed werd die vermoord. Zo had ik eens is mijn beste vriend moeten doden, het was vreselijk en de gedachten achtervolgde mij nog steeds.
Even haalde ik diep adem en sloeg links af richting het park, niet veel later kwam ik aan bij het park en stapte ik door de poort die naar het park leiden. Na een tijdje gelopen te hebben, nam ik plaats op een bankje in de schaduw wat over het meer uit keek. Ik merkte dat mijn mobiel af ging, pakte deze uit mijn zak en keek naar het scherm. Een vloekwoord kwam over mijn lippen heen en nam toch op. De stem van mijn baas hoorde ik uit de telefoon komen en luisterde naar wat hij zei. Vaak hoefde ik niet te antwoorden, een simpele ja was prima. 
Anoniem
Internationale ster



Scarlett

Ik kijk nog eens rond. Ik zit niet ver af van het meer. Mijn gedachten dwalen weer af naar vorige week, ik hoop dat ik die mensen nooit meer tegen kom. Ik krijg er gewoon de rillingen van. Ik kijk eens naar het meer en zie die jongen van gisteren zitten. Glimlachend zet ik me recht en loop naar hem toe. Ik zie dat hij aan er bellen is en wacht geduldig tot hij klaar is. Als hij dat dan is glimlach ik. 'Dus, je hoodie heb ik niet mee, maar bedankt ervoor. Alleen die pizza telt nog steeds, dus wat denk je?', vraag ik dan aan hem met een glimlach.

-sorry voor kort-
Anoniem
Wereldberoemd



Mitch

De stem bleef maar door gaan tot ik het eindelijk tot een einde kwam, ik antwoorden en hing op. Een zucht kwam over mijn lippen en stopte mijn mobiel terug in mijn broekzak. Voor een tijdje staarde ik voor mij uit tot ik een stem hoorde en meteen op keek. Het meisje van gisterenavond zag ik weer en luisterde naar wat ze zei. "Hoodie komt wel goed." zei ik en glimlachte. Maar als ze dan over de pizza begon trok ik even een wenkbrauw op. Ze ging wel erg snel. Dan kuchte ik even snel en ging met mijn hand door mijn haar heen. "Je blijft maar door gaan over die pizza he." Lachte ik en schudde mijn hoofd. Snel keek ik op mijn horloge waar het nog echt vroeg op was maar stond dan op. Terwijl ik op stond, zag ik iets in mijn ooghoek bewegen in de bosjes en zuchtte ongemerkt. Fijn, ze hielden mij ook nog in de gaten, dit werd gezellig. "Laten we een stukje gaan lopen." stelde ik uiteindelijk voor.
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld
Pagina: | Volgende | Laatste