Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
Kirito schreef:
notice me senpai
x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x
PROLOOG
Hey ik ben ingelogd, ik heb veel te vertellen en ik zie dat ik veel mails heb, maar ik moet mijn moe byder bellen.
Ik kijk op het forum en ik zie @Whysoserious shinen en dan kijk ik nog wat verder en zie ik @Juntos verschijnen wat een banaan.
Wat een poep website, laat ik er nog maar +300 uur aan besteden.
HEDEN
Huilend word ik wakker uit mijn slaap, nog denkend over de droom kruip ik naar mijn laptop en trek hem open. Snel open ik Virtual Popstar, om te zien of senpai al terug is van zijn vakantie. Hij is al 3 weken in Portugal en heeft geen enkel teken van leven laten zien op zijn website. De meerderheid is gelukkig, want ach wie vindt de admin nou leuk, maar ik ben in diepe derpressie sinds hij weg is. Elke dag, elk uur, elke minuut check ik of hij al terug is, maar met weinig succes.
Mijn hoop begint langzaam weg te varen tot ik ineens een nieuw mailtje binnen zie komen. Het is een mailtje van Kaj! Door de adrenaline die ik ineens op voel komen klik ik vijf keer mis. Mijn ogen verwijden als ik zie dat er in het mailtje een link naar een topic staat. "Oh Senpai" kreun ik zachtjes terwijl ik het topic open.
De spellingfouten doen mijn ogen pijn, maar ik moet doorzetten, anders wilt senpai me nooit. Door mijn tranen heen lees ik dat hij net thuis is en er een meeting plaatsvindt in zijn huis. De tranen die voorheen door de pijn kwamen zijn verandert naar tranen van geluk.
2 weken later, wanneer de meeting plaatsvindt
De trein begint af te remmen en ik ben lustig voor senpai. Na weken pijn (en genot) kan ik hem eindelijk weer zien. Gelukkig is zijn huis vlakbij het station en is het binnen 5 minuten te lopen. Verschillende vp'ers zie ik uit de trein waggelen, onder andere @Oliver , @Penguin en @appropinquare , ze zien er verbazingwekkend goed uit. Ik blijf op een afstandje en wacht tot we eindelijk bij het huis van senpai aankomen.
Het huis is prachtig en er is genoeg ruimte voor 50 man, maar iemand anders trok mijn aandacht en mijn ogen verwijden. Daar stond senpai, donker haar, gespierd, 1.80 lang, de man van mijn dromen. Hij staat bij de barbecue en zijn blanke huid schijnt in de Nederlandse zon.
Ik kijk naar boven en zie daar Kaj zijn kamer door het balkon, uit pure wanhoop sluip ik naar de kamer van senpai. Achter me zie ik @clique naar mij staren, maar ik negeer haar en doe alsof ik naar de wc ga. Uiteindelijk als ik bovenin het trappenstelsel ben, ben ik tijgerend over de vloer aan het kruipen in de hoop dat niemand mij hoort. Mijn aandacht wordt gelijk getrokken door zijn kledingkast. Snel trek ik hem open en zie de onderbroekenla, ik neem diep adem en steel er één. "Dit zal ik voor altijd koesteren" fluister ik in mijzelf.
Plotseling hoor ik het geluid van voetstappen achter de deur vandaan komen, het waren senpai zijn voetstappen. Snel kruip ik onder het bed en hoor de deur kraken. Maar als ik mijn hoofd onder het bed vandaan haal zie ik dat het senpai niet is. Het is @Sylvie die samen met @Acnologia verdwaald zijn geraakt in het huis en op deze kamer belandden. Uit angst blijf ik onder het bed liggen tot ze eindelijk weg zijn.
Enkele minuten later haal ik mijn hoofd onder het bed vandaan en zie senpai in de deuropening staan. Ik deins naar achter, maar ik struikel over een deodorant busje. Kaj schiet naar voren en redt me net voordat ik op de grond val. We kijken diep in elkaars ogen en hij trekt me mee naar zijn bed. Langzaam voelde ik zijn hand langs me af strelen. Daarna keek hij me vol lust aan en zei hij: "IK BEN EEN MOD EN OP DIT TOPIC MOET EEN SLOT."
EPILOOG
Kaj en ik trouwden en @Gemini was één van de bruidsmeisjes. Toen we naar het altaar wilden lopen was er al een mooi pad van rozenblaadjes gestrooid, door onze lieve @Alfheim
x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x
dfjaiosjfiaposjf
het einde is genakt van een orpg maar ik weet niet meer welke oeps, ik was te lui om zelf een einde te bedenken
ik heb dit in de 3 uur gedaan, die ik beter kon besteden in huiswerk en leren
notice me senpai
x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x
PROLOOG
Hey ik ben ingelogd, ik heb veel te vertellen en ik zie dat ik veel mails heb, maar ik moet mijn moe byder bellen.
Ik kijk op het forum en ik zie @Whysoserious shinen en dan kijk ik nog wat verder en zie ik @Juntos verschijnen wat een banaan.
Wat een poep website, laat ik er nog maar +300 uur aan besteden.
HEDEN
Huilend word ik wakker uit mijn slaap, nog denkend over de droom kruip ik naar mijn laptop en trek hem open. Snel open ik Virtual Popstar, om te zien of senpai al terug is van zijn vakantie. Hij is al 3 weken in Portugal en heeft geen enkel teken van leven laten zien op zijn website. De meerderheid is gelukkig, want ach wie vindt de admin nou leuk, maar ik ben in diepe derpressie sinds hij weg is. Elke dag, elk uur, elke minuut check ik of hij al terug is, maar met weinig succes.
Mijn hoop begint langzaam weg te varen tot ik ineens een nieuw mailtje binnen zie komen. Het is een mailtje van Kaj! Door de adrenaline die ik ineens op voel komen klik ik vijf keer mis. Mijn ogen verwijden als ik zie dat er in het mailtje een link naar een topic staat. "Oh Senpai" kreun ik zachtjes terwijl ik het topic open.
De spellingfouten doen mijn ogen pijn, maar ik moet doorzetten, anders wilt senpai me nooit. Door mijn tranen heen lees ik dat hij net thuis is en er een meeting plaatsvindt in zijn huis. De tranen die voorheen door de pijn kwamen zijn verandert naar tranen van geluk.
2 weken later, wanneer de meeting plaatsvindt
De trein begint af te remmen en ik ben lustig voor senpai. Na weken pijn (en genot) kan ik hem eindelijk weer zien. Gelukkig is zijn huis vlakbij het station en is het binnen 5 minuten te lopen. Verschillende vp'ers zie ik uit de trein waggelen, onder andere @Oliver , @Penguin en @appropinquare , ze zien er verbazingwekkend goed uit. Ik blijf op een afstandje en wacht tot we eindelijk bij het huis van senpai aankomen.
Het huis is prachtig en er is genoeg ruimte voor 50 man, maar iemand anders trok mijn aandacht en mijn ogen verwijden. Daar stond senpai, donker haar, gespierd, 1.80 lang, de man van mijn dromen. Hij staat bij de barbecue en zijn blanke huid schijnt in de Nederlandse zon.
Ik kijk naar boven en zie daar Kaj zijn kamer door het balkon, uit pure wanhoop sluip ik naar de kamer van senpai. Achter me zie ik @clique naar mij staren, maar ik negeer haar en doe alsof ik naar de wc ga. Uiteindelijk als ik bovenin het trappenstelsel ben, ben ik tijgerend over de vloer aan het kruipen in de hoop dat niemand mij hoort. Mijn aandacht wordt gelijk getrokken door zijn kledingkast. Snel trek ik hem open en zie de onderbroekenla, ik neem diep adem en steel er één. "Dit zal ik voor altijd koesteren" fluister ik in mijzelf.
Plotseling hoor ik het geluid van voetstappen achter de deur vandaan komen, het waren senpai zijn voetstappen. Snel kruip ik onder het bed en hoor de deur kraken. Maar als ik mijn hoofd onder het bed vandaan haal zie ik dat het senpai niet is. Het is @Sylvie die samen met @Acnologia verdwaald zijn geraakt in het huis en op deze kamer belandden. Uit angst blijf ik onder het bed liggen tot ze eindelijk weg zijn.
Enkele minuten later haal ik mijn hoofd onder het bed vandaan en zie senpai in de deuropening staan. Ik deins naar achter, maar ik struikel over een deodorant busje. Kaj schiet naar voren en redt me net voordat ik op de grond val. We kijken diep in elkaars ogen en hij trekt me mee naar zijn bed. Langzaam voelde ik zijn hand langs me af strelen. Daarna keek hij me vol lust aan en zei hij: "IK BEN EEN MOD EN OP DIT TOPIC MOET EEN SLOT."
EPILOOG
Kaj en ik trouwden en @Gemini was één van de bruidsmeisjes. Toen we naar het altaar wilden lopen was er al een mooi pad van rozenblaadjes gestrooid, door onze lieve @Alfheim
x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x
dfjaiosjfiaposjf
het einde is genakt van een orpg maar ik weet niet meer welke oeps, ik was te lui om zelf een einde te bedenken
ik heb dit in de 3 uur gedaan, die ik beter kon besteden in huiswerk en leren
20
