Rye schreef:
Lynn grinnikte. 'Het is al goed, ik heb me er overheen gezet,' zei ze. 'Het is gewoon... Het enige wat ik gewoon nooit zal vergeten, waren haar blikken.' Ze zuchtte even. 'Het maakte niet uit wat ik deed, ik kon haar altijd in mijn ogen zien staren. Telkens was het alsof er dan een grijns op haar gezicht verscheen en ze zichzelf herinnerde dat... dat mijn ogen...' Lynn beet even op haar lip. 'Dat die ervoor zorgen dat ik nooit "perfect" zou worden, hoe veel ik ook probeerde.'