Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orpg ft. HelenaJulie

Layla06
Internationale ster

Layla06 schreef:
Janie:

"Hij doet al de hele tijd zo..." "Plus heb ik het niet zo met mensen die ik helemaal nooit heb gezien en dan ineens allemaal complimenten aan mij geven..." Ik kijk even naar de grond en zucht diep. Ik pak mijn cola en neem een slokje ervan zonder David aan te kijken. Ik ben nog steeds een beetje bang... Ik durf hem wel aan te kijken maar ik ben bang dat ik dan weer zo erg schrik en weer iets stoms doe. Ik speel even met mijn haar en kijk naar de zon toe. "Ik wil zo gaan.." "Ik wil nog wat verder gaan winkelen.." Ik kijk hem dan even voorzichtig aan. Er is niks gebeurd gelukkig... Ik neem nog een klein slokje van mijn cola en glimlach zwak.

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Geïnteresseerd laat ik in me doordringen wat ze net zei. Ze is helemaal niet zeker over zichzelf. Verlegen richt Janie haar hoofd naar de grond, tot ze weer begint te praten. ''Alsjeblieft, blijf nog even zitten.'', zeg ik en ik leg mijn hand op haar hand. Heel snel streel ik even en laat dan weer los, ik wil wel dat ze me vertrouwt. ''Ik denk dat het na al die jaren tijd is om eens te praten met elkaar.'' Ik durf haar niet aan te kijken, en gluur daarom naar voorbijwandelende mensen. Vrouwen die aan het shoppen zijn, omaatjes die met elkaar afspreken, mannen die ééntje gaan drinken. Daarna durf ik Janie weer aan te kijken. Wat moet er nu wel niet in haar omgaan? Zou ze bang van mij zijn? Of toch ergens een beetje opgelucht, omdat ik met haar wil praten voor goede bedoelingen?

Layla06
Internationale ster

Layla06 schreef:
Janie:

"Oke is goed.." Als David zijn hand op de mijne legt en hem streelt schrik ik. Ik kijk hem verlegen en verbaasd aan. "W..w...wil je praten??" Ik snapte het niet helemaal meer. Na alles wat hij bij mij heeft gedaan. Komt hij mij tegen in de stad en wilt hij met mij praten. Ik zucht even kort en kijk hem aan. Ik veeg mijn haren uit mijn gezicht en glimlach zwakjes. Ik zie wat mensen langslopen. Een groep vrouwen die druk aan het shoppen zijn. Ik kijk ze betreurd achterna maar focus me dan weer op David. Wat moet ik nu denken? Zal ik hem vertrouwen?? Hij wil met me praten en ik keur het goed. "Prima..."

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Opgelucht haalde ik adem. ''Janie, wat ik je wil zeggen is...'' Ik stopte even met praten. Wat wilde ik haar eigenlijk zeggen? Plots zag ik haar in de stad en iets trok me aan waardoor ik nu hier naast haar zit. Maar geen enkel moment had ik bij mezelf gedacht dat ik met haar wilde praten, ik had het gewoon gezegd, alsof mijn gevoelens dat wilden. Even keek ik nerveus van de grond naar haar en weernaar de grond. Mijn excuses aanbieden, wilde ze dat horen? En waren die dan oprecht van mijn kant? Ik dacht even na en met een pijnlijk grimas dacht ik terug aan de voorbije jaren. Pesterijen op school, maar ook buiten de schooluren waren dagelijkse kost voor zowel mij als voor haar. Al die keren had ik ervan genoten, in tegenstelling tot haar, zij had er waarschijnlijk niet zo van genoten. Iets diep vanbinnen in mij zei van niet en ik wist niet wat aan te vangen met dat gevoel. Uiteindelijk durfde ik weer omhoog te kijken , en ik keek recht in haar helderblauwe ogen, waarin ik een vleugje nieuwsgierigheid bewonderde. Of dat meende ik toch te zien. Ik hernam mijn zin. ''Ik vind je leuk, Janie.'' Mijn adem stokte even nadat ik dat had gezegd.

Flumine
Youtube ster

Flumine schreef:
Onthouden

Layla06
Internationale ster

Layla06 schreef:
Janie:

Na een lange tijd wachten maakte David zijn zin af. Ik keek hem geschrokken aan. Ik stond op pakte mijn spullen en rende weg. Ik stapte een dameswinkel binnen en rende een paskamer in waar ik op het bankje ging zitten. Ik begon te huilen. Ik deed het bijna geluidloos zodat niemand me kon horen. Anders zouden mensen zich ermee bemoeien en dat was het laatste wat ik nu wou. Na al die jaren dat ik gepest ben door hem zegt hij nu dat hij me leuk vind. Duizenden vragen gingen door mijn hoofd. Hoe? Wanneer? Waarom?? Ik was in de war. Ik had geen idee wat er net gebeurd was... Ik keek in de spiegel naar mezelf. Je bent lelijk Janie... Lelijk...

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Te verbaasd om te reageren aanschouwde ik het tafereel wat er plaatsvond nadat ik had gezegd wat ik tegenover Janie voelde. Ik wilde achter haar aan lopen, maar een ober pakte me bij m'n schouders. ''Hé, pummel, niet weg gaan zonder te betalen!'' Ergerlijk nam ik snel mijn portemonnee, drukte hem een briefje van 10 in zijn handen en stopte mijn portemonnee weer weg. ''Alsjeblieft, loser.'', mompeldel ik en snel keek ik weer om me heen, maar ik was haar kwijt. Het enige wat ik nog had kunnen zien is dat ze een winkel binnenging. Ik rende weg van het terras en liep naar de eerste winkel die ik zag. ''Janie!'', riep ik. ''Janie, alsjeblieft!'' Mensen keken me verbaasd aan, maar ik moest en zou haar vinden.

Layla06
Internationale ster

Layla06 schreef:
Janie

Ik zit in het pashokje. Het is stil in de winkel. Er zijn weinig mensen die met elkaar praten. Ik zie een medewerker langslopen. Iedere keer als er iemand langsloopt komt er een steek in mijn maag. Ik ben bang dat het David is. Ik veeg mijn tranen weg. Waarom overkomt mij dit allemaal?? Wat heb ik gedaan dat ik dit allemaal moest meenemen. Het was me allemaal te veel geworden... Alleen omdat ik op een terrasje zat. Het was nog vroeg ik denk twee uur. Ik wou nog graag wat winkels bekijken maar ik ben bang dat ik dan David tegenkom..

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David

''Janie!'', roep ik nog eens luid. Ik liep de winkel binnen terwijl ik verder Janie haar naam bleef roepen. Een paar verkoopsters keken me nogal vreemd aan. ''Kan ik u helpen, meneer?'', vroegen ze. Ik knikte opgelaten en gestresseerd. ''Ik zoek een meisje van 16 jaar, ze heeft blonde lange haren. Ze zag er waarschijnlijk erg overstuur uit. Redelijk klein, een beetje zoals dit.'', zei ik en ik maakte een gebaar met mijn handen om te laten zien hoe groot ze was. ''Heeft u haar toevallig niet gezien?'', vroeg ik, hopend dat iemand haar had zien voorbijkomen. De verkoopster keek me spijtig aan en wilde haar hoofd schudden, net toen er een andere verkoopster aankwam. ''Een meisje, van ongeveer deze lengte zegt u he?'', vroeg die andere verkoopster, terwijl ze hetzelfde gebaar deed als ik daarnet deed. Ongeduldig knikte ik. ''Ja, die heb ik wel gezien. Ze rende hier net voorbij de winkel maar is hier niet binnengekomen. Volgens mij is ze in de kledingwinkel hiernaast binnengelopen.'' Opgelucht mompelde ik snel een bedankje, liep de winkel uit en nam de volgende winkel. ''Janie, alsjeblieft! Ik weet dat je hier bent!''

Layla06
Internationale ster

Layla06 schreef:
Janie:

Als ik David zijn stem hoor schrik ik. Hoe weet hij dat ik hier zit?? Mijn hart stokt in mijn keel. Ik durf niks te zeggen. Ik kijk hem alleen sprakeloos aan. Zuchtend kijk ik naar mezelf in de spiegel. Ik ben slim geweest en heb waterproof mascara opgedaan. De tranen stromen over mijn wangen. Ik snik zachtjes. Het zou ongeveer drie uur zijn nu. Ik zou nu nog gewoon lekker kunnen shoppen. Rustig door de stad heen lopen alsof er nooit iets gebeurd zou zijn als ik niet op dat terras zat.. Verzonken in mijn gedachten kijk ik naar mijn knieën terwijl ik tot een bol opgerold tegen de muur zit. Ik veeg snel een traan weg en skin nog een keer ietsjes harder...

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David

Er wilt net weer één of andere trut van een verkoopster naar me toe komen om te vragen of ik wil kalmeren, wanneer ik opeens in mijn rechterooghoek de benen van Janie onder een pashokje bemerk. Misschien had ze het door, want plots worden de knieën opgetrokken, maar ik wist zeker dat ik de donkerzwarte broek en rode sneakers van Janie had gezien. Vastberaden loop ik er naartoe en ik trek het gordijn open. Desondanks ik wist dat Janie er zat, was ik nog steeds sprakeloos omdat ze er als een wrak uitzag. Tranen liepen over haar wangen, en haar gezicht was zo vochtig dat enkele haren er in plakten. Plots keken haar anders zo glinsterende ogen, nu eerder rode betraande ogen omhoog, recht in de mijne. Ik ging naast haar zitten en pakte haar lieflijk vast, zonder haar te hard tegen me te drukken. ''Janie, alsjeblieft. Het spijt me zo, ik...'' Ik druk haar iets dichter tegen me aan, ik wil niet dat ze weer wegloopt.

Layla06
Internationale ster

Layla06 schreef:
Janie:

Als ik merk dat David het hokje open doet schrik ik. Maar ik ben eigenlijk best blij mee. Opgelucht haal ik adem. Als ik zie dat David naast me komt zitten en me tegen zich aan trekt laat ik hem zijn gang gaan. Ik druk mijn gezicht in zijn kleren en huil zachtjes verder. "H...Het maakt niets uit hoor David." Ik kijk hem voorzichtig aan en veeg mijn tranen weg. "Sorry dat ik weg rende..." "Ik...ik kan gewoon niet geloven dat jij mij leuk vind." Stotter ik. Ik zie dat er wat mensen om ons pashokje staan. Ik kruip een beetje dichter tegen David aan. Ik wil dat die mensen weggaan.. Ze me gewoon met rust laten...

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David

Ik haal opgelucht adem wanneer Janie het toelaat dat ik haar vastpak. Haar woorden raken me en ze kruipt als een bolletje tegen me aan. ''Ik... Ik weet het ook niet. Het spijt me van alles. Het spijt me echt.'' Ik meen alles wat ik zei, maar hoop dat ook Janie dat zou geloven. Er staan wat mensen om ons heen en meteen wil ik hen wegjagen. ''Hé, wat staan jullie zo te kijken, stelletje ramptoeristen!'', roep ik luid waarna ik het gordijn van het pashokje dichtrek. Ik hoor een paar mensen afkeurende geluiden maken, maar uiteindelijk verdwijnen ze en gaan ze verder winkelen. Ik kijk Janie aan en speel even met haar haren. Het is even een stil moment, maar niet het genante stil moment. Het is een vredige stilte die ons allebei laat nadenken over hoe het verder moet. Of ze mij ook leuk vindt weet ik niet, maar anders zou ze hier nu toch niet zo tegen me aanzitten? Langs de andere kant heb ik haar wel jarenlang gepest, ik wist dat Janie dat niet in één vingerknip kon vergeten en vergeven.

Layla06
Internationale ster

Layla06 schreef:
Janie:

Als David de mensen wegjaagt haal ik opgelucht even kort adem. Huilend kijk ik even David aan. Ik ben bang. Bang voor hem. Maar ook dat dit niet echt is. Als ik bang ben waarom zit ik dan nog steeds naast hem. Ik voel me verlamd. Ik kan nauwelijks wat doen. Ik snik even zachtjes. Ik wil zo graag weg maar ook weer niet. Ik probeer op te staan maar het lukt niet. Mijn benen zijn slap. Ik val op de grond. Al mijn gestuntel helpt ook niet. Ik wil opstaan maar het lukt niet. Verslagen blijf ik op de grond liggen. Ik heb geen kans meer om weg te komen. Hoe graag ik dat ook zou willen....

HelenaJulie
Straatmuzikant

HelenaJulie schreef:
David.

Janie lijkt voor dood op de grond te vallen en snel kniel ik naast haar neer. ''Je moet niet bang zijn, ik doe je echt niets. Ik meen het. Alsjeblieft, Janie.'' En dan doe ik iets wat ik nooit had verwacht te doen. Ik buig me voorover en kus haar kort en heel zachtjes op haar lippen. Ik open mijn ogen weer, en zie Janie in dezelfde positie verslagen zitten. ''Geef me een kans. Alsjeblieft. Ik hou van je, denk ik.'' Met mijn hand wrijf ik zachtjes over haar wang. Ik wil zo graag dat ze hetzelfde voor mij voelt. Ik wist dat ik dit gevoel al langer had, maar pas nu kom ik er mee naar buiten, pas nu besef ik het en verdring ik het niet meer. Het is begrijpelijk dat ze bang is, maar in mezelf hoopte ik dat ze dat gevoel naast zich kon leggen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld