ladybambi schreef:
Voor een 'relatief' veilige plek voor mensen met gaven, gebeurde er verrassend veel dingen die niet bepaald onder het kopje veilig vielen, al wist Drew natuurlijk niet hoe het er normaal op dit instituut aan toe ging. Het was een school voor freaks, dus ja, dit kon gemakkelijk de gang van zaken zijn. Normaal zelfs, maar dan zou hij het toch wat fijner hebben gevonden als Aria dat eerlijk tegen hem had gezegd toen Drew ernaar vroeg. Puur om hem hiervoor te waarschuwen. Een jongen vloog door de zaal, een meisje vloog naar buiten en vervolgens een baby die door gaven overleed en Aria die de schuld kreeg. Drew wist niet welke gaven de anderen hier hadden, of een andere gave geschikt zou zijn om een baby te vermoorden, maar Aria was er zeker geschikt voor. Aria had de gave van lucht en wind. Die gave zou dus ook het zuurstof bij de baby weg kunnen halen, maar zou de jongen die de baby in handen had, dan niet ook het slachtoffer zijn geworden? Drew begreep er maar weinig van, misschien omdat hij hooguit ervaring had met zijn eigen gave.
Al snel gaven de ouders van de jongen en de begeleiding Aria ook de schuld en Drew beet op zijn lip. Hij wilde Aria geloven, maar hij wist niet wat er anders gebeurd kon zijn. Het andere meisje met luchtgaven was al weg, het leek hem onlogisch dat zij ervoor had gezorgd dat de baby stierf, nadat ze werd geholpen en weggebracht. Of hij moest echt in de hitte van het moment zijn gestorven en dat door alle paniek de jongen het niet opmerkte. Iets wat echter niet het geval bleek, aangezien de jongen al snel zei dat iedereen moest stoppen met het meisje de schuld te geven.
De jongen leek het moeilijk te hebben, maar dat was logisch als je broertje net in je armen was overleden. Drew zelf had het ook nog altijd moeilijk met de dood van zijn ouders en de dood van zijn beste vrienden, zelfs al waren dat hele andere situaties.
Inmiddels had de jongen door zijn tranen een staart gekregen, wat Drew even verbaasde. Oké, dit was wel een heel vreemd gezicht. Een meerman? Waren er ook zulke gaven? Waarom was Drew daar eigenlijk zo verbaasd over? Indirect had hij wel kunnen weten dat zoiets zou bestaan. Waarom zou er tenslotte een limet aan de gaven zitten? Alles wat je kon gebeuren, zou vast wel mogelijk kunnen zijn. Langzaam vertelde de jongen wat er gebeurd was en waarom Aria niet de dader kon zijn. Kon hij serieus voelen hoe het kind stierf? Dat moest wel heel erg moeilijk zijn geweest. Toen hij opbiechte dat een mens uit water bestond, begreep Drew al wat er gebeurd was. Waarschijnlijk was de jongen zijn beheersing verloren en had hij zelf het kind vermoord, net zoals hij dat vaak genoeg had. Even beet Drew zacht op zijn lippen, maar besloot er niets over te zeggen. Hij kon er ook weinig over zeggen.
Langzaam werd Aria losgelaten. De ouders van de jongen keken hem geschokt aan, toen de waarheid ook door hen doordrong. Blijkbaar had niemand eraan gedacht dat de jongen misschien ook het bloed kon besturen en daarmee mensen en dieren kon doden.
Al snel werd de jongen door de beveiliging meegenomen. Door zijn staart kon hij minder verzet bieden dan het meisje en de ouders bleven met hem, Aria en een begeleider achter. Zachtjes tikte de begeleider op zijn schouder. "Zou u alstublieft Golden Oak willen verlaten?" vroeg de begeleider zacht aan Drew en Drew knikte. Het verbaasde hem dat hij zijn eigen beheersing door alles wat er gebeurde nog niet was verloren. Hij kon maar beter even gaan en later terug komen. Langzaam stond hij op en liep met Aria naar buiten toe.
"Ik zie je later wel weer" zei Drew zacht. Hij wist nog niet wanneer hij hier zou komen. Hij wilde de gebeurtenissen even rustig laten bezinken en Golden Oak de tijd geven om alles op orde te brengen. In de gang hoorde hij mensen praten over een drankavond. Hij hoorde mensen klagen dat ze er niet heen konden omdat ze een of andere test hadden, maar er wel echt behoefte aan hadden naar wat er precies gebeurd was. Drew beet op zijn lip, maar besloot toen om stiekem wat drank te gaan kopen voor die avond. Iets zei hem dat iedereen daar inderdaad wel flink wat behoefte aan had.
Terwijl hij rustig naar buiten liep, viel zijn oog op een jongen en een meisje. Het meisje leek wel op het meisje dat naar buiten werd gegooid. Was er serieus verder niemand gaan kijken hoe het met haar ging? Zelfs niet de bezoekers? Geschrokken rende Drew naar hen toe. "Hoe gaat het met haar?" vroeg Drew en zette snel zijn zonnebril weer op. Na alles wat er gebeurd was, wilde hij geen risico's meer lopen. Daarbij was het een best zonnige dag dus zou het niet veel opvallen.
Toen Drew bij het meisje aankwam, zag hij dat ze bewusteloos was en merkte dat ze niet reageerde op de jongen. Snel knielde Drew bij het meisje neer en controleerde op mogelijke verwondingen. Hij voelde een wond op haar achterhoofd, maar die bloedde niet heel erg veel. Niet genoeg om zich daar nu zorgen over te maken in elk geval. Er waren belangrijkere dingen om zich nu zorgen te maken. Verder was in elk geval haar gebroken arm goed te zien, iets waar hij rekening mee moest houden terwijl hij de rest van haar lichaam zou bekijken op verwondingen.
Even beet Drew op zijn lip, maar besloot toen een gok te wagen. Het meisje moest wakker worden. Dan konden ze misschien meer voor haar doen. Drew wist alleen niet of zijn gave ook op bewusteloze personen werkte.
Even ging hij overeind zitten en haalde een paar keer diep, met gesloten ogen adem om zichzelf te ontspannen en zijn macht onder controle te krijgen, waarna hij voorzichtig om zich heen keek. Nog altijd geen begeleiding of zo te zien. Langzaam zette hij zijn zonnebril af en deed 1 van haar ogen open.
"Word wakker" zei Drew terwijl hij het meisje in haar ogen keek. "Hoe voel je je? Kun je me horen?" Drew hoopte maar dat zijn gave ook op bewusteloze mensen werkte, maar hij had werkelijk geen idee. Langzaam liet hij het ook weer dichtvallen en zette zijn zonnebril weer op, terwijl hij verder zocht naar andere verwondingen.