Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft Ingenting

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

We stonden voor even stil, maar al snel voelde ik Idda weer duwden, ik begon daardoor ook weer te lopen, maar toch stonden we weer stil toen de man voor onze neus ging staan. Zelf stond ik iets voorover gebogen, zoals meeste dat doen als ze vast gebonden waren. De man begon te praten en ik wachtte rustig af wat er ging gebeuren, maar wat er daarna ging gebeuren had ik totaal niet in gedachten. De man trok mij ruw bij Idda vandaan en Idda zelf werd door twee andere bewakers gepakt en mee genomen. "Het komt goed." zei ik dan terug als ze wat zei en knikte kort voordat ze uit het oog verscheen. "Goed, jij gaat met mij mee." zei de man en duwde mij ruw vooruit. Waar we heen gingen wist ik wel zeker, het gevang. Ik liep mee met de man, maar voelde wel hoe de ogen van het dorp op mij gericht waren. Dat negeerde ik omdat ik probeerde te kijken waar ik heen werd gebracht. Ook keek ik nog even snel naar de lucht, en zeker waar we vandaan kwamen. "Door lopen!" zei de bewaker en duwde mij nog een keer stevig voor uit.
Iets wat later, werd ik een trap afgeduwd, wat mij meeviel met de geur hier, was dat het redelijk fijn rook dan in de kerkers van het andere kasteel waar haar vader zich bevond. Een paar minuten later werd ik in één van de cellen gegooid en deze werd gesloten. "Welkom in je nieuwe thuis." lachte hij grijnzend en liep fluitend weg.
Het touw rond mijn polsen zat er nog steeds. Deze begon ik meteen los te maken, zonder magie, om eerlijk te zijn had ik geen zin om dat te gebruiken. "Zyadron, zit je goed?'" vroeg ik nog en kreeg antwoord dat hij heerlijk in de zon lag. Daardoor moest ik even lachen en schudde mijn hoofd. Ik stond op, liep naar het kleine raampje wat er was en bleef naar de lucht kijken.
Dan bedacht ik mij nog die keer dat Idda en ik gevonden waren door de bewakers, het was maar goed dat ik snel een vergeetheids spreuk over hen heen had gegooid. Toch zat het niet zo lekker.
_________________________

Eragon

Een maand lang had ik niets meer gehoord van Idda, enkele groepen had ik op gestuurd om haar te zoeken, maar ze kwamen allemaal met niets terug. Wel was er één groep die een groot beest had gezien, maar er niet echt uit kwam wat het nou was. Het kon niet het ei zijn, want er was al een eeuw geen drakenruiter uitgekozen en was het op gegeven.
Maar nu dat er was gemeld dat Idda gezien was in de stad, was ik helemaal blij, en ze had nog iemand bij zich hadden enkele bewakers gezegd. Ik had James opdracht gegeven om haar hier heen te brengen met twee andere bewakers en de ander op te sluiten om later een gesprek mee te voeren.
Nu was het zover, Idda was eindelijk weer terug, maar er waren zo veel vragen die ik had. Als zij niet veel later in de grote zaal werd gezet waar ik zat, ging ik zitten op de troon en keek haar aan. "Idda, ik ben blij dat je er weer bent, wat is er allemaal gebeurd?" vroeg ik en keek haar aan. "En wat ziet je harnas er uit?" vroeg ik er achter aan. "Vertel mij alles!" ging ik door. Daarna melde ik dat iedereen weg kon uit de grote zaal zodat ik alleen met haar was. Iedereen verliet de zaal en ik nodigde haar uit om bij mij te komen.

yaay kan weer taggen

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Een beetje nerveus stond ik daar en keek in de richting van Eragon. Ik was bang dat hij kwaad op me zou zijn, maar was eigenlijk verbaasd dat hij zo blij was om me weer te zien. "Uh, ja.. dat is een best lang verhaal." Probeerde ik niet al te zacht uit te brengen. Even haalde ik diep adem en liep meer in de richting van Eragon en bleef met een afstandje van zijn troon staan. Mijn blik ging langs de mensen die allemaal de zaal verlieten, waardoor ik iets minder nerveus werd. "Laat ik maar beginnen met de avond dat iemand het kasteel in binnen gedrongen om een van de drakeneieren te stelen." Waardoor het gevoel dat ik gefaald had weer terug kwam. "Ik had hem al snel door, maar had het niet kunnen voorkomen. Daarom ben ik hem uiteindelijk achtervolgd. Wat er met het ei is gebeurt moet u bij Jay zijn, die nu vast zit in de kerkers. De rest van het verhaal waarom en hoe is ook allemaal aan hem. Alleen zijn we nu terug gekomen omdat er een donkere hemel deze kant op komt en we u wilden waarschuwen." Het lange verhaal had ik wel zo mooi samengevat en eigenlijk de meeste verantwoording bij Jay neergelegd. "Ik heb echt mijn best gedaan, maar het was niet genoeg." Zuchtte ik en wende mijn blik af naar de vloer. "Lord Odis, mijn vader zit er achter. Achter het ei, de donkere hemel, alles. De specifieke punten weet ik niet." Het was net of vloeide langzaam al mijn energie weg en werd ik zwakker. Mijn lichaam werd zwaar, dat ik het bijna niet meer kon dragen. "Het spijt me. Als ik nou gewoon hem gevangen had was er niks gebeurt."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Het duurde lang voordat er iemand kwam. Het was ook aardig stil hier, zowat niemand was hier. Logisch ook omdat Eragon liever niemand in de kerkers had. Een zucht kwam over mijn lippen, maar al snel werden mijn ogen groot als ik zag dat de hemel zwart werd. "Nee, dat kan niet!" riep ik en draaide mij om. "BEWAKER!!" riep ik, geen gehoord. Ik riep het nog een paar keer tot er eindelijk iemand kwam die voor mij kwam staan. "Hou je stil!" riep hij kwaad. "Maar ik moet met Koning Eragon spreken en snel!" zei ik, hij geloofde mij niet en ik zuchtte. Magie wilde ik niet gebruiken.
Eindelijk na een lange discussie, liet hij mij er uit, maar wel vast gebonden, liepen we naar de grote zaal waar Eragon zou moeten zijn.
______________________

Eragon

Ik luisterde aandachtig naar wat ze allemaal te vertellen had en knikte. "Ik ben blij dat je ongedeerd terug bent." zei ik en glimlachte. "hmmm Lord Odis, ik heb er één keer wat over gehoord, maar later niets meer. Waar bevindt hij zich?" vroeg ik en keek haar aan. "En die Jay? Wat is dat voor iemand?" vroeg ik, maar dan merkte ik dat ze er vermoeider uit begon te zien. "Idda, gaat het" vroeg ik aan haar, maar ze hielt zich sterk, dat kon ik duidelijk zien. Toch stond ik op en liep naar haar toe. "Kom, ga zitten." zei ik dan en leiden haar naar één van de stoelen die er stonden. "Hier, neem ook wat te drinken. " zei ik er achter aan en gaf haar een kelk met wat drinken. "Wees gerust, het ei kan niet uitgekomen zijn bij iemand die er slechte bedoelingen mee heeft, en zeker ook niet bij iemand die het steelt." stelde ik gerust en glimlachte naar haar.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Was hij dan helemaal niet kwaad op mij? Ik had immers iemand laten gaan met een van de drakeneieren. Mijn hoofd werd zwaar, maar ik zou dit doen. Eragon moest het weten. "Hij heeft nog voor je gewerkt als bewaker, maar niet lang. Op mijn twaalfde ging hij op missie en was hij nooit terug gekomen." Probeerde ik even voor hem op er aan te laten herinneren. Vlug nam ik zijn aanbod aan om te gaan zitten, want veel langer konden mijn benen het niet meer houden. Het drinken nam ik ook aan en dronk het kelk snel leeg. "Dank u." Zei ik en zette de kelk vervolgens terug. "Daar maakte ik me ook niet zo druk om, maar gewoon dat hij er mee weg was gekomen. Jay heeft verder geen kwaad in hem, Lord Odis had hem daar tot gezet. Dat is het enige dat ik weet." Het was net hoe dichter de donkere hemel weer in de buurt kwam, hoe meer het mij leeg zoog. "Lord Odis heeft veel macht over mij omdat hij mijn vader is. Hij wilde dat ik aan zijn zijde stond, maar toen ik het afwees was het mis. Nu probeert hij me steeds dwars te zitten. Toch kan ik niet veel doen, mijn magie is nog niet goed genoeg ontwikkeld." Zei ik zachtjes en krop ineen wanneer de pijn begon. "Hij weet altijd de kleinste doorgang te vinden in mijn energie."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Er was nog een bewaker bij gekomen, en beiden hielde ze mijn armen vast. Eén had mij ook gemakkelijk heen kunnen brengen, ik had geen kwaad in de zin. Tijdens het lopen, keek ik mijn ogen uit in de grote gangen van het kasteel. Het was nog mooier dan die nacht dat ik het ei moest pakken. Nu kon ik meer details zien, het was echt prachtig.
Al snel zag ik een grote deur met twee bewakers er voor verschijnen. Daar moest Eragon wel zijn. Even haalde ik diep adem en blies het weer uit.
"Niemand mag naar binnen." zei één van de bewakers die bij de deur stond. "Deze jonge man heeft een belangrijk bericht voor de Koning." zei de bewaker die mij hier heen had gebracht. "Maar meneer, het is belrangrijk!" zei ik dan nog en keek de bewaker aan. Het duur even tot ik hem kon over halen en gelukkig ging de deur open. Samen met de twee bewakers die mij vast hielden, liepen we naar binnen. Als ik Eragon dan zag zitten met Idda, en Idda half in elkaar kroop van de pijn, ben ik tegen te stribbelen. "Idda, hou vol, je kunt hem tegen houden, laat hem niet van je winnen als je blieft!" riep ik en probeerde los te komen om naar haar toe te gaan, de lucht zag ik nog donkerder worden en beet hard op de binnenkant van mijn wang. Eragon hoorde ik wat vragen, ik wilde daar antwoord op geven, maar Idda was nu even wat belangrijker. Als de bewakers dan mij los lieten, rende ik meteen naar Idda en sloeg mijn armen om haar heen. "Idda, wees sterk." zei ik en probeerde haar te helpen. "ik wil je graag helpen met magie, maar ik wil Eragon nog niet laten merken dat ik magie kan gebruiken, je moet echt sterk zijn Idda." zei ik en hielt mijn gezicht zo dat hij niet kon zien dat ik via gedachten tegen haar sprak.
___________________

Eragon

Weer luisterde ik naar wat ze vertelde en dacht goed na. "Odis." herhaalde ik en sloot kort mijn ogen. "Oh, hij, hij was een geweldige bewaker, maar er was inderdaad een dag dat er iets fout ging." zei ik en keek Idda aan. "Het spijt me dat het tot zo ver gekomen is, maar ik was te laat en het dorp waar het gebeurde had al geoordeeld voordat ik er was." zei ik er dan achter aan. Mijn hand legde ik op haar schouder, dan voelde ik hoe ze weg kromp van een sterke energie die ik ook voelde door mijn hand heen.
Dan werd de deur geopend en zag ik twee bewakers met een jong jongen naar binnen komen, wat moest Jay wel zijn. Maar voordat ik wat kon zeggen, zag ik hoe hij op Idda was geconcentreerd, trok ik een wenkbrauw op. "Dus jij moet Jay zijn." onderbrak ik hem en stapte naar hem toe. "Vertel is jongen, wat is er allemaal gaande?" vroeg ik aan hem. "Heren, maak hem los." beval ik de bewakers nog die hem dan los maakte. Als hij los was, zag ik hoe hij naar Idda toe rende en haar vast pakte. "Jay." zei ik nog en liep naar hem toe. "Jay ik kan haar helpen zo ver het lukt." zei ik dan en knielde voor haar neer, sloot mijn ogen en probeerde de duistere energie weg te drijven.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Ik had lang niet door wat er allemaal om me heen gebeurde. "Als ik je niet mag hebben, mag niemand dat." Hoorde ik door mijn hoofd gaan waarna de pijn nog erger werd. Ik had geen energie om iets tegen hem terug te zeggen, niet dat ik iets tegen hem te zeggen had. "Je had het zo goed kunnen hebben en dan kies je hier voor." Mijn vader zijn krachten waren alleen maar toe genomen en het was net of gebruikte hij mijn energie er ook nog bij. Ik schrok op toen ik opeens de armen van Jay om me heen voelde en nu pas realiseerde ik me wat Eragon me net allemaal verteld had. "Ik doe mijn best." Kreunde ik van de pijn, al was ik blij genoeg om hem weer te zien. "Hij zit in mijn hoofd Jay, hij probeert me langzaam te vermoorden." Probeerde ik met veel moeite naar Jay over te brengen. Niet veel later voelde ik hoe Eragon probeerde de duistere energie bij me weg te krijgen, maar mijn vader was te sterk. Het pijn nam dan wel iets af, maar zijn stem galmde nog regelmatig door mijn hoofd. "En dan te bedenken dat Eragon jou beschermde en dacht dat jij een krachtige magiër zou zijn, daar zie ik helemaal niks van terug." Een luid gelach kwam er achter aan. Kwaad balde ik mijn vuisten. Waar had hij het in vredesnaam over, hij had mij achter gelaten, "Jay, vertel Eragon alles. Ik- ik red me wel even." Die duistere hemel was belangrijker. Dat moest voorkomen worden voor dat de oorlog en los brak.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik was blij dat Idda nog wat terug kon zeggen, maar het kwam er toch nog best lastig uit. Dan hoorde ik dat ik het Eragon moest vertellen en knikte. Ik bleef toch nog even op een afstandje staan nadat Eragon haar ging helpe. Als het er op leek dat het, voor even, gelukt was kwam Eragon over eind en keek mij aan. "Vertel het jongen." vroeg hij. Ik knikte en haalde even diep adem. Dan begon ik alles uit te leggen, vanaf het begin tot nu. Maar toch hielt ik er buiten van dat het ei uit as gekomen en hij mij had gekozen. "Het komt er nu snel aan, een maand geleden was het nog niet zo snel." zei ik en keek Idda aan. "Lord Odis wilt afmaken wat Lord Salbatorix was begonnen tot u hem neerhaalde. " zei ik en zuchtte. "Waar is het ei nu Jay?" vroeg hij dan en ik keek even weg. "Eh, ja over dat." zei ik dan en keek even naar mijn rechter hand die nog steeds bedekt was. Zijn ogen zag ik er dan ook langzaam naar gaan. Voor een paar seconde keek hij er naar, dan maakte ik het linnen los en hief mijn hand op. "Zyadron kom maar." zei ik en zag hem al snel omhoog komen vanachter het kasteel, vloog een rondje en kwam dan uiteindelijk door de grote doorgang de zaal binnen. "Hij heeft mij gekozen, al voordat hij uit het ei kwam. Koning Eragon, dit is Zyadron, Saphira's zoon." zei ik dan en keek hem aan. Eragon keek met grote ogen naar mij en daarna naar Zyadron. "Ik weet zelf nog steeds niet hoe het is over komen." zei ik eerlijk en keek hem nog steeds aan. "Maar wat ik wel weet is dat ik al mijn hele leven magie bezig, wat op een gegeven moment op de vereerde kant is gebruikt, maar dat kwam omdat Lord Odis mij meer onder zijn controle had." Even bleef ik stil en slikte. "Maar sinds ik Zyadron zijn ei had aan geraakt, was het op een manier verbroken en kon ik weer zelf denken en doen zeg maar." ging ik verder. Nog steeds stond Eragon versteld naar mij en Zyadron te kijken. Saphira was er ook bij gekomen en de zaal was gelijk vol. Die twee waren meteen aan het praten met elkaar. Rustig liep ik naar Eragon toe en knielde voor hem neer. "Koning Eragon, ik hoop dat u het mij kan vergeven en mij u laat helpen om Lord Odis te stoppen." zei ik.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Eragon
Nog steeds was ik een beetje overrompeld met wat er net was gebeurt. Na al die jaren was een van Saphira haar eieren uit gekomen. Het was zo'n zoektocht geweest en nu gewoon uit het niets was er eentje ontwaakt. Mijn blik ging naar Jay die voor mij neer knielde en om vergiffenis vroeg. Dat de draak hem gekozen had, dan moest hij wel een goed hart hebben. Al die tijd heeft Idda ook met hem doorgebracht, dus moest het wel goed zijn. Mijn hand legde ik op zijn schouder neer en glimlachte even kort. "Het is je vergeven jongen. Als Zyadron voor jou heeft gekozen, dan twijfel ik er niet aan." Zei ik en knikte naar hem. Uit het niets schreeuwde iemand luid door de zaal heen, maar al snel herkende ik de stem. Idda. Snel liep in naar haar toe en zag hoe ze haar hand voor haar oog hield. Voorzichtig deed ik die iets aan de kant en zag dat er een hele rode kring om haar oog was gekomen. Het zag er pijnlijk uit en aan haar gezicht te zien was dat het ook zeker. De rode kring begon zich uit te breiden, door dat je zag dat er langzaam een lijntje richting haar wang ging. Voor ik nog iets kon doen werd ik door een harde energiegolf op de grond geduwd. De ene na de andere golf volgde en ik probeerde mijn blik op Idda gericht te houden. Ze was ontwaakt. Al die tijd had ik geprobeerd haar er van te weerhouden, maar nu had haar vader het voor elkaar gekregen. "Idda, luister niet naar je vader! Hij bezit je niet, niemand bezit jou!" Riep ik naar haar in de hoop dat het iets zou helpen.

Idda
Het werd alleen maar onrustiger in mijn hoofd. Ik kon het niet meer aan, de pijn, vermoeidheid, alles. Ik beet stevig op mijn onderlip omdat ik geen kick zou geven. Mijn vader mocht niet winnen, nooit niet. Elke minuut werd het zwaarder om tegen te gaan. Een luide schreeuw van pijn brak mij. Het zicht van mijn linkeroog werd minder en het begon er als een gek omheen te branden. Voor ik het wist stond Eragon voor mijn neus en duwde mijn hand zachtjes opzij. Ik voelde hoe de pijn vergrote en sloot mijn beide ogen. Mijn ademhaling nam toe en opnieuw balde ik mijn vuisten. Met een ruk kwam ik overeind, waardoor er een enorme energiegolf vrij kwam. Ik schreeuwde luid, dit keer niet van de pijn maar dat ik opeens vol energie zat. "Kijk, dat is mijn dochter." Hoorde ik en een grijns verscheen op mijn gezicht. "Kom naar me toe en we zullen ze voor ons laten buigen." Mijn grijns werd alleen maar breder en stootte grote golfen energie uit, waardoor niemand naar me toe kon komen. Even keek ik om toen ik Eragon zijn stem hoorde en ook Jay zag. Mijn kracht verminderde tot mijn vader weer bezit van me maakte. Zonder nog iets te zeggen rende ik naar de grote doorgang en sprong naar buiten. Met een simpele spreuk kwam ik netjes op de grond terecht en rende het dorp door richting de poort om het bos in te gaan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Hoopvol wachtte ik op zijn antwoord, dan voelde ik zijn hand op mijn schouder en keek omhoog. Een glimlach kwam op mijn gezicht als hij dat zei. Rustig stond ik op en keek hem aan. "Dank u wel." zei ik en maakte nog een buiging.
Maar dan hoorde ik een luide schreeuw door de grote ruimte slaan en keek gelijk richting Idda. Het ging niet goed, helemaal niet goed! Zo snel ik kon, rende ik naar Idda, maar Eragon stapte mij net voor en ging bij haar zitten. Ik hoorde wat hij zei tegen haar, maar al snel kneep ik mijn ogen dicht en sloeg mijn handen over mijn oren heen. Ik hoorde zijn stem ook, de stem van haar vader. Kwaad zette ik mijn kaken op elkaar. "Nee Idda!" riep ik toen ik haar op zag staan, maar al snel voelde ik een grote energie golf tegen mij aan slaan waardoor ik een paar meter achter uit werd gegooid. Gelukkig kwam ik tegen Zyadron aan, anders was ik door het raam heen gevlogen naar buiten. Een kreun kwam over mijn lippen en stond weer op, het ging niet gemakkelijk, maar het lukt wel. "Idda als je blieft, kom terug." zei ik nog, maar tevergeefs, ze was compleet door haar vader overgenomen. Het litteken rond haar oog kwam mij bekent voor en slikte. Niet goed, helemaal niet goed. Met de kracht die ik had, probeerde ik naar Idda te lopen, maar telkens sloeg ze mij toch weer aan de kant. " Idda!" probeerde ik nog een keer maar weer sloot ze mij af. Zyadron kon haar ook niet te pakken krijgen.
Dan zag ik Idda naar de opening rennen, zelf probeerde ik haar tegen te houden maar ook weer tevergeefs. Hij had compleet controle over haar genomen. Ik rende achter haar aan naar de opening maar was haar uit het oog verloren toen ze door de stad heen ging rennen. "IDDA!!" riep ik nog zo hard ik kon, dan balde ik mijn vuisten en rende naar Zyadron. "We gaan achter haar aan!" zei ik en klom op Zyadron zijn rug. Maar dan werden we door Saphira tegen gehouden, ze schudde haar hoofd dat het nu geen zin had. Ik balde mijn vuisten nog meer, ergens moest ik tegen aan beuken. Snel sprong ik van Zyadron zijn rug weer, liep dan naar een pilaar en beukte daar tegen aan. Ik voelde hoe de pijn door mijn arm trok, maar wat ik als enigste kon doen was naar de verte staren waar zij heen was gegaan, het kasteel van haar vader, maar was eerst van Salbatorix. Ik merkte niet dat Eragon achter mij was gaan staan en zijn hand op mijn schouder had gelegd. "Het is mijn schuld, allemaal mijn schuld." bracht ik met trillende stem uit.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Eragon
Na al die jaren was het me niet gelukt om Idda tegen te kunnen houden. Na dat ze verdwenen was kwam ik overeind en schudde zuchtend even mijn hoofd. Mijn hand legde ik op Jay zijn schouder en luisterde naar wat hij zei. "Nee, ik had het Idda al veel eerder moeten vertellen. Over haar vader en alles. Haar moeder was net als haar vader een erg sterk in magie. Dat heeft zich zowat samen gebundeld in Idda. Ik heb haar er nooit mee leren omgaan omdat als haar vader toegang kreeg tot haar, zoals nu het mis zou gaan. Alleen nu kan ze niet me de magie omgaan en is het juist nog gevaarlijker." Ik liep naar Saphira toe en aaide even over haar snuit. "Ik dacht dat dit het beste voor haar was en had haar buiten het meeste gevaar gezet. Misschien had dit allemaal moeten gebeuren, anders was Zyadron nooit uit zijn ei gekomen. Het is allemaal erg complex, het spijt me." Even zuchtte ik en keek naar de doorgang waar Idda door was verdwenen. "Ze is er nog steeds. Toen ze jou en mij hoorde nam haar energiegolven kort in kracht af." Dat was hem vast ook wel opgevallen. Alleen had ik even geen idee hoe ik haar kon terug halen. Haar vader was sterk, erg sterk en waarschijnlijk met Idda er bij onverslaanbaar.

Idda
Stevig rende ik door tot ik in een open veld aan kwam. Het kwam me bekend voor, net of was ik hier eerder geweest. Ik keek naar het beekje dat er vlak bij langs stroomde en schoten er herinneringen voorbij. Deze werden meteen weggedrukt, maar in de tijd kon ik net even contact maken met Jay. "Het spijt me, help me alsjeblieft." Een traan rolde over mijn wang. De ene minuut kwam me duur te staan. De rode kring om mijn oog begon weer hevig te branden en mijn vader zijn stem sprak me toe. Even haalde ik diep adem en begon weer op nieuw met rennen. Op deze manier zou het eeuwig duren tot ik terug bij mijn vader was tot ik hem opeens voor me zag verschijnen. "Nu zijn we ver genoeg, loop door deze doorgang en dan zie ik je zo." Hoorde ik hem zeggen en braaf knikte ik. Mijn blik ging naar de doorgang die net als bij de spreuk van Jay in een boom zat. Met elke stap die ik dichterbij zette vocht ik om er niet door heen te gaan. Het lukte me niet en kwam uiteindelijk in de grote zaal van mijn vader zijn kasteel uit. De doorgang sloot achter me en ik kon geen kant op. Zijn greep liet me los en uitgeput viel ik op de grond neer. "Eindelijk kan ik je leren wat ik weet." Zei mijn vader die een eindje van mij op zijn troon zat. "Ja vader." Zei ik zachtjes.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik luisterde naar wat Eragon zei en zuchtte weer. "Ik heb het alleen maar erger gemaakt." mompelde ik en keek dan naar de grond. "Ja, dat voelde ik ook, ze is daar nog ergens, vechtend, maar het lukt haar niet." mompelde ik en zuchtte. Niet veel later hoorde ik Idda haar stem, het kwam niet al te best door, maar ik kon er uit halen wat ze bedoelde. Meteen keek ik naar Eragon die bij Saphira was gaan staan en draaide mij om. "Ze, ze had net contact met me, ze kon even door breken maar het was al snel weer weg, maar ze wilt hulp." zei ik iets wat te snel en liep naar hem toe. "We moeten haar helpen, alleen ik..." ik haakte mijn zin af en kneep even mijn ogen dicht om de tranen weg te drukken. "Alleen ik weet niet hoe we het beste kunnen doen, samen zijn ze te sterk." zei ik tegen Eragon en slikte. "Ik weet niet hoe sterk wij samen zijn, wacht kan Arya en haar clan niet helpen?" vroeg ik dan aan hem. Oke ik gooide heel wat vragen achter elkaar, ik wilde Idda terug halen, maar had flinke hulp nodig. Ik bleef Eragon aan kijken en hielt mijn mond maar even stil en slikte even. "Oke, ze willen vast niet nog een oorlog." zei ik dan wat zachter en keek weer naar de grond. Ik schrok op als ik de snuit van Zyadron voelde en draaide mij gelijk. "We komen er wel uit Jayden, ook al kennen jullie elkaar nog niet zo lang, maar jullie bond kan daar bij helpen." zei hij. Zelf twijfelde ik, maar het kon zo zijn.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Met de laatste kracht die ik had kwam ik overeind en liep naar een kleinere troon die naast die van mijn vader stond. Ik liet me er zowat opvallen en sloot kort mijn ogen. "Wat een gedoe." Mompelde ik kalm en zuchtte. Ik vocht niet meer, ik liet het over me heen komen. De oude Idda verdween uit zicht en een nieuwe ontstond. "Ik ben trots op je." Zei mijn vader. Ik opende mijn ogen en een kleine grijns verscheen op mijn gezicht. De duistere magie had me compleet overgenomen en ik had er niet eens problemen mee. "Dank je vader." Zei ik en voelde mijn energie langzaam weer opladen. Even veranderde ik mijn houding in de troon en keek opzij naar mijn vader. "Ik heb je nooit pijn willen doen, helaas was het nodig." Hoorde ik hem zeggen en meteen voelde ik aan mijn oog. Het brandende gevoel was weg, maar het had zeker zijn sporen na gelaten. "Het spijt me." Voegde hij er nog aan toe. Even knikte ik en liet mijn blik weer door de zaal gaan. Mijn vader schreeuwde een paar woorden en het duurde niet lang voor er een grote groep soldaten de zaal in liepen en voor ons bogen. Een goed gevoel ging door me heen en een grote grijns verscheen op mijn gezicht. Ik was dus gewoon de baas over hun, heerlijk.

Eragon
Aandachtig luisterde ik naar wat Jay had te zeggen of meer wat hij vroeg. Ik had werkelijk ook even geen idee hoe ik dit het beste kon aanpakken. Arya kon misschien wel helpen, maar hij had gelijk zij wilden ook niet weer een oorlog. Maar als we dit lieten liggen, kon Lord Odis wel zijn eerste slag doen. "We kunnen ze beter eerst op de hoogte stellen van de situatie en dat die verslechterd. Misschien willen ze ons dan wel helpen." Zei ik en keek naar Jay. "Verder heb ik geen idee hoe krachtig wij zijn vergeleken met Lord Odis en Idda. Het is dat Idda haar krachten niet onder controle heeft, maar Lord Odis zal haar zeker snel genoeg trainen." Voegde ik er aan toe en zuchtte. "Het spijt me Jay, maar ik weet ook even niet hoe we dit moeten aanpakken. Ik had niet verwacht dat dit ooit zou gebeuren, helaas had ik het fout."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik haalde heel diep adem en blies dit niet veel later meer uit. Wat Eragon daarnet zei liet ik nog een paar keer goed binnen komen. Daarna draaide ik mij om en keek ik naar Zyadron, hij schudde zijn kop, ook hij kon geen contact meer maken met Idda. Mijn handen balde ik tot vuisten en keek voor een korte tijd naar de grond. "Laten we dat maar nu meteen doen." zei ik vastbesloten richting Eragon. Hij gaf een korte knik en liep naar Saphira. "Laten we nu maar gaan dan." zei hij. Toen hij dat had gezegd, draaide ik mij om naar Zyadron, liep naar hem toe en klom op zijn rug. Eragon was ook op de rug van Saphira geklommen. Ik liet hem maar voor gaan en al snel volgde we hem naar buiten.
Niet veel later vlogen we beiden hoog boven de wolken richting het Elfen rijk. Zyadron en ik waren een klein gesprekje aan het houden tot ik merkte dat Saphira naar hem keek. Ik zag echt de moederblik in haar ogen, de blik die ik al mijn leven nooit gehad had. Een zucht kwam over mijn lippen en ging op de rug van Zyadron liggen, in deze korte tijd had ik mijn balans gevonden op de rug van Zyadron en kon ik gemakkelijk liggen. Hij had wel enkele stekels over zijn rug heen lopen, maar dat maakte mij niets uit. Weer haalde ik diep adem en blies het uit. Mijn gedachten gingen steeds weer naar Idda die waarschijnlijk niet meer kon vechten tegen de magie van haar vader......... Snel gooide ik deze gedachten weg. De Idda die ik kende was er nog, dat wist ik zeker. Ik wil haar redden, of het ook mijn leven kost, dat maakte mij niet uit. Ik wilde haar redden.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Mijn vader sprak de mannen toe en aandachtig luisterde ik. Hij sprak ze flink wat moed in en vond het knap hoe mijn vader dat zo voor elkaar kreeg. "Wij gaan samen een beter wereld scheppen!" Was het laatste dat hij zei en stak zijn vuist in de lucht. Iedereen joelde en zelf ging ik staan en klapte even kort in mijn handen. De soldaten verlieten de zaal en moesten zich klaar maken voor de strijd. "Nu gaan wij trainen." Zei mijn vader wanneer iedereen de zaal uit was. "Maar eerst wil ik je dit geven." Hij pakte iets naast zijn troon op en gaf het aan mij over. "Het is prachtig." Zei ik en keek naar de zwarte jurk. "Kleed je maar om, dan beginnen we daarna met trainen." Ik knikte naar mijn vader en verliet de zaal. Al snel vond ik mijn kamer en kleedde me rustig om. Voor de spiegel bleef ik even staan en maakte mijn vlecht los. Met mijn handen ging ik door mijn haar en moest grijnzen. Al snel verdween die toen de oude Idda zich er mee ging bemoeien. Zo snel ik kon drukte ik die weer weg en haalde diep adem. "Dit ben ik nu." Sprak ik mezelf toe en de grijns kwam terug. Eenmaal klaar liep ik terug naar de grote zaal, waar mijn vader op me wachtte. "Ben je er klaar voor?" Zei hij en legde zijn hand op mijn schouder. "Ja, alleen blijft iets steeds terug komen." Zei ik en keek mijn vader aan. "Geen zorgen, dat verdwijnt na een paar dagen. Belooft." Een kusje werd op mijn voorhoofd gedrukt. "Mijn dochter." Zei hij trots.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

En duurde niet lang, of ik merkte dat Zyadron ging dalen. Rustig kwam ik over eind en hield hem vast tijdens het dalen. "We gaan een zadel voor je regelen Jay." hoorde ik Eragon dan zeggen en keek zijn kant uit. "Eh, bedankt." zei ik dan met een glimlach. Zonder zadel had ik het tot nu toe goed gered. Het was dat ik geen schuur plekken had opgelopen de tijd dat ik met hem vloog, wat Eragon daar in tegen wel had. Ik had genoeg verhalen gehoord over hem hoe hij het deed in het begin. Dan had ik mazzel gehad. Hierdoor moest ik even lachen en schudde mijn hoofd. Had ik maar van die tijden gehad, een normaal leven met mijn vader, en moeder als die niet weg was gelopen. Het liefst wilde ik haar echt zo graag zien. Maar wie of wat ze was wist ik niet. Ik had een gevoel van dat ze een Elf moest zijn omdat ik magie bezat, het kon niet anders. Eragon had magie gekregen toen hij een Dragon rider was geworden. Ik was het al van jongs af aan.
Zyadron maakte inmiddels de landing klaar, maar voordat hij geland was, zag ik dat er al een groep Elfen had verzameld bij de plek waar we gingen landen, blijkbaar was dit de standaard landings plek van Eragon. Ik liet Eragon met Saphira eerst landen en daarna Zyadron. Ik hoorde de Elfen met elkaar praten en sprong ondertussen van Zyadron af nadat Eragon af was gestapt. Eragon wenkte dat ik mee moest komen en ik volgde braaf hem achter na. Niet veel later liepen we naar het grotere bouw werk wat er was tussen de bomen. Dat was waar ook, ze hadden de bomen gevraagd om hun huizen te laten groeien, dat vond ik nog steeds een prachtig gebaar naar de natuur. Dan botste ik tegen Eragon op en stapte gelijk achter uit. "Sorry." zei ik, hij hief zijn hand op dat het niet erg was. De deuren gingen open en ik zag Arya naar buiten stappen, meteen boog ik voor haar.
"Eragon, blij je weer te zien." hoorde ik haar zeggen en liep recht op Eragon af. "Ik ben ook blij om jou weer te zien Arya." zei hij terug. Dan merkte ik dat de ogen van Arya op mij waren gericht. "Dit is Jay, de nieuwe Dragonrider." zei Eragon. Een zachte hand voelde ik dan op mijn schouder en keek op. "Kom mijn jongen, sta." zei Arya, meteen stond ik op. "Queen Arya" zei ik en boog nog even kort. Dan liet ik mijn hand zien en zij pakte deze vast, gleed met haar vingers er over heen en glimlachte naar mij. "Welkom. Argetlam" zei ze dan en ik knikte. "Dank u." zei ik en ze nam ons mee naar binnen. Als we niet veel later aan de tafel zaten was ik nog altijd stil als Arya en Eragon aan het praten waren. Dan wende ze hun beide blikken op mij en ik slikte even. "Vertel Arya wat je mij had verteld." zei Eragon dan. Ik knikte en deed mijn verhaal.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld