Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O// My misfits

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Even rolde Alexander met zijn ogen. "Ik koos jou omdat ik er vanuit ga dat je potentie hebt om zoiets te leren." Hij bekeek haar even en knikte toen. "Dat is goed om te horen, als hier alles klaar is kan je meenemen wie of wat je wilt, het maakt mij niet zoveel uit." Kalm bekeek hij haar toen ze zo voor hem stond. Hij nam zonder enige schaamte de tijd om haar lichaam nog eens goed te bekijken. De jurk accentueerde de juiste dingen, hij wist zeker dat ze deze niet zomaar had gekozen.
Kalm kwam hij overeind en grinnikte even. "Hm.. dat is waar, maar zodra je je mond dan toch open doet zou ik het waarderen als er iets uitkomt dat niet onder de maat is." Hij keek naar haar en nam haar hand vast en legde de andere rond haar middel. Even keek hij in haar ogen en grijnsde. "Probeer je nu over te geven en laat mij deze dans leiden. Ik weet dat dat moeilijk voor je is, maar dat is het voornaamste idee." Alexander keek even naar haar en telde kort in zijn hoofd waarna hij met haar begon te dansen. Zolang ze zich overgaf leidde hij haar zonder probleem door de kamer, maar hij kon niet voorkomen dat er een paar keer op zijn tenen werd gestaan. Hij was allang blij dat hij ervoor zorgde dat Yreal nergens tegenaan botste, iets dat al een flinke overwinning vond gelet op de vrouw met wie hij nu aan het dansen was.
"Zo erg is dit toch nog niet?" Zacht gegrinnik kon hij niet tegenhouden en hij bekeek haar even. "Je hebt al een paar keer niet op mijn tenen gestaan, wie weet wordt deze avond toch nog een succes." Kalm hield hij haar even vast toen ze gestopt waren. "Denk je dat je deze avond aan kan zonder mij en jezelf voor schut te zetten?" Normaal gesproken had hij namelijk altijd excellent gezelschap en hoewel over Yreals uiterlijk niets te klagen was, konden haar danskwaliteiten zeker beter en niemand daar zou gelukkiger worden van haar doodsbedreigingen. Met lichte tegenzin liet Alexander haar los, een vrouwenlichaam vast houden was nooit vervelend.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
'Kan je het goed zien?' Ze trok een van haar wenkbrauwen omhoog, terwijl ze wachtte tot Alexander klaar was met naar haar lichaam kijken. Het verbaasde haar niet dat hij de tijd nam om haar lichaam in zich op te nemen, het was niet de eerste keer dat hij haar op deze manier bekeek en het was zeker niet de eerste keer dat hij haar aanraakte. Irritant ventje. Het was maar goed dat hij rijk en machtig was, anders had zijn hoofd al niet meer aan zijn romp gezeten.
Hij legde zijn handen om haar heen en keek haar recht aan. Arrogant, irritant ventje. Dat was de betere benaming. 'Oh, maar ik geloof dat jij het veel leuker vindt als ik een vervelend wicht ben, valt je broer niet ook op lastige vrouwen, of ben je de enige in de familie?' Aan haar uiterlijk alleen was al te zien dat ze niet makkelijk in bed te krijgen was. De blik die een vrouw op haar gezicht had, zei vaak genoeg. Iedere blik trok dan ook verschillende mannen aan. De meeste vrouwen op het hof waren makkelijk, ze straalden en lieten iedere man zien dat ze alles ervoor zouden doen om aandacht te krijgen. Yreal was zo niet. Ze was een uitdaging, iets dat de hogere adel vaak heel leuk vond. Lagere adel niet, die wilden gewoon seks, maar de echte koninklijke familie? Die wilden een uitdaging. Net als ze een uitdaging was voor Alexander, immers had hij expres voor haar gekozen en niet voor iemand die kon dansen. Er waren vast huurmoordenaars die dat konden.
'Reken jezelf niet te rijk, Alexander, ik kan altijd nog je achilleshiel doorsnijden voordat iemand er wat aan kan doen. Ik ben misschien geen goede danspartner, maar zeker geen líeve,' ze glimlachte zodat haar ietwat scherpere tanden zichtbaar werden. Misschien was het slim om die vanavond niet te laten zien aan de rest van de aanwezigen.
Op dat moment werd er op de deur geklopt, het tweetal had elkaar net los gelaten en de blik op haar gezicht verscheen. Van ietwat geïrriteerd, ging haar gezicht naar een vrouw die in het bijzijn van een van de prinsen was. De deur ging open en een van de bediendes kwam binnen.
