CreepDoll schreef:
Jay
Ik zei maar niets op wat ze zei over dat een dochter niet genoeg was. Maar kon het toch niet stil houden. "Ik geloof dat onze magie levels gelijk zijn." zei ik en keek om naar Idda voordat we op Zyadron waren gestapt.
Ik voelde hoe Zyadron zo snel mogelijk probeerde te vliegen, ik mompelde wat woorden zodat ik hem kon helpen met sneller te kunnen vliegen. Ondertussen keek ik een paar keer achter om, hoe meer we van het kasteel af vlogen, hoe minder je het kon zien. Het ging gelukkig snel. Het kost genoeg kracht om dit te kunnen doen wat hij nu al deed.
Mijn ogen richtte ik weer voor mij uit, maar al snek voelde ik dat er iets mis was met Idda en legde mijn hand op die van haar, probeerde de pijn te verminderen in haar rug. Ze probeerde het te verbergen, maar ik kon het gewoon voelen dat ze weer pijn had en haar vader weer probeerde contact te krijgen. "Hou vol." mompelde ik en keek weer voor mij uit.
De rest van de reis, was het stil en hielp ik Zyadron met vliegen, het was een lange reis, de kastelen lagen redelijk ver uit elkaar. Te paard was het zeker een halve maand rijden. Maar via de lucht een stuk sneller omdat je gewoon door kon blijven vliegen. We vlogen wel hoog genoeg zodat de andere dorpen ons niet konden zien.
We waren wel een paar keer gestopt onder weg om toch wat te rusten. Maar nu liepen we al twee dagen, Zyadron was te moe om de dag erna door de vliegen dus hadden we besloten om nog een extra dag te rusten en dan te gaan lopen. Ik keek omhoog naar Idda die op Zyadron zat, zelf liep ik er naast, in mijn ogen leek ze te verslechteren, maar ze probeerde zich stug te houden.
@Ingenting
Jay
Ik zei maar niets op wat ze zei over dat een dochter niet genoeg was. Maar kon het toch niet stil houden. "Ik geloof dat onze magie levels gelijk zijn." zei ik en keek om naar Idda voordat we op Zyadron waren gestapt.
Ik voelde hoe Zyadron zo snel mogelijk probeerde te vliegen, ik mompelde wat woorden zodat ik hem kon helpen met sneller te kunnen vliegen. Ondertussen keek ik een paar keer achter om, hoe meer we van het kasteel af vlogen, hoe minder je het kon zien. Het ging gelukkig snel. Het kost genoeg kracht om dit te kunnen doen wat hij nu al deed.
Mijn ogen richtte ik weer voor mij uit, maar al snek voelde ik dat er iets mis was met Idda en legde mijn hand op die van haar, probeerde de pijn te verminderen in haar rug. Ze probeerde het te verbergen, maar ik kon het gewoon voelen dat ze weer pijn had en haar vader weer probeerde contact te krijgen. "Hou vol." mompelde ik en keek weer voor mij uit.
De rest van de reis, was het stil en hielp ik Zyadron met vliegen, het was een lange reis, de kastelen lagen redelijk ver uit elkaar. Te paard was het zeker een halve maand rijden. Maar via de lucht een stuk sneller omdat je gewoon door kon blijven vliegen. We vlogen wel hoog genoeg zodat de andere dorpen ons niet konden zien.
We waren wel een paar keer gestopt onder weg om toch wat te rusten. Maar nu liepen we al twee dagen, Zyadron was te moe om de dag erna door de vliegen dus hadden we besloten om nog een extra dag te rusten en dan te gaan lopen. Ik keek omhoog naar Idda die op Zyadron zat, zelf liep ik er naast, in mijn ogen leek ze te verslechteren, maar ze probeerde zich stug te houden.
@Ingenting