Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

orpg ~Unattainable

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Ik moet glimlachen als Brooke met dat meisje bij Alison en Rose staat, zo maakt ze ook nieuwe vrienden en die meiden zijn echt lief. Dan hoor ik de bel chemie. Ik loop met Aiden naar het juiste lokaal. Hier gaan we zoals gewoonlijk vanachter zitten. Ik kijk naar Brooke als ze binnenkomt en glimlach naar haar. Dan begint de docente met de les. 'Voor de komende twee weken zullen jullie thuis aan groepswerk per twee moeten werken. Elke groep krijgt een element uit de tabel van Mendeljev, jullie zullen dit moeten bespreken en er een opzoekingswerk moeten van maken. Het moet een tien bladig document zijn. Nu denken jullie al, hoe kan je zoveel over één element schrijven, wel ik geef jullie allemaal een super interessant element. Ik ga nu de namen van de verschillende groepen afroepen,' zegt de docente. Leuk zo een werkje ik heb er zin in. 'En Brooke met Mitch,' zegt de docente dan. Ik glimlach erdoor en kijk glimlachend naar Brooke. 'De deadline is binnen twee weken. Jullie mogen jullie nu al bij jullie groepspartner gaan zetten, ik ga jullie zo jullie element komen brengen,' zegt de docent. Ik neem mijn spullen en loop naar Brooke toe, ze zit wat meer naar van voor, maar dat maakt me niet uit. Het meisje naast haar is ondertussen al weg. 'Dus, ik stel voor dat we daaraan al deze avond mee beginnen?', vraag ik dan aan haar. Ja, bij mij thuis of bij haar, zij kiest maar. Ik kijk naar de docent, ze is bijna bij ons, ben wel benieuwd welk element ze ons gaat geven.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Zoals ze al vermoed had werd Brooke overspoeld met vragen over haar vorige stad en school. Het waren nieuwsgierige meiden had ze gemerkt. Ze wilde het liefst zo min mogelijk over haar oude stad kwijt, zo werd ze er het minst aan herinnerd. Ze was Alyssa dan ook dankbaar toen ze over een ander onderwerp begon. Ze vond het erg fijn voor haar dat zij ook meteen vriendinnen bijkreeg en niet meer alleen was. Brooke vond het altijd al fijn om mensen te helpen, vooral aardige mensen natuurlijk. Toen uiteindelijk de bel ging, volgde ze hen naar het chemie-lokaal toe. Het zou het laatste uur van de dag worden en daar was ze erg blij mee. Normaal ging Brooke met alle plezier naar school toe, maar nu was alles veranderd. Alles leek plots zo negatief, zeker omdat ze iedereen waarvan ze hield en een goede band mee had moest achterlaten. De jongen waarmee ze een date had gehad stuurde wel nog steeds ontzettend veel berichtjes wat ze erg fijn vond. Ze hadden wel gewoon besloten vrienden te blijven door de afstand, alhoewel er nog steeds elke keer tientallen hartjes achter hun berichten stonden. Brooke vond het echt erg jammer dat de afstand drie uur rijden was. Als het slechts één uurtje was geweest kon het misschien nog wat worden, maar drie uur was gewoon moeilijk te doen. Niet dat het dat niet waard zou zijn, maar het was te moeilijk.
Toen ze aankwamen bij het lokaal ging Brooke naast Alyssa zitten. Aandachtiger dan de afgelopen lessen luisterde ze naar de uitleg van de leerkracht. Het ging over een taak. Ze moesten ze een groepswerk over een element maken, een tien bladig document. Dat was veel werk. Gelukkig kregen ze er twee weken te tijd voor, dat zou dan wel lukken. Brooke was vooral benieuwd naar met wie ze moest samenwerken, hopelijk iemand die ook goed meewerkte en het werk niet aan haar alleen overliet. Een zucht verliet haar lippen toen ze hoorde dat ze samen moest werken met Mitch. Nu moesten ze wel met elkaar omgaan, buiten de schooluren. Alsof hij haar nog niet genoeg achtervolgd had. Hopelijk kon hij ook een beetje serieus werken en liet hij haar niet alles in haar eentje doen, dan waren twee weken veels te kort.
Ze hoorde zijn vraag toen hij naast haar kwam zitten. Het was beter als ze er goed op tijd mee begonnen, anders kwamen ze nog voor verrassingen te staan. Ze wilde wel liever afspreken bij haar eigen huis. Ze vertrouwde hem niet helemaal en haar broer was er gewoon waardoor er niets kon gebeuren. "Je kan vanavond wel naar mijn huis komen," stelde ze voor terwijl ze naar hem keek. Het was natuurlijk beleefder om iemand aan te kijken als je in een gesprek zat, ondanks ze liever geen gesprekken met hem had.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Ik glimlach als ze dat zegt. 'Klinkt goed, zouden we een halfuur na school kunnen gaan? Ik moet deze avond nog gaan trainen,' zeg ik tegen haar met een glimlach. Volgens mij verwacht ze van me dat ik iemand ben die de ander al het werk laat doen, maar dat is helemaal niet zo. Ik doe zelfs vaak het werk helemaal alleen. Dan weet ik ook wel dat het goed gedaan is, maar nu een tien bladig document kan ik echt niet alleen in twee weken. Ze zal al snel doorhebben dat ik anders ben dan hoe ze denkt dat ik ben. De docent komt voor ons staan. 'Het element dat ik voor jullie heb gekozen is Uranium. Het is een bijzonder element. Je kan er veel over terug vinden, je moet weten dat niet alleen wikipedia je hulpbron is, maar dat er meer wetenschappelijke verantwoorde site bestaan. Daar gaan jullie er zeker veel over terug vinden. Mitch, help jij ook Brooke wat, zodat ze direct mee is?', vraagt ze aan me en ik knik. 'Brooke als er iets is vraag het aan mij of aan Mitch, hij kan het vaak beter dan mij uitleggen,' zegt de docente dan. Ja, de docente weet misschien dat ik niet dom ben, maar het is niet de bedoeling dat iedereen weet hoe slim ik eigenlijk wel niet ben. Ik staar naar mijn blad en als de docent weg is kijk ik even naar Brooke. 'Kunnen we beginnen? Of heb je vragen?', vraag ik dan aan haar. Ik kijk haar toch maar aan, dat is het beleefdste als je een gesprek hebt met iemand. Brooke komt in één schooldag, op haar nieuwe school, meer over me te weten dan mijn vrienden en de hele school over mij weten sinds altijd al. Ik glimlach dan even zwak naar Brooke en kijk dan even in mijn boek.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
"Ja, dat moet lukken," antwoordde Brook toen Mitch haar vroeg of ze een halfuur na school konden afspreken. Ze was met de auto naar school toe dus het was geen enkel probleem. Nou ja, het was wel een probleem aangezien ze hem niet wilde spreken buiten school, maar het moest. Ze nam een papiertje uit haar tas en schreef daarop haar adres zodat Mitch wist waarheen hij moest gaan. Ze gaf het papiertje aan hem. "Dit is mijn adres," zei ze nog. Natuurlijk kon ze ook om zijn nummer vragen en hem daarna een berichtje sturen, maar ze wilde haar nummer niet aan hem geven aangezien dat misschien onverstandig was. Ze kende jongens goed genoeg om te weten dat je niet zomaar telefoonnummers aan hen mocht geven. Misschien dat hij haar nummer later wel kreeg, maar ze vertrouwde hem er niet mee dus moest het via een briefje.
Toen de lerares naar hem toe kwam om hun element te vertellen luisterde ze naar wat ze allemaal vertelde. Ze kregen Uranium. Brooke wist al dat er veel over te vinden was, dus hun tien pagina's zouden vlot vol raken. Zoals elke leerkracht vertelde ze het verhaal dat ze niet enkel naar Wikipedia mochten kijken, maar dat er nog heel wat andere betrouwbare sites waren. Elke leerkracht gebruikte hetzelfde verhaal dus wist Brooke onderhand wel dat ze ook op andere sites moest kijken, wat ze ook altijd deed om van het gezeur van de leerkrachten af te zijn. Langs de ene kant had ze zin in de opdracht, maar langst de andere kant ook helemaal niet. Ze vond het onderwerp ontzettend interessant aangezien ze erg graag met wetenschappen bezig was. Langs de andere kant vond ze het niet fijn om met Mitch samen te moeten werken. Ze had liever samengewerkt met Alyssa, Alison of Rose. Ze kende Mitch natuurlijk ook wel, dus zat ze niet met een volledig onbekende opgescheept, maar toch. Ze had gehoopt op iemand anders. Brooke was een beetje verbaasd toen de lerares vertelde dat Mitch vaak beter was in dingen uitleggen dan haar. Dat was wel heel vreemd. Sinds wanneer waren populaire mensen goed in school?
"Ik denk dat we wel kunnen beginnen," antwoorde Brooke op zijn vraag. Ze was niet dom dus wist ze wel wat ze moesten doen. Ze stond een heel stuk voor op de leerstof had ze gemerkt. In hun klas waren ze bezig met leerstof waarmee ze een maand geleden al bezig was. Het kon enkel een voordeel zijn voor haar, op die manier had ze veel minder leerwerk en haalde ze nog betere cijfers doordat het continu werd herhaald. Toch was het erg saai en leerde ze liever nieuwe leerstof aan dan dat alles twintig keer werd herhaald doordat ze van school veranderd was.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Als ze dat antwoordt glimlach ik. Zo kan ik eerst nog mijn gerief gaan halen om erna te gaan trainen. Ik neem het briefje van haar aan, het is haar adres. Wel raar dat ze haar nummer niet gewoon geeft, maar het maakt me niet uit. Als ze zegt dat we kunnen beginnen glimlach ik. Uranium is best een interessant element, er is heel veel over te vertellen. Daarom ben ik blij dat we dit element hebben. Als ik er nu over nadenk maakt het me niet uit dat de docente het had vertelt over hoe ik ben, ze komt er toch achter als we samen dit werkje moeten maken. Maar ik heb er wel zin in om samen met haar te werken. Voor ik het weet gaat de bel weer, einde school. Binnen een halfuur naar Brooke thuis. 'Ik zie je binnen en halfuur, tot straks,' zeg ik tegen haar en loop direct naar buiten. Ik loop naar mijn fiets en ga direct naar huis. Ik neem thuis al mijn gerief. Het is wel leuk altijd trainen, alleen is het nu een beetje moeilijk om te gaan. 'Ik moet om acht uur daar staan, dus om zeven uur vertrekken, dus dat is niet super veel tijd. Ik neem mijn tas met al mijn gerief voor de training en mijn boeken van chemie. Ik neem dan mijn fiets en fiets naar het huis van Brooke, naar het adres dat ze me gaf. Ik ben precies op tijd. Ik bel dan aan. Er doet een jongen op. 'Eumh hey, ik kom voor Brooke, ik zit in haar klas en we moeten samen een groepswerk doen voor chemie,' zeg ik tegen hem. Hij knikt en laat me binnen. 'Zou ik mijn tas hier mogen zetten alsjeblieft, ik moet hierna direct naar mijn training toe, dit is mijn tas ervoor,' zeg ik tegen hem. Hij knikt en zet mijn tas aan de kant. 'Brooke er is hier een jongen voor je,' roept hij dan naar boven toe, ze zal vast op haar kamer zitten.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Brooke wandelde de school uit en ging naar de parking toe waar haar broer al zat te wachten in zijn auto en stapte in. "Dus, hoe ging het?" vroeg hij meteen. "Wat denk je zelf? Ik haat het hier," klaagde Brooke. Ze bleef erbij dat het nooit leuker zou worden in de school. Alles was anders, de mensen waren anders, de jongens waren vervelend. "Het komt wel goed, donderwolk. Het is normaal dat niet alles vanaf de eerste dag goed gaat," vertelde haar broer. Ze haalde haar schouders maar gewoon op. Ze hoopte dat hij gelijk had en alles zou beteren naarmate ze langer op de school zat, alles zou beteren en misschien wel hetzelfde kon worden als op haar andere school. Normaal gezien zou ze alles vertellen aan haar broer, maar dat hele gedoe met Mitch hield ze voor zichzelf. Ze had geen zin om te vertellen dat ze op de eerste dag al een stalker had. Ze had er geen enkel probleem mee om te praten over jongens met haar broer, maar ze wilde Mitch zelf het liefst vergeten, ook al kon dat niet doordat ze samen een werkstuk hadden. Moest die lerares echt hen twee samen zetten? Waarom niet met Alyssa, Alison of Rose? Hen vond ze erg aardig, maar Mitch... Hem vond ze gewoon raar.
Toen ze thuis aankwamen, stapte ze uit en ging ze naar binnen toe. Ze ging naar de keuken waar haar moeder zat. "Hey liefje, hoe was je eerste dag?" vroeg ze nieuwsgierig. "Vreselijk," antwoorde Brooke kort. "Er komt trouwens straks iemand hierheen aangezien we een werkstuk moeten maken," zei Brooke nog voordat ze naar haar kamer ging. Toen ze eenmaal haar kamer bereikt had, gooide ze haar schooltas neer en plofte ze op het grote bed in haar kamer. Ze had een typische meidenkamer. Ze had een tweepersoonsbed met veel kussentjes. Er stonden een aantal kaarsen waarvan enkelen geurkaarsen waren. Ze had foto's aan haar muren hangen waarop zij met wat vriendinnen stond. Er hingen lampjes aan haar muren. Typisch wat voor meiden. Natuurlijk had ze geen roze muren. Haar muren waren gewoon grijs.
Een diep zucht verliet haar lippen toen ze de deurbel hoorde en even later haar vader riep. Ze ging dan maar weer naar beneden toe. "Kom, dan zullen we naar mijn kamer toe gaan," zei ze. Jack, haar broer, had ook gemerkt dat er een jongen op bezoek was. "Je weet waar ze liggen hé," zei hij met een knipoog, maar Brooke wist precies waarop hij doelde. Condooms. Die zouden ze niet nodig hebben. "Negeer hem maar gewoon," zei ze tegen Mitch en trok hem met zijn arm mee naar de trap. Daarna liep ze met hem naar boven toe en ging ze haar kamer in.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Ik lach als ik haar broer hoor. Ik knik dan maar als ze dat zegt. Ik volg haar mee naar haar kamer. Als we binnen zijn er kijk ik even rond, haar kamer is typisch meisjes, maar ook weer niet typisch typisch, maar wel mooi. Ik neem uit mijn rugzak die ik ook nog meehad mijn laptop en dan cursus bladen en balpennen. 'Dus, dan beginnen we maar hé. Trouwens ik moet om zeven uur al weg, ik moet gaan trainen, maar als je zin hebt mag je meegaan. Het is voetbal training,' glimlach ik als ze dat zegt. Ik zet me dan op de grond, ja, ik weet niet waar ik me anders moet zetten. Ik start mijn laptop al op en zet google open. Ik neem een balpen en mijn cursus bladen, ik schrijf er al Uranium op. Ik heb ook geen typisch slordig jongens geschrift, maar een netjes geschrift. 'Volgens mij is deze opdracht echt niet zo super moeilijk, over Uranium is zo ontzettend veel te vinden, we vullen zo tien pagina's. Ik denk dat we beter het kunnen opsplitsen in verschillende punten. Zoals ontstaan, gebruik en dan ook het met de atomen en meer begrijp je?', vraag ik aan haar. Ja, zo ben ik, ik kom altijd concreet ter zaken als het over school gaat. Ik neem school erg serieus en ik vind het ook erg leuk.

-Sorry kort...

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Toen ze hem hoorde zeggen dat hij om zeven uur al weg moest omdat hij moest voetballen, maar dat ze mee mocht gaan als ze zin had, probeerde ze even een smoes te verzinnen. Natuurlijk ging ze niet mee met hem. Waarom zou ze? Ze mocht hem niet. "Ik kan niet vanavond, ik moet nog heel veel dozen uitpakken," zei ze dan maar gewoon. Dat was nog een voordeel van haar verhuizing, ze kon als excuus gebruiken dat ze veel dozen moest uitpakken, wat overigens wel waar was, maar of ze het vanavond nog ging doen wist ze niet. Ze had zin om vanavond een lekker bad te nemen en daarna wat series te kijken op Netflix wat ze waarschijnlijk ook zou doen. "Je hoeft niet op de grond te zitten hoor, je mag gerust op mijn bed of achter mijn bureau gaan zitten," zei ze. Zijzelf zat op het bed, maar hij mocht wel naast haar zitten als hij dat wilde. Het was toch maar voor eventjes, dus dat hield ze wel vol. Misschien was het wel een beetje gemeen van haar om meteen zulke oordelen over hem te hebben en erg afstandelijk te doen aangezien ze hem eigenlijk nog niet kende, maar toch wist ze hoe hij in elkaar zat. Hij was net zoals elke populaire jongen. Hij kon zich misschien wel voordoen als een lieve jongen, maar dat was hij niet. Dat geloofde ze niet. "Ehm... Ja, is goed," antwoordde ze toen Mitch begon te vertellen ondanks ze amper had verstaan wat hij allemaal verteld had. Ze zat met haar hoofd helemaal ergens anders, waar ze niets aan kon doen. Ze wilde zelf ook graag werken aan de opdracht, op die manier zou alles sneller verlopen, maar het lukte haar gewoon niet om haar gedachten te verzetten. Toch deed ze alsof ze wel helemaal mee was. Ze wilde niet dat hij dacht dat ze dom was of zo, want dat was ze helemaal niet. Ze miste alles en iedereen in haar oude stad. Na haar verhuizing liep plotseling alles fout. Een leerkracht vloog tegen haar uit, ze had veel minder vrienden dan ze gewend was, haar beste vriendin was er niet, een jongen viel haar lastig. Kon het nog erger? Het liefst kroop ze in haar bed en kwam ze er nooit meer uit. Dan hoefde ze zich ook niet zo rot meer te voelen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Ik knik als ze zegt dat ze niet meekan, ik begrijp het wel dat ze niet meekan, ze moet nog uitpakken dan begrijpt ik het. Ik ga naast haar zitten en neem mijn spullen bij me ik zie dat ze er niet echt met haar aandacht bij is. 'Gaat het, is er wat?', vraag ik aan haar. Ik zag dat ze niet echt naar me aan het luisteren was, maar wel gewoon ja zei. Ik kijk haar aan en neem haar handen vast. Ik hoop wel dat dat ze niet te droevig is, ik leg mijn boeken aan de kant. en mijn laptop zet ik ook even weg. 'Alles goed?', vraag ik dan aan haar. Nee, er is iets met haar. Ik draai me helemaal naar haar toe en neem haar handen dan vast. Ik mag de tijd niet uit het oog verliezen voor mijn training normaal heb ik er altijd super veel zin in, maar nu eigenlijk niet, ik wil liever bij haar blijven.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Ze wist dat ze die avond nog had afgesproken om te Skypen met haar beste vriendin, maar nog steeds was dat niet hetzelfde als in het echt omgaan met haar. Ze miste de logeerpartijtjes die ze hadden en ze uren netflix keken en over leuke jongens praatte of elkaars make-up deden. Ze miste haar oude school waar ze erg veel vrienden had en de leerkrachten niet zomaar tegen haar uitvlogen. Ze mistte de tijd waarin haar vader niet continu gestresseerd rondliep omdat hij geld moest verdienen om zijn schulden af te betalen. Ze miste haar oude huis en haar kamer. Alles miste ze. Haar leven zou niet meer hetzelfde worden als voorheen, nee alles was veranderd. Alleen in haar gedachten was ze nog in haar oude stad, voor de rest was ze in een nieuwe stad waar ze het geeneens leuk vond. Ze kon er niets aan doen dat ze niet aandachtig was. Brooke was sowieso iemand die erg veel nadacht over dingen en de situatie waarin ze was beland maakte het nog erger waardoor ze constant in haar gedachten verzonken was. Ze had geen idee of mensen het opmerkten wanneer ze met haar hoofd ergens anders was, ze hoopte van niet, anders zou ze weer vragen krijgen die ze het liefst nooit beantwoordde. Elke vraag over haar oude stad wilde ze het liefst negeren, maar dat deed ze niet. Zo was ze gewoonweg niet. Ze probeerde altijd aardig te zijn.
Ze keek even naar Mitch toen hij vroeg of ze wat was. Zou ze het aan hem vertellen? Was het wel een goed idee om haar hart te luchten bij hem. Ze slikte even toen hij nog eens vroeg of alles goed was en haar handen vast nam. Waarom moest hij dit doen? Het liefst trok ze haar handen weg, maar ze deed het niet. Ze wilde niet overkomen als een bitch, want dat was ze niet. Nou ja, misschien af en toe als iemand gemeen deed tegen haar, dan deed zij gemeen terug. "Ik heb gewoon wat heimwee," antwoordde ze. Ze had het gevoel alsof ze in tranen uit zou barsten, wat gelukkig niet gebeurde. Ze haatte het om te huilen waar anderen bij waren, vooral bij Mitch, dus ze had het geluk dat ze de meeste gevoelens best goed kon verbergen. Helaas kon Mitch toch zien dat er wat scheelde, al wist ze niet hoe hij het had gezien. Vermoedelijk doordat ze zo afwezig reageerde de hele tijd. Ze deed haar best om alles te verbergen, maar zo te merken lukte het niet zo goed.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Als ze dat zegt kijk ik haar aan. Ik zie dat ze bijna moet gaan huilen. Ik omhels haar en wrijf met mijn hand rustig over haar rug. 'Hey rustig maar, het komt goed. Snel gaat die heimwee plaats maken voor andere dingen. Je kan ook je vrienden van daar nog steeds spreken. In het weekend kan je met ze afspreken, je hoeft ze niet te missen. Je gaat snel hier ook veel vrienden hebben, alles gaat goed komen geloof me,' zeg ik tegen haar en blijf verder wrijven over haar rug. Dat was er dus, ze heeft heimwee. Ik begrijp haar wel, nieuwe stad, nieuwe school, nieuwe vrienden, het is aanpassen en de eerste dagen verlang je dan terug naar vroeger. Maar ik ga ervoor zorgen dat ze zeker een fijne tijd heeft, ik wil haar verblijf hier op school leuk maken, zodat ze niet heel de tijd aan vroeger denkt. Na een tijdje laat ik haar los. 'Gaat het weer?', vraag ik dan aan haar. Ik wil nu niet als een klootzak overkomen, maar eigenlijk wil ik echt beginnen aan de taak, maar ik wil eerst zeker weten of het weer gaat met haar. Ik neem haar handen weer vast. 'Beloof me dat als er terug zo iets is, als je heimwee hebt het me vertelt,' zeg ik dan tegen haar en kijk haar in haar ogen aan. We straks wel nummers uitwisselen ofzo. Dat zou handig zijn als we nog moeten samenwerken en dan kan ze me altijd bereiken. Ik zie naar de klok hoe laat het is. Het is half zes. 'Ik wil nu niet gevoelloos overkomen, maar binnen anderhalf uur moet ik weg gaan naar mijn training, dus zouden we kunnen beginnen? Ik mag mijn training echt niet missen,' zeg ik tegen haar. Ja, op nationaal niveau mag je geen training missen per week of je mag niet meedoen bij de match op zaterdag. Dat zou erg zijn voor mij omdat ik altijd in de basis opstelling sta en ook gewoon omdat voetbal mijn leven is. Als ik eens een dag geen training heb zit ik vaak in de tuin of in het park met een bal bezig.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Plots voelde Brooke te armen om haar heen waarvan één hand over haar rug streelde. Haar hoofd verborg ze even in zijn nek en haar ogen sloot ze voor eventjes. Een knuffel hielp altijd wanneer ze zich rot voelde, het maakte niet uit van wie die was. Bovendien vond ze de warmte best aangenaam. "Dat afspreken gaat moeilijk zijn als de afstand tot daar drie uur rijden met de auto is," zei ze toen hij zei dat ze in de weekenden nog met haar oude vrienden kon afspreken. Het was veels te moeilijk. Haar vader zou haar niet elk weekend naar daar willen brengen en met de trein of bus was ze nog langer onderweg. Ze wilde hem geloven, maar dat kon ze niet. Als ze zich nu al zo rot voelde, zou het later nog erger worden, dat wist ze honderd procent zeker. Eigenlijk moesten ze verder werken aan de opdracht aangezien Mitch weinig tijd had, maar ze vond het wel aardig dat hij de moeite deed om haar te troosten. Toch was ze opgelucht toen hij zijn armen rond haar vandaag haalde en ze weer wat meer ruimte had. Nog steeds vond ze zijn aanwezigheid onprettig.
Ze knikte even toen hij vroeg of het weer ging. Het ging niet helemaal goed met haar, maar ze kon het wel een beetje verbergen voor hem zodat hij niet merkte dat ze nog steeds een beetje met haar hoofd ergens anders was. Ze deed wel alsof dat zijn omhelzing geholpen had. Anders was het misschien een beetje sneu voor hem en dat was ook niet haar bedoeling. Ze knikte ook maar even toen Mitch zei dat ze moest beloven dat ze het zou vertellen wanneer ze weer heimwee had. Natuurlijk zou ze dat niet doen. Waarom zou ze? Het waren haar zaken waarmee hij zich niet hoefde te bemoeien. Als ze nood had om met iemand de praten zou ze wel naar haar broer of ouders gaan, hen kon ze tenminste vertrouwen. Het liefst wilde ze dat het al zeven uur was en dat Mitch weg moest. Ze had hier totaal geen zin in. De taak maakte haar niets uit, maar ze werd gek van Mitch. Ze zat net op haar nieuwe school en al meteen zat ze vast aan een opdringerige jongen.
"Dat is misschien wel beter ja, anders raakt die taak nooit af," zei ze toen Mitch zei om te beginnen. Ze moesten wel goed verder werken. Een taak van tien bladzijden kwam er niet op een paar minuten tijd. Ze konden de tijd die ze gekregen hadden zeker wel gebruiken. Gelukkig hadden ze een element gekregen waarover erg veel informatie te vinden was. Dan hadden ze minder tijd nodig en hoefde ze ook minder met Mitch om te gaan.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Het voelde goed me zo dicht bij me te hebben. 'Drie uur gaat wel nog, je kan gewoon op een centrale plaats afspreken, dat jullie beiden een eindje moeten rijden. Trouwens als het moet, kan ik je wel brengen,' glimlach ik zwak. Ja, ik heb wel mijn rijbewijs, maar doe er niet echt iets mee, alles is toch zo dichtbij dus loop ik liever of ga ik liever me de fiets. Ik zie dat ze knikt op mijn vraag, maar merk gewoon aan haar dat het niet gaat met haar. Ze knikt als ik vraag of ze het beloofd. 'Echt waar, doen,' zeg ik tegen haar. Ik neem nu terug mijn bladen erbij en ook mijn laptop. Op mijn bladen zet ik al wat op, zoals ontstaan. Dat schrijf ik als eerste tussentittel. Ik kijk dan naar Brooke. 'Ik weet dat Uranium in de achttiende eeuw is ontdekt. Volgens mij ergens rond de Franse revolutie,' zeg ik tegen Brooke. Ik schrijf gewoon al wat dingen op. Het is nog klad, het is alles wat we zelf van Uranium weten schrijf ik op, daarna zoeken we wel meer informatie. 'Weet jij er wat over?', vraag ik dan met een lieve glimlach aan haar. Dan hoor ik dat er op haar deur wordt geklopt. Haar moeder komt binnen en ik zie dat ze drankjes en koekjes mee heeft. 'Hier, voor tijdens het werken,' zegt ze. Ik glimlach lief. 'Dankuwel mevrouw,' zeg ik dan tegen haar en niet veel later is ze weer weg. 'Je hebt een lieve moeder,' glimlach ik tegen Brooke. Dan kijk ik op de klok, zes uur. We moeten doordoen, de tijd gaat redelijk snel en ik mag niet te laat zijn op de training, hoe graag ik nu ook niet zou gaan en liever bij Brooke blijven. Ik heb wel nog steeds het gevoel dat Brooke me niet mag, maar ik begrijp niet waarom, ik heb toch niets verkeerd gedaan, ik ben gewoon vriendelijk. Ja, dat zal er waarschijnlijk gewoon aan liggen omdat ze denkt dat ze me doorheeft, om hoe ik ben een typische populaire jongen, maar ze heeft het mis en ik hoop dan ook dat ze snel dat gedacht gaat bijsturen.

ORPGaccountjex
Straatmuzikant

ORPGaccountjex schreef:
Zijn voorstel was aardig, maar ze zou hem die afstand niet laten rijden. Dat was gewoon veel te ver en op die manier zat ze nog meer met hem opgescheept. "Dat hoef je niet te doen," zei ze dan. Ze wilde hem niet zo ver met de auto laten rijden omdat Brooke haar vriendinnen miste. Dat was egoïstisch van haar aangezien ze hem dan als een chauffeur zou gebruiken terwijl ze eigenlijk een hekel aan hem had. Niet dat hij dat erg zou vinden, hij leek graag bij Brooke te zijn, dat had ze al wel gemerkt. Waarschijnlijk wilde hij haar gewoon in bed krijgen om nadien niets meer van zich te laten horen. Het zou haar niets verwonderen als hij zo'n jongen was. Het zou vreemd zijn als hij plotseling een uitzondering bleek te zijn. Opnieuw was Brooke een beetje verbaasd dat Mitch iets wist over Uranium zonder het internet te gebruiken. Waarschijnlijk had hij het op voorhand opgezocht om indruk te maken, dat deden jongens wel vaker. Brooke wist zelf heel wat over elementen, ook over Uranium dus dit was geen probleem. Ze kon de helft van de opdracht maken zonder internet te gebruiken. Ze had al een soortgelijke opdracht moeten doen, maar dan over meerdere elementen. "Ik weet dat het gebruikt wordt in kernwapens en kernreactoren," antwoordde ze op zijn vraag. Het was het eerste wat er opkwam in haar hoofd, ondanks ze nog heel wat andere dingen wist. Ze zou niet alles in één keer opzeggen, dan werd het misschien een beetje ingewikkeld voor hem en dan moest ze alles nog eens uitleggen.
Ze hoorde geklop op de deur die na een fractie van een seconde open ging. Haar moeder stond in de deuropening met wat koekjes en wat om te drinken. Dat was wel aardig van haar, maar dat deed ze altijd wanneer er bezoek was. Al haar vriendinnen vonden haar moeder dan ook geweldig doordat ze altijd eten naar hen toe bracht. Meestal niet al te gezond. Vaak was het chips, koekjes of pizza. Voor Brooke maakte het niet uit, ze kwam toch niet aan doordat ze erg vaak aan sport deed. Ze glimlachte zwak toen Mitch zei dat ze een lieve moeder had, daar was ze zelf ook al van op de hoogte. Ze had dan ook een ontzettend goede band met haar moeder.
Langs de ene kant hoopte Brooke dat Mitch doorhad dat ze hem niet mocht, maar langs de andere kant ook weer niet. Ze wilde niet gemeen of arrogant overkomen want zo was Brooke helemaal niet. Ze was altijd vrolijk en behulpzaam. Als ze echt gemeen wilde zijn, had ze al lang tegen Mitch gezegd dat ze hem niet mocht en dat ze het liefst wilde dat hij zo snel mogelijk weg ging en haar voor altijd met rust liet. Helaas hadden ze ook nog een werkstuk waaraan ze moesten werken en ze moesten doordoen als ze het tijdig af wilde hebben. Ze wilde er zo snel mogelijk klaar mee zijn. Desnoods deed ze een deel van het werk wel in haar eentje. Dat deed ze liever dan samenwerken met hem.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Mitch

Als ze dat zegt van kernwapens en reactoren knik ik. Dat is ook weer waar. 'Het wordt ook als contragewicht gebruikt voor vliegtuigen en munitie. En ook als afschermingsmateriaal voor ioniserende straling,' zeg ik tegen haar en schrijf alles op. Over Uranium weet ik best veel, dus ik denk niet dat we internet gaan nodig hebben, want Brooke weet er volgens mij ook wat van. Ik weet wat ze nu allemaal denkt over dat ik zoveel weet over Uranium, dat ik eerst van alles heb opgezocht om indruk te maken, maar weer heeft ze het mis. Ik heb niets opgezocht, ik interesseer me hier gewoon allemaal in en weet al die dingen dan ook gewoon. Ik lijk nu net wel een nerd, eigenlijk ben ik dat, het enige verschil is dat ik niet de looks ervan heb, dat ik populair ben en dat ik aan sport doe. Maar eenmaal ze allemaal op school zouden weten hoe ik echt ben zouden ze me wel een nerd vinden en dan word ik in dat hokje geduwd. Dat wil ik echt niet, ik doe me daarom op school ook wat anders voor. Ik denk dan aan haar antwoord dat ze zei dat ik haar niet hoef te brengen. Ik zou het met veel plezier doen, dat is ook iets wat ik anders nooit zou doen. Brooke heeft iets wat me aantrekt, iets speciaals, ze is een speciaal meisje en ik wil haar dan ook beschermen van alles. Ik kijk nog eens op de klok. Binnen een halfuur is het tijd. Ik kijk even naar het blad, er staat al wat van alles op, al best interessante dingen, dingen waar me veel mee kunnen doen. Het is echt simpel om tien pagina's te vullen over Uranium, zelf zonder opzoek werk op het internet kan ik er in mijn ééntje al vijftien pagina's over vullen, met Brooke erbij vast nog meer. Daarom moeten we selectief werken. De docente zelf zei wel minstens, het mogen er ook meer zijn, ik weet dat ze dat van mij verwacht, daarom zou ik tussen de tien en de vijftien pagina's willen hebben, maar niet meer, het moet ook nog verbeterbaar blijven voor haar.
Ik kijk nog eens naar de klok en zie dat het al kwart is. 'Misschien is het handig dat we nummers uitwisselen, voor als je iets moet vragen, of voor als ik je iets moet vragen. Ook, wil je misschien een kopie van dit blad?', vraag ik dan aan haar. Ik heb het over mijn cursusblad met de info op, zo heeft zij die ook direct.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld