Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ NightMary

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

We beginnen in stilte te lopen, waardoor mijn gedachten vanzelf beginnen af te dwalen. Hoe zou het met iedereen thuis gaan? Als we gisteren een beetje door hadden gereden, hadden we er tegen de avond kunnen zijn. Met wat vertraging waren we er uiterlijk vanavond geweest. Wat zou er gebeuren als we vanavond niet aankomen? Zou mijn vader daar iets achter zoeken, of zou hij afwachten?
Misschien hebben een paar mannen de aanval wel overleefd en zijn de teruggegaan naar de burcht om iedereen daar te waarschuwen. Ik hoop maar dat iedereen thuis op zijn hoede is en ongedeerd is. Mijn gedachten aan Samuel duw ik weg, waardoor ik automatisch uit kom bij Henry, de jongen met wie ik moet trouwen. Nogmaals denk ik eraan dat dit mij een voordeel oplevert, namelijk het uitstellen van de hele gebeurtenis.
Ik werp een blik op Pollon, die strak voor zich uit blijft kijken tijdens het lopen, maar Mattias toch goed in de gaten houdt. Er heerst een gespannen sfeer, iets waar ik totaal niet tegen kan. Daarom besluit ik wat moeite te nemen om de stilte te doorbreken.
'Bedankt voor de jas,' zeg ik dan tegen Mattias. Ik kan me niet herinneren of ik het vannacht koud had of niet, maar het is in ieder geval een aardig gebaar. 'Dat was attent van je,' zeg ik daarom ook.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Stil was het zeker tijdens het lopen, wat ik totaal niet erg vond. Onze voetstappen hoorde ik en de geluiden die de dieren maakte. De ogen van de man voelde ik in mijn rug prikken, kort rolde ik met mijn ogen en bewoog even mijn schouders. De koets was best zwaar als je het alleen deed, zeker door het zand. Mijn masker had ik aan mijn riem gehangen, die klapte tegen mijn been aan als ik een stap zette.
Voor een lange tijd liepen we zo, tot ik ineens de stem van de jonge dame hoorde. Kort keek ik om en glimlachte even, maar keek al snel weer voor mij uit. "Graag gedaan, sinds je een dunne jurk aan hebt, kunnen de muggen snel aanvallen, en ik denk niet dat je dat zou willen. Wakker worden vol muggebulden." zei ik. Zelf had ik er vannacht een paar bij mijzelf weg geslagen.
Waar konden we in godsnaam over hebben, misschien was een stille tocht gewoon beter ook dan continue praten. Even zuchtte ik en gleed met mijn hand over mijn nek. De wond op mijn borst was open gegaan tijdens het trekken van de koets, ook mijn wang was weer gaan bloeden. Veel poeder had ik niet meer.
Met een ruk draaide ik mij om, zodat ik achter uit liep en keek naar de jonge dame. "Jou naam weet ik nog niet, het hoeft niet hoor." zei ik dan en lachte even. "Maar vertel, hoe is het bij jullie daar? Ik vraag het mij altijd af hoe het bij andere clans er uit ziet." lachte ik wat harder. Ik was echt benieuwd, bij ons was het altijd zo grauw, dat kon je wel aan mijn kleding zien, donker. Ondertussen had ik mijn handen in mijn nek gelegd en bleef naar haar kijken terwijl ik achter uit bleef lopen.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik zie Pollon scherp naar Mattias kijken nadat hij begonnen is over mijn dunne jurk, waardoor ik me een beetje bekeken voelde. Dat was vast niet wat hij daarmee bedoelde, dus leg ik het naast me neer. Hij probeerde gewoon aardig te zijn en me te helpen.
'Mijn naam is Adinda,' vertrouw ik hem toe. Meer niet. Na een waarschuwende blik van Pollon, knik ik naar hem. Ik begrijp echt wel dat ik geen informatie over onze clan moeten vertellen tegen Mattias erbij. Toch probeer ik hem wat vertrouwen te schenken en aardig te doen. 'Ik heb het naar mijn zin thuis,' vertel ik hem. Op het gearrangeerde huwelijk na dan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Als ze haar naam had gezegd, glimlachte ik weer even en knikte dan. "Dat is een naam wat ik niet vaak hoor." zei ik en draaide mij weer om, om te kijken waar we liepen. Op één of andere manier wilde ik de oudere man weg zien te schudden, maar hij leek ook weer iets belangrijks te hebben, maar goed, dat kwam later wel.
"Ah, dat is goed om te horen. " zei ik op haar antwoord op mijn vraag. "Ik heb, of meer had, het ook wel naar mijn zin, maar ja, dat ken je al." lachte ik en keek om mij heen. Nu had ik best wel spijt van dat ik het paard weg had laten gaan. Kort zuchtte ik en schudde mijn hoofd. Dat was echt dom van mij.
