Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orpg // There's nowhere you can be that isn't

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Alles in hem schreeuwde om de zelfde houding als de man aan te nemen zodat duidelijk zou zijn dat Ethan zich niet liet intimideren of vernederen. Als het niet voor meer problemen had gezorgd had hij het gedaan en had de man nu geweten wat Ethan van zijn gedrag vond. Naast dat hij het er niet mee eens was voelde hij net zo veel walging voor de man als andersom. Deze man was gewoonweg arrogant in zijn ogen en dat terwijl hij het niet eens verdiende. Ja natuurlijk had de man geld en een heel goed lopend bedrijf wat hij zelf had opgezet, maar dat gaf hem niet het recht om zo tegen andere mensen te spreken. Ethan was niet minder waard omdat hij geen geld had en het moest doen met veel minder. Het irriteerde hem dan ook dat de man zijn vader hierbij betrok. Ethan noemde zijn vader niet eens zijn vader maar Marcus, iets wat de man absoluut niet kon waarderen. Het was zo dat hij, als het kon, zich niet eens met de man wilde relateren.Dit was alleen onmogelijk en hij moest het met de gevolgen bekopen.

Het was duidelijk dat Autumn een knop om had gegooid en terug was naar de Autumn die ze op school was. Terug naar het stereotype rijke meisje. Het verbaasde hem eerlijk wel dat ze bij haar vader ook een façade ophield over hoe ze was of het was alleen om hem op dit moment te overtuigen. Ethan wist dat ze dit moest zeggen om haar vader te overtuigen en dus hield hij zijn gezicht compleet neutraal. Het was wel moeilijk om dit te laten gaan terwijl ze net nog een heel gesprek hadden gehad over een zelfde situatie en het feit dat ze zich niet meer zo zou gedragen. "Yeah... She did." voegde hij er aan toe en hij schudde zijn hoofd. "The faster we begin the faster we'll be done." Het kwam er iets wat geïrriteerd uit merkte hij en hij hoopte dat het de man niet op zou vallen. "Dont speak to me when I am in a conversation with my daughter. You might not have beem thaught any manors but I do expect you to be acting like a civilized person when on my premises." Voor hem was het gewoon moeilijk om dit gedrag van de man te accepteren. "And I will talk to that teacher of yours. Who in their right mind pairs a dumb criminal with my lovely daughter?" Vervolgde de man tegen Autumn. Ethan beet hard op de binnenkant van zijn wang om stil te blijven, maar de spanning in de manier waarop hij stond en hoe hij zijn kaak klemde vertelde genoeg. "After this you will never see him either except for walking by him or being in the same class." De man hield zijn blik strak op autumn gericht en keek haar onderzoekend aan. Misschien probeerde hij er achter te komen hoe eerlijk ze op dit moment was. Haar vader sprak de woorden uit alsof het een bevel was en Ethan balde zijn handen kort tot vuisten. Het was niet zo dat hij agressief was of echt op de vuist zou gaan met de man, maar op dit moment zag hij rood. Hij gedroeg zich op een manier die Ethan herkende van zijn vader en dat maakte dat hij niet zijn gewone, ongeïnteresseerde, afgesloten en rustige zelfs was. Ethan haalde eenmaal diep adem en knikte kort. "That won't be a problem." Autumns vader keek hem aan met vernauwde ogen. "I don't like your attitude, boy! If you keep up the agression I will get one of my security to kick you out."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Autumn was blij om te zien dat Ethan leek.mee te gaan met haar bedachte verhaal, over hoe ze de lerares gesmeekt had met iemand anders te kunnen samenwerken. Het zorgde er waarschijnlijk niet voor dat de jongen nu een beter beeld kreeg van Autumn maar dat kon haar nu niet heel veel interesseren. Zolang haar vader nu het idee maar kon accepteren dat zijn dochter zou samenwerken met Ethan, dat was voor nu het enige doel wat Autumn voor ogen had. Ze hoopte dat ze Ethan later kon begrijpen waarom ze zo deed tegenover haar vader, als de jongen dat niet al doorhad. Autumn had eigenlijk geen idee hoe dit overkwam op Ethan, ze had er ook niet bij stil gestaan voor ze haar vader de leugen was begonnen te vertellen. De woorden leken er haast automatisch uit te komen zonder dat ze enig idee had hoe Ethan zich hierover zou voelen. Ze kwamen net uit de auto waar ze een gesprek hadden over wat er gebeurd was op de parkeerplaats en nu opnieuw verplaatste Autumn zich in het persona van het rijke verwende meisje. Toch zag zij het deze keer het als iets anders dan wat er een paar minuten geleden gebeurd was. De reden dat ze nu zo deed was juist zodat ze meer tijd met Ethan kon doorbrengen, zodat haar vader er niet alles aan zou doen om het tweetal uit elkaar te halen.
Autumn hoorde de geïrriteerde toon wanneer Ethan het had over de sneller ze konden beginnen, de sneller het klaar was. Ze hoopte dat de geïrriteerde toon niet naar haar bedoelt was of door haar kwam maar dat het alleen maar kwam door de manier waarop haar vader deed. Natuurlijk kwam haar vader nu over als een nare man en kreeg Ethan geen goed beeld van hem. Het was niet bepaald een goede eerste indruk en Autumn begreep dat de jongen erg geïrriteerd werd door de manier waarop hij behandeld werd op het moment. Het liefst wou Autumn het ook wel voor hem opnemen, tegen haar vader ingaan en hem vertellen dat hij eigenlijk heel erg meeviel en niks was zoals zijn vader maar als ze dat zou doen dan kon ze wel vaarwel zeggen tegen Ethan. Dan zou haar vader er alles aan doen om de twee uit elkaar te houden, of ze nou moesten samenwerken of niet. Dus voor nu kon Autumn alleen maar ook tegen de jongen ingaan, hoe naar ze het ook vond. Het was ook zeker niet iets waar ze plezier uithaalde.
“You don’t have to dad.” Als haar vader met de lerares zou praten dan zou hij er meteen achter komen dat ze gelogen had en dan zou hij meteen ervoor kunnen zorgen dat de twee niet hoefde samen te werken. Autumn haar vader kreeg mensen altijd wel zo ver dat de dingen gingen zoals hij het wou hebben, hij had niet voor niets al het geld dat hij had. “I tried to threaten with the fact that you’ll talk to the school and she wasn’t having it.” Ze hoopte maar dat dat genoeg zou zijn voor haar vader om zich er niet mee te bemoeien. “And like I’d ever want to see this guy again.” Was Autumn haar volgende antwoord op wat haar vader te zeggen had. Natuurlijk wou ze de jongen graag nog zien, dat had ze net zelf aan hem toe gegeven maar zoiets ging ze nu niet aan haar vader laten merken.
Voor Autumn het doorhad had Ethan zelf ook gereageerd op haar vader en natuurlijk was het bepaald een antwoord waar haar vader blij mee was. Autumn begon medelijden met de jongen te voelen, het was misschien zelfs wel in haar ogen af te lezen, ondanks het feit dat ze haar best deed dit zoveel mogelijk te verstoppen. “That won’t be needed, father.” Autumn greep de pols van Ethan vast. Voor nu had ze wel genoeg gezien van het alles en besloot ze dat het tijd was om Ethan met haar mee te nemen. “We’ll just be in my room.” Ze drukte een kleine kus op de wang van haar vader en keek hem even aan met een glimlach. “I’ll make sure this criminal won’t be a problem to you anymore.” Met die woorden trok ze Ethan met haar mee het huis in en liep ze direct door de trap op naar haar kamer.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Wanneer hij in zijn hoofd bleef herhalen dat dit voor een goed doel was, dat hij de man moest tolereren en door het gedrag van Autumn heen moest prikken dan kwam hij er wel. Het was moeilijk en Ethan moest behoorlijk zijn best doen om niet uit te vallen tegen de man zoals hij tegen zijn eigen vader zou doen. Wat een walgelijke persoon was dit. Ethan kon niet begrijpen dat Autumn zijn dochter was, ze was zo veel beter dan deze man ooit kon zijn. Ondanks dat gedroeg ze zich nu misschien wel even erg en leek ze op dit moment echt de perfecte dochter voor deze man. Er was ook geen mogelijkheid dat hij deze man ooit een kans zou geven of moeite zou doen om vriendelijk tegen hem te zijn. Het was duidelijk dat meer dan tolereren er niet in zat en dat vond hij meer dan prima. Voor dit soort mensen deed hij de moeite niet, dit soort mensen verdiende de moeite niet.
Ethan liet zijn blik even naar Autumn glijden en keek daarna weer terug naar haar vader. Waarschijnlijk zou deze elke blik die Ethan op haar richtte verkeerd opvatten dus kon hij zich beter op de man focussen. Deze man dacht dat geld hem alles kon geven maar dat was verre van de waarheid. Als hij het wilde, en dat was niet het geval, dan kon hij de man binnen een halve minuut knock-out hebben. Beveiliging was niets waard als je zelf niet goed genoeg was om iemand tegen te houden tot de beveiliging ook aanwezig zou zijn. In dit geval wilde hij dit juist niet aan de man duidelijk maken en Ethan probeerde iets te ontspannen. Als de situatie niet zo serieus was geweest had hij zelfs gelachen over hoe ver Autumn zich in de nesten kon werken met haar leugens. Ze was er vast goed in om een web te spinnen maar ook zij kon hierin verstrikt raken. Het was iets waar ze beide op zouden moeten letten wanneer ze rond haar vader waren. Het was geen goed plan om de opmerking van Autumn te bevestigen door te zeggen dat hij ook niet blij was met de samenwerking, haar vader zou het zien als een zware belediging tegenover zijn dochter en Ethan alsnog niet binnen laten. Daarnaast was het natuurlijk ook een leugen, maar leugens bleken de beste techniek te zijn op dit moment.
"I'm glad to hear that. I will leave it be for now but if I ever see or hear him cause any kind of trouble." De man keek hem aan en Ethan hield de blik vast. "He will be in a world of problems and so will your teacher." Het was een bedreiging, een hele duidelijke bedreiging en als Autumn niet net naar hem had gekeken op die lieve manier dan was hij er zeker van dat hij het hele plan had laten falen door vol tegen de man in te gaan. Nu knikte Ethan enkel. De blik die Autumn hem schonk zorgde dat hij een glimlach tegen moest houden. Het liet zien dat ze er meer om gaf dat haar vader zo tegen hem deed dan hij had verwacht. "You better leave your door open all the way and I will come check is something is suspicous. You know I trust you, but I don't trust him. Not even the slightest bit." Ethan negeerde de opmerking en liet zich door Autumn meevoeren het huis in. Het was maar goed dat hij de tas met graffiti spullen in de auto had laten staan en enkel zijn rugzak bij zich had. De problemen die dat nog op had kunnen leveren waren oneindig. "What a lovely father." mompelde hij toen ze eindelijk ver genoeg bij de man vandaan waren.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Autumn lachte lichtjes nerveus door de opmerking van Ethan. Het was zeker geen goede indruk die haar vader op Ethan had achtergelaten. Zelfs Autumn vond haar vader op momenten als deze erg vervelend. Autumn had persoonlijk wel een beter beeld van haar vader, er waren ook momenten waar de man erg aardig was en duidelijk liet merken hoeveel hij van zijn familie hield. Autumn wou ook zeker wel geloven dat dit de reden was waarom haar vader zo tekeer gegaan was tegenover Ethan. De man was bezorgd voor zijn dochter en zag voor hem alleen maar een jongen die familie was van een crimineel. Het leek Autumn alleen maar normaal dat een vader daar niet al te blij mee was. Natuurlijk kon Autumn ook wel inzien dat haar vader het nog weer een stap verder nam en toch te erg tekeer gegaan was. “I am so sorry about him..” Mompelde Autumn terwijl ze de jongen haar kamer inleide. “Sorry about all of what just happened.. the lying, not standing up for you and again my dad.” Autumn kon nog genoeg andere dingen opnoemen waarvoor ze haar excuses wou opnoemen maar hopelijk begreep Ethan het zo wel. De gehele situatie was minder dan ideaal en totaal niet hoe Autumn het zelf gewild had willen hebben. Het liefst had ze Ethan meegenomen naar huis, aan haar vader voorgesteld en dat haar vader dan wat blijer en vriendelijker zou reageren op de jongen, dat hij toch was accepterende zou zijn over de afkomst van hem en kon inzien dat Ethan niet zijn vader was. Dit zat er dus absoluut niet in. Nu had Autumn dus weer een soort personage moeten spelen voor haar vader, iets wat ze niet graag deed, puur zodat ze met Ethan kon blijven omgaan.
Na in haar kamer gelopen te hebben liet Autumn de pols van Ethan los en liep ze zelf verder haar kamer in. Haar kamer was het een typisch luxe slaapkamer. Zelf had ze niet veel te zeggen over de inrichting dus het zag er totaal niet uit dat als ze zelf gewild had willen hebben. Gelukkig had ze wel een klein hoekje waar een ezel stond met een kastje gevuld met verfspullen, een heleboel canvassen, lege maar ook een paar waar al op geschilderd was, ook haar platenspeler en twee dozen met platen stond in deze hoek. Dat was het enige hoekje in haar kamer waar ze wat over te zeggen had maar behalve dat voelde de kamer helemaal niet als haar eigen. Soms baalde ze er wel van maar ze wist dat er niet al te veel aan te doen was en dat ze dit maar gewoon moest accepteren zoals het was. Gelukkig had ze ook nog een kamer in het huis waar ze wat meer controle over had. Het was de kamer
Zuchtend nam Autumn plaats op de zijkant van haar bed, haar blik gericht op de grond. “I want you to know that I really hated seeing him treat you that way.” Mompelde ze zachtjes, haar blik bracht ze langzaam op naar de jongen waar ze nu zoveel medelijden voor voelde. “You deserve better, you really do.” Autumn had geen idee of er iets was wat ze kon doen voor Ethan om alles goed te maken, alles wat er zojuist gebeurd was.
Met een kleine knik maakte Autumn duidelijk waar haar dozen met platen stonden. “If you want to take a look, there they are.” Autumn wou toch de gezelligheid er een beetje inhouden en ze had geen idee hoe ze dit anders moest doen dan te beginnen over een ander onderwerp en het snelste wat tot haar kwam was haar collectie platen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
In zijn hoofd was er geen twijfel over mogelijk dat de man hem ook niet had gemogen als zijn vader geen crimineel was geweest maar hij nog even weinig geld had gehad. De man had wel minder vijandig geweest, maar vriendelijk dat betwijfelde hij. Ethan was gewoon niet de persoon die normaal gesproken bij Autumn in de buurt zou komen. "It's fine. I could have guessed this would happen." Het klonk niet erg overtuigend aangezien hij het niet zo prima had gevonden als dat hij het nu liet klinken. "Okay, I honsetly wanted to really really let him know he should not speak or act that way to another person. If it wasn't for you I might have, but that would have ruined everything." Gaf hij toe en zijn blik gleed even naar Autumn om te peilen of ze daadwerkelijk spijt had dat het zo was gegaan. Ze was moeilijk in te schatten doordat ze elke keer wisselde tussen de lieve Autumn waarmee hij kon praten en de arrogante rijke meid. "Well... you couldn't do anything different from what you just did or he would have known it wasn't true and have never let me inside your house or even near you."
Ethan besefte pas dat Autumn zijn arm de hele tijd had vastgehouden toen ze deze losliet en kort keek hij er naar. Hoe dat ook gezien kon worden als iets vriendelijks wist hij dat het nu was om haar vader te laten zien dat Ethan niets te zeggen had en ze hem in de hand had. Haar kamer was wat hij er van verwacht had en hij vond het vreselijk. Het enige deel van haar kamer wat hij wel kon waarderen was het gedeelde met al haar creatieve spullen en de platen. Zijn ogen gleden over de canvassen waar al op geschilderd was en hij glimlachte kort. "Let me guess, you did this part of the room and the rest was done for you?"
Ethan had de situatie van net alweer laten gaan omdat hij er toch niets aan had als hij er in bleef hangen. Autumn daarentegen was er duidelijk nog mee bezig en hij keek op naar haar. Ethan liep naar haar toe en ging kort naast haar zitten. "Thank you, I really appreciate that. It is okay, it just frustrated me but it's not something new. He was just... very clear in his dislike." Ethan glimlachte kort naar haar. "For sure, those are awesome." Zei hij direct bij haar aanbod. Hij hoopte dat het haar ook weer op zou vrolijken en de sfeer zou verbeteren. Ethan stond op en begon door de dozen te kijken naar de verschillende platen. "Oh you have some great ones in here!"

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Ondanks het feit dat Ethan zojuist gezegd had dat het prima was zo, hier dacht Autumn zelf toch heel anders over. Ze kon zich niet voorstellen hoe het was om daar te staan en zo behandeld te worden door iemand. Niet eens voor een goede reden, puur vanwege de feit dat je vader een crimineel was en dat je het niet al te breed thuis had. “It’s not fine.” Mompelde ze zachtjes binnensmonds terwijl ze weer naar de vloer keek. Tot nu toe had ze niks positiefs voor Ethan betekent. Of het was zij en haar vriendinnen die Ethan in de gangen nakeek en over hem fluisterde, of het was hoe zij de jongen liet voelen alsof hij niet goed genoeg was om met haar om te gaan vanwege haar reputatie, of nu haar vader die deed alsof de jongen het laagste soort persoon was die er bestond. Ze snapte ook niet hoe de jongen zo beleefd en aardig tegen haar bleef doen, voor haar gevoel had ze de vriendelijkheid van de jongen absoluut niet verdient. “If there is anything I can do to make all of this up to you just tell me, please.” De manier waarop haar vader deed tegen Ethan bleef maar door haar hoofd spelen. Zoiets leek niet goed te praten te zijn, Autumn had dus ook geen idee hoe ze dit ooit goed kon maken voor Ethan.
Een kleine grijns vormde op Autumn haar gezicht, al was er ook een duidelijke verwarring in haar ogen te zien. “If it wasn’t for me? What did I do?” Ze had absoluut geen idee waar de jongen het over had, na haar idee maakte ze alles alleen nog maar erger voor hem door over alles te liegen. “But I know that he shouldn’t speak that way to people and normally I would step in and tell him to calm down but you’re right, if I did anything else we might not have been together in my room right now” Als haar vader eens aan het schreeuwen was tegen de mensen die in het huis werkte, de au pair, chef, beveiliging, schoonmaakster of iemand als zijn assistente dan stapte Autumn zeker wel in om haar vader te vertellen dat deze manier van communiceren niet oké was maar daar luisterde de man nooit naar. Hij wist dat hij er toch mee weg kon komen dus het maakte hem niet veel uit of het wel of niet oké was. Nu dat hij zo tekeer ging tegenover Ethan voelde Autumn zich alleen nog maar schuldiger over en het feit dat ze niet voor de jongen op stond tegenover de man hielp niet bij dit schuldgevoel.
Ongemakkelijk lachte Autumn om de opmerking van Ethan. Het klonk misschien raar maar ze was blij dat het duidelijk was voor de jongen dat zij absoluut niks te doen had met de kamer behalve voor haar kleine creatieve hoekje. Het betekende voor haar dat ze door Ethan niet gezien werd als het rijke meisje zoals iedereen haar zag. Haar kamer voelde niet als haar eigen en het feit dat Ethan dat ook zo zag was voor Autumn toch een soort bevestiging dat haar kamer haar ook niet reflecteerde. Behalve die kleine hoek dan. “Is it that obvious?” Lachte ze terwijl haar blik naar het gedeelte met alle creatieve spullen gleed.
Langzaam knikte Autumn met haar hoofd. Dat was een manier om het te zeggen. Haar vader was zeker duidelijk geweest in het laten merken wat hij van Ethan vond. Autumn keek op naar Ethan en zag nog even zijn kleine glimlach die hij had opgezet. De jongen had prachtige glimlach, een die ervoor zorgde dat Autumn zich meteen weer wat beter voelde. Ondanks de situatie.
Terwijl Ethan opstond bleef Autumn zitten. Een glimlach vormde automatisch op haar gezicht bij het zien van Ethan die door haar platen ging. Vanaf haar bed keek Autumn toe naar de jongen. “If you see one you really like you can keep it.” Het leek Autumn het minste wat ze voor de jongen kon doen. Zelf kon ze waarschijnlijk zo weer de plaat ergens kopen dus dan vond ze het geen probleem om er een mee te geven aan Ethan.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was moeilijk om te bedenken wat er door Autumns hoofd heen ging op dit moment. Van haar gezicht was wel duidelijk af te lezen dat ze niet blij was met de situatie en dit gevoel deelde hij. De reactie van haar vader had een stuk slechter gekund, aangezien hij Ethan had kunnen verbieden om binnen te komen, maar ook een stuk beter. "I agree that is behaviour is not fine but it is what it is and nobody can change the way he is." Het was niet zo dat het Ethan allemaal niets deed, in tegendeel, maar hij had zichzelf geleerd om het van zich af te laten glijden en er verder niet over na te denken. Vaak waren de mensen die zich zo gedroegen zelf onzeker, gepest of gekwetst. In het geval van Autumns vader was zijn geld hem naar het hoofd gestegen en had hij het misplaatste beeld gekregen dat hij ver boven anderen stond en kon doen wat hij wilde. "What happend can't be changed. I hope that you can be you more often and not be 'that rich girl' because I do really like the real Autumn." Het was niet echt iets tastbaars wat hij van haar vroeg, het was niet eens een echte vraag. Ethan hoopte gewoon dat dit zo kon zijn. "Less drama more fun." Voegde hij er met een kleine grijns aan toe. Er waren al genoeg problemen en drama in zijn leven, daar hoefde niet nog meer aan toegevoegd te worden. "And you know, I think my dad may be even worse to me than yours. So he isn't all that bad!" Ethan besefte nadat hij het gezegd had hoe stom het klonk en lachte even. "Oh well that statement doesn't help to make this situatie better, does it? No need to pitty me though. My life isn't all that bad!"
Het verbaasde hem dat Autumn niet doorhad hoe haar blik hem daarnet tegen hadden gehouden. Kort haalde hij zijn schouders op en hij stak zijn handen in zijn zakken. "I don't know, it was the way you looked at me." Ethan keek strak naar de verzameling platen om haar niet aan te hoeven kijken. Als ze het zelf niet door had gehad dan was de blik zeker anders bedoeld dan hij deze had opgevat. "Yeah.. thats right." Bevestigde hij haar volgende opmerking en hij keek haar deze keer weer even aan. Ze voelde zich er duidelijk erg schuldig over en Ethan wist niet goed wat hij hier mee aanmoest. Het was hopelijk niet puur medelijden want dat was iets wat hij niet nodig had, maar de zorgzaamheid er achter was wel lief. "Yeah it is. I mean... if I did not have the two conversations with you that I did then this room would fit you perfectly. But since you aren't that typical rich girl... not this doesn't look like what I know of you at all. Not that I know you well... You get what I mean." Hij glimlachte opnieuw naar haar. "This part on the other hand, a-ma-zing." Hij gebaarde naar de hoek die duidelijk door Autumn opgezet was. De platencollectie was even geweldig en Ethan keek zijn ogen uit naar de perfecte platen die er tussen zaten. "No.. no I can't take one of your records. Wouldn't even know which one to pcik... Do you have a favorite?" Ethan keek vragend om naar haar.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Autumn wist dat Ethan gelijk had, er was inderdaad niks te doen aan hoe haar vader was. Hi was nu eenmaal zo en het maakte niet uit hoevaak Autumn al tegen de man gezegd had dat hij zich beter moest gedragen naar anderen en dat het niet vriendelijk was om zomaar tegen mensen te schreeuwen als hij niet kreeg wat hij wou, de man zou gewoon door blijven gaan. Dit was dan misschien maar iets waar Autumn zich bij neer moest leggen. Een beetje verrast maar toch met een kleine grijns van geluk keek Autumn van de grond op naar Ethan bij het horen van zijn woorden. Over hoe hij de echte Autumn leuk vond. Het was fijn om zoiets te horen, vooral omdat het voor haar vaak zo voelde alsof mensen eerder interesse hadden in haar geld of in de persona die iedereen dacht dat ze was. Het leek er op dat Ethan dit allemaal niks kon interesseren en hij daadwerkelijk geïnteresseerd was in Autumn, de zogenaamde echte Autumn. “Well, then I hope I can be that real Autumn more often too.” Al was het alleen maar voor Ethan, om hem blij te maken. Al merkte ze zelf ook wel dat ze blijer was als ze haarzelf kon zijn, gewoon over kunst en muziek kon praten in plaats van alle jongens, feestjes en alle andere dingen waar haar vriendinnen het over hadden.
Een gevoel van medelijden bekroop Autumn toch wel wanneer ze hoorde dat de vader van Ethan blijkbaar nog erger was dan haar eigen vader. Alsof de jongen het nog niet slecht genoeg had. Ondanks Ethan het duidelijk maakte dat hij geen medelijden wou, was het daar toch al iets te laat voor. “If you ever want to talk about stuff, I am here. I don’t mind listening.” Ze wist dat de jongen niet echt vrienden had waar hij heen kon om over dingen te praten, dan zou Autumn toch graag een soort luisterend oor voor de jongen willen zijn. Dat was dan misschien toch wel het minste wat ze voor hem kon doen, daarnaast vond ze het ook totaal niet erg. “I can’t imagine having that horrible of a dad.” De manier waarop haar eigen vader de jongen behandelde vond ze al erg, dus het idee dat zijn eigen vader nog erger was dan dat vond ze al helemaal een naar idee.
De manier waarop ze naar hem keek, het klonk zo schattig. Waarom ze dat zo schattig vond klinken wist ze zelf ook niet maar het bracht meteen een grote glimlach op haar gezicht. “That is so sweet.” Bracht ze uit, de blijheid duidelijk te horen in haar stem. “I am happy that I was able to calm you down.” Het klonk misschien als een apart iets om te zeggen maar het was wel iets wat Autumn daadwerkelijk meende. Dan had de jongen misschien toch het gevoel dat hij er niet alleen voor gestaan had buiten. Dat had hij ook niet en Autumn was blij om te weten dat ze hem dat duidelijk had kunnen maken.
“Yes, I get what you mean.” Grinnikte Autumn zachtjes. Ze vond het wel lief dat ondanks de twee elkaar nog steeds aan het leren kennen waren, Ethan toch al beter leek te weten wat wel en niet Autumn haar persoonlijkheid reflecteerde dan haar eigen vader.
De vraag was maar al te makkelijk voor Autumn en toch tegelijkertijd erg moeilijk. Bijna meteen sprong Autumn van haar bed af om zich dan toch maar eindelijk zich toe te voegen bij Ethan en haar platen. “I am a big Lana Del Rey fan, so definitely one of her records.” Ondanks dat Lana toch een aardig recente en moderne artiest was had ze platen van al haar albums en uiteraard had Autumn al haar platen. “So definitely one of those.” Autumn zocht door de twee dozen naar alle platen van Lana Del Rey. Al snel had Autumn al vijf haar platen in haar hand. Born to Die, Ultraviolence, Honeymoon en Lust for Life, Voor een paar seconde keek ze naar de platen. “Here, take this one. This one is probably my favorite.” Ze handigde het zwart witte album genaamd Ultraviolence aan de jongen terwijl ze de rest terug deed in de bak. “Unless you’re not a Lana fan, then you can pick another one of course.”
.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
"That would be great." Antwoordde Ethan en hij keek naar haar. Het was duidelijk dat ze zich al beter voelde maar dat het haar toch dwars zat. De volgende opmerking van Autumn verbaasde hem behoorlijk. Ethan was niet gewend om met mensen te praten over wat hij voelde, dacht of had meegemaakt. Er waren veel momenten geweest dat hij daar behoefte aan had gehad, nu nog steeds, maar zonder iemand om mee te praten kon hij niet anders dan het voor zich houden. Zelfs met zijn moeder sprak hij niet over alles. De vrouw had het moeilijk met het feit dat haar man een crimineel was en zich ook zo gedroeg tegen zijn eigen familie, als Ethan haar vertelde over wat er was gebeurd op de momenten dat ze niet oplette of niet thuis was dan zou ze het zichzelf nooit vergeven. Niet dat zijn moeder er iets aan had kunnen veranderen. "Yeah maby later. I don't like talking about it, not even thinking about it... but maby I will later on." Hij glimlachte even naar haar. "I'm used to keeping everything to myself but it's easier to talk when you have someone that truely wants to listen." Als hij zeker was dat hij Autumn met dit soort dingen kon vertrouwen dan zou hij ze ook met haar delen. Voor nu was het niet de beste gespreksstof om op in te gaan. "Let's say its challenging and interesting. I don't see him often nowadays which helps." Voornamelijk omdat hij zijn huis opzettelijk ontweek en probeerde om de plekken waar zijn vader kon zijn te ontlopen.
De reactie van Autumn hielp niet om de ongemakkelijkheid die hij voelde weg te halen. Haar reactie was in ieder geval beter dan hij verwacht had en de oprechtte blijheid in haar stem maakte dat hij zich iets meer ontspande. "It's nice not to be totally alone." Natuurlijk hadden Autumns woorden totaal iets anders gezegd dan haar haar blik en haar houding, maar Ethan wist er uit te pikken wat echt was en wat niet. Of hij hoopte in ieder geval dat hij dit had gedaan en niet weer werd misleid.
Ethan was dol op het enthousiasme dat terug in Autumns houding kwam toen hij haar naar haar favoriete plaat vroeg. Dit was vele malen beter dan de stemming van net, ondanks dat hij haar gevoel wel degelijk kon begrijpen. Het feit dat hij er zo makkelijk over deed was omdat dit het beste was voor hem, maar dat betekende niet dat hij het niet voelde. " I have to admit that I have not listened to a lot of her music but I definitely want to give it a try. Your taste in music is great as far as I know so it's worth it." Ethan bestudeerde de plaat even kort en glimlachte toen naar haar. "Thank you for sharing with me." Zei hij oprecht dankbaar en verbaasd dat ze hem zomaar een plaat gaf, in zijn ogen waren platen heel waardevol. "Not to ruin the fun, but maby we do have to start up to project since your dad seemd very... determined he would check up on us." Zei hij met een scheve glimlach. "Or, if you would want to make him really mad we could go with the fun and do the work later." Het was natuurlijk geen echt voorstel en dat maakte de grijns op zijn gezicht ook wel duidelijk.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Autumn begreep wel dat de jongen niet dit moment wou gebruiken om alles wat hij meegemaakt had open en bloot te leggen. Het was niet alsof de twee beste vrienden waren dus als Ethan haar niet volledig zou vertrouwen en niet bepaald makkelijk zichzelf zou openstellen voor Autumn, dan begreep ze dat eigenlijk volledig. Het was ook niet makkelijk om over bepaalde dingen te praten, laat staan als het de dingen waren die Ethan meemaakte. “Well, if you ever want to talk, just remember I’ll be there to listen.” Het was misschien dom van haar om medelijden te hebben met de jongen maar ze kon het ook niet laten. De jongen had het al zo moeilijk en daarnaast had hij er ook nog eens niemand om er mee over te hebben. Zoals hij zelf al zei, hij was het gewend voor hemzelf te houden. Zoiets leek Autumn verschrikkelijk. Haar vriendinnen waren misschien niet het beste in advies geven maar ze kon er tenminste wel dingen bij hen kwijt en als Autumn niet naar haar vriendinnen wou met dingen dan kon ze wel naar haar stiefbroer. Deze jongen was net zoals Autumn eigenlijk een best nuchter persoon, niet geconsumeerd door het geld zoals haar vader dat was. Daarom was het vaak fijn voor Autumn om met bepaalde dingen bij haar stiefbroer te komen. Ze kon zich ook niet bedenken hoe het was om hem niet te hebben, om niet iemand te hebben waarmee ze het over moeilijke dingen kon hebben. Daarom had ze misschien ook wel zulke medelijden met Ethan.
De opmerking van Ethan zorgde ervoor dat Autumn zich weer wat blijer begon te voelen. Het was fijn om van Ethan zelf te horen dat Autumn ervoor gezorgd had dat hij zich minder alleen voelde. Ze keek misschien iets te diep in de hele situatie maar als zij er vrolijk van werd dan kon ze dat maar net zo goed doen. “Of course not.” Bevestigde Autumn nog maar even en keek met een kleine glimlach die opnieuw verschenen was op haar gezicht naar Ethan. Eigenlijk was Ethan niet de enige die het fijn vond om te weten dat hij niet alleen was. Ook al was haar vader niet op Autumn ingegaan, ze voelde zich er toch aardig kut over en het was fijn om te weten dat ze samen met Ethan sterk stond tegen de man. Ondanks dat de man hier absoluut niet van wist.
Het verbaasde Autumn niet zoveel dat Ethan nog niet zoveel naar Lana Del Rey geluisterd had. Wat ze tot nu toe van de jongen meegekregen had qua zijn muzieksmaak was dat hij voornamelijk naar wat oudere rockbands luisterde. Ze was dus ergens ook blij dat zij degene was die de jongen nu kon introduceren naar haar favoriete artiest. “Well, then take this LP and let me know what you think once you’ve listened to it.” Ze hoopte maar dat haar muzieksmaak geen teleurstelling zou zijn tot Ethan en hij zou genieten van de plaat. “Ultraviolence and Pretty When You Cry are my favorite songs on this album.” Gaf Autumn de jongen nog mee.
Het was misschien inderdaad maar tijd voor de twee om bezig te gaan met het project, helaas. Het liefst zou ze de hele middag besteden om Ethan beter te leren kennen maar dit kon vast en zeker ook wel terwijl ze bezig waren met het project zelf. Plus keek ze uit tot nadat ze met het project bezig geweest was dat ze samen met Ethan er op uit ging en een plekje zou zoeken om bezig te gaan met wat graffiti. “Sure, I don’t think he was mad enough yet.” Grapte Autumn mee. “No but for real, let’s get some work done.” Vastberaden klapte Autumn in haar handen en keek ze Ethan aan met een brede glimlach.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was een aanbod wat hij zeker in gedachten zou houden voor het geval hij haar kon vertrouwen. Om eerlijk te zijn vond hij het fijn dat ze het aanbod ondanks dat Ethan het idee had at ze het meer uit medelijden aanbod dan uit vriendelijkheid. "Thank you, I will keep it in mind." Hij schonk haar een glimlach. Het was meer dan ze hem hoefde te bieden of wat hij van haar verwacht had. Voor nu was hij nog aftastend, wachtend op het juiste moment en juiste gevoel om van dat aanbod gebruik te maken. Autumn had hem al veel meer laten praten dan hij in de afgelopen jaren met iemand had gedaan en dat voelde goed. Ethan hoopte niet dat ze zijn verhalen zou opvatten als aandachttrekkerij of dramatisering want dat was zeker niet wat hij er mee wilde bereiken. Het was zijn leven en niets anders dan dat. Zo lang het Autumn maar ook niet af zou schrikken vond hij het niet erg om het later aan haar te vertellen. Het voelde werkelijk alsof er een nieuwe wereld leek open te gaan en Ethan wist niet wat hij er mee aanmoest. Als hij naar zijn gevoel luisterde dan sprong hij in het diepe, gaf hij zich over aan deze wereld en stelde hij zich er voor open. Als hij luisterde naar zijn gedachtes en wat hem geleerd was, dan was het dom om zomaar blindelings hierop te vertrouwen. Die innerlijke oorlog was verwarrend en voor nu probeerde hij zich er niet druk om te maken. Een gezellig gesprek kon weinig kwaad doen.
"I can't wait to make you my partner in crime." Grapte hij doelend op de graffiti afspraak van later. Ethan had zich voor dit project geen betere partner kunnen wensen tot nu toe en hij twijfelde er niet aan dat ze in het echte project ook waardevol zou zijn. "I like a lot of the old stuff, as you have noticed. Both because those are the cheapest records to buy an because it has some great instrumental parts in it that I can recreate." Ondanks dat stond Ethan open voor veel soorten muziek en was hij behoorlijk benieuwd naar deze plaat. "But if you can show me some newer music that's just as good I won't complain at all." De gehele tijd bleef de glimlach op zijn gezicht. "Ofcourse! I will be sure to let you know." Ondanks dat hij hier wel uren over door kon praten borg Ethan de plaat veilig op in het laptop compartiment van zijn rugzak waarna hij opkeek naar Autumn. "Oh definitely not, he must be able to do a lot worse." Kort lachte hij en schudde hij zijn hoofd. "We will save his rage for later." Uit zijn tas viste Ethan zijn schrift en een pen. "Yes let's do this!" Zo enthousiast als hij was voor dit project was hij nog niet eerder geweest voor een schoolproject.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Autumn en Ethan hadden eigenlijk al een aardig begin kunnen maken aan het project. Althans, na Autumn haar idee ging de tijd redelijk snel terwijl ze bezig waren met het project en niet alleen dat, ze werkte ook nog eens heel snel en hadden al zo een aardig idee van wat ze precies gingen doen en hadden al een begin kunnen maken aan het uiteindelijke eindproduct. Autumn kon het niet herinneren dat ze ooit eerder zo goed met iemand heeft kunnen samenwerken terwijl ze het ook nog eens gezellig had. Normaal had ze het of heel gezellig en ging de samenwerking niet normaal traag of het was precies de andere manier waar de samenwerking hartstikke goed ging maar het gewoon zo saai was om met de persoon samen te werken. Gelukkig leek het met Ethan precies in het midden te zitten, ze konden goed aan het project werken maar het was voor geen seconde saai. Zo beleefde Autumn het althans en ze hoopte maar dat Ethan het op dezelfde manier beleefde. Zoals beloofd had haar vader een paar keer gecheckt op het tweetal. Op die momenten moest Autumn uiteraard doen alsof ze gewoon aan het samenwerken was met Ethan puur omdat het moest maar het moest erop lijken alsof de twee het alles behalve goed konden vinden. Haar vader leek het toch aardig te geloven, wat goed uitkwam. Als haar vader dan weer weggelopen was kon Autumn toch aardig in de lach schieten over het hele gebeuren.
Na een middag hard gewerkt te hebben leek het er toch op dat er een einde zat te komen aan het werken, wat zowel voordelen als nadelen had. Ze hoefde dan niet langer meer aan school te werken, wat uiteraard altijd een plus was maar aan de andere kant betekende dit dat er ook een einde zat te komen aan haar middag met Ethan. Gelukkig voor Autumn hadden de twee nog afgesproken om een plek op te zoeken waar ze bezig konden met graffiti, wat betekende dat de tijd met Ethan er nog niet helemaal op zat en dat het leukste van de middag er nog aan zat te komen. Autumn keek er oprecht naar uit om ergens met Ethan heen te gaan en samen bezig te gaan met wat graffiti. Alhoewel het misschien niet geheel samen zou zijn. Het liefst zou Autumn gewoon toekijken naar Ethan en wat hij dan zoal deed als hij bezig was het bespuiten van een muur of iets.
Autumn keek uit een raam in haar kamer naar buiten waar ze zag dat de zon een beetje aan het ondergaan was. Het was dan misschien toch tijd voor de twee om nu alles op te pakken zodat ze een plek konden zoeken. Met een tevreden glimlach sloot Autumn het schrift wat ze in haar handen gehad had, haar blik had ze op Ethan. “I think it’s time for us to go and do some illegal stuff.” Het schrift legde ze naast haar neer zodat ze haar handen kon gebruiken om op te staan van de grond waar ze op zat. “So grab your stuff so I can ‘bring you home’.” Tegen haar vader zou ze zeggen dat ze Ethan zou thuisbrengen en dit was natuurlijk niet geheel een leugen maar het was ook niet de volledige waarheid. Ze zouden natuurlijk eerst een stop maken voordat Autumn de jongen daadwerkelijk bij zijn huis zou afzetten.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Ook al had hij verwacht dat het project samen met Autumn soepel zou verlopen, was dit toch wel verbazingwekkend goed. In vorige projecten had Ethan altijd alles moeten doen óf had hij de persoon waarmee hij samenwerkte er toe moeten zetten om bepaalde dingen te doen wat allemaal onwijs veel tijd kostte. Hier met Autumn leek het alsof ze op elkaar waren afgestemd voor zijn gevoel. Ondanks dat het niet constant over het project was gegaan hadden ze tot nu toe al aardig wat op papier gezet en uit kunnen denken. Iedere keer dat haar vader langs was geweest had hij vooral naar het schrift gestaard en wat monotone vragen of antwoorden gegeven. Pas als de man ver genoeg bij hen vandaan was kon hij weer zichzelf zijn. Het was niet eens zo erg om dat moment door te moeten komen waarop Autumn zich weer als de rich bitch tegen hem gedroeg aangezien hij daarna beloond werd met een oprechte lach, en wat voor een. Het was aanstekelijk om haar zo vrolijk te zien en Ethan kon een eigen lach dan ook niet inhouden. "You know.. I really enjoyed working together. You are literally the best project partner." Gaf hij toe. Misschien klonk het iets te enthousiast maar dat maakte hem op dit moment niet uit. Hij vertrouwde Autumn meer dan hij durfde toe te geven. Alles was bij haar zo makkelijk en hij voelde zich comfortabel om haar heen. Het was wat vreemd aangezien hij haar nog helemaal niet lang kende, maar hij kon er niets aan doen.
De middag was zo vrij snel voorbij gegaan, maar Ethan vond dit lang niet zo erg. Vanaf het moment dat ze ingestemd had om met hem mee te gaan naar een plek waar ze met zijn graffiti spullen aan de slag zouden gaan kon hij eigenlijk niet wachten tot het zo ver was. Iets in hem had het altijd heerlijk gevonden om met graffiti bezig te zijn omdat het veel grootser en expressiever was dan als hij tekenende. Hier hoefde het niet zo precies en gedetailleerd te zijn als hij daar geen zin in had. Ook de spanning die het met zich meebracht kon hij wel waarderen. In de stad waren er geen plekken waar graffiti legaal was wat betekende dat je altijd op je hoedde moest zijn als je er mee bezig was. Ondanks dat waren er in zijn buurt veel plekken waar meerdere mensen aan graffiti deden en waar meestal niet eens meer gecontroleerd werd. Nog regelmatig ging hij langs deze plekken om nieuw werk te bekijken en te zien of zijn oude werk er nog stond. Zijn handen jeukte als hij het zag en het was moeilijk om niet terug naar huis te lopen, zijn spullen te pakken en zelf weer aan de slag te gaan. Hij had het zijn moeder beloofd en tot nu toe had hij zich er aan gehouden, maar zo erg zou het toch niet zijn om er weer mee bezig te zijn. Zo lang ze niet in de problemen kwamen hoefde zijn moeder het niet eens te weten. Ethan was benieuwd of Autumn ook echt mee zou doen of vooral zou toekijken. Het was niet heel moeilijk, zeker niet aangezien ze al genoeg talent had voor kunst. Wie weet zou hij haar over kunnen halen om mee te doen. "Yes please!" Antwoordde hij met een grijns. Ethan stopte zijn schrift en pen in zijn tas en hing die over zijn schouder. "I'm glad you are not letting this poor soul walk all the way home." Grapte hij. Ethan was benieuwd of haar vader daar ook zo over zou denken maar verwachtte dat de man niet zo erg zou zijn dat hij hem zo ver zou laten lopen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was dus niet alleen in Autumn haar hoofd zo dat de twee goed samenwerkte, Ethan zelf vond dus ook dat de twee een goed team waren. Iets wat Autumn eigenlijk wel fijn vond om te horen, het was een soort bevestiging van wat Autumn zelf ook dacht en daarnaast was het simpelweg ook leuk om te horen dat Ethan nu niet baalde over dat ze een tweetal waren in dit project. Ze hadden nu al zoveel meegemaakt om samen te kunnen werken dat het jammer zou zijn dat nu na de eerste samenwerking Ethan zich ineens bedacht dat hij toch liever niet met Autumn wou samenwerken, misschien omdat hij het toch saai vond of omdat hij toch vond dat hij te veel moest doen. Ook al leek dit volgens Autumn helemaal niet zo, ze had geen idee hoe Ethan hier tegenaan zou kijken. Behalve dan nu wel aangezien de jongen het aangegeven had. “I really liked working with you as well.” Een oprechte glimlach stond op haar gezicht terwijl ze bezig was met het opruimen van wat schriften, pennen en papieren. “I have never ever worked with someone this well on a project before.” Met andere woorden, Ethan was eigenlijk ook gewoon de beste partner waar Autumn ooit mee heeft moeten samenwerken. Haar vriendinnen waren altijd wel gezellig om mee samen te werken maar ze kregen nooit echt hoge cijfers omdat ze uiteindelijk het daadwerkelijke project uitstelde en dan uiteindelijk snel afraffelde.
Autumn kreeg weer automatisch een glimlach op haar gezicht bij het horen van Ethan zijn stem, voornamelijk ook omdat de jongen instemde dat het tijd was om te gaan. Wat betekende dat de tijd om wat graffiti te proberen steeds dichterbij kwam. “Of course not, I could never.” Grapte Autumn voordat ze haar slaapkamer deur uitliep. Natuurlijk moest ze eerst haar vader vertellen dat ze de jongen naar huis moest brengen, wat de man hoogstwaarschijnlijk niet erg leuk vond om te horen. “Well then, let’s get going.” Sprak Autumn voor ze haar kamer uitliep, ervan uitgaande dat Ethan met haar mee zou lopen. Eerst liep Autumn naar beneden, hier zag ze de schoonmaakster bezig. Iets wat eigenlijk best wel goed uitkwam, vond Autumn. “Suzie.” Riep Autumn naar de schoonmaakster terwijl ze de trap afliep. “If dad asks where I am, could you tell him I am bringing Ethan home?” Zo hoefde Autumn het niet tegen haar vader te vertellen en kon de man het ook niet verbieden. Dan als de man het hoorde was het al te laat om er iets aan te doen. “Of course dear. I’ll tell him” Gelukkig vroeg de vrouw niet al te veel vragen. “Thank you.” Autumn keerde zich tot Ethan met een kleine glimlach op haar gezicht. Zonder nog iets tegen de jongen te zeggen liep Autumn naar buiten waar haar auto stond. Met de autosleutels haalde Autumn hem van het slot af zodat de twee konden instappen. “You know where you want to go and how I can get there?”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Soms vroeg Ethan zich af hoe het zou zijn om altijd iemand zoals Autumn in zijn leven te hebben, altijd iemand te hebben om mee te kunnen praten en tijd mee door te brengen als je het nodig had. Het zou zijn jeugd er waarschijnlijk een stuk makkelijker op hebben gemaakt, maar het zou hem ook een heel ander persoon kunnen maken. Ethan was wie wij was door hoe hij opgevoed was en wat er in zijn leven gebeurde, dit hoefde voor hem niet te veranderen. Zou het hem überhaupt veranderen om vrienden te hebben? Om meer tijd door te brengen met Autumn? Het enige waar hij zich echt zorgen om maakte was of hij Autumn in gevaar bracht door tijd met haar door te brengen. Voor een project zou het niet er zijn, maar als op zou vallen dat het meer was dan alleen een project, zou zijn vader haar tegen hem gebruiken? Of zouden de vijanden van zijn vader er gebruik van maken? Zo veel dingen die door zijn hoofd speelde als hij er overna dacht. Voor nu was dat niet iets waar hij mee bezig wilde zijn en Ethan glimlachte dan ook bij haar antwoord. "Glad to hear that. Would have been quite awkward if you realised you actually didn't like me or working with me at all." Kort grinnikte hij even. Het was iets waar hij onbewust ook mee bezig was en wel zou blijven tot hij besefte dat ze het echt meende. Ethan was niet specifiek onzeker maar vooral wantrouwend, een eigenschap die zowel goed als heel slecht kon zijn. In dit geval was hij beter af zonder. "I am one of a kind." Voegde hij er met een grijns aan toe.
Ethan knikte en volgde Autumn terug naar de voordeur en de auto. Het was niet verassend dat ze een schoonmaakster had, met zo'n gigantisch huis was het ook onmogelijk om het schoon te houden zonder hulp. Toch was het iets wat Ethan vrij ongemakkelijk vond, iemand die je betaalde om voor je schoon te maken en iemand die overal door het huis liep. Wat voor ongemakkelijke situaties dat wel niet op kon leveren. Ethan glimlachte en stak kort zijn hand op naar de vrouw als groet en volgde Autumn de deur uit naar de auto. "Can we swap houses for like... a week? I would go crazy with all the stuff you have. Although I might never leave." Ethan schudde even zijn hoofd. Het was natuurlijk een stom voorstel maar hij kon het eerlijk gezegd niet laten. Wat hij wel niet overhad voor zo'n lux bed en een bad. Eindelijk een nacht echt lekker slapen zou toch wel geweldig zijn.
Ethan stapte in de auto en zette zijn rugzak neer. De andere tas gevuld met graffiti spullen stond nog waar hij deze had achtergelaten. "Sure do, its a few blocks from my house. Take a left at the end of the road, straight on for two trafic lights and then two right turns. There is the best place to park your car and we can walk a bit from there." Natuurlijk konden ze ook bij hem thuis parkeren of ergens dichterbij, maar met deze luxe auto twijfelde hij of dat wel een goed idee was. "If you park it much closer I can't promis it will be untouched." Voegde hij er aan toe. "Don't worry though, you will be completely safe." Ethan hoopte dat dat genoeg was om haar te overtuigen wel echt mee te gaan en hem niet alleen af te zetten en weg te rijden.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld