Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG/ ft. Katnissx

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Een zucht verlaat mijn lippen als we er nog steeds niet uit zijn. Mason heeft gelijk ik zou eigenlijk achter haar aan moeten. Ik kijk Stephanie even aan of zij het gaat doen maar ze loopt er niet heen. Langzaam kom ik in beweging en loop ik de weg die Scarlett heeft gelopen. 'Sca-' Ik hou meteen mijn mond als ik de bebloede scherf op de grond zie liggen. Mijn blik gaat naar de wond op de arm van Scarlett. 'Scarlett, je moet jezelf geen pijn doen' zeg ik en ik loop langzaam naar haar toe. Ik pak haar arm vast en bekijk de wond. De wond moet schoongemaakt worden alleen er is hier geen water, of in ieder geval nog niet. Ik haal voorzichtig met mijn vingers een stukje glas uit de wond. Het moet verbonden worden om het bloed te stoppen. Ik doe mijn shirt uit en scheur er een stuk van af. Ik heb geluk dat het warm is. Ik verbind de wond terwijl ik begin te praten. 'Scarlett, ik weet dat dit de oplossing lijkt maar geloof mij. Hier heb je alleen je zelf mee en niet de man die jou pijn heeft gedaan.'

Stephanie Leah Martin
Brad schiet ook niet echt op met Scarlett. Het is echt zo'n jongen die alles zou verpesten. Hij heeft bindingsangst en zij verlatingsangst. Word vast een leuk stel, denk ik sarcastisch. Het is heel vervelend wat er met Scarlett is gebeurd, maar we kunnen niet door gaan met dit drama. Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik wil weten wat hier aan de hand is. Mijn maag begint te knorren en mijn keel staat al even droog. Er moet ergens wel eten en drinken te vinden zijn. Waarom zou iemand zoveel moeite doen om ons hier te krijgen zonder eten en drinken klaar te leggen? 'Ik weet niet wat jij ervan vind, maar mij lijk het slimmer om niet met zijn vieren door te gaan.' begin ik. 'In ieder geval, ik denk dat ik me terug trek en ik eindelijk wel eens antwoorden wil en dat gaat niet als we telkens worden tegen gehouden' Ik besluit niemand er de schuld van te geven, maar volgens mij weten we allebei wel wie ons tegen houd.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott: Ik hoor Brad en kijk op. Als hij zegt dat ik mezelf niet moet pijn doen kijk ik weg. Het is de enigste manier. Ik laat hem doen, als hij het glas uit mijn wonde haalt, krimp ik even ineen van de pijn. Ik kijk naar hem als hij zijn shirt uitdoet. 'Dat is niet nodig,' zeg ik tegen hem. Als hij het dan toch zo verbind, glimlach ik lief. Ja, hij moet een tweede kans krijgen. Ik hoor wat hij zegt en schud mijn hoofd. 'Het is de enigste oplossing om er niet aan te denken,' zeg ik tegen hem. Ja, nu denk ik alleen aan die pijn en niet aan dat wat vroeger gebeurt is.

Mason Spencer Adams: Als Brad eindelijk gaat knik ik. Ik kijk naar Stephanievals die wat zegt. Ergens heeft ze een punt om niet met zen vieren door te gaan, maar er is toch een reden waarom we hier met ons vieren zijn gezet? 'Volgend mij is het ook slimmer, maar volgens mij is dat niet de bedoeling,' zeg ik rustig tegen haar. Als ik haar vervolg hoor slik ik. Ja, Scarlett houdt ons tegen, maar ik vind het ergens erg voor haar. 'Ja ik ook, maar ik denk dat we dat allemaal willen weten. Geef haar nog even tijd, het miet voor haar echt niet gemakkelijk zijn,' zeg ik rustig tegen haar.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Ik bijt even op mijn lip en kijk Scarlett aan. 'Er moeten andere manieren zijn' zeg ik rustig. Ik weet niet welke maar der moet een oplossing op te verzinnen zijn, zonder dat ze zich zelf van kant gaat maken. 'Ben je nooit bij een psycholoog geweest?' vraag ik zachtjes. Ik zie langzaam hoe het bloed in mijn shirt trekt en hou de overige stof in mijn handen. Dat bewaren we voor als het straks vernieuwd moet worden. 'Het spijt me van net' zeg ik toonloos en met veel moeite. Het klinkt best erg maar ik zeg dat nooit. Ik heb simpel weg geen spijt van mijn daden. Nou ja van bijna al mijn daden. 'Zullen we weer naar de rest? Je hoeft niet te stemmen als je dat niet wilt'

Stephanie Leah Martin
Ik zucht zachtjes terwijl ik mijn armen over elkaar sla. 'Ik weet niet waarom we hier met zijn vieren zijn Mason. Dat is juist het gene dat ik wil weten' Ik begin een beetje geïrriteerd te raken. Ik hou er niet zo van als ik afhankelijk ben van mensen. Vroeger als ik uit ging zorgde ik er altijd voor dat ik zelf wist thuis te komen zodat ik niet afhankelijk was van iemand die weer veel te vroeg naar huis wou. Meestal bleef ik echt met mijn vrienden tot sluitingstijd. Ik slik eventjes. Mijn vrienden. Wat zouden die nu doen? Merken ze al dat ik weg ben? Misschien hebben ze de politie al ingelicht. 'Ik weet niet wat jij doet maar ik ga'

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott: Ik schud mijn hoofd, er is geen andere manier. Ik hoor zijn vraag en schud nee. Nee, dat mocht nooit van mijn vader en als ik na die moord zou gegaan zijn, zou het te opvallend zijn geweest. Ik kijk naar mijn arm, het bloed trekt erg goed in zijn shirt. Ik ben hem echt dankbaar nu, hij is echt lief. Ik hoor hem zeggen dat het hem spijt van net, alleen aan zijn toon te horen lijkt het van niet. 'Je kon het niet weten,' zeg ik alleen maar. Nu de pijn begint te minderen, steken de flashbacjs terug de kop op. Ik wil er niet aan denken. Als ik zijn vraag hoor of we terug zullen gaan knik ik en zet me recht. 'Jawel, dat is nodig, maar ik stem op jou,' zeg ik tegen hem. Ik kijk dan naar Brad, hij is eigenlijk best nog lief. Als hij ook rechtstaat, leun ik al stappend tegen hem aan, ik zie nu ook dat hij best gespierd is. Ja,zijn shirt heeft hij niet meer aan.

Mason Spencer Adams: Ik knik als ze dat zegt, dat wil ik eigenlijk ook weten. Ik hoor haar irritatie in haar stem, maar begin dat best ook wel te worden. Stephanie heeft gelijk, Scarlett houdt ons te veel op, maar ik durf haar niet achter te laten. Ik hoor dan Stephanie zeggen dat ze gaat. 'Ze zijn onderweg, we moeten volgens mij echt samen blijven,' zeg ik tegen haar. Ik zie Brad en Scarlett afkomen. Brad heeft geen shirt meer aan, ik kijk daarvan raar op. Maar dan zie ik Scarlett haar arm, daarom heeft hij geen shirt meer aan. Scarlett leunt ook goed tegen hem aan, als je niet beter wist zou je denken dat het een koppel is. 'Wat is dat nou weer,' mompel ik naar Stephanie.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
We lopen terug naar de groep en ik kijk Mason even aan. 'Scarlett stemt op mij' zeg ik rustig. We moeten gewoon door gaan denk ik, anders word het niks. Ik sla mijn armen over elkaar en voel de wind langs mijn lichaam. Ik begin even te rillen. Het is best koud nu. Beter gaan we opzoek naar een slaapplek want aan de zon te zien is het al eind van de middag. Het geluid van mijn maag die knort leid me af van het gesprek. 'Ik stem op Stephanie' zeg ik spontaan en ik kijk Stephanie aan. Ze kijkt verbaasd terug. Ik grijns even kort haar kant op. Ik laat haar zien dat ik wel te vertrouwen ben. Zij heeft sowieso problemen gehad met mannen in het verleden anders reageert ze niet zo heftig op mijn gedrag.

Stephanie Leah Martin
Ik frons mijn wenkbrauw als ik Brad zonder shirt naar buiten zie lopen. Hij is echt gespierd. Gevaarlijk gewoon. Ik bekijk zijn tatoeages en kijk dan snel de andere kant op. Hij moet niet denken dat ik naar zijn lichaam kijk, dan gaat ie zich alleen maar arroganter voelen. Mijn blik gaat meteen op als ik hoor dat Brad op mij stemt. Vast omdat hij niet op Mason wilt stemmen. Zoals gewoonlijk sla ik mijn armen over elkaar. Het is echt een trekje van mij. Nu gaat het spannend worden want wij hebben alle drie één stem. Mason mag de knoop door hakken, maar voordat hij dat doet besluit ik nog even iets te zeggen. 'Scarlett ik vind het vervelend wat er met je is gebeurd en wij kunnen ons niet voorstellen hoe dat is, maar alsjeblieft kunnen we de drama even achter ons laten tot dat we weten wat we hier doen? We zijn al bijna een dag kwijt aan alleen maar onzin' Het klinkt misschien hard, maar ik ben liever eerlijk. Want het is toch zo? Iedereen denkt het maar niemand zegt het.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott: Ik hoor Brad op Stephanie stemmen, iedereen heeft nu één stem, buiten ik natuurlijk. Ik ben niet echt het type dat de leiding Wilt nemen. Ik zie Brad rillen, hij heeft vast koud, we moeten wat voor hem zoeken om aan te doen want ik wil niet dat hij door mij ziekt wordt of iets anders. Dan hoor ik dat Stephanie zeggen. Het komt best hard aan, achter Me laten, dat wil ik best wel naar kan het niet. Ik ga het gewoon niet meer aan hun laten merken en ik knik alleen maar. Ik ben ook degene die iedereen ophoud. Opeens denk ik aan iets, ik ben in alle opzichten in mijn nadeel. Misschien zou Brad Me kunnen leren boksen ofzo, hij ziet ernaar uit dat hij dat kan, gewoon zodat ik Me kan verdedigen.

Mason Spencer Adams: Brad stemt op Stepganie, dan moet ik de doorslag gevende stem geven, ik weet niet wie ik moet kiezen. Brad of Stephanie. 'Stephanie,' is het enigste wat ik zeg. Dan hoor ik Stephanie wat zeggen tegen Scarlett. Wat dat ze zei, dacht ik ook, alleen durfde ik het niet te zeggen. Nu kijk ik de groep rond, Stephanie is onze leider, beter leidster. We moeten nu echt een plaats zoeken om te over nachten, want het gaat zo donker worden volgens mij.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Ik vloek even binnensmonds als hij Stephanie zegt. Op zich kan ik er niks van zeggen want ik heb zelf ook op haar gestemd. Ik vind het ook niet zo erg dat ze de leidster is. Ik wacht gewoon tot dat ze een fout maakt zodat ik daarna de macht kan grijpen. Aangezien Stephanie een ongeduldig en licht ontvlambaar meisje is, is het een kwestie van wachten voordat het verkeerd gaat. Ik heb wel respect voor haar eerlijkheid. Daar kunnen mensen nog wat van leren. 'Nou leidster. Wat gaan we doen?'

Stephanie Leah Martin
Een glimlach komt op mijn gezicht te staan als Mason mijn naam zegt. Eindelijk kunnen we opzoek naar antwoorden, maar nog niet vandaag. Dat doe ik later wel. 'We gaan eerst een slaapplek zoeken. Als we die gevonden hebben blijven twee daar en twee andere gaan opzoek naar eten, drinken en kleding' Dat laatste zeg ik terwijl ik Brad aankijk. Dat geld natuurlijk niet alleen voor Brad. S'nachts koelt het weer flink af. Mijn blik gaat over de ruimte. 'We gaan richting de stad' zeg ik vastbesloten en ik begin te lopen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott: Ik kijk naar Stephanie en als ze zegt dat we gaan wandelen richtind de stad volg ik gewoon. Iets zeggen ga ik niet meer doen, ik wil ze niet lastig vallen. Ik vraag me wel af wat zij gedaan hebben. Ik sluit even mijn ogen en stop met stappen, ik heb een erge flashback, eentje die Me te veel herinneringen en gevoelens oproepen. Ik laat het aan de andere niet merken en na één seconde stilstaan loop ik verder. Maar ze houden niet op. Ik kijk even naar mijn arm, ik kan het Brad niet aandoen om Me terug te snijden. Ook ga ik hun niet meer lastig vallen. Ik wil gewoon ergens gaan liggen, ik wil zo snel mogelijk een slaapplaats hebben. Ik volg de rest maar zonder nog iets te zeggen.

Mason Spencer Adams: Ik kijk naar Brad als Stephanie kleren zegt, ja dat heeft hij echt nodig. We lopen naar de stad en daar zoek ik mee naar een slaapplek, ik ben best uitgeput vandaag ook al hebben we niet zo veel gedaan. Dan zie ik een goede plek. 'Daar kunnen we misschien overnachten,' zeg ik tegen hun. Ik kijk even naar Scarlett en bijt op mijn lip, zé heeft ons echt al te veel tijd gekost, maar ik voel me schuldig tegenover haar dat Stephanie dat zo zei.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Mijn blik gaat over de ruimte die Mason aanwees. Ik heb geen zin om te wachten op het bevel van onze leidster en knik als goedkeuring. Ik loop naar het huis en duw voorzichtig de deur open. De deur valt met een klap op de grond. Die zat er ook niet echt stevig in. Mijn neus begint te irriteren als ik een bepaalde geur ruik. Muffe geur. Mijn blik gaat op de banken. Er staan er twee. Ik loop naar de keuken en probeer wat dingen uit. Bijvoorbeeld het gas. Het gas doet het niet. Ik loop naar de kraan toe en zet hem aan. Ik begin te grijnzen als er water uit loopt. 'We hebben water' zeg ik toonloos. Het is op zich wel handig dat we water hebben. Nu kunnen we een stuk meer. Ik ga de kastjes af op zoek naar voedsel maar dat is er jammer genoeg niet. Gelukkig is er nog wel bestek, borden en pannen. 'Mason heb je nog vuur?' Vraag ik. Dan kunnen we buiten misschien een fikkie maken en de pannen gebruiken. Er is vast wel ergens voedsel hier. Ik schrik op als ik opeens een geluid hoor. Ik loop naar de gang en zie Stephanie op de grond liggen met kapot hout er naast. Ik kan me niet inhouden en begin te lachen. 'Babe, heb je hulp nodig?' Triomfantelijk kijk ik haar kant op terwijl ik mijn hand uit steek.

Stephanie Leah Martin
Een zucht verlaat mijn lippen als Brad weer niet kan wachten. Ik volg hem zwijgend en kijk zelf ook rond. Ik besluit om naar boven te gaan. Ik voel voorzichtig op de traptreden of ze niet kapot zijn. Ze kraken wel maar wat had je dan verwacht van dit oude huis. Volgens mij is het veilig. Voor de zekerheid loop ik heel langzaam de trap op. Opeens voel ik iets onder mijn voeten verdwijnen. Ik grijp naar de leuning in de muur alleen die breekt af. Ik zak er door heen en kreun zachtjes als ik op de grond geland. Ik bijt op mijn lip. Als ik de stem van Brad hoor, rol ik met mijn ogen. Ik trek mezelf recht zonder zijn hand aan te nemen. Ik veeg wat vuil van mijn kleding af. 'Mason als wij nou opzoek gaan naar spullen dan blijven Brad en Scarlett hier' zeg ik vastbesloten.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott: Ik volg zé gewoon heel de tijd, en als ze ergens binnengaan volg ik ook maar. Ik ga net zoals Brad naar de keuken en als ik een groot scherp mes vind neem ik het in mijn handen en kijk ik ernaar. Ja, ik heb mezelf best wel goed geleerd hoe ik net een mes kan vechten, dat is het enigste wat ik kan. Want fysiek ben ik niet strek. Ik draai het mes een paar keer om en kijk er heel de tijd naar. Ik schrik op als ik kabaal hoor en loop naar de plek waar het vandaan komt, ik zie Stephanie liggen op de grond, zé is door de trap gezakt. Ik steek het mes, met de veilige kant in mijn broekzak en ga naar Stephanie toe omdat ik haar wil helpen. Maar ze staat al weer recht. Dan hoor ik haar wat zeggen. Voor mij goed. Ik loop terug naar de keuken en doorzoek alle kasten, hier moet vast wel iets liggen om te eten. Maar dan vind ik niets en loop ik naar de bank. Voor ik wil gaan zitten haal ik het mes uit mijn achterzak en zet me dan neer. Ik bekijk het goed, opeens heb ik neiging om Me weer te snijden maar hou mezelf tegen. Niet meer doen. Dan kijk ik naar mijn wonde, het shirt van Brad is helemaal doorweekt met bloed. Ik loop naar de keuken en draai daar aan de kraan, ik doe zijn shirt eraf en hou mijn wonde onder de kraan. 'Brad, heb je nog een stuk?', vraag ik aan hem. Het is om er een nieuw stuk verband, zijn shirt, rond te doen. 'Zou je Me ook kunnen leren vechten of zo iets,' vraag ik aan hem. Ja, met een mes kan ik me wel verdedigen, maar als dat er niet is moet ik dat ook op een andere manier kunnen.

Mason Spencer Adams: Als Brad naar binnen gaat volg ik hem. Ik blijf in de buurt van Stephanie en als ik even niet naar haar kijk hoor ik een luid gebonk. Ik draai me om en zie Stephanie liggen tussen het gebroken hout, zé is door de trap gezakt. Als Brad zijn arm uitsteek geef ik hem een blik en ik loop naar Stephanie toe. 'Gaat het?', vraag ik aan haar. Ik neen haar snel in Me op en zie niet direct iets anders aan haar, dus ze zal vast geen pijn hebben. Ik knik als Stephanie dat zegt. Ik slaag mijn arm rond haar heen en loop met haar naar buiten. 'Ik denk dat we eerst voedsel moeten zoeken,' zeg ik tegen haar.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Ik rol even met mijn ogen als Stephanie mijn hand niet aanneemt. Dan niet. Een diepe zucht verlaat mijn lippen als ik van onze grote leidster hoor dat ik hier moet blijven. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het geen probleem om bij Scarlett te blijven alleen ik heb geen zin om hier gewoon doelloos te blijven wachten. Daar komt bij dat ik het vertrouwen van Scarlett al in de pocket heb en dat van Stephanie nog niet. Mason zou haar toch wel volgen in haar beslissingen. Ik bedenk me niet en loop naar buiten. 'We maken andere teams deze keer. Mason jij blijft hier en ik escort het blondje wel' Aan de blikken die ik krijg, zie ik dat ze het hier niet helemaal mee eens zijn. 'We zijn hier met zijn vieren en niet met twee tweetallen. Niet waar?' Als zij niet met zijn vieren verder wouden gaan dan waren ze allang weg geweest. 'Rustig maar hoor Mason. Ik let goed op je meisje' Zeg ik sarcastisch. Ik geef ze geen kans om hierover in discussie te gaan en loop alvast voor. Mijn blik blijft hangen bij het teken dat ik wederom op een muur zie staan. Langzaam komen de herinneringen naar boven. Zoals gewoonlijk was ik gisternacht uit mijn raam geklommen om met wat jongens van mijn opleiding me goed te gaan bezatten. Slapen deed ik bijna niet meer omdat mijn onderbewustzijn blijkbaar alleen de opnames van mijn delict konden afspelen in mijn slaap. De fles wodka die ik zelf al half leeg had gemaakt op de weg erheen, viel op de grond toen iemand met een zwart busje plots op de rem voor me kwam te staan. Met veel gevloek en getier was ik er heen gelopen, om even de bestuurder aan te geven dat dit niet helemaal de bedoeling was. Maar voordat ik ook maar iets kon doen ging de achterdeur open, voelde ik een spuit in mijn nek en het laatste wat ik zag was dat teken op de zijkant van iemands jas.

Stephanie Leah Martin
Ik voel de arm van Mason om me heen en haal hem voorzichtig van mij af. Ik was hier niet om bindingen te maken of om aan iemand gehecht te raken. Ik mag Mason echt wel, maar ik zie hem liever als een bondgenoot. En heel eerlijk. Als we nu in een club waren geweest dan was ik ook echt wel met hem mee naar huis gegaan, gericht op zijn uiterlijk. 'Ja, voedsel moet onze prioriteit zijn' Reageer ik terwijl ik de ruimte even opneem. Gelukkig hebben we al wel water. Ik frons mijn wenkbrauw als Brad zichzelf wilt inruilen voor Mason. Ergens heeft hij een punt, maar ik heb totaal geen zin om met die narcist op pad te gaan. Brad die blijkbaar niet openstond voor tegenspraak vervolgt zijn weg alvast naar het Noorden. Een diepe zucht verlaat mijn lippen, als ik meneer maar weer zijn zin moet geven aangezien het bijna donker wordt en het dan onmogelijk is om iets te vinden. 'Kom ons zoeken als we na twee uur nog niet terug zijn' zeg ik tegen Mason en ik loop naar Brad die diep in gedachten voor zich uit staart. 'Ik dacht dat jij je wel zou vermaken met Scarlett' zeg ik toonloos om pols hoogte te nemen van wat hij nou precies van plan is met haar. Dat hij haar aan zijn kant wilt is al lang duidelijk maar wat nou precies zijn doel is blijft voor mij nog een raadsel. Mijn hand rust ten alle tijden op de wijn openaar in mijn zak en ik volg elke beweging die hij maakt. Ik laat hem geen moment alleen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott
Ik neem iedereen in me op als Brad weer tegenwerkt. Ik laat hun maar doen en ik loop het huis terug in en kijk even rond. Wat kunnen we hier redden. Ik probeer het hier wat op te ruimen. Stof weg te doen en ik kijk naar mijn wonde. Het zal wel genezen. Nu ben ik hier alleen nog met Mason. Ik denk even over wat Stephanie tegen me zei, ik moet niet Brad over me heen laten lopen. Hij had me echt gekwetst. Ik ga hem laten, hij is niet goed voor me, hij denkt dat hij het is. Hij wilt altijd de baas zijn. Ik moest op Stephanie stemmen voor wie onze leidster zou zijn, maar ze is het toch, dus ik ben blij. Ik loop naar de trap, die nu kapot is en ik kijk naar boven. 'Naar boven zal niet gaan,' zegt Mason die langs me loopt. 'Let maar op,' mompel ik tegen hem. Ik kijk nog eens naar boven en langzaam langs de kant die nog half aan de muur hangt naar boven. Als ik uiteindelijk wel met moeite boven geraak ga ik rondkijken. Ik zie leegstaande kamers. Ik begin wat stof af te doen, we kunnen hier slapen nog. Ik kijk uit de ramen om te zien of ik iemand zie, maar nee. Ik hoop dat het tussen die twee buiten wat lukt.

Mason Spencer Adams:
Als Stephanie mijn arm van haar wegslaat, reageer ik er niet op. Ik knik wanneer Stephanie het zegt en loop het huis in. Nu zit ik hier, niets te doen. Ik kan niets doen. Ik zit vast met Scarlett, de zwakste van ons, de enigste van wie we haar daad weten, half toch. Ik loop langs haar als ze naar boven probeert te gaan en ik schud mijn hoofd. Ik ga op een stoffige bank gaan zitten en kijk rond me heen. Twee uur en ik ben dan weg, op zoek naar hun ofzo, ik wil gewoon iets te doen hebben. Wanneer ik Scarlett niet meer zie, frons ik. Is die boven geraakt. 'Scarlett,' roep ik dan. 'Boven, er zijn kamers hier, we kunnen hier slapen,' antwoordt ze op mij. Ze is dus boven geraakt, ze heeft misschien meer in zich dan ik denk, maar nog, ik zit hier maar te zitten.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Ik wuif de opmerking van Stephanie weg door haar aandacht te richten op een oud ziekenhuis. Ook al liggen de helft van de letters eraf, je kan wel in vullen wat er heeft gestaan. Met veel moeite krijg ik de zware deur van zijn plek. 'Probeer bruikbare spullen te vinden. Over een kwartier hier terug' Beveelt Stephanie, op een manier die me niet helemaal bevalt. De macht moet niet naar haar bol gaan stijgen. Maar ik besluit mijn mond wijselijk stil te houden en knik bijna onzichtbaar. 'Oh en Stephanie pas op voor de trappen hé' Plaag ik haar omdat ze er net door heen is gegaan. Op het gezicht van Stephanie is geen enig lachje te vinden, waardoor ik het alleen maar vermakelijker vind. Met een glimlachje draai ik me bij, om daar de medicijnen kamer in te lopen. De wind blaast langzaam langs mijn huid en kippenvel neemt mijn naakte bovenlichaam over. Ik zet mijn kaken op elkaar en besluit er geen aandacht aan te geven. Mijn hand gaat naar het glas waarachter potjes met Latijnse woorden me begroeten. Ik pak een buis van de grond en met een klap, komt het glas op de grond terecht. Ik ga met mijn hand door het glas heen, maar vloek zachtjes als ik mij snijd. Maar ik wuif mijn gevoel weg aangezien mijn hand nu toch al door het glas is en ik beter niet zonder lege handen kan terug trekken. Met een snelle vaart trek ik mijn hand terug. Mijn vingertoppen gaan op de bijsluiter die wel in mijn taal is. 'Bijwerkingen: Maag-en darmklachten, hallucinaties..' Grinnik ik zachtjes in mezelf. Als ik een ijzige gil hoor laat ik het potje op de vloer vallen. Stephanie. Met een snelle sprint ren ik naar de plek waar we zijn opgesplitst. 'Stephanie?' Mijn stem galmt door de ruimte heen.

Stephanie Leah Martin
Zoals afgesproken, loop ik de andere kant op. Een vervelend gevoel bekruipt me als ik de donkere gang in loop. Het lijkt wel het begin van een horror film. Mijn aandacht verplaatst zich na een kamer zonder deur. Het schemerige licht dat door de ramen komen op het eind van de gang, heeft niet genoeg kracht om de kamer te verlichten. Desondanks mijn geweten zegt dat ik de volgende kamer moet pakken, loop ik toch naar binnen. Mijn oog valt op een knuffel beestje in de hoek van de kamer. Het knuffelbeestje ligt op een oud vervallen doek. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het beestje zijn oor mist. Het lijkt haast wel alsof iemand er wat heeft afgebeten. Een gil ontsnapt uit mijn longen als ik opeens een harde grom achter mij hoor. Oog in oog sta ik met een coyote. Ik voel mijn hart in de achterkant van mijn keel kloppen en ik durf geen spier te bewegen. De coyote heeft vuur in zijn ogen en laat tijdens het grommen zijn moordende tanden zien. Ik hoor Brad mijn naam schreeuwen maar het beest blijft gericht op mij. Pas als Brad in de deuropening staat, draait het beest zich snel om. Door de verwarring en eigenlijk de insluiting weet hij niet zo goed naar wie hij moet grommen, dus besluit hij in het midden te gaan staan, met zijn gezicht naar voren zodat hij ons allebei kan zien. 'Leid hem af' Fluister ik naar Brad, maar die kijkt me verbaasd aan. 'Vertrouw mij' sis ik tussen mijn tanden. Ik doe een stap richting het beest, maar ook de loze pijp die ik op de grond zag liggen. Zijn aandacht is weer bij mij en ik heb het gevoel dat hij mij wilt aanvallen als Brad ineens stappen naar achteren doet. Brad begint tegen het beest te schreeuwen. Ik grijp snel de pijp van de grond om de coyote net op tijd neer te slaan, omdat hij in zijn starthouding stond om boven op Brad te springen. Brad die zijn handen voor zijn hoofd had, kijkt langzaam maar vooral heel verbaasd op. 'Ik zei toch dat je me moest vertrouwen'

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott
Ik draai mijn rug om naar het raam en bestudeer de kamer nog eens. Mijn oog valt op een oude stoffige kast. Ik stap er langzaam naar toe. Alles in dit huis vertrouw ik niet echt; het is hier stoffig en oud en lijkt al jaren onbewoond te zijn. Waarom zijn we hier zelfs? We hebben allemaal iets misdaan. Is dat de reden waarom we allemaal hier samen zitten? Zij zien het ook als een straf dat ik hier ben. Ik rem te veel af, het is niet mijn schuld dat mijn verleden me breekt. Ondertussen sta ik voor de kast. Langzaam strek ik mijn arm uit en willen mijn vingers de knop vastnemen, maar mijn hand stopt voor ik de knop aanraak. Wat zou er in die kast kunnen zitten? Als ik de kast open weet ik het direct. Mijn hand raakt de knop en ik open de kast. Alle schappen zijn leeg met een dikke laag stof op. Wanneer ik beter kijk, zie ik een boekje op een schap liggen. Ik neem het voorzichtig van de plank en ik haal het stof eraf door te blazen. Ik sluit de kast en besluit om naar beneden te gaan. Daar kan ik in het boek bladeren, maar het lijkt op een boekje zoals wij hadden met onze daden in. Zou het kunnen dat hier mensen voor ons geweest zijn? Mijn plan is ook wel om Mason uit te horen over wat hij gedaan heeft. Ik wil het weten, zij weten het van mij.

Mason Spencer Adams
Ik zit op de bank, wachtend op de rest, maar niemand komt. Zelfs Scarlett die naar boven geslopen is, hoor ik niets van. De vloer hoor ik niet kraken wat een goed teken want het is er dus stevig. Over Scarlett gesproken; wat zou zij misdaan hebben? Iedereen weet al dat ze misbruikt is door haar vader. Dat heeft Brad met zijn azen op Stephanie gevonden. Hoe zou ze het gedaan hebben? Wat zou ze dan gedaan hebben? Haar vader vermoord? Het lijkt me bijna onmogelijk dat zij iemand kan vermoorden, maar je weet maar nooit. Achter het lieve meisje kan altijd iemand anders schuilen. Ze kan ons misschien nog erg verbazen.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Met de coyote op mijn rug vervolgen Stephanie en ik onze weg terug naar onze schuilplek. Stephanie leek er geen moeite mee te hebben om het leven van het beest te eindigen. Haar ijzige ogen zou ik nooit vergeten. Ik weet dat het leven van een dier toch iets heel anders is dan die van een mens, maar de nieuwsgierigheid naar haar achtergrond verhaal is heel erg versterkt. Mijn blik valt op een open deur waar allemaal dokters kleding ligt. 'Wacht hier' Zeg ik kortaf en ik leg het beest op de grond. Ik pak een baby blauw shirt van een aparte stof en trek die over mijn hoofd heen. 'De jassen hier zijn te koud denk ik' Concludeer ik hardop. Daar komt bij dat in het huis vast wel dekens liggen, maar omdat we alleen dit setje kleding bij ons hebben, besluit ik nog wat kleding stukken mee te nemen. Stephanie die nog steeds op haar hakken loopt, vraagt of er ook normale schoenen zijn. Maar dat was te mooi om waar te zijn. Ik gooi het levenloze lichaam weer over mijn schouder en zwijgend lopen we dezelfde route terug naar huis.

Stephanie Leah Martin
Ik begin mijn voeten goed te voelen, alleen het was niet anders. Ik hou de deur open voor Brad en glimlach even zwakjes. Hij is minder spraakzaam dan normaal, vast geschrokken van net. De buis die ik voor de zekerheid had mee genomen, pak ik beter vast in mijn hand. Je weet nooit wat er nu nog rond loopt, hier in deze verlaten stad. Ik heb geen zin om mezelf weer dezelfde vragen te stellen want ik heb het gevoel gekregen dat het antwoord niet voor het oprapen ligt. Brad staat opnieuw te staren naar een teken op de muur. 'Ik heb het gevoel dat je meer weet' Biecht ik op. Brad kijkt betrapt op uit zijn gedachten. 'Ja ik heb het gevoel dat ik het logo herken, maar ik weet niet zo goed waarvan. Herken jij het niet?' Mijn blik gaat over het logo maar er gaat geen lampje branden, dus ik schud mijn hoofd. Het huis waar wij tijdelijk verblijven komt in zicht. 'We hebben eten' Zeg ik als we het huis binnen lopen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld