Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Lost Kingdom

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo slikte. 'Ik red me wel, we kunnen zo wel weer gaan als je wil', antwoordde hij. Hij wilde niet aan de pijn toegeven, hij had wel vaker pijn gehad. Hij keek naar het meisje. 'Het spijt me, het voelt fijn', antwoordde hij toen ze zei dat hij niet moest grommen en dat het gewoon wat water was.
Hij dacht even na door haar woorden. 'Ik weet het niet', zei hij eerlijk. Hij had dit nog nooit zo meegemaakt. 'Misschien is het een virus',
Viggo keek naar het meisje en knikte. 'Doe alsjeblieft rustig aan, okay?', zei hij bezorgd. 'Het spijt me dat je gewond bent geraakt', zei hij daarna. Het zat hem nog dwars.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Weer schudde ik mijn hoofd. "Nee, straks word het erger dan dat het al is." zei ik en ging rustig door. "Je hebt al genoeg gedaan, nu heb jij rust nodig." glimlachte ik naar hem. Hij zei wel dat het mee viel, maar hij zag er echt niet goed uit. Ik bukte weer even om de doek weer wat natter te maken, tot ik zag hoe het witte en de aderen zicht naar waren nu bij zijn heupen. Wat kon het toch zijn? Het was dan ook ech..... Ik bleef naar zijn benen staren, maar dan naar mijn handen. Nee, was ik het? Ik slikte even en haalde diep adem. Nee, dat kon niet. Langzaam keek ik weer naar hem en glimlachte. "Probeer wat te slapen." zei ik en legde de doek op zijn voorhoofd.
Langzaam stond ik op en liep naar zijn tas om te kijken of er iets in zat voor hem. Op alleen eten en kleding na, zag ik niet veel. Zijn tas zette ik weer neer. "Ik ben even naar buiten." zei ik en liep naar buiten om wat planten te zoeken.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek naar het meisje. ‘Maar dankzij mij zit je nu hier’, zei hij zacht terug. Hij vond het zielig voor haar. Hij had haar beloofd mee te nemen op reis en nu gebeurde dit. ‘Ik red me wel’, zei hij toen. Hij probeerde positief te blijven.
Hij zag hoe ze van zijn benen naar haar handen keek en fronste, waardoor hij met haar meekeek. Hij slikte toen hij zag dat het zich had verspreid. Hij keek terug naar meisje en een naar gevoel bekroop hem.‘Is het erg?’, vroeg hij zacht. Misschien wist Loreen er meer over.
Viggo keek weer naar het meisje en knikte. Hij was moe, uitgeput. Langzaam liet hij zich zakken op het bed zodat hij lag en gromde zacht. Hij had het gevoel dat zijn ledematen in baksteen waren veranderd.Hij sloot zijn ogen niet maar bleef kijken naar het meisje. Ze was op zoek naar iets maar hij wist niet naar wat. Hij knikte langzaam toen ze zei dat ze even naar buiten ging. ‘Doe voorzichtig’, zei hij schor en sloot zijn ogen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Daar had hij gelijk in, door zijn inzet waren we de jagers kwijt. Tenminste dat hoopte ik. "Je hebt gelijk, sorry." zei ik en keek dan even weg. "Ik weet dat je je zelf kan redden, maar als je blieft." smeekte ik zowat.
Terwijl ik even in gedachten was gezonken, schrok ik van zijn stem en schudde snel mijn hoofd. "Ik probeer te bedenken wat het kon zijn." zei ik en beet op mijn lip. Ik zei maar niet dat ik dacht dat het mijn schuld was dat hij dit nu had.
Hij ging gelukkig wel liggen en ik glimlachte klein. "Slapen word het dus niet." grinnikte ik toen hij mij aan bleef kijken als ik bij de deur stond. "Zal ik zijn." glimlachte ik en sloot de deur achter mij. Oké, kruiden. Bij het meer kon ik ze zo vinden, maar nu werd het... Wacht natuurlijk, water, vlak bij het water groeide ze. Terwijl ik dacht dacht, liep ik terug naar het stroompje.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo schudde zijn hoofd. Hij bedoelde het niet dat het meisje hem nu iets verschuldigd was, of iets in die richting. Dankzij hem was ze gewond en zaten ze nu in het hutje. Hij knikte toen. ‘Okay,okay’, zei hij zacht. Hij kon koppig zijn maar hij wilde ook geen ruzie tussen hen veroorzaken.
Hij keek weer naar het meisje. ‘Dankjewel’, zei hij zacht. Hij wist zelf niet wat het kon zijn en hij hoopte dat Loreen het wel wist. Hij snapte niet wat het kon zijn. Het was geen gewone kwaal,dat wist hij. Hij had zich nog nooit zo gevoeld door slecht eten dus het moest iets anders zijn, maar hij wist niet wat.
Hij glimlachte zwak. ‘We zullen zien’, zei hij zacht en knikte. ‘Dankjewel’, zei hij nogmaals. Hij wilde graag dat het meisje veilig was. Hij zag het meisje verdwijnen en slikte.Hij vestigde zijn blik naar het plafond. Hij wilde graag slapen. Zijn lichaam voelde zwaar. Hij sloot langzaam zijn ogen, waarna hij in slaap viel.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Nadat ik bij de rivier in de buurt was, keek ik rond of ik het kruid kon vinden. Langs de oever liep ik te zoeken. Tot ik geritsel hoorde. Meteen stond ik stil en luisterde. Hopelijk waren het niet de jagers. Als het niet meer terug kwam, ging ik door met zoeken.
Eindelijk had ik het gevonden en plukte er een heleboel van, knoopte het in mijn rok en zocht verder nog naar andere kruiden die ik kon gebruiken.
Weer hoorde ik het geluid en stond meteen weer stil. Keek om mij heen, maar voor ik nog iets kon doen, voelde ik twee handen mijn armen vast pakken. "We hebben je heks!" riep de man. Mijn ogen sperde ik open en schudden mijn hoofd. "I u heeft het verkeer, ik ben geen heks." zei ik. "En wat ben je aan het zoeken dan?!" vroeg hij. "Kruiden, voor de thee." zei ik. "Zeker om te verkopen en ons ziek te maken." lachte hij. "Mooi niet heks" zei hij ruw en trok mij mee.
Wat moest ik doen? Denk Loreen, denk! Zei ik tegen mijzelf.
"Alstu blieft, laat mij gaan, ik..." "Zwijg heks" onderbrak hij mij. Ik slikte en keek naar de grond. Dan maar op de niet leuke manier. Ik sloot mijn ogen, haalde diep ademen liet alles wat los lag, om mij heen bewegen. Gelukkig kon ik doen alsof ik van niks weet. Snel keek ik bang om mij heen. "Ah, kijk wat u doet!" riep ik. Meteen liet hij mij los waardoor de dingen lichtbollen werden. Ik draaide mij om, stapte naar achteren. "Vergeet!" zei ik en liet het fel worden waardoor hij verblind werd. Meteen rende ik weg zo ver ik kon.
Hij het stroompje stopte ik en keek rond. Hopelijk was ik niet te ver gerend.
Gelukkig vond ik wat bekends en ging snel terug naar het hutje, hopend dat niemand mij volgde.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo was in een diepe slaap beland en droomde. Hij droomde dat hij in een doolhof was en door de nauwe gangen rende. Hij was op zoek naar iets maar hij wist niet wat. Hij hoorde zichzelf roepen maar hij kon niet horen wat hij zei. Hij bleef rennen en zoeken en zag tot schrik dat de muren van het doolhof op hem afkwamen. Hij begon harder te rennen en te roepen maar hij merkte dat zijn benen zwaarder werden en zijn stem langzaam zweeg. Hij keek om zich heen en rende een andere gang in, hopend dat hij daar veilig zou zijn maar ook daar kwamen de muren op hem af. Zijn lichaam deed pijn maar hij wilde niet opgeven. Hij bleef doorgaan, totdat hij niet meer verder kon. Het was alsof zijn keel werd dichtgeknepen en hij probeerde weg te komen. Hij wilde wakker worden maar het lukte hem niet.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Zo snel ik kon, ging ik terug naar het hutje waar Viggo was. Hopelijk volgde er geen andere jager mij. Vaak genoeg keek ik om, maar zag niets. Dan keek ik weer voor mij uit en zag het hutje in zicht komen. Ik glimlachte en begon sneller te rennen.
Eindelijk aan gekomen bij het hutje, sloot ik de deur snel nadat ik binnen was gekomen. Snel liep ik naar Viggo en zag dat hij nog erger er uit zag. "Viggo" zei ik, en legde mijn hand op zijn voorhoofd. Ik slikte, hij voelde zo warm aan. Snel ververste ik het doekje en depte hem weer af, waarna ik dan wat water uit de emmer haalde, ik had een deel in een andere emmer gedaan toen ik die gevonden had voordat ik het andere water gebruikte om hem af te deppen. "Wees sterk." zei ik waarna ik rond ging zoeken naar wat ik kon gebruiken om vuur te maken. Gelukkig vond ik snel wat en begon het vuur te maken, niet veel later was het heet genoeg. Ik had een potje gevonden wat warmte kon houden en zette deze boven het vuur zodat het water kon koken. Later deed ik de kruiden in het water en roerde het. Ondertussen hield ik Viggo ook in de gaten.
De ruimte kreeg de geur van de kruiden, hopelijk hielp dat al wat voor Viggo. Maar als hij het op zou drinken dan was het nog beter. Tenminste, ik hoopte dat het werkte.
Dat was dan klaar, en ik schonk het ergens naders in, liep naar Viggo en legde mijn hand op zijn schouder. "Viggo,." zei ik zachtjes,

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Het doolhof verdween maar het verlangende gevoel naar wat hij zocht bleef. Even was het helemaal donker maar al snel stond hij in een weide. Langzaam keek hij om zich heen. De bloemen en planten stonden in bloei en hij hoorde muziek in de verte. Het kwam hem bekend voor maar hij wist niet waarvan. Hij liep langzaam verder en hij riep weer, hetzelfde wat hij eerder had geroepen maar hij kon weer niet horen wat het was. Hij zag dat hij alleen was in de weide, een groot kasteel stond in de verte. Nogmaals riep hij maar hij kreeg geen antwoord. In de verte hoorde hij zijn naam en voelde hoe iemand een hand op zijn voorhoofd legde. Hij probeerde weer wakker te worden maar het lukte hem weer niet.
Hij hoorde even later nog een keer zijn naam en voelde vaag een hand op zijn schouder. De drang om wakker te worden werd sterker maar het lukte niet. Alsof iets hem tegenhield.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Na een tijdje geprobeerd hem wakker te maken lukte niet. Terwijl hij flink woelde, alsof hij dit keer in een nachtmerrie zat, maar er niet uit kwam. Ik begon mij zorgen te maken en beet op mijn lip. Wat kon ik doen? Ik wist het echt niet.
Na een tijdje rond gedwaald te hebben door het hutje om wat te bedenken, bleef ik weer bij hem staan en haalde diep adem. Mijn handen hield ik boven hem, sloot mijn ogen. "Hopelijk werkt dit" mompelde ik zachtjes en probeerde mij te concentreren.
Mijn handen begonnen warm te worden en al snel kwamen er kleine licht bolletjes om hem heen. "Viggo." zei ik weer. Alleen werd ik hard terug gekaatst en opende ik meteen mijn ogen. "Verdorie" mompelde ik en schudde mijn handen.
Teleurgesteld ging ik naast hem op het bed zitten en legde mijn hand op zijn voorhoofd. Sloot mijn ogen en begon dan zachtjes te zingen.

In een andere taal**********

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo hoorde een stem in de verte en hij keek om zich heen. Hij riep naar diegene. De stem kwam hem bekend voor maar hij wist niet waarvan. Hij begon te rennen richting waar hij het had gehoord maar hij zag er niemand.
Zacht gezang vulde zijn oren en de weide verdween. Hij was in een grote zaal met grote ramen en schilderijen aan de muren. Hij bekeek de schilderijen. Ze lieten verschillende mannen zien en hij herkende ze vaag. Alsof hij ze eerder had gezien. Hij draaide zich om toen hij een stem hoorde. Hij zag een klein meisje voor zich maar hij verstond niet wat ze zei.
Met een schok werd hij wakker en nam een teug adem. Zijn ogen schoten in paniek door de kleine ruimte en hij voelde toen ze hand op zijn voorhoofd. Hij zag het meisje en werd toen langzaam wat rustiger. Hij was uit de droom.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Rustig zong ik door, en voelde mijn hand toch weer warm worden. Ik was bang dat ik weer terug werd gekaatst, maar dit keer gebeurde het niet. Mijn ogen hield ik op hem gericht en merkte dat zijn ademhaling rustiger werd. Daardoor glimlachte ik en bleef rustig. Een raar gevoel betrok mij, maar het voelde ook weer fijn.
Zo ging ik door tot het lied af was gelopen, op dat moment voelde ik een schok door Viggo gaan en bleef hem aan kijken met een glimlach. Alleen deze verdween wel weer toen ik zag dat het meer omhoog was getrokken en slikte. Snel stond ik op en pakte de kruidenthee die ik had gemaakt. Hij was koud, maar het was nog prima. "Hier, drink op." zei ik en hield het voor hem en wachtte tot ie recht op zat.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek naar het meisje en volgde haar met zijn ogen. Hij vroeg zich af wat hij in zijn droom had gezien. Het kwam hem zo bekend voor.
Hij knikte en kwam moeilijk overeind. Hij merkte dat de stijfheid en pijn waren torgenomen. Hij nam de kruidenthee en nam een paar slokken, hij had dorst. Toen hij de thee had opgedronken keek hij weer naar het meisje. 'Dank je wel', zei hij schor maar dankbaar. Hij zweeg even. 'Is alles goed gegaan buiten?', vroeg hij toen bezorgd. Hij maakte zich zorgen om het meisje.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Ik hielp hem iets, en zag dat hij toch moeite had. Hij nam de thee aan en dronk het op. "Ik maak er zo nog één." zei ik en nam de lege beker aan.
Aan zijn ogen kon ik zien dat hij ergens naar zocht, maar niet hier in de hut, maar in zijn gedachten. De emmer met water pakte ik weer, verschoonde de doek en depte zijn gezicht en lichaam weer af. Als hij dan vroeg of alles goed was gegaan, zweeg ik maar stopte ook even met mijn handelingen. Ik kon niet liegen.
"Een van de jagers had mij gevonden." zei ik en depte verder. "Het was dat hij mijn boven armen vast had, en het was gelukt om hem het te laten vergeten, tenminste ik hoop het." zei ik en beet op mijn lip. "Hij noemde mij wel een heks." zei ik nog zachtjes.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek dankbaar naar het meisje. Hij vond het lief van haar dat ze hem hielp. Hij knikte. ‘Doe maar rustig aan’, zei hij zacht terug en glimlachte even.
Hij volgde haar weer met zijn blik en sloot even zijn ogen toen ze zijn gezicht en lichaam afdepte. Het voelde goed. Hij opende al snel weer zijn ogen en zag hoe ze even stopte met haar handelingen. Hij fronste. Hij had het idee dat er iets was gebeurd en hij kreeg gelijk. Hij slikte door haar woorden. Ze konden hier dan niet blijven, hij wilde niet dat het meisje gevaar liep. ‘Laten we dan gaan, een andere plek opzoeken’, zei hij zacht. Hij wilde niet dat iemand haar pijn zou doen.
Hij zette zijn kaken op elkaar en kwam moeilijk overeind. Hij duwde de pijn weg. Het meisje was belangrijker. Hij trok een shirt aan en keek naar het meisje. ‘Weet je nog waar je de jager bent tegengekomen?’,

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld