Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft Ingenting

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Mijn gezicht betrok. Dit kon niet, ik had een prima schild opgesteld, hoe was deze spreuk er doorheen gekomen. Mijn handen begonnen te trillen en het was net of verloor ik een beetje de controle over mijn lichaam. "Wat heb je gedaan?!" Riep ik uit en liet de schaduwmonsters met een vlaag verdwijnen. Het schild dat om me heen was deed ik weg en met moeite liep ik op Jay af. Hij kon niet sterker dan mij zijn, ik had de kracht van mijn vader er ook nog bij. Even sloot ik mijn ogen, sprak een paar herstellende woorden en voelde toen de controle terug komen. "Zo dat is beter." Mijn hand stak ik naar hem uit en pakte hem weer bij zijn keel vast met mijn greep. "Jou Idda is weg." Gromde ik luid en liep dichter naar hem toe. "WEG! Je bent te laat." Lachend keek ik hem aan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik schrok van Idda toen ze schreeuwde en keek haar kant uit, meteen daarna vloog een schaduw monster op mij af waardoor ik in elkaar dook maar voordat die echt op mij kwam verdween die. En zo ook de andere. Meteen keek ik weer naar Idda die van de troon af was gekomen en kwam op mij afgelopen. "Wat ik gedaan heb, dat hoef je niet te weten, ik kom mijn Idda terug halen." zei ik en keek haar kwaad aan. Nog steeds kroop de spreuk rond op zoek naar Idda die nu van de troon af was gekomen. Het duurde niet lang of ze weer sterk stond. Mijn kaken zette ik strak op elkaar en haalde uit met mijn zwaard waardoor er een C-vormige lijn op Idda af vloog, alleen deze werd afgebroken toen ze haar hand naar mij uit stak en voelde de greep weer rond mijn keel ontstaan. "Stop daar is mee!" bracht ik met moeite uit en gooide een spreuk op haar af zodat ze mij los liet. De woorden die ze daarvoor nog uit sprak negeerde ik, ik weet dat de Idda er nog in zat, maar dat een schild van hersenspoel nonsens er omheen zat. Terwijl ze mij zo vast hielt, mompelde ik de woorden weer waardoor de twee zwaarden begonnen te gloeien, maar bleef de woorden dit keer herhalen.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Even dacht ik dat ik hem had, maar helaas. Ik kromp in elkaar omdat hij weer een spreuk naar me had gesproken en liet hem los uit mijn greep. Waarom kon hij niet gewoon opdonderen en waarom kon ik hem niet gewoon vermoorden? Het was net of hield de oude Idda me daar steeds tegen. Mijn gezicht betrok toen ik opnieuw die ene spreuk hoorde en zag dat ze zwaarden begonnen te gloeien. "Nee! Ga weg!" Schreeuwde ik en voelde me zwakker worden. Mijn ademhaling nam toe en ik probeerde weg te lopen, maar mijn benen bleven staan. De controle verloor ik over mijn lichaam en zakte door mijn knieën. "Nee, nee! Ik ben zo dicht bij, ik laat je dit mij niet afpakken." Gromde ik en probeerde me uit alle macht te verzetten. "Jij bent niet sterker dan mij!" Mijn hele lichaam begon te trillen en ik zakte helemaal in en lag plat op de grond. Mijn zicht werd minder en voor ik het wist was het zwart voor mijn ogen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Strak bleef ik haar aan kijken terwijl ik de spreuk bleef herhalen. Het koste wel moeite sinds ze mijn keel half dicht kneep. Maar dat voelde ik al snel verslappen toen de spreuk haar eindelijk gevonden had. Ik zag hoe ze het begon te vechten, maar dat lukte niet als ik zag dat ze door haar benen zakte. De greep rond mijn keel verdween meteen, maar nog voelde ik de druk er op. Ik lande weer op mijn voeten, voor kort werd dus de spreuk onderbroken maar snel herstelde ik mij weer en bleef het zwaard richting Idda houden. Het deed mij pijn toen ik zag hoe ze op de grond belande en slikte even. "Het spijt me Idda." zei ik zachtjes en bleef door gaan met de spreuk. De vermoeidheid voelde ik al snel toeslaan in mijn lichaam maar bleef overeind staan. De woorden die Idda uitsprak hoorde ik duidelijk, maar met pijn in haar stem. "Ik laat je niet toe." riep ik terug en stapte langzaam op haar af. Het zwaard in mijn riem begon meer te gloeien en het begon wat zwaar te worden maar dat verdween meteen weer nadat Idda helemaal uitgeteld lag op de grond. Als ik dacht dat het voorbij was hielt ik even stil, maar ik zag hoe de duistere schaduw/schim omhoog kwam uit Idda en begon meteen weer de spreuk uit te spreken. De schim begon uiteindelijk klappen uit te delen waardoor ik door mijn knieën zakte. Mijn lichaam begon te trillen maar hielt het vol.
Dan stond ik uiteindelijk op en liet mijn zwaard weer extra gloeien en haalde uit naar de schim die uiteindelijk naar mij toe kwam met een schreeuw, liet het zwaard dwars door haar heen geen en zakte uiteindelijk weer op de grond en hijgde. De rust voelde ik terug keren in de zal waardoor ik mij voorover liet vallen en mij opving met mijn handen. Hijgend staarde ik even naar de grond en keek toen op naar Idda die op de grond lag. Ik kroop naar haar toe en legde haar op mijn knieën. "Idda." fluisterde ik en streek de plukken haren voor haar gezicht weg. Ze begon weer kleur te krijgen en dat liet een glimlach op mijn gezicht komen.
Nu ik zo met Idda zat, was ik totaal haar vader vergeten, die kwam toen met een zwaard opgeven naar mij toe gerend. Nog net op het laatste moment merkte ik dat hij op mij af kwam en kon zijn uithaal nog tegen houden met mijn zwaard. Terwijl de zwaarden tegen elkaar aan ketste kwam er een grote bol licht vrij wat haar vader liet weg blazen en uiteindelijk liet verdwijnen in het licht met een oorverdovende schreeuw. Terwijl dit was gebeurd had ik niet door gekregen dat mijn oren puntig waren geworden. Meteen richtte ik mijn aandacht weer op Idda en boog mij over haar heen. "Idda, als je blieft." mompelde ik zachtjes. Haar borst ging nog op en neer dus ze was nog in leven gelukkig.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Het was net of was al het leven uit mij gezogen. Levenloos lag ik op de grond, maar hoorde duidelijk genoeg wat er om me heen gebeurde. Elk woord die Jay tegen me gezegd had, had ik gehoord. Toch lukte het me niet om mijn ogen te openen of mijn handen te bewegen. Pas toen Jay dichterbij me kwam en me had aangeraakt voelde ik wat energie terug komen. Weer hoorde ik zijn stem en probeerde weer mijn ogen te openen. Met veel moeite lukte het me en keek hem even aan tot ik weer weg viel. De duistere magie had me leeg gezogen. Het was net of had het al mijn kracht en magie meegenomen. "Jay." Bracht ik met moeite uit en hield mijn ogen nog gesloten, want het lukte me gewoon niet om ze weer te openen. Hoe zwak ik was toen ik nog bezeten was, was ik nu nog steeds. Langzaam kreeg ik het gevoel in mijn lichaam terug, maar was dat een helse pijn die zich verspreidde. Ik hoopte maar dat hij door had dat ik zowat vernield was door die duistere magie. Ik moest waarschijnlijk alles weer opbouwen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

De energie in haar was zo laag dat het nog een haar scheelde of ze het zou overleven of niet. Met nog mijn laatste kracht probeerde ik de pijn in haar weg te halen, maar omdat ik zowat al mijn kracht daarnet had gebruikt ging het met moeite. Opeens hoorde ik de stem van Idda mijn naam zeggen en opende mijn ogen meteen. "Ja ik ben er, blijf liggen." zei ik. Eigenlijk een domme zin, want ze kon toch niets. Mijn linker arm deed voornamelijk pijn door de klap die ik had tegen gehouden van haar vader, dat negeerde ik en bleef Idda energie toe sturen. Dan merkte ik het zwaard die in mijn riem hing, deze haalde ik er uit en keek er naar. Het bleef maar gloeien, en het leek te zeggen dat ik het bij Idda moest leggen, dat deed ik maar nadat ik haar op haar rug had gelegd met nog haar hoofd op mijn knieën. Het zwaard legde ik dan op Idda neer. Ik hoopte dat het goed kwam. Ondertussen sloot ik mijn ogen en haalde diep adem om de rust in mij terug te laten keren. Ergens in de verte hoorde ik Zyadron mijn naam schreeuwen. Oh ja dat was waar ook, Zyadron had ik voor een korte tijd afgesloten. Ik liet hem maar weer toe en schudde mijn hoofd. "Rustig als je blieft." zei ik terug, meteen stopte hij als hij mijn stem hoorde. "Jayden, waar ben je? Ik kan je niet vinden, ik zoek al de hele dag naar je." hoorde ik hem zeggen. Was ik dan al een volledige dag weg? Ach wat maakte dat uit. "Alles is goed Zyadron, maak je niet druk ik ben er straks weer." zei ik maar melde niet dat ik in Lord Odis kasteel was. Of meer, was van Lord Odis, nu was het weer leeg.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Levenloos bleef ik liggen, maar voelde hoe Jay mij op mijn rug had gelegd en mijn hoofd waarschijnlijk op zijn knieën. Mijn ogen kreeg ik nog steeds niet open, maar ik voelde dat Jay energie naar mij toe stroomde. Ik kom voelen dat die van hem ook niet zo sterk was en wilde niet dat hij het dan aan mij gaf. "Stop." Beval ik hem dan ook zo goed als ik kon. Het zwaard was blijkbaar daar voor al op mij gelegd. Langzaam voelde ik warme energie door me heen gaan en opende voorzichtig mijn ogen. Jay! Ik was zo blij hem te zien. Mijn handen probeerde ik te bewegen en tilde toen eentje op en legde die tegen zijn hals. Meteen stuurde ik helende energie naar hem door omdat dit me niet vermoeide. Dat was immers mijn "bijzondere" gave. Alleen kon ik dan niet mezelf helen. Mijn andere hand klemde ik om het zwaard en voelde toen een boost van energie door me heen gaan. "Jay." Zei ik nogmaals en begon te glimlachen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Zo was ik nog een tijdje bezig met Zyadron tot ik Idda weer hoorde. Het woordje stop kwam moeilijk er uit, maar dat was nog voor dat ik het zwaard op haar had gelegd. Meteen zag ik hoe de gloed van het zwaard om haar heen ging om haar weer energie te geven. Mijn ogen sloot ik weer omdat ze zo zwaar waren door de vermoeidheid. Voor een paar minuten gebeurde er verder niet maar dan voelde ik een hand in mijn hals waardoor ik meteen mijn ogen weer opende en naar Idda keek die naar mij keek met haar ogen. De warmte die ik miste in haar ogen was weer terug. Gelijk begon ik te glimlachen als zij ook glimlachte. "Idda, ik...." ik kon niet meer uitspreken wat ik wilde zeggen en legde maar mijn hand op haar hand die in mijn hals lag als ik energie terug voelde komen. "Ik ik ben blij dat je er weer bent." zei ik uiteindelijk en drukte mijn lippen kort op die van haar. Ik was zo blij dat ze er weer was.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Het was zo fijn om hem weer te zien en dat hij me kwam redden van eigenlijk mezelf. Wanneer ik zijn hand op de mijne voelde was het net of werd ik opnieuw verliefd op hem. Dat was helemaal wanneer ik zijn lippen tegen de mijne voelde en kuste zachtjes terug. "Het spijt me zo wat ik je heb aan gedaan." Zei ik zachtjes en probeerde hem zo goed mogelijk te herstellen. Ik voelde hoe ik hem had toegetakeld en voelde me daar schuldig om. "Het spijt me gewoon van alles." Een traan rolde over mijn wang. Mijn vader was dan misschien verslagen, maar het leger was nog steeds onderweg. Een fijn leger was het zeker niet met al die monsters. Steeds meer verdween ook de pijn uit mijn lichaam, maar bleef ik verder zwak. Zelfs het zwaard kon mij niet volledig herstellen, want eigenlijk normaal was voor mij. Alles binnen mijn eigen magie kon mij nooit volledig op de been brengen. Die magie moest toch echt van een andere persoon komen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Nog steeds herstelde ze mij en haalde hand uiteindelijk weg. "Het geeft niets, je kon er niets aan doen." zei nog even en keek haar nog steeds aan. "Het is goed zo." zei ik en glimlachte. Onze vingers verstrengelde ik en bleef nog een lange tijd zitten. Mijn lichaam trilde nog steeds, maar dat was niet erg, ik had nu genoeg energie om haar mee terug te nemen. "Idda, ssssh, het is al goed. Het is over, daar gaat het om." zei ik zachtjes en streelde haar gezicht met mijn andere hand. Het zwaard stopte dan met gloeien wat op Idda lag. Het had zijn werk gedaan waarschijnlijk, voor nu dan. Toch voelde ik nog dat ze niet goed herteld was maar dat kwam later wel, ik moest haar hier weg halen. Het zwaard pakte ik van Idda af en stopte die terug in mijn riem, rustig kwam ik overeind terwijl ik haar hoofd ondersteunde. Dan pakte ik haar zo vast dat ik haar optilde en, iets met moeite, omhoog kwam. Als ik stond keek ik Idda nog even aan en glimlachte. "We gaan." zei ik dan zachtjes waarna ik mij omdraaide en begon te lopen, terug naar de doorgang richting de Elfen stad. Deze zou ik nog weg moeten halen, maar ik was bang dat het leger er ook door heen was gegaan, of via een andere poort. "Idda, weet jij misschien of er nog een poort is, nog één zoals je mij liet zien?" vroeg ik. Misschien was het te veel voor haar, maar ik hoopte dat ze het wist. Ondertussen liep ik zo goed mogelijk stevig door. Maar toch had ik een vreemd gevoel dat we toch niet alleen waren.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Alles liet ik een beetje over me heen komen. Het idee dat Jay bij me was vond ik vrij wel genoeg. Nu voelde ik me tenminste veilig. Zelfs had ik dan zo wat mijn vader verslagen, maar het leger was nog altijd onderweg. Wanneer hij me optilde kroop ik zoveel mogelijk tegen hem aan. Zijn shirt pakte ik een beetje vast, gewoon zodat ik hem bij me had. "Dit is de enige, dit kostte hem al veel energie." Zei ik zachtjes. "Het leger gewoon op weg, maar gister al vertrokken." Het kostte me nog veel energie om te praten, maar het ging al wat beter dan in het begin. "Veel van hun zijn vreselijke monsters die alleen op dood en verderf uit zijn. Die zullen niet stoppen nu Lord Odis verslagen is." Dat was nog wel het ergste. Als ze het eenmaal in hun kop hadden, dan kon het er niet meer uit.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Terwijl ik met Idda liep, luisterde ik naar wat ze zei. Gelukkig was er maar één. "Zijn ze door de poort gegaan? Zo ja, dan ben ik ze niet tegen gekomen." Zei ik en keek naar Idda. Ze zag er nog steeds dood moe uit, wat logisch was. Zelf voelde ik mijn lichaam ook weer zeuren. Ik maakte contact met Zyadron en liet hem de doorgang zien zodat hij hierheen kon komen. Maar eerst moest hij het doorgeven aan Saphira, en Eragon dat er een leger aan kwam. Het was echt hopen dat ze niet via de poort waren gegaan, want dan was er een groot probleem.
Na nog een flink paar minuten lopen begon ik mijn benen te voelen. Hoe lang ik gelopen had wist ik niet maar het leek langer. Elke stap voelde alsof ik minuten per stap zette. Normaal was ik zo door het kasteel heen, maar aan de gang(en) leek geen einde aan te komen. Gelukkig waren we dicht in de buurt van de kamers en liep door naar mijn oude kamer. Daar eindelijk aan gekomen, trapte ik de deur open en legde haar op het bed neer. Het zou nog even duren voordat ze bij Eragon zouden zijn, als ze de poort niet hadden genomen. Ik sloot de deur, ging er tegen aan staan en al snel liet ik mij er langs glijden zodat ik op de deur kwam. In deze korte tijd was er al zoveel gebeurd. Idda was zeker voor een maand bij haar vader geweest voordat hij het leger had gestuurd. Waarschijnlijk wilde hij eerst Idda meer naar zijn wil krijgen. Met mijn hand ging ik door mijn haar heen en haalde diep adem. Legde dan mijn hoofd tegen de deur aan en keek naar het plafond. Het was een lange tijd geleden dat ik hier was geweest. Maar het kalmeerde mij altijd als ik hier naar boven keek. Even een half uurtje slapen zou mij goed doen.
Nog steeds had ik niet door dat ik puntige oren had gekregen.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
"Nee, dat kon Odis nooit aan." Zei ik zachtjes en sloot mijn ogen. Het duurde niet lang of ik was weer ingedompeld en werd pas weer wakker wanneer Jay de deur van zijn kamer open trapte. Wanneer hij me op het bed legde wilde ik meteen weer overeind komen, maar dat lukte niet. Ik vond het niks om me zo zwak te voelen en dan Jay ook nog zo te zien. Hij had pijn en dat wilde ik bij hem weg halen. Na een tijdje rolde ik dan ook op mijn buik en liet me van het bed glijden. Het kostte me wat moeite, maar ik zou naar hem toe. Voorzichtig kroop ik een beetje over de grond naar hem toe. Zijn blik was naar het plafon gericht en nieuwsgierig volgde ik zijn blik even. Zijn tekeningen bleven prachtig, dat kon ik niet ontkennen. Eenmaal bij hem kroop ik bij hem op schoot. "Meow." Zei ik zachtjes en zette een klein glimlachje op. Zonder nog wat te zeggen legde ik mijn hand op zijn borst neer, ongeveer ter hoogte van zijn hart en begon weer helende energie naar hem uit te stralen. Het was fijn dat ik die uit lucht energie kon halen, dus dat het mij geen moeite zou kosten zelfs nu ik zwak was. Met mijn andere hand ging ik langs zijn gezicht en zag toen dat hij puntige oren had. Ergens had ik een vermoeden dat hij het nog niet eens door had. "Wat ben je toch een schattig elfje."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

"Gelukkig, anders had Eragon een groot probleem." zei ik nog voordat we mijn kamer binnen gingen.
Voor een korte tijd staarde ik naar het plafon, niet merkend dat Idda in beweging kwam en niet veel later op mijn schoot kroop. Toch voelde ik iets, maar was te vermoeid om mijn hoofd recht te houden. Ik zat voor nu wel even goed. Als Idda dan goed zat, meow zei en haar hand op mijn borst had gelegd, voelde ik wel dat ze weer bezig was, meteen haalde ik even diep adem. Mijn armen sloeg ik uiteindelijk toch om haar heen zodat ze niet weg kon vallen. Idda hoefde dit niet te doen, maar ik kon haar toch niet tegen houden. Nu was het meer of ze zelf niet nog vermoeider raakte. Nog even staarde ik naar het plafon tot ik niet veel later haar hand op mijn gezicht voelde, kort sloot ik mijn ogen maar toen ze zei dat ik een schattig elfje was keek ik haar meteen aan. Wat bedoelde ze daarmee? "Eh?" zei ik, maar omdat ik eigenlijk iets wat te snel handelde, voelde ik mij ligt in mijn hoofd worden en hielt al snel mijn hand op mijn hoofd, sloot mijn ogen even maar opende deze al snel weer als ik nu merkte dat mijn oor puntig was. Gelijk legde ik ook mijn andere hand er over heen en trok een wenkbrauw op. "Wat, hoe, wanneer?!" mompelde ik, meteen vlogen er veel vragen en dingen door mijn hoofd heen waardoor ik hoofdpijn van kreeg. "Agh." mompelde ik en hielt mijn hoofd nog steeds vast.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Even moest ik lachen toen hij niet door had, waar ik het over had. "Rustig, rustig." Zei ik zachtjes wanneer hij half in paniek raakte toen hij zijn oren voelde. "Elfenzwaard." En wees naar zijn zwaard. Mijn andere hand hield ik nog altijd op zijn borst, waar ik energie naar hem over bracht. Op een of andere manier begon ik me er zelf ook beter door te voelen. Mijn spieren voelde al weer wat beter aan, al wist ik dat ik nog niet goed op mijn benen zou kunnen blijven staan. Voorzichtig kroop ik nog iets meer tegen hem aan en liet mijn hoofd tegen zijn borst rusten.

Sorry mini stukje

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld