Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orpg met Wishbone

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:

Jennifer Ariana Maria Ackerman, ofwel "Jenn" ~ 19 jaar ~ rebels ~ rood geverfd haar, normaal donkerblond / richting bruin ~ helix in haar linker oor ~ links blauw oog, rechts groen oog

Mag jij beginnen mhuahahaha

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
zoveel namen

Luca Wright - 20 jaar - onschuldig, volgt altijd de regels - zwart haar - blauwe ogen

Foto: USE YOUR IMAGINATION

Terwijl mijn vader druk aan het werk was met mij in zijn bijzijn, keek ik uit het raam die me uitzicht bood op het plein, waar verschillende jongens en meiden langzaam de school binnendruppelden. Vandaag was het drie september, voor velen beter bekend als 'de eerste schooldag', maar voor mij was het een doodnormale dag. Deze school was namelijk van mijn vader. Van jongs af aan kreeg ik al dingen mee over de 'Wright Academy' en nu zat ik zelf al een jaar op deze school. Vaak in het bijzijn van mijn vader, die ik zo nu en dan hielp. Ik keek op toen mijn vader zijn pen neerlegde. "Binnen", riep hij en pas toen besefte ik dat er geklopt was. Door mijn gedachten was het helemaal niet tot me doorgedrongen dat er geklopt werd. Ik trok mijn kleding goed en liep weg bij het raam. De deur werd geopend door Ms. Johnson, maar zij was niet de enige die de kamer betrad. Ze had haar hand op de schouder van een meisje, die zij weer bruut van zich af sloeg. Ze had een boze blik op haar gezicht en rode haren. Ik had haar nog nooit eerder gezien, dus ze zal wel een nieuweling zijn. Ik pakte een stoel en ging zitten, benieuwd wat ze uitgespookt had dat ze zo snel al hier bij de directeur zat. Nadat Ms. Johnsen het meisje klagend naar binnen had geduwd, verliet zij de kamer en bleven wij met z'n drieën achter. Nu was het, zoals gewoonlijk, aan mijn vader om zijn oordeel te vellen. Hij zuchtte zacht en schoof dichter naar zijn bureau. "Ga zitten", begon hij, "en vertel me eerst maar eens je naam."

@Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
"De eerste schooldag" noemden ze het, maar voor mij was het een "eerste dag in een gevangenis". Ik vond het ronduit belachelijk dat ik gedwongen naar deze school moest. Ik was net klaar met de ene school en nu moest ik verder met de andere? Laat me niet lachen, wat een onzin. Een negentienjarige vrouw viel niet meer onder de leerplicht, ik zou moeten mogen doen wat ik wilde. Toch was ik hier, in het kantoor van de directeur van deze klereschool. Ga zitten? Hij was de baas niet van haar dat zou ze laten zien ook. Met een diepe zucht liep ik naar het raam, waar ik tegen de vensterbank aan begon te leunen. 'Ackerman,' antwoordde ik kortaf. Waarom deed ik überhaupt de moeite om netjes te antwoorden, die hoge pief achter z'n chique bureautje kon me helemaal niets verplichten. Ik zuchtte diep. 'Laat ik het kort en simpel houden: ik wil hier niet zijn en ik ben heel zeker dat jullie niet in mijn bijzijn willen zijn, dus ik stel voor om mij gewoon te laten gaan en dan hebben jullie nooit meer last van me. Klinkt goed, toch?' Ik wilde niet eens wachten op een antwoord. 'Dacht ik al, laters en nog een fijne dag.' zei ik, waarna ik aanstalten maakte om weg te lopen.

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
"Mevrouw Ackerman", snauwde mijn vader met een felle stem. "Terugkomen." De toon waarop hij het zei, zorgde ervoor dat je het gewoon niet kon negeren. van jongs af aan wist ik al dat als je die stem hoorde, iets niet goed was. Dan moest je wegwezen, want dan was je betrapt. Dan had je vader je ondeugende streek door en stond hij op het punt je een flinke straf te geven. Nu zag ik ook wat het deed bij het meisje, want ze stopte abrupt. Ze bleef echter wel met haar rug naar ons toestaan en zei geen woord. "Zoals u weet is dit mijn school en ik houd graag mijn school netjes en gedisciplineerd. Ik tolereer zulk gedrag absoluut niet." Hij keek in het computersysteem, daar hadden we simpelweg alle informatie over alle leerlingen. Ook van de nieuwe. De informatie was enorm uitgebreid en betrof alle eerdere scholen. "Jennifer Ackerman, negentien jaar", mompelde mijn vader, terwijl hij haar dossier grondig bekeek. "Uit uw gegevens concludeer ik dat u vaker lak heeft aan de regels, niet?" Hij keek op naar Jennifer, zoals het meisje dus heette. Zij had zich inmiddels omgedraaid en keek mijn vader fel aan. "Luca", zei mijn vader. Ik stond meteen op. "Ja, vader?' antwoordde ik braaf. "Als jij nou Mevrouw Ackerman eens begeleid op deze school en haar eens duidelijk de regels uitlegt", begon hij. Ik verslikte me haast. Ik, die die roodharige rebel in toom moet houden? "Natuurlijk, vader," zei ik snel. Ik kon hem toch niet tegenspreken? Hij was mijn vader én de directeur.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik had diep gezucht. 'Moet dit echt? Ik wil hier niet eens zijn. Wat jullie hier doen is tegen de wet.' snauwde ik terug. 'Dus noem maar elk regeltje uit dat idiote boekje van je, het enige wat ik hoef te doen is ze te breken. Op een gegeven moment zal je me smeken om te gaan.' Het was heel misschien een dreigement, maar ik had echt geen zin om met een kakkerszoon op pad te moeten. Ik keek de jongen even aan. Een gemene grijns wist ik niet te onderdrukken. 'Daarnaast,' ging ik verder, waarna ik recht voor de neus van de jongen ging staan. 'Ik denk niet dat dit schattige joch ook maar iets met mij te maken wilt hebben, is het niet?' Ik draaide me weg van hem waardoor mijn haar in zijn gezicht werd geslagen. 'In ieder geval, hier blijven of nu gaan zal uiteindelijk hetzelfde resultaat hebben: mijn vertrek. Je kan het gaan rekken of je kan jezelf de moeite besparen.'

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
"Ja mevrouw Ackerman." Mijn vader was nu opgestaan. "Ja, dat moet. En dat is een kwestie voor de toekomst. We zullen zien." Mijn vader was niet zo'n snelle opgever. Hij wist precies wat te zeggen en wat te doen. Ik beet op mijn lip en keek naar het meisje dat mijn kant op kwam met een gemene grijns op haar gezicht. Het gaf me rillingen en een beetje een angstaanjagend gevoel. Ik probeerde me stoer op te stellen, zoals mijn vader altijd deed, maar faalde. Een 'schattig joch' had ze me genoemd en wie kon haar ongelijk geven. Ik wist dat ik niet zo stoer was als zij of mijn vader. In dat geval leek ik meer op mijn moeder. Ik kneep mijn ogen dicht toen haar haren in mijn gezicht sloegen en hapte even naar adem. Mijn vader schaamde zich vast kapot voor me, maar daarom moest ik hem juist bewijzen dat ik dit aankon. Dat ik haar aankon. Ik herstelde mezelf en keek het Jennifer aan. Ik zag mijn vader zijn mond openen om wat te zeggen, maar viel in voor zijn plaats. "We zullen wel zien of je zover komt, niet? Je zit niet voor niets op deze school. Vertrek is geen optie."
"Zo is het wel genoeg, Luca", zei mijn vader. Er volgde een korte stilte. "Nou dan is dit duidelijk. Luca, doe je ding." Tegen mij gedroeg hij zich een stuk informeler. Tuurlijk, ik ben zijn zoon. "Natuurlijk, vader", zei ik weer braaf en liep naar de deuropening. Ik keek Jennifer aan. "Kom je nog?"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik trok een wenkbrauw op naar de man. 'De toekomst? Gaan we nu even de nationale held spelen? Toe maar hoor.' Ik schoot in de lach. 'Wat een onzin zeg. Alles is altijd uit eigenbelang. De enige toekomst die je zal bedoelen, zal dat van jezelf zijn. Waarschijnlijk die van je portemonnee, om precies te zijn.' Ik zuchtte diep. Als ik hier toch vast kwam te zitten, moest ik er maar voor zorgen dat ze mij gewoon niet meer wilden. Hetgeen wat nog wel het meest lachwekkend was in deze ruimte, was de goody-two-shoes houding van de zoon. Pappies grote jongen die later het grote bedrijfje van zijn vader zo overnemen en verpesten. 'Ik denk dat ik hier nog wel vaker langs zal komen dus, laters,' zei ik, waarna ik de zoon volgde. 'Veel succes alvast,' zei ik tegen hem, waarna ik grijnsde. 'Je zal het nodig hebben.'

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
Ik moest zeggen dat ik me bij het horen van die woorden haast verslikte. Zo erg kon het toch niet zijn. Zo erg kon zij toch niet zijn. Ik besloot die gedachte aan de kant te zetten. Ik kon dit. Ik kon dit gewoon. Ik zou dit doen en mijn vader trots maken. "Wat heb je eigenlijk net gedaan?" Ik was door alle spanning het gedeelte met Ms. Johnson alweer vergeten. Op dit moment dacht ik alleen maar aan hoe ik dit zou overleven. We liepen nu door de grote hal en er was niemand in de buurt. Helemaal niemand, want de eerste lessen waren inmiddels begonnen. Wat als ze... Nee, kom op, Luca! Ze was geen moordenaar. Ze was gewoon... ondeugend? Ze speelde graag met de regels. Meer niet. Gewoon een vervelend, rot kind en die kon ik best aan. Hoe moeilijk kon het zijn? Ik keek haar aan, terwijl ik wachtte op haar antwoord.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik zuchtte diep. 'Zo zo, iemand is wel erg nieuwsgierig?' Ik schudde afkeurend mijn hoofd. 'Op die manier wordt pappie nooit trots op je hoor.' Ik grijnsde breed. 'Want dat is wat je wilt toch, je vaders oh zo belangrijke goedkeuring?' Ik hield mijn handen achter mijn hoofd en liep rustig verder. Hij was zo voorspelbaar. Een rijkeluis, onschuldig, irritant kind dat snakte naar een beetje positieve waardering. Daarnaast, ik kon het hem nu vertellen, maar hij kon er snel genoeg achter komen als hij wat mensen zou vragen. Waarschijnlijk had ik een regel gebroken waar ik toch helemaal niets om gaf.

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
"Hoezo? Ik moet je toch wijzen op de regels? Gaat moeilijk als ik niet weet wat je gedaan hebt." Ik keek haar aan en beet op mijn lip. Ik probeerde kort af te zijn, streng, een beetje zoals mijn vader. Die zin raakte me best wel. Ik wou niets liever dan dat mijn vader trots op me zou zijn. Ze had me meteen al door. "Hou op", mompelde ik, "en haal die grijns van je gezicht." Ik wendde mijn blik af. "Waarom ben je zo ongelofelijk moeilijk?" vroeg ik mezelf hardop af. "Laat maar zitten. Ik zoek het zelf wel uit, maar eerst lever ik je af bij de juiste les. Je bent al laat. Hier, meteen een regel waar ik je op kan wijzen. Kom op tijd." Ik keek haar weer een beetje aarzelend aan. Ze had iets intimiderend en haar rode haren maakten haar ook niet veel 'liever.'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik rolde met mijn ogen. 'Regels zijn... richtlijnen. En je mag daarvan afwijken.' zei ik. Een geniepige grijns wist ik niet te onderdrukken. 'De eerste regel hè?' Ik keek even om me heen. 'Weet je, even een tip van mij: zorg ervoor dat opstandige studenten geen kans hebben om te ontsnappen.' zei ik, waarna ik naar een open raam toe rende. 'Regel 1: gebroken. Nog maar een paar te gaan.' Ik zwaaide nog even naar Luca, waarna ik - van twee hoog - naar beneden sprong. Met een beetje juiste timing en mijn natuurlijk goed ruimtelijk inzicht, timede ik het zo dat ik me op een gegeven moment tegen de muur afzette en zo na een koprol op de grond terecht kwam te staan. Hmmm, dat was een stuk makkelijker dan gedacht?

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
"Nee, regels zijn er om orde te handhaven, chaos te voorkomen. Je moet je eraan houden. Als je dat niet doet, wordt het één groot drama." Ik draaide me om naar haar en fronste toen ze kwam met haar tip. Voor ik het door had, rende ze weg naar het raam. Ik wist niet waarom, maar paniek ging door mijn lichaam. Ik rende haastig naar het raam en keek naar buiten. "Jennifer?!" Tot mijn verbazing stond ze er gewoon. Het zou me eigenlijk niet moeten verbazen, dit was niet een school met normale leerlingen, maar de gaven lopen zo uiteen. "D-doe dat nooit meer! Je breekt de regels! Wat zei ik nou?!" Ik zuchtte diep en rende naar de trap die ik razend snel af ging. Ik rende het plein op. "Je... bent... een vreselijk... kind!" riep ik buitenadem.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik voelde een golf van ongecontroleerde woede door me heen gaan bij het horen van de naam "Jennifer". God wat haatte ik die naam. Toen Luca eenmaal beneden was, buiten adem en wel, greep ik hem bij zijn kraag en keek ik hem met een doodsblik aan. 'Als jou je leven lief is, dan noem je me nooit meer bij die naam.' siste ik, waarna ik hem weer los liet. Regels en al dat soort dingen, het was allemaal onzin. Allemaal protectionisme. Niemand had er wat aan en ze werden altijd tegen je gebruikt wanneer je ze nodig had. Ha. Regels moest je breken wilde je ergens komen.

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
"Raak me niet aan!" schreeuwde ik en duwde haar van me af. Ik ademde een aantal keer diep in en uit om te kalmeren. "Hoe moet ik je dan noemen? Miss Chagrijn?" Ik kon me altijd goed beheersen, maar zij liet iets in me knappen. Kom op, Luca. Zo kon ik haar nooit de regels leren. Ik stelde me weer professioneel op en trok mijn kleding recht. "Wat wil je nou bereiken? Dit is waar je hoort. Hier moet je zien. Waarom wil je weg?" Ik probeerde mijn stem niet te verheffen. "Als je nou gewoon luistert, dan maak je het beter voor iedereen."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik rolde met mijn ogen. 'Heel grappig. Creatief ook.' zei ik toen hij met mijn nieuwe bijnaam kwam. 'Jenn. Noem me anders en ik zorg ervoor dat er geen geluid meer uit je keel komt, begrepen?' Ik zuchtte diep en ging op mijn gemak tegen een boom aan zitten. 'Is het niet logisch dat ik weg wil? Ik zit hier verdomme tegen m'n wil in en niemand wilt me vertellen waarom. Het is onzin zeg ik je.' vertelde ik geïrriteerd.

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
"Oke, Jenn", mompelde ik en ging tegenover haar staan. "Weet je waarom je hier bent? Door hoe je net uit dat raam sprong, daarom. Je bent niet normaal, je bent speciaal. Je hebt een gave en die moet je ontwikkelen en controleren." Ik keek haar aan. "Daarom ben je hier, daarom heeft mijn vader deze school opgericht en ik zal het later voortzetten, want het is nodig. Er moet een plek zijn voor mensen zoals wij." Ik ging naast haar zitten. "Het is geen onzin."

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld