Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Lost Kingdom

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Ik schudde mijn hoofd "Rustig aan is er niet, straks trekt het naar je hart." zei ik en beet op mijn lip. Want daar was ik bang voor. Ik was klaar met deppen en stond dan op om nieuwe te maken, tot hij dan vroeg of het goed was gegaan. Ik vertelde het en stond met mijn rug naar hem toe terwijl ik bezig was. " Zo ver ik weet is er niemand mij gevold." zei ik en maakte de kruiden weer fijn voordat ik het in het water deed.
Dan draaide ik mij om als ik beweging hoorde en schrok toen de jongen uit het bed was. "Viggo stop!" zei ik maar hij had zijn shirt al aan. Ik stapte naar hem toe en pakte zijn handen. "Bij het riviertje, maar als je blieft, blijf nog liggen." smeekte ik en keek hem aan. Oké ik moest iets omhoog kijken, maar toch. "Je moet eerst aan sterken." zei ik en probeerde hem terug op het bed te duwen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo schudde zijn hoofd. ‘Maak je maar geen zorgen om mij’, zei hij en glimlachte zwak. Hij zou zich niet snel gewonnen geven.
Hij keek naar de rug van het meisje toen ze sprak en knikte. Hij wilde geen risico nemen. Hij was bang dat iemand hen zou vinden en het meisje mee zou nemen en dat wilde hij voorkomen. Hij zag hoe ze zich omdraaide en schrok en hoorde haar woorden, waarna hij haar handen om de zijne voelde. Hij schudde nogmaals zijn hoofd. ‘Ik red me wel’, zei hij rustig en bleef staan. Het koste hem wat moeite maar het lukte. ‘Ik wil dat je veilig bent, dat is belangrijker voor mij’, antwoordde hij en maakte zijn handen los. ‘Het lijkt me een goed idee dat we dan de andere kant van het riviertje nemen’, zei hij en pakte zijn rugzak. Hij negeerde zijn trillende benen en keek weer naar het meisje. ‘Ik wil je meenemen de bergen in, daar zullen we veilig zijn’,

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Toen hij zei dat ik mij geen zorgen moest maken, sloot ik kort mijn ogen en beet op mijn lip. Hoe kon ik geen zorgen om hem maken? Hij was ziek, en flink ook, straks door meer inspanning werd het erger.
Nadat ik hem probeerde terug op bed te duwen, en hij zijn handen weer los maakte uit de mijne. Bleef ik naar de grond staren. De tranen stonden al op springen. En niet veel later kwamen ze dan ook. Met een ruk draaide mij om en keek hem aan. "Viggo, verdomme!" schreeuwde ik zowat. Mijn stem trilde toen ik zijn naam zei. "Luister nou naar je lichaam, ik zie je gewoon vanaf hier trillen, je staat op in zakken en ik wil je niet dood hebben." Ging ik door. "Het zit zowat bij je hart Viggo, snap je niet in welke situatie je zit!"
Het liefst wilde ik hem slaan, maar hield mijzelf in. Toch gebeurde er wat, de lichtbollen kwamen opzetten, normaal zouden dan kleine steentjes zijn of andere kleine items, maar deze kwamen uit het niets om mij heen. Zelf had ik het niet door dat dit gebeurde want ik bleef hem alleen verdrietig en bezorgt aan kijken, maar ook met wat woede.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Hij verzette zich tegen haar geduw en maakte zijn rugzak los om te zien of er genoeg materialen in zaten voor de reis. Hij schrok van de reactie van het meisje en liet zijn rugzak op de grond vallen. Hij zag haar tranen en beet hard op zijn lip. Hij wilde niet dat Loreen zich zo voelde. Hij slikte door haar woorden. Hij had niet verwacht dat het zo erg met hem zou zijn. Hij stapte voorzichtig naar haar toe en legde zijn hand op haar wang. Hij begreep haar zorgen maar hij wilde niet dat het meisje gevaar liep. Haar veiligheid stond voor hem voorop. ‘Ik wil dat je veilig bent’, zei hij zacht. ‘Je bent de eerste persoon in jaren waar ik me echt mee verbonden voel en ik wil je niet kwijt’, ging hij zacht verder. Ze was belangrijk voor hem.
Hij keek verbaasd naar de lichtbolletjes en keek daarna naar het meisje. 'Het spijt me dat ik je boos heb gemaakt, dat is niet mijn bedoeling', zei hij zacht maar eerlijk. Hij vertrouwde de lichtbolletjes niet.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Ik voelde hoe mijn hart zowat in mijn keel zat, dat negeerde ik en bleef hem aan kijken tot hij zijn tas liet vallen en naar mij toe liep. Zijn hand voelde ik op mijn wang, kort sloot ik mijn ogen, maar opende deze weer. "We zijn veilig, voor nu." zei ik. Maar door zijn woorden slikte ik en glimlachte even. Mijn hand legde ik op die van hem en keek hem aan. "En jij bij mij." zei ik zachtjes. Maar als ik hem hoorde zeggen dat hij mij boos had gemaakt, schudde ik mijn hoofd. "Ik wil gewoon niet dat het nog erger word dan dat het nu is. Door de inspanning van het rennen, denk ik dat het erger is geworden." zei ik en sloeg mijn ogen neer, terwijl ik dat deed, vervaagde de lichtbolletjes iets. Ik keek hem dan weer aan. "Maar als je blief Viggo, vorzeer je zelf nou niet voor mij." zei ik en glimlachte.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo keek naar het meisje en knikte langzaam. Hij wilde haar geloven ook al had hij het gevoel dat er iets zou gebeuren. Er was een jager in de buurt geweest, dan zouden er waarschijnlijk nog anderen inde buurt zijn of komen.
Hij glimlachte even door haar woorden. Het deed hem goed om dat te horen. Het was alsof de leegte in zijn binnenste langzaam werd gevuld en daar was hij blij om.
Hij knikte nogmaals. ‘Ik snap het ook wel’, zei hij zacht. ‘Ik zal rustig aan doen, okay?’, zei hij toen en streelde voorzichtig langs haar wang met zijn duim. Het was niet iets voor hem om rustig aan te doen, als sinds dat hij klein was hield hij er van om in de natuur te zijn en om in de weer te zijn maar hij wilde het doen voor Loreen. ‘Jouw veiligheid is belangrijk voor mij’, antwoordde hij en glimlachte weer even. Hij zag dat de lichtbolletjes wat waren vervaagd en hij keek naar het meisje. ‘Hoe doe je dat?’, vroeg hij zacht. Hij vond het interessant.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
LoreenIk haalde diep adem en probeerde weer te kalmeren. Maar toch voelde ik mijn hart nog flink kloppen. Hij wilde door dat snapte ik, maar hij moest nu gewoon rusten en de kruiden hun werk laten doen. Ik keek hem weer aan en voelde zijn duim over mijn wang gaan. Mijn andere hand legde ik op zijn hart en sloot mijn ogen even maar keek hem weer aan als hij zei dat die rustig aan zou doen. "Dank je." zei ik zachtjes. Dan stapte ik iets naar voren en legde mijn hoofd tegen zijn borst aan. Dan hoorde ik zijn woorden en beet op mijn lip. Ik snapte gewoon niet waarom hij mij zo wilde beschermen. Ik moest het gewoon laten rusten, maar toch.Even was het stil tot ik hem weer hoorde. Wacht lichtbollen? Ik keek meteen om mij heen. Meteen keek ik verward naar de bolletjes en schudde mijn hoofd. "Geen idee" zei ik en keek hem aan. "Normaal pak ik natuurlijke materialen om ze te maken maar ik zie niks liggen dat ik hier kon pakken." zei ik en slikte. Had ik het nu dan zo dat ik het zo op kon roepen?

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo voelde haar hand op zijn hart en glimlachte even, waarna hij nog even over haar wang wreef. Hij liet toen langzaam zijn hand zakken. Hij knikte. ‘Ik wil niet dat ik je boos of verdrietig maak’,antwoordde hij zacht en voelde hoe ze haar hoofd tegen zijn borst legde. Hij sloeg zijn armen om haar heen en liet zijn handen op haar rug rusten. ‘Het komt wel goed’, zei hij zacht.
Hij zag haar verwarde blik toen ze om zich heen keek en wreef langzaam langs haar rug. ‘Misschien komt dat wel door je emoties’, zei hij en keek naar haar. Het was maar een gok, hij had er niet zo veel verstand van. Hij merkte dat hij weer moe begon te worden en zette langzaam een paar stappen achteruit, waarna hij zich op het bed liet zakken en het meisje naast hem trok.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Ik zuchtte toen hij dat zei beet op mijn lip. "Het is gewoon, zoals ik eerder zei, ik wil je niet weer kwijt." zei ik nog voordat ik tegen hem aan ging staan. Zijn armen voelde ik dan om mij heen en glimlachte even.
Maar daarna keek ik verward om mij heen naar de bollen. Dan weer naar hem en haalde mijn schouders op. " Geen idee, zou kunnen." zei ik en knikte even. Het kon niet anders, maar daar moest ik zelf achter komen.
Viggo zag ik naar achteren stappen, en trok mij niet veel later mee het bed op. Ik ging naast hem zitten en glimlachte. "Probeer nou nog wat te slapen, of gewoon liggen. Ik ga nergens heen." zei ik en veegde enkele plukken haar van hem naar achteren.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo knikte. ‘Je zult me niet weer kwijtraken’, antwoordde hij zacht en streelde door haar haren. Hij wilde niet dat het meisje zich zorgen maakte. ‘Ik vind het wel cool’, zei hij over de lichtbolletjes. Hij vond haar krachten interessant en wilde er graag mee te weten over komen. Hij vond het fijn om met haar te praten.
Hij schudde zijn hoofd. Hij durfde niet te gaan slapen, hij was bang dat het weer zo moeilijk zou worden om wakker te worden en dat hij weer van die rare dromen keek. ‘Ik rust liever’, zei hij zacht. Hij wilde graag bij het meisje blijven. Ze zei dan wel dat ze nergens heen zou gaan, toch was hij bang dat hij haar zou verliezen. Hij liet haar langzaam los en ging moeilijk liggen. Hij gromde zacht en legde zijn hoofd op het kussen. Hij keek weer naar Loreen en wilde wat zeggen maar begon toen te hoesten. Hij ging overeind zitten en hield de mouw van zijn shirt voor zijn mond. Toen hij langzaam gestopt was met hoesten zag hij kleine spetters bloed op zijn mouw. Hij slikte en draaide de mouw naar de binnenkant van zijn hand zodat het meisje het niet zou zijn. Hij wilde het niet nog erger maken dan het al was.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Even grinnikte ik toen hij zei dat het cool was. Wat het betekende wist ik niet, maar dat maakte mij niet uit. "Dank je." Zei ik maar en glimlschte. Nu moest ik toch maar eens meer gaan oefenen en uitzoeken wat ik nou voor krachten had. Het genezen kende ik, de bollen ook, maar hoe ik er het beste mee om moest gaan wist ik dus gewoon nog niet. Zeker nu ik geen organische dingen nodig had om ze op te roepen. Ik haalde even diep adem en keek naar Viggo die was gaan liggen. "Ik snap dst je niet wilt slapen, je was zeker een lange tijd in de nachtmerrie." Zei ik en beet op mijn lip. "Viggo ik..." stamalde ik en keek naar mijn handen, de bolletjes waren inmiddels verdwenen. Alleen ik schrok toen hij begonte hoesten, en keek hem bezorgt aan. "Ik maak nog wat kruiden thee." Zei ik en stond op.
Rusrig begon ik het water weer op te warmen en stopte de kruiden er later in, liet het even staan en liep dan met de mok naar hem toe. "Als je blieft." Zei ik en glimlachte. Zelf ging ik op het bed zitten bij zijn voeten en keek naar hem. Misschien kon ik proberen om de lichtbollen weer op te laten komen, zonder de organische hulp middelen. Hij zei dat het metmijn emoties kon zijn. Daar kon ik op oefenen, alleen binnen durfde ik het niet. Hoe moest ik het dan doen?

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo glimlachte even naar Loreen toen ze hem bedankte en sloot even zijn ogen maar al snel opende hij ze weer. Hij wilde het niet riskeren om in slaap te vallen.
Hij knikte door haar woorden. ‘Veel snap ik er niet van’, antwoordde hij. ‘Ik was op zoek naar iets maar ik kon het niet vinden’, ging hij verder. ‘En daarna zag ik een klein meisje. Het was raar, toen ik haar zag.. voelde ik me compleet’, zei hij en fronste even bij zijn woorden. Hij keek naar haar toen hij haar hoorde stamelen. ‘Ja?’, vroeg hij zacht.
Hij veegde met zijn mouw langs zijn mond toen het hoesten was gestopt. ‘Je hoeft het niet te doen’, zei hij schor. Hij vond het erg lief van haar maar hij wilde haar niet tot last zijn.
Hij zag haar al snel weer met de mok en glimlachte zwak. Hij nam voorzichtig de mok in zijn handen. De warmte voelde goed tegen zijn koude handen. ‘Dankjewel’, zei hij zacht en nam een klein slokje, waarna hij zijn aandacht weer op Loreen vestigde.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Ik luisterde naar wat hij vertelde over zijn droom. Zachtjes beet ik weer op mijn lip. Dat was last als je ergens naar op zoek was maar niet kon vinden. Kort knikte ik. Maar als hij zei dat hij een meisje tegen kwam maar ook niet herkende wie het was keek ik hem alleen aan. Verder zei ik niets, tot ik alleen zijn naam zei.
"Ik Eh..." stamelde ik weer en begon aan mijn jurk te vriemelen. Maar stond dan op om de kruidenthee te maken. Deze gaf ik aan hem en was gaan zitten. "Hoe, hoe kan ik het beste oefenen?" vroeg ik en keek hem aan. "Binnen is niet handing." zei ik en keek naar de grond. "Ik weet ook niet hoe ik moet beginnen." misschien wist hij hoe ik het beste kon gaan doen. Het was inmiddels ook weer donker buiten. Dus daarnet was het al riskant dat het was gekomen. Zo konden de jagers toch eventueel zien dat we hier waren.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo bleef naar het meisje kijken. Ze had veel weg van het meisje uit zijn droom. Hij zou het haar nog wel kunnen vragen maar hij wist niet precies hoe hij het haar zou moeten vragen. Hij wreef weer even voorzichtig langs haar wang. ‘Je mag het me gerust vertellen’, zei hij zacht nadat hij haar hoorde stamelen en glimlachte even naar haar.
Hij dacht even na over haar woorden. ‘Je zou kunnen beginnen met het denken aan iets wat je veel emoties geeft, wat je bijvoorbeeld woedend maakt’, zei hij toen. Daarnet voelde ze ook een mengeling van gevoelens en toen was het ook gebeurd. ‘Maar ik denk dat het een goed idee is om het te doen wanneer het buiten licht is, dan kun je buiten oefenen’, zei hij en glimlachte even naar haar. Hij hield de mok in zijn handen en nam nog een slokje.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen

Zijn hand langs mijn wang voelde fijn aan. Even glimlachte ik erdoor en keek weg. Ik stond al snel weer op en schonk ook maar wat thee voor mijzelf in, ik had inmiddels ook wel erge dorst gekregen. Ik ging weer zitten en staarde even naar de dampen wat er vanaf kwam. "D-dat zou kunnen." daarnet was ik inderdaad was boos toen ze dus op waren gekomen. Maar wat ze dan konden doen, als ik boos bleef. Zouden ze dan ontploffen? Ik wist het gewoon niet.
Ik knikte als hij zei dat het beter was als het licht was. Wat ik ook wel snapte." We kunnen kijken of we morgen verder kunnen, als je je wat beter voelt." glimlachte ik dan. "z-zal ik weer wat zingen?" vroeg ik dan. Want ik wist niks anders te doen. "O-of jij weet iets om te doen wat niet al te veel inspanning geeft." glimlachte ik.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld