CreepDoll schreef:
Jay:
Het was al weer een paar dagen verder en het weer had zich zo omgezet dat het nu gewoon elke dag, zonder pauze, door stormde. Niet dat ik dat erg vond, maar na een tijdje wordt het wel vervelend. Ook mijn hengst begon het te irriteren en had al voor een paar uur geen stap gezet. We zaten nu onder een grote boom die een dik blader dak had waardoor we, redelijk, droog bleven. Ondertussen was ik wat aan het eten en keek even achter om, in de verte zag je het kasteel al en een glimlach kwam op mijn gezicht. "We zijn er bijna, dan kan je weer stil staan." zei ik tegen mijn hengst en nam een flinke hap van het stuk brood wat ik af had gebroken. Het brood smaakte niet echt lekker meer, maar wat boeide het, ik had te eten, daar ging het om.
Na een tijdje gezeten te hebben, stond ik weer op, pakte mijn tas, gooide deze achter het zadel van mijn hengst en steeg op. "We moeten maar weer, het is al minder gaan regenen." zei ik tegen hem en liet hem lopen. Met tegenzin begon hij te stappen. Een uur later, waren we aan gekomen bij het kasteel aan, maar ging niet zomaar in het zicht staan, mijn hengst zette ik hem vast ergens uit het zicht van de wachters. Maar dan bedacht ik mij wat anders. Ik zadelde hem af en gooide meer modder over hem heen, dat vond hij natuurlijk niet fijn. Het zadel en hoofdstel verschool ik onder een dikke struik en ook zo mijn tas. Deze zou alleen maar in de weg zitten. Nog even controleerde of ik alles bij mij had, dat had ik en joeg mijn paard weg. Meteen snapte hij wat de bedoeling was, want dit hadden we vaak geoefend. Meteen sprong hij weg, zo over het pad heen zodat de wachters hem zagen. Nu was het maar hopen dat ze er in trapte en ik ongezien naar binnen kon komen. Door de poort zou ik niet gaan, maar via de muur omhoog.
Kort gewacht te hebben, hapte de wachters er in en gingen achter mijn paard aan. Meteen nam ik actie en rende ik richting de muur, pakte mijn dolken, stak deze in de muur en klom omhoog.