Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Unfortunate gifts ~ schrijftopic

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth keek Aria aan toen ze haar gehandschoende hand op zijn schouder legde en beet op zijn lip. "Het is wel mijn schuld Aria. Ik had beter moeten weten. Zaterdag is altijd een gevoelige dag hier op Golden Oak. Ik had je even apart moeten nemen toen ik het je vroeg. Of in elk geval wat subtieler moeten brengen." zei Seth. Ze wisten Elias zijn achtergrond nog helemaal niet. Misschien had hij zelf zijn ouders vermoord, er waren meer op deze school, en voelde hij zich daar nog altijd schuldig over. Misschien beschouwden zijn ouders hem als freaks en wilden niets meer met hem te maken hebben. Hadden ze hem doodverklaard. Er viel van alles te bedenken om een slechte relatie tussen ouders en 'freaks' te verklaren. Eigenlijk verbaasde het Seth dat ze een bezoekmiddag hadden, eens per week. 90% van de studenten had niemand die hen kwam bezoeken en dat was best confronterend, elke week weer. Slechts een aantal leerlingen kregen nog bezoek, maar zelfs al kreeg je in het begin bezoek, dan kon dat na verloop van tijd wel verwateren. Familie en vrienden vergaten je gewoon. Een freak was het niet waard om onthouden te worden. Zeker niet een freak van hun niveau.
Seth keek op toen de deur opeens open ging en Elias heb binnen liet. Rustig stond Seth op en keek Elias aan. "Ik ben juist diegene die sorry moet zeggen. Ik had voorzichtiger moeten zijn. Dat soort onderwerpen zijn op deze school nu eenmaal gevoelig en dat vergeet ik altijd. Sorry" zei Seth. Ja, Elias zei dan wel dat hij niets verkeerds had gedaan, maar daar was Seth het niet helemaal mee eens. Hij had gewoon zijn kop moeten houden.
"Daarbij heeft niemand hier controle over zijn gave. Je hoeft je dus niet te schamen als het bijna een keertje mis gaat. Dan moet je gewoon wat tijd voor je zelf nemen" zei Seth
Wat Seth niet door had, was dat de badkamer niet droog was en de deur op een kiertje open stond. Terwijl Aria verder sprak met Elias over of het weer een beetje ging en Seth de twee aankeek, verscheen er een klein waterstroompje uit de badkamer, die hem stilletjes besloop. Dit keer lette Seth er niet op en voelde hij hem dus ook niet aankomen. Hij had er niet over na gedacht, tot hij plotseling een harde stoot in zijn rug kreeg, dankzij het water. De straal spatte op hem uit een en hij viel hard op de grond, terwijl zijn staart te voorschijn kwam. Seth onderdrukte een kreun van pijn en zuchtte zacht.
"Oké 3 keer op een dag is echt teveel" zei Seth met een geïrriteerde zucht en ging half overeind zitten.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Wat de beste dag tot nu toe had moeten worden was uitgelopen in een ramp. Clarissa zat in een kamertje waar ze haar vasthielden en haar verhaal wilde horen. Daarnaast was het buiten een chaos met nieuws verslaggevers en mensen van de krant. Zoals te verwachten was, is het totaal mis gegaan. Clarissa was duidelijk er nog niet klaar voor geweest de bewoonde wereld weer in te gaan. In een paniek en angst aanval liet ze zichzelf gaan en had ze een marktkraampje in vuur en vlam gezet wat zich snel naar de andere verspreid had. Een aantal mensen zijn overleden en vele zijn zwaar gewond. Clarissa leunde met haar armen op de tafel waar ze haar hoofd in had liggen. Toen ze wat gerommel op de gang hoordde keek ze naar buiten door het raam en zag dat een aantal mensen Donghan naar buiten begeleidde. Het zich leek zich in slowmotion af te spelen. Dit kon haar niet ook nog eens gebeuren, na dit alles had ze Donghan wel nodig. "Nee, alsjeblieft ontsla hem niet. Het is niet zijn fout." Ze ving nog een snelle blik van Donghan op. Dat was waarschijnlijk de laatste keer dat ze hem zou zien. Deze martelaren gunde haar niet eens een afscheid. "Clarissa, wees dankbaar dat jij door dit instituut beschermt wordt. Weetje wat een gedoe het geweest zou zijn als je hier niet zat? Rechtzaken, veel media aandacht, woedende mensen en waarschijnlijk een gevangenisstraf. Het enige wat je hier krijgt is het missen van je begleider, nummer 5 en wat straf taken," zei de man tegenover haar.Clarissa schudde haar hoofd en legde deze weer terug in haar handen. "Whatever, ik trek dit echt niet meer. Kunt u alstublieft Lynn en Asa halen? Ik heb mijn vrienden nu nodig anders trek ik het echt niet meer." Overal in het gebouw liep op het moment politie en was er chaos. Iets was niet vaak hier gebeurd, nooit eigenlijk. Dit zal haar voor altijd achtervolgen, ook zal ze waarschijnlijk nog allemaal shit over zich heen krijgen door haar vijanden.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Louise was echt blij dat Asa bezoek kreeg. Het was meer dan dat zij kreeg en hij wilde graag weg. De buitenwereld bekommerde zich nog om hem en dat deed haar goed. Asa was een goede jongen en het zou zonde zijn als hij voor eeuwig in deze shithole gegooid werd. "Ik hoop echt dat ze komt," zei ze dus. Ze wist niet of ze haar al eens had gezien, maar het aanbod was verleidelijk. Ze had vaak genoeg in de zaal gezeten, terwijl er veel mensen rondom haar bezoek kregen, maar het was nooit eens raak voor haar. "Het zou leuk zijn, maar ik mag niet. Tenzij je de regels wil overtreden, zal ik niet kunnen komen." Het was zelfs nog de vraag of ze dan wel uit de isolatie zou zijn. "Wees maar blij dat ze je nog willen. Voordat je het weet, zijn ze jou en je gave zat en laten ze je hier maar stikken." Ze klonk verbitterd en dat was ze ook. "Mijn ouders zijn denk ik blij dat ik eindelijk weg ben, dat ze niet bang hoeven te zijn om met mij in een huis te wonen. Ik geef ze geen ongelijk," snoof ze. "Neem maar de tijd met Ida, misschien kom ik er ook wel bijzitten, totdat de begeleiders me weer pakken." zei Louise.

"Ik haat het hier, maar ik zit gevangen. Raar toch? Mensen hier zijn me zat, mensen buiten zijn me zat. Ik zou graag weg willen, maar ik heb nergens." Ze was even stil, haar gedachtegang ging te snel en ze wilde Asa niet overal mee belasten, met haar gedachten. "Sorry, ik had het voor mezelf moeten houden," verontschuldigde ze zich ook. Louise hoopte maar dat de tien minuten nog niet om waren, want dan werd het een lange nacht.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Joana had de puf niet om uit bed te komen, de kracht niet om te praten, maar toch kon ze het niet riskeren dat Lynn binnen kwam. Snel rolde ze uit bed. Haar voeten raakte de koude vloer en gelijk wist ze waarom ze het bed niet wilde verlaten. De koude vloer omschreef haar stemming en de twee negatieve dingen werden, helaas niet zoals in de wiskunde positief, maar nog negatiever. Vlug greep Joana de deursleutel van de kast, waarna ze de deur geluidloos op slot draaide. Om het zekere voor het onzekere te nemen ging ze op de grond tegen de deur aanzitten om te voorkomen dat de deur alsnog open ging. Haar hele lichaam raakte nu de koude vloer aan en om te genieten van het kleine beetje lichaamswarmte dat Joana haar lichaam nog bezat, trok ze haar knieën op tot aan haar kin, waarbij ze deze vasthield met haar gehele armen. Was Lynn alweer vertrokken? De vraag werd beantwoord toen Joana achter de deur beweging hoorde.

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Lynn klopte nog een keer op de deur. 'Jo, ik weet dat je binnen bent..' probeerde ze nog. Lynn legde een oor tegen de deur, maar er kwam alleen geen antwoord van Joana. 'Als je het kwijt wilt, dan weet je me te vinden.' Ze besloot om Joana met rust te laten en een rustig plekje op te zoeken.
Lynn was maar net onderweg of ze zag politie rondlopen en ze keek verbaasd om zich heen. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze aan een agent. 'Protocol. Verder geen commentaar,' antwoordde hij streng. 'Nou zeg, het is maar een vraag?' zei Lynn licht geïrriteerd. Ze besloot om even door het raam te kijken om te zien of ze iets kon opvangen van wat er gebeurde en plots zag ze dat Donghan naar buiten werd geleid. Dit kon één ding betekenen: Clarissa zat in de problemen. Nee! Niet Clarissa, verdomme! dacht ze in zichzelf.
Lynn rende de gang door op zoek naar Clarissa. Haar eerste ingeving was het kantoor van de directie, maar daar was niemand te vinden. Haastig liep ze alle gangen door tot er, ergens wat afgelegen, een deur was waar twee agenten voor stonden en Lynn rende naar de deur toe. 'Laat haar gaan! Laat Clarissa gaan!' riep Lynn kwaad naar de agenten. Ze wilde de ruimte binnen gaan, maar de agenten hielden Lynn tegen. 'Laat me los!' Lynn probeerde hard tegen te stribbelen, maar ze kreeg weinig kans. Het was een geluk dat er verder niemand in de buurt was, want een kans op overname van een gave was nu zeer groot.
Eén van de agenten had inmiddels gezien dat Lynn een band had met nummer 5 erop. 'Het wordt iedereen verplicht om terug te keren naar de eigen kamers,' zei de agent streng. 'Dat geldt dus ook voor jou. Je kunt beter meewerken of anders gaan we hardhandig te werk.'
Natuurlijk luisterde Lynn niet. Ze wilde haar beste vriendin zien en helpen waar ze kon. 'Ik ga niet mee voordat ik Clarissa gezien heb,' zei Lynn koppig. 'Laat me bij Clarissa!'
De agent liet op zijn beurt een begeleider komen, die Lynn hardhandig terug naar haar kamer bracht. Om te voorkomen dat Lynn uit haar kamer ging, kreeg ze opnieuw een middel toegediend en uiteindelijk viel ze in slaap.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Louise natuurlijk zijn mensen je niet zat. Ik ben je bijvoorbeeld nog lang niet zat en dat zal ook nooit gebeuren. Daarbij denk ik niet dat ze ons zozeer haten, maar vooral onze gaven. Misschien dat er ooit een dag komt dat ze ze kunnen verwijderen, dat we deze plaats eindelijk kunnen verlaten." Hij kende geen enkele persoon die oprecht genoot van Golden Oak. Het was een gevangenis. Echter wanneer je mensen had vermoord, bewust of niet, was dat dan niet de plaats waar je hoorde? "Wat mijn ouders betreft is willen zien een groot woord. Ze komen voornamelijk om hun reputatie in ere te houden. Voor de rest proberen ze me zoveel mogelijk uit hun leven te bannen. Te doen alsof ik nooit heb bestaan." Asa wilde nog iets bemoedigend zeggen, maar de bewaker kwam haastig op hem afgelopen. "Je tijd is op."
"He maar er zijn nog helemaal geen tien minuten voorbij."
"Ten eerste normaal mocht je hier helemaal niet zijn en ten tweede moeten alle inwoners van Golden Oak meteen naar hun kamers orders van hogerop." Met tegenzin stond Asa op. Hij had al genoeg problemen veroorzaakt vandaag. "Sorry Louise, hou vol oke. Ik zie je morgen." Hij volgde de begeleider naar de gang. Het gebeurde soms dat er politie aanwezig was, maar het was weeral even geleden. "Je vriendinnetje zit in de problemen. Zou je haar niet willen helpen. Er waren zoveel vlammen, zoveel vuur." Hij draaide zich om. Had dit met Clarissa te maken, was ze in orde? De begeleider nam hem bij zijn arm vast. "Je kamer is die kant op."
"Rook en vlammen, zoveel pijn." Leugens het zouden vast leugens zijn, dat was hij wel van hen gewend. Hij sloot zijn kamerdeur achter zich en zette de kerkelijke muziek om het maximale volume om hun stemmen uit zijn hoofd te bannen.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
"Hoe gaat het?" Janice haar gezicht betrok. "Hoe gaat het?" Een zucht verliet haar lippen. "Dit vraag je me elke keer, en ik heb nooit een antwoord. Waarom denk je dat ik dat nu wel heb?" Ze zag haar moeders ogen neerslaan. Onderhand boeide het haar niet meer als ze haar moeder teleurstelde, er viel weinig aan te doen. Haar eigen bestwil was nu prioriteit. "Ik bedoel, voel je je al beter?" Janice gooide haar telefoon op bed zodat ze haar handen in haar haar kon zetten. "Mam for god sakes, ik ben niet ziek!" Haar moeder leek haar, zoals gewoonlijk, niet te begrijpen. "Laat ook maar. Ja excursie was leuk. Nee je hoeft morgen niet langs te komen. Doei!" Haastig drukte ze het skypegesprek met haar moeder uit, waarna ze zich op bed liet zakken. Er was niemand die haar echt begreep, maar haar moeder was het allerergst. Hoe vaak Janice het probeerde uit te leggen, hoe vaak iemand anders het ook uitlegde, ze snapte er geen bal van. Janice staarde naar haar lichtroze koffer. Er zaten essentiële spullen in, dus wellicht was het handig dat ze begon met uitpakken. Toch was ze niet in de mood. Als ze vrienden had, was ze op dit moment bij hen langsgegaan. Gelukkig had ze die niet. Vrienden waren in haar ogen te veel gedoe. Mensen waarmee je rekening moest houden, met als gevolg dat je geen rekening meer houdt met jezelf. Janice kan het weten. Mensen waar ze om gaf, veel om gaf, zagen haar aftakelen, zonder dat ze het zelf door had. Het was deels de schuld van haar gave, dat was zeker, maar deze kon ze toch niet volledig de schuld geven. Janice dacht even na. Haar gave had zich al lang niet meer laten zien. Iets goeds, want dat zou betekenen dat ze misschien naar huis mocht. Toch vroeg ze zich af of ze dit wilde. Thuis was het niet veel beter dan hier. Overbezorgde leraren worden ingeruild voor overbezorgde ouders en geen vrienden worden ingeruild voor geen vrienden. Hier waren mensen die contact met haar probeerde te maken, ookal was dit niet iets waar ze van genoot. Thuis kon ze zich opsluiten in haar kamer, maar haar moeder zou hoe dan ook continu op de deur kloppen. Wat beter was, was dus maar de vraag.

En hierna ts naar Zaterdag vgm

Anoniem
Popster

Requiem schreef:
Een enorme lading schuldgevoel spoelde over hem heen toen hij de bezorgde blikken zag. In een instituut als dit, met misschien wel honderden verschillende gaven, variërend van lichtelijk onhandig tot ronduit levensgevaarlijk, was hij de persoon waar ze nu bezorgd om waren. Een onzekere glimlach gleed over zijn lippen en hij keek Aria en Seth aan. 'Het gaat wel weer een beetje,' zei hij waarna hij de deur achter hen sloot. 'En Seth, ik snap je wel, maar voor mij hoef je geen sorry te zeggen. Op zo'n dag als vandaag met allerlei nieuwe indrukken, had het me hoe dan ook kunnen overkomen. Er zit bijna overal wel iets wat me kan veranderen en om dat allemaal in de gaten te houden...' zei hij. Hij keek even om zich heen om te zien of hij hen iets te drinken aan kon bieden en zijn blik viel op één van zijn open tassen met een kleine voedsel voorraad. Hij liep er naar toe en rommelde er in om te zien wat hij had. 'Ik heb koekjes, chips, cola, sap en fanta. Heeft iemand van jullie-...' Hij stopte zijn zin toen hij een harde klap hoorde en zag hoe Seth opeens op de grond lag met een enorme vissenstaart. Verbaasd keek hij rond en zijn blik viel eerst op het kleine stroompje water wat nog van zijn badkamerkraan kwam en toen opnieuw op Seth's staart en in zijn hoofd maakte hij de som. Vlug liep hij naar de badkamer, draaide de kraan volledig uit en sloot de deur achter zich. 'Seth, wat kan ik doen? Heb je een bepaald ritueel of moet je droog worden of iets anders?' Handdoeken had hij genoeg, maar hij wist niet of dat Seth helemaal zou helpen. Misschien had hij meer nodig dan dat en hij hoopte vurig dat Aria en hij hem konden helpen, want als de bewakers zouden moeten komen... Dat zou gewoon geen goed idee zijn. Hij schrok op van het rumoer op de gang en hij spitste zijn oren. Er was iets aan de hand, maar hij wist niet wat. Zachtjes liep hij naar de deur, deed deze op een kiertje open en keek en luisterde naar wat er zich afspeelde. Politie her en der, mensen die naar hun kamer werden begeleid, de een vrijwillig en de ander hardhandig. Onmiddellijk sloot hij de deur en hij gebaarde naar Aria en Seth dat ze stil moesten zijn terwijl hij naast Seth neer knielde. Ze moesten die staart weg zien te krijgen en gauw ook, anders kregen ze alle drie flinke problemen. 'Ik weet niet wat er aan de hand is, maar er lopen overal politieagenten en begeleiders. Wat kunnen Aria en ik doen om je te helpen?' fluisterde hij tegen Seth.

Anoniem
Internationale ster

LilyAllen schreef:
Aria had even om zich heen gekeken. Elias zijn kamer was huiselijker ingericht dan die van haar, maar dat kwam vooral omdat de kamer van Aria aangepast moest worden voor haar gave. Ze wilde haar doorzichtige handschoentjes namelijk in haar kamer af hebben, wat ervoor zorgde dat ze bij windvlagen beter geen spulletjes in haar kamer kon hebben wat haar serieus pijn zou kunnen doen. Het was misschien voor het beste, het maakte de sfeer van haar kamer niet beter dan die al was. Ze bracht daardoor ook niet vaak mensen naar haar kamer, vaak kreeg ze zodra ze haar kamen binnenkwamen ook veel vragen of de inrichting. Het bracht altijd op de een of andere manier ongemakkelijke gevoelens met zich mee, ook al wist ze dat de maatregelen voor anderen nog heftiger konden zijn. Aria haalde snel haar hand door haar haar heen en richtte zich weer op de twee jongens. Ze was blij met de manier dat het gesprek liep, Seth leek zich minder schuldig te voelen en Elias zag er al een stuk beter uit dan toen hij van het groepje wegrende. Het deed haar goed dat beiden zich een beter voelden. En dat gevoel wilde ze vasthouden, tot haar glimlach al snel van haar gezicht verdween. Aria hoorde een harde klap en zag Seth op de grond liggen met zijn staart. En als kers op de taart kon ze buiten politie en begeleiders horen langslopen. Ze wist dat ze snel moesten handelen, politie komt alleen op school als er iets heel ergs gebeurd is en als er meteen ingegrepen moest worden. Terwijl Elias naar de badkamer rende om de kraan dicht te doen en de deur dicht te doen, zocht Aria naar handdoeken. Het was misschien niet het meest efficiënte middel, maar het zou wel helpen. Ze had zelf ook wel bedacht dat als Seth zijn gave zou gebruiken hij veel sneller droog zou zijn, maar de kans dat er iets fout zou gaan was nog redelijk groot. Daarnaast wilde ze niet dat Seth zijn gave te veel op één dag zou gebruiken. Ze gooide de handdoeken op de schoot van Seth en gebaarde dat hij moest boenen. Op Elias' vraag zei Aria niks, ze hoopte dat hij wel zou begrijpen wat ze zou willen. Zelf pakte ze ook een handdoek en begon ze te helpen drogen, tot er hard op de deur werd geklopt. "Doe open" hoorde Aria een harde mannenstem aan de andere kant van de deur zeggen, "We weten dat er hierbinnen mensen zijn". Verschrikt keek Aria naar Seth en Elias, zijn staart moest binnen nu en tien seconden weg zijn of ze hadden een heel groot probleem. Aria gebaarde tevergeefs naar Elias dat hij de deur maar open moest doen tot ze voelde dat Seth zijn staart erg heet begon te worden. Zo heet zelfs, dat Aria niet op tijd genoeg haar hand weg kon trekken. "Auw!!" slaakte ze verschrikt uit terwijl een pijnscheut vanuit haar hand haar hele lichaam liet beven. Aria keek naar beneden en zag haar hand rood wegtrekken. Op de achtergrond zag ze vaag dat Seth zijn staart weg was, maar dat had ze even geen aandacht voor. Aria had geen idee dat Seth zijn staart zo warm kon krijgen, en dat heeft ze op de harde manier geleerd. Een nieuwe pijnscheut trok vanuit haar hand haar lichaam door. Opnieuw liet een harde klap haar opkijken, deze keer kwam de klap van de deur. Een stel politieagenten en begeleiders stonden in de deuropening, liepen naar binnen en hielpen hen hardhandig met opstaan. "Protocol" zei de agent die Aria bij haar bovenarm vastpakte, "iedereen moet terug naar zijn kamers". Dit zei hij vlug waarna hij Aria met zich mee de deur uit trok. Dit keer nam Aria zich voor om niet tegen te werken, haar hand deed immens veel pijn dus wilde ze zo snel mogelijk in haar kamer zijn. Snel keek Aria achterom naar Elias en Seth die omringd werden door politie. Ze bleef naar hen kijken tot ze hen niet meer kon zien. De agenten begeleidden haar veilig naar haar kamer waarna ze haar naar binnen duwden, de deur sloten en deze ook op slot deden. Aria stond weer in haar oude en halflege kamer, maar het eerste wat ze deed was naar de badkamer snellen. Ze deed snel de kraan aan en trok haar handschoentjes snel uit. Ze liet haar vuurrode hand het koude water aanraken. Het verzachtte de pijn heel erg en het voelde erg fijn. Aria keek omhoog en haar spiegelbeeld ontmoette haar. Ze zag er anders uit dan vanochtend; haar haar zat niet goed meer en ze zag er erg moe uit. Even zuchtte Aria diep. Dit was zowel een van de beste dagen als slechtste dagen die Aria had beleefd op Golden Oak. Veel slechter zou het niet kunnen worden.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth baalde dat alle aandacht direct naar hem ging. Als dit gebeurde, had hij liever niet teveel blikken op hem. Deels omdat hij het gewoon ontzettend ongemakkelijk vond. Hij was nu eigenlijk naakt en zo, maar goed. Er was niet veel aan te doen.
Helaas was zijn grote blauwe staart niet hun enige probleem, aangezien er flink wat herrie op de gang was. Seth vloekte zacht en duwde Elias zachtjes wat van hem af. "Geef me ruimte, het gaat hier heet worden" zei Seth terwijl Aria hem vol gooide met handdoeken. Seth besloot ze om hem heen te leggen. 2 droog manieren werkten altijd sneller dan 1 tenslotte.
Snel richte Seth zijn handen op zijn lichaam. 1 richting zijn staart en 1 richting zijn bovenlichaam, maar hij lette niet op. Hij maakte zich teveel zorgen om wat er zich buiten afspeelde. Die agenten en beveiligers mochten hem echt niet zo zien. Dan zouden ze allemaal zwaar de sigaar zijn. Politie kwam hier niet voor de lol en de beveiligers waren met agenten in de buurt een flink stuk strenger. Ze zouden vast allemaal de schuld krijgen voor Seth zijn staart en zeker Elias verdiende dat niet. Het was net zijn eerste dag hier. Aria en hij waren al wat gewend, maar direct je eerste schooldag al straf krijgen? Dat was gewoon niet chil.
Seth schrok op uit zijn gedachten toen hij Aria hoorde schreeuwen. "Ow sorry" zei hij geschrokken en kreeg meteen zijn benen terug. Snel rukte hij de handdoeken van hem af en gooide ze onder Elias zijn bed. De dekens bedekten het, zodat er nergens te zien was dat Seth in een meerman was veranderd.
De deur werd open geslagen en Seth vroeg zich even af waarom er agenten in de school waren. Wat was er gebeurt dat ze allemaal naar hun kamers moesten? Ruw werd Seth overeind getrokken.
"Rustig aan, ik kom al" zei hij geïrriteerd en trok zichzelf los, waarna hij rustig naar de deur liep.
"Welkom op Golden Oak Elias, als je ergens vragen over hebt, weet je me te vinden" zei Seth met een zwakke glimlach tegen hem, waarna hij rustig mee liep naar zijn eigen kamer. Seth baalde aangezien hij nog ff snel wilde douchen in Aria haar kamer. Hij mocht er wel vaker douchen gezien de omstandigheden en net bij Lynn had hij niet echt de tijd voor een douche, aangezien ze hem eruit rukte. Nog steeds stonk hij naar opgedroogde koffie en dat vond hij erg irritant. Hopelijk mochten ze de volgende dag vroeg uit hun kamers zodat hij Aria nog eens kon vragen of hij snel haar badkamer mocht gebruiken voor zijn ouders kwamen.
Even haalde Seth een hand door zijn haren heen. Hij had echt zin in morgen. Het was al een tijdje terug dat hij zijn ouders zag. Een maand denk ik nu. Ze waren naar Amerika gereisd met Jason, zodat zijn vader hem kon zien. Het was onbekend hoe lang Seths oom nog in leven was, dus wilden ze een maand in Amerika blijven zodat Jason en zijn vader tijd met elkaar door konden brengen. Inmiddels moesten zijn ouders weer aan het werk en dus waren ze weer alle drie hier en konden ze hem in het weekend bezoeken.
Aangezien de deur inmiddels op slot was gedraaid, besloot Seth zichzelf om te kleden. Het had geen zin om wakker te blijven en het zorgde er alleen maar voor dat hij meer zin kreeg in morgen.
Daarom besloot hij vroeg naar bed te gaan. Seth zijn dromen waren vredig. Het waren dromen van vroeger, toen hij zijn ouders met hun werk hielp. Seth wilde zelf net als zijn ouders altijd zeebioloog worden en hielp zijn ouders dan ook regelmatig. Ironisch genoeg kon hij nooit zwemmen. In elk geval niet tot hij zijn krachten ontdekte. Seth was als kind zelfs een beetje bang voor water, aangezien hij eens bijna aan een verdrinkingsdood was ontsnapt, maar daar droomde hij niet over. Hij droomde alleen over de fijne dingen in zijn jeugd en terwijl hij droomde had hij niet door dat de dag waar hij al een maand zo erg naar uit keek, zijn ergste dag zou worden in zijn hele leven. Dat zijn leven nog meer op zijn kop zou staan dan ooit.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zaterdag, familiedag. Na gisteren begon Asa te twijfelen of de begeleiders hem zouden toestaan zijn familie te zien. Het was niet de eerste keer dat ze zoiets als straf gebruikten. Hij begon aan zijn dagelijkse routines, douchte zich, trok kleren aan. Ouders, vrienden en andere familie arriveerden meestal rond de middag. Natuurlijk mochten enkel die mensen binnen die op je lijst stonden. Wilde je er iemand aan toevoegen, dan moest je een hele procedure ondergaan, argumenteren waarom die persoon erbij moest. Het was belachelijk veel werk. Je naam werd omgeroepen wanneer ze aankwamen, al stonden de meeste mensen toch reeds aan de ontmoetingsruimte te wachten. Het was een grote zaal gevuld met stoelen, tafeltjes en zetels. In de hoeken stonden automaten waar je drank en voedsel kon verkrijgen. Sommige bewoners van Golden Oak mochten met hun familie de stad in. Meestal waren dat diegene die tot categorie één of twee behoorden. Asa had ook al enkele van die tripjes mogen maken, maar telkens had een begeleider hen op de voet gevolgd, alsof het zo al niet ongemakkelijk genoeg was. Familiedag klonk als de leukste dag van de week, maar voor velen was het een hel. Veel van de bewoners hadden door hun gaven geen familie meer of werden door hen gehaat. Het moest niet makkelijk zijn al die anderen te zien zitten, te lachen, zien hoe ze gesteund en getroost werden.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Hoewel Asa haar vertelde dat men haar niet zat was, wilde ze het geloven. Ze wilde geloven dat sommigen haar echt mochten. Het ding was, ze wist gewoon dat het niet zo was. "Ja, misschien," zei Louise, maar het was niet geheel overtuigend. "Ik hoop het, dan kan ik eindelijk normaal gaan leven." Als de gaven verwijderd konden worden, dat zou geweldig zijn. Ze kon dan weer naar huis, of ze kon naar de andere kant van de wereld verhuizen, waar ze niemand had vermoord en waar niemand de naam Louise Charlotte Durnin kende. Waar zou ze dan naartoe gaan? Australië? Canada? God, ze zou het niet weten. Weg van alles hier. En van haar ouders, die haar hebben laten vallen. Ze besefte zich dat ze niet eens wist wat ze wilde gaan doen als ze weg was van Golden Oak. Het instituut was echt haar hele leven geworden, er was geen toekomst voor haar. "Ik weet niet eens wat ik daarna zou gaan doen eigenlijk," gaf ze toe. Vroeger wilde ze astronaut worden. In de ruimte, waar ze alleen was en niemand die haar stoorde en niemand die ze pijn kon doen. Het was haar droom geweest, maar ja, ze zou het nooit kunnen. Wat anders? Hier werken? Nooit. Als ze hier weg ging, ging ze dat in stijl doen en nooit meer terugkeren. Of misschien kon ze bij de politie. De jongeren die problemen hadden zoeken en ze helpen. De ouders laten komen op Golden Oak, zodat de jongeren niet zo'n rotleven zouden hebben als zij nu had. Maar toen was de tijd op. Het was niet heel eerlijk, want ze moesten allemaal terug naar de slaapkamers. Shit, wat was er nu eens gebeurd? Ik hoop trouwens nog op de dag dat ik geen shit in mijn post hoef te gooien, maar het leven was nu nog behoorlijk shit dus sorry mensen <3. Asa verliet de isolatiecellen en Louise besloot maar te slapen. Het ging moeilijk en ze sliep weer nauwelijks.

De volgende ochtend werd ze weer uit de isolatie gezet. Ze ging meteen naar haar eigen kamer, om te douchen. Ze stonk en ze voelde zich ongelooflijk vies. Daarna verplaatste ze zich naar de ontbijtzaal. Oh, het was zaterdag. Louise kon toch niemand verwachten vandaag en zaterdagen waren altijd vreemde dagen. De helft vond het fantastisch, de helft kwam huilend terug. Zij ging het niet eens meer proberen. "Hey," zei ze slaperig naar degene die ook aan de tafel zat. Ze had al bijna twee dagen nauwelijks geslapen en hoewel ze gedoucht had, was ze nog steeds moe. "Zaterdag weer hé, laten we vanavond weer een drankavond houden. Ik heb nog wat over van de vorige keren, het kan op mijn kamer, dus nodig maar wat mensen uit, maar niet te veel graag. Zo groot is mijn kamer ook weer niet."

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Met een vork prikte Joana in haar brood. Ze was niet van plan om ooit nog uit bed te komen, maar toen ze besefte dat ze gister ook niet avond had gegeten, liep ze met tegenzin in haar pyjama naar de eetzal. De meeste mensen kwamen omgekleed en al ontbijten, Joana normaliter ook. Ditmaal was ze toch van plan om daarna weer haar bed in te kruipen en daarnaast was ze vroeg. Expres, zodat ze geen gesprekken hoefde aan te gaan en minder mensen haar nog half slapende hoofd zagen. "Hey," hoorde Joana plotseling iemand zeggen, wat haar deed opkijken van haar bord. Tegenover haar had Louise plaats genomen. De twee waren niet de beste vriendinnen, maar gingen wel normaal met elkaar om. Ze hadden tenslotte dezelfde vriendengroep en deden dus vaak dingen in groepsverband. Zo ook drankavonden, die Louise nu ook weer voorstelde te doen. "Sure," mompelde Joana, zonder Louise langer dan nodig aan te kijken. Drank kwam haar op dit moment wel goed uit, alleen wist ze niet of het zo lekker zou lopen als Asa ook kwam. "Wie wil je dat ik uitnodig?" vroeg Joana. Ze deed het alleen voor de drank vandaag, maar dit liet ze liever niet merken.

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
De volgende ochtend werd Seth extreem vroeg wakker gemaakt door een klopje op de deur. Zo vroeg dat het niet eens tijd was voor het ontbijt en even kreunde Seth zacht. Langzaam stond hij op, met enkel zijn trainingsbroek aan en deed slaperig de deur open. Voor hem stond een begeleider.
"Aangezien je ouders vandaag misschien komen, dachten we dat je je wel wilde opfrissen" zei de begeleider en Seth zuchtte zacht.
"Serieus waarom mag ik niet gewoon alleen douchen? Het is niet zo dat mijn gave gevaarlijk is of zo" zei Seth zuchttend, maar liet de begeleider binnen, waarna hij rustig naar de badkamer gingen. Daar haalde de begeleider de beveiliging van Seth zijn bad en liet het bad volstromen met warm water. Seth zelf pakte alvast wat kleding uit zijn kast en legde die in de badkamer neer, waarna de begeleider vertrok, zodat Seth zichzelf uit kon kleden en in bad kon gaan. De begeleider bleef altijd in zijn kamer wachten en de deur moest van hem open blijven. Niet bepaald veel privacy, al wist Seth dat hij niet onnodig ging kijken.
Snel kleedde Seth zich uit en dook het bad in, waarna hij zich eindelijk eens goed ging wassen. Hij was blij dat hij nog even in bad kon, voor hij zijn familie zou gaan zien na al die tijd al had hij liever gewoon de badkamer voor zichzelf zonder regels. Toen hij uiteindelijk helemaal klaar was, klom hij over de rand van het bad heen en wikkelde zijn staart in een grote handdoek, om vervolgens de rest van zijn lichaam af te drogen. De begeleider kwam ondertussen om het bad snel leeg te laten lopen en weer af te sluiten, waarna hij weer naar Seth zijn kamer ging zodat hij zichzelf rustig kon omkleden. Vervolgens haaldde de begeleider alle natte spullen uit de badkamer en droogde de badkamer helemaal goed af. Het was stiekem wel een voordeel aan zijn gave. Hij hoefde nooit schoon te maken. Waar de meeste bewoners hun eigen kamer moesten schoonhouden, kreeg Seth minimaal 1 keer per week een schoonmaakster die alles met een vochtig doekje deed en werd zijn badkamer ook altijd schoongemaakt. Hij hoefde alleen zijn bed te verschonen en af en toe te stofzuigen, de rest werd keurig voor hem gedaan, al mocht hij dan een paar uur niet in zijn slaapkamer komen.
Toen alles opgeruimd was, keek de begeleider aan. "Het is nog vroeg. Je kunt beter nu gaan ontbijten, er zijn niet veel die nu in de eetzaal zitten dus de kans op nat worden is klein" zei de begeleider, waarna Seth knikte en rustig naar de eetzaal ging. Hij had best wel honger gekregen aangezien ze gisteren ook geen avondeten hadden gekregen na omstandigheden. Nog steeds vroeg Seth zich af wat er precies was gebeurd. Hij had nog nooit agenten gezien op Golden Oak, wat was er zo belangrijk?

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Nog half versuft werd Lynn wakker. Niet alleen vanwege de uitwerking van het middeltje, maar ook vanwege deze dag. Zaterdag was bezoekdag. Al die tijd dat Lynn al in Golden Oak zat, was er tot nu toe niemand voor haar geweest. De enige die ze ooit op de lijst had laten zetten, was haar vroegere beste vriend uit haar laatste pleeggezin. Maar hij kwam nooit opdagen en Lynn vergat hem langzamerhand en daarmee ook zijn naam van de lijst te laten halen.
Lynn stond op en pakte wat sombere kleding uit haar kast. Want waarom zou ze zich vrolijk of netjes gaan kleden als er toch niemand kwam voor haar? Nadat ze zich haf omgekleed, verliet ze haar kamer en ging naar de ontbijtzaal, waar ze Louise en Joana zag zitten en ze liep er naartoe.
'Zei er hier iemand iets over een drankavond?' vroeg Lynn. 'Laat die maar snel beginnen dan, want ik ben daar wel voor in.' Even keek Lynn om zich heen om te zien of ze Clarissa ergens zag. Ze wilde weten hoe Clara eraan toe was..

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld