Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft Ingenting

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Na een zware training, liet ik mezelf op het bed vallen. Het was me nu wel even genoeg geweest. Blijkbaar pikte ik het sneller op dan mijn vader verwachtte. Misschien had hij er zelf wel langer over moeten doen om bepaalde dingen onder controle te krijgen. De meeste spreuken en handelingen gingen me goed af en werkten bij de eerste keer meestal al. Toch was het vermoeid om zoveel informatie in een keer te verwerken. Mijn ogen sloot ik en dompelde een beetje in. Verschillende herinneringen flitsen voorbij, maar ik steurde me er niet zo aan. Dat was verleden tijd. Het viel me op dat ik nog verbinding kon krijgen met Jay en een grijns verscheen weer op mijn gezicht. Ik voelde zijn energie en waar hij was. De band met hem was sterk, erg sterk. "Oh, kijk nou. De elven nog wel." Zei ik lachend tegen Jay en probeerde meer informatie te krijgen. "Mis je me?" Vroeg ik en kon weer het lachen niet onderdrukken. Het was heerlijk om hem zo te plagen. Al snel voelde ik de oude Idda weer opkomen en verbrak de verbinding met Jay.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Hoe lang ik hier was wist ik niet, maar ik voelde de vermoeidheid al snel binnen komen. Een gaap moest ik onderdrukken om niet oplettend over te komen. We waren ondertussen de plannen aan het overleggen. Ayra wilde helpen, maar als het echt nodig was. Dat was prima. Nog een gaap kwam er aan, maar deze stopte meteen als ik de stem van Idda in mijn hoofd hoorde. Even slikte ik en merkte dat het niet de Idda was die ik kende. Dit was om eerlijk te zijn niet goed, want nu kon ze.... Ik wilde wat terug zeggen, maar ze zei dan of ik haar miste en bleef ik stil. Ik probeerde eigenlijk niet wat te zeggen tegen haar, maar kon het niet weg houden en sloeg op de tafel. Arya en Eragon keken mij gelijk aan en het viel stil. Idda verbrak het contact weer en ik stond op. "Sorry." zei ik waarna ik de ruimte verliet. Terwijl ik door de gang liep, zocht ik naar een rustig plekje, deze vond ik uiteindelijk en ging tegen de wand aan staan. De emoties heb ik zo op zitten kroppen dat ik het nu gewoon niet meer kon inhouden en al snel voelde ik de tranen over mijn wangen lopen. Met mijn hand veegde ik deze ruw weg, nog nooit had ik gehuild in mijn leven, op die dag na dat ik mijn vader dood vond.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Het was een hels gevecht om de oude Idda te onderdrukken. Ze moest weg blijven, dit was ik nu en dat zou zo blijven. Over een paar dagen zou ze verdwenen zijn en kon ik me beter op mezelf richten. Het was een raar idee dat ik eigenlijk tegen mezelf aan het vechten was, maar dit moest gewoon. Ik moest dit doorstaan. Mijn magie zou zich dan beter uiten en bij me passen. Al mijn hele leven was ik onderdrukt, zoals mijn vader dat dan zei. Mijn magie heb ik nooit mogen gebruiken omdat ik te sterk bleek te zijn. Zuchtend keek ik naar het plafon. Misschien kon ik beter maar wat slapen, dan was er morgen wel weer een dag. Rustig kleedde ik me uit, kroop onder de dekens en viel al snel in slaap. Al snel werd ik weer wakker en voelde me raar. Mijn hart deed pijn. Het voelde of kwam het vanaf een andere energie. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me. Jay! Natuurlijk. "Wat doe je?!" Gromde ik en voelde me alleen maar slechter worden. "Waarom doet mijn hart pijn?!" Voegde ik er aan toe en greep de dekens vast en kneep er in.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Terwijl ik hier zat, liet ik letterlijk alles langs mij heen gaan. Het was zo vreemd dat nu al mijn emoties los kwamen. Het voelde echt gewoon alsof er iets van mij los was geraakt. Dat was er ook, maar niet op een rustige manier. Ruw veegde ik dan de tranen weg en staarde voor mij uit tot ik de stem van Idda hoorde. Gelijk ging ik recht op zitten en schudde mijn hoofd. Weer veegde ik ruw een paar tranen weg en haalde even diep adem. "Niets bijzonders gewoon voor mij uit staren." mompelde ik tegen haar, stond weer op en begon maar wat te lopen. Toen ik hoorde dat haar hart pijn deed, haalde ik even diep adem. Sinds dat ze met Zyadron contact had en daar door ook met mij, voelde ik haar emoties, maar zij dus die van mij ook. Omdat haar hart pijn deed, was omdat ik haar erg miste en het gewoon pijn deed dat ik haar verloren had aan haar vader. Kort sloot ik mijn ogen en opende deze weer "Wat denk je zelf Idda, je bent in een twee strijd bezig." zei ik zo rustig mogelijk. "Eén kant wilt heel graag terug, maar is net te zwak om de andere kant te overmeesteren, plus deze kant mist de rust die in het lichaam was voordat iemand het over nam." ging ik verder.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Mijn hand ging naar mijn borst en drukte er op. Hoe kon hij dat ooit verdragen? Het was afschuwelijk. "Die Idda is weg, ver weg. Je krijgt haar nooit meer te zien. Helemaal niet als je hier mee doorgaat." Ik krulde me mezelf op in het bed en was druk in gevecht. De ene tegen de pijn in mijn hart die van Jay kwam en de andere tegen Idda of beter gezegd mezelf. "Accepteer het Jay, dit ben ik nu. Krachtiger dan ooit. Eragon heeft me al die tijd onderdrukt." Voegde ik er nog aan toe en probeerde het energiecontact te verbreken, maar het lukte niet. Deze was zo sterk dat ik er gewoon niks tegen kon doen. Ik wilde mijn vader er niet bij halen, ik kon dit zelf oplossen. Zijn hulp had ik niet altijd nodig. Hij zei immers dat ik sterk was, misschien wel sterker dan Eragon.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Deze nieuwe Idda was koppig. Maar wat verwacht je als alles wat er nu tegen je werd gezegd eigenlijk een grote leugen was. Kwaad balde ik mijn vuisten toen ze dat allemaal zei. "Dat is gelogen! "schreeuwde ik zowat. Ik kon moeilijk zeggen dat ze gehersenspoeld was, ondertussen zocht ik een steen op nadat ik het kasteel uit was. Kwaad sloeg ik daar tegen aan, maar dan voelde ik hoe het tegen in mijn hand begon te gloeien en keek omhoog. Zyadron was ergens mee bezig, hij kon natuurlijk dit ook voelen en horen. Misschien was het voor nu even verstandig dat Zyadron het contact moest verbreken met Idda voor zijn eigen bestwil. Weer haalde ik diep adem. Het was laat en ik was moe, heel moe. Er was veel gebeurd op één dag. Toch bleef ik zo rustig mogelijk en probeerde alles weg te drukken, zei tegen Zyadron dat het moest afsluiten van hem en Idda, daar was hij totaal niet mee eens, maar deed het toch. Hopelijk hielp dit een deel. Idda zou dat vast merken, maar dan kon ze hem geen pijn meer doen. Ik leunde tegen de steen aan en zakte op de grond, staarde naar de lucht en kreeg al snel het beeld van Idda voor mijn ogen, de Idda die ik kende met haar prachtige glimlach. Terwijl ik zo zat, voelde ik mijn oogleden zwaarder worden tot ze dichtvielen en ik in slaap viel.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Een grijns verscheen op mijn gezicht. Voor ik nog iets terug kon zeggen was het contact met hun verbroken. "Zie je wil, hij geef niks om je. Stop met vechten." Gromde ik tegen mezelf en voelde de pijn wegglijden. Rustig ging ik liggen en viel rustig in slaap.
De volgende ochtend was ik al vroeg wakker geworden of eerder wakker gemaakt. Er gebeurde zoveel op de gang. Even rekte ik me grondig uit en stapte uit bed. Ik verkleedde me en deed vervolgens mijn haar. Het zou niet lang meer duren of de oorlog ging van start. Dit plante meteen een valse glimlach op mijn gezicht. Met een rustige pas liep ik in de richting van de grote zaal en nam naast mijn vader plaats. "Goedemorgen." Zei ik en keek vervolgens de zaal over. Wist mijn vader maar wat ik met hem in gedachten had. Tijdens de trainingen had ik wel door dat ik krachtiger dan hem aan het worden was, dat hem zelfs verbaasde. Eenmaal hem uit de weg zou ik oppermachtig zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik kon zo terug contact met haar opnemen, maar het kon ook verkeerd aan pakken dat ze dacht dat ik haar nu niet meer wilde. Ik wilde haar wel, maar niet de Idda die nu boven op dreef.

De volgende morgen werd ik wakker, maar niet in de omgeving waar ik in slaap was gevallen, maar in een bed. "Goede morgen heer Jay." hoorde ik iemand zeggen en kwak over eind. "Een groep jongens vond je en ze dachten dat je flauw was gevallen." hoorde ik de jonge elf zeggen. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, gewoon in slaap gevallen van vermoeidheid, was daar even gaan zitten." zei ik en wreef over mijn hoofd heen. "Hier is je ontbijt, Heer Eragon en Vrouwe Arya verwacht je in de troonzaal," zei ze nog voordat ze de kamer verliet. "Dank je." zei ik waarna ik de kom pakte met het eten. Het rook heerlijk, dat moest ik toegeven. Meteen begon ik te eten en hoorde Zyadron vrolijk wat zeggen. "Jij ook goede morgen Zyadron, heb jij wat kunnen slapen?" vroeg ik waar hij op antwoorden van ja. Zelf wist ik het niet, te veel gedachtes waren door mijn hoofd gegaan. En een beeld van dat Idda met een zwaard boven mijn hart hielt terwijl ik op de grond lag. Snel schudde ik deze gedachten weg en nam een flinke slok van het drinken. Het was zoet en heerlijk. Dit deed mij echt goed. Nadat ik het eten op had, kleden ik mij weer aan en liep ik richting de troonzaal waar Eragon en Arya al zaten aan de tafel. "Ah wat ben ik blij dat je niks mankeert." hoorde ik Arya zeggen. Ik knikte en ging zitten. "Was een stukje gaan lopen en ergens in slaap gevallen." zei ik dan en glimlachte. Dan merkte ik dat mijn linkerhand er wat rood uit zag en stopte deze gelijk weg. "Maar wat heb ik gemist gisteren avond?" vroeg ik. Arya gaf mij de korte samenvatting en knikte. Het kon zo gebeuren, of over een paar weken, maanden. Maar we moesten op de hoogte zijn. Waarschijnlijk wilde haar vader over een paar dagen al beginnen als Idda de krachten onder controle had.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Het was misschien dat mijn vader het door had, omdat ik iets te vrolijk was. Hij zat op de troon naast me en zag er anders niet zo vrolijk uit. "Idda, laat eens zien wat ik je tot nu toe geleerd heb." Zei hij een beetje nors. "Prima." Zei ik en stond op. Een eindje van mijn vader vandaag begon ik en liet ik zien wat geleerd had. Het was nog maar een dag en blijkbaar ging hij kleine dingen zoeken die verbeterd moesten worden. Op elke spreuk of beweging die ik maakte had hij bijna wel iets op aan te merken. Ik ging er niet op in, want dat zou er voor zorgen dat zijn stemming nog minder zou worden. Na een paar uur waren we klaar en was bij mij de vermoeidheid alweer toegeslagen. Zuchtend plofte ik weer op de troon naast mijn vader neer en keek voor me uit. Een paar dienaren renden de zaal binnen en bogen diep. "We zijn zover Lord." Zei een van hen en eindelijk kreeg mijn vader een valse glimlach op zijn gezicht. Hier had hij blijkbaar op gewacht. "Laat ze vertrekken. Dat had gisteren al gemoeten." Gromde hij en meteen keerden de dienaren zich om en renden de zaal weer uit. "Moesten ze dat met z'n vieren komen zeggen?" En trok een wenkbrauw op. "Idda, ik heb genoeg van je inbreng." Beet mijn vader me toe. "Oh prima." Zei ik kort, stond op en verliet de zaal. "Stop nou maar, je krijgt geen contact met je lieve Jay." Gromde ik weer tegen mezelf en liep nors verder.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Weer begonnen ze over het voorbereiden, zelfs had ik er niet al te veel zin in. Het liefst wilde ik nu op Zyadron vertrekken naar Idda. Het was alsnog een paar weken vliegen dus Lord Odis zou hier ook niet al te snel zijn. Of er moest een geheime spreuk zijn die ik niet kende. Een paar uur ging voorbij, zelf was ik bijna in slaap gevallen. Als Eragon op stond, stond ik ook op en keek hem aan. "Ik ga even een vlucht maken met Zyadron." zei ik dan en wilde weg lopen. "Jay, ik ga mee en leer je wat ik had geleerd tijdens het vliegen." zei hij dan. Ik knikte, dat was wel prettig om te weten.
Samen met Eragon liep ik de troonzaal uit en door naar waar Zyadron en Saphira waren. Eenmaal daar, stond ik stil en knipperde even met mijn ogen. Zyadron had een zadel op, daarom was hij dus zo blij. Ik keek naar Eragon en hij knikte. Meteen rende ik op Zyadron af en glimlachte. "Dank u." zei ik en gleed er met mijn vingers over. Het leer was echt prachtig. "Kom, dan maken we een vlucht." zei Eragon en ik klom meteen het zadel in.
Iets wat later vlogen we boven de wolken en luisterde ik naar wat Eragon vertelde en wat later deed hij dingen voor wat ik na deed. Het was niet perfect, maar het lukte wel.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Zin om naar mijn kamer te gaan had ik niet. Het hele kasteel had ik toch nog niet gezien, dus besloot ik daar een beetje rond te neuzen. Af en toe kwam ik wat bewakers tegen, maar die deden niet veel. Anders zorgde ik er wel voor dat ze niet veel deden. Met een grijns op mijn gezicht liep ik verder en volgde een lange trap. Deze bleek in de hoogste toren uit te komen. De deur deed ik open en liep de kamer binnen. Rustig keek ik rond en keek naar de zwaarden die aan de wand hingen. Sommigen waren echt prachtig. Eentje haalde ik van de muur en bekeek die van iets dichterbij. "Elfenzwaard." Zei ik zachtjes en hing die vervolgens terug. Als ik straks de kamer verliet, nam ik die zeker mee. De kamer ging ik verder door en bleef bij het raam staan. Een schok ging toen door mij heen, toen het leger helemaal klaar stond om te vertrekken. Het waren lang niet allemaal mensen er zaten zelfs vreselijke monsters bij. Het was fascinerend om te zien. Het mooie was als zij weg waren, had mijn vader niemand om op terug te vallen. Een valse grijns verscheen weer op mijn gezicht. Die macht zou van mij zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Na een paar uur getraind te hebben met Zyadron moest hij rusten maar Eragon was nog niet klaar met mij en nam mij mee naar het trainingsveld, daar gaf hij mij een zwaard. Deze bekeek ik en herkende het meteen al. "Het is Brisinger" zei ik en keek Eragon aan. "Nee, dat kan ik niet aan nemen, het is uw zwaard." zei ik en gaf het meteen terug. "Als ik een zwaard neem dan maak ik die liever zelfs." zei ik en keek hem aan. Gelukkig nam hij het zwaard terug en knikte. "Dat is geen probleem, maar er is niet genoeg tijd, en het zal niet gemakkelijk gaan en dat had ik ook toen ik Brisinger liet maken." zei hij. Ik knikte. Het lichaam van een Elf was totaal anders dan van een mens. "Maar we kunnen het proberen." zei hij dan en keek mij aan. Rustig volgde ik hem tot we bij de smederij aan kwamen. Eragon overlegde het met de smidse en die keek even naar mij. "Kom hier jongen." zei hij en ik liep naar hem toe. Hij liep even om mij heen. "Hij voelt anders." zei hij dan en keek Eragon aan. "Zeker anders toen ik met jou het zwaard moest maken." zei hij. "Maar goed, de tijd dringt dus laten we maar aan de slag gaan." zei hij. Ik knikte en volgde de oudere Elf mee naar achter. Nog even keek ik naar Eragon die bleef staan. Eenmaal achter, legde de oudere Elf uit wat hij ging doen en meteen daarna gingen we aan de slag.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Het bleef onrustig binnen in mij. De oude Idda wilde nog altijd haar plek terug, maar was te zwak. Ze had al zoveel gevochten, dat haar krachten bijna op waren. Het zou dan ook niet lang meer duren voor ik de overhand had en ze nooit meer terug zou keren. Ik was wel benieuwd hoe Jay dan zou huilen. Die arme stakker. Eigenlijk een verrader als je het mij vraagt. Hij kon niet eens een opdracht van vader volbrengen. Even moest ik lachend en gleed mijn blik weer opnieuw naar het zwaard. "Kom jij maar met mij mee." Zei ik grijnzend en haalde het zwaard opnieuw van de muur af. "You pretty one." Ik deed het zwaard aan mijn riem en liep de trappen weer af naar beneden. In de tussentijd keek ik wat in andere kamers, maar daar was weinig bijzonders. De meesten waren zelfs leeg. Eenmaal bij de grote zaal nam ik weer plaats op de kleine troon, maar mijn vader was er niet. Dus besloot ik op de andere troon te gaan zitten, zodat ik er al vast aan kon wennen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Een lange tijd waren we bezig met het smeden van het zwaard. De oudere Elf had al gezegd dat het anders, en misschien, sneller zou gaan dan met Eragon en dat was ook zo. Ik merkte hoe hij met gemak via mij het zwaard maakte.
Uiteindelijk na een paar uur gesmeed te hebben was het zwaard, voor nu even klaar. De oudere Elf wilde een korte pauze en daar was ik ook wel aan toe, beiden waren we dood op. Maar het lemmet was klaar. Terwijl we zo zaten, bekeek ik het lemmet, het was vrij smal, maar het voelde al één aan met mij, een verlening van mijn arm, dat zeiden ze. De oudere Elf nam een flinke slok van zijn drinken en ik ging naast hem zitten, hij bood mij de fles aan en ik nam het aan, nam een paar flinke slokken, meteen voelde ik mij een stuk beter. Het was zoet, maar erg lekker. Ook kregen we van zijn vrouw wat te eten. Wat ik al verwacht was, geen vlees, Elfen aten geen vlees. Ik bedankte zijn vrouw en at rustig het op. Meteen ging mijn gedachten naar Idda, ik miste haar, haar lieve stem, haar glimlach, haar prachtige ogen, alles miste ik van haar. Een zucht kwam over mijn lippen en schudde mijn hoofd. Het liefst probeerde ik contact met haar op te nemen, maar was bang dat ze wat dingen mee kon krijgen, zelf kwam ik niet door haar energie veld heen om te kijken wat er bij haar gebeurde. "Hej,." hoorde ik en schrok op uit mijn gedachten. "Eet wat." zei de oude elf en ik keek hem aan. Ik knikte en begon maar te eten, maar kon mijn gedachten niet weg houden van Idda. Zelfs Zyadron maakte zich zorgen om haar en mij.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
In de avond had ik mijn vader nog steeds niet gezien. In de tussentijd had ik nog wat getraind met mijn magie en zwaard. Al leek het zwaard erg lomp voor me te zijn. Na dat ik wat gegeten had was ik weer opnieuw voor het kasteel gaan zwerven. Dit gedeelte had ik nog niet gehad en keek rustig rond. Af en toe deed ik een deur open, al waren deze kamers net zo leeg als aan de andere kant van het kasteel. Opeens had ik het gevoel dat er achter deze deur wel weer eens wat kon zijn. Ik deed de deur open en meteen kwam er neer een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht. In tijden was hier niemand meer geweest, maar het zag er betoverend uit. Even hief ik mijn handen op, zodat de fakkels vlam vatten. Nu kon ik het toch wat beter zien. Mijn blik ging de kamer rond over de rijk beschilderde muren. Het was echt prachtig. "Wie heeft dit gemaakt?" Mompelde ik en ging met mijn hand over de muur. Ik keek verder en ging uiteindelijk op het bed zitten. Een van de laden van het nachtkastje deed ik open en zag wat brieven liggen. Daarna ook wat andere documenten. Nu zag ik pas dat ze van Jay waren. Dit was zijn kamer. Opeens zag ik dat het zwaard begon te gloeien en de oude Idda zich weer meer verzette. "Blijf weg." Mompelde ik en vond het niet zo'n fijn idee dat het zwaard was opgelicht. Net of was het zwaarder geworden en zoog het zowat mijn energie weg. Het was net of kreeg de oude Idda die energie weer. Ik kon het niet meer tegen gaan, ze werd te sterk. Op dat moment kwam mijn vader binnen en haalde het zwaard bij me weg. "Let toch op!" Gromde hij en trok me mee de kamer uit. "Jeetje, rustig." Zei ik en trok me weer los. "Ik had het onder controle." Nu loog ik, maar dat kon hij toch niet weten.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld