Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft Ingenting

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Aandachtig luisterde ik naar hem. Toen hij naar de stoel in de ruimte wees, schudde ik even mijn hoofd. Nee, ik stond liever. Dan kon ik sneller reageren als hij wel weer wat in zijn schild voerde. "Arme stakker toch. Dat allemaal voor een ei. Dus als je het ei niet hebt en niet terug komt ga je er als nog aan?" Vroeg ik nieuwsgierig. Als ik hem dan lang genoeg bezighield was ik ook van mijn zorgen af. Hoefde ik hem tenminste ook niet op te sluiten en zou hij mij ook niet ontglippen. "Zet dat maar uit je hoofd. Verder dat het kasteel kom ik niet. Dus als je me hier wilt, dan heb je nog kans." Zei ik grijnzend en ging even plagend met mijn hand over zijn borst. Net of stond zijn hoofd daar na en zelf zou ik het ook echt niet toe laten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Dit had ik kunnen verwachten dat ze dat zou zeggen. Nu rolde ik even met mijn ogen. "Ik denk niet dat jij het zelf ook niet wil." zei ik en keek haar aan met een andere blik. Ze begon mij nu echt te irriteren, ik wilde nu echt weg hier. "Ik denk dat je al mijn voorgangers al hebt ontmoet." zei ik dan en leunde tegen de muur aan waar ik inmiddels was blijven staan.
Als ze dan met haar hand over mijn borstkas heen ging, trok ik weer mijn wenkbrauw op. Wat wilde ze daar nou weer mee doen? Ik had niet een interesse in haar. "Ik heb meer interesse in mijn leven dan dat." zei ik en duwde haar hand weg. "Ik weet wat je van plan bent als ik het zou doen, maar aan jou houding te zien wil je het ook niet." zei ik zo normaal mogelijk. "Hmmm, toch ga ik een poging wagen." zei ik, herhaalde woorden van net en stapte door de muur heen. Nu moest ik echt een andere plek vinden zodat ik haar niet achter mij aan had. Eenmaal aan de andere kant van de muur, kwam net een bewaker langs die meteen de roep in wilde zetten, maar voordat hij dat zou kunnen doen, mompelde ik een paar woorden wat zijn stem weg nam, gaf hem dan nog een paar tikken tegen zijn lichaam waardoor hij verlamd op de grond belande. Normaal zou ik het geluid van zijn armor ook gedempt hebben, maar dat ging niet omdat ik merkte dat die meid weer zou komen.
Dat eenmaal gedaan, haalde ik opgelucht adem en stapte in de schaduw, deed mijn masker voor mijn gezicht en verdween dan weer door een paar muren heen. Ik moest echt van haar af komen.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Een kleine grijns verscheen rondom mijn mond toen hij mijn aanbod afwees. Niet dat ik er vanuit ging dat hij überhaupt iets wou gaan beginnen, maar dan kon ik hem tenminste nog een beetje tijd laten rekken of er voor zorgen dat hij op andere gedachten werd gebracht. Zuchtend keek ik hem na toen hij weer door de muur heen ging en schudde mijn hoofd. Ik had er nu echt geen zin meer in en liep door de deur de kamer uit. Verderop in de hal hoorde ik wat en rende er op af. "Felix." Riep ik en knielde naast de bewaker neer. Niet dat hij iets kon beginnen. Meteen had ik wel door dat hij verlamd was en waarschijnlijk ook zijn stem kwijt. Viel me op dat hij dat dan niet meteen bij mij had gedaan. Blijkbaar had hij toch een uitzondering voor mij gemaakt. Rustig kwam ik weer overeind en liep naar de muur toe. Ik legde mijn hand er op, sprak een paar woorden en sloot mijn ogen. Het kasteel sprak tegen haar en gaf door waar de jongen zich bevond. Dat was het voordeel dat ik zo verbonden was met het kasteel. Dit soort spreuken wist bijna niemand en was in elk kasteel weer anders. Met een vlugge pas liep ik de hal door en bleef hem op een afstandje volgen zodat hij dacht dat hij van me af was.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Een rilling trok door mij heen, alsof ik letterlijk door werd bekeken. Het leek alsof ze haar ogen letterlijk op mij heeft staan. Dit werd snel handelen, heel snel. Zo snel ik kon, bewoog ik mij door de schaduw, maar voor ik het wist knalde ik tegen een soort schild aan wat mij even uit mijn concentratie haalde. Hier moest het zijn. Snel herpakte ik mij weer en dan een bewaker mijn kant op komen. Het was mazzel dat hij alleen was, maar die meid zou snel ook snel komen.
Als de bewaker dichter bij kwam, grijnsde ik even en stak mijn hand voor mij uit, mompelde een paar woorden en liet een vlam uit mijn hand te voorschijn komen. De bewaker stopte gelijk, maar toch stapte hij na een paar seconde verder op mij af. Snel vuurde ik de vuurbal op hem af, die kaatste hij met zijn zwaard weg tegen de muur aan wat meteen als een sissend geluid uit ging. Dan moest hij ook magie bezitten, dat kon niet anders. Normaal, als de vuurbal het ijzer aan raakte zou het moeten smelten, of die meid had een schild om hem heen gezet. Dit ging lastig worden.
Snel raapte ik al mijn energie bij elkaar, mompelde weer een aantal woorden en gooide een schild om mij heen, begon dan ook te lopen richting de bewaker. Nu was het hopen dat dit lukte en dat die meid niet al te snel op kwam dagen.
Na een paar minuten, lukte het mij, met veel energie, de bewaker op de grond te krijgen, stapte snel naar de deur, legde mijn hand op de deurknop, maar voelde een branderig gevoel op komen. 'Geweldig." mompelde ik, ik zette door, opende de deur met een trap tegen het slot en stapte naar binnen. Daar lagen ze dan, de eieren die Saphira had gelegd. Ze lagen er zo mooi bij. Maar welke was de jongen? Snel stapte ik er op af, sloot mijn ogen en hielt mijn hand er boven. Gelukkig kreeg ik snel door welke het mannetje was en pakte het rode ei op. Maar toen ik het aan raakte, kwam er een grote flits voor mijn ogen, alles om mij heen werd wit, alsof ik in een andere wereld was. Ik knipperde met mijn ogen en zag toen een jonge draag voor mij staan. Hij was prachtig rood, net als het ei. Wat dit moest beteken wist ik niet. Maar als de jonge draak zijn snuit tegen mijn hand aan had gelegd, kwam ik weer in de werkelijkheid terug. Stopte snel het ei in de andere tas en keek om naar de deur, ze was dichtbij, ze kon elk moment voor mij verschijnen.
Dus ik besloot maar een gevaarlijke sprong te wagen, wat eigenlijk niet zo gevaarlijk was, maar omdat ik nu een ei bij mij had die redelijk zwaar was. "Hier gaat die dan." mompelde ik, rende richting het raam en sprong door het glas naar buiten.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Met mijn hand langs de muur liep ik verder, zodat ik direct contact hield met het kasteel. Wanneer ik door had dat hij vlak bij mijn collega was was, sprak ik een paar woorden wat voor moest zorgen dat hem niks zou overkomen. Al nam dit natuurlijk best wat kracht van mij. Heel lang hield ik het niet vol omdat ik het bij iemand anders moest doen, het zoog me gewoon leeg. Ik hield het schild niet meer en hijgend bleef ik even staan. Nu kwam ik nooit op tijd bij hem. Grommend sprak ik weer een paar woorden en kwam in de kamer terecht. Ik zag dat hij de kamer net uit was gelopen en rende hem achterna. Wanneer ik de kamer uit kwam, zag ik hem net door het raam springen. Nu zou ik hem krijgen! Ik sloot mijn ogen, sprak vloeiend een spreuk uit en kwam beneden op de grond tevoorschijn. Dat was precies op tijd, want hij was nog steeds onderweg naar beneden. Even nam ik een aanloop en sprong hem tegemoet. Met een kwaad gezicht schopte ik hem recht in zijn maag, zodat hij geen goede landing maakte en ik wel. Voor hem kwam ik weer terecht en drukte met mijn knie in zijn rug en hield hem op de grond in de houdgreep vast. Zijn hoofd drukte ik even in de modder en trok vervolgens het stuk stof van zijn hoofd. "Ben je nu uitgespeeld." Gromde ik luid en keek naar de tas waar hij een van de eieren van Saphira in had gestopt. Om hem nu op zijn plaats te houden drukte ik op een paar punten die er voor zorgden dat hij zijn armen niet meer kon gebruiken. "Denk maar niet dat je de enige bent die dat weet." Ik was er echt helemaal klaar mee. Onderschat had ik hem wel, hij handelde vlugger dan zijn voorlopers.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Terwijl ik het raam uit sprong, was ik bezig met een spreuk uit te spreken om te landen, maar ik had al een voorgevoel dat die meid mij al snel te pakken kon krijgen met haar teleportatie spreuk. Al snel voelde ik een trilling door de lucht heen gaan. Maar dit zou ze niet aan zien komen wat ik nu van plan was. Voordat zij achter mij aan kwam, sprak ik de spreuk af en plaatste een dummie van mijzelf die naar beneden viel, en zelf belande ik op de muur. Dit ging allemaal zo snel dat je het niet merkte.
Vanaf de muur, zag ik hoe die meid mijn dummie neer haalde en tegen hem begon te spreken. Snel mompelde ik een paar woorden zodat de dummie de woorden sprak die ik zou gaan spreken.
"Ik denk dat je te laat bent." zei de dummie lachend en liet zijn ogen een kant op gaan waar 'ik' eventueel heen zou gegaan zijn, maar ik was de totale andere kant op gegaan. "Ik zie je nog wel schat." zei de dummie dan nog en werd modder. Nadat dat gebeurd was, wilde ik eigenlijk best wel zien hoe ze zou reageren, maar ik moest er vandoor, en snel ook.
Ik sprong van de muur af, lande op de grond en begon zo snel mogelijk te rennen, al snel voegde ik mij samen met de schaduwen waardoor ik sneller kon bewegen. Het paard waar ik hier heen was gekomen zou waarschijnlijk in de handen zijn van de bewakers, maar hij zou snel merken als ik er niet meer was en proberen te ontsnappen, of meer, ook samen voegen met de schaduws en achter mij aan komen.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Van woede nam mijn ademhaling toe. Grommend schopte ze de modder weg waar de dummy had gelegen. "Die vuile rottige aaah." Riep ik uit en draaide me in de richting waar de dummy heen had gekeken. Ik was niet zo stom, natuurlijk was hij daar niet heen gegaan. Woest keek ik rond, maar zag hem nergens meer. Opeens liep een van de bewakers naar me toe. Snel legde ik het hele verhaal aan hem uit, waarna hij begon over een paard die ze zonet hadden gevangen. Een kleine grijns verscheen op mijn gezicht. Die was natuurlijk van hem, dat kon niet anders. "Laat het paard gaan. Ik ga er achter aan, die brengt me vast wel naar zijn baas." Versterking wou ik niet. Ik was de gene die gefaald had en ik zou dat ei terug brengen. De bewaker knikte en was het al lang met me eens zo lang hij maar niet achter die dief aan hoefde. Met grote stappen liep ik naar de stal, zadelde mijn paard op en liep er mee naar buiten. Het andere paard stond al klaar om los gelaten te worden, wat daarna snel gebeurde. Snel stapte ik op mijn paard en galoppeerde er met hoog tempo achteraan, maar wel met genoeg afstand zodat het niet op zou vallen en sprak een spreuk uit waardoor ik korte tijd onzichtbaar zou zijn net als mijn paard. Dit kon nooit lang, maar nu zou ik helemaal niet opvallen en kon ik hopelijk hem meteen overmeesteren. Nu eens hopen dat het mij meezat.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Weer voelde ik een trilling door de lucht heen gaan, alsof het zei dat ze er al snel achter kwam. Waarschijnlijk zouden ze mijn paard al los laten voordat het iets kon doen. Voor kort stopte ik even en dacht na. Rustig ging ik op mijn knieën zitten en legde mijn oor op de grond. Ik hoorde in de verte, terug, hoeven over de aarde gaan. Eén was van mijn paard, dat was duidelijk, en daar achter aan hoorde ik nog een stel hoeven. Alsof ze dacht dat ze ongezien kon blijven, maar van overleven in de wildernis niet zo. Maar door alle inspanning die ik had geleverd in de afgelopen uren, merkte ik wel dat mijn lichaam vermoeid was geraakt. Reizen via de schaduwen was helpend om terug op krachten te komen, maar toch moest ik af en toe rusten.
Misschien kon ik haar zo ver mogelijk van het kasteel af zien te krijgen waardoor ze meer in 'mijn' gebied zat. Dit zou nog lastig worden. Ik had tenslotte nog een ei bij mij. Voor kort legde ik dan mijn hand op de tas waar het ei in zat en voelde weer een vreemde energie er tussen in. Mijn ogen gleden er heen en keek naar mijn rechter hand. Een wenkbrauw trok ik op als ik voelde dat deze branden. Het was niet het zelfde als bij de deur klink. Meteen trok ik het stof weg, wat rond mijn hand zat gebonden, wat ik daarna zag kon ik niet geloven. Mijn ogen stonden groot en ik staarde naar mijn handpalm. "Nee, nee!" mompelde ik en deed de schoudertas open om naar het ei te kijken. Gelukkig, er zat geen krak in, maar deze zou snel komen.
Dan keek ik weer naar mijn handpalm, dit kon niet, toch? Ik had gelezen en gehoord natuurlijk, als een draak uitkomt heeft die die gene gekozen en daarna komt pas de mark, maar ik had het al voordat het dier uit was gekomen. Snel liet ik mijn gedachten terug gaan naar wat er gebeurd was in de ruimte waar de eieren lagen.
Er was opeens een witte leegte om mij heen, waar ik alleen stond en later de draak, maar deze was al vol groeit. Maar dit was nog niet eens geboren.
Ik was ondertussen tegen een boom gaan staan en liet mij zakken zodat ik tussen de wortels zat. Helemaal vergeten om een schild om mij heen te zetten tot ik een natte snuit tegen mijn gezicht aan voelde. Ik werd uit mijn gedachten getrokken en keek in de ogen van mijn paard. "Shit" mompelde ik en bedekte snel mijn hand, deed de tas dicht en stond op. Ze kon hier elk moment zijn, zo snel ik kon sprong ik op mijn paard, spoorden hem aan en probeerde nog voor haar uit te zijn.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Een kleine grijns verscheen rondom mijn lippen toen ik de jongen verderop zag zitten. Ik had niet anders verwacht dan dat hij doorhad dat ik erachteraan zou komen, maar dat hij bijna op me zou wachten was wat anders. De spreuk van de onzichtbaarheid kwam tot een einde, waar ik wel van baalde. Ik was zo dichtbij, maar nu zou hij precies zien hoe ver ik van hem weg was. Ergens kreeg ik de neiging om mijn duistere magie te gaan gebruiken omdat ik gewoon niet wou falen. Al was dat een van mijn grootste fouten worden, als ik er wel aan toe gaf. Mijn vader had me gewaarschuwd er voor en natuurlijk had ik er informatie over op gezocht in de bibliotheek van het kasteel. Ik wist er veel van en ook hoe ik er mee om moest gaan, maar echt gebruiken deed ik nooit. Dit was natuurlijk ook ten strengste verboden. Ik spoorde mijn paard aan om nog harder te gaan galopperen, wat er al voor zorgde dat ik dichterbij kwam. Zonder ook maar na te denken sprak ik een duistere spreuk uit, die de jongen meteen van zijn paard rukte. Een schuldgevoel overviel me meteen. Die kwaadheid dat me veranderd en dat kon niet. Nu ik er toch aan begonnen was, zette ik het ook door. Ik trok aan de teugels van mijn paard zodat die tot stilstand kwam. Mijn hand richtte ik op de jongen en begon hele zinnen uit te spreken die er voor moesten zorgen dat hij zich niet kon bewegen en het bijna een soort marteling voor die persoon zou zijn. Het verbaasde me hoe makkelijk de duistere magie me lukte, zonder dat ik al te veel geoefend had. Bij de jongen bleef ik staan en sprak nog rustig door en bekeek naar hoe de spreuk hem kwelde. Ergens voelde het naar voldoening, maar ook een erg schuldgevoel sloop naar binnen. Rustig sloot ik mijn hand en verloste hem van de kwelling. Nu moest ik hopen dat het hem zo vermoeid had, dat hij niet meer weg kon vluchten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Met mijn gedachten was ik totaal ergens anders, maar toch kon ik nog net op tijd, toen ik een soort van greep om mij heen voelde komen die mij daarna ook meteen van het paard af trok. Wat ik totaal niet had verwacht was, dat deze greep redelijk bekend voorkwam. Sprak ze nou zo daarnet een duistere spreuk uit.
Nog snel, voordat ik op de grond belande, gooide ik enkele woorden uit zodat ik de volgende slag wat minder aan zou voelen. Ik had tenslotte een ei bij mij, maar daar zou ze toch wel rekening mee houden. Nadat ik op de grond was beland, hielt ik het ei stevig tegen mijn borstkas aan en probeerde daarna omhoog te komen, maar een pijnlijke scheut voelde ik door mijn schouder trekken. Waarschijnlijk tijdens de val, was ik op een steen gekomen met mijn schouder, een scherpe steen zo te merken als ik terug ging liggen. Nog een keer probeerde ik over eind te komen, maar voelde al snel die zelfde greep om mij heen en keek richting de meid voor inmiddels voor mij was komen te staan met haar paard.
De greep voelde ik strakker om mij heen komen, maar gelukkig gaf het niet veel pijn, op mijn schouder na dan. Ik deed maar alsof het pijn deed terwijl ze zo bezig was en bleef haar toch aan kijken. De woorden gingen trouwens erg vloeiend over haar lippen heen, misschien kon ze ooit is aan sluiten bij ons. Terwijl zij zo door ging, begon ik te lachen, maar deze verdween al snel als ik een kraak geluid hoorde wat van het ei af kwam. Nee, niet nu, niet nu uit komen. Ongehoord probeerde ik een schild om het ei heen te krijgen, wat lukte en ik weer naar haar keek.
Als ze na een paar minuten te spreuk los liet, voelde ik de greep weer losser worden, maar de pijn in mijn schouder voelde ik nog sterk. "Dat ging vloeiend schat." lachte ik haar kant uit. "Waar heb je dat geleerd?" vroeg ik toen en probeerde ondertussen naar adem te happen, niet door wat zij daarnet had gedaan, maar door de pijn in mijn schouder. Jezus dat doet pijn, alsof het een zwaard in was gestoken.
"Ik denk dat mijn meester blij zou zijn met een lady aan zijn zijde." ging ik door. Ondertussen probeerde ik mijn rechter hand, zo normaal mogelijk, te verbergen.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Lachte hij me nu uit? Grommend bleef ik hem aankijken en hoorde een soort kraak geluidje. Ik zag dat zijn gezicht betrok, waardoor ik een vermoeden kreeg wat er aan de hand was. Wanneer ik hem verlost had van de kwelling begon hij op nieuw te lachen en opnieuw voelde ik de woede terug komen. Het liefst vervloekte ik hem meteen weer, maar de woorden die hij zei raakten me. Dit kon niet, waar was ik mee bezig? Vermoeid en neergeslagen zakte ik op mijn knieën. Wat deed die jongen met me? Hij haalde dingen bij me naar boven, dat ik juist moest verbergen. Wanneer hij zijn rechterhand probeerde te verbergen keek ik op en pakte die meteen bij zijn pols vast. "Dit ga je niet menen?" Riep ik uit en keek hem aan. Daarna greep ik meteen naar zijn tas, die ik maar een beetje hoefde open te doen om te zien dat het ei aan het uitkomen was. "Nee, nee, nee!" Dit kon niet, dit mocht niet. Op zijn reacties was ik verder niet in gegaan omdat ik hem toch het liefst een kopje kleiner maakte. Nu kon ik niks doen omdat dit negatief effect op de draak zou hebben. Als ik hem doodde, doodde ik net zo goed de draak. Pas nu realiseerde ik me iets anders belangrijks, wat in zijn nadeel was. "Hoe ga je dit aan jou meester uitleggen?" Ik probeerde er niet bij te grijnzen, maar dat lukte me niet. Zelf was ik er ook nog wel een beetje voor weg. Beide zouden we zo flink in de problemen komen. Ik alleen niet meer om het falen als bewaker, maar ook voor gebruik van duistere magie.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay:

De greep verdween helemaal toen ze verward werd door wat ik zei en bleef grijnzen. Als ze zo door zou gaan kon ze haar 'lichte' magie niet meer gebruiken. Maar op één of andere manier wilde ik dat niet. Zij hoorde niet bij ons, zeker niet. Ik haalde even diep adem en probeerde de pijn in mijn schouder te negeren, maar als ze dan mijn hand beet pakte, kwam de steek snel weer terug. "Verdomme." gromde ik en zag haar blik veranderen als ze naar mijn hand keek nadat het linnen weg was gehaald. "Ik geloof het van wel schat." zei ik toen ze dat zei en trok mijn hand terug, dan greep ze naar de tas, opende deze en de scheuren in de schaal werden erger. "Ja ja ja!" herhaalde ik terug en keek haar aan. Weer was het weer even stil, het leek alsof ze aan het denken was. Ondertussen deed ik even de schouder tas zo dat ik mijn schouder kon gaan voelen. Met mijn linker hand probeerde ik te voelen of er niets in zat, uiteindelijk haalde ik toch wat stukjes steen er uit. Geweldig. Zo goed als ik kon, legde ik mijn hand er op en haalde even diep adem, maar voordat ik iets uit kon spreken om het te laten genezen, hoorde ik wat zij zei. "Ik heb geen idee, waarschijnlijk zou hij mega kwaad worden, maar kan mij nu niets aan doen omdat ik vast zit aan deze hier. En ik heb nog even" zei ik en wees naar het ei. Dan richtte ik mij weer op de wond van mijn schouder, haalde diep adem en sloot kort mijn ogen. "Waíse heill" zei ik wat duidelijk. Ik kon wel 'lichte' spreuken. Om eerlijk te zijn, ik was wel zo op gevoed, tot ik achter werd gelaten door mijn ouders in het duistere bos.
Langzaam voelde ik de wond helen en bewoog even mijn schouders. Dit voelde stukken beter. Dan keek ik weer naar het meisje wat voor mij op haar knieën zat en voor haar uit zat te staren. "Ey, aarde aan jou." zei ik en knipte voor haar ogen. "Wat wil je nu gaan doen?" vroeg ik en sloot de tas van het ei weer. "Zelf zat ik te denken om een schuilplaats te zoeken voor dit honden weer, ook al zijn we drijf nat." zei ik terwijl ik op stond. Zij kon nu niet terug, zeker niet omdat ze nu de duisteren woorden had gesproken. Met een zucht stak ik mijn hand uit naar haar en wachtte tot ze die zou pakken. Nu we toch samen in de problemen zaten kon ik haar net zo goed helpen.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Rustig bleef ik zitten en luisterde naar wat hij antwoordde op mijn vraag. Rustig knikte ik en verdween langzaam een beetje in mijn gedachten. Natuurlijk had ik wel door dat hij zichzelf aan het helen was, maar schonk er verder geen aandacht aan. Ik kwam pas weer bij de realiteit toen hij met zijn vingers voor mijn ogen knipte. "Misschien is dat wel de beste optie op te doen." Vanaf daar konden wel altijd nog zien wat we gingen doen. Niet dat ik nog veel met hem te maken wilde hebben, hij had zowat mijn hele leven over de kop gegooid. De duistere magie was puur mijn eigen schuld, mijn kwaadheid had het overgenomen en dat was fout. Ik besloot dan ook maar om zijn hand te schudden. "Nu je toch aan me vast zit, noem me maar Idda in plaats van schat." Zei ik en liet zijn hand weer los. Daarna stond ik op en liep naar mijn paard toe. Het was nu maar goed dat ik zonder versterking was weg gegaan. Als zij hadden gezien dat ik duistere magie gebruikte, kon het nog wel eens mijn leven gaan kosten. "Weet jij hier iets in de buurt om te schuilen?" Vroeg ik maar, want ik kwam bijna nooit buiten de kasteelmuren.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Als ze weer terug op aarde was, keek ik haar nog steeds aan en voelde al snel haar hand, schudde deze en liet mijn hand weer los. Dan stond ze zelf op en schudde ik mijn hoofd. "Jayden, maar Jay is prima." zei ik dan en floot even op mijn vingers zodat mijn paard terug kwam, die een eindje verder op was blijven staan. Ik sprong op zijn rug en keek haar aan. "Genoeg." zei ik en spoorde mijn paard aan verder van het kasteel af. Niet omdat ik haar daar weg wilde houden, maar er was die kant uit één in de buurt. Voor kort keek ik over mijn schouder naar Idda en grinnikte even. "Je bent echt niet bekent hier he." zei ik lachend en keek weer voor mij uit, maar al snel voelde ik meer beweging uit de tas komen. "Shit." mompelde ik en haalde even diep adem. Dit was echt een slechte timing. "Deze kant uit." zei ik dan, spoorden mijn paard weer aan zodat we in draf waren en reed verder het bos door.
Na een paar minuten gereden te hebben, dook ik een smal paadje in, wat je niet zo even kon zien. Dan keek ik even over mijn schouder naar Idda, maar al snel weer voor mij uit, draafde door over het smalle paadje.
Na nog een paar minuten gereden te hebben, kwam er een rots want in zicht en liet mijn paard in stap over gaan, stapte verder tot we niet verder konden, steef af, nam hem bij de teugels en liep te voet verder. Al snel zag je een smalle doorgang tevoorschijn komen en liep daar op af. Daar eenmaal aan gekomen, bleef ik even stil staan en wachtte tot Idda er was. "Het is smal, maar je paard kan er door." zei ik waarna ik door liep de smalle doorgang in.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Aan de ene kant vond ik het maar niks dat ik met hem mee ging, maar echt een andere keus had ik niet. De omgeving kende ik verder niet zo goed, dus zou ik zeker verdwalen. Zuchtend steeg ik op en volgde Jay op een afstandje. Hij had blijkbaar meer haast dan mij en zelf dwaalde ik af en toe wat af in mijn gedachten. Ik voelde me zo rot over wat ik had gedaan. Een spreuk en ik had het voor mezelf allemaal kapot gemaakt. Het was wonderbaarlijk dat hij wist waar hij heen moest, zelf was ik al lang verdwaald in dit bos. Eenmaal bij de rotswand liet ik mijn paard langzamer lopen en volgde Jay met een iets korter afstand van hem. Wanneer hij van zijn paard afsteeg, deed ik het zelfde en volgde hem de smalle doorgang door. Er zou nu voor mij waarschijnlijk een hele nieuwe wereld open gaan, eentje die ik vroeger graag wou ontdekken. Mijn vader had me daar vanaf gezet en zei dat het koninkrijk me meer nodig had, dan de rest van de wereld. In de grot kon je het gekraak van het ei goed horen, wat me eigenlijk een beetje zenuwachtig maakte. Waarom had die draak Jay gekozen? Dit zou eigenlijk niet veel goeds voorspellen, al wou ik Jay daar voor niet vermoorden. Draken waren al zo zeldzaam, dus kon ik het echt niet over mijn hart krijgen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld