Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG - Ellenntjje

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Wij weten enzo.

@Ellenntjje

Ava Wakefield - Foto 1
Devin Hall - Foto 2

Stukje komt zo. ^^

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline Rivers - foto 2
Ethan Hall - foto 1

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Ava
Het was een mooie rustige dag op het water. De zee was kalm en sloeg met kleine golven langs het schip. Ava had leiding over het roer en tuurde over de horizon. Tot zover ze kon zien was er niks dan alleen pure stilte. Dit kon binnen een paar uren zo weer anders zijn, zelfs wil minder dan een uur. Haar vader stond trots naast haar en tuurde net als haar over de horizon. Ava was blij dat ze mee mocht op zee, dit was haar thuis. Geboren en getogen op dit schip, waar ze nu het roer van in de handen had. Haar moeder had dan de bevalling niet overleeft, haar vader had alle taken op zich genomen om Ava tot een goede piraat op te leiden. Hij was trots op haar en dat merkte ze na elke kaping die samen hadden gedaan weer op. Het duurde niet lang tot de stilte werd verbroken. 'Schip in zicht!' Werd er vanaf boven uit de mast geroepen. Ava haar vader pakte de kijker erbij. 'Ava stuurboord.' Zei hij tegen haar toen hij het schip gelokaliseerd had. Ava draaide aan het roer en het schip veranderde van koers.

Devin
Met een vrolijk gezicht verliet Devin zijn kajuit. Het was een lange tijd geleden dat hij aan land was geweest. De zee was zijn thuis, alleen was het net zo fijn om soms terug te zijn op het vaste land. Hij had net alle bemanning uitbetaald zodat ze konden genieten van hun tijd op het vaste land. Waarschijnlijk zouden ze het vooral spenderen aan drank en vrouwen op een paar uitzonderingen na die een familie hadden. Hij was altijd blij om terug te zijn in de haven, dat gaf maar weer aan dat hij weer een tocht had overleeft en geen piraten was tegen gekomen. 'Over 2 dagen vertrekken we weer.' Riep hij nog even over het dek, waar nog een paar bemanningsleden aanwezig waren. Die zouden het vast wel doorgeven aan de rest, als ze die tegen kwamen.

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline
Een grom kwam over de lippen van Eveline toen haar dienstmeid, Lea, haar korset nogmaals vaster trok. 'Strak genoeg.' Siste Eveline terwijl ze Lea haar spiegelbeeld waarschuwend aankeek. Lea knikt en maakte uiteindelijk een strik van de linten van het korset. Eveline wenkte haar meid weg als teken dat ze alleen wou zijn. Toen Lea de kamer uit was zette Eveline haar neer op de stoel voor haar dressoir. Zuchtend keek ze in haar spiegelbeeld. Haar lang bruin haar was opgestoken met hier en daar een lossen krul die voor haar gezicht hing. Tot haar teleurstelling stelde Eveline vast dat ze veel op haar moeder leek als ze zo opgemaakt was. Het was niet dat haar moeder lelijk was, integendeel zelf, haar moeder werd als een van de mooiste vrouwen in de stad beschouwd. Eveline zag echter door die schoonheid en wist hoe het engelengezicht van haar moeder veel mensen bedotte. Niemand zou denken dat de mooie vrouw eigenlijk een egoïstisch, geldzuchtige feeks was. Ondanks een van de rijkste families te zijn van de stad, vond haar moeder het nog nodig om haar enige dochter uit te huwelijken aan een rijk man, die haar vader wel kon zijn. Eveline zag een traan over haar wang rollen, boos wreef ze hem weg. Huilen zou ze niet voor die vrouw. De klop op haar kamerdeur haalde haar uit haar gedachten. Lea haar gezicht verscheen. 'Juffrouw, uw koets is gearriveerd.' Eveline knikte en stond op van haar stoel en liep zo haar kamer uit.

Ethan
Ethan zat in zijn bureau de route te bepalen voor zijn volgende stop toen een van zijn mannen binnen kwam gelopen. 'Kapitein, vijandig schip is in het vizier. Wat zijn uw orders?' Met een ruk stond Ethan op van zijn stoel en liep naar buiten. Direct liep hij naar zijn stuurman, Filip, die door de kijker aan het kijken was. 'Situatie?' Vroeg Ethan met een serieuze, kalme toon. 'Kansen zijn ongeveer gelijk, wij hebben wel meer mannen voor zover ik zie.' Filip klapte zijn kijker dicht en keek Ethan aan. 'Uw orders meneer?' Ethan keek naar het schip dat steeds dichterbij kwam. 'Aanvallen.' Zei hij terwijl hij greep naar zijn zwaard wat rond zijn middel hing. Hij haalde het zwaard eruit en liet het schijnen in het licht van de zon. 'Aanvallen!' Schreeuwde hij nu. Zijn mannen herhaalden hem met enthousiasme. Een zelfingenomen grijns kwam op Ethans gezicht.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Ava
De spanning begon zich op te bouwen en Ava voelde dit net zo goed als de rest. 'Maak jullie klaar!' Riep Ava haar vader over het dek. De hele bemanning stond binnen no-time paraat om voor hun kapitein te vechten. 'Mannen, dit is een Engels schip. En wat hebben Engelsen vaak aan boord?!' Riep hij over het dek en alle mannen riep in koor "GOUD!" Een grijns kwam op zijn gezicht en hij legde zijn hand op Ava haar schouder. 'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij aan haar. 'Altijd.' Antwoordde Ava met een grote grijns op haar gezicht. 'Welsh neem het roer over!' Riep ze en ging vervolgens naast haar vader staan. Ava haar vader wachtte tot ze dicht genoeg bij het schip waren, zodat ze konden enteren. Er hing een doodse stilte tot haar vader het verlossende woord riep. 'ENTEREN!' Hij ging net als altijd als eerste, dat deed een kapitein gewoon. Ava was er klaar voor en greep naar haar zwaard, haalde die uit de halter en ging net als haar vader richting het Engelse schip. Met een stuk touw slingerde ze naar het schip toe en belande netjes op beide voeten op het dek. De kunsten van het zwaard had ze geleerd van haar vader en dat kon ze in praktijk goed aan de man brengen. De ene na de andere Engelsman sneuvelde die haar voorbij wilde.

Devin
Net als veel van zijn bemanning verliet ook hij het schip. Hij had twee matrozen de leiding over het schip gegeven, waarvan hij wist dat dezen het goed zouden doen. Met een vrolijk hupje liep hij over de loopplak het vaste land op. Het was druk in de haven en veel van zijn goederen waren al uitgeladen en werden waarschijnlijk nu net op de mark alweer verkocht. Devin liep tussen de mensen door richting het café waar hij meestal heen ging als hij in deze haven was. 'Goedemiddag Devin!' Werd al vanachter de bar geroepen, wanneer hij binnen kwam. 'Ben je weer aangespoeld?' Zei de barman lachend. Devin ging grijzend aan de bar zitten en keek het café rond. 'Je hebt het maar weer lekker druk met mijn bemanning.' Zei hij en keek naar de tafel achterin waar de bemanning van hem zat omringd met vrouwen.

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline
De weg waar de koets over moest was hobbelig, waardoor het lichaam van Eveline van de ene kant naar de andere schudde. Lea zat zoals gewoonlijk rustig naar buiten te staren, alsof ze helemaal geen zorgen aan haar hoofd had. Eline haar ogen bestudeerde het gezicht van haar meid: haar huidskleur was enkele tinten donkerder dan die van haar, niet omdat ze buitenlands was, maar omdat ze in haar jonge jaren veel in de open lucht had gewerkt waardoor de zon haar teken op haar had achter gelaten. Toen Eveline nog klein was, vertelde Lea haar altijd verhalen over hoe zij werkte op een piratenschip, samen met haar broer. Sinds ze de verhalen had gehoord, had Eveline verlangd naar de zee. 'Lea, vertel me nog eens over het leven op zee.' haar stem klonk hees, alsof ze een lange tijd niets gedronken had. Er verscheen een diepe glimlach op het gezicht van Lea. 'Ik heb al alles verteld wat ik erover kan vertellen juffrouw. Het enige wat ik nog kan zeggen is dat het leven op zee niet zo rooskleurig is als u het voorstelt.' Eveline bleef door het raam staren, ze waren intussen in de stad aangekomen, steeds verder weg van haar ouderlijk huis. Ze had een prachtig uitzicht op de zee en de schepen die in en uit vaarde. Ze zouden in de stad overnachten, omdat het huis van haar kersverse verloofde op een te grote afstand was voor op één dag af te leggen. Plotseling stopte de koets, waardoor Eveline uit haar gedachten werd gehaald. 'Ik zal kijken of alles in gereedheid is gebracht..' Zei Lea, die Eveline uit de koets hielp door haar hand te ondersteunen. Eveline knikte, een beetje verbaasd door het lawaai wat er van het etablissement kwam.

Ethan
Piraten, een term die Engelsen gebruiken voor schurken die hun leven op zee doorbrengen zonder enig berouw te tonen voor hun misdaden. Dat was Ethan zeer duidelijk geworden toen hij de piraten zonder twijfel hun zwaarden in zijn mannen hun borstkas duwde. Niet dat het Ethan van zijn stuk bracht, hij was meer gewoon. Hij strekte zich uit en concentreerde zich op het gevecht wat er aan de gang was. 'Lang genoeg stil gestaan.' Mompelde hij in zichzelf. Hij spong van het verhoogde stuk van zijn schip naar het lager gelegen platform en duwde zijn zwaard in de maag van de eerste piraat die hij tegenkwam. Enkele bloedspatten kwamen op zijn gezicht terecht tijdens gevechten met enkele andere piraten, die hij met een grijns wegveegde. Plotseling zag Ethan, tot zijn verbazing, een vrouw vechten. Het was niet ongewoon dat er een vrouw aanwezig was op een piratenschip, maar het was wel ongewoon voor ze te zien vechten. Hij werd nogmaals verrast toen hij doorhad dat ze nog niet zo slecht was. Ethan liet zich niet verder afleiden en gaf een piraat, die naar hem toe kwam gelopen een dikke dreun, die voor de piraat, duidelijk pijnlijk was. 'Is dat alles?!' Gilde Ethan met een lach, die zijn bloederige zwaard omhoog hield.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Ava
In gedachten slachtte Ava de ene naar de andere Engelsman af. Het ging al gewoon automatisch, haar overzicht was scherp dus zag ze de meeste dingen wel aankomen. Of was het misschien dat de Engelsen zo voorspelbaar waren? Een grijns stond op haar gezicht. Dit was een van de leukste dingen van haar beroep, zo noemde ze het maar. Het was eigenlijk wel een levensstijl. Ava werd uit haar gedachten gerukt toen ze haar vader langs zag lopen richting een jonge jongen die over het dek stond te schreeuwen. Aan zijn kleren te zien kon het niet anders dan de kapitein van het schip zijn. 'Pak hem pap!' Juichte ze hem toe. Net op tijd ontweek ze een paar Engels mannen die gebruik wouden maken van haar afwezigheid, maar Ava had ze al op tijd door. 'Jullie zijn zo voorspelbaar.' Riep ze lachend en stak haar zwaard recht door een van de mannen heen. 'Oeps.' Met een grote grijns trok ze haar zwaard terug.

Devin
Er werd wat bier voor Devin ingeschonken en voor zijn neus op de bar neergezet. 'Van het huis.' Zei de man achter de bar en knikte hem toe. 'Dank je!' Zei Devin en hees het glas op en liep richting zijn bemanning. 'En hoe gaat het hier?' Riep hij boven het gejuich heen. Zijn mannen moesten lachen en proosten met hem. Hij vond het mooi om te zien hoe goed de band met zijn bemanning was. Belangrijk was dat zeker, want je moest op ze kunnen rekenen wanneer het schip in nood was en andersom net zo. Devin had het regie over alles en mocht eigenlijk geen fouten maken. Dit had hij maar al te best door en daarom koos hij ook vaak voor de veiligste routes. Veel scheepslui wouden de korte route, maar vaak lagen daar piraten op de loer. Deze ontweek hij het liefst, want anders had hij zijn hele reis voor niks gemaakt als hij er dan wel leven vanaf kwam.

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline
Nadat Lea terug naar buiten kwam zag Eveline al meteen dat ze niet tevreden leek. Eveline raapte met haar handen haar rokken bijeen en liep naar de ingang van het motel waar ze zou moeten blijven. Ze keek naar Lea. 'Het is een niet een kamer die u gewend ben, maar het is maar voor één nacht. Het grotere nadeel is dat het motel ook een bar heeft, wat voor lawaai zorgt.' Eveline had dat laatste wel geraden door het lawaai wat er van binnenuit kwam. Ze haalde haar schouders op. 'Dat is eens iets anders dan de stilte die er altijd thuis heerst.' Ze duwde haar hand tegen de deur en ze werd overspoeld door een geur van zweet, drank en iets wat ze zelf nog nooit geroken had. Eveline schraapte haar keel en liep rustig naar binnen. Het was redelijk druk in de zaak, het zat bomvol mannen en vrouwen. Het werd Eveline al snel duidelijk dat de vrouwen hier niet waren voor de drank. Een stem trok haar aandacht. Ze draaide haar hoofd naar een hoek van de bar en zag enkele mannen, die duidelijk genoten van het gezelschap van de vrouwen. Een man stond recht met een grote kan bier in zijn handen. Engelsen, Eveline herkende het accent maar al te goed. Toen de man met het bier in zijn handen even in haar richting keek, draaide ze snel haar hoofd, op zoek naar Lea, die op het juiste moment tevoorschijn kwam. 'We zullen ons naar uw kamer begeven.' Zei ze, waarop Eveline knikte. Terwijl ze haar weg maakte naar haar kamer, voelde ze zich bekeken, het was iedereen wel duidelijk dat zij en haar chique kledij hier niet thuishoorde.

Ethan
Met een lach kwam er een iets bredere, oudere man op hem af, Ethan gokte erop dat het de kapitein was. Hij was een sterke tegenstander dacht hij, terwijl de zwaarden voor de tiende keer elkaar tegen werkten. Het zwaard van zijn tegenstander raakte zijn arm, waardoor er een grom over Ethans lippen kwam. Beide waren ze ongeveer even sterk in zijn ogen, maar dit had lang genoeg geduurd. Hij zette al zijn kracht met zijn voet tegen de kapitein, zodat hij overeind viel. Zonder een seconde te twijfelen profiteerde Ethan van de situatie door zijn zwaard door de borstkas van zijn tegenstander te steken. Even leek de wereld een seconde stil te staan op het schip, tot er een luide gil de stilte vulde. De piraten stopte met vechten en keken allemaal Ethan aan. Zijn gok was juist geweest, het was de kapitein geweest. Ethan keek naar het levenloze lichaam onder hem en naar het zwaard wat erin zat. Hij haalde zijn zwaard terug uit het lichaam en maakte het proper aan de mouw van zijn hemd. 'Wel, dat was leuk. Wie is de volgende?' Vroeg hij met een grijns aan de menigte.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Ava
De ene na de andere Engelsman bestormde haar, maar met alle gemak ontweek ze die. Sommigen gaf ze nog een trap na, zodat ze net over boord vielen. Vanuit haar linkerooghoek hield ze haar vader scherp in de gaten. Pas op het moment dat ze zag dat hij haar hulp nodig had, was ze te laat. Een schreeuw verliet haar mond en haar blik veranderde van een grijns in onweer. Niemand versloeg haar vader, niemand! Ze rende naar het verhoogde stuk toe en vermorzelde elke Engelsman die ook maar op haar pad kwam. Die kapitein dacht dat hij wel heel wat was nu hij haar vader had gedood, maar ze zou hem krijgen! 'Volgende? Je bedoelt laatste.' Riep ze toen hij zijn grote mond had opgezet. Haar zwaard drukte ze tegen die van hem en duwde tegen de dichts bij zijnde mast aan. Daarna trapte ze hem eens flik in zijn maag en wanneer ze de genade klap wilde uitdelen werd ze vanachter neergeslagen. Met een klap viel ze op de grond. Ze probeerde nog naar haar zwaard te grijpen die een stukje verder op het dek lag, die werd al weg geschoven.

Devin
Elk moment dat Devin met zijn bemanning doorbracht vond hij prachtig. De wilde verhalen die ze konden vertellen over andere schepen en wat ze allemaal wel niet meegemaakt hadden. Of juist hun ervaringen met andere vrouwen in andere havens. Hij kon er altijd om lachen. Even werd hij afgeleid door een jonge vrouw die de bar instapte. Ze was niet van hier, dat kon hij meteen wel zien. Meer van de elite groep, die vonden dat ze boven iedereen stonden. Het viel hem op dat wanneer hij naar haar keek, zij net op dat moment weg keek. Grijzend nam hij een slok van zijn bier. 'Devin, aan deze vrouwen heb je meer hoor.' Riep een van zijn bemanningsleden. Lachend gaf hij de man een trap zo dat hij van zijn stoel viel. 'Je weet wel dat ik daar niet aan doe.' Riep hij en dronk vervolgens zijn glas leeg. Nee die vrouwen waren niet zijn ding, hij hield het liever echt. Niet vrouwen die liefde voor geld hadden, maar een vrouw die liefde voor hem had.

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline
Omdat het al redelijk laat was had Eveline haar nachtjapon aangedaan. Ze zat op een stoel, gericht naar het venster van haar kleine kamer. Lea was haar haren aan het borstelen, dat redelijk lang was geworden, 'We zullen als we aan onze bestemming gearriveerd zijn er terug een klein stuk van af doen.' Opperde Lea. Eveline knikte, het was inderdaad veel te lang. Nadat er een vlecht in haar haren was gemaakt liep Eveline naar haar bed en trok zachtjes de lakens over haar om het warmer te krijgen. Ze bleef wel rechtop zitten, omdat ze nog niet moe was. Lea kreeg haar in het oog. Ondanks het een oudere vrouw was, zag ze alles wat er in haar omgeving gebeurde. 'Het zal wel meevallen juffrouw, ik heb gehoord dat het een vriendelijke man is.' Begon Lea over het onderwerp waar Eveline het heel de reis over gezwegen had. 'En dat hebt u zeker van mijn moeder gehoord.' Sputterde Eveline, die erover wou ophouden. Lea zuchtte. 'Ik wil alleen zijn.' Mompelde Eveline, waardoor Lea de kamer verliet, waarschijnlijk naar haar eigen kamer. Ze had in ieder geval niet overdreven over het lawaai wat er zou zijn. Ongeveer een uur later was Eveline nog steeds wakker. Met een zucht duwde ze de lakens van haar af en stond op uit haar bed. Ze begon in de kamer te ijsberen tot ze stilstond voor het venster, het voordeel van de kamer was dat ze een uitzicht naar de zee had. Een tijdje bleef ze staren naar de golven die groter en groter werden, tot ze in haar hoofd een besluit had gemaakt. Een besluit dat ze al veel eerder had moeten maken. Ze greep een zak vol geld wat in haar koffer had gezeten en haar mantel en liep de kamer stilletjes uit.

Ethan
Het meisje had haar verrast door haar aanval, zeker toen Ethan de stamp in zijn maag voelde. Toen ze de genadeslag wou geven zag hij haar plotseling in elkaar zakken. Het gezicht van zijn stuurman Filip kwam tevoorschijn. 'Dankje.' Zei Ethan met een schorre stem terwijl Filip hem overeind hielp. Hij keek neer op de twee lichamen die naast elkaar lagen. 'Is ze...?' Vroeg Filip aan hem. Ethan bukte zich neer langs het lichaam van het meisje en drukte zijn vingers tegen haar hals. Het duurde even, maar na een tijd voelde hij een hartslag. Hij schudde zijn hoofd naar Filip. 'Ze leeft nog.' De strijd op het schip was op zijn einde aan het komen. De piraten hadden door dat ze in de minderheid waren en nu ze wisten dat hun kapitein hun verlaten had zonk de moed in hun schoenen. De lijken op het schip waren ontelbaar. Ethan wendde zijn blik af en sprak Filip aan. 'Zorg dat de mannen die overbleven, de lichamen in de zee gooien en daarna controleren of er nog goederen zijn op het piratenschip.' Beval hij. Filip knikte en juist wanneer Ethan naar zijn bureau wou lopen hoorde hij Filip. 'Meneer, wat wilt u met het meisje doen?' Ethan draaide zijn hoofd en keek naar het meisje wat hem had aangevallen. 'Sluit haar op.' Antwoordde hij en liep verder.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Ava
Levenloos bleef ze liggen. Alles voor haar ogen was een waas, maar ze kon er nog wel uit op maken dat de piraten van haar vaders schip zich terug trokken. Lafaards! Ze kwamen haar niet eens halen. Langzaam werd haar zicht weer beter, maar wanneer ze zelf wilde gaan opstaan werd ze opgepakte door twee sterke mannen. 'Blijf van me af!' Riep ze uit en probeerde uit hun greep te ontsnappen, maar het was onbegonnen werk. Ze werd over het dek mee gesleurd. Het laatste wat ze zag was het schip van haar vader wat langzaam weg dreef, maar het bleef niet lang rustig. Kwamen ze er zo makkelijk mee weg? Zelfs Ava wou nu dat het schip ten onder ging. Ze had meer verwacht van de bemanning, op z'n minst hadden ze moeten proberen het lichaam van haar vader mee te nemen en hem een zeemansgraf te geven. Ava werd in een cel gegooid die diep onder in het schip zat. 'Laat me eruit!' Riep ze en rende naar de celdeur toe. Haar handen klemde ze om de metalen staven van de deur en schudde die heen en weer. Wanneer er geen reactie kwam liet ze zich op de grond vallen en keek naar het plafon. Haar vader was er niet meer en waarschijnlijk zou ze zelf ook niet lang meer leven.

Devin
"Mannen, ik ga er vandoor! Geniet er nog maar even van. Voor je het weet zijn jullie weer op zee.' Devin zette het glas op de tafel neer en groette de barman nog voor hij naar buiten liep. Het was onderhand al donker geworden en een stuk rustiger in de haven. Dit vond hij al wat fijner, nu kon hij tenminste rustig in zijn gedachten wegdromen zonder al te veel moeten opletten. Rustig wandelde hij naar zijn schip toe. Wanneer hij de loopplak opliet groette hij de twee mannen die waren overgebleven op het schip. Hij bedankte hun en zei dat ze nu zelf wel de haven in mochten gaan. Hij had het nog maar net gezegd of de mannen waren al gevlogen. Grijnzend klom Devin de mast in om van het uitzicht te kunnen genieten vanaf het kraaiennest.

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline
Waar ze heen ging, wist Eveline niet, ze wist alleen dat ze snel een idee moest hebben voor dat iemand door had dat ze weg was. Gelukkig had het motel een achterdeur, waardoor ze ongezien naar buiten kon lopen. Het was kouder dan ze verwacht had, haar mantel was duidelijk niet bestand tegen de komende winter. Eveline keek rond haar heen en haar blik viel op de zee, die er momenteel vredig uit zag. Schepen kwamen in een uit en plotseling kreeg ze een idee. Ze voelde naar haar zak met geld dat ze in de zak van haar mantel had steken. Ze kon zich in een van de schepen verstoppen, als ze dan toch gepakt kon worden kon ze eventueel de mannen van het schip overtuigen om haar mee te nemen met haar geld. Het was wel een plan vol risico's realiseerde ze zich, maar het was dat of trouwen met een man die haar vader kon zijn. Bij die laatste gedachte rilde Eveline. Even twijfelde ze, maar ging toch door met haar eerste plan. De weg naar de schepen zou ongeveer een paar kilometers zijn, wat wel meeviel.
Na een tijdje te wandelen kwam ze eindelijk op het strand aan, waar enkele schepen stonden en die in haar ogen toch niet meteen zouden vertrekken. Haar ogen vielen op een van de grotere schepen, die er redelijk goed uitzag. Als ze toch met haar plan wou doorgaan, wou ze liefst een schip wat er stevig uitzag. Gelukkig zag ze op tijd dat er iemand was die in het kraaiennest zat. Gelukkig was het al donker en had haar mantel een donkere kleur, waardoor ze niet opviel. Ze zette de kap van haar mantel op en maakte haar weg naar het schip.

Ethan
Eenmaal op zijn bureau zat Ethan met de handen in zijn haren, binnen enkele dagen moest hij zijn vracht leveren en het gevecht met de piraten had hem veel tijd en mannen gekost. Binnensmonds begon hij te vloeken, het was te laat om contact op te nemen om te zeggen dat de vracht later zou zijn. Met een frons keek hij naar zijn kaart. Zo goed kende hij dit gebied van de zee niet om een snellere route te vinden. Filip kwam Ethans bureau binnen. 'Het meisje is opgesloten.' Ethan knikte op de aankondiging en keek terug naar zijn kaart. 'En wat is er gewonnen kunnen worden?' Ethan keek vanuit zijn ooghoeken naar Filip die naast hem was komen staan. 'Enkel voedsel en nog wat wapens, hier en daar nog enkele zakken geld, maar niet voor te zeggen dat het een kapitaal is.' Weer knikte Ethan, hij had wel zoiets verwacht. Filip keek naar de kaart. 'Als we deze weg aanhouden gaan we nooit op tijd aankomen.' Mopperde hij, duidelijk eens met wat Ethan aan het denken was. Filip kende dit deel van de zeeën ook niet goed. Ethan bedacht iets. 'Dat meisje zal deze zeeën wel kennen als ze met de piraten mee reisde.' Dacht Ethan luidop. Filip keek verbaasd. 'U denkt echt dat ze ons zal helpen?' Vroeg hij ongelovig. Ethan haalde zijn schouders op met een grijns. 'Het is ons helpen of haar leven....ik denk dat de keuze simpel is.'

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Ava
Opgerold in een hoekje keek Ava de cel rond. Het was koud en dit was de enige manier om haar lichaamswarmte bij zich te houden. Dingen die ze had geleerd van haar vader, want hij had zo vaak in een cel gezeten. Elke keer was hij weer aan de dood ontsnapt, hoe hij dat toch altijd deed was voor Ava een raadsel. Behalve vandaag, vandaag had ze hem zien sterven. En door wie? Een Engelsman! Wanneer ze aan de jongen dacht begon haar bloed alweer te koken. Ze zou hem wel krijgen, was het niet in dit leven dan wel in een ander. Haar gedachten dwaalden af naar haar vader en de momenten die ze met hem had doorgebracht. Van het leren varen tot het zwaardvechten. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht, maar ook een traan rolde over haar gezicht. Ze zou hem nooit vergeten. Hij was dan wel een piraat, maar hij was daar niet minder vader om. Al die tijd op zee had hij zijn aandacht moeten verdelen over de bemanning en haar. Iets want ze zelf heel knap vond, want misschien was Ava af en toe wel zo koppig als de hele bemanning bij elkaar.

Devin
Eenmaal boven in het kraaiennest leunde Devin tegen de mast aan en keek over zee. Zijn gedachten dwaalden af naar wat hij deze reis wel niet weer had beleeft. Voor hem geen piraten, maar wel Fransen die hem achterna hadden gezeten. Een kanonsgevecht was het geworden, alleen bleken de Fransen er niet zo goed in te zijn. Zijn schip was misschien twee keer geraakt. Daar in tegen had hij het Franse schip wel kunnen laten zinken, maar dat vond hij te ver gaan. Devin wist als hij dat had gedaan hij door elk Frans schip aangevallen zou worden. Nu zat de kans er nog in dat hij genegeerd werd. Hij schrok op uit zijn gedachten toen hij in zijn linker hoek iets zag, maar wanneer hij zich er naar toe draaide bleek er niks te zijn. 'Word tijd om te gaan slapen, Devin.' Zei hij lachend tegen zichzelf. 'Je begint dingen te zien.' Hij klom weer via mast weer naar beneden en verdween in zijn hut.

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline
Toen de persoon in het kraaiennest begon te bewegen verborg Eveline zich achter een stuk van de boot waar hij geen zicht op zou hebben. Toen ze eenmaal doorhad dat hij verdwenen was, liep ze verder naar het schip toe. Zo stil als ze kon liep ze over het stuk dat toegang tot het schip gaf. Het was redelijk stil, Eveline ging er van uit dat de bemanning, buiten de persoon van het kraaiennest, niet op het schip aanwezig waren. Toch bleef ze voorzichtig terwijl ze haar eerste stap op het schip zette. Een kleine glimlach lichtte haar gezicht op. Dus zo voelde dat. Vrijheid. Eventjes liet Eveline dit bezinken, maar niet te lang, ze kon het haar niet permitteren voor haar aandacht te verliezen. Met stille voetstappen liep ze over het dek, de koude zeewind liet haar rillen, maar het gaf haar tegelijk ook een goed gevoel. Het was een groter schip dan hoe ze het zich had voorgesteld. Eveline keek naar alle mogelijke plaatsen waar ze zich een tijdje kon verstoppen voor dat het schip zou vertrekken. Er was een kort trapje dat zich dieper naar het schip leidde, maar ze kwam voor een deur terecht. Ze deed een kort schietgebedje dat de deur niet op slot was en dat er niemand achter die deur was. De deur was gelukkig open en toen Eveline binnen liep merkte dat ze in een ruimte terecht was gekomen waar de goederen in bewaard werden. Ze keek even tussen de kisten en besloot dat dit een goede plaats zou zijn voor haar tijdelijk te verstoppen.

Ethan
Ethan was niet dom en hij wist heus wel dat het meisje eerst ging weigeren, maar momenteel hadden ze niet veel keus. Samen met Filip maakte hij zijn weg naar de kelders. Het was een lange tijd geleden geweest dat Ethan nog in dit deel van zijn schip geweest was. Zijn gedachten dwaalden af naar vroeger, naar hoe hij en zijn broer, Devin, als kleine kinderen overal op het schip van zijn vader kattenkwaad uithaalde. Ze waren niet bepaald brave kinderen, maar hun vader had nooit geklaagd over hen. Een kleine glimlach vormde zich op het gezicht van Ethan bij de herinnering. Het was al een tijd geleden dat hij zijn broer nog gezien had, maar dat was een keuze die ze beide genomen hadden toen ze de beslissing genomen hadden om apart de zeeën te bevaren. Ethan zette zijn gedachten aan de kant toen ze de cel waar het meisje in zat op gesloten bereikten. Het meisje stond op van haar zittende positie en nam een verdedigingspositie aan. Ethan zuchtte, hij had geen zin in moeilijk gedoe maar hij had geen keuze.
'Meisje,' begon hij, wat een frons opleverde van de persoon achter de tralies, 'ik ga er van uit dat je deze wateren kent. Als je slim bent, en ik denk dat je dat bent, dan help je ons en dan geef ik in ruil je vrijheid terug als we eenmaal aan onze bestemming zijn, zo niet, wordt je over boord gegooid.'

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Ava
Vermoeid door het gevecht dat had plaats gevonden vandaag was Ava in een lichte slaap gevallen. Niet ze iets beters te doen had, want er waren geen mede gevangenen om even een gezellig praatje mee te maken. Wanneer ze stappen op de trap hoorde werd ze weer wakker en kwam meteen overeind. Als hij ook maar iets dichterbij kwam zou ze hem wel krijgen. Maar in plaats van dat hij een gevecht met haar aan wou gaan of voor de loopplank ging ophalen werd er gevraagd of ze kon helpen. De eerste gedachten die bij haar op kwamen was dat ze nooit van haar leven hem zou helpen. Toch leek het haar niet zo'n gek idee. Ze kon hem altijd nog een verkeerde richting in sturen, want hij ging er vanuit dat ze alles op de zeeën hier wist. Daar had hij ook gelijk in. Ze wist dan ook precies waar de andere piratenschepen lagen. Grijnzend liep ze naar hem toe en spuugde hem recht in zijn gezicht. Zo dat voelde even goed, nu kon ze hem wel 'helpen'. 'Alsjeblieft noem me Ava en niet meisje. Verschrikkelijk.' Om een excuses te verzinnen, voor waarom ze hem recht in zijn gezicht had gespuugd. 'Nee maar natuurlijk kan ik je helpen. Als je mij dan ook echt mijn vrijheid belooft.' Vervolgde ze om op zijn aanbod in te gaan.

Devin
Eenmaal in zijn hut verkleedde hij zich zodat hij meteen zijn bed in kon. Het was een lange dag geweest en hij vond wel dat hij een goede nachtrust had verdient. Morgen zouden ze weer verder, want blijkbaar waren er wat dingen tussen gekomen. Het schip moest nieuwe voorraden halen en het zou niet een hele lange reis worden waar hij wel blij mee was. Bij elke haven hoopte Devin dat zijn broer er ook zou zijn, maar helaas mocht het al een paar jaar niet zo zijn. Contact houden op zee was dan ook niet te doen, want brieven kwamen nooit aan. Als je deze bij een haven achterliet was de kans klein dat Ethan daar in een korte tijd zo aanmeren. Zuchtend kroop Devin onder de dekens en staarde even naar het plafon. Niet veel later viel hij in een rustige slaap.

Ellenntjje
Straatmuzikant

Ellenntjje schreef:
Eveline
Eveline had geen idee hoeveel tijd er verstreken was sinds ze tussen de kisten was gaan zitten, maar ze kon duidelijk zien dat het buiten nog steeds donker was. Een tijdje geleden had ze veel voetstappen op het dek gehoord, waarschijnlijk de scheepslieden die van een nacht drinken terug naar het schip of voor hen misschien, thuis, kwamen. Een kleine glimlach verscheen op Eveline haar gezicht. Een thuis, ze had er een gehad, maar ze had nooit het gevoel gehad dat ze er zich letterlijk thuis voelde. Altijd die charmante glimlach moeten opzetten in het bijzijn van haar moeder, altijd de bedienden rond haar heen die ieder moment van de dag bij haar waren. Het was verstikkend. Het was vreemd om te zeggen, maar ze had geen ademruimte gehad. Ze had nooit de ruimte gehad om haar eigen persoonlijkheid en wensen te ontdekken. Tot Lea een avond over haar jeugd verteld had, hoe ze op een schip was opgegroeid en had leren vechten om te overleven. Haar verhalen was iets waar Eveline elke dag naar uit had gekeken, tot haar moeder haar dromerige blikken had opgemerkt en er een opmerking over had gemaakt tegen Lea. Laat ons zeggen dat er nooit meer over de zee en schepen gepraat werd. Eveline wou er niet meer over nadenken en genieten van wat er haar te wachten stond. Haar ogen vielen op een hoed, die op een van de kisten lag. Duidelijk een zeemanshoed merkte ze op. Met een grijns greep ze naar de hoed en zette die op haar hoofd. Hij paste haar perfect. In een oude, gebroken spiegel bekeek ze haar spiegelbeeld. De hoed was misschien oud maar het stond haar geweldig, alsof hij speciaal gemaakt was voor haar.

Ethan
Met een verafschuwende blik veegde Ethan het spuug van de vrouw voor hem met zijn blote handen van zijn gezicht af. Omdat ze besloot mee te werken zweeg hij, maar een frons bedekte zijn voorhoofd. 'Verstandig van je om toch met ons mee te werken. Maar laat me duidelijk zijn: als je ook maar denkt om ons in een foute richting te sturen zal ik geen moment twijfelen om je van het schip rechtstreeks de oceaan in te sturen en als je zou denken dat ik dat niet durf zou ik toch maar nadenken voor je iets onderneemt.' Met een handgebaar naar Filip en Ava maakte hij duidelijk dat ze moesten volgen. Toen ze op het dek aankwamen waren Ethans mannen de laatste buit aan het binnen halen. Op het eerste zicht leek het een goede vangst te zijn. Met grote passen liep hij naar zijn persoonlijke ruimte. Hij liet zich in de zetel vallen en maakte een gebaar naar Ava dat ze moest gaan zitten. Filip haalde er een kaart bij van dit gebied en liet het aan Ava zien. Ethan moest toch geen uitleg geven bij de situatie, ze wist wat er van haar verwacht werd. Ze moest nu alleen haar uitleg gaan geven van hoe ze moesten varen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld