Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O//Fiction

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
In mijn eigen kamer helpt Edwin me in wat nettere kleren, ook maakt een dienstmeid mijn haren wat netter. "Zo is het goed Lydia, dankjewel." Zeg ik en houd mijn hand op als het er redelijk uitziet. "Maar natuurlijk mijn prins." Zegt ze en buigt diep. "Iedereen zal vast blij zijn met uw verschijning, vooral uw vader." Nerveusheid verspreid zich er door mijn lichaam als ze dat zegt, zullen ze echt blij zijn of zal ik maar de rare zijn? Niemand is er die ook in een rolstoel zit en altijd gedragen mensen zich alsof ik 8 jaar ben, enkel omdat ik niet meer kan lopen. "James?" Ik kijk op als Edwin mijn naam noemt. "Excuses, ik bedoel-" "Nee het is oke, noem me gewoon James Edwin." Hij veronderschult zich altijd als hij me perongeluk bij mijn naam noemt maar ik stoor me er niet. "Maar natuurlijk, zullen we gaan?" Vraagt hij, ik knik als antwoord en speel wat met mijn gouden ring die om mijn linker ringvinger zit. We rijden door de gangen en gaan de vlakke trappen, speciaal voor mijn rolstoel, af. "Blijf je bij het feest, Edwin?" "Natuurlijk, wie moet u anders helpen?" Ik grinnik en bereid mezelf mentaal op voor het feest. We rijden de deuren uit en komen in de tuinen waar het reiden al wat moeilijker gaat. Zodra we bij het echte feest komen worden we verwelkomt door heel wat belangrijke gasten en vrienden. "James!" Klinkt de lieve stem van mijn moeder. "Moeder." Groet ik met een glimlach. "Je bent buiten." Zegt ze verrast. "Ik dacht dat het wel tijd werd."

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
Gefascineerd bleef ik een tijdje rondkijken. De tuinen waren werkelijk prachtig en het feest was een stuk luxueuzer en groter dan ik gewoon was. In ons paleis werden natuurlijk ook feesten gehouden maar nooit zo uitgebreid. 'Het is een feestje, kom!', hoor ik de prinses enthousiast zeggen die me meetrok verder de tuin in. Ik moest even lachen door haar enthousiasme en volgde haar de tuin in. Het voelde vreemd voor me om er zo netjes en uitgedost bij te lopen. We feesten nooit echt veel in ons dorp en al zeker niet op deze manier maar dat zou er bij gaan horen als we hier in het paleis blijven na het huwelijk van de prinses. Ze had me gevraagd om voor altijd bij haar te blijven en ik heb trouw gezworen dus pas wanneer zij vertrekt zal ik dat ook doen. Enkele van de gasten begroeten ons en ik groet ze allen vriendelijk terug terwijl ik de prinses volg. Zodra ze bij de prins is en ze het gezellig hebben samen zie ik haar lichtjes knikken, een teken voor mij dat ik een vrij moment had. Niet dat ik daar al te blij mee was, wat moest ik nu gaan doen? Ik liep rustig naar de kant van de bloemen die mijn aandacht al hadden getrokken bij het aankomen. Werkelijk prachtig vond ik het en ik zou er wel uren naar kunnen kijken wat misschien vreemd klonk voor andere mensen. Het feest liep langzaam vol en er waren al een hele hoop mensen aanwezig. Toch hield ik de prinses intussen wat in het oog maar zij had het goed met de prins. Ik was zo blij voor haar. Ze had me veel verteld over hem en naast het afgesproken huwelijk had ze ook een goede vriendschap met hem en zelfs wat gevoelens, gelukkig maar. Ik ben nu eenmaal altijd een hopeloze romantica geweest en houd heel erg van romantische verhalen. Zelf zou ik ook graag ooit willen trouwen en kinderen krijgen maar dan met een man waarvan ik houd. Ooit zal ik dat vinden hoop ik maar die kans heb ik voorlopig nog niet gekregen.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
"Kan je me naar de tortelduifjes brengen?" Vraag ik aan Edwin die gelijk in beweging komt. Onderweg groet ik een paar gasten die maar al te blij lijken dat ik weer op een feestje ben. Vroeger was ik dan ook een gek van feestjes, nu wat minder en probeer ik me erg gedeist te houden. "James!" Zegt Cedric blij als Edwin en ik bij de twee zijn aangekomen. "Broertje." Groet ik terug met een grijns en wiebel met mijn wenkbrauwen en knik dan naar Selena. "Selena, ken je James nog van vroeger?" Vraagt hij dan. "Natuurlijk, we hadden het altijd zo leuk vroeger." Zegt ze en maakt een buiging. Terwijl ze de buiging maakt valt haar blik op mijn benen. "I-ik wist niet-" "Dat ik in een rolstoel zit?" Natuurlijk, mijn ouders hebben geprobeerd zo min mogelijk mensen van het ongeluk te laten weten, natuurlijk was het raar toen iedereen hoorde dat ik niet meer de kroonprins was maar niemand stelde vragen. "Excuses." "Het is niet erg, maar ja ik zit dus in een rolstoel, dus tikkertje gaat niet meer," Zeg ik en probeer er een grap van te maken. Dan herinner ik me Rosalia die vertelde dat ze de Lady van Selena is. "Selena, is Rosalia er ook?" Vraag ik, verbaasd kijkt ze me aan. "Jullie kennen elkaar?" Vraagt ze. "Sinds kort, aardig meisje. Ze weet echter niet wie ik ben, als je begrijpt wat ik bedoel." Zeg ik en mijn wangen kleuren rood. "Dat je de broer bent van Cedric? Maak je geen zorgen ik zeg niks, maar ze is daar." Zegt ze en wijst naar een gedaante die ik al snel als het meisje van net herken. "Edwin?" Vraag ik, gelijk komt hij in beweging nadat hij een buiging voor de twee maakt.

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
Een drankje krijg ik al snel aangeboden door een jonge heer maar ik sla het af. Het was nog maar vroeg op de avond en echt behoefte aan drank en dat soort dingen had ik nog niet op dit moment. Ik was nooit echt een persoon die veel dronk omdat het rare dingen deed met mensen. Mijn vader dronk vroeger heel erg veel en daar heb ik enkel slechte herinneringen aan maar gelukkig is die tijd voorbij en drinkt hij nu niet meer. Mijn blik glijdt weer over naar de bloemen maar al snel verdwijnen deze gedachte weer als ik een stem achter me hoor. Het is de man van daarstraks samen met de vriend van de prins. Ik glimlach tevreden , hij was dus teruggekomen. Stiekem had ik gedacht dat hij me hartstikke raar vond en dat ik hem nooit meer terug zou zien maar hier is hij dan. Het maakt me best gelukkig als ik er zo over nadenk. 'Ook aan het genieten van het feest?', vraag ik met een glimlach en haal een hand door mijn haren heen die wat voor mijn ogen waren gekomen. Hij zag er goed uit in deze kleding, erg netjes maar ook daarstraks vond ik hem al aantrekkelijk. Niet dat ik dat snel heb bij mensen maar op de een of andere manier had hij mijn aandacht meteen naar zich toe getrokken. Ik bedoel dan niet op de manier waar iedereen aan zou denken, zijn rolstoel. Nee, het is zijn persoonlijkheid en goede uitstraling die me meteen aansprak.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
"Zeker, vele mensen die ik lang niet heb gezien." Antwoord ik op haar vraag als ik aan het genieten ben van het feest. "Edwin, als je wilt kan je gaan." Zeg ik. "Weet u dat zeker?" Vraagt hij, natuurlijk het voort bewegen in een rolstoel gaat een beetje moeilijk zonder zijn hulp maar ik zal maar wat meer mijn best moeten doen. "Het is oke, echt waar." Bevestig ik, hij knikt en draait zich om omzich in de menigte te mengen. Ik duw de wielen van mijn rolstoel om wat dichter bij Rosalia en de bloemen te komen. Ik steek mijn hand uit en pak voorzichtig de stengel van een roos en knap het steeltje dan. "Een roos, voor de mooie dame?" Vraag ik en kijk dan op, ik glimlach en rijk haar de roos. Als er een bediende langs loopt met drankjes houd ik mijn hand op, hij houd het dienblad wat lager zodat ik er ook bij kan. "Dankje." Bedank ik en neem een slokje. "Ook een drankje?" Vraag ik aan Rosalia en laat de man wachten.

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
'Maak je maar geen zorgen hoor, ik blijf bij hem', zeg ik met een knipoogje tegen de man die vervolgens vertrekt. Ik zou hem ook kunnen helpen met zijn rolstoel als dat nodig zou zijn dus er was echt geen reden tot zorgen. Wanneer hij me de roos aanreikt glimlach ik en neem de bloem aan. 'Dankjewel, wat een charmes', zeg ik met een brede glimlach en neem het drankje dan van de plateau. 'U ziet er goed uit in dat pak, het staat u goed', zeg ik en drink dan een klein slokje van het glas. Het voelde zo goed om met hem te praten, iets wat ik niet snel met mensen had en het maakte me echt spontaan gelukkig.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
"Dankje, jij ziet er ook zeer mooi uit die jurk. Is hij nieuw?" Vraag ik. Mijn oudste zusje Sarah is een grote jurkenfan en vroeg me altijd de mooiste jurken voor haar te kopen in de landen die ik bezocht heb. "Zijde niet waar?" Vraag ik en strijk over haar jurk maar trek snel mijn hand terug, dat zal vast heel raar overkomen. In landen als Frankrijk heb ik gewoon vaak jurken moeten beoordelen op stof en materiaal voor mijn zusje en dan was het een gewoonte om er met mijn vinger over te strijken. "Excuses, als het raar overkwam." Zeg ik en voel hoe mijn wangen warm beginnen te worden, straks gaat ze me als een of andere gek zien. Ik wend mijn blik van haar af en neem een slokje van mijn drankje. Eigenlijk ben ik nooit echt van de drank, ik wil het liefst helder blijven maar op mijn eerste feestje na tijden mag het wel, vooral als ik met zo een dame ben.

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
'Oh we hebben te maken met een echte kenner. Ik heb het gekregen van de prinses, het is inderdaad zijde', zeg ik en lach even zachtjes als ik zijn wangen rood zie kleuren. 'U hoeft zich niet te schamen, ik ben onder de indruk. Mijn moeder weeft zijde in ons dorp maar zelf heb ik nooit dat soort stof gedragen. Het is een beetje prijzig', zeg ik en bijt dan zacht op mijn lip. Was ik dat nu net echt aan het vertellen tegen iemand die ik niet eens goed ken, ik ben niet goed bij mijn hoofd. Snel herpak ik me en drink mijn drankje dan leeg. 'Het kasteel is zo groot, ik ga hier vast nog eens verdwalen in de tijd dat ik hier ben. Verblijft u hier trouwens ook?', vraag ik dan en kijk naar hem. Het gesprek met hem lijkt als vanzelf te gaan, zo fijn.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
"Ik ken zo een paar dingen, laten we erop houden dat het u zeer goed staat, de prinses zal u meer van zulke jurken geven, ze staan je prachtig." Vertel ik. "Ookal denk ik dat je in alles wel mooi zal zijn, al draag je een aardappelzak." Voeg ik er aan en grinnik. "Het is inderdaad prijzig, mijn zusje is een grote fan van zijde, ik vraag me af hoe mijn ouders het met haar uithouden." Vertel ik, Sarah is een echte gelduitgeefster, of het gaat via iemand als ik of ze geeft het persoonlijk uit, aan de duurste kleren en sieraden, altijd bij de mode blijven. Zelf zorgde ik er ook voor dat ik bij de mode bleef maar dat was veel erger voor het ongeluk maar alleen omdat ik mijn stand moest beschermen en het moest uistralen van mijn vader. "Wees niet bang, het kasteel zal wennen. Ik verblijf hier ook." Zeg ik. "Misschien kunnen we eens samen ontbijten?" Stel ik voor.

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
Mijn wangen gaan lichtjes rood kleuren als hij dat zegt. 'Dat is echt heel vriendelijk, bedankt. U laat me zelfs blozen', zeg ik met een lieve glimlach en kijk naar hem. Ik luister naar de verhalen over zijn zusje en lach dan even. Het was wel te begrijpen, als ik meer geld zou hebben zou ik waarschijnlijk ook zo zijn denk ik. Wanneer hij voorstelt om een keer samen te ontbijten stem ik meteen toe, dat klinkt als een goed idee en ik hoopte nog veel meer samen met hem te kunnen doen. Hij had mijn aandacht getrokken en vast gehouden, hij had iets wat me zo aansprak maar ik kon niet zeggen wat. Het was gewoon zo. We besluiten dan even verder te gaan in de koninklijke tuinen. Ik duw voorzichtig zijn rolstoel, gelukkig gaat dat vrij makkelijk.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
Ik glimlach breed als ze zegt dat ze ervan moet blozen, dit gaat nog de goeie kant op. Tot nu toe heb ik nog geen enkele domme opmerking gemaakt en er zijn ook geen lange stiltes gevallen, alles gaat zo gemakkelijk bij haar alsof ik haar al zo lang ken. Als ze voorstelt om verder te gaan in de koninklijke tuinen knik ik en wil mijn wielen vooruit duwen maar Rosalia is me voor en duwt mijn rolstoel vooruit. "Dankje." Mompel ik zacht, naast Edwin heeft nog nooit iemand me aangeboden om me vooruit te duwen, en ookal lijkt het als een klein gebaar, het betekend veel voor me. "Ik ben hier graag, zo buiten met alle bloemen en planten om me heen, het is rustgevend vooral in de ochtend als niemand er is." Vertel ik en haal diep adem en voel de frisse lucht. Ik sluit mijn ogen en glimlach. "Misschien is dit wel een leuke plek om te ontbijten? Net een picknick." Stel ik voor. "Als je dat natuurlijk fijn vindt, anders doen we het gewoon binnen." Voeg ik eraan toe en kijk op naar Rosalia.

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
Rustig gaan we vooruit door de koninklijke tuinen en zoals me al eerder was opgevallen, het is zo een prachtige omgeving om te zijn. 'Ja dat kan ik me voorstellen, het voelt als een eer om hier te mogen zijn', zeg ik met een glimlach en wanneer hij voorstelt om hier te ontbijten knik ik overtuigd. 'U hoeft niet onzeker te zijn, het is echt een geweldig idee en ik wil graag hier met u ontbijten', zeg ik met een knipoog en we vervolgen onze wandeling. Het was fijn om even met iemand te kunnen praten die niet van het paleis is en gewoon te kunnen genieten. De meeste gesprekken die ik voerde gingen over de prinses en onderhandelingen en soms had ik daar gewoon even genoeg van.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
"Mooi." Zeg ik als ze zegt dat ze graag samen wilt ontbijten, ik bijt op mijn lip en kijk om mijn heen. "Het is prachtig." Mompel ik zacht, hoevaak ik hier ook was het valt me nu pas op, alle bloemen en hun verschillende kleuren, alsof het me nu pas opvalt nu Rosalia er is. Ik kijk op als er muziek klinkt, ze gaan waarschijnlijk dansen, Cedric en Selena gaan vast voor het eerst samen dansen, wat nogal speciaal is. "De prinses en prins zullen nu hun eerste dans dansen, zin om te kijken?" Vraag ik.

Account verwijderd

schreef:
Rosalia
Wanneer hij voorstelt om naar de eerste dans te gaan kijken knik ik enthousiast en duw zijn rolstoel dan weer vooruit terug richting het feest. Selena kijkt me wat twijfelachtig aan maar ik gebaar haar dat het goed gaat komen. Op momenten als deze had ze me nodig en ik was er dan ook met plezier voor haar. Ik steek mijn duim op als teken dat het goed komt en wanneer ze dan uiteindelijk toch gaat dansen glimlach ik tevreden. Ze houdt echt van hem, op dit moment nog deels vriendschappelijk maar je ziet dat ze elkaar echt leuk gaan vinden en dat maakt me blij. Dit is zoals het moet gaan, niet zoals in de meeste gevallen bij huwelijken tussen leden van de adel en koninklijke families. Zelf hebben mijn ouders lang geprobeerd me uit te huwelijken aan rijke, oude mannen maar hier ben ik altijd hard tegen ingegaan en uiteindelijk zagen ze gelukkig in dat er andere oplossingen waren. Daarom ben ik nu hier, dat liever als trouwen met verplichting.

Fiction
Karaoke ster

Fiction schreef:
James
Ik grijns als ik in mijn ooghoeken Rosalia twee duimen op steekt, haar band met de prinses moet vast heel goed zijn, hoe ze met elkaar omgaan. Ze herinneren me een beetje aan mijn broertje Cedric en ik, ik heb met al mijn broertjes en zusjes goede banden maar met Cedric een beste vriend band wat heel ver gaat. Mijn vader was bang dat het voor veel problemen tussen ons zou zorgen als Cedric de titel als kroonprins kreeg na mijn ongeluk, zelfs Cedric wilde het niet, ik moest hem zowat dwingen, want ik ben niet in staat om die titel na te komen. Ook zit mijn vader me nietr meer achterna over trouwen, na het ongeluk zat ik heel lang met de vraag als ik wel zou willen trouwen, maar misschien zal ik wel trouwens, ergens in de toekomst. Mijn ogen glijden weer naar Rosalia waarna er een glimlach op mijn gezicht vormt.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld