Demish schreef:
‘Dat is het dus? Ik ben bang voor hun reactie omdat ik niet weet hoe ze gaan reageren.’ Shae haalde haar schouders op. Haar ouders zouden alle kanten op kunnen gaan. Ze zouden woedend kunnen worden, maar ook teleurgesteld. Ze zouden haar misschien zelfs wel laten afkicken, ondanks dat ze dat nu zelf probeerde. Elke optie was mogelijk, jammer genoeg. Haar ouders waren op dit vlak alles behalve voorspelbaar.
‘Studeren is lastig,’ verzuchtte Shae. ‘En geloof het of niet, maar op een campus wonen maakt het niet veel beter.’ Misschien dat het voor sommige studenten goed werkte. Het had voor haar ook een hele tijd goed gewerkt, maar de laatste tijd was het alleen maar slechter gegaan. Uiteindelijk had ze haar kamer op de campus ook niet meer kunnen betalen, maar Shae was blijk dat ze daar weg was. Als ze op de campus was blijven wonen, dan was ze waarschijnlijk nooit meer van de drugs af gekomen. Er was altijd wel iemand geweest die weer iemand had gekend die in drugs had gedeald. Zo ging het daar.
‘Het voelde echt alsof ik aan het verdrinken was. Al die opdrachten, het afstuderen en ondertussen had ik aan de ene kant mijn ouders die zo trots waren dat ik er gek van werd, terwijl ik aan de andere kant vriendinnen had die niets liever wilden dan elke week een paar avonden uitgaan om te vieren dat we in ons laatste jaar zaten.’ Shae wist hoe stom het klonk. Ze had wat problemen gehad en ze had naar de drugs gegrepen.
‘In die tijd had ik iets met een gast en hij zei dat hij iemand kende die vaak genoeg pillen verkocht aan andere studenten waardoor ze het allemaal beter konden combineren. Langer opblijven en feesten, de volgende dag weer aan school werken en ga zo maar door. Aan het begin klonk het heel verleidelijk. Er was eindelijk een oplossing voor alles waar ik mee zat en ik was zo wanhopig dat ik het als de enige oplossing zag.’ Uiteraard was het niet de enige oplossing geweest, maar op dat moment had het voor haar wel zo geleken. Ze verwachtte niet dat Aaron de druk zou begrijpen die ze zou hebben gevoeld, maar voor haar had het echt verstikkend gevoeld en daardoor waren de drugs de enige optie geweest.
‘Dit had niet niks met jou te maken, Aaron,’ verzekerde ze hem. Natuurlijk had ze wel aan hem gedacht en ze had geweten dat hij het nooit goed zou hebben gevonden, maar op dat moment hadden ze beide in een andere wereld geleefd. Ze hadden elkaar al in geen jaren meer gezien en Shae had niet verwacht dat ze hem ooit nog zou zien, ondanks dat ze het misschien wel had gewild.
‘Het was een andere realiteit toen. Het leek me niet dat we elkaar nog zouden zien en als we elkaar zouden zien, dan had ik eigenlijk verwacht dat je sowieso al niks meer met me te maken had willen hebben.’ Zij was immers degene die hem in de steek had gelaten, of in ieder geval zo goed als. Dus het was niet meer dan logisch geweest als hij haar niet meer had willen spreken of zien, mocht ze weer eens in de stad zijn.
Nu was ze echter in de stad, al zeker een paar maanden. Zij en Aaron hadden het goed gemaakt en bijgepraat, ze hadden ruzie gemaakt en uiteindelijk waren ze hier beland. In een bar, beide met een glas dat haast zo erg walmde van de alcohol dat je zou twijfelen of het wel gezond was om te drinken.
‘Ik weet dat het dom was, echt.’
@Auloire