Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ NightMary

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Dat ze mij negeerde snapte ik, ik had nog geen paar uur geleden haar clanleden aangevallen en nog twee gedood ook. Ik kon haar geen ongelijk geven. Ik zuchtte en gooide wat steentje de rivier in. Zij was inmiddels bij de man gaan zitten en merkte dat ze tegen hem sprak. Waar het over ging, boeide mij totaal niet.
Uiteindelijk stond ik op en liep richting het paard, deze maakte ik los van de koets en gaf hem een klap op zijn dij. Meteen schoot deze in galop weg, de koets trok ik dan maar de begroeide plek in, trok de benodigde dingen van hun er uit, nam deze mee naar de twee en liet het bij hun op de grond vallen.
Hun reacties zouden prachtig zijn. Maar met deze koets konden we niet verder. "Ik hoop dat jullie goede schoenen aan hebben, want het is een eind lopen, en waag het niet zelf er op uit te gaan, dan ben je zo voer voor de dieren hier." zei ik. "Jullie zijn namelijk in het gebied van Heer Absorbed Vigor." zei ik nadat ik mijn handen in mijn zij had gezet. "Overal lopen huurmoordenaars rond die voor hunzelf denken."
Nadat gezegd te hebben, knikte ik even. "Als jullie wat hout bij elkaar zoeken, dan maak ik zo een vuur, het word koud vanavond." daarnaliep ik richting de rivier en liep er zo in, het water was koud, maar dat deerde mij niet, het meeste bloed was er af en ik stapte het water weer uit, kneep het water uit.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik kijk Pollon ontsteld aan. Wat denkt deze jongen? Ons aanvallen, gijzelen en vervolgens commanderen? Thuis zeggen ze altijd dat ik écht de dochter van mijn vader moet zijn, vanwege hetzelfde temperament dat we beiden bezitten. 'Wie denk je wel niet dat je bent?!' vertel ik hem. 'Uit het niets kom je ons overvallen, dood je twee van míjn clanleden alsof het niets is, gijzel je ons en dood je er een heleboel meer, om ons vervolgens te commanderen om hóút bij elkaar te zoeken?!' Ik zet mijn handen in mijn zij en kijk hem gepikeerd aan. 'Als je zo bang bent dat het koud wordt vanavond, dan help je maar lekker mee met zoeken.'
Pollon zucht duidelijk hoorbaar. Ik weet dat hij het geen goed idee vindt dat ik zo tegen de jongen tekeer ga. Dat is het waarschijnlijk ook niet, maar ik kan het niet helpen. Ik ben nog steeds extreem geïrriteerd en laat me echt niet zo behandelen, zeker niet door iemand zoals hij.
'En als je echt zo bang bent dat we zonder hout komen te zitten,' ga ik verder, 'haal je toch wat gereedschap uit de kist en maak je de koets stuk?! Die is dankzij jou toch al onbruikbaar gemaakt.'

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Eenmaal haar woorden gehoord te hebben, dacht ik even na. Oké ze had wel gelijk. Kort schudde ik mijn hoofd en liep naar haar toe. "Mattias." zei ik waarna ik mijn masker achter op mijn hoofd draaide en haar aan keek. "Het is geen slim idee om het hout van de koets te gebruiken, deze is bewerkt met explosief poeder. Eén vlam er bij en het ontploft." zei ik rustig. "Hij moet het weten." zei ik en keek kort naar de man naast haar. Dat ze beide nog niet gereageerd hadden op de naam die ik daarnet uit sprak. Ach, wat maakte dat uit. "Blijf hier, ik ga hout zoeken." zei ik waarna ik mij omdraaide en rond keek, al snel had ik wat hout bij elkaar en liep terug.
Bij hun aan gekomen, zette ik het vuur op, wat al snel warmte af gaf. Plofte neer op een boomstronk en keek naar het vuur. Als mijn vader dit hoorde kon ik de wind van voren krijgen. Ruw schudde ik mijn hoofd en keek naar de lucht. Ik moest toe geven, ze had pit. Even grinnikte ik en stak een stukje riet tussen mijn tanden.
"Het is vast te laat, maar ik had dit ook niet zo gewild." zuchtte ik en keek hun aan. "Het is aan jullie, zelf op pad, of ik loods jullie door dit gebied maar je vaders gebied." stelde ik voor.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

In de tijd dat de jongen genaamd Mattias weg is, denk ik na. Pollon en ik kunnen er nu ook vandoor gaan in de hoop dat we thuis kunnen komen, maar als we Mattias moeten geloven, lopen er overal huurmoordenaars rond. Ook al wil ik zo snel mogelijk bij hem vandaan, toch bedenk ik me dat het handiger is als we nog even bij hem blijven.
'Reken maar dat de clan dit te horen krijgt,' zegt Pollon terwijl hij nog iets te eten pakt. Nu alles een beetje bezonken is, neem ik ook maar wat te eten terwijl we wachten totdat Mattias terugkomt, waarnaar hij het vuur aansteekt.
Hij verrast me door met het voorstel te komen om ons te laten gaan of ons te helpen naar het gebied van onze clan. Pollon wil reageren, maar ik zeg: 'Ik snap het niet. Waarom dood je onze mannen en ontvoerd je ons, om ons vervolgens weer vrij te laten?'

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Terwijl ik in het vuur porde met een lange tak tot ik haar vaag hoorde. Ik zuchtte en stopte met wat ik aan het doen was. "Het is niet mijn keuze, ik werd gedwongen." zei ik terwijl ik door ging met in het vuur porren. Na een korte stilte keek ik op. "Oke ik heb twee mannen gedood, en daarna mijn eigen clan verraden." begon ik.
"Mijn v....." even bleef ik stil en ging recht op zitten. "Heer Absorbed Vigor wilt de macht, dat is overduidelijk, en om dat te krijgen had hij het geniale plan om jou dus te ontvoeren, en los geld te vragen en de macht over te geven." ging ik verder. "Ik weet niet of je de verhalen van de afgelopen eeuwen gehoord hebt." zei ik en keek even kort naar de man naast haar. Hij moest het wel weten. "Zelf wil ik er een eind aan maken dat het weer vrede is tussen de twee clans is, wat nog eeuwen kan duren." ging ik verder en keek omhoog, het begon al te schemeren.
"Waarschijnlijk heeft hij een man gestuurd om voor te doen als bediende om vervolgens door te sturen dat jij hier heen kwam." zei ik na een tijdje. "Meestal doen we dit soort hinderlagen als er voedsel word verstuurd, maar dit keer zat jij er in." Ik sprak echt in war taal nu, ik wist niet hoe ik dit moest uitleggen.
Een zucht kwam over mijn lippen en ik stond op, mijn kleding was nog niet helemaal droog, wat niet veel uit maakte.
"Het komt er op neer, ik geef mijn leven om jou weer terug bij je vader te brengen, en als dat gelukt is, maakt het mij niet uit of hij mij dood of wat dan ook." Het was moeilijk uit te leggen, ik wilde gewoon dat dit ophoud, deze eeuwen lange strijd tussen mijn vaders clan en die van haar.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Wanneer Mattias zegt dat hij gedwongen werd, weet ik niet wat ik moet zeggen. Iets in de manier waarop hij dat zei, zorgt ervoor dat ik hem geloof. Ik herken de toon in zijn stem en zijn gezichtsuitdrukking. Hij is gedwongen, net zoals dat ik gedwongen word om met Henry te trouwen.
Ik kijk niet verbaasd op nadat hij gezegd heeft dat het een plan van Vigor was. Onze clans strijden al tijden tegen elkaar en lijken elkaar te haten, zonder dat daar enige reden voor is. Ik vertrouw Mattias niet helemaal wanneer hij zegt dat hij voor vrede wil zorgen en vervolgens een vage uitleg geeft.
'Waarom?' vraag ik hem nadat hij gezegd heeft wat zijn plan is. 'Waarom zou je je leven geven om iemand van een concurrerende clan veilig te zien?' De vijandige clans die ik tot nu toe ben tegengekomen, hadden heel iets anders in de zin.
Ik kijk naar Pollon, die overduidelijk wantrouwig naar Mattias kijkt en hem probeert te peilen. Er staat afkeer in zijn ogen en ik weet zeker dat het hem niet aanstaat dat Mattias bij ons is. Maar de waarheid is dat we hem nodig hebben. Het maakt niet uit of hij ons vertrouwen misschien probeert te winnen om ons daarna in de val te lokken, we hebben hem nodig. Als we zonder hem gaan in dit onbekende gebied, zullen we nog meer verdwalen of zelfs ergere mensen tegenkomen.
'Oke,' zeg ik dan. 'Als dat is wat je echt wil.'

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Aan hun houding, zeker die van de man naast haar, kon ik zien dat ze mij niet vertrouwde. Wat ik ook wel snapte. "Als je denkt dat het een list is, zit je volkomen fout." zei ik en en keek naar de grond. "Dit heb ik ook niet uit gedacht, het was een seconde dat ik het bedacht had." zei ik en ging met mijn hand door mijn haar heen. "Het moment dat hij voor jou stond en jij achter hem met grote ogen richting buiten keek, wist ik wat hij wilde." zei ik. "Kijk, ik weet dat het zo raar klinkt, maar ik spreek de waarheid." zei ik terwijl ik naar haar keek. "Als ik zelf jou nu zou afleveren aan hem, kan ik alleen voor de dood kiezen, ik krijg geen tweede kans." ging ik verder. "Ik breng jullie terug naar de grens, of misschien wel verder, maar meer kan ik niet doen." zei ik dan. Meer kon ik niet doen, als ik hun helemaal tot daar zo brengen kon ik ook daar alleen voor de dood kiezen, misschien was dat ook wel het betere, dan mocht haar vader toen met mij wat hij wilde, sinds ik de erfgenaam was. Hopelijk hadden hun het nog niet door, wat wel duidelijk zou moeten zijn.
Ach wat maakte het nog uit, ik was toch al tot de dood op geschreven. Het was niet meer toen ik nog jonger was, ik keek er naar uit om de clans tattoo te krijgen, maar nu verafschuw ik het.
"Het begint kouder te worden, probeer zo dicht mogelijk bij het vuur te blijven, ik zal de nacht waken." zei ik dan.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik heb op dit moment niet de energie, maar ook zeker niet ze zin om tegen hem te praten. Ik weet niet of ik zijn woorden kan vertrouwen, maar het feit blijft dat we afhankelijk van hem zijn. Als hij dat zo binnen een seconde heeft besloten, wat gebeurt er dan als hij snel overschakelt en straks weer plotseling iets anders besluit?
'Prima,' geef ik als antwoord op wat hij voor het laatst gezegd heeft. Ik ga in het gras liggen en vouw een soort kussen met mijn armen, maar het ligt niet bepaald lekker. Natuurlijk ben ik het gewend om te reizen en niet in luxe te verkeren, maar normaal gesproken ben ik omringd door wachters die ik vertrouw. Niet alleen weet ik het lot van Samuel en de andere wachters niet precies, ook kan ik Mattias niet peilen.
Eerst lig ik met mijn rug naar hem toe, maar omdat ik het niet vertrouw draai ik me om. Als er iets gebeurd of als hij ons weer iets aan wil doen, moet ik snel kunnen handelen.
Ik vertrouw Pollon ook niet altijd, maar in ieder geval meer dan deze mysterieuze jongen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

De man bij haar was akelig stil, zou hij wat bedenken, waarschijnlijk wel. Kort schudde ik mijn hoofd, waarna ik haar zag gaan liggen, zelf ging ik weer bij het vuur zitten, gooide er nog wat op zodat het warm bleef. Dit zou een lange nacht worden.
Ik keek op toen ik wat hoorde, maar dat was dat zij zich omdraaide, warm was het niet, dus ik stond op, deed mijn jas uit en legde deze over haar heen, of ze wakker was, wist ik niet, maar dat merkte ik al snel genoeg wel. In de koets had ik ook niet veel zien liggen om als deken of iets te kunnen geven.
Als ik dan mijn jas neer had gelegd, liep ik weer naar de boomstronk, maar ik liep vlak langs de man die mijn been vast greep. Zijn ogen zeiden genoeg, het liefst zette ik mijn zwaard door zijn strot. Oke soms kon ik mijzelf niet inhouden, maar nu moest dat echt wel. Ik trok mijn been los en liep verder naar de boomstronk. Daar plofte ik op neer, pakte de stok en porde weer in het vuur, luisterend naar de omgeving om mij heen. Veel kwamen niet in deze hoek van het gebied, dus het was hopen dat er ook niemand verder kwam. Bij de eerste zonnestralen zou ik ze wakker maken en onze weg vervolgen. Maar toch moest ik van die koets af zien te komen, dus daar probeerde ik ook nog wel een plan voor aan te geven. De rivier in rijden, misschien was dat wel een goed idee, en dan laten ontploffen.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Wanneer ik wakker word, merk ik dat ik een onrustige nacht heb gehad. Ik voel het aan de manier waarop ik wakker word. Eerst voel en denk ik niet zoveel, maar dan komt het besef van gisteren terug. Ik zie weer voor me hoe we aangevallen worden. Ik hoor weer hoe het geluid van metaal iemands lijf doorboort en wat voor misselijkmakend stikkend geluid iemand uitkraamt.
We zijn aangevallen en meegenomen en hebben de nacht doorgebracht bij een rivier. Wild kom ik overeind, waarbij ik iets van me af voel glijden. Ik kijk ernaar en zie dat het een jas is. Hoe kom ik daaraan?
'Rustig maar, Adinda,' hoor ik Pollon naast me zeggen. Ik kijk opzij. Aan zijn houding te zien, is hij al een tijdje wakker. Nogmaals kijk ik naar de jas, die ik nog even niet kan plaatsen. Hij is niet van Pollon. Dan begint het tot me door te dringen dat de mysterieuze jongen, Mattias, nog bij ons is. Ik haal een hand door mijn haar en zucht opgelucht wanneer de beelden zich niet meer in mijn hoofd afspelen. Voor een moment kijk ik naar het water, voordat mijn oog valt op het smeulende vuur.
Dan ga ik met mijn ogen op zoek naar Mattias.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

De nacht was gelukkig rustig verlopen, zelf had ik de koets ergens verder op in het water gesleept, en sporen gemaakt van dat het er in was gereden, het tuig van het paard had ik eerder al los gesneden, en hing er nog aan dus dat leek er op dat het uit nood los was gesneden. Met mijn zwaard had ik er ook markings in gemaakt enz. Dit had zowat de hele nacht geduurd.
Daarna was ik maar gaan vissen, als ik al een aantal had gevangen, vond ik het wel genoeg en liep ik terug naar de twee. Eerder had ik al gezien dat hij eerder wakker was, zij was nu ook wakker zo te zien. "Goede morgen schone slaapster, ik hoop dat je van vis houd." zei ik waarna ik bij het vuur ging zitten en deze weer opwekte, spietste de vis aan een tak die ik vervolgens boven het vuur hield, met nog twee andere.
Of er nog drinken in de kist lag, wist ik niet. Dan moesten ze het maar zonder drinken eten. Ik kon moeilijk vragen of ze goed geslapen hadden, want dat zou waarschijnlijk niet zijn. Wat ik wel begreep. Na een tijdje probeerde ik de vis uit bij één, deze zag er wel goed uit en hield de andere twee uit naar haar en de man. Als ze het niet aan namen, at ik ze zelf wel op.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Het ergert mij mateloos dat hij me schone slaapster noemt. Ik wilde er iets van zeggen, als hij niet aan was komen zetten met een ontbijtje. 'Ontbijt op bed,' zeg ik sarcastisch, 'toe maar, jij bent wel prins Charming, hè?' Wanneer de vissen gaar zijn en hij Pollon en mij er eentje overhandigd, twijfel ik even. Hij lijkt niet te twijfelen en de vis meteen van Mattias aan te nemen.
Ik kijk even naar de hand van Mattias en besluit het uiteindelijk aan te pakken. 'Bedankt,' zeg ik dan oprecht, omdat hij het niet had hoeven doen, maar het fatsoen opgebracht heeft om het wel te doen. Ik begin er langzaam van te eten en ben verrast om het feit dat het nog best goed smaakt. Ik eet hem rustig aan op en besluit mijn vijandigheid iets te laten zakken.
'Wat is het plan van vandaag?' vraag ik dan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Mijn schouders haalde ik op toen ze dat zei. "Ik moet zeggen dat je redelijk vast had geslapen, geen gekke dingen of iets." zei ik dan nog voordat ik in stilte viel om de vis te regelen.
Als we dan aan de vis zaten, hoorde ik haar vraag en keek haar aan. "Als de vis op is gaan we verder, de kist zal moeten we alleen nog even naar de koets brengen." zei ik tussen de happen door. Als ik mijn vis op had, gooide ik de rest tussen de bosjes die verder op stonden. "De vuurplek moet ook ongedaan gemaakt worden, maar dat zal ik allemaal regelen." zei ik toch en knikte. "Dat klaar, dan gaan we weg van hier, richting de grens, het is wel een aantal dagen lopen." zei ik. "Dus ik hoop dat jullie goede schoenen hebben." zei ik nog, waarna ik kort keek naar die van haar.
Dan stond ik op en liep richting de kist, opende deze en keek of er nog iets in zat wat handig zou zijn. "Ik weet niet of er wat in zit wat jullie graag mee willen, maar daar is nu de kans voor, anders beland die in het water." melde ik.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Met mij en mijn schoenen zit het wel goed. Ik kijk even naar Pollon, die eruit ziet alsof hij absoluut geen zin heeft in de komende dagen. Of dat door het lopen of door Mattias komt, weet ik niet zo goed. Misschien zelfs geen van beiden. Ik kan aan zijn gezicht zien dat hij aan het nadenken is. Waarschijnlijk over de toekomst. Alles was geregeld toen we naar huis vertrokken en over twee weken stond het huwelijk gepland. Nu kan dat waarschijnlijk niet doorgaan.
Plotseling voelt mijn stemming minder bedrukt. Als het een paar dagen duurt om thuis te komen, zou het langer duren voordat mijn vader alle afspraken over het huwelijk te weten komt en voorbereidingen kan treffen.
'Een paar dagen lopen?' zeg ik opgewekt. 'Laten we dan maar gaan.' Op wat eten na is er niets dat ik nodig heb, maar Pollon begeeft zich naar de kist en lijkt iets te zoeken. 'Het contract,' zegt hij dan opgelucht, waarnaar hij de envelop met dichte zegel veilig in zijn binnenzak stopt. Ik blijf er even naar kijken en voel mijn stemming weer grimmig worden. Zo lang dat contract nog in tact is, kunnen ze starten met de voorbereidingen, nog in dezelfde minuut dat we thuis aankomen. Misschien kan ik een manier verzinnen om het van hem af te pakken en te vernietigen, voordat het thuis bereikt.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

De man kwam met grote stappen naar de kist toe en zocht er in, al snel had hij wat te pakken, die hij snel in zijn kleding schoof. Even trok ik een wenkbrauw op, ik vroeg er maar niet naar. "Goed, verder niet?" herhaalde ik, waarna ik de kist optilde en richting het water tilde, deze gooide ik er in met de deksel open zodat alles, wat er in zat, er uit kon. Ik liep dan weer terug en keek de twee aan, met mijn voet ging ik dan door het, nog wat na smeulende, vuur. Gooide wat zand er over heen en knikte dan instemmend, dit moest wel goed zijn.
Ik keek weer op naar de twee en pakte mijn jas van de grond af, trok deze weer aan en hing mijn zwaard weer aan mijn riem. "Laten we dan maar gaan." zei ik dan en begon al te lopen. Toegeven moest ik wel, dat ik mijn eigen zwaarden niet had, dan dit lompe ding. Hier moest ik het maar mee doen, wennen zou het snel wel moeten worden.
Hopelijk liepen ze door, want van slenteren hield ik totaal niet. Iets zinde mij niet, en dat kwam zeker van de man af, hij had iets in zijn schild, dat merkte ik duidelijk aan zijn houding, wilde hij, als ik niet oplette, een dolk of iets in mijn rug steken? Als hij dacht dat ik het niet door zou hebben, dan had hij het flink mis, mensen door lezen kon ik redelijk snel.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld