Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Dragons Return

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Mijn lichaam trilde nog steeds na, maar bleef staan. "Ik weet wat ik doe!" riep ik terug op wat ze naar mij riep. Maar ze hielt het met gemak tegen. Dat was wel balen en gromde even. Maar daarna pakte ik dus snel mijn zwaard en ging in de aanslag als zij op mij af kwam. Samen waren we druk aan het vechten tot er twee wachters omhoog rende. Ik was alleen net te laat om de wachters te helpen. Snel probeerde ik een help spreuk naar de mannen te sturen, maar mijn concentratie verdween als ik op de grond werd getackeld, zij haar zwaard tegen mijn keel aan zette en nog een spreuk afvuurde naar de mannen.
De mannen kwamen met een harde klap tegen muur aan. Gooide snel een andere spreuk op haar af wat een klap in haar lichaam zou geven waardoor ze voor kort verlamt zou zijn, en ik weg kon komen. Nu was het afwachten of het ook gewerkt had omdat ik niet genoeg energie had. Maar ook omdat ze afgeleid was door de mannen, kon ik weg kruipen en kwam snel omhoog. Toch steunde ik op mijn zwaard, maar zo alsof het niet leek dat mijn lichaam vermoeid was. "Zie, alles goed." zei ik lachend en zo normaal mogelijk.
Dit was echt niet goed, mijn hart ging als een gek te keer en mijn hoofd suisde.. Zo snel mogelijk probeerde ik mijn energie terug te krijgen, maar het ging langzamer dan ik dacht. Was ik dan niet de enigste hier die sterk was. Ik kwam na Arya. Of nog iets lager in het kasteel, maar als nog. Ik was een snelle leerling daar in tegen. Alleen de laatste tijd had ik rare dromen, donkere dromen, net als de spreuk van net wat mij uitputte. Ik had het eens geprobeerd, maar dat was rustiger dan net. Dit had mij echt leeg getrokken en deed alles wat ik kon om te blijven staan. Ondertussen had ik het schild toch nog wat sterker gemaakt rond het ei, maar toch had ik mijn twijfels dat zij er zo door heen kon gaan.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Voor ik me nog maar weer kon omdraaien naar de bewaker van net, had hij al een spreuk uitgesproken. Deze kon ik niet meer ontwijken. De spreuk kwam hard aan en ik verloor de kracht in mijn lichaam. Met een harde klap kwam ik op de grond terecht en kon niet meer bewegen. Gelukkig zat mijn masker nog goed. Ik was zo verlamd dat ik niet eens kon spreken. Uit alle macht wilde ik bewegen, maar niks lukte. Ik merkte dat de energie om het ei toenam waar ik van baalde. Het ging nu toch nog wat moeilijker worden. Langzaam kwam de kracht in mijn spieren terug en greep ik meteen naar mijn zwaard. Die deed ik terug want ik was er nu wel een beetje klaar mee. Ik wilde dat ei en ik zou hem krijgen ook! Kwaad stak ik mijn hand naar hem uit en gebruikte de zelfde duistere spreuk nu tegen hem. Het had hem uitgeput en nu zou het nog meer energie van hem nemen. "Als je de spreuk gebruikt, gebruik hem dan ook goed." Gromde ik en bleef hem er mee kwellen. "Breek dat schild." Ik kwam dichter bij hem staan en maakte een beweging dat hem nog meer moest kwellen. Als je eenmaal de spreuk had uitgesproken had je controle over de persoon, als je het niet goed deed kostte het veel energie. Ik had hier met mijn vader erg op getraind, dus was ik er erg goed in. "Breek het schild." Herhaalde ik kwaad omdat hij niet mee wilde werken.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Het was gelukt om haar van haar concentratie af te halen en haar te verlammen maar al snel was ze weer terug. Het kon langer, maar daar had ik daarnet niet genoeg energie voor.
Ik kon duidelijk voelen dat ze nu echt kwaad was, zeker aan haar houding was dat te zien, maar ook door de energie in de ruimte. Voor ik het wist, had ze haar zwaard terug gestoken en haar hand naar mij toe gestoken. Nog snel probeerde ik de spreuk tegen te houden. Maar haar spreuk kwam als een klap tegen mij aan waardoor ik de spreuk verloor omdat ik een ijzige kouw rond mij heen voelde. Pijn schoot door mij heen, maar ik bleef haar strak aan kijken. Als ze snauwde dat ik het schild moest laten zakken, schudde ik mijn hoofd. "Nooit." zei ik met moeite terug, meteen voelde ik het strakker rond mij heen komen en voelde hoe de lucht uit mijn longen werd gedrukt. Nog een keer vroeg ze het "Net als de eerste keer, nooit!" riep ik kwaad, maar iets in mij probeerde er uit te komen wat een gigantische klap in mijn lichaam veroorzaakte en weer energie kreeg, mijn ogen stonden weer te gloeien en keek haar kwaad aan. Een zware energie vulde haar energie over en spreiden mijn armen als ik vrij was van haar knelling en gooide een zware spreuk naar haar toe, wat het met haar deed wist ik niet want ik kreeg de controle weer terug over mijn eigen lichaam. Geschrokken stond ik even later voor mij uit te kijken en keek naar mijn handen. Wat was dat? Wat was dat gevoel. Iets zei dat het goed voelde, maar ik vond dat totaal niet. Mijn handen sloeg ik op mijn hoofd en zette mijn kaken op elkaar. Wat gebeurde er daarnet?! Als ik op keek, zag ik haar verder op op de grond liggen, was was ik dat? Oh shit, als ze maar niet dood was, dan gunde ik mijzelf geen leven meer. Ik had gezworen om niemand te doden. Langzaam liep ik naar haar toe en knielde neer, pakte haar hand en voelde haar pols. Gelukkig, ze was nog in leven. Hoe ze er aan toe was wist ik niet.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Hij was ontzettend koppig en dat stond me net aan. Veel te trouw aan Eragon natuurlijk, hoe zou het ook anders. Mijn gedachten waren een klein beetje afgeleid, maar kwamen terug zodra ik iets aan de bewaker merkte. Ik verloor de controle over mijn eigen spreuk die langzaam weg vaagde. Al snel kwam er een grote klap achteraan waardoor ik een stuk verder op met een klap op de grond terecht kwam. Voor het eerst in dit gevecht voelde ik me even heel zwak en was mijn energie weg. Wat had hij gedaan? Het was magie dat hij niet onder controle had, alweer niet. Mijn lichaam kon ik niet bewegen, waar ik weer gefrustreerd van raakte. Ik moest dat ei hebben en meenemen. Mijn vader zou trots op me zijn! Opeens voelde ik een paar vingers op mijn pols. Blijkbaar om te voelen of ik nog leefde. "Ja ik leef nog. Zo makkelijk ben je niet van me af." Gromde ik maar kon verder geen beweging maken. "Jij moet echt je magie onder controle krijgen, straks dood je nog onschuldige mensen." Waarom maakte ik me daar druk om? Nou eigenlijk dode ik liever ook geen onschuldige mensen. Mijn vader kon het eigenlijk niks schelen. Als ze in de weg stonden waren ze ten dode afgeschreven.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Mijn hele hoofd suisde nog steeds. Toch probeerde ik er bij te blijven. Als de jonge vrouw melde dat ze er nog was, rolde ik met mijn ogen. Haar hand liet ik meteen los en kwam overeind om terug te lopen naar de deur. Mijn hand stak ik uit en voelde dat het schild gelukkig nog heel was. "Nog nooit heb ik dit gehad en jij bent hier nu en het gebeurd. Hoezo toefal." snauwde ik terug en draaide mijzelf weer om, het leek alsof zij het triggerde. Mijn zwaard trok ik weer en richtte die op haar, mompelde wat woorden en een blauw vuur kwam rond het lemmet. " Maar als ik jou was zal ik gaan. Het ei krijg je nooit." zei ik en keek haar kwaad aan. Nu had ik het gehad met aardig doen. "Draai je nu maar om en verlaat het kasteel, dit is de laatste waarschuwing." zei ik naar haar. Maar dan voelde ik mijn hoofd weer suizen waardoor ik mijn concentratie verloor en mijn zwaard liet zakken. Mijn hand legde ik tegen mijn hoofd aan en probeerde adem te halen. Ze zou toch niet door het schild heen komen, en anders zou ik het mijzelf niet vergeven.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Langzaam voelde ik mijn energie terug komen en kon ik mijn armen en benen weer een beetje bewegen. "Dat is niet mijn probleem." Grinnikte ik en kwam voorzichtig overeind. Ik zag dat hij zijn zwaard getrokken had en op mij richtte. De blauwe vlammen dansten om zijn lemmet, maar het kon mij weinig schelen. "Ik ga niet weg zonder een ei.." Ik keek naar hem en zette een grijns op achter mijn masker. Ik zag dat hij liet zakken en liep op het af. Met een simpele spreuk had ik een schild om me heen gezet en blies wat lucht op hem af zodat de vlammen rondom zijn zwaard verdwenen. Met een simpele beweging zorgde ik er voor dat zijn zwaard uit zijn handen viel en drukte mijn hand tegen zijn voorhoofd. Ik sprak de spreuk die hij ook tegen mij gebruikt had en dat hij verlamd raakte. Dit keer wel langer dan wat hij mij had gedaan. Voorzichtig legde ik hem op de grond neer. "Eens kijken of ik door je mooie schild heen kom." Lachend liep ik naar de grote deuren en bleef er voor staan. Ik haalde diep adem en begon het schild rond de deur te scannen. "Prima te doen." Mijn hand legde ik op de deur en haalde opnieuw diep adem en sprak een paar woorden waardoor ik toegang kreeg het schild te betreden. Ik was met dit soort moment erg blij dat ik zo met mijn neus in de boeken had gezeten om alles te bestuderen. De deur opende ik en liep de kamer binnen. Het verbaasde me niks dat de kamer zo groot was en versierd. Heb ging immers om de eieren van Saphira. Rustig liep ik er een rondje omheen en bleef uiteindelijk staan bij het groene ei. Het was net op riep het mij. Een soort aantrekkingskracht. Best wel nerveus pakte ik het ei op en deed die in mijn tas. Een vage rilling ging door me heen, maar ik bestede er verder geen aandacht aan. Ik moest hier juist nu wegkomen. Mijn hand legde ik weer op de deur en scande opnieuw de omgeving. "Verdomme." Gromde ik toen ik zag dat er een nieuwe groep bewakers voor de deur stond en de andere bewaker probeerden te helpen. Hij kon geen woord spreken door de verlamming, maar ze hadden het vast wel door dat ik binnen was.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Het leek alsof echt alles tegen mij werkte. Ze was al snel dat ze weer gevoel had en mijn kant op kwam. Maar doordat ik dus weer dat gesuis in mijn hoofd hoorde, had zij weer de overmacht. De vlammen rond mijn zwaard verdwenen, en niet iedereen kon dat doven alleen ik. Maar zij dus ook. Niet veel later lag die dan ook een paar meter verder op op de grond en voelde haar hand op mijn voorhoofd. Meteen sprongen mijn spieren op numb en met een doffe klap zakte ik op mijn knieën. Haar voetstappen hoorde ik wel langs mij heen gaan, richting de deuren naar de eieren. Ik wilde wat zeggen maar er kwam niets over mijn lippen, kreeg mijn lippen niet eens van elkaar af.
Omdat dit nu gebeurde, verzwakte het schild waardoor zij er gemakkelijk door kon. De deuren hoorde ik open gaan, maar zag nog steeds niks. We voelde ik hoe ze door het schild heen stapte, een ijskoude rilling liep door mij heen. Een nieuwe groep bewakers kwamen naar binnen gerend en twee kwamen naar mij toe. "Sir Jayden!" zei er één "Wat is er gebeurd?" vroeg de andere. Ik kon natuurlijk niets zeggen, maar de deuren van de kamer waren open dus ze moesten wel inzien dat er ingebroken was bij de eieren. De rest van de bewakers, en één die bij mij stond, rende naar de deur. :"Blijf staan en geef dat ei terug!" riep er één. Ze pakte hun wapens maar dat was tevergeefs natuurlijk. Je kon haar beter met magie bevechten.
Zelf kreeg ik eindelijk wat gevoel terug en kon mijn vingers bewegen. Ook mijn mond kon ik bewegen en sprak meteen een tegen spreuk er over heen zodat de verlamming weg ging. Als dat gelukt was, greep ik mijn zwaard en snelde naar de deur. De bewakers stapte naar achteren en ik trok de deur open. Kwaad keek ik haar aan. "Geef het ei hier." gromde ik als ik zag dat ze haar tas al had gevuld met één van de eieren. Als ik een snelle blik gaf op het nest, zag ik dat ze de groene gepakt had. Mijn hand hield ik iets op en maakte een lichtbol die ik op haar kon afvuren om haar te pakken, maar het ei niet beschadigde. "Ik zeg het voor de laatste keer. Leg dat ei terug." zei ik.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Voor ik zo snel een plan had bedacht hadden ze de deur al geopend en was ik achteruit gestapt. "Oh kijk de rollen zijn nu opgedraaid." Grinnikte ik en keek naar de bewakers. "Nee." Antwoordde ik ook op dat ik het ei terug moest geven. Kalm bleef ik staan en probeerde nog ergens een ontsnappingsplan te bedenken. "Net als de vorige keer, nee." Dit keer op een meer lachende manier. Natuurlijk kon ik ze met magie het beste verslaan. Die ene bewaker was de enige die magie bezat, de andere hadden gewoon hun zwaarden. Ik keek naar de lichtbol die een van de bewakers in zijn handen had en schudde mijn hoofd. "Ignis ad vitam." Mompelde ik waardoor er een vuurzee om me heen ontstond. Het was warm, maar misschien de beste manier om te ontsnappen. Langzaam liep ik richting de bewakers en zag de meesten al achteruit deinzen. Voor dat de bewaker met magie ook maar in actie kon komen vluchtte ik naar het eerst volgende raam en sprong die uit. Met een goede landing kwam ik op het dak terecht en begon daarna steeds via bepaalde stukken naar beneden te springen. Mijn hand hield ik op mijn tas om er voor te zorgen dat het ei er niet uit zou vallen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Nu waren de rollen omgedraaid, wat best wel grappig was, maar dat zette ik snel uit mijn hoofd. Ik wilde net de lichtbol naar haar toe gooien tot ze een spreuk uit sprak en alles in één keer in een vlammenzee veranderde. Mijn hand, met de lichtbol balde ik tot een vuist zodat die verdween. Snel sprak ik een spreuk uit dat het vuur zou doven, maar zelf rende ik er door heen achter haar aan. Bij het raam aan gekomen waar zij net uit was gesprongen, bleef ik even staan, keek waar ze heen was gesprongen. Als snel vond ik haar en sprong zelf ook het rama uit en lande op het dak onder mij. Even vloekte ik en begon snel achter haar aan te rennen. Het was nu onmogelijk om een spreuk op haar af te sturen omdat ze het ei vast had en die mocht niet kapot, dan zou Saphira het mij niet vergeven en Eragon ook niet. Misschien kon ik haar wel vertragen. Dat kon geen kwaad. Zo snel ik kon, sprak ik de vertragings spreuk uit en liet het naar haar toe gaan. Als die raak was, glimlachte ik even en snelde haar al een heel eind in. "Van mij ben je nog niet af." riep ik haar achter na en greep haar arm vast als ik in de buurt was nadat we op de grond waren geland.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Zodra ik mezelf voelde vertragen baalde ik ontzettend. Dat het hem gelukt was mij te raken tijdens het rennen. Hij had me dan ook snel ingehaald en eenmaal op de grond had hij mijn arm vast. Gelukkig was ik nu weer op eigen snelheid, maar zijn greep was vrij sterk. "Ik zorg wel dat ik van je af kom." Gromde ik en trapte hem in zijn maag zodat hij los liet. Zo snel ik kon zocht ik de drukte op en verdween tussen de mensen. Wanneer ik eenmaal een goede verstop plek had gevonden bleef ik daar een tijdje zitten. Ik deed mijn masker af en pakte nieuwe kleding uit mijn tas zodat niemand me zou herkennen. Zodra de kust veilig was ging ik er weer van door en bleef tussen de menigte te lopen richting de poort. Als dat me ging lukken was ik vrij.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

De trap kon ik verwachten. Maar gelukkig kwam die niet zo hard aan maar door de beweging liet ik haar arm toch los. Even vloekte ik en rende haar snel achter na, maar verloor al snel uit het oog. "Serieus Jayden,." mompelde ik tegen mijzelf en zuchtte. Mijn ogen liet ik door de menigte gaan als ik verder liep. Al snel viel mij ene bepaalde kleding stijl op wat hier niet veel werd gedragen. Even sloot ik mijn ogen en scande de omgeving af, al snel voelde ik haar energie en glimlachte. "Hebbes" zei ik. Als ze dan op een wat leger plek kwam, kon ik haar tas duidelijk zien, ik had het juist. Meteen floot ik dat de poort dicht moest naar één van de bewakers die ik tegen kwam die het meteen door seinde naar de poort. Deze ging dan ook gelijk dicht, maar niet al te snel. Zelf begon ik te rennen achter haar aan, hopelijk had ze het niet door.
Eenmaal bij haar in de buurt, greep ik haar schouder was, "En waar denk jij heen te gaan." zei ik. Nu was het hopen dat zij het was.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Zo onopvallend mogelijk probeerde ik door de menigte te lopen, maar had door dat ik gespot was. De poort zag ik langzaam dicht gaan en binnensmonds begon ik dan ook te vloeken. Wanneer ik mijn pas wou versnellen werd ik bij mijn schouder gepakt en draaide ik me meteen naar de bewaker toe. "Laat me met rust." Ik duwde hem keihard achteruit, waarbij een beetje magie vrij kwam en hij dus verder terecht kwam. Nu wist natuurlijk meteen elke bewaker dat ik het was. Zo snel ik kon rende ik op de poort af en elke bewaker die ik tegen kwam werd uit de weg weggevaagd, zodat ze met een klap op de grond vielen of ergens tegen aan kwamen. Op het laatste moment slipte ik tussen de twee poortdeuren langs en hoorde die meteen achter mij sluiten. Een grijns verscheen op mijn gezicht en rende meteen door. In de tussentijd blies ik op mijn twee vingers in de hoop dat mijn paard in de buurt was. Dat zou natuurlijk nog een stuk sneller gaan want ze zouden natuurlijk nu achter me aankomen op die manier. Al snel zag ik Osa verschijnen. "Brave jongen." Zei ik en bleef bij hem staan. Zo snel ik kon stapte ik op en spoorde hem aan te gaan galopperen. Hopelijk zou ik nu van ze af zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Ik draaide haar om, maar al snel kreeg ik een schok van haar waardoor ik naar achteren werd geslingerd, of meer gleed naar achteren omdat ik mijn armen snel had gekruist om de magie tegen te houden. Kort schudde ik mijn hoofd en hoorde overal kreten vandaan komen. Snel begon ik richting de poort te rennen, maar zag haar er net door heen glippen. "Shit." mompelde ik en keek rond. "Laat mijn paard los en open de poort.!" riep ik. Deze stond gelukkig niet al te ver en het duurde ook niet lang of hij was er. Snel sprong ik op zijn rug en reed door de poort die open genoeg was. Maar zij had natuurlijk al een grote voorsprong. Ik haalde dan diep adem, terwijl mijn paard in galop was, zocht ik af naar haar magie. Het was lastig om in beweging te zijn en dan te zoeken. Gelukkig had ik haar weer op het spoor en stuurde mijn paard die kant uit.
Niet veel later zag ik haar in de verte verschijnen, gaf mijn paard wat extra energie waardoor die sneller ging, Daarna zou die wel dood op zijn, maar we hadden dit getraind dus het kwam goed. "Blijf staan!" riep ik als ik redelijk in de buurt was. Ondertussen probeerde ik weer een vertraging spreuk op haar af te gooien, deze ging er helaas langs waardoor ik even vloekte. Nog één schoot ik af, bijna raak. Maar toch zag ik dat het paard waar ze op zat wat afzakte. Was die dan toch raak?

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Wanneer ik dacht eindelijk echt van hem af te zijn, kwam hij weer te voorschijn. "Verdomme." Gromde ik en probeerde Osa zoveel mogelijk heen en weer te laten bewegen zodat hij als hij magie zou gebruiken het gokken was en ik beter kon ontwijken. Helaas werd Osa toch geraakt en voelde ik hem vertragen. Even haalde ik diep adem en sprak de spreuk tegen, waardoor Osa weer gewoon verder kon. Toch had het hem energie gekost, dat kon ik merken. Ik draaide me om op mijn zadel en zat nu met mijn gezicht naar de bewaker gericht. Hij kwam steeds dichterbij en ik zag dat zijn paard ook moeite kreeg. Mijn hand legde ik op de tas en voelde en voelde opeens een schok door me heen gaan. Eentje zo erg dat ik mijn evenwicht verloor en van Osa afviel. Wanneer ik de grond raakte rolde het ei uit mijn tas en kroop ik er zo snel mogelijk heen. Mijn armen sloeg ik er omheen, maar was te duizelig door de klap om te kunnen zien dat er scheuren in het ei zaten. Ik drukte het tegen me aan en hield het stevig vast. Mijn zicht werd minder en voor ik het wist verloor ik mijn bewustzijn. De omgeving veranderde en opeens stond er een kleine groene draak voor mijn neus. Het wilde met me spelen en begon rondjes om me heen te lopen tot het opeens verdween. "Kom terug!" Riep ik en opeens uit het donker verscheen een enorme groene draak. Angstig stapte ik achteruit, maar de draak kwam op me af. "Het spijt me.. Het spijt me dat ik je heb meegenomen! Alsjeblieft dood me niet." Zei ik met een angstige stem en hield mijn handen voor mijn gezicht mocht de draak opeens vuur naar me spuwen. De kop van de draak kwam dichterbij en raakte met zijn neus mijn hand aan. "Wees niet bang." Hoorde ik door mijn hoofd gaan. Daarna verdween alles en werd het weer zwart.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Het paard waar ze op zat begon langzamer te rennen. Toch had ik geraakt. Even grijnsde ik, maar al snel zag ik dat ze weer sneller ging. Ze had een tegen spreuk gebruikt. Paar seconde later draaide ze zich om in het zadel zodat ze deze kant op keek. Dit was geen slimme zet. Ik merkte dat mijn paard moeite kreeg, maar zette toch door. Ik concentreerde op haar tot ze haar hand op de tas legde. Ze kreeg grote ogen en voor ik het wist viel ze met een smak van haar paard af. "Shit." mompelde ik. Ze was nog bij, maar met moeite zag ik dat ze naar het ei toe kroop. Vanaf hier kon ik al zien dat er een scheur in zat. Nu vloekte ik nog meer, dit was niet goed. Rustig kwam ik in de buurt en nam mijn paard in. Een warme energie kwam van haar af, of meer van het ei wat haar omhulden. Deze energie had ik nog nooit gevoeld en steeg af. Mijn hand reikten ik naar haar uit, maar kreeg al snel een schok terug en nam mijn hand snel terug waar ik even over heen wreef. Ze bewoog nog even, maar al snel zakte ze echt weg. Wat moest ik nu? De paarden waren beide dood op, dus het was maar een plekje zoeken. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. Ik was ook gek om dit te doen. Ik hurkte bij haar neer. Haar paard kwam met zijn oren naar mij toe gelopen maar keek hem alleen aan en negeerde het. Het ei pakte ik en stopte deze terug in haar tas. Dat was het enigste middel wat ik kon bedenken. Als het ei in de tas zat, hees ik deze op mijn schouder en tilde haar op in mijn armen. Als ze goed lag in mijn armen, begon ik te lopen, opzoek naar een rivier, die moest hier in de buurt zijn. Beide paarden liep rustig achter mij aan.
Gelukkig kwam ik snel de rivier tegen en legde haar in de schaduw onder de boom, legde een beschermings- spreuk om haar heen, voor bepaalde dieren die hier rond hingen en ging zelf iets verder op zitten. Iets wat later stond ik weer op en trok mijn harnas uit, dat was wel genoeg voor nu. Het voelde altijd goed om het harnas uit te trekken en rekte mijzelf even uit. Een tevreden zucht kwam over mijn lippen, trok nog mijn blouse uit en liep naar het rivier waar ik in liep. Tot mijn heupen ging ik er in staan en verfriste mijzelf op. Dat gedaan, ging ik aan de oever op een steen zitten en bleef voor mij uit kijken. Af en toe keek ik om naar haar of alles nog goed ging. Het ei had ik wel vlak bij mij in de buurt zodat ik die kon pakken als er iets ging gebeuren in de omgeving.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld