Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O5SOS| Grassias.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Ik ook omg.
-
Rose.
De bel hoorde ik gaan. Het was ondertussen alweer mijn laatste uur geweest maar zoals het altijd ging zat ik weer lekker op de maandag middag in het nablijf lokaal van wiskunde. We hadden verschillende lokalen voor de verschillende vakken waarbij je na moest blijven. Je eigen docent stond er dan ook altijd als begeleiding. Stiekem hoopte ik wel dat het meneer Hemmings zou zijn en niet mevrouw Hill. Toen ik het lokaal binnen liep zag ik dat er nog geen docent was. Met een zucht plofte ik neer op een van de tafels. Mocht het zo zijn dat meneer Hemmings zou komen dan zou ik hem namelijk vragen naar wat er allemaal gebeurd was dit weekend. Hij had enorm veel geluk dat Dylan niet in dit deel van het schoolgebouw les had.
Ik had nog geen idee hoe ik het aan ging pakken. Misschien herkende hij mij niet eens en dan zette ik mezelf echt zwaar voor schut. Mijn hand haalde ik soepel door mijn haar. Dat was een tik, dat deed ik altijd als ik heel nerveus was. De hele tijd keek ik om me heen. Wanneer zou de docent komen? Ik wist echt niet wat ik met mezelf aan moest op dit moment. Ik wist nog nieteens hoe ik het aan ging pakken. Zou ik hem zeggen dat ik hem ergens van herken? Zal ik straight to the point zijn? Ik wist het gewoon absoluut niet.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De eerste dag was best wel goed gegaan? Iets wat ik misschien wel een beetje had verwacht, maar het was wel een beetje spannend geweest. Het was toch weer allemaal nieuw en ik had genoeg te doen gehad. De dag zat er echter nog niet op. De leraren hadden na blijven verdeeld en eigenlijk was het nog niet mijn dag, of de dag van mevrouw Hall. Diegene die vandaag op de lijst stond, was echter ziek. Ik had aangegeven dat ik het vandaag dan wel had willen doen. Ik had mezelf een beetje van de goede kant willen laten zien? Daarbij had ik dan tijd op de toetsen die ik af had genomen bij de examenleerlingen, na te kijken. Als ik dat nu al deed, hoefde ik het vanavond niet meer te doen en had ik tijd voor mezelf. Eigenlijk kwam het dus wel heel erg goed uit!
Ik liep met de papieren in mijn handen naar het lokaal dat was aangewezen als het nablijflokaal. Of hoe je het ook wilde noemen. De leerlingen zouden er minimaal een half uur moeten zitten. Het scheen dat het maximaal twee uur kon worden, het lag er een beetje aan wat ze precies hadden gedaan. Als het echt heftig was, moesten ze gewoon meerdere dagen nablijven. En ze hadden wel verteld dat er gewoon heel wat mensen waren die bijna iedere dag of in ieder geval een paar keer per week te zien waren. Ik had wel eens na moeten komen, maar dat was vooral gekomen omdat ik soms echt een beetje buiten alles was gevallen. Soms had ik gewoon muziek willen maken in plaats van naar school te gaan. Iets wat ik uiteindelijk wel had moeten doen. Ik had het behoorlijk goed gedaan op school?
Ik liep het lokaal binnen, waar het heel wat minder druk was dan ik had verwacht. Ik zag Rose zitten, iets wat ik had moeten weten, aangezien deze ochtend in de les te laat was geweest en na had moeten komen. Ik had er echter niet echt meer over nagedacht en daar baalde ik nu wel even van. Het was zoveel makkelijker zonder haar in de les. Ik had ook echt het idee dat mijn tweede les veel beter was gegaan. Misschien omdat ik oefening had gehad, maar ook wel omdat ik me geen zorgen had hoeven maken of ze me nou had herkent of niet. Ik kon het niet echt peilen?
Ik liep verder het lokaal in en legde mijn spullen neer op het bureau. Volgens mij wist iedereen wel wat de bedoeling was en er moest vooral rust zijn in het lokaal, wat ik niet meteen wilde verpesten?
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Ik keek eventjes om me heen. Het was niet zo druk als dat het normaal op de maandag was bij de wiskunde nablijf club zoals het vaker genoemd werd door mensen die hier eigenlijk wel redelijk vaak zaten. Ik leunde eventjes naar Michael toe. 'Jij ook weer hier.' zei ik lachend terwijl ik met mijn hand zijn haar door de war deed. Ik wist dat hij dat nogal haatte. 'Natuurlijk mevrouw, ik ben hier altijd samen met jou toch.' zei hij terwijl hij keek naar wie er het lokaal in kwam. Ugh, ik had nu al helemaal geen zin meer in dit stomme nablijf uur. We deden hier nooit wat en het werkte eigenlijk mijn motivatie voor wiskunde altijd tegen.
Toen ik het geluid hoorde van boeken die redelijk hard op het bureau gelegd werden keek ik om. Weer stond de schrik in mijn ogen. Meneer Hemmings. Ik had echt zo veel geluk vandaag. Steeds als ik hem zag had ik gewoonweg geen tijd om te denken wat ik moest zeggen of hoe ik moest reageren. Ik keek naar mijn handen en pakte mijn boeken uit mijn tas. Ik hoopte dat ik hem niet opviel, dat zou een stuk minder gênant zijn. Ik had namelijk zo'n gevoel dat hij mij herkende. Ik was dan ook 'het meisje dat veel te veel alcohol op had, helemaal voor haar leeftijd, die ook nog is bijna verkracht werd in de voortuin'. En hij was ook nog is degene die dat had voorkomen, dat kan je toch niet zo snel vergeten? Hoe dan ook moest ik het wel proberen te vergeten, ondanks dat het een van de heftigste dingen was die ik ooit meegemaakt had.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik zou me er op aan moeten passen dat Rose bij mij in de klas zat. Het was alleen lastig, omdat ik nu ook nog eens een naam bij het gezicht had en ik haar nagenoeg iedere dag te zien zou krijgen. Ze zat nou eenmaal bij mij in de klas, daar kon ik weinig aan doen. En ik moest me gewoon over het gevoel heen zetten om te vragen hoe het met haar ging. Natuurlijk wilde ik dat wel weten? Maar dat maakte alles alleen nog maar gevaarlijker. De jongen die er bij was geweest, was behoorlijk dronken geweest, dus misschien herkende hij me niet als ik in mijn eentje stond. Maar het kon best dat hij een connectie maakte als hij ons samen zag. Dan kon ik echt alles wel vergeten. Dus Rose bestond niet. Of nou ze bestond wel, maar ik had haar voor vandaag niet gezien, net zoals de rest van de school. Als ze dat zelf nou ook dacht, door al de drank die ze op had gehad, zou dat alleen maar meevallen.
Ik keek even rond in het lokaal, het zag er wel een beetje typisch uit. Echt de mensen die je zou verwachten in dit lokaal. Ik had de meeste vandaag al wel gezien, maar nog lang niet iedereen. Ondanks dat het niet heel druk was.
"Voor die mensen die me nog niet kennen, ik vervang mevrouw Hall, wat betekent dat ik mee kan helpen met wiskunde vragen, mocht het nodig zijn." Het leek me voor hen vooral heel handig om van hun tijd gebruik te maken door vast huiswerk te maken of te leren voor de toetsten die ze hadden. "Mochten er andere vragen zijn, natuurkunde en scheikunde, gaan nog. Engels ook wel. Maar met andere talen kan ik jullie helaas niet helpen. Muziek misschien wel?" Ik was hier misschien niet om bijles te geven, maar ik zag deze mensen nou ook weer niet als de slechte personen. Er waren vast redenen dat ze de klas uit waren gestuurd. Maar als het was omdat ze te laat waren gekomen of omdat ze een keer hun mond open hadden getrokken, terwijl de leraar het niet leuk had gevonden, dan was het in mijn ogen ook niet erg? Als het echt heftig was, werd diegene wel van school afgestuurd? Ik wilde misschien niet dat deze twee uur, een groot feest zouden worden, maar als ze hulp nodig hadden vond ik ze die moest bieden?
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Daar was dan het moment. Het moment dat ik meneer Hemmings weer zag. Ik moest en zou hem bedanken voor wat hij twee dagen geleden voor mij gedaan had. Toen ik hem hoorde zeggen dat we vragen mochten stellen had ik mijn kans al in mijn hoofd. Ik nam plaats op de stoel en pakte mijn boeken uit mijn tas. Neuriënd stond ik op en liep ik richting het bureau. Echter had ik niet gezien dat er al iemand zat. Zuchtend liep ik terug. Dan maar nog even muziek luisteren. Ik pakte mijn iPod uit mijn tas en plugde mijn oortjes in. Ik was een muziek liefhebber, zelf speelde ik ook piano, gitaar en ook een beetje drummen ging mij wel goed af. Ik kwam dan ook uit een muzikaal gezin, ik was er mee opgegroeid. Ik zong zachtjes mee met James Bay terwijl ik naar meneer Hemmings bleef kijken. Het was gek dat nou juist híj mijn wiskunde docent zou zijn in mijn eind examen jaar.
Na 10 minuten zag ik het meisje opstaan en ik stond ook snel op. Met mijn oortjes nog in liep ik naar het bureau waar ik 1 oortje uit deed. 'Heeft u even tijd voor mij, meneer Hemmings?' zei ik met een lichte grijns op mijn gezicht. Hij herkende mij vast niet meer. Ik ging al op de stoel naast zijn bureau zitten. Ik legde mijn boek ook neer. 'Ik wil graag beginnen met een hele gekke vraag..' zei ik terwijl ik hem aankeek. Wauw, zijn ogen waren daadwerkelijk prachtig. Ik beet zachtjes op mijn lip. 'Heeft u mij geholpen afgelopen zaterdag? Ik ben u dan zo dankbaar.'
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het was best wel lekker rustig werken. Ik had niet verwacht dat iedereen echt rustig was? Ik had eerder gedacht dat het een soort van chaos zou zijn hier in het lokaal. Dat iedereen door elkaar aan het schreeuwen was of met shit aan het gooien was. Oké dat was misschien wel heel erg stereotype van mensen die na moesten blijven. Ik ging er nu wel een beetje vanuit dat de meeste mensen gewoon moeite hadden met op tijd komen. Iets wat niet perse oké was. Ze zouden wel moeten leren om op tijd te komen, anders zou het niet heel erg lang duren voordat ze ontslagen werden als ze eenmaal een baan hadden. Bij mij zou het echt niets worden als ik een paar dagen te laat zou komen. Dan kreeg ik echt problemen. De leerlingen zouden het ook gewoon moeten leren. Hun mond open trekken was ergens ook wel logisch, sommige mensen konden dat gewoon niet hebben? Ik zou ook niet blij worden als ik morgen in de les van alles naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Zeker als het rare dingen waren? Dan zou ik ook wel iemand wegsturen of na laten blijven. Bij te laat komen ook, moest ik wel? Anders zou ik zelf problemen krijgen.
In de tijd die ik had, had ik iemand nog wat dingen uit kunnen leggen. Volgens mij had ik haar wel tot wat inzichten kunnen brengen. Soms was het wel lastig om goed les te geven? Ik wilde nou ook weer niet dat ik gewoon alles voor zegde, maar ze moesten wel gewoon weten wat ze moesten doen. Daarom had ik net ook geprobeerd voorbeeldjes te maken.
Het duurde niet lang voordat er weer iemand op stond en duidelijk ook naar mijn bureau kwam lopen. Als dit altijd zo ging, had ik er geen problemen mee om meer van dit soort middagen te hebben. Ik kwam nu zelf niet heel erg ver met nakijken, maar dat deed ik liever in mijn eigen tijd, als ik iemand kon helpen met een probleem? Daarom was ik uiteindelijk, om ze wat te leren en ze te helpen!
Ik schrok wel een heel klein beetje toen Rose ineens naast me stond. Ik probeerde mijn gezicht zo strak mogelijk te houden. Ze was ook gewoon een leerling en ik wist zeker dat ze er helemaal niets meer van wist? Dat dacht ik in ieder geval. Want nadat ik had geknikt ten teken dat ik tijd had, begon ze met een vraag die ik liever niet had gehoord. De laatste woorden deden me wel echt heel erg goed. Ze was me er in ieder geval dankbaar voor. Maar het leek me niet heel erg slim dat wist dat ik het had gedaan? Het was misschien een kutstreek, maar ik kon dit niet op de eerste dag hebben, zeker niet als die jonger er ook was!
"Ik weet niet waar je het over hebt, sorry." Zei ik zachtjes om de toon een beetje stil te houden in het lokaal. Niet iedereen hoefde mee te luisteren.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Verbouwereerd keek ik naar meneer Hemmings. Hoe kon hij zeggen dat hij niet wist waar ik het over had? Ik was echt 100% overtuigd dat hij het wel was. Zijn ogen zou ik nooit meer vergeten. 'Hoe bedoel je "ik weet niet waar je het over hebt", volgens mij weet je dat wel.' lichtelijk werd ik pissig. 'Waarom zou je dat ontkennen?' Ik beet zacht op mijn lip, slechte gewoonte als ik boos of verdrietig was. Ik proefde de ijzige smaak van bloed op mijn tong. Gatver, ik had mijn lip open gebeten.
Ik keek naar de tafel. Waarom zou hij het ontkennen? Zou hij zich schamen? Zou hij vinden dat ik het op een of andere manier toch verdiend had? Dacht hij dat Dylan hier op school zat? Misschien was hij ook gewoon dronken en wist hij het niet meer? Nee, dat kon niet. Hij was aan het hardlopen. Dat doe je niet als je dronken bent. 'Alstublieft geef het toe, ik weet dat u het was.' Ik pakte zijn hand vast en wees naar zijn rode knokkels. 'Dit bewijst genoeg volgens mij.' Ik keek hem aan. Ik besefte dat ik zijn hand nog vast had en liet hem snel los. 'Sorry.' zei ik zachtjes.
Ik snapte oprecht niet hoe hij hier niet aan toe wou geven. Hij was de held van de avond voor mij. Dylan was niet meer terug gekomen en het was ook niet uit de hand gelopen.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik probeerde het ongeloof dat ik in mijn lichaam voelde, vooral niet in mijn gezicht door te laten schemeren. Ze had het dus wel door. Dat had ze vanaf het begin misschien wel gedaan, net zoals dat bij mij het geval was eigenlijk. Ik had zeker geweten dat dit het meisje was geweest, maar nu ze het ook nog aangaf, voelde het toch nog wel wat anders. Ik was blij dat ik haar had geholpen, want ze gaf wel aan dat ze mij er dankbaar voor was. Maar ergens wilde ik dat niet? Ik wilde dit gedoe er niet bij hebben! Ik wist namelijk echt niet hoe ik dit ooit uit zou moeten leggen? Voor mij was er niemand anders die het wist, ik had het niet aan Calum verteld en dat was ik eigenlijk ook niet van plan geweest. Misschien had ik toch wel zijn ideeën nodig! Daar had ik nu echter niets aan, ik moest me hier uit zien te redden.
Rose leek echt beledigd te zijn omdat ik het ontkende. Misschien wel boos. Ik kende haar niet, dus ik had geen idee wat haar gezicht me probeerde te vertellen. Haar woorden zeiden echter wel meer dan genoeg. Ik keek even de rest van de klas in, het was niet echt de bedoeling dat iedereen dit mee kreeg. Niemand mocht dit horen? "Ik weet echt niet wat je bedoelt." Probeerde ik zo duidelijk mogelijk te zeggen, al was het gewoon rot. Aan de ene kant wilde ik haar wel gewoon vragen hoe het met haar ging en of ze de jongen nog had gesproken. Hem misschien aan had gegeven dat hij uit haar buurt moest blijven of dat ze anders stappen zou ondernemen. Ik zou het niet gek vinden als ze zoiets zou doen? Ik raadde het haar zelfs wel aan? Want zoiets zou nooit mogen gebeuren?
Ik keek naar mijn hand, die Rose vast had gepakt en zuchtte. Natuurlijk was het duidelijk. De roodheid was nog niet weggetrokken, het was ook nog maar anderhalve dag geleden. Ik had hem wel onder het water gehad, maar dat was echt te laat geweest. Ik had er ook geen verband om willen wikkelen, omdat het nog meer opviel. "Ik, euh, boks." Verzon ik maar zo snel mogelijk als leugen. "En er is wat misgegaan dit weekend." Ik moest dit nu wel echt vol blijven houden? Ik wist niet wat ik anders moest doen.
Ik trok mijn hand terug en legde mijn andere hand erop, zodat het niet meer zo heel erg veel op zou vallen. "Ik weet niet wat er is gebeurd, maar ik ben niet diegene die je moet bedanken." Ik keek even naar haar boek. "Kan ik je ergens mee helpen?" Al kon ik haar antwoord eigenlijk wel raden, ik kon haar helpen door te bekennen wat ik had gedaan.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Nu was het echt klaar. Ik moest echt oppassen dat ik niet enorm boos zou worden. 'Meneer Hemmigs.' zei ik met een boze blik in mijn ogen. 'Je weet echt wel waar ik het over heb. Ik mag dan wel jonger zijn, een meisje zijn weet ik veel wat jouw smoes is om mij dom in te schatten, maar wij weten allebei dat jij afgelopen zaterdag mij hebt geholpen om weg te komen bij een jongen die dingen deed die ik niet wou.' siste ik, aangezien dit echt niet iedereen in dit lokaal aanging.
'En dan mag je wel zeggen dat je bokst maar dat is zware bullshit and you know it. Dit is omdat jij Dylan hebt geslagen, en terecht, ik ben je enorm dankbaar. Maar lieg niet. Ik ben niet een of ander dom meisje die nu giechelend sorry zegt.' zei ik, nogsteeds enorm boos. Ik sloeg mijn boek dicht en deed hem in mijn tas.
Ik wist niet zo goed of ik nu boos weg moest lopen of niet. Iets in mij zei dat dat wel de beste optie was om nu te doen. Aan de andere kant was ik daar te braaf voor. Ik liep niet snel weg bij een ruzie en ik spijbelde ook niet vaak. Soms vond ik dat wel jammer, maar ik voelde me gewoon heel erg snel schuldig. Ach, misschien maar beter ook.
Ik liep naar mijn tafel en ging boos op de stoel zitten. Ik was iemand die totaal niet snel boos was maar hij had oprecht een verkeerde snaar geraakt. Ik heb het gister de hele dag best lastig gehad met wat er gebeurd was en hij ontkende gewoon! Hij deed alsof er niks gebeurd was.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik had niet verwacht dat de reactie van Rose zo heftig zou zijn. De woorden kwam er behoorlijk boos uit. Iets wat ik wel snapte, waarschijnlijk zou ik ook boos zijn als ik haar plaats had gestaan. Het was niet iets om je voor te schamen of iets om te ontkennen, maar ze moest toch ook wel begrijpen dat ik op het moment niet heel erg veel anders kon. Ze kwam wel op me af in het midden van een klas, waar iedereen er wel iets van mee kon krijgen. Er waren niet heel erg veel mensen en volgens mij wist niemand anders wat er van het weekend was gebeurd, maar dat wilde ik het liefst zo houden.
"Rose." Zei ik op een iets wat strengere toon, ze moest hier niet mee door gaan. Wat ze duidelijk wel deed. Het was tegen hetgeen in wat ik eigenlijk wilde doen, maar ik kon haar hier ook niet zomaar mee weg laten gaan. Ze hoorde niet op deze manier tegen een leraar te praten. En ik wilde niet dat ik meteen de eerste dag al bekend stond, als de gast die over zich heen liet lopen. Dat was ook totaal niet de bedoeling! Ik wilde gewoon normaal les kunnen geven en dat liet ik niet verpesten door alles wat er was gebeurd. Ondanks dat ik het gedrag van het meisje wel een beetje kon waarderen. Ze had behoorlijk wat ballen, ze durfde in ieder geval voor haarzelf op te komen.
Rose was al weer terug gelopen naar haar tafel, ik keek haar even na. Ik wilde het hier niet bij laten! Iedereen had het gehoord en iedereen keek naar ons beiden. Daarom ging ik op zoek naar een briefje, waar ik er genoeg van had meegekregen. Ik vulde wat dingen in en stond vervolgens op, om naar het tafeltje van Rose te lopen.
"Ik weet niet wat er gebeurd is, maar het doet je duidelijk veel." Ik vond het echt kut om het zo te moeten zeggen. Maar wat kon ik anders? Ik kon niet nu ineens gaan vertellen dat ik het toch was en dat alles goed was. Nee, dat was niet de bedoeling! Maar haar gedrag van net ook echt niet. "Maar die uitbarsting kan net niet. Ik weet dat ik leeftijd niet heel veel van jullie verschil, maar ik wil wel duidelijk maken dat je niet zomaar over me heen kan lopen." Ik legde het briefje op haar tafel neer. "Je mag morgen ook nablijven." Dan was er als het goed is een andere leraar, waar ik op het moment toch best wel blij mee was? Al zou ik haar ook in de les hebben en ik vroeg me wel af of ze daar haar mond wel zou houden?
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Weer met een blik vol verbazing keek ik naar de man die voor de klas stond. Toen hij een nablijf briefje op mijn tafel legde was ik helemaal verbaasd. Hoe kon hij dit doen? Ik snapte al niet hoe hij kon liegen maar hoe kon hij mij in deze positie brengen. Echt ik was niet snel boos en al helemaal niet tegen een docent maar hij had de verkeerde snaar bij mij geraakt. 'Dit gaat echt te ver.' Zei ik terwijl ik het nablijf briefje in mijn tas propte. Ik was echt heel erg boos.
Ik pakte mijn tas op en liep het lokaal uit. Het nablijf uur was toch bijna klaar. Toen ik halverwege de gang was ging de bel. Hier en daar liepen brugklassers tegen me aan en gaf ik ze een duw terug. Ik had hier echt geen zin in. Ik moest echt even naar de bieb. Ik werd altijd rustig als ik een goed boek aan het lezen was. Ik opende de deur met mijn leerlingen pasje. Tegenwoordig moest je dus met je pasje naar binnen en naar buiten. Dat was super onhandig want ik vergat hem nogal vaak. Ik keek naar boven, waar grote koepels van glas waren zodat je makkelijk naar buiten kon kijken. Het was echt enorm aan het stormen. Ik hield er wel van, nog iets waar ik rustig van werd. Ik liep naar de achterste stellage. Hier stonden de boeken waar ik van hield. Ik pakte een Harry Potter boek. Ik had ze volgens mij al duizend keer gelezen maar ze verveelde me nooit. Ik was echt een nerd op dat gebied. Ik hoorde een harde klap en schrok op. De laatste leerlingen die ik hier had gezien liepen de bieb uit. Heerlijk, rust.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik had ook niet echt geweten wat ik had moeten doen? Dit was voor mij de enige optie geweest. Haar grote mond moest geen voorbeeld zijn voor de rest van de leerlingen. Zoiets zou best wel snel losgaan. Morgen, voordat de eerste les was begonnen, zou iedereen al weten wat er was precies was gebeurd. Zo ging dat tegenwoordig met telefoontjes.
Ik keek naar buiten, het was ineens helemaal betrokken. Iets wat soms vreselijk snel kon gaan. Ik wist niet hoe lang het zou gaan duren voordat het echt los brak, maar ik had vast nog wel eventjes de tijd om alles na te kijken. Zulke hele moeilijke vragen waren het toch niet geweest en ik hoefde ook niet als eerste thuis te zijn. Dan zou ik boodschappen moeten halen en het liefst ging ik niet door dit weer heen? Dat mocht Calum dan wel doen. Daarbij wist ik gewoon zeker dat ik vanavond allerlei vragen zou krijgen over het werk, dat ik er niet aan toe zou komen om alles na te kijken.
Een deel kon ik nog doen tijdens het nablijven. Ik had Rose maar gewoon laten gaan, ik kon niet heel erg veel anders dan dat. Ze had ons beiden op een rare plaats gebracht, dus natuurlijk had ik haar na laten blijven door haar woorden. Niet door het eerste, maar wel door al het geschreeuw. Ik wist niet waar ze naar toe was, maar ze mocht morgen weer nablijven. Dan was ik al lang blij dat ik er niet meer hoefde te zitten.
Toen de bel was gegaan, raapte ik mijn spullen bij elkaar en legde de pen die ik net het gebruikt erboven. Ik besloot om naar de bibliotheek te gaan, daar was het nu vast niet heel erg druk mee, dus daar zou ik wel rustig na kunnen kijken. Misschien met wat muziek in. Dan was ik binnen een uurtje wel klaar en zou het weer waarschijnlijk ook weer weg zijn getrokken. Dat ging snel hier? Het was gewoon mooi weer, het was best warm geweest vandaag, dus na een onweersbui, zou het wel weer overgaan.
Ik liep de bibliotheek in, waar het inderdaad behoorlijk rustig was. Ik had wel meegekregen dat er na vier uur niemand meer zat om te controleren of iedereen stil was. Aan het einde van de dag kwam de conciërge controleren of iedereen weg was en geen boeken mee namen die er niet hoorden. Volgens mij was het pasje daar ook deels voor. Ik wist niet precies hoe ze het deden. Wel dat alles hier een systeem had. Ik had nu vooral even rust nodig. Rust om alles na te kijken, maar ook te bedenken hoe ik alles met Rose aan zou pakken.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Met het boek al open geslagen in mijn handen liep ik richting de andere kant van de bibliotheek. Ik was van plan om hier te blijven tot iedereen weg moest gaan. Ik schoof de stoel naar achter en ging zitten. Ik haalde een flesje water uit mijn tas en nam een grote teug. Ik kon er tegen aan.
Ik hield echt van Harry Potter. Ik hield er van om mijn gedachten af te laten dwalen naar een andere wereld. Ik beeldde mezelf ook vaak in die wereld in. Even weg van alles, weg van deze wereld. Toch dwaalde mijn gedachten af naar wat er net gebeurd was. Het zat me echt dwars. Ik snapte gewoon niet hoe meneer Hemmings er zo makkelijk over na kon denken. Voor mij was het echt oprecht een big deal.
Ik schrok toen opeens alle lichten uitvielen. Het was buiten vrij donker waardoor ik dus vrij weinig zag op dit moment. Ik paniek keek ik om me heen. Voor zover ik wist was ik hier helemaal alleen. Ik pakte mijn telefoon en zette mijn zaklamp aan. Ik liep naar de deur met mijn tas in mijn hand en probeerde hem open te doen. Toen dat niet lukte hield ik mijn pasje er voor maar ik hoorde geen piep. 'Fuck.' zei ik zachtjes. Ik had hier niet genoeg kracht voor. Ik liep terug door de bibliotheek. Aan de andere kant zat ook een deur maar die ging ook via de pasjes. Ik hoopte dat die wel werkte.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De bibliotheek was geen populaire plek. Ik wist zeker dat het hier nooit echt heel erg druk was, tenzij de toetsen eraan kwamen of er verslagen moesten worden gemaakt. Dat zag je ook wel bij mij op school. Ik vond het zelf wel fijn af en toe in de bibliotheek te zitten. Misschien maakte me dat wel iemand die als een soort van nerd werd gezien, maar dat maakte me niet zo heel erg veel uit. Ik wilde dit wel echt heel erg graag. Ik wilde een leraar worden, om zoveel mogelijk dingen aan jongeren over te brengen. Met muziek zou het nooit echt wat gaan worden. Dat was ooit wel een droom, maar dat had iedereen denk ik wel? Het was wel een klein beetje met elkaar te vergelijken. Je bracht alleen iets heel anders over en waarschijnlijk was je als leraar ook heel wat minder geliefd.
Net toen ik een plaatsje in de bibliotheek had gevonden en was begonnen met het nakijken van de eerste test, klonk er een vreselijke knal, die werd gevolgd door duisternis. "Fuck." Mompelde ik zachtjes. Dit was dus precies waar ik niet op had gehoopt. Ik had ook niet gedacht dat het zo erg was geweest buiten. Het was wel duidelijk dat de stroom was uitgevallen. Waardoor ik meteen na moest denken over de bibliotheek zelf. De deuren gingen hier open op stroom en ik wist niet of ik er nu wel uit kon.
Ik stond op en liep naar de deuren van de bibliotheek, die de ingang vormde. Dat was pas toen ik ook iemand anders hoorde en ook duidelijk zag: Rose. Fijn, nu werd het nog beter. Toch was het nu belangrijker dat we hier uitkwamen dan dat er weer geschreeuw kwam of dat ik weer van alles moest ontkennen, maar dat snapte ze zelf waarschijnlijk ook wel. "Kan hij niet meer open?" Ze zat hier langer op school dan ik deed? Zij wist er meer van dan ik! Al was aan haar gezicht het antwoord wel af te lezen.
Ik zuchtte en pakte mijn mobiel erbij, zodat ik de conciërge kon bellen. Ik had heel wat nummers gekregen, maar van hem wist ik zeker dat hij er nog was. En hij een mobiel had met nog bereik. Er hingen ook wel overal telefoons, maar daar hadden we niet heel erg veel aan.
"Jacob?" Vroeg ik toen ik uiteindelijk iets aan de andere kant hoorde. "Ja. Wacht even, Luke?" Ik moest wel lachen, maar knikte wel. "Je bent ook nog op school? Waar ben je precies, want dan kan ik een lijst maken met wie waar zit." "Bibliotheek." Mompelde ik. "Er zit hier ook nog een leerlinge." Ik wist niet hoe lang dit zou gaan duren, maar als het te lang duurde, moest Rose waarschijnlijk ook haar ouders blijven. "Oké. Het kan een tijd duren. Er is een storing ontstaan, waardoor het systeem denkt dat er brand is en alle nooddeuren uit voorzorg zijn gesloten. Ik heb ook nog een team in de gymzaal zitten. Ik bel je straks terug als ik meer weet." Dat was dus echt niets. Ik begreep er niet heel veel van, alleen dat dit nog wel even kon duren.
"Andere deuren gaan niet werken." Zei ik toen ik merkte dat Rose weg wilde lopen. "Alles is door een of ander systeem, op slot geslagen."
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Toen ik het op had gegeven om de deuren open proberen te maken zag ik daar iemand lopen. Ik had geen idee wie het was. Ik scheen mijn telefoon de kant op van de persoon. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik zag wie het was. Shit, ik schaamde me dood. Zoals ik net bij het nablijven deed, zo deed ik nooit. 'Hallo meneer Hemmings.' zei ik zachtjes. 'De deuren gaan niet meer open. Ze zijn allemaal elektronisch en mijn pasje werkt niet.' Ik zag hoe hij zijn telefoon pakte en hoorde hoe hij tegen "Jacob" aan het praten was. Geen idee wie dat was.
'Oh, balen..' zei ik zachtjes. Ik had geen idee hoe ik hier mee om moest gaan. 'Hoelang gaat het ongeveer duren? Heeft hij dat gezegd?' zei ik terwijl ik naar de hoek liep waar zitzakken zitten. Dat had de school wel goed geregeld, er ontbrak niks voor de leerlingen. Ik plofte in een grote, rode zitzak neer en keek naar meneer Hemmings. 'Ik hoop niet dat het lang duurt, ik heb honger en het wordt hier wel heel erg snel koud.' zei ik terwijl ik over mijn armen wreef. Alles was uitgevallen, natuurlijk ook de verwarming. Er waren ook zo veel betere plekken in deze school om vast te zitten. De kantine bijvoorbeeld, daar hadden we gewoon nog eten en drinken. Of de kleedkamers van de sportteams. Ik snakte naar een warme douche op dit moment. Oh en natuurlijk gewoon op het schoolplein, je kon daar heel makkelijk over het hek heen klimmen en weg was je.
-

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld