Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O| Good Morning Call

Account verwijderd

schreef:
CiteerMet; Vasilissa

Ik: Raycheline ''Ray'' Johnson. - 20.

Raycheline, of '''Ray'' is een vrij verlegen, gesloten meisje. Ze is geboren en opgegroeid in Detroit, maar heeft wel een Aziatische familie, dit komt omdat haar ouders als klein kind in Amerika waren opgegroeid en dus ook een Amerikaanse naam hadden.Ze was dus op en top Amerikaans, met het uiterlijk van iemand uit Azië. Ray was als klein kind al geobsedeerd met tekenen en designen. Tot ze het uiteindelijk haar baan maakte, nu werkt ze fulltime bij een bedrijf, vergelijkbaar met Tokyo TV. Ze designed voor animatie films, en manga. Hier verdiend ze nog niet veel mee, ze doet het immers nog niet zo lang en werkt dus nog bij een van de laagste designers.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ik; Liam Anderson - 21

Geboren en getogen in Los Angeles, Californië, is hij na zijn hele jeugd er uitgezeten te hebben verhuisd naar Detroit. Een verre afstand die hij voornamelijk aflegde om vandaan te komen van zijn familie. Het was niet vreemd dat hij het huis ontvluchtte; gezelligheid was er nooit geweest. Zijn ouders zagen het als hun levensdoel om zoveel mogelijk geld op hun rekening te hebben staan. Een grote villa tot hun bezittingen gevoegd, verschillende snelle en kostbare auto's en zo ook hun banen als advocaat en chirurg hielpen flink mee met de inkomsten. De fortuinen waar Liam zelf eigenlijk weinig mee te maken wilde hebben.
Een studiebeurs aan een van de beste kunstacademies heeft hem naar de grote stad gedreven. Als bijbaantje werkte hij eerder bij een oom in een van de vele autogarages, waar zijn passie voor motoren ook vandaan was gekomen. Snelle voertuigen hadden hem altijd al geïnteresseerd.
Liam is een nogal onvoorspelbare jongen, waar hij om bekend staat bij zowel zijn vrienden als andere bekenden. Hij is vaak vriendelijk tegenover buitenstaanders, bijna altijd wel in een goede bui en voor een feest zijn ze bij hem aan het goede adres. Bij hem is er vaak dezelfde herkenbare grijns te vinden sinds hij overal wel plezier uit weet te halen. Ook houdt hij er wel van om er een spel van te maken als het om de liefde gaat. Genoeg meiden heeft hij versleten om te weten hoe hij ze moet overwinnen, en daarbij is hij geen bescheiden jongen. Liam weet wat hij wil en zal er dan ook alles aan doen om te krijgen waar hij opuit is. Hem overhalen of proberen te veranderen heeft geen zin; hij is te koppig om af te wijken van zijn plannen. Flauwe, sarcastische opmerkingen kan je verwachten rondom hem, die je vaak niet al te serieus moet nemen. Mysteries omringen hem, deels omdat hij vaak dolt met de mensen om hem heen maar ook omdat hij niet veel praat over zijn eigen leven, wat een magneet blijkt te vormen voor de meiden. Hijzelf houdt er ook wel van om het hard to get te spelen. Hij moet zijn lol ergens vandaan zien te halen, toch?

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
OVO, East End, Reps Up, we might just get hit with the R.I.C.O
Everyone home for the summer, so let's not do nothing illegal
I go make 50 million then I give some millions to my people
They gon' go Tony Montana and then cop them some Shaq at the free throws
But they're from the way fam, there's not much to say fam
They told me to tell you your mans just some waste mens
And stay in your place fam

My dad is from Memphis, and I am the king
I should probably just move in to Graceland
Madonna's is a ting I know it and I'm the king of pop
I'm building Never-Never Land
How you hate me when I never met the man
We might just get hit with the R.I.C.O.

Zachte stof afkomstig van de koptelefoon omringde zijn oren, de muziek op een dreunend niveau hoorbaar geworden. Alles om af te komen van de stemgeluiden om hem heen. Mensen hadden zich verzameld in de trein die inmiddels te druk geworden was om er normaal te kunnen staan. Alle plekken waren ingenomen, zo ook de zijne die hij maar uit beleefdheid af had gestaan aan een van de oudere mensen die hij tegenkwam. Een lange reis had hij inmiddels achter de rug gehad, maar geen vermoeidheid was bij hem te bekennen. Liam kon niet zeggen dat hij er tegenop zag om te verhuizen naar een andere plaats dan waar hij geboren was. Los Angeles begon hem behoorlijk te vervelen. Zijn ouders zouden hem niet missen, integendeel. Ze zaten hem te zelfs pushen om weg naar de universiteit te gaan, waar hij uiteindelijk aan toegegeven had. Voor andere redenen dan ze verwacht zouden hebben, maar wat scheelde eraan. Dat waren tenslotte geen van hun zorgen, toch?
Zuchtend richtte hij zijn blik op het beeldscherm bovenaan de toegang naar de andere treinwagon. Nooit had hij problemen gehad om de tijd door te kunnen komen. Nu begon hij er alleen wel een beetje genoeg van te krijgen, wat maakte dat een opgeluchte glimlach op zijn gezicht verscheen bij het zien dat ze het station van Detroit hadden bereikt. Vanaf hieraan zou het nog hooguit een uur duren voordat hij was waar hij moest zijn. Een adres had hij doorgestuurd gekregen van een appartementencomplex waar hij een kamer had weten te krijgen. Bepaald goedkoop was het niet geweest. Het gebouw stond, naar wat hij gehoord had van zijn onbekende huisgenoot, midden in de binnenstad. Dichtbij de kunstacademie, en dus genoeg redenen om het toch te huren.
Gehaast pakte hij zijn grote sporttas die tot nu toe nog tegen hem aangedrukt stond vanwege de drukte, bij de hand. Zijn Eastpack rugzak wat beter geslingerd over zijn schouders, waarna hij snel na de anderen de trein verliet. Lopend langs de vele kleine winkeltjes bij het station totdat hij bij de parkeerplaatsen terechtkwam. Het wachten was geblazen op Christian, die het had beloofd om hem een lift te geven. Wegwijs was hij namelijk niet gezien hij nog nooit eerder in Detroit was geweest. Hij stopte bij een van de vele elektriciteitskastjes die er te vinden waren, ertegen geleund terwijl hij ongeduldig wachtte op de komst van zijn vriend.

Account verwijderd

schreef:
Ray.

The dust and dirt
Blind us slowly
But give a hint of the view to make it alright.
And though it hurts,
We keep on climbing
Because our addictions take us from the inside.
A sturdy back, but brittle bones.
Too weak to show.

We would say anything just to hear what we want.
Right Or Wrong,
Then we lie to be forgiven.
Whe would sell anything to buy who we're not.
Any cost.
We'd kill our way to Heaven.

Muziek suisde in haar oren, via de oordopjes die ze nu al uren in leek te hebben, Ze was net verhuist in dit appartement, wegens geld te kort had ze het moeten huren inplaats van het te kopen zoals ze van plan was. Het maken van designs verdiende niet goed, ze verdiende wel genoeg om deze huur te betalen samen met haar universiteitskosten. Ook al betaalden haar ouders daar ook een groot deel van. De dozen die Ray mee had waren op elkaar gestapeld door de mensen die haar hielpen met verhuizen. Een zucht verliet haar lippen toen ze het zag, ze was al niet zo héél lang, of sterk. Konden ze daar geen rekening mee houden? Een hand haalde zo daar haar bruine, futloze haar, Ray krulde het meestal losjes, of maakte golven door met vlechten te slapen, vandaag had ze er echter geen zin in, ook al had ze wel een beetje make-up op gedaan. Vanaf morgen zou ze weer moeten werken, of designen eerder gezegd. Ze waren bezig met een project voor een nieuwe manga series. De serie zou ''A Silent Voice'' gaan heten. De manga series zou zich afspelen in een school, met als hoofdrol een doof meisje, die gepest word door één jongen, tot de jongen uiteindelijk verliefd op haar word. Natuurlijk moesten er nog meer elementen in gegooid worden, maar voor nu hielden ze het hierbij, zodat het nog meer kanten op ging.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij liet zijn hand doorglijden naar de capuchon van zijn vest en trok deze wat meer over zijn gezicht heen, bedekkend over de koptelefoon die hem nog altijd afleidde van de drukte. De dikke stof hield hem nog wat warm. Zijn beide handen vervolgens gestoken in de zakken van de hoody. Voor een winterdag was het behoorlijk koud geworden. Windvlagen gingen langs hem heen, ijzig en snel. De zon stond nog laag, vaag zichtbaar bij de horizon. Donkerte en vele wolken zichtbaar geworden boven hem. Gebouwen en wolkenkrabbers kon hij in de verte al zien staan, wat zeker geen slecht beeld vormde voor zijn eerste bezoek. Ongetwijfeld was het een mooie stad. Het was in elk geval anders dan het warme Californië, maar hier kon hij wel aan wennen.
De verschijning van een opvallende auto liet hem afwijken van het uitzicht. De zwarte kleur glanzend in het kleine beetje licht wat langzamerhand doorbrak, twee felle koplampen op hem gericht. Geen kras noch deuk te bekennen op het voertuig. Het was zonder aarzelingen zijn vriend die het als een diamant behandelde. Een grijns vormde zich, zijn koptelefoon om zijn nek geschoven om de muziek te laten stoppen. Zijn afspeellijst op pauze gezet als hij naar de auto toeliep, waar hij Christian in zag zitten. Met zijn lengte, gezien hij een halve kop groter dan Liam was, en getinte huid was de jongen moeilijk te missen. De meesten van zijn vrienden hadden ook wel wat geld op hun rekening staan en schaamden zich er niet voor om het te laten zien. Zo ook Christian was zo'n iemand. Rijke ouders konden al heel wat goed maken.
Gehaast dumpte hij zijn sporttas en rugzak in de achterbak van de auto, waarna hij al grijnzend instapte. Binnen seconden was het geluid van de motor te horen. Hetzelfde voor de rapmuziek die door de speakers, afkomstig van de radio, kwam.
"Long time no see, Liam."

Account verwijderd

schreef:
Het duurde even voor dat Ray een kleine pauze kon nemen. Voorzichtig nam ze plaats op een stoel die één van de vorige eigenaren had achtergelaten, de stoel was wit en leek gloed nieuw. Een zucht verliet haar mond, waarna ze even uit het raam keek, Ze had gehoord van vriendinnen dat haar huisgenoot een meidenverslinder zou zijn, en ook haar niet gespaard zou laten. Haar vriendinnen herinnerden haar er dan ook vaak aan dat ook al ze niet uitging, of drank dronk ze wel een mooi meisje was en daarom op haar hoede moest zijn voor jongens zoals hem. Ray vond dat gedoe nogal overdreven, Zelf had ze wel relaties gehad, en een na de ander hadden ze haar hart gebroken, gingen ze vreemd of maakten het uit, simpel weg om de reden dat ze haar niks meer aan vonden. Hierdoor werd ze dus zo gesloten, door het steeds weer verhuizen van haar ouders en het steeds weer opnieuw laten breken van haar hart. Er was namelijk wel een tijd dat ze uitging en ze daarna stomdronken thuis was, van haar vijftiende tot haar achttiende had ze haar leven zo geleefd, tot aan de dag vandaag had ze drank al bijna drie jaar niet meer aangeraakt. Ook al kon er eens in de zoveel tijd wel een glas rode wijn naar binnen, maar dat was op speciale gelegenheden. Toen Ray té diep in haar gedachten rond dwarrelde hoorde ze haar telefoon afgaan, het was Bianca een goede vriendin van haar. Over de duivel gesproken. Met een geïrriteerde zucht nam ze op, waarna er gelijk een boel vragen in haar oor geschreeuwd werden. Nu al had Ray er genoeg van en hing op. Mooi niet dat ze daarop ging antwoorden, Bianca was alleen maar uit naar lust en drank. Alles voor de ''liefde'' zoals ze dat noemde. Schijtziek werd Ray van haar, eigenlijk wist ze helemaal niet wat ze met zo iemand zoals haar deed.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
It's the type of shit they read about
Like Chris said, I gotta bleed it out
I've been in the zone, I can't be without
This real shit that I be about

I'm a visionary, that's long term
But Def Jam, said they need it out
If I rush this shit, I might be without
But I need a vision, can't see without

I've been patient, never complacent
Left the underground when I left the basement
That's renovation, I spit this verse like a revelation

"Yeah, nice to see you too, man," antwoordde hij terug. Hij keerde zich tot de weg, luisterend naar de muziek die zich afspeelde in de auto. Plankgas was te voelen doordat het voertuig gelijk naar voren schoot. Binnen een mum van tijd versneld naar een snelheid van minstens 120km/h waarmee Christian over de snelweg racete. Het was merkbaar dat hij trots was op zijn Camaro SS, waar hij slechts om moest grijnzen. Verkeersboetes krijgen hoorde bij zijn dagelijkse leven, wat kon het kwaad? Betalen kon hij het toch wel. Ook wist Liam maar al te goed dat ze beide te eigenwijs waren om te luisteren naar wat anderen hen vertelden om te doen. Hij liet het om hem er commentaar op te geven en bleef onafgeweken uit het raam staren.
"Hoe zit het met.. die ene meid van laatst?" werd er aan hem gevraagd. Gegrinnik verliet zijn mond, kijkend naar Christian die diep aan het nadenken was voordat hij zich terug liet keren naar het uitzicht. Gokkend naar de eerste naam die in hem op leek te komen. "Kelsey?"
"Ja, Kels." Hij hoorde zijn vriend lachen, hoofdschuddend bezig met de weg vinden naar het adres wat Liam hem doorgegeven had. Verhalen uitwisselen over 'vriendinnen' was gewoon voor hen, zeker nu Christian vast zat aan een vriendin. Hij kon er altijd nog om lachen hoe hij zich toch had laten overwinnen door een meisje. Knap was ze wel, dat moest hij toegeven. Elena mocht er wel zijn met haar uiterlijk, maar het nam bij hem niet weg dat hij het onzin vond om een relatie te hebben. Wat was er nou leuk aan om vast te zitten aan één iemand?
"Ik heb haar gedumpt. Ze begon me te vervelen."

Account verwijderd

schreef:
Ray.

Nog verveeld zat ze op die stoel, eindeloos voor zich uit te staren. Wat zou ze doen als haar huis genoot hier was? Verder gaan met opruimen en uitpakken? Ze zou nooit weten hoe het af zou lopen, maar als ze zo verhalen hoorde over hem leken Ray en de jongen tegenpolen en niet een klein beetje ook. Haar gezicht keerde zich naar haar rugtas, hierin zaten wat teken spullen. Misschien zou ze een tijdje verder kunnen gaan met één van de profielen van een personage uit haar project... Of misschien zou ze een beetje kunnen inschatten hoe haar huisgenoot eruit zag? Met een ruk stond ze op, waarna ze haar rug tas van één van de dozen afhaalde en deze opende op de tafel voor de stoel. Het duurde niet lang voor Ray een basis schets had van hoe ze dacht dat hij eruit zou zien, Waarschijnlijk had ze alles verkeerd ingeschat, en was alles verkeerd geplaatst. Daarom hield ze het in het zwart-wit, zodat ze haar fouten later kon uitgummen, of zoals ze meestal deed, haar hele papiertje kapot scheuren en weggooien. Als het kon deed ze elk idee van haar in de papierversnipperaar zodat het voor eens en voor altijd weg zou zijn en ze er niet meer aan herinnert zou worden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
On the road with Kid Cudi and Big
Conversations with No I.D
Who made hits with Ye, got hits with Jay
Now he wanna fuck around and make hits with me

If it's meant to be, then it's meant to be
Can't express what that meant for me, what it mean to me
Man, I swear the shit like a dream to me, what it seemed to be
It's so different now, everything is so different now
I've been there and I've done that
Tell 'em all that I run that, that's a fun fact

"Wat heeft ze dit keer dan weer gedaan?" vroeg Christian hem. Aan zijn blik te zien was hij verbaasd om wat hij hem net had verteld, wat hem weinig deed. Hij trok enkel zijn wenkbrauw op waarna hij zich van hem afwendde. "Ze was een gold digger." Lang verhaal, kort gezegd. Velen kwamen er nooit achter wat voor geld Liam bezat maar Kelsey was een héél ander geval. Ze was er niet alleen achtergekomen; ze had er gebruik van gemaakt. Natuurlijk maakte hij ook gebruik van haar, dus in dat opzicht was het geen misdaad, echter vond hij het maar niets dat alles van zijn rekening afging. Zijn plannen om haar te dumpen waren gelijk vervroegd zodra hij haar had betrapt.
"Zijn ze niet allemaal zo?" ging zijn vriend door. Zijn schouders kort opgehaald terwijl hij met zijn gedachten leek te zitten bij de navigatie, die hen alle wegen opstuurde die er rond de stad gebouwd waren. De weg duurde nu al langer dan hij in gedachten had gehad. Fronsend wierp hijzelf ook een blik op de uitgestippelde route op het schermpje. "Jat Elena elke keer je creditcard dan?"
Voor het eerst die autorit hoorde hij geen woord uit Christian's mond komen. Enkel wat gezucht, waaruit hij kon opmaken dat het een 'nee' betekende, zoals hij al had verwacht. "Dat dacht ik al," murmelde hij voor zich uit. Zacht gegrom verliet zijn mond bij de gedachte aan zijn ex, die zijn familiefortuinen als een goede kans zag om haar bucketlist te vervullen. "Kels mag iemand anders gaan zoeken voor haar wenslijstje, ik doe er niet aan mee," mompelde hij wat geïrriteerd. Hij verborg zijn handen in de zakken van de hoody en liet zich wat achteruit leunen tegen de stoel. Gelach van Christian gaande door het voertuig als hij het gaspedaal verder indrukte om meer snelheid te kunnen maken.
"Hm.. it's too bad though. Man, she was hot."

---

De reis duurde langer dan Liam had gedacht, maar na nog een half uur in de auto te hebben gezeten was hij dan eindelijk aangekomen bij het appartementencomplex. Zijn rugzak had hij gehaast nog over zijn schouders geslingerd. Zijn grote, en evenals zware, sporttas in de ene hand geklemd en het briefje in de andere. Appartement 357C, stond erop geschreven in slordig handschrift, die hij eens om de zoveel tijd nog een keer bekeek om het te onthouden.
Traag liep hij rond over de 3e verdieping van het gebouw. Vergeleken met buiten was het hier nog wel uit te houden; niet warm, ook niet zo koud als hij het net had bij het treinstation. Zijn vest had hij aangelaten, de koptelefoon nog hangend rond zijn nek met de zachte muziek die haast onhoorbaar op de achtergrond was. De capuchon verhulde een klein deel van zijn gezicht, al maakte het voor zijn zichtveld geen verschil. Hij vond dat hij voldoende kon zien en zag dus ook niet in waarom hij, voor zijn kamergenoot, zich aan moest passen. Ook was het vooral luiheid.
Nieuwsgierig keek hij om zich heen. Elke deur, elk hoekje en elk schilderij wat er opgehangen was, leek hetzelfde te zijn. Wit, saai en enkel er geplaatst om het modern over te laten komen. De nummers van de kamers waren met sierlijke, zilveren cijfers en letters aangegeven. Zoeken was iets waar Liam geen moeite mee had waardoor hij al redelijk snel de kamer gevonden dacht te hebben. Of het de goede was zou hij snel achterkomen.. Hij klopte een paar keer op de deur en stapte dan wat achteruit, de sporttas naast zich op de grond neergezet. Hij was eigenlijk wel benieuwd met wie hij het appartement zou moeten delen.

Account verwijderd

schreef:
Ray.

Een bonkend geluid deed er voor zorgen dat ze uitgleed met haar hand, nu stond er een harde donkere lijn in het papier gegraveerd. ''Damn..'' Mompelde Ray wat geïrriteerd, waarna ze haar potlood, waarvan de punt gebroken was door de druk op tafel legde. Even keek ze naar waar het geluid vandaan kwam, de deur. Was haar kamer genoot er nu al? De huisbaas zei dat het even kon duren.. Maar dit was best wel een korte tijd, ook al wist ze niet hoe lang hij onderweg was. Voor zo ver zij wist was hij al uren onder weg. Langzaam liep ze naar de deur, ergens was ze nerveus voor wat haar te wachten stond. Als ze de verhalen zo had gehoord dacht ze waarschijnlijk dat er één of ander idool achter zou staan. Iets wat ze alleen te weten zou komen als ze die deur open zou doen. Voorzichtig bracht ze haar hand naar de klink van de deur, waarna ze hem met een ruk los trok. De deur was namelijk stroef. Voor Ray stond een jongen, ongeveer haar leeftijd. ''You must be.. the new guy?'' Vroeg ze, lichtelijk twijfelend. Ze bekeek hem even van top tot teen waarna haar blik weer op zijn gezicht viel. Ze moest toegeven, hij zag er totaal niet verkeerd uit. Snel schudde ze haar hoofd, waarna ze de deur verder voor hem los deed. ''Come in.. I'm quessing you need to unpack everything..'' Begon ze nog langzaam, voor ze hem binnen vroeg.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Gestommel werd hoorbaar vanuit het appartement. Vaag hoorde hij een stem, eentje die hij niet herkende en mede geen moeite deed om het te proberen aan een bekende te linken. Hij maakte zichzelf wijs dat hij geen slaap kon gebruiken maar zoals hij nu wel door begon te krijgen, was het niet meer dan een leugen geweest. Iedereen die hem een blik zou gunnen, kon waarschijnlijk al in de verte zien dat hij het nodig had. De reis was slopend, de trein was geen plaats waar hij zomaar in slaap kon vallen en zelfs de tijd dat hij bij Christian was geweest, had hij geen oog dicht gedaan. Urenlang had hij doorgehaald afgelopen nacht, al vertikte hij het om eraan toe te geven. Het was tenslotte zijn kamergenoot wie hij achter de deur zou zien verschijnen.
Met hard geluid werd er voor hem geopend, krakend en wel. Het liet hem gelijk opkijken uit zijn gedachten, waarna zijn blik bleef hangen bij een meisje. Haar donkere ogen keken hem eerst wat onzeker aan, zijn gedaante binnen no time bekeken. Tevens vond hij het niet heel erg om bestudeerd te worden; ongemakkelijk was het daarentegen wel. "Yeah, eh.. hi." Hij zette een glimlach op en besloot toen zijn hand uit te steken om zich voor te stellen, aangezien hij het wel beleefd vond. Ze wist waarschijnlijk amper iets van hem, het minste wat hij kon doen was haar zijn naam vertellen, toch?
"I'm Liam," zei hij haar. De glimlach rond zijn lippen bleef voor wat het was, nu ook hij de neiging niet kon weerstaan om haar voor even te bekijken. Haar kleding sierde haar figuur perfect en, zelfs al vond hij het sterk om toe te geven, zag ze er zeker goed uit. Misschien had hij dan toch een goed besluit genomen om dit appartement te kiezen.
Zijn sporttas greep hij langzaam weer van de grond weg. Ze vroeg hem gelukkig binnen, waardoor hij er niet lang hoefde te wachten met zijn spullen. Zijn dag was tenslotte al lang genoeg geweest. Hij knikte dankbaar, volgend door zijn voetstappen die hem naar binnen leidden.
"Where do I put my stuff?"

Account verwijderd

schreef:
''Í'm Raycheline, but everyone calls me Ray'' Zei ze, waarna ze zijn hand los liet en zelf ook verder naar binnen liep. De koude wind van buiten had een koude vlaag naar binnen gestuurd waardoor de kippenvel op haar armen liep. ''Your stuff...'' herhaalde ze, nadat hij vroeg waar hij alles neer kon zetten. ''Uhm you can put your back wherever you like it. .. Do you want some coffee?'' Begon ze, om een gesprek op te bouwen. ''You look like you can use some caffeine..'' Ging Ray verder waarna ze snel naar de tafel liep om haar spullen op te ruimen, ook wel de tekenspullen die ze wijd op tafel had liggen. ''I'm sorry, I made a bigger mess.. I just had nothing to do.. really.'' Zei ze beschaamd, waarna ze snel alles weer in haar tas duwde. ''The guys who helped me with my boxes where nice enough to install some basics, like a TV and several kitchen stuff.. we can change it later though.. '' Ratelde ze verder met een wat nonchalant lachje. ''I'm talking too much, aren't I?'' Vroeg ze nog, waarna ze even stopte met praten. Ray hield van praten, ze kon wel uren vol praten door alleen maar afgeleid te raken op een ander onderwerp van een gesprek. Sommigen vonden dat irritant, anderen weer niet. Iets wat Ray nooit echt kon inschatten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Nice to meet you, Ray."
Hij vond het een vreemde naam voor een meisje. Liam had iets anders bij haar verwacht, iets.. meer vanzelfsprekends? Amerikaans was misschien een beter woord, want eerlijk gezegd viel er aan haar uitspraak niets te horen van haar afkomst. Haar uiterlijk sprak het volgens hem een beetje tegen.
"Is it that obvious?" bracht hij lachend uit. "I can use some though." De glimlach op zijn gezicht bleef staan, toegekeken hoe ze gehaast naar de tafel toeliep en door begon te ratelen. Verschillende spullen lagen verspreid over het tafelblad, van tekenspullen tot tekeningen en hij dacht zelfs een laptop te kunnen zien liggen. Dat ze een creatief type was, was wel duidelijk geworden. Hij vond het leuk, niet alleen omdat Liam zich ook uit kon leven in dat soort dingen maar meer omdat hij dan eindelijk een huisgenoot was die wél interessant was. Althans, qua innerlijk. Als het op uiterlijk aankwam had hij zonder twijfel geluk met het meisje waarmee hij zijn appartement moest delen.
De sporttas zette hij met een onhoorbare zucht naast de tafel. Het rondkijken in het appartement vond hij eigenlijk onnodig, gezien hij wist dat hij er ooit wel achter zou komen waar alles zat. Het langslopen van alles wat er nog niét gebeurd was aan het appartement, gebeurde bij hem eerst. Zoals Ray hem vertelde waren de verhuismannen bezig geweest met enkele noodzakelijke dingen. Slechts een paar meubelstukken waren in de grote kamer geplaatst. Hij concludeerde al snel dat er nog veel aan moest gebeuren voordat het een goed en bewoonbaar appartement zou worden. Toch werd zijn aandacht eerder getrokken naar een van de tekeningen op de tafel dan het feit dat er nog geen lamp aan het plafond te vinden was.
Voorzichtig pakte hij het van de tafel. Het papier was erg dun waardoor Liam probeerde het niet te verkreukelen. Het was immers niet van hem; het laatste wat hij wilde was het kapot maken. Een dikke, uitgeschoten lijn viel hem op tussen alle kleine tekeningetjes door. Hij vroeg zich af wie het was en of ze het echt enkel deed uit verveling, sinds het er echt goed uitzag. Het weten dat hij misschien onbeschoft bezig was ging intussen wel door zijn hoofd, maar kon hij het niet laten om het te bekijken.
"Is this yours?"

Account verwijderd

schreef:
Ray.

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen hij haar beantwoordde. '''Well they did put some beds here, they aren't the best, but it's something at least.'' Zei ze wat zacht, waarna ze haar haren achter haar oren streek, iets wat totaal onnodig was, aangezien er alsnog enkele strengen haar achter oren vandaan vielen voor haar gezicht. Even keek ze naar haar horloge, die half vijf aangaf. '''Should I order take out? It's about diner time already anyways.''. Ray keek hem even verbaasd aan toen ze hem zag met het papiertje en voelde zichzelf vanuit haar nek rood worden. ''Yeah.. it is. It's just a sketch though.'' Beantwoordde ze hem wat beschaamd. Eigenlijk wist ze niet hoe ze dit moest uitleggen, waarom ze dit had gemaakt. Ze kon moeilijk zeggen dat ze het had gemaakt om in te schatten hoe hij eruit zag, niet waar? 'I made it for a project I'm working on..'' Had ze gezegd. Iets wat eigenlijk niet zo was. Ook al kon ze wel nieuwe karakters gebruiken in haar project. ''But.. about take out.. What do you want?'' Vroeg Ray, om het onderwerp te veranderen. Snel opende ze de app van de zaak waar ze zou bestellen. Deze maand had ze namelijk wat meer geld, doordat ze extra salaris kreeg van het baantje waar ze bijna alle dagen vsn de week werkt. Een zucht verliet haar lippen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Even bleef hij hangen bij de tekening. Zijn ogen gleden alsmaar over de potloodstrepen, alles in zich opgenomen om zich voor te kunnen stellen wat voor opdracht het kon zijn. Hij was zodanig in gedachten geweest dat hij merkte dat hij enkele seconden stilviel, voordat hij dan eindelijk zijn hoofd ophief en het traagzaam weer teruglegde op de tafel. Het vastpakken van een van haar spullen was misschien niet zo slim geweest.. Hij had het ongemakkelijk gemaakt, desondanks hij haar blos op haar wangen wel schattig vond. Ze liep haast rood aan en alles wat hij kon doen was glimlachen vanwege de ontdekking dat ze een talent had dat Liam nooit had verwacht te vinden bij een kamergenoot. De meesten vonden het maar vreemd hoe iemand zich uit kon leven bij het schetsen, hoewel hij het ergens wel kon begrijpen. Ieder had natuurlijk zijn eigen ding, toch? Hij wierp opnieuw een blik op het meisje, een snelle hand gehaald door zijn haar dat wat aan de warrige kant zat. "It's beautiful," zei hij nadenkend voor zich uit. "You're talented."
Nu ze over het eten begon, realiseerde hij zich pas dat hij eigenlijk best honger had. Tijdens de treinreis had hij het vooral op water gehouden omdat hij gewoonweg geen trek had in voedsel. Op wat kauwgom na had hij weinig naar binnen gewerkt die hele dag. Dankbaar knikte hij naar haar. "I don't know what kind of food you'd like?" vroeg hij eerst, aangezien hij het wel netjes vond om het op zijn minst te vragen. Hijzelf had geen voorkeur naar een soort eten. Eerlijk gezegd kon het Liam niet zoveel schelen wat ze wilde halen, maar hij wist dat hij wel wat moest zeggen. Dus uiteindelijk, na zijn rugzak neergezet te hebben bij de sporttas, besloot hij toch te antwoorden. "What about pizza? If you want something else, it's okay too. As long as it isn't sushi we're gonna order, I'm happy."
Hij merkte dat naarmate hij onderweg was geweest zijn ogen begonnen te steken. Hij voelde de neiging om er telkens in te wrijven maar hij wist dat, wanneer hij eraan toe zou geven, het hem niet zou helpen. Het zou het enkel erger maken dan het al was. In plaats van zelf uit te zoeken waar de ruimte was dacht hij dat het beter was om ernaar te vragen. De weg vinden in een vreemd pand vond hij vreemd, zeker voor Ray wie waarschijnlijk alles wel wist te vinden. Bovenal zou het het erg ongemakkelijk maken.
"Ehm.. where's the bathroom?" begon hij met kleine tegenzin. "I think I have to take out my contact lenses for now."

Account verwijderd

schreef:
''Yeah.. pizza's fine'' Zei ze hem, waarna ze het telefoon nummer intikte en al gauw in de wacht stond om te bestellen. ''It's down the hall, first door lef..'' Ray haar zin werd afgebroken door een gestrest klinkende vrouw die vroeg wat ze wilde bestellen. ''Could I have two pizza's.. one with four cheese and..'' Ze dacht even na. Ze wist eigenlijk helemaal niet wat voor pizza Liam wou! De vrouw aan de telefoon vroeg gestrest of ze er nog was, ze klonk duidelijk ongeduldig. Ray klapte voor het eerst dicht. Dit had ze nooit mee hoeven maken. Liam was al weg bij de badkamer. ''Ehm..uhm..'' Stamelde ze. Waarna de vrouw duidelijk haar lontje verloor. ''Gaat u nog bestellen?!'' Werd er geschreeuwd door de telefoon. Uit schrik liet ze haar telefoon vallen, die met een knal op de grond viel en daardoor het gesprek beëindigde. De knal echode door de kamer heen. ''Shit. Niet alweer.'' Mompelde ze boos tegen zichzelf waarna ze haar telefoon oppakte en keek of er geen krassen of iets op zaten. Gelukkig niet, haar hoesje had de val opgevangen. Ook al ging de telefoon zelf wel uit doordat hij best hard viel. Het gebeurde best vaak dat ze uit schrik haar telefoon liet vallen. Ray schrok dan ook best snel en was snel bang. Ze hoefde maar een geluid te horen of ze was al paranoïde.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld