Je hebt nog niet gereageerd op het forum.

Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
+ voeg shout toe
Cool.dus.niet
Ik geef random sets weg, want vp bday!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.
> Sluiten
Helper
22 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG ft Ingenting
Anoniem
Wereldberoemd



@Ingenting 


wij weten :d
yay for Dragons and Elfs and more!!!


me:
Naam: Jayden/Jay Lieber
Leeftijd: 24
Extra: Is een hulpje van de Heer der lage landen. Goed in sneeken, het zwaardvechten en boogschieten. Maar ook met kleinere dolken. Alles eigenlijk. Maar maakt vaak nog wat fouten. Niet perfect.
Uiterlijk: 


Draak Zyadron:


Argetlam, zilverhand, dragonrider mark:


zij:
Anoniem
Princess of Pop



Naam: Idda Revano
Leeftijd: 22
Extra: Is opgegroeid in het kasteel, haar vader heeft haar vanaf jongs af aan de kunsten van het zwaard laten ervaren. Daardoor kan ze zich prima verdedigen en is ze vrij hoog gerankt in de bewaking.
Uiterlijk: 


Outfit Evil Idda:


Lord Odis:


Kasteel van Lord Odis:
Anoniem
Wereldberoemd



Jay:

Vaak kwam mijn Heer met lastige opdrachten, maar deze was dan ook het de zwaarste die ik ooit had gekregen. Ik moest een ei zien te stelen uit het kasteel van Koning Eragon. De bewaking was sterk daar, om binnen te komen via de grote poort was al redelijk een uitdaging. Even haalde ik diep adem en keek naar mijn paard die aan het grazen was in de weide terwijl ik onder een appelboom zat in de schaduw. Het was een warme dag, zeker in de schaduw. Enkele dagen was ik al onderweg naar het kasteel, maar een tijdje zitten deed geen kwaad. Hij had mij geen tijd mee gegeven, gelukkig. Ik pakte één van mijn dolken, gooide deze omhoog en haalde zo een appel los van de tak, deze viel naar beneden, ving het op en daarna mijn dolk.
Een ver geplukte appel was het lekkerste wat er was. De appels die mijn Heer aan ons gaf waren niet te eten, waren al te oud of gewoon al aan het schimmelen. Rustig nam ik een hap van de appel, maar al snel kwam mijn paard aan en drukte zijn snuit tegen mijn hand aan. "Voor uit." mompelde ik en stond op, gooide mijn dolk zo op een manier waardoor die enkele appels mee pakte die vervolgens op de grond vielen. Mijn paard ging er gelijk op af en daardoor moest ik even lachen. Hij had zo'n rustig leven, die van mij was met veel opdrachten die veel van je vroeg. Ach, wat maakte het uit, ik werd er goed voor betaald. Terwijl ik weer voor mij uit keek, ging ik zitten en rekte mij even uit. "Heerlijk zo'n leven, dit wil ik eigenlijk wel, geen zorgen aan je hoofd. Gewoon zelf doen waar je zin in hebt." mompelde ik.
Anoniem
Princess of Pop



Idda
Met mijn handen over elkaar stond ik tegen de muur geleund. Ik was net even afgelost van mijn post om pauze te nemen, dus stond ik nu met een paar andere wachters wat te praten. Niet dat ik veel sprak, ik mocht graag luisteren en observeren. Af en toe bracht ik wel wat in, maar dat was het ook. Niemand wist hier veel over mij, alleen dat ik altijd de dochter van werd genoemd. Dus eigenlijk was er een soort druk op me gelegd, maar ik zou mijn vader trots maken. Ik was nu toch al in zijn voetsporen getreden, dus was ik al goed op weg. Iemand kwam met wat eten aanzetten en verdeelde het. Met een kleine glimlach op mijn gezicht nam ik een stuk brood van hem over en begon het rustig op te eten. De laatste paar dagen was er niet veel te doen. Niemand was zo stom geweest om zich door de bewaking te komen, want je had gewoon geen kans. Iedereen was goed opgeleid. Meeste training had ik van mijn vader gehad, waar ik nu elke dag nog veel baart bij hem. Het brood dat me was gegeven, was heerlijk. Waarschijnlijk was het nog vers bij de bakker weg, dat deed me altijd goed. Wanneer ik het op had groette ik de rest nog even en liep terug naar mijn post. Ik nam nooit zo lang pauze, omdat ik liever alles in de gaten hield. Het was belangrijk dat de eieren goed bewaakt werden, dus wou ze niet hebben dat er tijdens haar pauzes iets mis zou gaan. 
Anoniem
Wereldberoemd



Jay:

Na een lange tijd gezeten te hebben, kwam ik maar over eind, rekte mij weer uit en floot op mijn vingers om mijn paard te lokken. Deze kwam al snel weer aan gerend en ik aaide even over zijn snuit. 'We gaan weer, het is nog een dag of 2 zeker rijden." zei ik waarna ik op steeg en al snel aangaf dat hij moest gaan stappen. De zon stond redelijk hoog om nog wat warmte af te geven, maar dat veranderde al snel toen er een vreemde mist op kwam zetten en het frisser te worden. Dit was er steeds vaker, gewoon uit het niets. Terwijl de zon vol op scheen.
Mijn schouders haalde ik op en liet mijn hengst verder stappen. Eigenlijk wilde ik zo snel mogelijk van deze opdracht af zijn, maar waarom hij een draken ei nodig had, dat wist ik niet. Straks kwam die al uit terwijl ik hem had, wat zou er dan gebeuren? Ik had namelijk gehoord dat een draak niet na een paar weken er uit kwam, net zoals bij kippen. Soms konden deze draken voor jaren, wel eeuwen, in hun ei blijven tot iemand, die hulp of anders nodig heeft, uit komt. Zo was dat bij Eragon gebeurd. Even zuchtte ik en schudde mijn hoofd. Het zou eigenlijk best wel vet zijn om op een draak te kunnen zitten. Zoals ik eerder Eragon en zijn draak had zien vliegen, het was echt prachtig, zo sierlijk. Of dat kwam omdat hij een meisjes draak had. Weer haalde ik mijn schouders op en zette mijn hakken, zachtjes, in de buik van mijn hengst om hem in draf te laten gaan, hij reageerde op zachte tikken, maar dit keer was ik iets harder en hoorde een harde snort van hem. "Sorry, ik dacht even ergens anders aan." zei ik terug en keek weer voor mij uit, met mijn oren gespitst. Je weet maar nooit of er zomaar andere je aan kunnen vallen.
Anoniem
Princess of Pop



Paar dagen later

Idda
Een beetje onrustig stond ik op mijn post. Het mooie weer van de laatste paar dagen was flink omgeslagen. Het regende en af en toe werd de hemel verlicht door bliksem. Nu was ik blij dat ik een post binnen had gekregen. Zelf had ik namelijk best een gruwelijke hekel aan regen. Maar het weer was niet het gene wat haar onrustig maakte. Ergens had ze het gevoel dat er vandaag iets ging gebeuren en vaak was dat gevoel ook waar. Haar hand klemde ze alvast om het handvat van haar zwaard vast, als zekerheid. Het viel een medebewaker op en vroeg er meteen naar. 'Oh, nee. Laat me maar.' Zei ik en glimlachte even naar hem. Het was puur voor mezelf, die zekerheid. Mijn blik was even naar buiten gericht, waar de hemel af en toe weer oplichtte. De regen kwam met bakken uit de hemel. Dit was echt het tegenovergestelde van de vorige dagen.
Anoniem
Wereldberoemd



Jay:

Het was al weer een paar dagen verder en het weer had zich zo omgezet dat het nu gewoon elke dag, zonder pauze, door stormde. Niet dat ik dat erg vond, maar na een tijdje wordt het wel vervelend. Ook mijn hengst begon het te irriteren en had al voor een paar uur geen stap gezet. We zaten nu onder een grote boom die een dik blader dak had waardoor we, redelijk, droog bleven. Ondertussen was ik wat aan het eten en keek even achter om, in de verte zag je het kasteel al en een glimlach kwam op mijn gezicht. "We zijn er bijna, dan kan je weer stil staan." zei ik tegen mijn hengst en nam een flinke hap van het stuk brood wat ik af had gebroken. Het brood smaakte niet echt lekker meer, maar wat boeide het, ik had te eten, daar ging het om. 
Na een tijdje gezeten te hebben, stond ik weer op, pakte mijn tas, gooide deze achter het zadel van mijn hengst en steeg op. "We moeten maar weer, het is al minder gaan regenen." zei ik tegen hem en liet hem lopen. Met tegenzin begon hij te stappen. Een uur later, waren we aan gekomen bij het kasteel aan, maar ging niet zomaar in het zicht staan, mijn hengst zette ik hem vast ergens uit het zicht van de wachters. Maar dan bedacht ik mij wat anders. Ik zadelde hem af en gooide meer modder over hem heen, dat vond hij natuurlijk niet fijn. Het zadel en hoofdstel verschool ik onder een dikke struik en ook zo mijn tas. Deze zou alleen maar in de weg zitten. Nog even controleerde of ik alles bij mij had, dat had ik en joeg mijn paard weg. Meteen snapte hij wat de bedoeling was, want dit hadden we vaak geoefend. Meteen sprong hij weg, zo over het pad heen zodat de wachters hem zagen. Nu was het maar hopen dat ze er in trapte en ik ongezien naar binnen kon komen. Door de poort zou ik niet gaan, maar via de muur omhoog. 
Kort gewacht te hebben, hapte de wachters er in en gingen achter mijn paard aan. Meteen nam ik actie en rende ik richting de muur, pakte mijn dolken, stak deze in de muur en klom omhoog. 
Anoniem
Princess of Pop



Idda
Met mijn hand ging ik door mijn haar en zuchtte kort. Het onweerde nog steeds, maar de regen begon er langzaam al iets mee op te houden. Even liep ik naar het raam om mijn zinnen te verzetten. Af en toe was dat nodig, anders stond je zo dromerig voor je uit te staren. Zelf bleef ik liever gefocust en zocht ik wel eens wat afleiding, zodat ik niet in mijn gedachten zou wegdromen. Het viel me op dat er iets bij de poort gebeurde, wachters kwamen in beweging en ik hoorde een paard hinniken. Ergens gaf dit me geen goed gevoel, maar de rust was gelukkig snel wedergekeerd. Even schudde ik mijn hoofd en liep weer terug naar de deuren, die ik moest bewaken. Dit waren de deuren net voor de belangrijkste kamer in het hele kasteel. Deze was dan ook het meest beveiligd van allemaal. Iemand die hier kwam, dat zeker al heel wat bewakers te slim af zijn geweest. Dat was nog maar een heel enkele keer gebeurt. In de tijd dat ik bewaker was, was het zelfs nog nooit gebeurt. Natuurlijk had ze er op getraind en was ze altijd paraat als er maar iemand probeerde binnen te komen. Ze zou er wel voor zorgen dat deze niet verder kwam. 
Anoniem
Wereldberoemd



Jay:

Al snel was ik boven op de muur gekomen en keek ik achter om, ze hadden mijn paard al redelijk snel te pakken. Of hij had er geen zin meer in. Een kort lachje kwam over mijn lippen, maar focuste al snel op mijn taak. Mijn ogen liet ik langs het kasteel glijden, opzoek naar de kamer waar de eieren zouden moeten liggen. Het kon ook aan de andere kant liggen. Ik zou het hele kasteel maar rond moeten gaan. Even schudde ik mijn hoofd en keek naar beneden, het was een redelijke sprong, gelukkig stond er iets over op een boom vlak bij de muur waar ik naar toe kon sprongen. 
Zo voorzichtig mogelijk liep ik over de muur heen richting de boom, het was raar dat er hier geen bewakers stonden, of ze waren even weg, dat zou ook kunnen. Eenmaal aangekomen bij de boom, ging ik op de rand staan en sprong niet veel later naar de boom. Ik greep de tak beet die het dichts bij hing en liet mij daarna naar beneden vallen. Nu op de grond, ging ik tegen de boom aan staan en keek rond. Nog niemand had wat opgemerkt. Maar toch had ik zo'n gevoel dat er iemand keek, of even had gekeken. Deze gedachten schudde ik van mij af, wilde verder gaan, maar er kwam een gigantische bliksemschicht af op de boom waar ik onder stond, meteen sprong ik weg en keek om naar de boom. Het scheelde niet veel of ik was ook geraakt, maar hij stond nu wel mooi in de fik. Dit zou zeker de bewaking wakker hebben geschut. Zo snel ik kon, rende ik weg van de boom en dook achter een dikke struik.
Anoniem
Princess of Pop



Idda
Net wanneer ik me omdraaide terug naar het raam, zag ik een flits wel heel dichtbij. Ik snelde weer naar het raam en keek naar buiten. Een boom bij de muur was geraakt en ging meteen in vlammen op. 'Dit word nog leuk.' Mompelde ik en zag dat de andere bewaker over mijn schouder ook naar buiten keek. 'Dit voorspelt niks goeds.' Zei hij. Blijkbaar was ik dus niet de enige met een raar onderbuik gevoel dat er vandaag wel eens iets kon gebeuren. 'Daar ben ik het mee eens. Ga jij naar de hoofd van de bewaking en geef het door.' Zei ik streng en keek hem aan. 'Ik red me hier wel.' Voor hij nog iets kon zeggen. Hij knikte naar me en rende toen weg. Zelf nam ik mijn positie weer aan voor de deur en hield alles scherp in de gaten. Niks zou me ontglippen, daar zou ik voor zorgen. 
Anoniem
Wereldberoemd



Jay

Zoals ik al voor speld had, kwamen er veel bewakers richting de boom. Ik zelf drukte mij zo dicht mogelijk tegen de grond aan en wachtte af tot een rustig moment dat ik verder kon. Het duurde wel een tijdje voordat ik kon bewegen, maar als ze bezig waren met de boom blussen, pakte ik mijn moment, stond op en sloop zo rustig mogelijk verder richting het kasteel. Waar was de ruimte van de eieren? Stom waren ze zeker niet als het meteen aan de buiten meer zou grenzen. Dus het moest ergens midden in het kasteel zijn, of een gang tussen de ruimte en de buiten muur.
Terwijl ik rustig verder sloop, zocht ik naar een doorgang. Deze kwam ik op het moment niet tegen, maar niet veel later zag ik er toch één. Het was een klein raam aan de onderkant van het gebouw, maar als ik dichterbij kwam, zag ik dat deze dicht was gemaakt. "Verdomme." mompelde ik en keek nog eens om mij heen. Dan was het maar weer klimmen. Ik keek hierbij omhoog en zocht naar een raam wat niet al te veel bezocht leek. Gelukkig zag ik die een paar meter verder op en liep daar heen. Eenmaal daar aan gekomen, begon ik te klimmen. Het was ook een beste hoek, niet veel bewakers konden mij hier zien. Zeker met het vuur van de boom daarnet. Ik pakte mijn dolken weer en begon omhoog te klimmen. Maar al snel merkte ik dat de dolk niet echt in de muur bleef steken, het leek alsof ik terug werd geduwd. Toch ging ik het doen en klom zo snel ik kon omhoog.
Anoniem
Princess of Pop



Idda
Een beetje gefrustreerd stond ik voor de deur die ik moest bewaken. Het schoot ook maar niks op daar beneden. Vanaf hier kon ik nog zien dat de boom in lichten aan laaien stond en dan regende het ook nog. Was het nou zo moeilijk om een vuurtje te blussen. Al snel volgde er een volgende flits en ook deze richtte opnieuw schade aan. Zenuwachtig klemde ik mijn hand om mijn zwaard en bleef de hal goed in de gaten houden. Mijn onderbuik gevoel nam toe en daar was ik niet zo blij mee. Dat zou alleen maar betekenen dat er zo iets zou gebeuren. Rustig probeerde ik adem te halen. Ik kon dit, hier was ik immers voor getraind. 

@CreepDoll 
Anoniem
Wereldberoemd



Jay

Terwijl ik omhoog klom, hoorde ik weer gerommel boven mijn hoofd, meteen keek ik omhoog en voor ik het wist, werd ik verblind door een enorme flits. Mijn ogen kneep ik dicht en schudde mijn hoofd. Hopelijk had niemand mij gezien met dat hoeveelheid licht. Kort keek ik achter mij om en zag dat er nog iets in de vlammen stond. "Die hebben hun handen vol." grijnsde ik even voordat ik verder omhoog klom. Nog een keer knipperde ik met mijn ogen en ging verder. 
Niet veel later was ik boven aan gekomen en sloom zo stil mogelijk door het raam naar binnen. Eenmaal binnen, stopte ik mijn dolken terug in hun schede op mijn rug en keek rond. "Goed, waar heen." mompelde ik even en dacht na. Na enkele seconde na gedacht te hebben besloot ik gewoon maar een kant op te gaan en zou wel een deur vinden met wat bewakers, dan zou het daar achter moeten liggen.
Voorzichtig sloop ik door de hal, opzoek naar de deur waar het ei zou moeten liggen.

@Ingenting 
Anoniem
Princess of Pop



Idda
Het duurde nu ook wel heel lang voor die andere bewaker terug kwam. Binnensmonds was ik was aan het vloeken. Die vent mocht wel eens opschieten. Het zou haar niks verbazen dat hij nu wat zat te lollen, zelfs nu er brand was uitgebroken. Het was immers niet hun gebied, dus hoefden ze er niet heen. Had ik me toch vergist in hem, dat hij het zelfde onderbuik gevoel als mij had. Onrustig keek ik de hal door en begon wat heen en weer te lopen om beter zicht over het geheel te krijgen. Als ik zo bij de deur zo blijven staan was ook niet bepaald slim. "Eindelijk." Gromde ik naar de bewaker die weer terug kwam. "Rustig." Zei hij lachend. "Er is niks aan de hand, alleen storm. Was niks om je druk over te maken zeiden ze." Daar was ik het helemaal niet mee eens. Er ging wat gebeuren, ik wist het gewoon. "Mocht je dan ook wel wat sneller terug komen." Beet ik de bewaker nog toe. Die trok het hem niet zo erg aan en ging weer op zijn post staan.

@CreepDoll   
Anoniem
Wereldberoemd



Jay

Een vreemd gevoel merkte ik op als ik ergens meer in de buurt kwam. Toen ik ook de hoek om ging, stond ik bijna in het zicht van een stel bewakers. Zo snel ik kon, was ik terug gestapt en keek, voorzichtig, via de hoek die kant uit. De bewakers waren heel wat anders aan het doen dan wat ze moesten doen leek het wel op, wat ik kon zien was dat ze aan het drinken waren. Langs hun kon ik zo glippen. 
Snel keek ik om mij heen of ik iets kon vinden om te gooien om hun aandacht die kant uit te richten. Ik vond al snel een kleine kandelaar, pakte deze van de tafel af die er stond en gooide het richting het raam. Het maakte heel wat geluid, wat goed was. Nu was het afwachten of ze er in trapte, en gelukkig, het lukte ook. Ik zag ze allemaal richting het raam lopen, ik nam mijn kan en sloop achter hun langs verder de gang door.

@Ingenting 
Anoniem
Princess of Pop



Idda
Zo langzamerhand kreeg ik wel wel schoon genoeg van mijn onderbuik gevoel. Het leidde me alleen maar af en ik erger me overal aan. Ik probeerde me er over heen te zetten en maar te geloven dat er niks ging gebeuren vanavond. De regen en het onweer nam al wat af, wat me al iets rustiger maakte. "Doe nou toch rustig." Zei de bewaker en keek me aan. "Probeer ik." Mompelde ik en ging met mijn hand door mijn haar. Toch bleef ik gespannen en keek op van elk klein dom geluidje. Wanneer het er op aan kwam stond ik toch niet zo sterk in mijn schoenen dan ik dacht.

@CreepDoll 
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld
Pagina: | Volgende | Laatste