'Excuses voor de onderbreking, hoogheid. Uw broer vroeg mij om u te laten weten dat er een gezamenlijk buffet is waar de koninklijke familie en hun gasten aan kunnen sluiten. Mocht u daar interesse in hebben.' Nee. Yreal had geen interesse, maar ze was bang dat dit voor Alexander anders was. Aan de andere kant was het een goede manier om haar slachtoffers te bestuderen.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
"Ik kan het zeker goed zien." Het deed hem niets dat ze een opmerking maakte, hij was in de positie om zulke opmerkingen te maken. Hij misbruikte die positie dan ook maar al te graag. Hij schudde een beetje met zijn hoofd en grijnsde. "Mijn broer zou het zeker niet waarderen, die is gewend dat vrouwen nog net niet zichzelf in de balzaal uitkleden om hem te plezieren." Beet hij haar toe en hij keek in haar ogen. Ze was zeker een uitdaging, maar wel een uitdaging waarbij hij zou slagen. Uiteindelijk zou ze wel inzien dat het veel meer nut had om hem te vriend te houden in plaats van hem continu te bedreigen.
"Dat is iets wat je zou kunnen doen, maar ik denk niet dat het jou veel op zou leveren. Zolang deze missie nog niet gedaan is heb je me nodig, ik ben niet echt goed in hulp bieden als ik niet kan lopen." Alexander had haar nog vast en greep haar heup iets beter beet. Hij drukte haar tegen zijn lichaam. "Ik weet wat je wilt doen met me, maar ik blijf vandaag levend en wel. Er zal mij niets geks overkomen." Hij keek even in de ogen van Yreal, hij begreep dat ze daar mannen mee kon verleiden. Het zou hem gek maken als hij hier niet voor getraind was. Hij was dan misschien wel een prins, maar Alexander had zich laten trainen door de besten om ervoor te zorgen dat hij geen enkele fout zou maken. Eenmaal er geklopt werd had hij haar wel los gelaten. Hij bekeek haar kort en richtte zich toen op zijn bediende. "Laat mijn broer maar weten dat we daarbij zullen zijn, ik fris me nog even op en dan komen wij eraan." Hij knikte haar toe, ze kon gaan. Zodra de deur achter de bediende was gesloten keek Alexander naar Yreal.
"Kan je je gedragen? Dit is voor ou een uitgelezen kans om al in beeld te komen bij mijn broers zodat ze geen enkele argwaan zullen hebben." Hij keek haar rustig aan, anders zou hij alleen gaan. Hij zou wel een excuus voor Yreal kunnen bedenken. Even bedacht hij zich of hij Irina mee had meoten nemen, maar hij kende ook haar achtergrond en dat zou niet veel beter zijn. Hij hoopte dat Yreal creatief genoeg was om zijn broers bezig te houden en ze te laten geloven dat hij haar aan de haak had geslagen. Hij glimlachte even om zijn eigen gedachten, grapjes waren niet echt zijn ding maar een sirene aan de haak slaan..

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Zijn handen op haar heupen hadden hem een vuile blik opgeleverd, maar meer dan dat was geen optie. Je wist maar nooit of er mensen mee luisterden en de bediendes konden net zo goed rapporteren aan de oudere broers van Alexander. Geduldig wachtte ze tot de bediende weer verdween, tot ze zich naar Alexander richtte.
'Luister, dat ik je hoofd er liever af trek omdat je continue aan me zit, wil niet zeggen dat ik geen professional ben. Stop met mijn kwaliteiten in twijfel te trekken, alleen omdat mijn persoonlijkheid je niet aanstaat. Duidelijk? Dan kunnen we gaan eten.' Ze haakte haar arm door de zijne en ze liepen de kamer uit. 'En ik kan je wel vertellen dat voor iedere keer dat je mijn billen aanraakt, je daar later een mes voor in je maag krijgt.' Ze keek hem aan en glimlachte liefjes zoals de dames van het hof deden. 'Onthoud dat,' haar toon en de woorden die ze sprak, klopten totaal niet met elkaar. Het leek alsof ze daadwerkelijk geïnteresseerd was in Alexander. Dat was niet eens heel moeilijk om duidelijk te maken, ze had zeer veel interesse in zijn geld en als ze daarvoor een dom wicht moest spelen, dan moest dat maar.
Samen kwamen ze aan in de eetzaal, waar al een paar mensen rondliepen. De tafel was prachtig gedekt, maar het eten was nog niet aanwezig. Dat kwam pas als iedereen daadwerkelijk zat. Een van de aanwezige mannen, duidelijk een van Alexanders broers, kwam op het tweetal afgelopen.
'Alexander! Wat fijn dat je ook een keertje aanwezig bent,' hij grijnsde even naar zijn broertje, maar zijn blik ging al snel naar Yreal. Ze was ietwat achter Alexander blijven staan, schijnbaar was dat hoe een goede dame indruk maakte, door vooral te laten zien dat alle mannen in de ruimte meer waard waren. 'En wie is je date? Enige kans dat er nog geruild kan worden?' Duidelijk de oudste broer. Hij stak zijn hand naar haar uit en ze legde die van haar op de zijne, zodat hij er een kus op kon drukken. Zachtjes giechelde ze.
'Yreal, aangenaam,' een paar keer knipperen en aan zijn gezicht kon ze zien dat hij haar voor de avond wilde stelen van zijn broer. Mannen waren zo makkelijk.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Alexander luisterde naar haar, maar eigenlijk ging het zijn ene oor in en het andere uit. Het boeide hem weinig wat Yreal zogenaamd met hem van plan zou zijn. "Natuurlijk schatje, als jij dat wilt geloven dan is dat helemaal prima. Ik heb je niet gekozen omdat je de beste huurmoordenaar bent, je bent misschien net boven gemiddeld. Je dreigementen doen me weinig omdat ik de besten uit de weg heb geruimd. Dus als je denkt dat je een kans maakt om me te verwonden, dan zou ik dat nog maar eens overdenken." Sprak hij zacht tegen haar terwijl ze naar de eetzaal toeliepen. Zijn blik was vriendelijk naar alle dames, maar voor ze naar binnen gingen keek hij Yreal aan. Zijn ogen ijskoud en haast zwart. Hij hield zijn krachten in voor haar, maar hij zou niet bang zijn om ze te gebruiken als ze zo door ging. Hij kon haar makkelijk vervangen met iemand anders en dat mocht ze weten ook.
In de eetzaal zag hij zijn broer aan komen lopen en hij glimlachte kort naar hem. "Ivan... Je weet hoe gesteld ik ben op mijn privé momenten," antwoordde hij zonder al te veel plezier. Hij volgde de blik van zijn broer naar Yreal en keek naar hem. "Die kans is er zeker niet, dus dat hoef je ook niet te proberen." Een grijns volgde even en Alexander legde zijn arm om Yreals middel. "Is jouw dame weer niet goed genoeg? Je hoeft maar een nieuwe te zien en je bent weer weg." Hij lachte even alsof de dames er niet bij waren. Het meisje aan de tafel deed echter haar best om de gekwetste gevoelens te onderdrukken. "Kom schoonheid, we gaan zitten. Voor mijn broer je straks echt meeneemt." Hij keek Ivan nog even aan die breed grijnsde.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
De chemie tussen de twee broers bleek echt heel slecht te zijn. Zelfs al deed Ivan zijn best, of zo leek het tenminste, ze voelde aan de houding van Alexander dat hij de man niet mocht. Dat was een voordeel aan zo dichtbij iemand staan. Zelfs als je aan de buitenkant niet zag wat er in iemands hoofd omging, dan was de spanning van een lichaam en de manier waarop een lichaam reageerde, bijna niet te verhullen. Zelfs Alexander was daar niet goed genoeg voor. Nog niet in ieder geval. Er waren mensen die het konden, hoewel dat meestal geen echte mensen waren.
Ze voelde zijn arm naar haar middel verhuizen en glimlachend ging ze nog iets dichter tegen hem aanstaan terwijl ze naar Ivan keek. Alexander had het fout gehad, zijn broer hield wel van een uitdaging. Zij was de uitdaging echter niet. Yreal was alleen de inzet van de uitdaging, maar Ivan vond het duidelijk leuk om zijn broer af te troeven en hij zou gaan proberen om haar ergens deze avond van hem te kapen. Daar kon ze prima gebruik van maken. Zelfs als hij dan dacht dat ze daarna onmiddellijk seks met hem gaan hebben, wat een grove misrekening van zijn kant was.
Yreal volgde Alexander naar de tafel en ging naast hem zitten. Ze boog een stukje naar voren en fluisterde in zijn oor. 'Je broer is knapper dan jij bent,' zachtjes giechelde ze en ging weer terug. Voor een buitenstaander zag het eruit als een vrouw die heel graag de aandacht wilde van een van de prinsen, maar het tweetal wist wel beter. Ze was aan het acteren en dat deed ze goed, maar ze vond het wel leuk om hem in het proces te beledigen. Niemand die het hoorde. En als ze dan toch continue die belachelijke glimlach op haar gezicht moest houden, dan kon ze net zo goed een reden maken om te lachen.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Alexander nam plaats met haar en keek even in haar ogen. Hij glimlachte door haar belediging. 'Dat zou ik ook zeggen als ik jou was. Jij bent degene die straks nog met hem moet gaan dansen." Hij streek even over haar rug en glimlachte. Er werd hen wijn ingeschonken en hij keek naar Ivan die naar zijn plaats liep en het meisje probeerde op te vrolijken. De schalen met eten werden gebracht toen iedereen zat en vanaf de zijkant klonk muziek die voor hen gespeeld werd. 'Ik hoop dat je het leuk gaat vinden met hem, ik zal vanavond niet heel moeilijk doen over het afstaan van mijn prijs,' fluisterde hij zacht in haar oor en hij drukte een kus op haar wang. Hier kon ze niet veel doen en daar maakte hij dan ook zeker gebruik van. Nog meer omdat hij wist dat zijn broer hen continu in de gaten zou houden.
Rustig schepte hij hen beide wat op en nam een flinke slok van zijn wijn. 'Op het feest zal mijn andere broer er ook zijn, hij is gereserveerder..' Sprak hij zacht, er werd genoeg gesproken aan de tafel dat het niet op viel. 'Ik denk dat ik Irina het beste op hem af kan sturen. Ik ga er namelijk vanuit dat jij Ivan wel aan kunt?' Zijn ogen schitterden van plezier. Hij keek nu al uit naar het einde van de avond, waarbij zijn broers en vader dood zouden zijn en hij als enige nog zou regeren. De tijd ging veel te snel, maar aan de andere kant was het fijn om dit alles te kunnen plannen. Hij genoot van het spel en de uitdaging. De blik van zijn broer die veel op hen viel en met name op Yreal. Die idioot dacht dat hij haar makkelijk zou kunnen krijgen, Alexander zou haar zeer graag uit handen geven. Ze zou haar werk doen en dan was hij er vanaf. Niemand zou iets naar hem linken.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
'Ik kan niet wachten,' zo erg was het niet om met zijn broer te dansen, zeker niet als ze daarna zijn keel als een bloederig hoopje achter kon laten. Dat was een van de redenen dat ze ingestemd had met Alexanders plan: het doden van de troonopvolger. Meerdere als het even kon, maar Ivan was van haar. Daar had ze bijna geen geld voor hoeven vragen, het deed haar reputatie goed als ze de koninklijke hoogheid vermoord had. Dan kon ze voor andere opdrachten de prijs flink omhoog gooien en mensen zouden een stuk banger voor haar zijn dan anders. Yreal kon niet wachten.
Het diner verliep vrij soepel. Er waren vrij weinig mensen die voor problemen konden zorgen en Yreal hoefde alleen maar leuk te doen met Alexander, wat een stuk makkelijker was dan ze in eerste instantie gedacht had. Af en toe fluisterden ze elkaar beledigen in het oor, maar het zorgde voor een sfeer tussen de twee, iets wat de rest ook was opgevallen. Zeker Ivan. De prins hield haar en zijn broertje duidelijk in de gaten. Hij hield niet van uitdagingen, natuurlijk. Misschien niet als het om de vrouw zelf ging, maar de relatie tussen de broers was duidelijk wel op uitdaging gebaseerd.
Het had een paar uur geduurd, hoe lang kon iemand bezig zijn met eten, maar eindelijk gingen ze van tafel. Het bal zou beginnen. Samen met Alexander liep ze richting de deur, maar ze mochten niet als eerste het bal binnen. Blijkbaar ging dit op volgorde van de belangrijkste persoon. Ivan en zijn date eerst, daarna de middelste broer genaamd Kain en zijn date en als laatste Alexander en Yreal. Protocol. Ze vond het maar dom. Iedereen wist de volgorde van de broers, waarom dat zo duidelijk gemaakt moest worden, snapte ze niets van. Zij was gelukkig niet van adel. De twee broers gingen door de deur, tot alleen Alexander en Yreal nog moesten.
'Showtime,' ze fluisterde in zijn oor, voordat ze weer terug ging naar de lieflijke dame die ze al een paar uur speelde.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Tijdens het diner had hij zich meer vermaakt dan hij verwacht had. Yreal reageerde goed op de dingen die hij zei en bovenal ook goed op de dingend ie aan tafel gebeurde. Hij zag het als een geslaagde paar uur en hij had zeker zijn broer meerdere keren kunnen sarren. Het was voor hem een absoluut plezier geweest en nu had hij rustig gewacht tot hij met Yreal naar binnen kon. Hij was altijd als laatste, dat was nu eenmaal zijn taak als jongste van de drie prinsen. Met een glimlach keek hij even opzij naar haar en knikte. Het was zeker tijd. Met Yreal aan zijn arm liep hij naar binnen toe, hij was meteen in zijn rol als prins. Zijn houding was statig en het was duidelijk dat hij wist dat hij boven iedereen stond. Hij liep met Yreal aan zijn arm naar het midden van de zaal waar zijn twee andere broers ook stonden, zoals gewoonlijk zouden ze het bal openen. Alexander ging tegenover Yreal staan en nam haar vast. "Zoals we geoefend hebben." Sprak hij zachtjes en zodra de muziek begon leidde hij haar in deze dans. Hij lette niet op zijn broers, maar deed op dit moment vooral zijn best om hen beiden er excellent uit te laten zien tot andere gasten erbij kwamen.
Irina was in de zaal op het moment dat ze Alexander met Yreal binnen zag komen, ze had haar plek gevonden aan de binnenkant van de ring die vormde voor de drie dansende paren. Ze was veranderd van vorm, haar blonde haren hadden plaatsgemaakt voor lange bruine krullen met matchende bruine ogen. Haar huid was olijfkleurig en de jurk omsloot haar lichaam perfect. Haar wapens waren verborgen onder haar jurk, maar ze vielen niet op. Ze had een glas wijn in haar had en bewoog mee op de muziek. Haar ogen had ze gericht op de andere twee prinsen en ze probeerde de blik van Kain te vinden zodra de dans beëindigd was. Ze klapte voor hem en hief net als alle andere gasten haar glas. Het bal was officieel geopend. Ze wist natuurlijk dondersgoed dat ze hier waren voor zaken, maar dat had haar niet tegengehouden om rond te kijken. Ze was nog nooit in het paleis geweest en het was zeker een prachtige plek. Het was bijna jammer dat de avond met zoveel bloed zou eindigen, maar al het geld zou het zeker waard zijn. Bovendien kon ze makkelijk verdwijnen als er iets mis ging, niemand die zou weten wie ze was als ze veranderde.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Alexander was even vergeten haar te vertellen dat bij de eerste dans iedereen toekeek. Ze had gedacht er wel een beetje vanaf te komen doordat iedereen aan het dansen was, maar schijnbaar waren de drie prinsen als eerste aan de beurt om hun danspassen te laten zien. Niet handig. Dan was er daadwerkelijk niemand om achter te schuilen. Glimlachend liep ze met Alexander mee naar het midden van de zaal, maar vanbinnen was ze alle duivels uit de hel aan het vloeken. Was het werkelijk teveel gevraagd om haar te waarschuwen? Het was niet dat ze zijn speeltje was, ze was ingehuurd om zijn broer van kant te maken, dan kon hij best de moeite doen om haar alle details van het spel te geven.
Gelukkig ging het best goed. Ze stond geen enkele keer op zijn tenen, wat zeker een prestatie was gezien hoe vaak ze dat tijdens het oefenen gedaan had, en op een gegeven moment gingen de andere mensen uit de zaal ook dansen. Dat had geen minuut langer moeten duren. Helaas was de hel waarin ze zich nu bevond, nog lang niet klaar. Alexander en Yreal draaiden nogmaals en botsten bijna tegen Ivan op, die zijn hand al naar Yreal uitstak.
'Je krijgt haar terug na deze dans, Alex, geen zorgen,' in zijn ogen was duidelijk dat hij haar niet terug zou geven, maar er was ook geen optie om te weigeren voor Yreal. Dat wilde ze niet, maar zo moest het in ieder geval lijken. Haar blik schoot tussen de twee mannen door, tot ze toch de hand van Ivan aannam en zich mee liet leiden. Eindelijk snapte ze dat het niet heel makkelijk was om een hofdame te zijn. Zeker niet wanneer de prinsen elkaar niet mochten, dan zaten de vrouwen er middenin en dat kon makkelijk verkeerd aflopen.

Inmiddels was Thomas ook binnen en hij vond het nu al niet meer leuk. Dit stomme pak zat hem gruwelijk in de weg, zijn spieren waren duidelijk niet gemaakt voor de pakjes waar bediendes normaal in liepen, het paste namelijk niet. Hij moest nog uitkijken dat het niet zou scheuren terwijl hij aan het werk was. Bij allebei de banen die hij nu had, was het namelijk niet handig als het scheurde. Als bediende zou hij dan niet verder kunnen werken en als moordenaar moest hij daar aanwezig zijn, een combinatie die niet samen ging.
Gelukkig kwamen alle prinsen en hun dates, inclusief Alexander en Yreal, al snel de zaal binnen. Het spel kon beginnen. In principe waren Yreal en Irina er om de prinsen van kant te maken, Thomas was de back-up om het goed te laten verlopen en de dames eventueel naar buiten te krijgen. Als wyvern kon hij ze makkelijk naar buiten vliegen. Dan had Alexander de vrije hand om alles te regelen en wraak te zweren op de moordenaars, na de periode van rouw, natuurlijk. Of hoe de prins het dan ook voor elkaar wilde krijgen. Het maakte Thomas helemaal niet uit, zolang hij maar betaald kreeg.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
De dans ging uitstekend, hij was trots op Yreal vooral omdat hij het haar niet verteld had. Ergens kon hij wel vloeken dat Ivan nu al bij haar was, maar het was ook goed voor het plan. 'Dat hoop ik maar Ivan,' gromde hij naar zijn broer. Het was makkelijk om hierbij in zijn rol te blijven, want dit was iets dat vrijwel altijd gebeurde. Alexander bracht een meisje mee en Ivan of Kain nam haar van hem af. Hij gromde even en keek toe hoe Ivan Yreal met zich meenam, hij hoopte dat de jonge vrouw veel op zijn tenen zou staan voordat ze hem zou vermoorden. Alexander verdween met gemak van de dansvloer en nam een glas wijn aan van Thomas. Hij keurde hem geen blik waardig, zoals hij met alle bediendes deed en keek rond om te zien of Irina al in de buurt van zijn andere broer was. Hij wist dat hij hier zou moeten blijven om een alibi te hebben, hij kon niet zomaar verdwijnen. Mensen moesten zien dat hij in shock zou zijn om de dood van zijn broers.
Ivan had Yreal vast en danste met haar. Hij bekeek de vrouw die hem had moeten vermoorden. Alexander was dom geweest om te denken dat deze dame niet herkend zou worden. Een grijns lag op zijn gezicht. 'Je zal wel blij zijn dat ik je heb gered van hem, die idioot weet niet hoe hij met vrouwen om moet gaan.' Hij trok Yreal nog iets dichter tegen hem aan. Hij wist dat Kain hem informatie had doorgegeven, maar dat betekende niet dat hij niet nog even gebruik kon maken van dit meisje. Ze had nu eenmaal een goed lichaam, hij wilde wel zien hoe ver hij kon gaan voordat ze iets zou proberen.

Irina had een dans met een man geaccepteerd, ze had geen idee wie hij was en ze sprak ook niet veel. Hij schepte vooral op over allerlei dingen die hij zogenaamd deed. Het deed haar niet veel, haar blik was met regelmaat op Kain gericht. Ze beet even op haar onderlip, hoe kon ze dichterbij hem komen? Een deel van haar twijfelde even, waarom had ze hier ja op gezegd. Iemand doden in een kroeg was makkelijk, daar kwam ze zo bij, maar de prins op een bal? Ze moest het van zich af zetten en zich concentreren op wat ze moest doen. Het zou vast wel te doen zijn om een keer zijn aandacht te krijgen, genoeg meisjes probeerden het de hele tijd. Ze liet aan het einde van de dans de man dan ook los en boog diep voor hem. De donkere krullen verdwenen vervolgens weer in de menigte om dichter bij Kain te komen. Ze zag hem praten met een groep dames, dit moest haar kans zijn. Ze mengde zich tussen de vrouwen en lette op de vragen die ze stelden. Het zou toch niet onmogelijk zijn om met Kain aan een dans te geraken? Even keek ze weg, een moment waarop ze niet oplette om te zien hoe de rest het deed. Geluk zat haar kennelijk toch nog mee, zodra Irina haar blik weer terug wendde zag ze Kain voor zich. Met een voldane glimlach nam ze zijn arm aan. Ze had haar best gedaan om het type te zijn met wie hij naar het feest was gekomen, maar dan beter.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Het was zeker een lastige situatie waar ze zich nu in bevond, het was niet de bedoeling om Ivan af te schrikken wanneer ze iets stoms terug zei. Ze wist niet zeker hoe gesteld hij was op formele omgang, dus Yreal was er niet zeker van of ze Alexander kon beledigen. Natuurlijk deed Ivan dat zelf eerst, maar het was wel anders wanneer de prinsen elkaar beledigden. Dat was broers eigen.
'Dat valt wel mee, maar ik ben blij dat ik met de knapste aanwezige man kan dansen,' van onder haar wimpers keek ze hem aan. Ivan was net zo dominant als zijn broertje. Ze hoefde amper moeite te doen om met hem te dansen, zijn armen lagen strak om haar heen en leidden haar alle kanten van de dansvloer op. Heel even dacht ze dat haar opmerking in goede aarde viel, tot ze merkte dat er iets niet klopte. Ivan draaide haar om, liet haar spinnen en op het moment dat ze weer terug zijn kant op draaide, schoot het mes naar voren. Recht in Yreals maag.
Haar tegenactie liet niet lang op zich wachten, hij had haar rechterpols nog strak vast, maar links was los omdat hij zijn eigen hand nodig had gehad voor het mes. Ze greep een van haar eigen messen en boorde deze in zijn schouder, maar hij greep haar keel en gooide haar met een klap van zich af. Om haar heen verschenen meerdere bewakers die kruisbogen op haar gericht hadden. Haar handen omklemden haar buik, maar het mes liet ze zitten. Als ze dat eruit haalde, zou ze alleen maar sneller doodbloeden. Woedend keek ze naar Ivan. Hij had geweten wie ze was, daar was geen twijfel over mogelijk.

Yreal viel veel te snel aan, er was nog geen teken geweest dat ze toe had kunnen slaan en Thomas vond het dodelijk irritant, tot hij zag dat het niet Yreal was die het eerste mes gepakt had. Het was Ivan. Hij had Yreal neergestoken en met een klap van zich af gegooid. Zijn blik ging naar Irina, die inmiddels ook in de problemen zat met Kain. Thomas draaide heel even, hij moest een van de dames helpen en zijn voorkeur ging naar Irina, maar iemand gooide een stalen ketting om zijn nek heen. Er zat gif op. Hoewel zijn huid bijna ondoordringbaar was, was het niet onmogelijk om hem pijn te doen. Gif was een van de opties die daarvoor gebruikt kon worden.
Hij werd op zijn knieën geforceerd door een flink aantal bewakers, terwijl meerdere met gif bedekte kettingen hun weg naar zijn lichaam vonden. Hij ging Alexander vermoorden, hoewel hij niet zeker wist waar de man heen was.

Een glimlach stond op zijn lippen terwijl hij naar de vrouw op de grond keek. Ze was knap en het mes in zijn schouder deed zeker pijn, wat dat betrof had Alexander een goede date uitgekozen, maar niet goed genoeg. Er stonden meer dan genoeg bewakers in de ruimte, velen daarvan hadden wapens en mutaties op zijn broertje gericht.
'Dacht je nu werkelijk dat we het niet zouden merken als je probeerde om moordenaars hier naar binnen te halen, Alexander? Die siren daar, ze is knap, maar herkenbaar. Jammer dat je daar niet aan gedacht had.' Hij klakte even met zijn tong. Het was bij wet verboden om de koninklijke familie te doden. 'Wat gaan we nu eens met jou doen?'

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Het had niet lang geduurd, de dans was net begonnen maar zijn grip was stevig. Ze danste met hem mee, zoals hij wilde. Zijn blik stelde haar echter niet gerust. De vriendelijkheid die er nog een beetje in had gezeten was verdwenen. Iets klopte hier niet. Ze probeerde zich te focussen op Kain, maar voor Irina het wist was de commotie ontstaan. Yreal had aangevallen, waarom had ze dat nu al gedaan? Bij de doffe klap op de grond keek ze om, een fout die haar duur betaald kwam te staan. Yreal lag op de grond en ze zag het bloed. Ze kon niet geloven dat ze al geraakt was. Irina wilde zich los maken, weg van hier. Haar instinct zei haar dat ze moest vluchten, maar voor ze iets kon doen kreeg ze een vuist tegen haar kaak. Het duizelde haar even, maar dit was niet de eerste keer dat dit gebeurde. Ze sloot haar ogen en hoorde al snel een kreet, met een snelle beweging had ze een mes in Kains been gedrukt. Ze voelde de warmte van het bloed nog toen ze het handvat los liet. Irina wist op te kijken, in het woedende gezicht van Kain die zich niet inhield. Ze zag zijn hand omhoog gaan en voor Irina ook maar iets meer dan een kreet uit kon brengen grepen klauwen haar schouders vast. Een paar meter trokken ze haar mee, genoeg om haar huid aan stukken te rijten en wachters de kans te geven om haar te omsingelen. Kruisbogen en mutaties waren op haar gericht en ze kreunde. Even keek ze naar Kain die terug keek. 'Dom van je om je in te laten met hem.' Hij schudde zijn hoofd en liep naar Alexander toe, de drie huurmoordenaars waren leuk om mee te spelen, maar de echte prijs was hun broertje.

Alexander gromde en rond zijn handen hield hij de duisternis tegen. Hij kon niet de hele zaal uitmoorden, of kon hij het wel? 'Ik ging er niet vanuit dat je de hersenen had om ook maar iemand te herkennen Ivan.' Zijn ogen gleden naar Kain die erbij kwam. 'Maar natuurlijk.' Hij vervloekte zichzelf. Ivan had niet de hersenen om dit uit te zoeken, maar Kain wel. Hij gromde, deed zijn best om zich in te houden hoewel dat niet bepaald goed ging. 'Je kan ook niets doen, wat is je bewijs tegen me? Ik ken haar, maar jij viel haar aan. De andere twee die je vast hebt zeggen me niets.' Zijn gezicht gaf niks weg. 'Ik zou mezelf ook beschermen als iemand me aan zou vallen, dat lijkt me niet heel gek?' Hij had hier niet op gerekend en hij was teleurgesteld. Hij wist echter dat hij niet zou sterven, dat mochten ze niet doen. Nieuwsgierig naar wat ze wel van plan waren was hij echter niet. Waarschijnlijk zouden ze de andere drie gewoon afmaken als een stelletje zieke honden, wat ze in zijn ogen ook wel waren. De drie huurmoordenaars waren niets waard en ze hadden zijn plan verpest. Hij had beter moeten zoeken, hij kon er vanuit gaan dat deze mensen incapabel waren. Ze waren niet eens in staat om te vluchten.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Nu was het persoonlijk. In eerste instantie was het voor Yreal gewoon een klus geweest om de prins van kant te maken, nu wilde ze hem dood. Hij had het lef gehad om haar neer te steken en daar was ze niet bepaald van gediend. De mensen om haar heen hielden haar goed in de gaten, maar ze waren niet snel genoeg om het mes tegen te houden dat nu door de lucht heen schoot, richting Ivan. Hij had dit echter wel aan zien komen. Ivans mutatie was een leuke, hij kon korte afstanden teleporteren, waardoor hij net op tijd weg was en het mes kon ontwijken. Het mes belandde in een van de mannen rond Alexander, maar er waren er genoeg dat die ene dode geen probleem was. Ivan trok het mes eruit en keek even om naar Yreal, een glimlach op zijn gezicht.
'Ik snap dat je haar koos, ik heb de verhalen wel gehoord over de halve siren en haar moordlust, maar ik gok dat haar uiterlijk is wat je aantrok. Is het niet, broertje? Je lijkt wel een beetje op ons. Zou ook verklaren waarom je Irina hierheen gesleept hebt, iemand die kan veranderen in alles dat je wilt? Leuk, leuk.' Hij knipte met zijn vingers en een van de mannen kwam bij Yreal naar voren, vuur knetterde tussen zijn handen. Een stuurder. Zowel Yreal als Irina werden in de boeien geslagen en werden hun kant op gesleept. Thomas lieten ze waar hij was, het was gevaarlijk om hem te verplaatsen, zelfs met de ijzeren kettingen.
'Maar iedereen heeft zwakke plekken, Yreal hier kan niet zo goed tegen vuur,' hij streelde langs haar wang, 'en Irina heeft wel mensen vermoord, maar ze is niet zo getraind dat ze snel genoeg improviseert.' Zijn hand ging over haar haren. 'Hoewel ik benieuwd ben wat haar echte uiterlijk is.'
'Ivan,' het was Kain, die wel klaar was met de show van zijn broer.
'Ja, ja. We hebben eigenlijk al besloten wat er met je gaat gebeuren, broertje, je laat ons nou eenmaal niet veel keus. Bij deze wordt je verbannen. Jij en je drie nieuwe vrienden. Jullie worden naar het oude bos geëxporteerd en daarna mag je doen wat je wilt, maar als je het ooit nog waagt om ons land te betreden, dan sterf je. Is dat duidelijk?'

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Irina keek naar de mannen, ze was geboeid en stribbelde niet tegen. Het had geen zin. 'Iedereen zou dat wel willen weten, als je liever was geweest had ik het je misschien wel getoond voor ik je vermoord had.' Beet ze hem toe. Ze was klaar hiermee en gromde zacht. Wat haar wel verbaasde was dat Ivan haar naam wist. Haar blik schoot heen en weer tussen hem en Kain, niemand wist dat zomaar? Haar ogen knepen even samen, ze vertrouwde Alexander nu nog minder. Het zou vast niet bij zijn plan horen, maar hoe anders konden ze weten wie ze was?
Bij de straf keek ze op en zij was niet de enige. Alexander keek ook naar zijn broers en fronste. "Wat?!" Hij was niet van plan om voor deze drie idioten te zorgen. Hij schudde zijn hoofd en keek naar zijn broer. "Dit kunnen jullie niet doen." Beet hij Ivan toe en hij deed een stap naar ze toe. De wapens en mutaties kwamen al snel dichterbij. Hij vloekte luid en keek naar zijn broers. "Ik ben voor even weg, maar wees niet bang. Ik ken dit land beter dan dat jullie het kennen. Ik kom terug en denk maar niet dat iemand me dan zal doden. De enige die zullen sterven zijn jullie. Langzaam en pijnlijk.' Siste hij ze toe en hij keek naar hen allebei. 'En denk maar niet dat deze drie lieverdjes snel vergeten wat jullie gedaan hebben, hopelijk slaap je nog rustig.' Een lach ontsnapte Alexanders lippen. Hij vreesde deze zogenaamde verbanning niet, hij was de enige van zijn twee broers die zijn militaire plicht had voldaan. De enige die vervolgens door het land had gereisd. Hij kende de mensen, hij kende de gebieden. Hij was niet bang voor ze, hij zou terug komen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld