schreef:
Met een grijns knikte hij, dat shirt mocht ze inderdaad wel vaker dragen. Waarschijnlijk zou hij de hele dag naar haar staren, maar Lily had daar duidelijk geen moeite mee. Ze leek het wel leuk te vinden dat hij haar niet altijd kon weerstaan. Hij kon er niets aan doen. Heel even keek hij naar haar huidige shirt toen ze zei dat het topje geluk bracht. Waarschijnlijk was het niet allemaal aan dat topje te danken. Het topje had alles gewoon versneld, maar uiteindelijk was het er toch wel van gekomen. Lily was gewoon ontzettend sexy en aantrekkelijk, dat had dat topje niet veranderd.
'Verrassend,' zei hij geamuseerd. Het moment dat hij zijn shirt uitgetrokken had, was ze even verbaasd geweest. Waarschijnlijk zou hij nooit vergeten dat ze hem een onderbroekmodel genoemd had. Hij was inderdaad redelijk gespierd, maar heel heftig was het nu ook weer niet. Gewoon, genoeg om sterk te zijn, maar niet te sterk te zijn. Hij prutste even aan de rand van zijn shirt om haar te pesten, maar trok zijn shirt niet uit. Als ze dat wilde, moest ze het zelf maar doen.
Hij keek naar haar toen ze begon te protesteren. Soms vroeg hij zich af of Lily wel begreep hoe het eraan toe ging in de slechte wijken. Mensen waren niet allemaal goed, ze zouden haar zonder pardon iets aandoen als ze daar zin in hadden.
'Ja, en wat als ik er even niet ben? Ze weten binnen de kortste keren wie je bent en waar je woont. Ik ga dat niet riskeren, Lils.' Zijn vrienden waren vrienden zoals haar vrienden. Het waren geen mensen waar hij echt vertrouwen in had. Hij ging met ze om, maar vertrouwen zou er nooit echt zijn. Hem raakten ze niet aan, ze zouden wel uitkijken. Hij had één keer al zijn gaven gebruikt en sindsdien bleef iedereen ver van hem vandaan, maar zij was een ander geval. Hij kon niet de hele dag bij haar zijn, dus kon hij ook niet garanderen dat ze veilig was. Hij knikte toen ze zei dat ze niet zou aandringen.
'Ik denk dat hij er heel erg blij mee zou zijn, maar laten we dat maar niet doen, goed?' Hij had een hoop gedaan in zijn leven, maar drugs waren daar nooit bij geweest. Hij zag zijn moeder regelmatig ergens hangen, het brak zijn hart om haar te zien terwijl ze hem en anderen smeekte om geld. Ze kon niet meer stoppen, dat zou waarschijnlijk haar dood worden. Blijven gebruiken zou ook haar dood worden. Wat ze ook deed, het zou nooit goed met haar komen.
Hij glimlachte even toen ze vertelden over mannen. Hij begreep nooit waarom er mannen waren die niet goed roken. Hij had geen huis en zelfs hij kreeg het voor elkaar om zichzelf te verzorgen.
'Niet lachen,' mopperde hij toen ze lachte om zijn acties. Hij had nooit kunnen oefenen, dus het was logisch dat hij er gewoon niet goed in was. Of misschien had hij gewoon geen talent in het algemeen. Hij kreunde toen ze riep dat hij moest springen, maar niet op tijd sprong. Hij duwde zijn gezicht tegen haar schouder en liet zijn controller even los, waarna hij zijn armen om haar middel heen sloeg.
'Ik ga het nooit leren,' klaagde hij. Hij drukte een kusje tegen haar schouder en zuchtte toen, waarna hij de controller toch maar weer oppakte.