Dauntless schreef:
Azra had geen mensen meer gezien sinds ze hem in deze cel hadden opgesloten. Ze waren waarschijnlijk bang voor hem en dat was goed zo. Ontsnappen leek onmogelijk, maar dat was het niet. Alles had een uitweg, als je goed genoeg zocht, vond je hem wel. Azra zou hier ook nooit zitten als hij dat zelf niet wilde. Dacht de politie werkelijk dat ze eindelijk de grote Azrael Thornebourne hadden gevangen, het was bijna lachwekkend. Nee, voor hem was dit iets tijdelijks, een afwisseling van decor. Een soort vakantie weg van het criminele leven, al miste hij het nu al. Het was zo saai in deze cel, geen mensen om te kwellen, niemand om hem gezelschap te houden. Er hing een camera, waar hij af en toe naar glimlachte en zwaaide, denkend over wie de mensen aan de andere kant waren, denkend hoe hij hen zou vermoorden. Hopelijk zat er meer dan één iemand achter de schermen. Dan kon hij één van hen vermoorden en dan de beelden naar de andere opsturen. Hij zou de dood van zijn collega zien en dan zelf sterven, hoe ironisch.
Zijn gedachten werden verstoord door het openen van een deur. "Wel, wel bezoek. Ik zou zeggen ga zitten, maar jullie vertrouwen me blijkbaar niet met stoelen, of een tafel, of een bed of ook maar enig ander meubel." De verzorgers en bewakers zeiden niets. Ze namen hem hardhandig vast en duwden hem in een rolstoel. Zijn polsen en enkels werden vastgegespt. "Zou ik mogen weten waar deze gezellige wandeling naartoe gaat. Als ik een suggestie mag doen, wat frisse buitenlucht zou meer dan welkom zijn." Weer geen antwoord. Hij zou de monden van deze mensen moeten dichtnaaien, het zou toch geen verschil maken.
Ze duwden hem een kantoor binnen, waar een prachtige jongedame hem opwachtte. "Het is geen buitenlucht, maar slecht is het allerminst." merkte hij grijnzend op.