Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Lily rolde met haar ogen toen hij triomfantelijk glimlachte en gaf hem een stoot met haar heup. had ze dat maar niet gezegd, ze had het gevoel alsof hij het tegen haar zou gebruiken. Oh ja, het was zeker dat hij het tegen haar zou gebruiken. Lily schudde even geamuseerd haar hoofd. Ze gaf hem nog een stoot toen ze hoorde wat hij vertelde. "Aaron, hoe zit het nou, het lijkt alsof je alles wat ik doe sexy vind" kaagde ze met een lach. Ze schudde haar hoofd en duwde met haar duim op zijn borstkas. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd toen hij haar vragend aankeek. "Het is niets" zei ze bedenkelijk. Ze kon er niet over praten. En ze wou ook niet dat hij haar zag huilen. No way. Ze zou zich doodschamen. Lily beet op haar onderlip en schudde haar hoofd om haar gedachten weg te schudden. "Niets" herhaalde ze zachtjes. Hij wou het waarschijnlijk niet eens weten. Ze keek naar hem op en haalde haar schouders op. "Ehe" knikte ze toen hij haar woorden herhaalde. Ze had heus wel voortgemaakt hoor, in de douche. Ze deed er geen eeuwen over, Aaron had nog langer in de douche gestaan dan haar, geen twijfel over mogelijk. En het was nog vroeg. Lily keek hem verontwaardigd aan en schudde haar hoofd. "ONZE nachtelijke avontuurtjes" verbeterde ze hem geamuseerd. Ze genoot van zijn kus. "Mhhhmhhh" mompelde ze. "Daar is die kus dus" zei ze met een klein glimlachje. Ze schudde haar hoofd toen ze begon over de buurman. "Je bent een pestkop, dat weet je he?" lachte ze. Ze gaf hem een mepje op haar schouder. Ze bewoog haar lichaam kort toen hij een plagerig kusje in haar hals drukte en hij weer rechtop ging staan. Ze tikte met haar vinger tegen zijn wang. "Zo slecht is mijn conditie nu niet" lachte ze. Lily klom naar beneden en sprong toen ze bijna beneden was. "Dussssssss, moet ik luchtverfrissers kopen om in de auto te hangen?" grapte ze. Ze sloot haar ogen en genoot van de frisse lucht.

Account verwijderd

schreef:
'Je bent gewoon heel erg sexy,' zei hij schouderophalend. Het was waar dat hij haar heel vaak sexy vond, daar kon hij niets aan doen. Lily had een ontzettend sexy lichaam en ook een sexy ziel, dus dat betekende dat ze vrijwel automatisch sexy was. Hij wilde haar heel graag. Dat had hij eigenlijk nooit eerder gezegd of gedacht. Vrouwen waren normaal wat oppervlakkig voor hem, Lily was anders.
'Het is niets, zegt ze terwijl ze voor zich uit kijkt alsof ze gaat huilen.' Hij schudde zijn hoofd en raakte haar wang kort aan, waarna hij probeerde zo bemoedigend mogelijk naar haar te kijken.
'We hoeven er niet over te praten, maar we kunnen er wel over praten. Het is niet goed voor je om dingen op te kroppen.' Hij had er genoeg ervaring mee om dat te weten. Hij kropte het niet eens expres op, maar hij had gewoon niemand om erover te kunnen praten. Over het algemeen was hij alleen. Nu kon hij misschien met Lily praten, maar hij betwijfelde of dat hij dat vaak zou doen. Gisterenavond had hij haar al verteld over zijn tatoeage en over het feit dat hij ongelukkig en eenzaam was, hij deed heus zijn best om haar binnen te laten, maar het kostte hem gewoon wat moeite om het haar te vertellen. Misschien was hij wel een beetje trots, misschien kon hij gewoon niet toegeven hoe slecht hij eraan toe was.
'Onze nachtelijke avontuurtjes,' verbeterde hij zichzelf met een grijns. Hun nachtelijke avontuurtjes vond hij erg leuk, maar hij was er vrij zeker van dat ze dat wel wist. Hij glimlachte en drukte nog een vlug kusje tegen haar lippen. Op een of andere manier was hij vrolijk in haar buurt. Meer zichzelf.
'Ik kan er niets aan doen,' lachte hij. Hij was gewoon zo geboren. Bovendien wist hij wel dat ze het stiekem leuk vond dat hij haar zo plaagde. Hij volgde Lily naar beneden en schudde zijn hoofd, geen luchtverfrisser. Waarschijnlijk zou Nathan het uit de auto gooien omdat hij zijn wiet dan minder goed rook. Hij keek even oriënterend om hem heen en gebaarde toen naar de kant waar ze heen moesten. Gisteren had hij het in de auto gereden, maar nu was dat net even anders. Hij viste het kaartje van de autogarage uit zijn broekzak en keek er kort naar. Nathan was er vast al wel eens geweest, rijden onder invloed ging lang niet altijd goed.

Account verwijderd

schreef:
Lily schoot in de lach. "Ik ben niet sexy, ik ben mezelf" protesteerde ze. Ze vond het maar gek wat Aaron allemaal van haar dacht. Sexy en cute. Verdomme, ze wou niet sexy en cute zijn. Ze vond het vreemd. Een beetje maar. Ze ontmoette zijn blik. "Ik kijk niet voor..." Lily protesteerde maar stopte toen ze zijn blik zag. Ze glimlachte kleintjes bij zijn bemoedigende blik, of poging tot. "Het is niet zo belangrijk, gewoon mijn gedachten die weer eens niet te vrolijk zijn" gaf ze vaag toe. Ze wou er nog niet over praten. Misschien later. Lily aarzelde korr, maar kroop toen bijna meteen in zijn armen. Ze verstopte haar gezicht en klemde haar armen zachtjes om hem heen. Als hun 'relatie' of wat het ook was niet lukte, zou ze het opgeven. Geen liefde meer voor haar. Dan had ze er genoeg van. Ze streelde met haar vingers zijn arm en de aders die je goed zag lopen. Ze voelde haar veilig in Aarons armen. Een nestje. Lily beet op haar onderlip en maakte zich toen voorzichtig en met tegenzin los. "Sorry" mompelde ze aarzelend. Ze schudde haar hoofd. Wat was ze aan het doen? Één slechte gedachte maakte haar al bang. Het was niet alsof ze twijfelde aan Aaron... Maar ze twijfelde aan de toekomst. Maar toch zou ze haar best doen, ook al zou het even minder goed gaan. "Let's go" zei ze met een kleine glimlach. Ze wou er niet voor zorgen dat hij ook minder vrolijk was. Dat zou egoïstisch zijn. Lily gaapte kort en glimlachte wat breder toen ze hoorde wat hij zei. Dat klonk beter want hij was degene die voor dat avontuur had gezorgd. Hij had ervoor gezorgd dat ze naar hem smeekte. Wel, ze zou nog steeds wraak moeten nemen. Ze kon nog steeds staken. Niet dat ze dat lang vol zou houden. Zeker niet als hij nog eens zou douchen bij haar. Dat plan zou het niet overleven. Lily genoot van zijn kusje en had het gevoel alspf ze weer wat relaxter was. Ze voelde zich beter bij hem in de vuurt, als hij haar geruststelde en tegen haar praatte. Lily keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. Ze geloofde er niets van dat hij er niets aan kon doen. Onmogelijk. Lily voelde zijn ogen op haar gericht toen ze van de brandtrap klom. Overbezorgd. Ze liep met hem mee en raakte kort zijn hand aan met haar vingers toen ze de plek herkende die op het kaartje stond. "Yeey" mompelfr ee droogjes. "Goeiemorgen" zei Lily met een glimlachje. Ze merkte meteen de man van gisteren op, die hen begroette met een grijns. "Ik vroeg me al af wanneer jullie zouden komen" Lily haalde haar schouders op en keek naar de auto. "Wie betaalt er?" Lily knikte kort en de man gebaarde naar een rommelig kabinetje. "Anders kan je vriend ondertussen de auto eens uittesten terwijl wij de zaken afhandelen?" Lily balde haar handen tot vuisten toen ze zijn aura zag veranderen.

Account verwijderd

schreef:
'Goed, dan ben je je sexy zelf.' Hij hief zijn schouders op. Er waren een hoop eigenschappen waar hij niet blij mee was, een eigenschap waar hij wel blij mee was, was dat hij eerlijk was. Hoewel hij ook een geweldige leugenaar was als het echt noodzakelijk was. Hij loog alleen als hij geen keuze had, maar over het algemeen probeerde hij alles zo echt mogelijk te houden.
Hij hief een wenkbrauw op toen Lily begon te protesteren. Hij was niet blind, hij wist hoe vrouwen eruit zagen als ze op het punt stonden te huilen. Ze leek er echter niet echt aan toe te zijn om erover te praten. Dat zou hij accepteren. Ten slotte accepteerde zij het ook als hij er niet over wilde praten en dat kwam vele malen vaker voor.
Hij keek even wat verward toen Lily in zijn armen kroop en haar gezicht in zijn shirt verstopte, waarna hij zijn armen toch ook om haar heen sloeg. Het was nog een beetje onwennig voor hem om te knuffelen, maar het voelde wel fijn. Hij drukte een kus tegen haar hoofd aan en duwde haar zachtjes tegen hem aan, tot ze zich weer voorzichtig van hem losmaakte. Hij had wel langer zo kunnen staan.
'Het is niet erg, Lils,' beloofde hij haar. Normaal gesproken was hij altijd degene die slechte dingen dacht, maar vandaag was zij dat. Hij zou denken dat ze aan hem twijfelde, maar hij geloofde niet dat ze hem zo zou knuffelen als ze van hem af wilde. Lily had ook gewoon slechte gedachten, net als hij, net als ieder ander mens. Wat bezorgd keek hij naar haar, maar hij zei niets. Hij was gewoon overbezorgd omdat ze geen beschermende gave had, dat was alles.
De garage was niet ver. In eerste instantie was het niet zijn bedoeling daarheen te gaan, maar uiteindelijk kwamen ze er toch langs. Hij keek even van Lily naar de man toen ze hem een goede morgen wenste, maar reageerde verder niet. Hij schudde zijn hoofd kort om de opmerking van de man. Het was ochtend, aansteller. Zijn blik gleed naar de auto, maar zijn aandacht werd al snel weer getrokken door de man. Juist, betalen. Hij had er eigenlijk niet aan gedacht. Hij zuchtte diep toen Lily knikte, ze ging niet betalen. Hij liep naar de auto en duwde de motorkap open, waarna hij de motor bekeek. Hij gaf helemaal niet zo veel om auto's, maar hij had ooit in een garage gewerkt.
'Zij gaat helemaal nergens heen,' merkte hij op. Hij keek kort opzij om de twee te bekijken. Lily had haar handen tot vuisten gebald, waarschijnlijk was zij ook niet blij met de situatie.
'Overigens ga jij ook helemaal nergens meer heen als je ook maar één vinger naar haar uitsteekt, begrijp je dat? Je kijkt niet naar haar, je gaat niet meer dichterbij haar staan en je raakt haar al helemaal niet aan.' Hij schudde zijn hoofd even toen de man kwaad begon te briesen. Hij had een gave, een redelijk krachtige ook. Het kon hem niets schelen.
'Luister, jongen. Je wilt mij niet kwaad maken. Als er iemand is die hier uit zou moeten kijken, ben jij dat. Ik kan haar ook gewoon dwingen met me mee te gaan, jouw keuze,' gromde de man. Geamuseerd schudde hij zijn hoofd. Hij kwam niet van hier, dat was te merken. In zijn buurt bleven mensen wel bij hem vandaan.
'Probeer het maar. Je bent je gave kwijt in ongeveer vijf seconden, langer duurt het niet. Ze zeggen dat het pijnloos is.' Zijn blik gleed even naar de klok, het duurde niet langer dan vijf seconden. Het was niet pijnlijk, maar wel ontzettend vermoeiend. De man verroerde zich echter niet. Hij knikte en griste de sleutels uit zijn hand, waarna hij naar de auto gebaarde.
'Wij gaan. Bedankt voor het maken van de auto.' Hij opende de deur voor Lily en duwde die vervolgens dicht. De man sloeg tegen de muur, maar bleef bij hen vandaan. Maar goed ook, want hij zou zijn gave gebruiken als dat nodig was.

Account verwijderd

schreef:
Lily gniffelde om zijn woorden. "Jij bent niet te stoppen he?" lachte ze geamuseerd. Ze gaf hem een stoot en schudde haar hoofd met een brede grijns. Hij leek er zo overtuigd van dat ze sexy was. Er waren heus wel vrouwen die veel meer sexy waren dan haar. Ze was geen godin hoor. Lily keek hem glimlachend aan. "Wel, jij bent ook je sexy zelf" Nou ja, dat was hij altijd. En dat wist hij wel. Met die kaakbenen kon je alles aan. Lily schudde aar hoofd toen hij een wenkbrauw optrok. Verdorie, was het zo duidelijk? Ze keek hem schuldig aan en maakte een zacht geluidje toen hij zijn armen om haar heen sloeg waarna ze genoot van zijn warmte. Hij was er goed in, in knuffelen. En enorm goed voor iemand die het niet zo gewend was. Want dat kon ze wel wat merken. Eerst reageerde hij altijd verward als ze hem knuffelde, maar dan ontspande hij na een tijdje. Ze keek hem aan toen ze een kus tegen haar hoofd drukte en knikte toen hij haar beloofde dat het niet erg was. "Ik beloof je dat ik het je nog wel eens vertel, maar nu is nog niet het goede moment" gaf ze toe. Ze zou hem wegjagen. "Het is niet zo erg" stelde ze hem gerust. Ze had af en toe wel eens zorgen, dat was normaal. Lily drukte een kus toen hij bezorgd naar haarkeek. "Kijk niet zo" kreunde ze. "I'm fineeee" voegde ze eraan toe. Ze prutste met zijn vingers en schudde haar hoofd. Het was heus niet zo erg. Er waren wel belangrijkere dingen in het leven dan haar zorgen. Lily keek hem aan en knikte. Ze volgde Aaron met zijn ogen en glimlachte subtiel toen ze hem zijn hoofd zag schudden. Haar Aaron... Ze gaf Aaron een por toen hij zuchtte toen ze zei dat ze ging betalen. Hij kon het niet betalen, of wel? En ze vond het heus niet erg. Het was ook haar schuld dat de auto kapot was van zijn vriend. Het was niet gebeurd als hij haar nergens naartoe wou nemen voor haar verjaardag. Dus daarom vond ze het wel passend als zij betaalde. Oh ja, ze ging mooi betalen. Lily volgde Aaron met haar ogen toen hij de motor bekeek. Hmmm, Aaron wist wel iets van auto's af. Dat zou haar moeder verre van erg vinden. Lily zette onbewust een stapje achteruit van de man, waarna de man een stap naartoe zette. Dat was het moment dat Lily in haar hoofd al een noodplan klaar had. Schoppen, pepperspray vanuit haar rugzak. Ze kende het. Ze had al die dingen al geleerd van haar vader. Lily keek naar Aaron, toch wel opgelucht dat hij tussenbeide sprong. Ze wist niet wat ze zou doen zonder hem. Ze zette wat stappen terug achteruit, tot ze bij Aaron stond. Zachtjes raakte ze zijn hand uit. Ze wou niet dat het tot een gevecht uitliep. Bezorgd fronste ze en keek hem aan toen ze hoorde wat hij zei. Wat verward opende ze haar mond maar besefte op tijd dat het misschien beter was dat ze haar mond hield. Ze schudde haar hoofd toen ze horde wat de man antwoordde. "Je gaat me niet dwingen" protesteerde Lily met een boze uitdrukking. Who the hell dacht hij wel dat hij was? Ze was heus geen poppetje die met elke man naar bed ging. Waarom dacht iedereen dat ze zo'n zwakkeling was? Subtiel rechtte ze haar rug wat. Lily fronste, Aaron zou zijn gave niet afnemen, toch? ze kende Aaron. Hij zou zichzelf veel te vermoeid maken. Ze wou niet dat hij de mans gave afnam. Niet voor de man, die kon haar geen zak schelen. Maar wel voor Aaron, hij zou er spijt van krijgen. Lily liep stil mee en schrok kort toen de man op de muur sloeg, waarna hij haar een kwade blik toewierp. Lily had pas door dat ze nog steeds haar vingers in haar handpalm had geduwd toen er een druppeltje bloed langs haar pols liep. Fuck. Ze nam een zakdoek uit de zak van haar broek en depte het voorzichtig af terwijl ze de aura probeerde te negeren. Dat gebeurde er met haar als ze een te erge aura zag. Het deed haar pijn. Mentaal en fysiek. En dan dachten de meeste mensen dat aura's lezen altijd aangenaam was. Lily keek naar Aaron terwijl ze wegreden. "Dankjewel" zei ze aarzelend. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. "Kunnen we even stoppen?" vroeg ze voorzichtig.

Account verwijderd

schreef:
'Ik ben gewoon graag eerlijk over de dingen waar ik eerlijk over kan zijn,' zei hij schouderophalend. Lily vond waarschijnlijk dat hij overdreef. In werkelijkheid was dat niet zo. Er waren een hoop sexy vrouwen op deze wereld. De meesten werden als sexy bestempeld, maar vond hij niet sexy. Hij vond het sexy als vrouwen anders waren. Lily was makkelijker anders te noemen. Met haar neuspiercing, dreads en tatoeages, was ze zeker anders dan anderen.
Hij glimlacht toen ze hem ook sexy noemde. Dat wist hij inmiddels wel. Ze was niet de eerste of enige die het hem vertelde, maar uit haar mond klonk het beter.
Lily omhelsde hem niet zo lang. Hij knikte toen ze hem beloofde dat ze het nog eens zou vertellen, maar dat nu geen goed moment was. Het was oké, dat accepteerde hij wel. Ze kon het hem vertellen als ze daaraan toe was, hij zou niet blijven zeuren tot ze het hem vertelde, daar werden ze allebei niet gelukkig van.
'Als je maar niet verzwijgt dat je over een paar maanden dood gaat,' gromde hij. Het zou bijna typisch zijn dat zoiets hem zou overkomen. Ten slotte had hij nooit echt geluk gehad in zijn leven. Hij kon zich ook niet voorstellen dat dit zou werken, zijn problemen kennende. Zodra iets goed leek te gaan, ging het altijd weer mis. Dat was nu eenmaal hoe het standaard ging in zijn leven.
Hij keek kort naar Lily toen ze zijn hand aanraakte. Hij zou haar heus niet alleen laten staan. Misschien zou hij het niet met die woorden toegeven, maar hij gaf om haar. Haar welzijn was belangrijk voor haar. Hij schudde zijn hoofd toen de man kwaad naar Lily keek. Als hij naar iemand kwaad moest kijken, was dat niet Lily. Lily had hem niets misdaan, ze had alleen gezegd dat ze niet gedwongen zou worden. Hij was degene die dreigde zijn gave af te nemen.
Hij reed de auto uit de garage en keek kort naar Lily. Ze had een zakdoek in haar hand, maar ze huilde niet. Hij fronste, maar vroeg er niet naar.
Automatisch hief hij zijn schouders op bij haar bedankje, het was niets. De man was een klootzak, hij verdiende het om op zijn plaats gezet te worden. Hij keek opnieuw opzij toen ze hem voorzichtig vroeg of ze konden stoppen. Wilde ze toch weg? Misschien was hij toch niet zo vriendelijk als hij dacht. Hij draaide de auto de parkeerplaats op en stopte de motor, waarna hij naar Lily keek.
'Ben je oké?' Hij keek haar even vragend aan. Hij wist toch echt zeker dat de man haar niet aangeraakt had, maar misschien was ze wel geschokt. Geschokt van hem of de man, hij wist het eigenlijk niet.

Account verwijderd

schreef:
Lily keek hem glimlachend aan en streelde zijn schouder. "Fine" zei ze met en grijns. Lily drukte een kus op zijn lippen. Ze vond nog steeds dat ze in feite niet echt sexy was. Maar als ze zou protesteren, was ze waarschijnlijk nog steeds even 'sexy' voor hem. Oh god, wat was er mis met zijn ogen? Het was raar om te weten dat hij haar sexy vond. Hij, onderbroekmodel Aaron vond haar sexy. Het was bijna lachwekkend te noemen. Lily duwde zacht met haar duim tegen zijn onderlip toen hij glimlachte. "Hou die glimlach zo" zei ze geamuseerd. Hij was super knap als hij niet glimlachte, maar nog knapper als hij dat wel deed. Niets liet haar zo goed voelen als zijn glimlach.Dankbaar gliimlachte ze toen hij knikte. Aaron snapte het wel. Ze was blij dat hij het snapte. Want zij dwong hem ook niet om dingen te vertellen die hij niet wou vertellen. Ook al wou ze het dolgraag weten en was ze enorm nieuwsgierig. Ze hield zichzelf in. Lily gaf hem een harde stomp toen ze hoorde wat hij gromde. "Aaron!" protesteerde ze terwijl ze haar hoofd schudde. "Denk je nu serieus dat ik zoiets zou verzwijgen?" klaagde ze. Ze keek hem bijna ongelukkig aan. Ugh. "Als er zoiets was met me, zou ik het heus niet verborgen houden, ik ben geen leugenaar" gromde ze. Ze kon niet geloven dat hij dat dacht over haar. Pffff. Lily keek hem aan toen hij zijn schouders ophaalde en zuchtte opgelucht toen ze de parkeerplaats opreden. "Ja...ehmm, ja hoor" knikte ze met een verwarde uitdrukking. Ze draaide zich naar hem toe en dacht kort na. "Aaron, was je echt van plan je gave te gebruiken?" vroeg ze zacht. Ze kon het antwoord al van zijn gezicht lezen, het was maar al te duidelijk. Ja, dat zou hij doen. Ze sloeg haar armen om zijn nek voor een kort moment en duwde een kus op zijn lippen. "Niet doen" gromde ze. Ze leunde met haar voorhoofd kort tegen het zijne en schudde haar hoofd. "Ik wil niet dat je een extra last hebt door mij" gaf ze toe. Ze keek kort naar de wondjes in haar handpalm en duwde het autokastje open. Lily kuchte kort toen ze zag wat erin lag. "Condooms, condooms, wiet en condooms" mompelde ze terwijl ze met 2 vingers het EHBO kistje eruit viste. Ze zocht wat ontsmettingsmiddel en een paar pleisters. Ze deed wel vaker zo'n dingen als ze een slechte aura had gezien.

Account verwijderd

schreef:
Zijn glimlach werd iets breder toen ze haar duim tegen zijn onderlip duwde. Het waren kleine momenten van vrolijkheid, die hij op een of andere manier zo veel vaker leek te hebben nu. Lily maakte hem regelmatig aan het lachen of glimlachen. Het betekende niet dat hij direct gelukkig was, maar in elk geval was hij minder ongelukkig dan voorheen. Hij kon alleen maar hopen dat het bleef. Misschien hoopte hij stiekem zelfs dat het nog beter zou worden, maar hij wist dat dat het alleen maar zwaarder voor hem maakte.
'Ik doe mijn best,' beloofde hij haar. Lily vond het niet fijn als hij iets vervelends dacht of als hij iets zei waar zij het totaal niet mee eens was. Als ze weer eens een discussie hadden, kon hij aan haar gezichtsuitdrukking zien dat ze het helemaal niet leuk vond.
Hij haalde een hand door zijn haren toen Lily ongelukkig en teleurgesteld aankeek. Misschien had hij die opmerking beter voor zichzelf kunnen houden.
'Ik denk niet dat je een leugenaar bent. Het is gewoon dat zoiets mij zou overkomen,' mompelde hij. Hij schudde zijn hoofd, hij had het gewoon niet moeten zeggen. Hij had er gewoon niet over nagedacht, eigenlijk had hij in eerste instantie niet eens in de gaten dat hij het hardop gezegd had. Nu hij om haar gaf, zou het geheid misgaan.
'Het spijt me, ik wilde je geen leugenaar noemen. Het is gewoon nu, je weet wel, alles loopt gewoon altijd mis,' mompelde hij. Hij vond het moeilijk om hardop uit te spreken dat hij in de afgelopen maanden iets om haar was gaan geven.
Hij keek even naar Lily toen ze hem vroeg of hij het echt van plan was geweest, natuurlijk was hij het echt van plan geweest. Als je dreigde, moest je het ook waarmaken. Hij keek even verward naar haar toen ze een kus tegen zijn lippen duwde. Hij had een andere reactie verwacht. Vond ze het niet vervelend dat hij zo gehandeld had?
'Ik wil niet dat je verkracht wordt, dus die keuze is simpel gemaakt.' Hij haalde zijn schouders op en zuchtte, waarna hij kort haar wang aanraakte. Die extra gave zou hij wel overleven, maar hij zou het zichzelf niet vergeven als de man zich aan haar vergreep.
'En begin nu niet over dat je je heus wel kon redden, want ik geloof dat je wat kunt, maar zijn gave was te krachtig voor jou om er iets tegen te kunnen doen,' gromde hij. Hij wist niet welke gave iemand bezat, maar hij kon wel voelen dat iemand een gave had. Hoe krachtiger, hoe harder het op hem drukte. Zijn blik gleed naar haar hand, waar een paar wondjes op te zien waren. Een frons verscheen op zijn gezicht.
Normaal gesproken had hij gelachen om de spullen die Lily uit het dashboard kastje vandaan haalde, maar nu was hij te druk met haar hand. Hij schudde zijn hoofd toen ze het EHBO kistje tevoorschijn toverde en pakte haar hand voorzichtig vast, waarna hij de wondjes kort aanraakte.
'Waarom deed je dat?' vroeg hij, terwijl hij zijn hand over de wondjes legde. Drie maanden geleden had hij voor het laatst een gave afgenomen, de gave om te genezen. De man was waarschijnlijk blij geweest dat hij het gedaan had, want wat hij wegnam, verscheen op zijn eigen lichaam. Mensen gebruikten hem, niet wetend dat de man er zelf kapot aan ging. Hij zuchtte en trok zijn hand van de hare, waarna hij even naar haar glimlachte toen hij zag dat de wondjes verdwenen waren. Hij wist dat de wondjes nu op zijn hand zaten, maar hij legde zijn hand tegen het stuur zodat ze het niet kon zien. Hij wilde niet dat ze het wist.

Account verwijderd

schreef:
Lily glimlachte zelf terug toen zijn glimlach wat breder werd. Lief. Het zou misschien maar gek klinken, maar nu snapte ze waar verliefde mensen over praatten als ze het hadden over dat warm gevoel. Telkens bij hem had ze dat warme gevoel zelf. Raar. Maar fijn. Lily keek hem aan haalde haar duim dan van zijn onderlip waarna ze hem bestudeerde.Lily knikte tevreden toen hij zei dat hij zijn best zou doen. "Dat is alles wat ik van je vraag" zei ze plagerig. Ze keek hem vrolijk aan en keek kort naar buiten. Het was mooi weer vandaag. En als de vlekjes niet zo hadden opgevallen, had ze een croptop aangetrokken. Maar dat ging dus niet. Ze zou te erg aangestaard worden. En hoewel het Lily niet zo veel kon schelen, vond ze het best wel vervelend als ze echt heel de tijd aangestaard werd. Lily gromde bij zijn woorden en sloeg haar armen over elkaar. Ze veranderde echter al snel weer van positie toen ze hoorde wat hij zei. Ze kon niet kwaad zijn op hem. "Zoiets niet zeggen" zei ze zachtjes. Lily schudde haar hoofd en keek hem aan. "Heb wat vertrouwen" zei ze met een bedenkelijke uitdrukking. Ze vond het niet fijn. Lily kreunde kort en duwde een kus op zijn wang. "Het is oké, je mag me een leugenaar noemen, maar ik wil niet dat je je zo druk maakt" protesteerde ze. Hij mocht haar zoveel keer leugenaar noemen als hij kon, zolang hij zich maar niet zo druk maakte om alles. Het komt allemaal wel goed" beloofde ze hem. Haar ouders hadden ook veel meegemaakt, en zij waren nu toch ook gelukkig? Ze wou de hoop niet opgeven. Tot nu toe ging het allemaal wel oké. Ze voelde zich gelukkig bij hem. En dat zou ze niet zo snel laten vallen. Lily haalde haar schouders op toen hij een verward naar haar keek. "Dacht je dat ik boos ging zijn?" vroeg ze stiekem wel nog geamuseerd. "Als ik wat sterker was geweest, had ik hem in zijn kruis geschopt" zei ze iets te vrolijk. Lily schudde haar hoofd, lief glimlachend. "En jij hebt je ingehouden, ik denk dat je geen betere reactie kon hebben gehad" En stiekem vond ze het wel leuk dat ze toch wel beschermd werd.Lily keek hem aan toen hij zei dat hij niet wou dat ze verkracht zou worden en ze opende haar mond om te zeggen dat ze zich heus kon redden. Vlug deed ze die echter weer dicht toen ze hoorde wat hij zei. "Okey fine" gromde ze met een zucht achteraf. Haar gave was nutteloos... Lily keek hem even raar aan toen hij het kistje wegdeed en haar hand vastnam. Ze kromp ineen toen hij, ook al was het zacht, de wondjes aanraakte. "Het was niet expres" protesteerde ze. "Dat lekkere kontje van je heeft me afgeleid vanmorgen, waardoor ik mijn pillen ben vergeten te nemen" kreunde ze. "Ik overleef het wel, geen zorgen" zei ze met een glimlach. "Gewoon me concentreren op iets anders" gaf ze toe. "Die gave kan rotvervelend zijn" kreunde ze. Lily glimlachte breed en wuifde met haar hand. Zo goed als nieuw. "Dankje" grijnste ze vrolijk.

Account verwijderd

schreef:
Lily leek helemaal niet zo veel van hem te verwachten. Ze verwachtte niet van hem dat hij alles kon betalen of dat hij cadeautjes voor haar zou kopen of haar mee zou nemen op een hele dure date. Ze leek alleen maar te willen dat hij zijn best voor haar deed. Meer vroeg ze niet van hem. Ze had het vanaf het begin af aan al gezegd, hoewel het toen meer als grapje bedoelt was. Hij moest gewoon zijn best doen.
Wat ongemakkelijk keek hij naar buiten. Zij was degene met vertrouwen, maar hij niet. Hoe graag hij het misschien ook wilde, hij kon maar moeilijk vertrouwen hebben. Elke keer dat hij iets wilde, ging het mis. Zelfs de kleine dingen in zijn leven leken mis te gaan. Zelfs de date had hij laten mislukken. Een zucht gleed over zijn lippen bij haar woorden, alsof hij haar ooit een leugenaar zou willen noemen.
'Het is niet zo makkelijk hebben om te vertrouwen te hebben als nooit iets lukt. Ik wed dat de kinderen in het weeshuis ook hun vertrouwen verliezen als ze daar al een paar jaar zitten en ze maar geen gezin kunnen vinden.' Hij schudde zijn hoofd. Voor hem was het niet echt anders. Hij was zijn vertrouwen ook verloren na jaren eenzaamheid en ongeluk. Hij had er vrede mee maar zij niet.
'Ja,' gaf hij toe. Hij had haar beschermd, maar niet echt op een vriendelijke manier. Hij kon het niet helpen dat hij vijandig werd zodra iemand iets deed wat hem niet aanstond. Het was niet alsof praten ooit iets voor hem opgelost had.
'Dat had je wel mogen doen,' zei hij met een grijns. Hij zag het al voor zich, Lily die de man een flinke schop gaf. In werkelijkheid was het gevaarlijk, maar de gedachte was erg leuk. Zo lang Lily het maar niet waagde bij hem, want daar zou hij toch niet zo blij mee zijn.
'Ik dreigde zijn gave af te nemen, in welke wereld leef jij dat dat inhouden is?' vroeg hij met een grijns. Iemands gave afnemen was vrij heftig. Een gave was een deel van een persoon, het was heftig om het te verliezen. Het was alsof je een deel van je lichaam verloor.
Hij lachte even om haar opmerking, maar werd al gauw weer serieus. Lily deed haarzelf pijn als ze haar pillen niet nam? Het klonk een beetje vaag. Ze zag aura's, maar op een of andere manier leek dat haar ook pijn te doen. Hij schudde zijn hoofd.
'We gaan ze straks wel even ophalen. We zijn niet zo lang bij Nathan,' beloofde hij. Hij startte de auto weer en reed weg. Haar wondjes waren dieper dan hij in eerste instantie verwacht had en ze prikten een beetje tegen het stuur, maar hij kon er wel mee leven. Hij was meer gewend dan een paar nagels die door zijn huid heen geboord waren.
'Klaar?' vroeg hij, toen hij de parkeerplaats van Nathan op gereden was en de motor af had gezet.

Account verwijderd

schreef:
Tuurlijk waren cadeautjes wel fijn. Ze zou niet zeggen dat het niet zo was. Maar dat was nu niet zo belangrijk. Er waren belangrijkere dingen in het leven dan cadeautjes. Zoals Aaron. Lily vond het okey, ze had er geen probleem mee. De date die ze hadden gehad was de leukste date die ze in tijden had gehad. En dat was allemaal door het idee alleen al. Hij gaf haar iets waar hij echt zijn best voor had moeten doen. Hij had het niet zeker geweten en het was belangrijk voor hem. Dat was nog eens iets anders dan één of ander dom feestje bij haar thuis. Ze vond Aarons cadeau zoveel leuker, persoonlijker. Ze hield van personaliteit. Lily volgde zijn blik. "Vertrouw je mij?" Ze ontmoette zijn blik. Hij hoefde geen antwoord te geven als hij dat niet wou, of kon. Ze keek hem aan toen hij begon over de weeskinderen. "Ja..." gaf ze eerlijk toe. Ze herkende het maar al te goed. En daarom was zij er ook. Ze moest zorgen dat het allemaal oké bleef. Dat een kind nog steeds kind kon blijven. Je zou je geen zorgen moeten maken als je zo klein bent, het klopte niet. Ze hoorden te spelen met poppen, films te kijken, in de speeltuin te spelen. Niet te piekeren over iemand die hen misschien ooit zou komen halen, of niet. Je wist het nooit zeker. Het was zielig, dat vond ze wel. Maar dat mocht ze niet laten merken op haar werk. D ekinderen zouden zelfmedelijden kunnen krijgen, en dat was vefre van de bedoeling. Lily glimlachte toen hij anrwoord gaf en schudde haar hoofd. Het was wel oké. Ze wist dat Aaron zich wel kon inhouden. Ze vertrouwde erop. "Maar, volgende keer misschien een beetje meer op mij vertrouwen?" Als hij er niet was geweest zou ze zich ook moeten hebben gered. Toch? Lily bestudeerde hem. Ze rolde lachend met haar ogen toen ze hoorde wat hij zei. "Het enige kruis waar ik aan wil zitten heb ik al" grapte ze speels. Ze gaf hem een grijnzende stoot. Ze zou het misschien wel willen hebben gedaan, maar de praktijk was moeilijker. Lily schoot in de lach om zijn vraag en haalde haar schouders op. "Dreigde" beaamde ze. "Je hebt alleen maar gedreigd, niet gedaan" gtojnste ze. Dat was toch al een heel iets. Ze geloofde niet dat Aaron het zou doen. Ze hoopte het. Lily keek op toen ze een verward geluidje uit zijn mond hoorde komen. Juist ja, ze had het hem nog niet verteld. "Als ik mijn pillen niet neem krijg ik veel pijn bij het zien van te veel aura's of te slechte aura's" gaf Lily toe. Het was vervelend, niet te ontkennen. Lily knikte bij zijn woorden. Ze zou het wel overleven. Ze sprong bijna de auto uit toen ze er waren. "Helemaal, hoe zie ik er uit?"

Account verwijderd

schreef:
Haar vraag maakte hem ietwat ongemakkelijk. Niet zo ongemakkelijk dat hij niet naar haar kon kijken of dat hij anders reageerde, maar wel zo ongemakkelijk dat hij geen direct antwoord kon geven. Hij hief zijn schouders op. Hij deed zo hard zijn best om eerlijk tegen haar te zijn, maar soms maakte ze het hem behoorlijk lastig.
'Ik vertrouw jou als persoon wel, maar ik vertrouw er niet op dat het gaat werken. Niet omdat er iets mis met jou is, maar dingen werken nooit als ik graag wil dat ze werken. Ik ben niet met dat geluk geboren,' zei hij schouderophalend. Dingen liepen gewoon niet zoals hij dat graag wilde. Nooit niet. Het was ook niet zo wonderbaarlijk als je je bedacht dat zijn hele geboorte een ongeluk was. Zijn moeder had helemaal geen kind gewild, zijn vader wist misschien niet eens dat hij bestond. Hoe kon hij geluk hebben als hij een ongeluk was?
Hij trok aan een draadje van zijn shirt terwijl hij nadacht, maar al snel keek hij weer naar haar op. De volgende keer een beetje meer vertrouwen.
'De volgende keer zal het precies hetzelfde gaan. Ik heb liever dat ze mij iets aandoen dan dat ze jou iets aandoen.' Niet alleen omdat hij om haar gaf, maar ook omdat hij wist dat hij zich wel zou redden. Zij was een ander verhaal. Ze konden beter kwaad op hem zijn dan op haar, simpelweg omdat hij meer aankon dan zij.
Geamuseerd keek hij naar haar, waarna hij even lachte en zijn hoofd schudde. Oh ja, ze had het al. Waarschijnlijk kreeg ze het altijd weer voor elkaar. Waarschijnlijk had ze nu niet eens door dat ze opnieuw erg sexy was.
'Ik had het wel gedaan,' gaf hij toe. Hij had er geen seconde over nagedacht als de man zich wel vergrepen had aan Lily. Hij kon ook gewoon een van zijn gaven gebruiken, maar dat verdiende de man niet. Hij verdiende het zijn gave kwijt te raken. Net zoals hijzelf dat eigenlijk ook verdiende. Hij luisterde naar Lily en knikte toen. Ze had veel pijn. Hij kon zich niet voorstellen dat Nathan een heftige aura had en daarna zouden ze direct haar pillen ophalen, dus het zou waarschijnlijk wel goed komen.
'Moet je dat echt nog vragen?' vroeg hij geamuseerd. Hij raakte haar heup kort aan en drukte een kus tegen haar lippen, waarna hij naar de voordeur liep en bonsde. Een normaal persoon had een bel, maar Nathan vond dat dat zijn vibe verpestte of zo. Hij leunde tegen de muur en gaapte, tot de deur geopend werd en Nathan in de deuropening verscheen.
'Wat ben je vroeg,' lachte Nathan. Het was niet eens een verrassing dat hij naar wiet rook. Hij rook er zelden niet naar.
'Het is net elf uur geweest,' vertelde hij geamuseerd. De man keek hem zwaar verrast aan, waarna Nathan zijn hoofd schudde en begon te lachen. Terwijl hij dat deed, gleed zijn blik naar Lily, waarna hij voor een tweede keer zwaar verrast van Lily naar hem keek.
'Wie is dat? Is dat waar je de auto voor nodig had?' De man begon nog harder te lachen, waardoor hij even naar Lily keek. Nathan lachte haar niet uit, maar dat wist zij waarschijnlijk niet. Het gelach hield pas na enkele minuten op, tot de man de tranen van zijn wangen veegde.
'Aaron met een vriendin, wie had dat ooit gedacht?' vroeg de man, die opnieuw bijna begon te lachen. Hij gebaarde dat ze naar binnen moesten komen.

Account verwijderd

schreef:
Lily sloeg haar armen over elkaar toen hij duidelijk nadacht over wat hij moest zeggen. Het was niet de bedoeling om het lastig voor hem te maken, zeker niet. Maar blijkbaar had ze dat wel gedaan. En dat deed best wel pijn, dat hij moest nadenken of hij haar vertrouwde. "Je vertrouwt niet dat het gaat werken" herhaalde ze met een frons op haar gezicht. Ze schudde haar hoofd bij zijn woorden. "Niet met dat geluk geboren? Aaron...je kan je eigen geluk maken" zei ze best wel kwaad. "Mijn moeder is al een wees van toen ze klein was en had een ex die haar bedroog, mijn vaders verloofde werd vermoord en hijzelf ging in een bende, alles is nu goedgekomen met hen" zei ze met een zucht. "Jij kan dat ook" zei ze zelfzeker. Ze haatte het als hij zo twijfelde. "En ben je van plan me te laten vallen? Want als je nooit gaat geloven dat het gaat werken..." Lily ontmoette zijn blik en trok een wenkbrauw op. Ze was kwaad, maar ook enorm van streek. Het leek soms zo erg erop dat hij geen bal om haar gaf. Hij zou het gewoon zo makkelijk opgeven. Lily schudde verwoest haar hoofd en wreef met haar hand in haar ogen. Lily keke hem aan en kreunde bij zijn woorden. "Maar ik wil niet dat er iets met jou gebeurd" protesteerde ze. "Waarom kan ik nooit zelf kiezen?" gromde ze. "Wat nu als er iets gebeurt met jou Aaron?" vroeg ze hem terwijl ze haar vinger in zijn borstkas priemde, niet hard, maar ook zeker niet zacht. "Denk je dat ik gewoon door ga gaan met mijn leven?" vroeg ze hem met een zucht. Ze zuchtte toen ze zijn gezichtsuitdrukking zag. "Je weet dat ik het mezelf nooit zou vergeven als er iets gebeurt met jou door mijn schuld" zei ze zachtjes. Ze wou niet ruzie maken met hem. Maar soms was het gewoon zo moeilijk. Hij frustreerde haar. Ze voelde zich soms zo slecht, gefrustreerd dat ze niets kon doen. Lily aarzelde kort. Misschien had ze zich weer eens te erg laten gaan. "Sorry, ik ben nogal prikkelbaar vandaag" gaf ze toe. Ze schudde haar hoofd. "Ik wil niet kwaad op je zijn" kreunde ze. Lily beet op haar onderlip en wiebelde nerveus van haar ene voet op haar andere. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. "Ik wil niet dat je zo'n dingen voor me doet Aaron, dat je jezelf ook in gevaar brengt" gaf ze toe. Ze was gewoon bang. Bang dat het een keer niet zo zou aflopen zoals daarjuist, dat het eens niet goed zou aflopen. Lily glimlachte toen hij een kusje drukte tegen haar lippen en liep met hem mee. Ze zette vanzelf een stapje achteruit toen ze de geur rook die uit het huis kwam. Wow... Ze hoestte kort, dat was net iets anders dan ze gewend was. Lily bestudeerde de man voor haar. Oh ja, de auto met wiet erin was zeker van hem. "Regenboog" mompelde Lily terwijl ze zijn aura afging. Zijn aura had alle kleuren van de regenboog. Lily kon er niet aan doen, Nathan was enorm geamuseerd. Ze sloeg haar hand voor haar mond om haar lach te verbergen en keek de man aan toen hij begon te lachen, waarna ze een wenkbrauw optrok naar Aaron. "Lily" stelde ze zich voor. "Nathan" knikte de man voor haar. Ze kuchte kort toen ze hoorde wat Nathan zei. "Wel, ehmm, niet echt vriendin" gaf ze toe. Waarschijnlijk vond Aaron het niet fijn om te horen, want hij was degene die niet geloofde in een relatie. In feite was ze gewoon...nou ja, ze was gewoon Lily. Lily liep de woonkamer in en keek nieuwsgierig om haar heen. "Leuke posters" knikte Lily terwijl ze gebaarde naar een foto van Bob Marley. "Heeeeee, jullie hebben allebei dreads" Lily schoot in de lach en schudde haar hoofd geamuseerd. Oh god.

Account verwijderd

schreef:
Eigenlijk was ze zo gemakkelijk kwaad te krijgen. Het moment dat hij iets zei wat haar niet aanstond, veranderde haar hele humeur al. Ze leek van de ene naar de andere emotie te vliegen. Hij schudde zijn hoofd toen ze kwaad zei dat hij zijn eigen geluk kon maken. Als dat zo simpel was, waarom lukte het hem dan niet? Hij was bijna drieëntwintig en nog niet één keer had hij echt geluk ergens mee gehad.
'Van iedereen zou jij moeten weten dat dat helemaal niet zo gemakkelijk is,' gromde hij. Hij schudde zijn hoofd. Zij was degene die psychologie gestudeerd had, zij hoorde te weten dat het allemaal niet zo makkelijk was als het leek. Al helemaal niet voor mensen zoals hij. Gefrustreerd keek hij naar haar.
'Verdomme Lily, ik zei helemaal niet dat ik je zou laten vallen. Waar haal je dat nu weer vandaan?' vroeg hij ongelovig. Hij had gezegd dat hij graag wilde dat het werkte, hoe haalde zij daaruit dat hij haar ging laten vallen? Als hij dat gewild had, had hij dat al lang gedaan. Dan had hij nooit die stomme auto geleend om haar mee te nemen op haar verjaardag. Hoe kon hij nu zijn best doen als zij niet eens zag dat hij dat deed?
'Mij overkomt niets. Denk je nu echt dat ik er slechter vanaf kom als jij als er iets gebeurd?' Hij griste het kleine notitieboekje uit zijn broekzak en duwde het in haar handen. Als ze zo bang was dat hem iets zou overkomen, moest ze maar met haar eigen ogen zien waar hij allemaal last van had. Als er iets gebeurde, kon het hem beter gebeuren dan haar. Ze was niet sterk, ze had één gave en het was ook nog eens een gave die haar niet verder ging helpen als iemand haar iets aandeed.
Hij zuchtte diep toen ze kreunde dat ze helemaal niet kwaad op hem wilde zijn. Hij wilde ook niet kwaad op haar zijn, maar ze maakte het hem wel heel erg makkelijk.
'Ik wil dat je het leest als we terug zijn en dat je gaat begrijpen dat dat voor mij niet mogelijk is. Ik breng mezelf niet in gevaar.' Hij pakte het boekje weer uit haar handen en duwde het terug in zijn broekzak. Ze moest het maar gewoon lezen, anders zou ze zich te druk maken.
'Het spijt me dat ik het zo in je handen drukte,' mompelde hij.
Natuurlijk was Nathan verbaasd. Hij was zelf eigenlijk ook verbaasd. Hij keek naar Lily en fronste kort toen ze haar hand voor haar mond hield terwijl ze begon te lachen. Zo lachwekkend was het toch helemaal niet? Misschien begreep hij de grap gewoon niet.
'Daten,' zei hij, toen Nathan hem wat vragend aankeek. Ze hadden gisteren pas hun eerste date gehad en je noemde zoiets niet direct een relatie, toch? Hij wist het eigenlijk niet. Hij volgde Lily en Nathan naar binnen en liep de keuken in, waarna hij een glas water voor Nathan pakte en even vragend naar Lily keek. Het was eigenlijk een automatisme geworden om water te pakken voor Nathan, hij had eens uitgedroogd in het ziekenhuis gelegen.
'Jij ziet er wel veel beter uit dan Bob hoor. Ik snap wel waarom Aaron ineens besloten heeft zijn leven over een andere boeg te gooien,' vertelde Nathan geamuseerd. Hij schudde even grijnzend zijn hoofd toen hij zag dat Nathan naar Lily knipoogde. Het was er ook ene.

Account verwijderd

schreef:
Normaal gezien was Lily best wel goed in het beheersen van haar emoties, het rustig blijven. Maar bij Aaron was dat een ander verhaal. Ze voelde zich vaak nutteloos bij hem. Alsof hij haar nier nodig had. Lily voelde zich alsof ze zich vastklampte aan iemand die niet wou vastgeklampt worden. Het deed pijn. Het was alsof ze zelf haar best deed om iets dat nooit zou lukken omdat hij geen vertrouwen erin had. Lily kreunde kort vij wat hij zei. "Omdat ik psycholoog ben betekent dat niet meteen dat ik alles kan oplossen in 1, 2, 3 Aaron" protesteerde ze. "En het zijn kinderen" voegde ze eraan toe. Ze had zich op kinderemoties gespecialiseerd, van volwassenen kende ze alleen de basis. Ze was geen genie. Lily gromde kort en schudde haar hoofd. "Laat maar" zei ze met een frons op haar gezicht. Ze moest het maar ondergaan, Aaron snapte niet hoe ze zich voelde. Ze stak haar handen in haar broekzak en weigerde hem koppig aan te kijken. "Het kan me geen zak schelen hoe ik eruit kom Aaron, het gaat verdorie om het feit dat je dat zou doen" protesteerde ze. Ze deed haar mond open om nog iets te zeggen toen hij het boekje hard in haar handen duwde, waardoor ze toch wel een schokje kreeg. Hij was sterker dan hij dacht, of zij zwakker. Ze schudde haar hoofd. "Je gaat spijt hebben als je me dit nu laat lezen" protesteerde ze. Hij toonde haar het boekje nu gewoon omdat hij gefrustreerd was. Ze weigerde het nu te bekijken. Lily beet op haar onderlip en kalmeerde toen eindelijk. Ze keek op bij zijn woorden. "Ik wil...ik wil je gewoon niet kwijt, zeker niet als je mij probeert te beschermen omdat ik een nutteloze gave heb en niets kan doen" Lily keek naar de grond en schopte een steentje weg. Ze haatte haar gave. Het was nutteloos, dat vond hij ook. Gefrustreerd neep ze haar wenkbrauwen samen en haar mond vertrok wat. Wel, dat was nog iets waar ze weer onderaan de ladder stond van de familie Marrek. Haar moeder een speedster, haar vader onaantastbaar en een geweldige vechter, haar zus een teleporteerder...en zij, zij kon stomme aura's lezen. Het was niet eerlijk. Lily zou dolgraag wisselen van gave met haar familie. Wat had ze nu voor nut? Lily schudde haar hoofd toen hij sorry zei. Hij moest geen sorry zeggen. "Ik ben hier de sukkel" mompelde ze met een zucht, waarna ze haar hoofd zacht schudde. Lily richtte zich op Nathan en knikte toen Aaron zei dat ze daten. Dat was het ja. Lily keek nieuwsgierig op toen Aaron Nathan water bracht. "Ik hoop dat het vodka is" mompelde Nathan terwijl hij het water deed bewegen door zijn glas te bedekken met zijn hand en heen en weer schudde. Lily schoot in de lach en schudde glimlachend haar hoofd. "Vodka" herhaalde ze lachend. Oh god. Lily hield haar hoofd schuin naast de poster van Bob toen ze hoorde wat Nathan zei. "Neeeeee Bob is leuker" protesteerde Lily lachend. Ze nam Aarons hand vast en trok hem mee naar de zetel. Ze gniffelde toen Nathan knipoogde naar haar. Lily gaapte kort en legde haar hoofd op Aarons schoot. "Dusssss, hoe lang kennen jullie elkaar nu al?" Lily bewoog met haar hand in de lucht naast Nathan, waarna ze wat regenboogaura stal. "Dit is mooi" zuchtte ze dramatisch terwijl ze naar de aura keek.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld