schreef:
Justin.
Samen met Chaz liep ik de club in. Dit was de club waar Jason zich elke vrijdagavond bevond, wat betekende dat hij er vandaag dus ook zou zijn. Jason was een klant van mij, een klant die mij heel wat geld schuldig was. En dan had ik het niet over een simpel bedragje als vijf honderd euro, nee. Dan had ik het over een bedrag als vijftig duizend euro. Hij was een tijdje geleden gestopt met het geven van geld, terwijl ik hem wel zijn spul gaf. Eerst was het voor mij niet zo een groot probleem. Ik krijg het vast wel, dacht ik dan. Maar op een gegeven moment werd het bedrag zo hoog, dat ik een tikkeltje ongeduldig begon te worden. Ik vroeg hem constant voor het geld en kreeg als antwoord; "Nog een weekje Justin, dan heb ik het geld bij elkaar." Dat was nooit gebeurd, telkens hoorde ik dat antwoord weer opnieuw en de weken veranderde langzamerhand in maanden en voor ik het wist hoorde ik niks meer van hem. Hij reageerde niet op mijn telefoontjes of berichtjes. Op een gegeven moment was ik er ook klaar mee en besloot ik er maar niet meer om te vragen. Nee, in plaats van dat besloot ik zijn dagelijkse routine te bestuderen. Zo kwam ik er achter dat hij elke vrijdag avond doorbracht in een club, deze club. Als hij mij vandaag niet al het geld zou geven, dan schoot ik hem neer. Zo simpel was het. Ik keek Chaz aan toen hij mij aanstootte met zijn elleboog en knikte naar een jongen, die op een barkuk een biertje zat te drinken. Ik volgde Chaz zijn blik. Dat was 'm, dat was Jason. Ik knikte kort, als teken dat dat hem was, waarna hij op hem af liep. Zonder ook maar iets te doen of te zegge greep Chaz Jason aan zijn kraag en sleurde hij hem zo mee naar buiten, de club uit. Uiteraard liep ik achter ze aan. We liepen door naar een steegje waar letterlijk nooit iemand kwam en eenmaal daar duwde Chaz Jason tegen de muur aan. Jason begon algauw te smeken of ik hem nog één week de tijd kon geven, hij wist donders goed waar dit om ging. 'Ik heb je lang genoeg de tijd gegeven.' Siste ik. 'Heb je mijn geld?' Vroeg ik vervolgens, terwijl ik hem serieus aankeek. Alweer kwam hij met zijn typische antwoord; "Nog één weekje." 'Dat vat ik op als een nee.' Zei ik, terwijl ik mijn pistool erbij pakte. De tranen begonnen over zijn wangen te stromen. Oh, de macht die ik nu had voelde zo goed. 'Ik heb geen geduld meer, Jason.' Zei ik simpel. Ik had al amper geduld en uiteindelijk zou mijn geduld opraken. 'Good bye Jason.' Zei ik klein grijnzend, waarna ik hem neer schoot.