Ach, er liepen genoeg paarden rond, dat was wel het mooie, in dit stuk van het gebied liep alles redelijk vrij rond. Uiteindelijk draaide ik mij om en keek richting de oudere man. "Heeft hij ook een naam?" vroeg ik en keek even kort naar Adinda, maar al snel weer naar de oudere man. Toch, op één of andere manier, had ik spijt dat ik hem had laten leven. Maar op dat moment ging er zo veel door mijn hoofd heen waardoor ik dingen deed waar ik ook weer spijt van had dus.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'Dit is Pollon,' zeg ik tegen Mattias, 'een vriend van mijn vader.' Ik zeg hem expres niet dat hij een adviseur is en houd het zo vaag mogelijk. Eigenlijk heb ik weinig zin om met Mattias te praten, omdat ik niet zo goed weet wat ik van hem moet denken.
Gelukkig word ik afgeleid van een geluid, waardoor ik op scherp word gezet. Het klinkt alsof iets of iemand onrustig aan het bewegen is achter de bosjes. Ik bedenk me dat als het iemand was geweest die ons aan had willen vallen, hij zichzelf niet zo kenbaar zou maken.
Langzaam loop ik naar voren in de richting van het bosje en stap ik er behoedzaam overheen. De beweging wordt nog wilder wanneer het konijn mij ziet, waardoor hij nog meer vast komt te zitten tussen de takken.
'Rustig maar,' zeg ik terwijl ik neer kniel om het beestje te helpen. 'Het komt wel goed.' Ik probeer hem te helpen om los te komen van de takken.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Antwoord kreeg ik gelukkig en keek naar de man terwijl ik zijn naam een paar keer herhaalde in mijn gedachten. Iets kwam mij bekent voor, maar dat liet ik maar achterwegen, zin had ik niet om er verder over na te denken. "Hmm Pollen, een aparte naam." zei ik dan en glimlachte. "Is hij altijd zo stil, of het, ach laat maar zitten." zei ik dan. Maar als ik dan, tegelijk, met Adinda wat opmerkte, keek ik de kant uit waar het vandaan kwam.
Automatisch legde ik mijn hand op het heft van mijn zwaard, als Adinda dan die kant op liep, trok ik een wenkbrauw op. Ik liep dus maar achter haar aan tot er ineens een konijn te voorschijn kwam. Deze bleek vast te zitten aan een val. "Hier." zei ik en haalde nog een klein mesje uit mijn kleding waarna ik deze aan haar gaf. Dit vertrouwde ik haar wel, en ik wilde haar reddings- actie niet overnemen.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Vreemd kijk ik op wanneer Mattias mij zijn mes aangeeft. Ik had verwacht dat hij het konijn zeker zou willen doden. Waarom laat hij me het dier redden? 'Bedankt,' zeg ik terwijl ik het aanpak en de takken voorzichtig door probeert te snijden.
Eerst is het moeilijk, omdat het konijn van mij geschrokken is en bang is. Hij blijft bewegen, waardoor het lastiger is om de takken stuk te krijgen. Na een tijdje lijkt hij zich te bedenken dat ik er juist ben om hem te helpen en laat hij mij mijn gang gaan. Wanneer hij los is, beweegt hij langzaam om te zien of hij echt niet meer vastzit. Daarna begint hij weg te huppelen.
Ik kijk het konijn na en bedenk me wat voor interactie we zojuist met elkaar hebben gehad. Eerst vertrouwde hij mij niet, maar later begon hij erop te vertrouwen dat ik er echt alleen maar was om hem te helpen.
Is dat ook hoe het met Mattias is? Moet ik erop vertrouwen dat hij mij alleen maar probeert te helpen?
'Kunnen we dan nu weer verder gaan?' vraagt Pollon verveeld.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Kort knikte ik als ze mij bedankte. Stil bleef ik achter haar staan en keek naar hoe ze het deed. Het konijntje wilde eerst niet rustig worden, maar na een tijdje toch wel en kon Adinda het los halen. Als dat gelukt was, glimlachte ik en knikte tevreden met mijn handen in mijn zij. "Netjes." glimlachte ik en keek haar aan.
Dan hoorde ik de geïrriteerde stem van Pollen en keek om. Dat hij hier nog was, dat verbaasde mij en ik schoot even in de lach. Ik wilde eigenlijk wat zeggen, maar deed het niet. Mijn schouders haalde ik op en keek om naar haar. "Ben je zover"?" vroeg ik dan met een glimlach. "Het mesje mag je houden, heb er genoeg." zei ik zachtjes. Het waren werp mesjes, maar als we iemand tegen zouden komen, die slechte intenties had, had wel ze wel iets nodig om haarzelf te kunnen beschermen. Deze mesjes waren ook niet makkelijk te krijgen, maar dat was geen probleem nu.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

'Bedankt,' zeg ik hem nogmaals terwijl ik het ding weg stop. Ik voel me al een stuk minder kwetsbaar met iets om mezelf mee te beschermen. Ik kom overeind en loop terug naar Pollon, die me afkeurend aankijkt. Ik weet dat hij het niets vindt dat ik zomaar doe wat ik wil, zoals het dier redden, maar dan heeft hij pech.
'Welke kant moeten we op?' vraag ik Mattias dan. Ik kijk om me heen en probeer me te bedenken waar ons thuis is. Zou mijn vader het al weten? Zou hij er wachters op uit sturen om ons te zoeken? Ik denk van wel.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Een kleine knikte gaf ik aan haar nadat ze mij bedankte. Eenmaal weer bij elkaar, hoorde ik haar vraag en wees de kant op waar we heen moesten. "Het is niet dat we de normale wegen kunnen volgen, maar dwars door het bos heen lopen is net een stuk veiliger om niet meteen gespot te worden." legde ik uit. "Maar alsnog, kijk goed waar je je voeten zet, er kunnen nog oude traps liggen." zei ik en dat zei ik uit ervaring, vaak genoeg was ik in van die oude gestapt, het was geen pretje, maar gelukkig waren de meeste al zo verzwakt, dat het zo los kon.
"Goed, laten we maar gaan dan." zei ik en begon weer te lopen. Misschien klonk dit gemeen, maar Pollen mocht van mij wel in één van die traps belande. Terwijl ik hier aan dacht, schoot ik in de lach en schudde mijn hoofd. Hem vertrouwde ik gewoon niet, zijn houding gaf het allemaal af. Een raar gevoel zei dat hij niet bij haar clan hoorde, maar bij een andere en dat hij een spion was. Oke, mijn vader had er ook één bij hun lopen, maar goed.
Praten zouden ze ook niet echt willen, wat ik snapte, dus ik bleef maar zwijgend lopen, schopte af en toe wat stronkjes of steentjes weg. Zelf wilde ik best praten, maar het was aan hun, of meer haar.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Wat Mattias zei kon nog best accuraat zijn. Als we over de normale wegen zouden lopen, zouden we snel gezien kunnen worden. Zeker voor iemand die iets kwaads in de zin had, waren we een makkelijk doelwit. Wat als er nog meer bendes op pad zijn om mensen te bestelen, of erger nog? Daarom knik ik. 'Goed plan,' zeg ik. 'En dat zal ik doen.'
We beginnen weer te lopen, maar al snel voel ik me heel moe worden. Het effect van de aanval en mijn onrustige nacht begint zwaar te wegen, maar ik geef niet op. Ik wil naar huis, naar mijn vader en de andere clanleden.
Tijdens het lopen werp ik vaak een blik op Pollon, zie voor het grootste deel van de tijd neutraal voor zich uitkijkt, maar soms berekenend kijkt. Wat voor plan is hij in zijn hoofd aan het doornemen? Ik besluit hem daarvan af te leiden.
'Ik mis de stoofpot van mevrouw Koer,' zeg ik tegen hem. 'Hoewel die niet altijd lukt, doet ze wel heel erg haar best om er iets lekkers van te maken.' Pollon reageert niet.
Er moet toch een manier zijn om die brief bij hem vandaan te krijgen, zonder dat hij het merkt?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

Alleen onze voetstappen hoorde je en onze ademhalingen. Ik moest toegeven, een vrouw haalde heel anders adem van een man. Normaal zou ik tussen allemaal mannen zitten.
Ik merkte dat Adinda wat langzamer begon te lopen, maar door zette, kort keek ik om en keek naar Pollen. Hij was echt iets aan het bedenken, maar wat, ja dat moest je maar eens zien te raden.
Voor een tijdje was het weer stil tot Adinda ineens begon te praten. Het woord stoofpot kwam duidelijk in mijn oren. Dat klonk wel lekker, dat had ik al een lange tijd niet gehad, sinds mijn moeder..... Ruw drukte ik deze herinneringen weg en keek om. "Die, mevrouw koer, klinkt als een goede kokkin." glimlachte ik, maar lette niet echt op en voelde dat ik op iets hards stapte, "Oh shit!" zei ik als ik merkte dat er wat af ging en ik, niet veel later, ondersteboven, aan een touw hing. "En daar heb je dus zo'n trap." zuchtte ik terwijl ik rond draaide.
Zo bleef ik even hangen, trok één van mijn werpmessen, uit zijn hoes en met een gemakkelijke beweging, kwam ik omhoog zodat ik het touw, dat rond mijn enkel zat, vast. Deze hielt ik vast en sneed het touw zo door dat ik niet naar beneden denderde. Als ik aan mijn arm hing, liet ik mijzelf los en lande op mijn voeten. "Goed, dat was een demonstratie van, hoe je je zelf kan bevrijden, als je vast kom te zitten en messen hebt." lachte ik. Mijn masker was op de grond gevallen, die ik oppakte en weer aan mijn riem hing. "Laten we verder gaan." zei ik dan maar en begon te lopen. Dit was iets wat ik wilde vermeiden, maar helaas.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Ik wil reageren wanneer hij over mijn woorden begint, maar dan schrik ik op omdat hij ergens op stapt. Voor ik het weet lijkt er iets dicht te vallen en schiet Mattias aan een stuk touw omhoog. Hij bungelt heen en weer door de plotselinge beweging van het touw. Ik had al veel meegemaakt, maar nog nooit zoiets gezien als dit. Wat een interessante val. Was dat bedoeld voor mensen of voor dieren?
Geïnteresseerd kijk ik naar hoe Mattias zichzelf los probeert te krijgen. Ik werp een blik op Pollon, die grijnzend naar het tafereel kijkt, alsof hij ervan lijkt te genieten. Had hij door dat Mattias in een val zou stappen? Liet hij het zomaar gebeuren? Ik weet het niet.
Mattias krijgt zichzelf los en weet zichzelf weer op zijn voeten te krijgen. 'Interessant,' zeg ik terwijl ik neerkniel bij het touw en het door mijn handen laat gaan. Het is stevig en dik, gemaakt om iemand gevangen te houden. Ik vraag me af of het vaak voorkomt dat mensen erin gevangen raken. Wat als zij zichzelf niet kunnen bevrijden, zoals Mattias? Ze zouden uren kunnen blijven hangen voordat ze opgemerkt worden, tenzij er een soort signaal afgaat naar degene die het gemaakt heeft.
'Wat als er iemand in de buurt van de val is?' vraag ik mezelf hardop af terwijl we weer verder lopen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Mattias:

De grijnzende ogen van Pollen, liet mijn hoofd schudden. Hij vond het wel leuk dat dit gebeurde. Hij zou het niet leuk vinden als hij in één van die vallen trapte. Mijn armen sloeg ik over elkaar heen als Adinda geïnteresseerd naar het touw keek, wat mij opviel, was dat het nog een best nieuwe was. Ik hurkte naast haar neer en bekeek het touw. "Hmmm." zei ik terwijl ik haar vraag hoorde. "Die zal er vast zijn." zei ik nadat we verder liepen.
Na weer een tijdje gelopen te hebben, had ik de afgelopen tijd gemerkt dat we gevolgd werden. Tot het ineens stil viel, een zachte plof hoorde ik waardoor ik met een snelle reactie, Adinda, aan de kant duwde. "Sorry." zei ik waarna ik de pijl na keek die in de boom bleef zitten. Mijn zwaard trok ik en ging voor haar staan. Ik en keek nog steeds rond rond. Nog een plof, en weer een pijl die ik dan met mijn zwaard afketste. "Lafaard!" riep ik dan er achter na. Een luide lach kwam ergens vandaan. In vechthouding ging ik staan en wachtte af wat er verder kwam.

NightMary
Internationale ster

NightMary schreef:
Adinda

Een tijdje lopen we weer verder in stilte. Ik ben nog steeds aan het bedenken wat ik moet zeggen om de stilte te verbreken, maar ik weet het niet. Kan ik Mattias vertrouwen? Hij lijkt nu een stuk vriendelijker te zijn
Plotseling duwt hij me aan de kant terwijl hij zichzelf verontschuldigt. Daar was ik niet op berekend, dus verliet ik mijn evenwicht en val ik op de grond. Snel krabbel ik overeind en kijk ik onderzoekend om me heen. Mattias gaat voor me staan in een verdedigende houding. Pollon gaat ook bij mij staan en trekt een klein mes terwijl hij zoekend om zich heen blijft kijken.
Plotseling word ik verrast vanaf een hoek die ik niet aan zag komen. Een man probeert naar mij te grijpen, maar Pollon zet zichzelf tussen ons in en begint met hem te strijden. Hoewel ik niet weet wat ik er precies mee zou kunnen aanrichten, pak ik toch het werpmes dat ik van Mattias gekregen heb en klem ik mijn hand daar strak omheen.
Er komen nog twee mannen uit de bosjes vandaan. Ze komen op ons af. Mijn hart klopt in mijn keel terwijl ik het mes vast blijf houden en afwacht op wat er komen gaat. De mannen trekken hun zwaarden en vervolgen dreigend hun weg naar ons toe.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld