Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Arcade

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Tastend naar de spullen die tot haar toe behoorde werden er nog een paar woorden naar haar uitgesproken. Twee felgroene ogen in de spiegel die haar aankeken, terwijl ze zoekend was naar haar verzorgingsartikelen. De klank van het deur die opslot geklikt werd, galmde luidruchtig door de badkamer. Haar handen bijna niet meer zichtbaar door de spulletjes die ze vasthield en plannen mee bleek te hebben.
”Sorry, a job?” Met een draai stond ze weer oog op oog aan de jongen die ze net een uur kent en al in een hokje geplaatst had als ‘de lompe hufter.’ Haar ogen straalden verbazing uit, plannen die plots omgegooid werden in haar hoofd. Moest dit nu per se, op dit tijdstip? Op het eind van de straat zat een leuk cafétje waar ze de eerste dag wat rondhing na het uitpakken van haar spulletjes. Het was een klein, gezellig cafétje met foute (maar leuke) muziek die er gedraait werd en ze had beloofd dat ze van de week nog eens zal langskomen aan de barman die ze ontmoet had. Het was iemand van ongeveer haar leeftijd, aan zijn exacte leeftijd vragen was ze nog niet toegekomen maar dat was een perfect moment voor een tweede ontmoeting. Tenminste iémand die haar wel waarderen kon, alhoewel ze deed alsof ze prima op haar gemak was bij haar groepsgenoten was ze toch liever ergens anders waar de mensen haar wel konden hebben.
Een paar doosjes klemde ze onder haar arm om wat haarlak in te kunnen brengen op het verzorgde haar dat er een uur geleden nog totaal anders uitzag. Gewoontjes en niet opmerkelijk.
Ze kwam zijn kant op en stond op het punt om hem weer met rust te laten, zoals hij het gewenst zou hebben. Haar ogen weer ongewild terug gericht op het bloedmooie lichaam voor zich. Alsof hij haar blik gevangen hield, tot ze hem zijn zin gaf.
Haar ogen rolden over het lichaam. Zo merkte ze ook de kleine details op op zijn lichaam: de kleine moedervlekken op zijn heupen en taille. Hoe past zo’n onmenselijk lichaam bij iemand met het ego van een waardeloze klootviool? Ook merkte ze de druppels water op die op hun beurt op de grond kletterde en van zijn onderlip af bleken te druipen. Het had iets zeer aantrekkelijks wat ze moeilijk weerstaan kon. Het besef dat ze een afspraak had was totaal even de mist ingegaan

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze leek wakker geschrokken te zijn geweest over hun plannen voor deze avond. Nog geen seconde na zijn aankondiging had ze zich al omgedraaid, verstomd zijn kant op gekeken zonder nog teken van walging, zoals ze deze eerder nog wel had laten zien.
Hij fronste. "Yeah. Apparently, you need a babysitter." Het klonk zowel ironisch richting haar als dat het geïrriteerd was gesproken. Het was en bleef een baan die hij niet op zich had moeten hoeven nemen. Hij was de tweede zoon van Alphonse, kleinzoon van Giuseppe Ardizzone; niemand hoorde hem op zijn plaats te moeten zetten en al helemaal niet als oppas voor een nieuweling als haar.
Met zijn handen wreef hij door zijn ogen. Zijn kaken waren wederom op elkaar gezet geweest, dan wel uit frustratie voor dat wat hem opgedragen was. De avond zag er geenszins plezierig uit voor hem als hij zijn tijd bij haar moest doorbrengen. Hem was bevolen Diego Profaci in de gaten te houden. Het bleek dat door haar bijzijn, hij zich afstandelijk houden moest tegenover een corrupt bendelid en hem enkel meenemen moest voor anderen om het af te handelen.
Dat was niet de wijze waarop hij handelde, noch dat waarop de mensen met hogere ranken rekenden wanneer hij op klussen gezet werd. Hij werkte zijn klussen sluw, snel en netjes af. Al dat Antonino nu deed was hem de eer van zijn naam afnemen en deze verzwakken. Hij werd ingezet als loopjongen.
Het had hem chagrijnig gemaakt en zijn gezelschap, dat hem meer vuile blikken gaf dan dat ze zich normaal gedroeg, zou dit waarschijnlijk erger maken.
Hij merkte haar stappen die haar wegleidden van de spiegel op. Ze zocht een weg terug naar de gang, die die hij haar niet zo gemakkelijk geven zou nu ze hem gestoord had. Hij schoof zich voor de deur voor ze ook maar de deurklink had kunnen bereiken. Haar wegdromende ogen strak aangekeken terwijl die zijn lichaam weer in zich op leken te nemen, te onbeholpen geweest om het af te kappen en haar zwakte te verbergen.
"You got lucky this time, blondie." Stug bleef hij zijn positie behouden, gebruik gemaakt van haar kleinere lengte om op haar neer te kunnen kijken. "Don't you think you can pull this shit off ever again." Zijn blikken waren dodelijk, maar buiten dat was hij terughoudend geweest. Na enkele seconden van stilte liep hij weg van de uitgang, haar het pad vrijgemaakt om weer terug naar haar kamer te kunnen lopen.
"Be ready in fifteen minutes." Via de spiegel hield hij haar nog een laatste keer in de gaten, zijn pupillen dan toch gaande langs haar lichaam om haar enigszins te treiteren. "And put on something nice, per favore. We're going to a club."

"... please."

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Waar hij precies op doelde, dat wist ze niet. Was het een dreigement? Payback? Ze had zich zo snel mogelijk een weg naar buiten gebaand aangezien de situatie waar ze zich in bevonden niet erg confortabel voor beide was. “What do you mean someth...” maar al gauw werd haar zin onderbroken door een deur die voor haar neus dicht geslagen werd. Waarom moest die kwallebak per se degene zijn die de douche in beslag nam?
Pas nadat ze zich in de zuidelijke gang bevond van het pand kon ze alles wat er gebeurd was beter verwerken. Een van de dingen die haar aan het vragen deed zetten, waren de enorme littekens die ze waarnam op zijn borstkast. Er waren vele bedenksels die je zou kunnen toe passen op hoe het gebeurd zou zijn. Was hij aangevallen? Of zou iemand hem zo opgejaagd hebben dat hij een grof gevecht had, waar hij elke dag weer aan herinnerd werd door de overblijfsels? Natuurlijk zou ze er enkel achterkomen wanneer ze het hem vraagde, maar het leek er op dat zij de laatste was waarvan hij haar brandende vragen beantwoordde zal. De kans dat hij wat Italiaanse scheldwoorden naar haar hoofd worp zal groot geweest zijn in zo’n geval, en het leek haar daarom ook verstandig om hem voor een tijdje uit te laten razen.

Er klonk muziek op de achtergrond vanuit de 70’ste jaren op haar kamer. Haar ogen zoekend door de kledingkast, bedenkend wat er bedoeld was met ‘iets leuks.’ Het was moeilijk om zijn wens te vervullen aangezien ieder ander iets anders bedoeld met de term ‘leuk.’ Wat ze nog 10 minuten geleden aan had en zij leuk vond, viel bij hem bijvoorbeeld weer niet in de smaak. Het leek net als of hij van haar wachtte dat ze iets aantrok naar zijn stijl die ze helemaal niet wist.
Ongeduldig werd ze van het eindeloos turen door de garderobe en ze besloot daarom, zonder pardon, het eerste beste jurkje waar haar oog op viel te nemen. Het was een bordeaux rood jurkje tot ongeveer iets boven de knieën, die haar heupen mooi rond deden leken. De decoletté sierde haar bovenlichaam perfect. Onder de jurk hoorde een paar lange laarzen die haar ouder deden leken, en haar daarnaast iets langer maakten.
Met haar rug naar de deur gedraait stond ze lichtjes op de muziek mee te bewegen, terwijl ze haar wimpers langer maakte met de hulp van een beetje mascara. Al bijna vergetend dat de tijd tikte en ze elk moment opgehaald zou kunnen worden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een paar woorden wisten hem nog vaag te bereiken, maar hij had de deur al dicht laten vallen voor ze haar zin af had kunnen maken. Hij had genoeg van haar gehad voor nu. Straks, dan zou hij wel weer aanhoren wat ze hem te zeggen had. Voor nu wilde hij met rust gelaten worden voor hoe lang dat nog mogelijk was.
Het daarna volgende kwartier had hem weer tot bedaren gebracht. Bij de tijd dat hij omgekleed was en de knopen van zijn blouse op de laatste paar na dicht deed, was zijn woede weggezakt. Het was weerzin dat zijn uitstraling met zich meebracht, zodra hij als laatste nog zijn mouwen opstroopte en rechttrok.
Zijn kleding was smetteloos geweest. Net en verzorgd, zoals hij zich normaal gesproken kleedde wanneer hij naar klussen ging. Het weten dat ze bij zijn terugkeer lang niet zo schoon terug zouden komen zwierf dan wel in zijn achterhoofd, hij zou zich niet laten zien met het uiterlijk van een van de dealers, zelfs al moest hij afhandelen met datzelfde straattuig.
Daarentegen droeg hij wel altijd jeans en sneakers, en liet hij de pantalons en bijbehorende schoenen weg. Zich kleden alsof hij elke dag naar een bruiloft ging was ook niet zijn ding, zelfs al wilde zijn vader het hem nog wel eens opdragen.
Een sigaret stak hij tussen zijn lippen terwijl hij de gang afliep. Waar haar kamer zich bevond had ze hem nooit verteld, maar het weten waar nog kamers vrij waren had hij wél gehad. De paar kamers die hij daarvoor nog langs moest voor hij de goede gevonden had waren er zodanig weinig, dat hij binnen een tweetal minuten de deur van de juiste geopend had.
Daar, staande voor de spiegel kon hij de blondine weervinden. Een middellange, donkerrode jurk die langs haar heupen haar figuur goed uit liet komen. Ze liep op hoge laarzen, niet bepaald de schoenen die hij uitgekozen zou hebben voor een club, maar desondanks moest hij toegeven dat ze er goed uitzag.
Hij zocht wederom haar ogen op in de spiegel, ditmaal in haar kamer, en leunde tegen de zijkant van het deurkozijn. "Ready to go?" Een hijs van zijn sigaret verliet zijn mond, de rook voor zich uitgeblazen om zijn geduld te bewaren.

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Haar ogen bleken niet de enige meer te zijn die zichtbaar waren in de spiegel. Een ander paar ogen had zijn aanwezigheid getoond wat haar opviel wanneer ze opkeek in de spiegel. Ze was net klaar met haar make-up bewerken, wat er heftiger uitzag dan gewoonlijk. Het was voor deze gelegenheid dat haar lippen knalrood waren gestift en goed matchte met haar jurk. Iets wat ze normaal niet snel dragen zal, en het daarom maar zelden bij haar te zien was. Haar haren vol en in de krul, lekker loshangend net tot over haar schouders. Een speels, fris kapsel voor een gelegenheid zoals dit.
Haar benen bleven staan terwijl haar lichaam half naar achteren draaide, en ze opnieuw oog in oog met Axe kwam te staan. ''You didn't tell me about going out with you, didn't you?'' Ze grijnsde kort maar krachtig. Ze wist niet precies waar hij haar mee naartoe nam, maar dat hij haar mee uit zal vragen kon ze allang vergeten. Het leek iemand die niet snel een date had met een meisje, maar eerder een geslaagde one night stand om de zoveel weken achter de rug had.
''So, what is the plan?'' Zonder te kijken vuurde ze haar vraag naar hem af die hij makkelijk had kunnen verwachten gesteld te krijgen. De laatste handelingen voerde ze uit voordat ze vertrekken konden, waaronder het opspuiten van een dosis parfum.
Haar hakken van het stel laarzen klinkte over de vloer wanneer ze op hem afliep, en haar armen wat bazig over elkaar sloeg. ''Better you come up with a good reason to disrupt my plans''. Vertelde ze hem met een vragende blik, erg er van overtuigd dat er onnozele dingen uit zijn mond ging komen. Haar houding was nogal dominant tegenover hem, ze straalde meer zelfvertrouwen uit nu ze eenmaal in haar eigen kamer was. De situatie was daarbij ook anders: ze had nu immers niet te maken met een halfnaakte man. Voor zijn ogen hingen een paar verdwaalde sprietjes van zijn haren. Met een beetje gel was het in model gebracht, op een nonchalante manier. Het paste goed bij hem. Net zoals de spijkerbroek die samen met de gestreken blouse een outfit vormde: de moeite om een 3-delig pak aan te trekken zal hij nooit doen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze draaide naar achteren, haar positie onbewogen gebleven vergeleken met daarvoor. Het interesseerde haar genoeg om op te kijken van haar bezigheden maar niet om daadwerkelijk in beweging te komen, en naar hem toe te komen om de kamer te verlaten. Ze bleef staan, greens en deed alsof ze nergens hadden om heen te gaan.
Hij wist niet waar ze de rust vandaan haalde om een conversatie te voeren nu ze ergens werden verwacht, maar zich laten kennen was geen van zijn intenties geweest. Allesbehalve; hij keek nonchalant terug en nam een nieuwe hijs.
"Antonio didn't tell me about having to work with you either, blondie." Hij kaatste het terug met een wat uitlokkende blik. "But it appears you need a babysitter for your first job." Ze keek van hem weg, hij bleef juist haar gedaante opzoeken om haar vluchtig en op haar hoede te laten blijven. Hij zou zich niet nogmaals af laten schepen omdat ze deed wat ze wilde.
Een smoor van parfum ging door de kamer. De lucht verspreidde zich in een fractie van een seconde nadat ze haarzelf met het spul bespoten had, vermengd met de rook om een aangename geur te creëren. Met enigszins genoegen keek hij uiteindelijk van haar weg. "Got a corrupt gang member spotted in a nightclub in town. Vertigo. We gotta take care of it, bring him in and leave him to one of Lucchese's men." Merkbaar was zijn irritatie naarmate hij zijn uitspraak verder voorzette, maar het bleef nog beperkt vergeleken met hun eerdere ontmoeting bij de badkamer.
"We were ordered to keep him alive, so I guess he doesn't want to scare off the newbie just yet." Spottend gaf hij een grijns weer, weer teruggekeerd bij de spiegel om haar ogen op te zoeken. "Anyways, do you know how to handle a weapon?"
Zijn hoop vertelde hem dat ze allang wist hoe ze met een wapen om moest gaan. Zijn verstand vertelde hem het tegenovergestelde, gezien hoe geen enkel wapen langs de jurk of laarzen mee werd gedragen.
Had ze echt de gewenning gehad rondom wapens, dan had ze er allang eentje met een halster omgedaan of anderzijds er een in het zicht in haar kamer bewaard. Voor zover hij zien kon zodra hij een keer rondkeek, lag er niks anders als kleding rond haar bed.
"You don't even own any kind of gun or weapon at all, do you?" Een gefrustreerde zucht vermengd met rook verliet zijn lippen. "Great."

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
“A job, huh?” Nu begon het pas interessant te worden voor haar. Met veel belangstelling nam ze elk woord op dat hij uitbracht, het kon immers een informatieve toevoeging zijn. Hij vertelde haar over iemand uit hun eigen gang die het lef had om zijn eigen soort te belazeren. Zijn irritatie tegenover haar negeerde ze compleet, op één zin na. Wat kon zij er aan doen dat ze gekoppeld was om zijn missie te joinen?
”I don’t need a babysitter, and stop calling me blondie. I have a name.” Ondanks ze nog steeds een kop kleiner was dan hem wist ze een confronterende blik naar hem toe te werpen. Of het hem ook echt confronteerde, was nog te betwijfelen. Het feit dat hij haar daarna nog uitmaakte voor ‘newbie’ liet haar hem een nog sterker haatgevoel geven. Correct dat hij hier al langer woonde, en een belangrijker persoon te zijn dan haar. Maar wie dacht hij wel niet te zijn door haar allemaal bijnamen te geven die niet al te aardig gericht waren?
”Yeah, i used to have a lot of knifes.” Antwoordde ze op zijn vraag, terwijl ze zuchtend op haar bed neerplofte. “But they are all taken away.” Maakte ze haar zin af. Haar vlingers gleden door haar zachte haren om een aantal lokken naar achteren te krijgen, die voor haar gezicht zaten.
”Anyway, about the badroom...” ze stond op en liep opnieuw op hem af. Bijna begon het er op te lijken dat er een excuses aan zat te komen, waar toch niets van waar bleek te zijn. “What are that scars?” Met haar ogen die gericht waren op zijn borstkast die verplaatst werden naar zijn ogen zocht ze zijn aandacht op. Haar ogen weer vermengd aan de zijne.
Terwijl ze haar vraag aan hem gesteld had verlieten ze samen haar kamer om vervolgens hun weg naar buiten te nemen. Hij liep vrij snel door met grote passen waardoor je haar hakken snel op de maat hoorde tikken. Het was al een lange tijd geleden inmiddels dat ze bewapend was. Het voelde alsof er een stukje van haar weg was, een leegheid. Messen verstopt in haar laars, heupriem en achter de rug die ze mistte. Zonder wapens leek ze enkel een onschuldig, allerdaags meisje die hier op het verkeerde adres was. Dat gaf ook al snel een reden waarom de meeste mensen haar hier niet serieus namen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De moeite die ze ervoor deed om hem een indringende blik te geven, werd afgescheept met een kilte van zijn kant. Het kon hem niks uitmaken dat ze zich irriteerde aan haar gekregen bijnaam. Hij onthield bijnamen beter als elk ander feit over een persoon. Daarnaast zette het mensen op hun plaats wanneer opmerkingen dat minder goed konden; ze kon nog lang wachten, wilde ze dat hij kapte met zijn gewoontes.
"Tell that to Antonio." Een sarcastische expressie nam zijn gelaat over, terwijl hij kort met zijn ogen rolde. "I'm not your partner for my own sake, so stop nagging." Haar bevel over haar roepnaam negeerde hij. Ze had hem niet te vertellen wat hij doen moest, al helemaal niet als nieuwe van de laagste rank. Ze mocht wensen dat hij naar iemand als haar luiserde als ze hem toesnauwde wat ze van hem wilde.
Dat ze ervaring had met messen liet zijn geërgerde vooruitzicht op deze avond een beetje varen. Hij had haar dan wel te leren over vuurwapens, ze had tenminste zelf een beetje kennis van hoe ze zich verdedigen moest. Het zou nog steeds een lange avond worden maar wellicht kon ze nu meer meewerken, omdat ze wist dat het noodzakelijk was erover te leren.
Zijn beetje genoegen in deze situatie wist ze desalniettemin in een enkele seconde weer teniet te laten gaan.
Zijn wenkbrauwen trokken op, de verontwaardiging in zijn aderen voelen stromen zodra tot hem doordrong wat ze precies van hem vroeg. De chagrijnige bui keerde per direct weer terug, vijandig in haar ogen teruggekeken. "None of your business." Het werd haast emotieloos uitgesproken met een hint van schorheid in zijn stem. Haar pupillen die ze op zijn borstkas gericht had, liet hij vergaan door zich van haar weg te draaien en pas te zetten buiten de deur. Dat ze het lef had om ernaar te vragen alsof het niks was maakte hem meer dan grimmig.

De rest van de weg naar de garage verliep in complete zwijgzaamheid, die ijzingwekkend bleef voortduren precies zoals zijn houding dit weergaf. Hij leek zich niet meer te deren om haar toestand of aanwezigheid. Hij bleef voor haar uitlopen, geen klank over zijn lippen laten gaan en de sereniteit niet verbroken, tot hij zich van de sigaret ontdeed en de doffe klap van de peuk op de garagegrond dit ietwat verstoorde.
Het was een matzwarte Jeep waar hij bij tot stilstand kwam. Het geluid van het ontdoen van het slot tot het enige geluid in de kelder verschaft, waarop hij de achterbak opende om weer terug te keren bij zijn wapens. Een viertal smalle, middelgrote koffers waren uitgestald, verborgen onder de duistere stof van de klep die de ondergrond vormde. Één ervan ontdeed hij van het slot. Een stuk of vijf kleine handpistolen werden sindsdien aan het licht gebracht, waarvan hij er eentje in handen nam.
Het was een Glock 19, een handpistool gebruikt voor schietoefeningen en zelfverdediging, en daarbij een van de pistolen waarmee hij was begonnen. Een halster werd erbij meegepakt die met een verstelbare band tot passend kon worden gemaakt. Hij deed het echter niet voor haar, maar omdat hij er zijn eigen belangen bij had als ze zich verdedigen kon.
Het laatste waar hij op zat te wachten, was het opruimen van haar lijk en Antonio moeten vertellen dat ze dood was gegaan, omdat hij haar niet geleerd had hoe te moeten schieten.
Zuchtend keerde hij zich naar haar. "This is a Glock. Easy to aim and shoot with, and it'll be your gun for now 'till you get better."

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Niet beseffende dat ze het alleen maar beroerder voor zichzelf maakte wanneer ze persoonlijke informatie van hem opvroeg volgde ze zijn voorbeeld. Een dodelijke stilte, enkel de laarzen die op de maat over de planken klakten. Ze had zich wel kunnen bedenken dat hij haar niets vertellen ging, maar toch was zij altijd het dwarse meisje dat altijd tot het uiterste doorging. Ongeacht ze daar iemand boos, verdrietig of schuldig mee liet voelen.
Aan haar eigen te danken had ze nu nog steeds niet veel informatie over de betreffende missie. Enkele informatie was vrijgekomen dat ze iemand in de gaten gingen houden van hun eigen soortgenoten, en ze hem levend af zouden moeten leveren aan een zekere Antonio die ze nog niet ontmoet had, maar het kwam zo over alsof het een belangrijk iemand was. Natuurlijk was ze benieuwd naar de persoon waarover hij sprak, maar haar gezonde verstand vertelde haar dat ze beter haar mond kon houden tot hij weer wat bedaard was.
Eenmaal aangekomen in de parkeergarage, galmende voetstappen van hun beide die een echo verzorgde door de grote ruimte, stonden ze stil bij een zwarte Jeep. Het paste wel bij hem, wáárom dat kon ze niet precies plaatsen. Stoer of badass waren meer positieve dingen, daarom wou ze het houden op ‘net zo donker als zijn hart.’
Ze liep achter hem aan toen hij haar bij de achterbak brengde en er vervolgens een koffer uit te halen waarin zijn, althans dat verwachtte ze, vuurwapens zich in bevonden. Nog nooit had ze er zo een gebruikt, en alhoewel haar volle aandacht niet op hem gericht was zette ze zich er toch aan toe te luisteren naar wat hij vertellen had. Zoals gewoonlijk moest de zin weer eindigen met iets negatiefs, wat ze in één dag wel gewend geworden van hem was. “If i were you, I would gave a small demonstration. You do not want me to shoot you by accident, didn’t you?” Haar gelijk dit keer was niet om te praten, alhoewel ze het zeker op een andere toon had kennel overbrengen.
Ze had zich richting zijn kant toe gedraait, wachtende totdat hij haar zou leren welke handelingen hoorden bij dit vuurwapen. “By the way, don’t be mad for too long. We have to work together, and i don’t think that behaviour of you isn’t really gonna help.” Haar woorden waren alles behalve geïrriteerd, het was meer een kwestie van de verkeerde woorden tegen de verkeerde persoon alhoewel het wel de pure realiteit was.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Misschien was het ongeduld dat ze begon te tonen, toen ze opmerkte dat hij een uitleg geven moest. Anderzijds mogelijk een reactie om bij hem aan te geven dat ze liever stookte dan dat ze luisterde en afwachtte. Wellicht was het haar manier om te laten zien dat zij op dezelfde machtshoogte als hem zat. Hoe dan ook irriteerde het hem mateloos.
Hij schudde in zichzelf gekeerd zijn hoofd en gromde zacht. In haar bijzijn leek het een gewoonte voor hem geworden te zijn om deze kermen van ergernis uit te brengen, dat wat nog geen ander in zo'n korte tijd voor elkaar leek te hebben gekregen. "I wasn't there yet." Hij beet het van zich af om haar de mond te snoeren, maar wist dat hij alsnog doorzetten moest als hij wilde dat ze leerde met een wapen om te gaan. Het liefst had hij haar verteld het zelf maar uit te zoeken. "For Christ's sake."
"It's a Glock 19 with 9mm bullets. Can't show you one yet because it's unloaded, but you'll see for yourself if you find a bulletcase after firing the shot." Het pistool nam hij in de hand, de knop aan de zijkant ingedrukt om het magazijn in zijn andere handpalm terecht te laten komen. "You get rid of the magazine by pushing this button, so you can put in new ammo once it's empty."
Het blootgegeven magazijn draaide hij in zijn handgrip, een rij van nummers in het licht van de parkeergarage weergegeven om deze vervolgens haar kant op te draaien. "If you look closely, you can see a serie of numbers on this side. It tells you how many bullets are in this mag, but it also shows you how you have to put it in. The numbers always have to face the back of the gun when you load it, so this notch-" Hij wees zwijgend naar een inkeping aan de andere zijde van het magazijn. "Is facing the front."
"To change the ammo, just grab a mag and push it in with both sides facing the right way, 'till you hear it click." In een handomdraai had hij het nieuwe magazijn in het pistool gedrukt, met een snelle beweging de klik laten horen tot de nieuwe munitie er goed inzat. Vervolgens was het de bovenzijde van het pistool waar hij zijn hand langs haalde, om deze naar achteren te schuiven tot een nieuwe klik te horen was. "You load it like this, again hearing a click. This is how you need to load your gun every time you put in a new mag. But once you've done that, you can fire the entire set of bullets without having to load it again, because the gun slides that side itself backwards and forwards as loading whenever you fire. You'll know once it's empty when the top side of the gun slides backwards, but it won't slide forwards again and there's no bullet in this hole right here." Hij wees naar het kleine, rechthoek vormige gat dat zich tussen de klep aan de bovenzijde van het pistool bevond, die te zien was wanneer hij deze naar achter trok om het pistool te laden. Het gaf de baan van de kogel weer waarin, als het pistool geladen was, een kogel te zien was.
"When it's empty, just press that button right here once again-" Opnieuw klikte hij op de knop waarbij het magazijn dat hij er net in had gezet, weer het pistool uitgleed om in zijn handpalm te verdwijnen. "And put in a new mag. Firing a bullet, I'm sure you already know." Ze zou hem niet kunnen vertellen dat ze er geen weten van had dat met het overhalen van de trekker, er een kogel afgevuurd werd, al zag hij haar er ergens nog voor aan om het alsnog te vragen om hem dwars te zitten.
Vluchtig duwde hij het magazijn terug in het pistool, het nog altijd ongeladen gelaten om de zekerheid te hebben dat er geen kans was dat het afging in de autorit zelf. Een halster overhandigde hij haar niet veel later. "With this strip, you can carry a gun with you in a position you like, for example along your thighs, to hide it underneath your dress but still have easy excess to it when needed."
"And if you ever get a new gun, make sure the serial number is removed." Hij knikte naar de weggekraste nummers aan de zijkant van het wapen. "Or else, if the weapon ever gets found, the cops'll find you." Voor het eerst in die paar minuten greens hij, dan wel bij de gedachte dat iemand daarbij de fout in zou gaan, al kostte het hem maar een paar seconden voor hij zich eroverheen zette en weer in beweging kwam. De klep van de achterbak sloot hij met een klap.
Het pistool overhandigde hij haar niet veel later. Bij dat eindigde hij zijn uitleg, het in een paar minuten uitgelegd in de hoop dat ze onthouden zou wat hij haar uitgelegd had. De details had hij bewust weggelaten. Dat ze de basis kende was noodzakelijk voor deze klus, maar de rest zou hij haar later wel uitleggen als ze meer tijd hadden.
Hij baande zich een weg naar de voorzijde van de Jeep, zonder enig woord uit te brengen plaats genomen achter het stuur. Ze had geen aankondiging nodig om het feit dat ze moesten gaan te begrijpen; zijn rusteloze humeur vertelde genoeg.

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Met een draai zette ze haar lichaam om, maar Axe bleek al verplaatst te zijn: de plaats waar zijn voeten zich bevonden was nu leeg. Ze zuchtte kort, alwetende dat dit alles behalve plezierig zal worden. Niet om het feit dat ze verraders op gingen pakken, maar om het feit dat ze er op uitging met iemand waarbij ze alles behalve een goed gevoel had. Als maffia lid moest je dat soort dingen wel doen zonder er een traantje bij weg te hoeven pinken. Gelukkig was ze goed in haar emoties wegstoppen, al van jongs af aan. De tijden waarin mensen de intentie hadden om haar pijn te doen maakte haar alleen maar en sterker persoon. Het deed haar wel wat, daar niet van, maar ze kon uitstralen dat het niet zo was en de mensen om haar heen er in trapten.
Haar laatste vraag over de Glock 19, die ruw in haar hand gedrukt werd door hem, had ze niet meer kunnen stellen. Ze wist alle informatie die ze in principe nodig had, maar hij was zo slim geweest om haar niet te vertellen wanneer ze hem inzetten mocht.
Ze verdraaide haar hoofd met een zucht, waarbij haar haren tot schouderlengte sierlijk door de lucht zwierden. Haar weg banende naar de achterklep, waar ze uit zijn zicht dacht te zijn en de onderkant van haar jurkje omhoog geschoven had om vervolgens het tuigje aan haar bovenbenen te bevestigen. Het was een knalrood slipje wat ze er onderaan had, afgemaakt met kant. Hij matchte met haar bh die je zou kunnen opmerken door de felle karteltjes rondom haar decolleté.
Het laatste riempje werd vastgeklikt waarna ze haar ogen nog eenmaal over het wapen liet glijden. Het was het eerste vuurwapen dat ze ooit vastgehouden had. Ondanks de speculatie dat het een nieuwkomerswapen was, kon ze het niet laten om haar badass vibe momentje los te laten. Wat wou je, als je nog nooit zo’n ding van dichtbij gezien had?
Na het bekijken schoof ze hem in haar riem, waarna ze haar jurkje terug overheen liet vallen en tijdrovend glad streek. Het was duidelijk er in gewreven dat hij haar half nog niet eens met een Glock 19 vertrouwde, en daarom wou ze hem het tegendeel bewijzen. Het behandelen van haar alsof ze een stuk minder goed dan hem was, gaf een onrealistisch beeld. Het was immers niet dat ze opeens in het diepe gegooid was: haar hele geschiedenis kwam ze namelijk al in aanmerking met dit soort mensen.
Opgeschrokken uit haar gedachten schoot het besef omhoog dat ze verwacht werd in de jeep, de tijd drong namelijk door. Toch besloot ze haar tijd te nemen om zich te verplaatsen in de jeep. Haar hakken die luidruchtig door de holle ruimte verplaatsten over de grond, en haar slingerende armen die langs haar lichaam hingen.
Eenmaal bij de deur aangekomen en hem opengetrokken te hebben, zat ze al snel in de gordel naast Axe. Een zucht ontsnapte aan haar mond wanneer ze tientallen pakjes sigaretten tegenkwam: in de voetruimte als zowel op het dashboard. Ze vond sigaretten niets meer of minder dan dure weggooi troep.
“Well, what are you waiting for?” Ditmaals zonder enig oogcontact, starend door de voorruit uitgebracht. Ze was meer dan klaar voor haar eerste missie. Eindelijk tonen wat ze allemaal waard was, zijn ongelijk te kunnen bewijzen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De tijdsduur totdat ze in de bijrijdersstoel plaats had genomen had hij niet in de gaten gehouden, maar het voelde alsof er vele minuten aan hem voorbij tikten. Haar bezigheden had hij eerst nog niet eens aangezien. Hij was er te koppig voor geweest om aan zijn nieuwsgierigheid toe te geven en achterom te kijken, om een glimp op te vangen van dat wat ze dacht nog te moeten doen. Omdat hij het haar niet gunde om het beetje macht over hem te hebben misschien.
Echter, na even zo gezeten te hebben, had hij toch zijn blikveld verschoven naar de achteruitkijkspiegel. Zijn pupillen werden ernaartoe getrokken. Hij was machteloos tegenover zijn instincten geweest, die hem er zonder genade toe hadden gezet via de reflectie naar buiten te kijken.
Het was haar gestalte die hij na enkele tellen achter de wagen weer had gevonden. Op een kleine afstand van de achterruit, haar hoofd naar beneden gebogen met al haar concentratie gericht op haar benen. Langs haar bovenbenen zag hij zijn halster verdwijnen. De Glock verborgen gehouden onder haar jurk zoals hij haar aanbevolen had, zelfs al betekende het dat ze het wapen hoog met zich meedragen moest door de korte lengte van haar kleding. Ze bleek daarover echter achteloos te zijn. Haar ondergoed kon hij nog waarnemen vanuit het troebele beeld van de spiegel, het rode kant van haar slip zien verschijnen indien ze de jurk omhoog had getrokken.
En alhoewel hij vertikte het ooit uit te spreken, vond hij het sexy hoe ze er op dat moment bij stond en hoe het halster haar dijen sierde, haar omhoog geheven jurk ervoor gezorgd dat haar lichaam enigszins blootgegeven was, met een hint van haar lingerie zichtbaar.
Bij het zien hoe ze haar kleding weer rechtstreek, verging zijn interesse per direct. Hij keek weer voor zich uit. Zijn handen liet hij het stuur los omklemmen, wachtende tot hij de portier naast zich open hoorde gaan en ze in de auto kwam zitten.
Hij draaide de sleutel een kwartslag in het slot; de motor draaide vrijwel gelijk op volle toeren en vulde de garage met het geliefde geluid van een lopend voertuig. Haar commentaar had hij langs zich heen laten gaan. Hij reed simpelweg de garage uit met geen nieuwe belangstelling om haar te geven, nu ze vastbesloten was zich bijdehand te gedragen.
Het was pas nadat de rit al zo'n vijftal minuten ingenomen had en ze zich op de snelweg bevonden, dat hij deze stilte verbrak. "We'll arrive at Vertigo in about fourty-five minutes. When we do, I want you to behave like we're actually going out there. We have to blend in with the crowd." Vanuit zijn ooghoeken keek hij haar aan, maar het mocht niet lang meer duren voor hij de voorruit weer opzocht om daar zijn focus weer naar te verleggen. "His name is Diego Profaci. I'll give you a sign when he's in sight, so you can get close to him and make a move. He knows me, so I can't get near him and if he sees me, he'll know what's going on."
De man's uiterlijk beschrijven ging hem te ver omdat hij niet alleen extreem gedetailleerd zou moeten zijn, wilde ze hem herkennen in een club, maar daarnaast een specifiek beeld voor zich moest halen. Hij had hem nog maar een aantal keren ontmoet; hij zou hem herkennen als hij hem zag.
"Act like you’re interested. Use whatever you have to lure him outside, that's when we'll strike. I'll be watching and waiting to handle the rest. But remember that we were ordered to keep him alive and bring him in, still in one piece."

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Ze begon te grinniken op vervolg van zijn wensen, wat bevelen leken te zijn. “I probably can do that. With my charms.” Een bijna onopvallende grijns onsnapte aan haar lippen, wanneer ze haar vinger plaatste op de schakelaar tot het openen van hat bijraampje. Haar haren wiegden over de windgolven heen. Waarschijnlijk zal hij haar na deze zin nog erger uitkotsen dan eerst, maar reden om boos op haar te worden was er niet om een pronkerige opmerking. Het was immers eerder bedoeld als een grapje dan dat ze zoiets oprecht uitbrengen zou.
”Can you put on some music?” Wat verveeld tuurde haar ogen door het bijrijders raam, die na enkele seconden weer verschoven op de voorruit gerichtende. Haar aandacht bleek weer op te bloeien wanneer hij meer informatie vrijgaf over de persoon waarop ze opzoek dingen, genaamd Diego Profaci. Zo vervolgde hij zijn verhaal nadat ze haar eerste antwoord gaf. Hij vertelde haar met een simpele omweg alles op te offeren wouden ze Diego afleveren aan hun grote baas.
Haar verveling zakte snel af wanneer ze er over uit was om een gesprek met hem aan te gaan dat niet op schelden, grommen of weglopen uit hoorde te pakken.
”You said that you know him. What is Diego for a person? He also lives here, right?” Het waren twee vragen die in een zin verwerkt waren. Al was het maar om de tijd te doden, dat ze samen spendeerden opweg naar Vertigo. Het was zekee niet het geval dat haar gedachten voor hem er beter op geworden waren, maar het zou absurd zijn om geen eens een conversatie met iemand aan te kunnen gaan over het werk. Het hoorde er eenmaal bij, en daar maakte ze gebruik van.
Haar ogen doorzochten de auto, alles al bijna gezien na de eerste 10 minuten die verstreken waren.
”What’s this?” Het was een relatief klein houten kistje, dat haar aandacht had getrokken en zich al snel in haar handen bevond. Door het kleine slotje dat er aan hing was het niet mogelijk om hem open te krijgen ondanks haar nieuwsgierigheid. Net zoals haar nieuwsgierigheid die eerder naar zijn littekens gingen en hij erg geestig over deed. Zo was ze eenmaal: nieuwsgierig en onderzoekend tot op de kleinste details na.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het geluid van het raam dat ze omlaag liet gaan met een druk op de knop, liet hem even opkijken. Geen vraag had haar mond verlaten om toestemming. Allesbehalve, ze liet het voertuig doorwaaien met enkel haar eigen zinnen die erop gezet waren. Hij beet op de binnenkant van zijn wang. Niet nogmaals zou hij haar gegrom laten horen, maar het werd overduidelijk dat hij haar manieren leren moest over hoe ze zich moest gedragen tegenover anderen.
Tegenzin werd dan ook in zijn blikken weerspiegeld toen ze hem vroeg muziek op te zetten. Het was dan wel vooruitgang omdat ze het aan hem voorstelde liever dan zelf de radio aan te zetten, maar het was een bleef een kwestie van commanderen die ze uitvoerde. Ze probeerde hem op zijn zenuwen te werken.
"Uh-uh." Hij zette de radio aan en liet de volumeknop ietwat opdraaien, de riff van een elektrisch gitaar de auto horen vullen. Het bracht zijn ergernis wat meer op de achtergrond. Altijd had hij al een fascinatie gehad voor muziek en zo ook de gitaar op zich. Het leidde hem van zijn gedachten af, sleepte hem door zijn dagdromen heen en kon hem voor korte tijd alles laten vergeten.
Haar aanwezigheid hoorde hier helaas niet bij; alsmaar confronteerde ze hem ermee dat ze naast hem zat, zo ook nu. Haar stem weer hoorbaar gemaakt om een nieuwe vraag te stellen, juist nu hij hoopte het gesprek af te kappen.
Hij zuchtte stilletjes. "Diego is one of the men who does business with weapon dealers. He holds on to the contacts of Accardo, a dealer in the name of the Cosa Nostra." Als een van de vele dealers van Antonio woonde hij in datzelfde huis als waar zij hun kamers hadden, maar vanwege de verkregen status had Diego net als hem een appartement buiten de bende. "He lives in the gang house, yes, but he also has a place somewhere in the city."
Hij hoopte haar hiermee genoeg tevreden te hebben gesteld om het hierbij te laten, maar zo gemakkelijk bleek hij nog niet van haar af te komen.
Een klein kistje had ze in handen genomen. Ruw hout reflecteerde de vage zonnestralen, die door de oude metalen details het licht leek te weerkaatsen. De herinneringen had hij niet uit zijn hoofd kunnen bannen. Als herhalende beelden speelden ze zich voor zijn ogen af, zijn zicht ingenomen door het deel van zijn verleden dat omhoog drijven kwam.
"Where did you f-" Voor een seconde leek hij als verlamd, slechts kunnen kijken naar datgeen wat hij zo graag uit zijn geheugen had willen bannen. Vervolgens zette hij de auto wat wreed aan de kant om deze op de vluchtstrook tot stilstand te laten komen.
"Give that here." Zijn emoties verdrong hij met woede, het van haar weggegrist zonder te wachten tot ze hem gehoorzamen zou. "Don't touch that. Keep your fucking hands off my stuff." Zijn expressie bleef strak, haar ijskoud aangekeken met geen teken van genade om haar te geven. Het was helder dat ze zich op glad ijs bevond.
"I'm not warning you again."
Het kistje stopte hij weg in het dashboardkastje aan zijn zijde, vooraleer hij het gaspedaal intrapte en hen hardhandig de weg weer opbracht.

@Slasher

Arcade
Landelijke ster

Arcade schreef:
Een lichte knik maakte haar hoofd nadat hij haar een uitleg over Diego gaf. Ze was nieuwsgierig naar de zekere Diego, toch leek het niet het geval te zijn dat hij er zin in had om nog meer over hem te vertellen. Voor nu vond ze het verstandig om de huidige informatie voor lief te nemen, en verder te vragen wanneer hij weer een beetje gehumeurd was. Het was immers niet haar intentie om hem express op te jagen, aangezien ze hier voor dik drie kwartier nog op de snelweg zaten. Het was allesbehalve een goed idee om ruzie te zoeken met iemand die een kop groter was dan haar.
Een bruinig kistje van eikenhout had zich in haar handen bevonden. De kans om een vraag daarover te stellen was hij haar al voorgeweest, door de auto met piepende banden aan de kant te gooien. Wreed werd het kistje van haar afgenomen, en duidelijk er op gewezen dat ze het niet nogmaals moest proberen om zijn spullen aan te raken.
Er was een klein schrikgeluid ontsnapt vanuit haar lippen wanneer de auto aan de kant gezet werd en met grove woorden het kistje aan haar ontnomen werd. Iets wat ze totaal niet aan zag komen, tenslotte haar bedoeling nooit geweest was om hem nog kwader te maken dan ooit. Het was haar nieuwsgierigheid dat haar soms deed leken alsof ze asociaal, brutaal en ongemanierd was. Ze kon het niet helpen, het was eenmaal hoe en wie ze was. De beste handleiding was om het te accepteren wat ze niet laten kon, alhoewel het soms erg ongewenst gedrag verzorgde.
Na het voorgeval zaten ze al snel weer op de snelweg maar dit keer in volle stilte. Enkel de bass van de radio die ze auto deed trillen. Het was wel zeker dat de andere auto’s rondom hun heen mee konden genieten van de zware bass.
Een kille stilte had zich gevormd voor plusminus vijftien minuten, hij voor zich uit starend aan het stuur en zij opzij turend uit het bijrijders raam, wat nog steeds tot haar wens open stond. Het was maar zelden dat er excuses uitgesproken werden door haar. Dat maakte haar een apart persoon, waabij het leek alsof ze haar eigen fouten niet in zag, wat ook meestal het geval wel was. Ook de grenzen die mensen aantoonden kon ze vaak niet goed mee om gaan, waardoor er onnodige dicussies en miscommunicaties ontstonden tussen haar en anderen. Het was dat Axe haar op een ruige manier afhandelde, wat haar toch aan het denken deed zetten. Wanneer mensen echt boos waren wist ze zich wel terug te trekken van de situatie, maar dingen voorkomen was ze veels te impulsief en nieuwsgierig voor.
Het was haar meer dan opgevallen dat het kistje wat uit haar handen ontnomen was een bepaald gevoel bij hem opwekte. Haar nieuwsgierigheid werd er alleen maar groter op, maar zin om er verder over te gaan doorvragen was er totaal niet na de stemverheffing die vijftien minuten geleden plaatsgevonden had. Misschien dat hij het later ooit vertelde. Waarschijnlijk niet, want het was een zeker feit dat hij haar haatte. Mocht ze het te weten willen komen dan zou ze er op een slimme manier zelf achter moeten komen. Een goede voorbereiding en een goed plan had ze daar voor nodig.
”This is a good song of Kaleo.” Enkele woorden die de ijzige stilte tussen hun verbroken hadden, na een ruime tijd. Het leek er op dat hij de zelfde muziek smaak als haar had. Die gedachte was ergens vreemd, om het feit dat twee mensen die zo’n grote hekel aan elkaar hadden toch de zelfde interesses bleken te bezitten. “Bluesrock, indierock and rockmusic is good. It reminds me of the time when i was a little girl, and my father put this kind of music in the car. We sang along together, with the volume full. Tearing across the highway.” Half leunend met haar arm in het open raam en met een kleine glimlach op haar gezicht bracht ze haar laatste woorden uit. Mooie herinneringen die terug bij haar omhoog kwamen, en het maakte haar niet uit of ze weer een wrede, ongeïnteresseerde reactie er op terug kreeg. De muziek liet haar voor een moment weer thuis voelen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld