Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ A couple drinks, to numb the pain *

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
Een zwakke glimlach speelde toen toch wel op mijn gezicht waardoor de kuiltjes in mijn wangen zwakjes tevoorschijn kwamen. De manier waarop ze het zei gaf mij gewoon het gevoel alsof ze het echt meende en ik haar oprecht niet lastig viel. Hij voelde zich ook plots heel erg op zijn gemak bij haar en vond dat wel fijn. Iets in hem werd er ook echt heel erg blij van dat ze hem nog steeds vast hield. Het was het deel in hem dat al wist over zijn oprechte gevoelens naar haar, het deel dat hij probeerde te negeren sinds hij niet wilde dat hij het geen wat er nu tussen hen speelde verpesten zou. Het deel dat hij op elk moment rond haar wilde onderdrukken, hopend dat ze niks over zijn gevoelens door zou krijgen. Hij had namelijk wel het gevoel alsof ze mensen erg goed doorzag. Daar was hij best bang voor. Dat ze hem door zag en zo achter zijn gevoelens voor haar kwam. "I'm just really happy that you were here for me, even though you absolutely didn't have to. It uh, it means a lot to me," zei ik haar toen toch toen ze zei dat er geen reden was om haar te bedanken, want voor mij was er wel een reden. Ik liet hierna voorzichtig mijn armen van haar weg zakken, om haar zo voorzichtig los te kunnen laten en haar aan te kijken, al zag ik er waarschijnlijk echt niet uit. Voor het eerst boeide het mij dan ook of ik er wel of niet goed uit zag. Ik wilde er goed uitzien voor haar. Ik kon het niet laten om even zacht te grinniken om haar opmerking. "Well maybe next time I'll still try to hold it in a bit longer than breaking on the males bathroom floor from some random club," zei ik wat nonchalant.

Traveller
Popster

Traveller schreef:
Allison.
‘Of course I had to, silly. I can’t just walk away and pretend like nothing happened when I know someone’s not okay.’ Dat was ook niet helemaal waar. Ik had namelijk wel vaker weggelopen en er dan later niets meer over gevraagd. Maar dat soort mensen verdienden soms mijn aandacht ook gewoon niet, want zij zouden precies hetzslfde bij mij terug doen. Ik wist zeker dat niemand in mijn vriendengroep zo bij me zou zitten als ik daar zat. Niemand. Ze zouden zelfs misschien een foto maken en die dan online plaatsen om er zelf heel hard om te kunnen lachen en dsn zou ik niet anders kunnen dan er ook maar een grap van maken. Zo ver zou ik het dus ook niet laten komen. Ik liet hem vervolgens ook helemaal los en ging weer wat rechter op “zitten.” Zitten was het niet, want ik zat nog steeds op mijn knieën die inmiddels ook ontzettend pijn deden en de enorme hakken die ik aan had zaten ook verre van prettig. Ik voelde me dus helemaal niet comfortabel, maar dat had niets met hem te maken. Ik lachte even om zijn opmerking. ‘Next time I wouldn’t mind sitting here either though I hope this will just be a one time thing.’ Voor hem natuurlijk. Hij had zich wel zwaar kut moeten voelen om hier zo te zitten huilen. Dat deed je niet zonaar. Bovendien zou er een grote kans zijn geweest dat er iemand binnen was gelopen, wat gelukkig niet zo was. Als dat wel zo was had ik die persoon met een grote mond weer naar buiten gestuurd en gezegd dat die maar naar de damestoiletten moest gaan. Hier hoefde nu niemand te komen. ‘Are you feeling a bit better now?’

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
"Well, not many people would do that, so thank you once again. It really means a lot to me." Ik had geen schaamte in het bedanken van haar, en ze mocht ook zeker weten dat het veel voor mij betekende. Zo een actie zou echt niet iedereen doen en dat maakte haar wellicht wel speciaal, al wist ik al wel dat ze erg speciaal was. Ze was niet zoals de meeste mensen, ik had wel respect voor haar opgebouwd hoewel ze niet altijd de aller aardigste was, dat was ik ook niet. Niemand was echt altijd aardig tegen iedereen, en anders waren ze wel gemeen achter iedereens rug om. Dat soort mensen waren er heel veel. Ik keek toe hoe ze wat rechter op ging zitten en zag toen pas dat ze op haar knieën zat. Ik kon me alleen maar voorstellen dat dat erg vervelend zat. Ik merkte intussen ook op hoe mijn been in slaap gevallen was door de houding die ik toen ik hier voor het eerste neerzakte had aangenomen, ik was nog niet van positie veranderd en daardoor was de bloed circulatie bij mijn been gestopt waardoor hij 'in slaap viel'. Ik knikte even bij haar woorden. "I can promise you it's just a one time thing," knikte ik. Het was geen volledige leugen. Ik verwachtte niet dat er nog een keer zou zijn dat ik hier, in deze club op deze plek zou zitten huilen. Maar de gevoelens waren zeker geen eenmalig iets. Het was een vlaag die eens in de zo veel tijd over mij heen trok, soms bleef hij maar even zoals nu. Soms hing hij dagen, misschien zelfs weken over mijn hoofd en dan was ik absoluut niet een leuk persoon om rond te zijn. Alles behalve dat zelfs. Opnieuw knikte ik even naar haar. "Yeah, a lot. Thank you." Ik kon maar niet stoppen met haar bedanken en ik hoopte echt dat ze het niet erg vond, ik was haar gewoon erg dankbaar, en veel bedankt en sorry zeggen was iets wat ik maar iets te vaak deed.

Traveller
Popster

Traveller schreef:
Alli.
Ik glimlachte alleen een beetje als “antwoord.” Ik dacht inderdaad niet dat veel mensen hier zo lang zouden blijven zitten als dat ik had gedaan, maar ik zou het niet over mijn hart hebben gekregen om weg te lopen. Al zou je me een miljard dollar geven, dan nog deed ik dat niet. ‘Okay, good.’ Ik wilde hem niet vertellen over het soort mensen dat hier rond liep en hem dan wellicht belachelijk had gemaakt. Dat had namelijk heel erg goed kunnen gebeuren. Dat zou alleen nooit gebeuren zolang ik hier zat, want dan had ik meteen een grote mond en volgens mij kenden de meesten mij hier wel. Dan wisten ze ook dat ze geen ruzie met me moesten krijgen, want ik bleef net zolang doorgaan totdat ze er spijt van zouden krijgen. Zeker in een situatie als deze. Ik grinnikte toen hij me voor de honderdste keer bedankte. ‘You should seriously stop thanking me. My ego is gonna get so much bigger than it already is.’ Zo heel erg groot was die nou ook weer niet, maar zo deed ik wel bij anderen. Ik was ook absoluut niet een onzeker persoon, maar ik was ook weer niet helemaal gek van mezelf. Ik wist heel erg goed wat er aan mij mankeerde en dat ik echt niet altijd een goed mens was. Het grootste gedeelte was ik niet een goed mens, want zodra mijn vriendinnen gingen roddelen deed ik net zo hard mee. Dat was natuurlijk ook ontzettend hypocriet, want ik was eigenlijk geen haar beter dan de rest ook al dacht ik dat altijd. Was het maar zo! Maar nee hoor, ik was gewoon precies hetzelfde, alleen met dan een beetje meer hersenen.

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik grinnikte zachtjes door haar reactie op mijn bedankje. "Yoour ego is not that big, and I'm sorry but thanking people too much is in my blood, I can't stop it even if I wanted it," zei ik eerlijk met een zwakke glimlach op mijn gezicht. Het was iets dat bijna iedereen in mijn familie deed. Al mijn broers zeker. We konden uren vast zitten in een cirkel van bedankjes en excuses naar elkaar toe. Het was gestoord. Maar het was hoe wij waren. Het was hoe ik was, en ik zou het niet kunnen veranderen. Ik zou het niet eens willen veranderen. Het was wie ik was en hoewel ik niet perfect was, was ik nog wel trots op wie ik was. Ik was namelijk altijd mijzelf. Al, ik probeerde altijd mijzelf te zijn. Zacht beet ik even op mijn lip en ik keek om me heen. "Do you want to like, get out of here?" vroeg ik toch nog wat zenuwachtig. Ik hoopte niet dat mijn vraag haar het verkeerde idee gaf. Ik herinnerde dat ze had gezegd dat ze niemand hier echt leuk vond, dus ik hoopte dat ze wellicht wel gewoon weg wilde gaan. En anders dan was dat maar zo, ik ging sowieso wel weg. Ik had geen zin om hier nog veel langer te blijven, daarnaast had ik best wel trek gekregen. En als mijn vrienden mij nodig hadden of dat ik hen moest ophalen dan zouden ze mij wel bellen. Daar was ik super zeker over. Dat zouden ze altijd wel doen als het nodig was, zelfs als ik niet mee was gekomen in het begin. Dan zou ik alsnog 's nachts gebeld worden of ik hen kon komen ophalen.

Traveller
Popster

Traveller schreef:
Allison.
Het feit dat hij niet kon stoppen met bedanken was me inderdaad bekend geworden. Ikzelf was helemaal niet zo. Eén keer een bedankje zeggen en dan vond ik het wel weer goed. Voor mij ging het er meer om dat je het zei en dan was bij mij na een keer de boodschap al wel duidelijk. Ik zei toch ook niet vijf keer mijn naam als ik me moest voorstellen? ‘Nah, it’s fine.’ Een beetje verward keek ik hem aan toen hij vroeg of ik hier weg wilde. Wat? Dat was precies de vraag die jongens me stelden als ze een leuke nacht wilden hebben. ‘Wait, what?’ vroeg ik toen dus ook verward. Waarschijnlijk vatte ik het helemaal verkeerd op, want ik kon me niet voorstellen dat hij het op zo’n manier bedoelde. Bovendien zou ik dat niet doen; met niemand niet. Niet vanavond althans. Ik zat ook helemaal niet meer in de feeststemming en moest er dus ook niet aan denken om dat soort dingen te gaan doen. Het enige wat ik nog wilde doen was gaan slapen, al zou dat ook niet meteen kunnen want ik moest er eerst een kilo make-up zien af te halen. Dat was eigenlijk ook wel jammer, want ik had echt mijn best gedaan om er leuk uit te zien, maar ik had het grootste gedeelte van de tijd hier op de grond gezeten waar letterlijk niemand me zag. Al zou ik dit de volgende keer nog weer doen, want ik vond het ook helemaal niet erg om moeite te doen voor mijn uiterlijk. Ik vond het wel leuk om me een beetje op te doffen, want voor mijn werk kon dat absoluut niet. Natuurlijk had ik dan wel wat make-up op en deed ik mijn haar netjes, maar dan kon ik het niet zo overdreven doen als avonden zoals deze.

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik moest zacht lachen om haar reactie op mijn vraag en schudde mijn hoofd. "Not like that, God no. I'd never. I meant just go outside and ditch the party." Ik kon het niet laten om tijdens mijn woorden toch zacht te lachen. Het zou nog eens wat zijn als ik het wel op zo een manier meende, dat had dan toch nooit gewerkt. Welke jongen zou nou proberen iemand in bed te krijgen na een situatie zoals dit. Waarschijnlijk waren er wel jongens die dat zouden doen. De gedachte gaf me wel de kriebels, dan zou je je toch wel een beetje verraden voelen? Dan ben je er eerst helemaal voor dat persoon geweest om vervolgens te hebben dat ze in je broek proberen te komen. Ik wist van mijzelf dat ik zoiets nooit zou doen. Ik had het al nooit gedaan. Dan zou ik zeker niet proberen het op zo een manier eens te doen. Daarnaast woonde ik samen met iemand, ik zou het Adam nooit aan kunnen doen om iemand mee naar huis te nemen wat hij dan aan moest horen. Hij was nog zo lief om enkel met zijn vriendin dingen bij haar thuis te doen. Ik was zo lief om helemaal niks te doen. Natuurlijk deed ik dat niet enkel voor hem. Ook voor mezelf. Ik had voor mijn gevoel gewoon nooit de juiste gevonden. Daarnaast was mijn laatste relatie toen ik achttien was en dat was met een meisje uit Australië, we kende elkaar enkel over het internet dus er waren niet echt dingen die we konden doen. Daarvoor had ik enkel met mensen toen ik nog voor mijn gevoel te jong was en toen ik er nog niet klaar voor was. Nu was ik wellicht er wel klaar voor, maar ik wachtte nog op het juiste persoon, ik was niet van plan met de eerste de beste in bed te duiken. Dat vond ik idioot. Wellicht was het een ouderwetse instelling, maar ik wilde gewoon wachten en ik had het recht om dat te doen. Niemand kon mij zomaar gaan dwingen in dingen die ik niet wilde.

Traveller
Popster

Traveller schreef:
Allison.
‘Oh..’ zei ik met een lachje waarna ik even opgelucht adem haalde. Gelukkig maar, want anders was ik echt heel erg boos geworden. Zo boos dat ik mezelf nog wel in staat achtte om hem zo in zijn gezicht te slaan. Dat zou namelijk écht heel erg lullig zijn en zoiets had niemand me ooit geflikt. ‘Yeah, sure,’ knikte ik. Ik zou dat ook heel erg raar vinden nu, want er hing absoluut niet zo’n sfeer hier. Als er nou al een bepaalde spanning hing zou ik het begrijpen en dan was ik er zelfs misschien wel in mee gegaan, maar dat was er totaal niet. Ik besloot om maar alvast op te staan, al ging dat ook niet zo heel erg makkelijk op deze torenhoge hakken en met het jurkje dat ik aan had. Ook hij hoefde mijn ondergoed niet te zien. Ik was overigens enorm blij dat ik weer kon staan, want het zat echt totaal niet comfortabel en het deed zelfs een beetje pijn. Ik trok mijn jurkje vervolgens iets naar beneden zodat het weer recht zat. Ik vond het totaal geen probleem om nu naar huis te gaan. Ik had er zelfs zin in! Ik was helemaal niet moe of zo, maar ik zag het echt niet meer zitten om nog meer drankjes te halen en te dansen met een stelletje dronken mensen. Ik had absoluut de behoefte niet om met vreemde jongens te praten en ze steeds te moeten afwijzen, want dat was eigenlijk wat ik op iedere avond uit deed. Ik praatte met ze, kwam erachter dat ze maar één ding wilden en liep weg. Zo kon dat heel de avond doorgaan. Soms was dat grappig als je zelf ook iets teveel had gedronken, maar vaak dronk ik niet eens zo heel erg veel.

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
"It would be a real dick move to actually ask something like that after what just happened," grinnikte ik toch wel zacht. Als ik een vrouw was en een gast had dat bij mij gedaan had hij zo een klap in zijn gezicht kunnen verwachten. Zo iets flikte je niet. Dan was het gewoon alsof je je hele verdriet gefaket had om iemand in bed te krijgen. En mensen die dat zouden doen waren echt zielig en verdiende het niet eens om iemand in bed te krijgen. Toen ze op stond plaatste ik mijn handen op de grond om mijzelf vervolgens ook overeind te duwen. Al snel stond ik gelukkig weer. Ik veegde even wat stof van mijn broek af en keek vervolgens op naar Allison. Het duffe toilet licht scheen langs haar gezicht en de manier waarop haar huid leek te stralen onder de zwakke stralen licht die kwamen elke keer als er een auto langs reed. Het zicht was adembenemend en ik moest mijn best doen niet al te lang naar haar te staren, ik wilde niet eng overkomen. Snel keek ik toen maar ook weg van haar gezicht. "Uh, what do you want to do? I can uhm, give you a ride home if you want to?" bood ik haar toen maar aan. Wellicht wilde ze namelijk toch niks met mij doen en gewoon naar huis. Dan vond ik het echt geen probleem om haar thuis te brengen. Het was het minste dat ik kon doen, zeker na wat zij net voor mij gedaan had. Ik was haar er ook enorm dankbaar voor, maar dat wist ze inmiddels wel. Ik had het volgens mij wel vaak genoeg gezegd om echt duidelijk te maken.

Traveller
Popster

Traveller schreef:
Allison.
'Yeah, I know. Which is why I got like super confused,' grinnikte ik. Ik vond hem sowieso niet het type persoon die dat zomaar zou vragen. Ik wist niet waarom, maar ik had gewoon het gevoel alsof hij dat niet zou doen. Dan vond ik mezelf daar nog meer het type voor en dat zou ik ook helemaal niet snel voorstellen. Ik had het volgens mij nog nooit gedaan, want dat zou ik gewoon heel erg ongemakkelijk vinden. 'Oh, you wanna go home already?' vroeg ik aan hem. Het maakte mij helemaal niet uit. Ik kon van alles doen en hij hoefde me ook niet per se thuis te brengen; er reden immers toch duizenden gele taxi's hier buiten rond die me allemaal heel erg graag naar huis zouden brengen. Ik zou het een beetje lullig vinden als hij me naar huis moest brengen, ook al woonde hij letterlijk twee minuten van me vandaan, dus echt ver was het niet. Nu ik recht stond kon ik ook in de spiegel kijken, maar dat kon ik volgens mij beter niet doen. Dat gaf me meteen de neiging om mijn make-up bij te werken en om mijn haar te fatsoeneren, ook al zat het nog niet echt verschrikkelijk lelijk of zo. Bovendien ging ik nu toch weg, dus ik hoefde er niet per se meer mooi uit te zien, maar het was gewoon een soort van dwang dat ik dat heel erg graag wilde doen. 'One second though...' zei ik terwijl ik toch richting de spiegel liep en terwijl ik dat deed mijn liquid lipstick uit mijn veel te kleine tasje haalde en het heel erg snel bijwerkte. Dat koste me misschien drie seconden en dan was ik wel weer klaar, maar ik kon er niet tegen dat het dan niet perfect zat. Dat moest gewoon perfect zitten.

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik knikte even naar haar. "Yeah I get that." Ik snapte wel waarom het wat verwarrend was. Maar ik was gewoon niet echt gewend dat dat was hoe anderen iemand mee naar huis vroegen. Ik vroeg nooit iemand mee naar huis maar meestal als ik me verveelde en een van mijn vrienden zich duidelijk ook verveelde vroeg ik wel gewoon of ze weg wilde, op dezelfde manier zoals ik net aan Allison vroeg. Ik was het gewoon zo erg gewend inmiddels dat het niet meer raar klonk voor mij. Als ik al iemand mee naar huis zou vragen op zo een manier zou ik het al helemaal niet zo vragen. Dat was ook gewoon een beetje laf naar mijn mening. Zeker niet iets waar iemand zin van zou krijgen. Ik keek kort op naar haar en schudde mijn hoofd gelijk. "No no, it's just uh.. I thought maybe you wanted to go home maybe," zei ik toen maar snel. Ik hoefde zelf nog niet naar huis. Als zij naar huis wilde zou ik haar wel thuis brengen als ze dat wilde en dan zou ik waarschijnlijk zelf wel wat rond dwalen op straat. Dat ik geen zin had meer in het feestje betekende niet dat ik gelijk naar huis wilde. Dan ging ik gewoon naar het park of iets, ergens op een straat hoek een hotdog halen en gewoon wat rond wandelen. Daar kon ik mij wel mee vermaken. Alles van mijn omgeving goed bekijken, plekken bezoeken waar ik nooit anders kwam. Ik kon er wel goed van genieten. In het park zitten vond ik ook prima, al werd je vaak weg gestuurd na een bepaalde tijd omdat het park dan sloot, zo wilde ze voorkomen dat er zwervers in het park zouden slapen. Ik keek op toen ze richting de spiegel liep en keek toe naar wat ze deed tot ik merkte dat ze lippenstift op deed en ik keek snel weg. Ik had het gevoel alsof dat iets privés was ofzo, al was het dat waarschijnlijk niet.

Traveller
Popster

Traveller schreef:
Allis.
Ik vond hem een beetje onzeker klinken, wat natuurlijk nergens voor nodig was. Ik hoefde nog niet naar huis toe. Ik had me niet voor niets “mooi” gemaakt en het was nog niet eens zo heel erg laat op de avond. Meestal kwam ik namelijk pas thuis als het buiten alweer licht werd. ‘Nope. I wasn’t planning on going home anytime soon.’ Waarschijnlijk als hij nu wel naar huis ging deed ik dat ook wel, maar misschien ook niet. Ik zou het vanzelf wel zien. ‘So.. what do you wanna do on this really late date?’ vroeg ik terwijl ik naar hem keek via de spiegel, maar me al snel weer omdraaide. Date? Was dit een date dan? Ik had het gezegd voordat ik het eigenlijk door had en ik hoopte niet dat het de situatie ongemakkelijk zou maken. Ik wilde in ieder geval niet onzeker overkomen zoals hij net wel deed. Ik wist niet of hij zich ook zo voelde, maar zo voelde ik het net bij hem wel. Waarschijnlijk had ik het daarom gezegd, maar dat was eigenlijk ook niet een hele slimme zet. Misschien vond hij mij wel helemaal niet leuk op zo’n manier. Ik wist niet eens of ik hem wel op zo’n manier leuk vond. Of nou ja, eigenlijk wel, maar dat wilde ik nog heel erg graag onderdrukken. Het zou toch nooit wat tussen ons kunnen worden. We waren volgens mij in alles enorm verschillend en ik kon ook maar heel erg weinig overeenkomsten bedenken. Ja, humor misschien een beetje? Maar ook dat wist ik niet, want ik kende hem nog nauwelijks. Ik wist niet eens hoe oud hij eigenlijk was, al schatte ik hem wel ongeveer mijn leeftijd, maar zelfs dat wist ik niet zeker.

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
Mijn hart sloeg bijna een slag over toen ze dit een date noemde. Gelijk maakte ik mijzelf echter rustig, wellicht bedoelde ze het wel helemaal niet zo, maar het gaf mij gewoon een gevoel van binnen wat ik echt niet goed kon plaatsen. Ik dacht even na en stak mijn handen kort in de zakken van mijn broek. "Uhm.. How about we go for a walk, get some hotdogs and I show you the sweetest spots that I bet you haven't seen. Ever," zei ik met een scheve zwakke glimlach. Ik hoopte dat ze het idee wel iets vond. Al was ik niet zeker of ze de plekken die ik haar wilde laten zien al kende of niet, ik hoopte van niet. Maar de plekken waren mooi genoeg om nog eens terug naar de keren, dus ik hoopte dat ook al had ze ze eens gezien ze het niet erg vond om er weer heen te gaan. Over sommige plekken die ik in mijn hoofd had betwijfelde ik wel of ze ze gezien had, het waren plekken die totaal niet in het dure gedeeltes van New York waren. Niet het slechte gedeelte, maar ook echt niet het rijke deel. Het waren plekjes waar je zelf achter moest komen, plekjes die niet op kaarten stonden of wat dan ook. Plekjes die ik enkel had gevonden op dagen dat ik de weg kwijt was en in de meest random gebieden terecht was gekomen. Ik beet zacht op mijn lip en keek even naar haar. Ik wist niet zeker of ze echt serieus was of dat ze gewoon een grap ofzo maakte over het date gedeelte. Een deel van mij hoopte dat ze er serieus over was. Maar een ander deel wist ook wel dat wij heel verschillend waren en als er überhaupt iets tussen ons zou zijn het wellicht helemaal niet zou werken.

Traveller
Popster

Traveller schreef:
Allison.
Hij had de situatie heel erg ongemakkelijk kunnen maken door er zelf ongemakkelijk over te doen. Wat was ik blij dat hij dat niet deed! Dan zou ik mezelf echt haten, want na wat er net was gebeurd wilde ik hem zich niet zo laten voelen. Dat zou van mijn kant ook ontzettend lullig zijn en dat wilde ik heel erg graag voorkomen. ‘You wanna show me some spots in New York?’ vroeg ik met een lachje. Het was wel een heel erg schattig idee en hoewel ik ervan overtuigd was dat ik alles al had gezien vond ik het wel leuk. ‘Sure. I’m down,’ zei ik vervolgens met een glimlach. Ik woonde hier nu inmiddels 24 jaar en ik dacht echt dat ik inmiddels wel zo’n beetje had gezien. Dat kon toch niet anders? Maar ik kon er altijd over liegen en doen alsof ik het niet kende. En wie weet had ik die plekken die hij in gedachte had niet eens gezien. Dat kon, al schatte ik de kans klein. Toch vond ik het wel schattig, want dit soort dingen deed ik normaal niet. Normaal gesproken ging ik dan naar een veel te duur restaurant waar ik al veel te vaak was geweest en wat dus ook niet echt meer leuk was. Ik ging graag dingen doen die ik nog niet eerder had gedaan, maar eigenlijk alles wat ik ooit met een jongen had gedaan koste een fortuin. Dat hoefde natuurlijk helemaal niet. Je kon inderdaad ook dit soort dingen doen waar in principe helemaal geen kosten aan verbonden zaten. Ik voelde me er wel een beetje overdressed voor, maar dat was dan maar zo. Ook had ik niet helemaal de juiste schoenen ervoor aan, maar dan zou ik maar zere voeten krijgen en dat zou me dan ook niet zoveel interesseren.

Anoniem
Internationale ster

HarryStyles schreef:
Castiel
Ik grinnikte zachtjes om haar opmerking. "Surprising I know, but I'm quite sure there's a chance you have never seen these spots before," knikte ik met een tevreden glimlach en ik ging even goed recht staan. Als ze de plekken wel had gezien zou ik het ook niet super erg vinden. Een van de plekken was dan best een bekende plek, maar wat je daar kon doen wiste de meeste mensen niet. De meeste die daar kwamen kwamen namelijk enkel om te reizen, om snel hun trein te pakken. Iedereen was daar altijd aan het haasten. Zij wisten niet wat voor geweldigs daar te doen was. Sommige plekken waren dan ook wel plekken waar je of officieel niet mocht komen of enkel mocht komen en vanaf wist als je bij die plek werkte. Dan was ik er achter gekomen tijdens een bijbaantje. Er waren een hoop plekken maar waarschijnlijk niet genoeg tijd om alles te laten zien, wat ik ook wel begreep. Na zo lang lopen zouden je voeten ook pijn gaan doen. Ik keek even neer naar de grond en merkte dat ze op hakken stond. "We could also go by Walmart to get you some flat shoes to walk on if you want?" vroeg ik haar toen. De Walmart hier dichtbij was toch vierentwintig uur per dag open dus dat kon nog makkelijk. Daarnaast leek het mij echt vreselijk om een lange tijd op die hakken te moeten lopen. Ik zou het echt niet aan kunnen, ik had dan ook zeker respect voor haar dat ze het wel kon. Ik zou waarschijnlijk niet eens een stap kunnen zetten voor ik op mijn gezicht zou vallen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld