Rye schreef: Dayla keek even naar de ouders, waarna haar blik langzaam terug ging naar Faelar. Ze konden natuurlijk niet lang op één plek blijven... 'Ah...' Ze was even stil, onzeker over wat ze nu precies moest zeggen. Ondertussen was er één gedachte die er door haar hoofd heen ging: Dit kan de laatste keer zijn dat je hem ziet.
Duchess schreef: Faelar knikte alleen zacht en mompelde een kort 'mhm.' Hij wilde helemaal niet weg, maar als Dayla toch bang voor hem was, was het misschien beter. En alleen die gedachte deed al zeer.
Rye schreef: Dayla beet op haar lip en keek Faelar aan. 'Pas je goed op jezelf...?' vroeg ze. Ga niet. Dayla schudde even de gedachte uit haar hoofd. Hij moest gaan. Het was beter zo.
Duchess schreef: Faelar slikte en keek Dayla even aan. 'Pas... Pas jíj goed op jezelf?' vroeg hij zacht. Hij wilde niet op zichzelf passen. En hij wilde niet dat Dayla op zichzelf passen moest. Hij wilde dat ze op elkaar passen konden, hoe gek dat ook klonk.
Duchess schreef: Faelar knikte zacht. Hij frunnikte aan de onderkant van zijn shirt. 'Het spijt me,' zei hij zacht. Als ze bang voor hen was, dan had hij toch blijkbaar iets gedaan...? Of het het werkelijk alleen zijn moeders bloed dat zorgde dat Dayla bang voor hem was?
Rye schreef: Dayla keek hem even aan. Verontschuldigde hij zich nou? Voor wat? Dayla beet op haar lip toen ze bedacht wat het zou kunnen zijn. Ze zuchtte. 'Jij kan er ook niets aan doen,' antwoordde ze. Het was haar fout immers, zij had dat gezegd en had zo gereageerd.
Rye schreef: Dayla knikte. 'Ik denk het...' zei ze zacht. Ze wilde dit niet. Ze wilde bij hem blijven, maar al te graag. Toch moest dit. Het was beter zo en dat wist ze. Hij zou bij zijn ouders zijn, zij zou Faelar niet meer in de problemen werken en zo zouden ze allebei nog lang en gelukkig leven. Dit was de enige manier.
Rye schreef: Dayla grinnikte. 'Het is niet alsof elkaar nooit meer gaan zien hoor,' zei ze. Leugens. 'Of dacht je dat je zo makkelijk van je lessen af kon komen?'
Rye schreef: Dayla glimlachte zwak. 'Zo vreselijk ben ik nou ook weer niet,' zei ze. Dat was in ieder geval wat Dayla dacht dat Faelar bedoelde. Ze zuchtte zacht. 'Doe je ouders de groeten van me, oké?'
Rye schreef: Dayla keek hem nog even aan, maar begon daarna terug te lopen. Elke stap die ze zette zorgde ervoor dat ze er twee terug wilde doen, totdat ze weer bij hem was, maar ze wist beter. Het was beter zo.
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.