Rye schreef: Lynn schudde haar hoofd. 'Nee, het ligt heel anders,' zei ze. 'Al heb ik dit van Owen, heb het nooit van haar zelf gehoord.' Ze zuchtte diep en stopte voor een stoplicht. 'Schijnbaar liep hun relatie al slecht en mijn moeder dacht "hey, misschien helpt een tweede kind om de liefde weer aan te wakkeren", maar dat mislukte. Dus volgens haar ben ik mislukt en heeft mijn bestaan geen nut.' vatte ze de situatie samen.
Rye schreef: Lynn haalde haar schouders op. 'Door dat gekke idee ben ik op de wereld gekomen. Of dat heel positief is weet ik ook niet, maar het is iets.' zei ze.
Duchess schreef: Duke keek Lynn even ongelovig aan. 'Ik zal mijn preek voor me houden,' zuchtte hij, grotendeels omdat hij wist dat het een heel hypocriete zijn zou.
Rye schreef: Lynn zuchtte zacht en knikte. Ze had haar depressieve gedachten ook voor zich moeten houden. Om de stilte een beetje te vermijden, zette ze maar de radio aan.
Rye schreef: Lynn begon te glimlachen toen ze één van haar favoriete nummers hoorde op de radio. Ze probeerde zichzelf stil te houden, maar nadat ze wat afgeleid werd tijdens het rijden begon ze toch onbewust mee te neuriën.
Duchess schreef: Duke keek even op en naar Lynn toen ze begon te neuriën, maar keek bijna gelijk weer naar buiten. Het was niet echt storend. Het was niet vals, of iets dergelijk, dat scheelde.
Rye schreef: Lynn keek hem even kort aan, waarna haar ogen weer op de weg gericht waren. 'Klassiek, neem ik aan, maar zijn het sonaten, concerto's, etudes? Bach, Mozart, Strauss?