Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Ze zag er sexy uit als ze hem op die manier aankeek. Zelfverzekerd, uitdagend. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze het opmerkte. Hij kon er niet zo veel aan doen, het was niet alsof hij zijn gedachten kon beïnvloeden. Hij dacht wat hij dacht.
'Weet je ondertussen nog niet dat ik je eigenlijk altijd sexy vind?' vroeg hij geamuseerd. Ze zei zelf dat zijn aura eigenlijk standaard donker roze was. Ze was gewoon heel erg sexy. Hij prutste wat aan haar haren. Lily had een heel erg sexy lichaam, maar haar persoonlijkheid was ook erg sexy. Het was een combinatie van beiden, hij was er dol op. Zelden ontmoette hij iemand die hem niet verveelde.
'Misschien dat ik minder kom als jij straks weer gaat werken,' gaf hij toe. Het was niet de fijnste plek om te zijn, maar hij kon het niet weerstaan. Elke keer dat hij niet wilde gaan, kon hij het niet weerstaan om toch te gaan. Lily trok hem naar het project toe.
'Ik vind het niet erg als je naar mij kijkt.' Ze konden zich prima vermaken achterin, geen probleem. Ze hoefde helemaal niet naar voren te kijken. Er was geen probleem. Hij keek echter wel een beetje zielig naar haar toen ze zei dat hij geen kusjes meer zou krijgen. Hij vond haar kusjes leuk.
Hij bromde toen ze plagerig op haar onderlip beet nadat ze hem vertelde dat ze hem niet onderschatte. Sexy. Alweer. Ze zou nog eens zijn ondergang worden als ze er elke keer zo sexy uit zou zien. Dan kon hij zich nooit meer ergens anders op concentreren.
'Je weet dat dat niet waar is.' Hij was haar niet beu. Ze was niet als anderen. Hij was haar niet zat na één keer, of na drie keer. Hij vond het fijn om bij haar te zijn. Een zucht gleed over zijn lippen en hij schudde zijn hoofd.
'Ik hoef niet langs te komen.' Het was niet alsof hij niets anders te doen had. Hij kon zijn moeder eerder bezoeken en uitgaan. Misschien zou Nathan wel meegaan, over het algemeen was dat wel komisch. Nathan deed raar als hij high was, maar het was komisch om te zien.
'Aantrekkelijke vreemdeling,' herhaalde hij, waarna hij zijn hoofd schudde. Eigenlijk was dat wat hij standaard was. Voor iedereen, voor Lily ook.
'Ik zie je morgen weer, goed?' Hij drukte een kus tegen haar voorhoofd en haalde een hand door zijn haren, waarna hij even om zich heen keek en van haar wegliep. Het was niet alsof hij diep gekwetst was, maar hij wilde zichzelf verdere woorden besparen.

Account verwijderd

schreef:
Ts 2 weken later.

Lily trok haar benen slapeloos tegen haar lichaam en woelde wat. Verdomme, dat was nu al een hele tijd zo. Sinds 2 weken geleden. Maar dat gaf ze zelf niet toe. Ze was gewoon bang dat er iets was gebeurd met hem. Ze had geen woord meer gehoord van Aaron na wat er was gebeurd in de lift. Lily trok haar kussen wat beter en gaapte. Het was enorm laat. En ze kon maar onmogelijk in slaap raken. Ze miste Aaron. Echt verschrikkelijk. En ze wist wel dat hij haar beu was. Hij was gewoon verdwenen. Zonder enige uitleg. Hij haatte haar. Het draaide allemaal om de seks. Lily verborg haar ogen in haar hoofdkussen terwijl de tranen over haar wangen liepen. Ze kon er niet aan doen. Tuurlijk had ze gehoopt dat het goed ging lopen. Maar dat had het niet gedaan. En ze had vreemd genoeg geen spijt van wat ze waren begonnen. Ze had een geweldige tijd gehad met hem, zelf met enkele rjzies. Het was het waard geweest. Of dar vond zij toch. Hij blijkbaar niet. Ze baalde er gewoon van dat hij niets had gezegd. Ze wreef door haar rode ogen. Haar ogen kwamen altijd rood als ze huilde. Net zoals die van haar moeder. Wel, gelukkig had ze niet het blooseffect geerfd. Niet dat Aaron haar nog zou kunnen zien blozen. Ze vond het fijn om met Aaron om te gaan. Ze hield ervan...van hem. En hij niet van haar, dat was wel duidelijk. En toch had ze het gevoel dat hij wat om haar gaf. Ook al was hij weg. Ze was gewoon zo achterlijk. Ze gaf om de verkeerde mensen. De mensen die het geen zak kon schelen wat er met hazr gebeurde. Lily snifte zachtjes en wreef nogmaals in haar ogen. Ze zuchtte kort toen Mikey bezorgd miauwde en naar haar toeliep. "Ik ben..." Ze kon het woord okey niet eens meer over haar lippen krijgen. Ze zei het zo vaak. En eigenlijl was ze het verre van. Ze was niet okey. Ze haatte het om zich te voelen zoals ze nu deed. Ze wist nog hoe ze de eerste dag gewoon had gedacht dat Aaron ziek was toen hij niet op kwam dagen op het project. Maar na vier dagen begon het toch tot haar door te dringen. Hij was weggegaan. En ze wist niet waar hij was. Waar hij woonde. Lily beet op haar onderlip en trok de dekens wat beter op terwijl ze haar ogen opnieuw sloot, in de hoop om weer te kunnen slapen. Lang diurde het echter niet. Ze schoot recht toen ze het raam hoorde en staarde naar de zwarte schim die binnenkwam. Oh fuck. Ze sloop uit haar bed en trippelde muisstil naar de hoek van haar kamer, waar ze de honkbalknuppel in beide handen nam en zich schrapzette. Gebeurde dit nu echt? Wel, ze was er klaar voor. Ze hield de knuppel over haar schouder.

Account verwijderd

schreef:
'Ik wil er nog een,' zei hij, terwijl hij gebaarde naar het glas voor hem. Hij wist niet de hoeveelste het al was, maar hij zat zeker al over de vijf. Misschien al tien. Hij gooide het glas achterover en bromde toen hij het voelde branden in zijn keel. Het was niet erg, inmiddels was hij het al gewend.
'Waarom rook je er niet gewoon eentje mee, Aaron? Die alcohol kost je veel meer geld,' lachte Nathan. Hij keek even naar Nathan, maar schudde vervolgens zijn hoofd. Opnieuw gebaarde hij naar zijn glas, waarna het glas voor de zoveelste keer gevuld werd. Hij haalde een hand door zijn haren toen hij de kamer om hem heen zag draaien. Hij miste haar. Heel erg. Zijn lichaam leek pijn te doen als hij aan haar dacht. Hij wilde zo graag naar haar toe, maar hij kon het niet doen. Hij gaf om haar, hij wilde niet om haar geven. Hij was gewoon een aantrekkelijke vreemdeling, zoals altijd.
'Jezus, ga gewoon naar haar toe. Ik vermaak me wel.' Nathan gebaarde naar de vrouwen die langs hen op liepen. Het was niet Nathan die hem in het café hield. Hij zou gaan zonder hem, dat was geen probleem.
'Ik duw je naar buiten als het moet,' gromde Nathan. Geïrriteerd duwde hij het glas van hem weg, waarna hij overeind kwam en hij Nathan een boze blik toewierp. Hij zuchtte echter toen hij Nathan twee keer zag. Hij wreef door zijn ogen en strompelde achteruit, waarna hij het café verliet.
Buiten ging het beter. Hij kon nog wel redelijk lopen. Een soort van. In elk geval was hij niet zo dronken dat hij zich de weg niet meer kon herinneren. Hoewel hij af en toe wel wat gedesoriënteerd om zich heen keek.
Het had hem twee keer zo lang gekost als normaal, maar uiteindelijk was hij toch bij haar appartement aangekomen. Met een hoop gepruts en moeite duwde hij het raam open, waarna hij naar binnen klom en om zich heen keek. Het was donker, was ze niet thuis? Zou hij hier wachten? Hij kreunde even en stommelde door haar appartement, tot hij bijna tegen iemand aan liep en een honkbalknuppel zag vliegen. Hij dook opzij, waarna hij bromde toen hij op de grond terecht kwam.
'Godverdomme Lily, je hoeft me niet in elkaar te slaan met een honkbalknuppel,' riep hij uit. Hij duwde zichzelf overeind en fronste even toen hij zijn beeld een beetje vervaagde. Misschien had hij dat laatste glas niet moeten nemen. Hij kreunde.
'Ik kom helemaal hierheen omdat ik het niet meer uithoudt zonder je en daarvoor verdien ik geen klappen,' klaagde hij. Hij schudde zijn hoofd. Hij gaf om haar, hij wilde zo graag bij haar zijn. Hij leunde met zijn hoofd tegen de muur.
'Ik mis je, Lils. Ik wil geen aantrekkelijke vreemdeling zijn,' mompelde hij.

Account verwijderd

schreef:
Haar adem stokte toen ze de schim op zich af zag komen en ze durfde bijna niet te ademen. Wat nou als ze de deur kon bereiken? Nee, zou ze niet halen. De sleutels lagen op de keukentafel en dan zou ze twee keer moeten lopen, geen kans. Ze klemde de honbalknuppel beter in haar handen terwijl ze op haar onderlip beet om geen geluid te maken. De voetstappen kwamen steeds dichterbij en Lily voelde haar hart bijna uit haar lichaam springen. Ze was doodsbang. Toen ze de gestalte zowat voor haar zag opdoemen zwaaide ze zo hard ze kon de honkbalknuppel naar voren. De persoon dook echter vlug weg en kwam op de grond terecht met een klap. Ze kreeg een kleine schok door haar lichaam toen ze het gebrom herkende, waarna ze met haar ene hand de muur aftaste naar de lichtknop. Ze kneep verblind door het licht haar ogen wat dicht totdat het wat wendde. Ze trok subtiel haar lange shirt wat meer over haar slipje en kromp ineen toen hij begon te roepen. Ze staarde wat verbaasd naar hem. Aaron? Wat? Ze kon niets uitbrengen en deinsde wat achteruit, toch nog steeds de knuppel uit schrik vastgeklemd in haar handen, tot het bijna pijn deed. "Je liet me schrikken" Vermoeid haalde ze een hand over haar gezicht en keek hem aan. Ze was te moe om veel te zeggen. De slaap had haar gesloopt. Fysiek en mentaal. "De afgelopen twee weken en drie dagen heb je het anders wel uitgehouden" mompelde ze zacht. Ze keek hem niet aan en hoorde hoe hij tegen de muur leunde. Ze prutste aan de honkbalknuppel en beet op haar onderlip. Ze geloofde niet dat hij het niet uithield zonder haar. Anders was hij haar al vroeger komen opzoeken. Ze bedwong haar tranen en schudde van streek haar hoofd. "Je zou hier niet moeten zijn" zei ze zacht. Ze prutstte aan de rand van haar shirt. "Ik mis jou ook" Aarzelend keek ze hem aan. "Je bent geen aantrekkelijke vreemdeling voor mij" protesteerde ze. "Maar hoe kan ik in godsnaam meer over je vertellen als je zoveel niet vertelt?" Zei ze met een zuchtje. "Ik bedoelde het niet zo..." zei ze aarzelend. Ze liet haar vermoeid zakken op de grond en leunde tegen de muur aan. "Maakt niets uit, je gaat toch zo weer weg, je geeft geen zak om me"

Account verwijderd

schreef:
Het was nog steeds fijn om dronken te zijn. Het verdoofde, haalde de scherpe randjes van de pijn. Hij kon nergens anders meer aan denken als hij dronk, maar in elk geval stak de pijn niet meer zo. Het was in elk geval beter dan helemaal niet drinken. Ondanks dat hij geen hoofdpijn had als hij niet dronk.
'Verdomme, Lily. Leg die knuppel weg, ik ben niet hier om je pijn te doen of zo,' gromde hij. Met die knuppel kon ze hem echter behoorlijk wat pijn doen. Het zou niet lang duren voor zijn gaven bij zouden springen en binnen no time zou haar gave de zijne zijn. Dat wilden ze niet.
Hij kreunde toen ze zei dat hij het de afgelopen twee weken en drie dagen ook had uitgehouden. Ja, dat had hij. Hij wist alleen niet dat het zo lang geweest was. Hij dronk elke nacht en sliep de hele dag, waarna hij met een kater wakker werd en vervolgens weer ging drinken. Er was voor hem geen betere manier. Hij keek naar haar en wreef in zijn ogen, maar het wilde niet echt helpen. Zijn beeld was niet helemaal helder meer.
'Dat weet ik,' mompelde hij. Hij hoorde hier niet te zijn, niet bij haar. Hij deed haar meer kwaad dan goed, dat wist hij heus wel. Zelfs als hij gedronken had, wist hij dat het zo was. Ze verdiende meer en beter dan hij. Hij zou haar gewoon los moeten laten.
'Je hoefde hen helemaal niet te vertellen wie ik was of wat ik deed. Van alle dingen die je kon zeggen, koos je ervoor om voor een aantrekkelijke vreemdeling te gaan, alsof dat alles was. Iedereen die ik ook maar een beetje vertrouw weet van het daten, maar voor jou was het maar gewoon een aantrekkelijk vreemdeling,' gromde hij gefrustreerd. Zelfs de vrouwen die hij sprak in de kroeg, vertelde hij over Lily. Zodra ze met hem kwamen praten, vertelde hij dat hij aan het daten was, dat hij het niet kon maken om met een ander te gaan. En wat had Lily gezegd? Aantrekkelijke vreemdeling. Net als ieder ander waar hij het bed mee deelde.
'Ik geef wel om je. Verdomme, ik geef heel veel om je. En dat wil ik helemaal niet, want uiteindelijk ben ik toch alleen maar iemand die leuk is voor even, maar daarna niet meer. Ik ben dol op je, Lily. Ik geef je alles wat ik kan geven. Ik wil niet om iemand geven die me straks toch weer achterlaat.' Gefrustreerd legde hij zijn handen in zijn nek. Hoe kon ze nu niet begrijpen dat hij niet om haar gaf? Hij had alles gedaan wat in zijn macht lag om haar duidelijk te maken dat dat niet zo was. Alleen maar om erachter te komen dat hij niet zo veel voorstelde voor haar.

Account verwijderd

schreef:
Lily kromp nogmaals ineen toen ze hoorde wat hij zei. Ze kon er niet aan doen. Ze was enorm van streek en slaperig, geen goede combinatie. Ze liet voorzichtig de honkbalknuppel los, waardoor haar vingers eindelijk weer konden ontspannen. Het ding viel op de grond en ze beet op haar onderlip. Ze wist niet wat te doen nu hij hier was. Ze had niet verwacht dat hij terug zou komen. Ze voelde zich ongemakkelijk hoe ze er nu bijstond, met haar rode ogen en slaperig as fuck. Ook al merkte hij dat waarschijnlijk niet, zijn aura had een licht regenboogeffect, en dat had een aura alleen maar als de persoon dronken was of high. Ze had zoiets al gedacht. Aaron zou niet naar haar toe komen als hij niet dronken was. Dan zou hij dat al eerder hebben gedaan. Ze bestudeerde hem verdrietig toen hij in zijn ogen wreef. Hij had duidelijk te veel gedronken. Hij wist het. "Waarom zou je terugkomen als je me al twee weken niet hebt opgezocht?" voegde ze er stil aan toe. Ze trok haar shirt wat omlaag toen het omhoogkroop. "Als je zo graag van me af wilt, dan moet je niet constant terugkomen" Ze bleef ver van hem weg. Aaron moest het gewoon zeggen als hij niets meer met haar te maken wou hebben. Ze keek hem aan bij zijn volgende woorden. Hij was gekwetst. Aaron was gekwetst. Door haar. Haar onderlip trilde. Zou ze het hem zeggen? "Fine, ik heb tegen je gelogen" Ze keek hem aan en haalde haar schouders op. Ze had tegen hem gelogen, en ja ze voelde haar er klote over. Maar ze had het gedaan omdat ze dacht dat het beter was. "Ik kan je niet vertellen wat ik tegen mijn familie hebt gezegd" voegde ze eraan toe. Ze zag zijn aura veranderen. "Nee, niet zo, ik heb niets slechts over je gezegd, juist omgekeerd" Ze had hem nooit een aantrekkelijke vreemdeling genoemd. "Ik heb precies gezegd wat ik van je vond, hoeveel ik om je geef" Ze voelde een traan rollen over haar wang maar streek hem vlug weg. Ze had verteld hoe erg ze verliefd was op hem, hoe graag ze hem zag glimlachen, en dat hij de enige was die haar kon doen glimlachen als ze zich eenzaam voelde. Ze had verteld hoe ze het haatte als ze ruzie maakten, maar het altijd weer goed kwam. Ze wisten al de rest ook, ze wisten al haar gevoelens voor hem. "Sorry dat ik loog, maar telkens dat ik zeg hoeveel ik precies om je geef,hoe geweldig ik je vind, eindigen we in een discussie" Haar stem brak en ze wendde haar blik af. "Ik wou gewoon geen discussie" herhaalde ze. Ze beet hard op haar onderlip bij wat hij zei en voelde haar hart harder kloppen. Ze zou in tranen uitbarsten als hij nog iets zei. "Ik..." Ze kon het hem niet zeggen, maar ze moest het wel. Fuck it, ze moest het erop wagen. Ofwel verloor ze hem, ofwel reageerde hij er goed op. Maar tegen morgen was hij het toch alweer vergeten. "Ik houd van je"

Account verwijderd

schreef:
Gelukkig liet ze de knuppel vallen. Letterlijk vallen, ze deed niet eens de moeite om het neer te leggen. Hij zuchtte, hij was moe, dronken en hij voelde zich eenzaam en ongelukkig. Waarom leek hij zich altijd eenzamer te voelen als Lily en hij ergens een discussie over hadden? Gefrustreerd tikte hij met zijn hoofd tegen de muur.
'Ik wist niet dat het twee weken waren,' mompelde hij. Zijn besef voor tijd was volledig verdwenen. Hij dronk de hele nacht en sliep de hele dag. De enorme kater waar hij bijna dagelijks mee te maken had, maakte het moeilijk voor hem om helder na te kunnen denken op de momenten waarop hij niet gedronken had. Hij wist gewoon niet dat hij twee weken weggebleven was. Een paar dagen, ja, maar niet meer dan twee weken.
'Waarom zou ik terugkomen als ik van je af wil?' Het was niet logisch. Waarom zou hij dat in hemelsnaam doen? Als hij van haar af wilde, zou hij wel wegblijven. Zoals hij altijd bleef. Lily was de enige naar wie hij keer op keer terugkeerde, zonder tegenzin.
Hij keek naar haar en fronste toen hij zag dat haar onderlip trilde en haar ogen rood waren. Had ze gehuild? Voordat hij hier gekomen was of nadat hij hier gekomen was? Hij kreunde, hij had er helemaal niet op gelet. Haar woorden zorgde er echter voor dat hij er opnieuw weer niet op lette. Hij staarde naar haar toen ze hem vertelde dat ze gelogen had. Ze had hen helemaal niet over hem verteld, of wel? Een zucht gleed over zijn lippen en kort sloot hij zijn ogen.
Natuurlijk gebruikte ze zijn aura om te antwoorden. Hij dwong zichzelf zijn ogen weer te openen, waarna hij nadacht over de woorden die volgden. Ze had hen gezegd wat ze van hem vond, hoeveel ze om hem gaf. Hij wist zelf niet eens wat ze van hem dacht of hoeveel ze om hem gaf. Haar woorden duizelden hem en hij ging ook op de grond zitten, met zijn rug tegen de muur.
'Ik had liever een discussie gehad.' Niet alleen had ze ervoor gezorgd dat hij zich nog eenzamer had gevoeld dan voorheen, maar ook had hij zich waardeloos gevoeld. Hij had zo hard zijn best gedaan om haar te laten zien dat hij wel om haar gaf, maar uiteindelijk had het helemaal niets uitgemaakt. Hij was toch gewoon een aantrekkelijke vreemdeling. Maar ze had gelogen. Ze had niet gezegd dat hij dat was, ze had hen veel meer verteld dan dat. Hij kreunde.
'Je houdt..' Hij keek naar haar, verward, verbaasd. Ze hield van hem. Ze zei dat ze van hem hield. Hij schudde zijn hoofd en keek voor zich uit, maar al heel snel keek hij weer naar haar. Ze hield van hem.
'Ik wil het nu niet zeggen, Lils. Je zou denken dat ik het zeg omdat ik dronken ben. Ik wil het zeggen als ik nuchter ben, als je weet dat ik het meen.' Hij wist dat hij van haar hield. Hij adoreerde haar, maar hij kon het nu niet zeggen. Nu zou ze hem niet serieus nemen. Hij sloeg echter wel zijn armen om haar heen en trok haar zachtjes naar hem toe.
'Het spijt me dat ik twee weken weg was. Ik wist niet dat het zo lang was. Ik wil gewoon niet alleen achterblijven, Lils. Ik ben voor iedereen altijd een aantrekkelijke vreemdeling. Ik kan dat niet zijn voor iemand waar ik om geef,' mompelde hij. Hij zuchtte. Hij wilde niet dat Lily hem achter zou laten omdat ze haar pleziertje wel gehad had.

Account verwijderd

schreef:
"17 dagen" knikte Lily bij wat hij mompelde. In tegenstelling tot hem, telde ze de dagen dat hij er niet was. "En ik dacht dat er alleen maar dagen bij zouden komen" gaf ze toe. Ze had niet verwacht dat hij haar zou komen bezoeken. Helemaal niet. Ze had stiekem al de hoop opgegeven. En het had pijn gedaan. Want ze wist niet waarom hij was weggegaan. Maar n dus wel. Waar was hij geweest? Ze vroeg het niet. Het waren zijn zaken. "Ik weet het niet..." gaf ze zacht toe. Hij keerde altijd terug, dat had ze in het begin gehoopt, maar na een paar dagen had ze die hoop wel opgegeven. Maar nu was hij uiteindelijk toch teruggekomen. En dat had ze verre van veerwacht. Hij verwarde haar. Hij vertrok altijd, maar keerde ook steeds terug. Ze wist niet wat ze ervan moest denken. Ze wend de haar blik af toen hij naar haar keek en fronste. Ze wou niet dat hij het zag. Ze schaamde zich al. Ze keek hem aan toen hij zijn ogen sloot, waardoor hij niet zag dat ze hem bestudeerde. Ze hoorde zijn gezucht en beet op haar onderlip. Lily volgde zijn bewegingen toen ook hij ging zitten met zijn rug tegen de muur. Ze keek hem aan en beet op haar onderlip. "Ik ook..." gaf ze aarzelend toe. Maar ze had het niet gekund. "Het spijt me" gaf ze toe met een zucht. "Ik heb je gekwetst" ze beet op haar onderlip. "Ik heb je nooit willen kwetsen" kreunde ze. Ze wreef door haar ogen. Hij verdiende beter dan haar. Ze was een lafaard. Haar wangen kleurden rood bij zijn woorden en ze keek hem aan toen hij naar haar keek met een verwarde blik. Ze haalde haar schouders op. "Het is zo" zei ze zonder twijfel. Ze knite bij zijn woorden. "Okey" zei ze kortaf. Ze wou het er niet over hebben. Ze beet op haar onderlip. Ze wou niet weten wat hij wel of niet voor haar voelde, bang dat het haar hart zou breken. Ze liet zich echter al snel naar hem toe trekken en leunde muisstil met haar hoofd op hem. Ze huiverde zacht door zijn warmte. Ze raakte het telkens zo snel gewoon om alleen te zijn. Ze knikte. "Het was mijn fout, ik ben hier de klootzak" zei ze zacht. "Ik verpest het steeds" Ze schudde haar hoofd. "Dat is er dus mis met mij" Een schor lachje ontsnapte van tussen haar lippen. "Het lukt me steeds om alles te verpesten"

Account verwijderd

schreef:
Zeventien dagen. Het had gevoeld als een dag of vijf. Zes, hoogstens. Het waren er zeventien geweest. Zijn moeder had hij in al die tijd maar één keer opgezocht, normaal gesproken kwam hij elke drie dagen wel langs om haar te checken. Nu had hij dat niet gedaan.
'Ik had niet door dat het zo lang was. Het was niet mijn bedoeling om zo lang weg te blijven.' Hij wist dat het haar kwetste als hij wegbleef zonder iets te zeggen. Ze had het hem al eens gezegd. De eerste keer dat hij weggebleven was, was ze kwaad op hem geweest. Ze was kwaad en gekwetst geweest. Nu had hij het gewoon opnieuw gedaan. Niet met de bedoeling haar te kwetsen, maar met de bedoeling om zich af sluiten voor haar. Als hij gewoon een aantrekkelijke vreemdeling was, wilde hij niet om haar geven. Dan zou ze weggaan en zou hij achterblijven. Hij wilde er niets om geven als ze weg zou gaan. Het had niet geholpen. Hij miste haar elke avond harder, het was bijna ondragelijk. Lily deed zijn eenzaamheid verdwijnen, hij had haar nodig om gelukkig te worden.
Hij knikte slechts toen ze hem zei dat ze hem nooit had willen kwetsen. In het begin was hij weggelopen om zichzelf van verdere woorden te besparen, maar haar woorden waren aan hem gaan knagen. Op een gegeven moment kon hij aan niets anders meer denken, besefte hij dat hij een fout had gemaakt door om haar te gaan geven. Hij sloot zijn ogen opnieuw en zuchtte.
'Ik ben dol op je, Lily. Ik wil niet dat je daaraan twijfelt.' Niet bij haar zijn was vreselijk. Hij wilde het helemaal niet. Hij streelde zacht over haar haren en sloot zijn ogen terwijl ze met haar hoofd tegen zijn lichaam leunde. Hij had zich waarschijnlijk nog nooit zo moe gevoeld.
Hij zuchtte toen ze zei dat het haar fout was. Dat was het niet. Hij had het zich niet zo aan moeten trekken en hij had haar gewoon moeten zeggen dat haar woorden niet goed voor hem waren. Hij schudde zijn hoofd, ze had het helemaal niet zo bedoeld.
'Je hebt het niet verpest, Lils. Ik wil nog steeds wanhopig graag bij je zijn.' Zijn verlangen om bij haar te zijn, was sterker dan elk verlangen dat hij ooit gehad had. Zijn verlangen naar drank en het verdoofde gevoel was nog niet half zo sterk als zijn verlangen om bij haar te zijn.
'Ik wil dat je de mijne bent. Officieel,' mompelde hij.

Account verwijderd

schreef:
Ze schudde haar hoofd. "Die dagen zijn voorbij, het is te laat om er iets aan te doen" zei ze zacht. "Je bent tenminste niet gewond" mompelde ze. Ze was doodongerust geweest. "Dit is toch geen droom he?" vroeg ze voor de zekerheid. Het kon wel zo zijn,aangezien ze zo vermoeid was. Ze had al een hele tijd niet meer goed geslapen. En het was enorm verrassend dat hij terug was gekomen. Was het wel echt? Oh god, wat was er mis met haar? Straks werd ze wakker en was hij er niet meer. En ze wist dat het waarschijnlijk wel nog eens zou gebeuren. Ook al kwetste het haar. Ze beet op haar onderlip en sloeg haar armen om haar knieën heen. Ze keek hem aan toen hij alleen maar knikte. Ze wist niet wat ze had moeten doen op het moment dat hij vroeg wat ze haar familie had verteld. Ze had echt oprecht gedacht dat het beter was als ze het niet zei. Nu had ze het nog steeds niet helemaal verteld, maar ze wist dat het wel okey was zo. Ze beet op haar onderlip en bestudeerde zijn gezicht. Ze had er zoveel spij tvan. Lily hield haar hoofd schuin en schudde haar hoofd. "Ik wil niet dat je weggaat" Haar stem trilde kort. "En ik weet dat je later weer eens gaat weggaan" gaf ze toe. Ze probeerde er niet aan te denken, maar... Het deed pijn. Ze sloeg haar armen zelf voorzichtig om hem heen, waarna ze de stof van zijn shirt zacht vastnam. Het kalmeerde haar, zeker nu ze op de rand stond om weer in huilen uit te barsten. Ze keek hem aan en glimlachte heel erg klein toen ze hoorde wat hij zei. "Ik ook bij jou" zei ze. Ze wou bij niemand zo graag zijn als bij hem. Ze schudde haar hoofd bij zijn gemompel. "Dat wil je niet, je hebt te veel gedronken en morgen heb je spijt van wat je zegt" zei ze met een frons. Ze rilde kort. Het was koud als ze niet in bed lag. De vloer was koud.

Account verwijderd

schreef:
'Het spijt me.' Als hij door had gehad dat het zo lang was geweest, was hij wel eerder naar haar toe gegaan. Het was niet opzettelijk geweest. De eerste dag was opzettelijk geweest, maar alle andere dagen niet meer. Hij wist gewoon niet meer wat hij met zichzelf aanmoest. Hij werd er wanhopig van.
'Nee, dat is het niet.' Als het een droom geweest was, was het vast een stuk mooier geweest dan het nu was. Hij wist niet hoe het zou eindigen. Hij wist niet of ze hem zou vergeven dat hij opnieuw weggegaan was en hij wist ook niet of ze hem nog wel toe zou laten. Vanaf het begin was duidelijk geweest dat hij veel meer problemen had dan al haar exen, maar hij wist niet of ze nu nog wel zo zeker wist dat ze dat erbij zou nemen. Ooit had ze gezegd dat ze het erbij zou nemen, dat het haar niets kon schelen, dat ze gewoon bij hem wilde zijn, maar nu was hij niet zo zeker meer.
Hij verborg zijn gezicht in haar haren toen ze hem vertelde dat hij het weer zou doen. Waarschijnlijk had ze gelijk. Waarschijnlijk zou hij er nog eens vandoor gaan en zou hij haar weer alleen laten. Hij kon het niet ontkennen. Misschien zou het niet gebeuren, maar hij kon haar er ook niet van verzekeren dat het nooit meer ging gebeuren.
'Ik kan je niet beloven dat ik het nooit meer doe, maar ik doe mijn best, Lils. Ik wil graag goed voor je zijn.' Het was het enige waar hij altijd zeker over was. Hij wilde goed voor haar zijn. Hij wilde zijn wat ze nodig had.
'Geef het niet op, alsjeblieft. Ik wil niet meer eenzaam en ongelukkig zijn.' Hij schudde zijn hoofd. Het leven was beter als hij bij haar was. Hij voelde geluk als hij bij haar was. Dat had hij nooit eerder gevoeld. Hij streelde haar haren en schudde zijn hoofd. Hij had haar nodig in zijn leven.
'Misschien heb ik morgen spijt van wat ik zeg, maar niet omdat ik tegen je gelogen heb. Ik wil heel graag dat je de mijne bent, Lily. Ik wil ook heel graag de jouwe zijn. Er is helemaal niets wat ik liever wil dan dat.' Hij wilde het graag, maar nu zag hij de consequenties er niet van. Morgen wel weer. Hij zou het nog steeds willen, maar hij wilde haar ook beschermen. Hij streelde haar armen en zuchtte toen ze rilde. Ze had het koud, ze kon niet blijven zitten in het dunne shirtje.
'Ga maar naar bed. Ik kan morgen terugkomen, als je dat wil en ik zal wel wegblijven als je dat niet wil.' Hij zou bij Nathan slapen, maar hij had eigenlijk geen idee hoe hij bij Nathan zou komen. Hij was doodmoe en alles deed pijn. Eigenlijk wilde hij bij Lily blijven, maar hij verwachtte niet dat zij nog zou willen dat hij bleef. Zij had hem gekwetst, maar hij haar ook.

Account verwijderd

schreef:
"Mij ook" Ze glimlachte even verdrietig. Het was haar schuld dat hij weg was gegaan. Ze beet op haar onderlip en keek hem aan toen hij zei dat het geen droom was, waarna ze met haar duim zijn wang streelde. Hij was er echt. Hah. Ze bestudeerde zijn gezicht. Ze wist niet wat ze moest voelen. Ze was bang dat hij weer meteen zou vertrekken, gelukkig dat hij er was, en gekwetst omdat hij weg was geweest. En daarbovenop voelde ze zich ongelofelijk schuldig. Ze was gewoon van slag door het hele gebeuren. "Als het een droom was geweest, zou je ook hebben gezegd dat het geen droom was" zei ze zachtjes. Ze kroop wat dichter tegen hem aan toen hij zijn gezicht verborg in haar haren. Ze had gelijk, en hij ontkende het niet. Ze knikte bij zijn woorden. "Dat weet ik" mompelde ze. "Je bent goed voor me" voegde ze eraan toe. Maar ze voelde zich zo ontzettend alleen, zelfs nu hij er was. Er was gewoon iets mis met haar. "Ik wil zo graag dat het allemaal goed loopt tussen ons" gaf ze tioe. Ze wou niets liever dan dat. Ze schudde haar hoofd. "Ik geef niet op" protesteerde ze. "Maar het is gewoon moeilijk soms" voegde ze eraan toe. "Maar ik ben het probleem, niet jij" Ze was ervan overtuigd dat ze iets verkeerds deed, haar hele leven al. Het kon niet anders. ZE verloor haar vrienden, haar relaties, best wel veel. Ze genoot ervan hoe hij haar haren streelde en keek hem aan met een bestuderende blik. "Ik wil het heel erg graag officieel maken, maar misschien moeten we daar eens over praten als jij niet te veel op hebt en ik wat wakkerder ben" gaf ze toe. Ze haalde slaperig een hand door zijn haren en keek hem aan toen hij zuchtte. Haar hoofd schoot bijna paniekerig weer recht toen ze hoorde wat hij zei. "Nee, niet doen" smeekte ze. "Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft" Ze voelde de tranen in haar ogen springen. "Ik wil dat je blijft" zei ze zacht. "Straks ben je er niet meer..."

Account verwijderd

schreef:
Hij vond het fijn als ze dat deed. Zijn wang strelen terwijl ze naar hem keek. Het was een lief gebaar, ze had geen hekel aan hem. Hij had ook niet verwacht dat ze dat zou hebben, maar hij had wel gedacht dat ze kwaad op hem zou zijn. Eigenlijk leek ze ook wel een beetje boos, maar ze leek zo veel andere dingen te voelen op hetzelfde moment. Hij wist niet of het door de alcohol kwam, of omdat ze echt gemixte signalen gaf.
'Als het echt een droom was geweest, was het vast allemaal een stuk mooier geweest dan het nu is,' merkte hij op. Dromen hoorden mooi te zijn. Als het een droom was geweest, hadden ze elkaar direct vergeven en was alles weer goed geweest. Dit was geen mooie droom..
'Dat weet ik.' Ze wilde graag dat het allemaal goed ging tussen hen. Ze wilde dat hij gewoon een relatie met haar aan kon gaan en dat ze elkaar alles konden bieden. In werkelijkheid was het niet zo makkelijk. Ze waren het over een hoop dingen niet eens en ze hadden het gevoel dat ze elkaar niet alles konden bieden.
'Niet doen, Lily,' bromde hij. Zij was het probleem niet. Ze waren allebei het probleem. Ze moesten leren praten, maar hij was niet goed in praten. Hij liep dingen liever uit de weg dan dat hij hardop uit zou spreken wat hij dacht en voelde. Als hij dronk was hij er echter wat te open over. Morgen zou hij zich waarschijnlijk behoorlijk stom voelen over wat hij nu allemaal gezegd had.
'Oké,' mompelde hij. Een andere keer. Als hij niet dronken was en hij haar niet in het midden van de nacht wekte. Hij knikte. Zo lang ze maar wist dat hij het graag wilde. Hij sloot zijn ogen, maar hij duwde ze alweer open toen hij een lichte paniek in haar stem hoorde.
'Geen paniek.' Hij hoorde dat hij een beetje verbaasd klonk. Hij duwde zichzelf overeind en trok haar zachtjes met zich mee. Normaal gesproken ging het gemakkelijker en sneller, maar normaal gesproken kwam hij ook niet in de buurt van Lily als hij dronken was. Hij trok haar zachtjes mee naar bed en duwde de voeten van zijn schoenen. Hij had geen zin om zijn shirt of broek uit te trekken, want de kamer draaide een beetje en eigenlijk wilde hij gewoon liggen. Hij duwde de deken opzij en ging zitten, waarna hij ging liggen en zijn armen naar Lily uitstak.
'Ga nu maar slapen,' mompelde hij.

Account verwijderd

schreef:
Ze hield haar hoofd schuin en dacht na, waarna ze haar hoofd even schudde. "De dromen die ik me kan herinneren zijn nooit zo mooi" gaf ze toe. Ze droomde niet vaak de mooiste dromen. "En je bent terug, dus dat is wel mooi" merkte ze op. Dat maakte haar wel vrolijk, soort van. "Waarom zou ik mooie dromen hebben?" vroeg ze zich luidop af. "Prinsen op witte paarden, niet mijn ding" voegde ze er zacht aan toe. Ze glimlachte kleintjes. Dus dit was ook geen slechte droom nee. Ze knikte even en keek hem aan. Ze was blij met wat ze hadden, ze was blij geweest met wat ze hadden. Maar Aaron deed haar twijfelen, en dat wou ze niet. Ze liet hem haar niet beïnvloeden. Hij had geen vertrouwen erin, maar zij wel. Zij geloofde dat hij haar alles kon bieden wat ze nodig had. "Waarom niet?" mompelde ze toen hij bromde dat ze dat niet mocht doen. Ze leunde met haar hoofd op zijn schouder en beet op haar onderlip. "I mean..." zuchtte ze. Ze had het gevoel alosf ze niets juist kon doen. Ze gaapte opnieuw en keek hem aan, waarna ze met zijn aura speelde tussen haar vingers. "Hoeveel heb je op?" vroeg ze vermoeid. Nu hij er was, wou ze niet meer slapen. Ze wou genieten van de tijd dat hij ook werkelijk bij haar was, maar ze was ook wel heel erg vermoeid. In feite probeerde ze de slaap gewoon te rekken. Ze knikte toen hij instemde. Ze zouden het er later wel oveer hebben, ze waren allebei niet zo heel erg helder nee. Ze keek hem aan toen hij geen paniek zei en haar geruststelde. Ze was bang dat hij wegging. Ze hield haar mond weer en liet zich rechttrekken door hem waarna ze op haar nog steeds warme plek ging liggen in het bed. Ze kroop bij hem en gaapte kort waarna ze haar hoofd op het hoofdkussen legde en zowat onmiddellijk in slaap viel.

Account verwijderd

schreef:
Tijdsprong.

Toen hij wakker werd, bonkte zijn hoofd flink. Eigenlijk had hij ook niet anders verwacht. Hoeveel had hij gisteren gedronken? Te veel in elk geval. Het aantal kon hij zich niet meer herinneren. Hij kreunde en wreef met zijn hand door zijn ogen, waarna hij zich omdraaide en het kussen over zijn hoofd trok. Hij wilde nog helemaal niet wakker zijn, kon hij de kater er niet gewoon uit slapen? Hij stak zijn armen uit naar het warme lichaam dat naast hem lag en voor een poosje genoot hij van haar warmte tegen zijn lichaam. Hij hield het echter niet zo lang vol. Hij duwde het kussen weer van zijn hoofd en keek naar haar. Hij had misschien een enorme kater, maar hij kon zich wel herinneren hoe hij hier terecht gekomen was, in haar bed. Zo veel had hij dus nog net niet gedronken. Hij kon zich herinneren dat ze ruzie hadden gemaakt. Dat Lily bang was dat hij weer wegging, dat ze om hem gaf, dat ze wilde dat hij bij haar bleef, dat ze had gezegd dat ze van hem hield.. Hij kon zich ook nog herinneren dat hij had gezegd dat hij dol op haar was en dat hij wilde dat ze officieel de zijne zou zijn. Dat hij had gezegd dat hij haar nodig had, dat hij ook bij haar wilde zijn. Alles kwam er zo veel makkelijker uit als hij dronken was.
Hij bestudeerde haar gezicht. Zelfs als ze sliep, zag ze er vermoeid uit. Hij wist zeker dat ze er niet zo uitgezien had de vorige keer dat hij bij haar geweest was. Een zucht gleed over zijn lippen. Was het zijn schuld dat zij er zo vermoeid uit zag? Waarschijnlijk.
Zijn blik gleed verder, over haar lippen, haar en neus. Bij haar neus bleef zijn blik echter hangen. Een frons verscheen op zijn gezicht. Sproetjes. Hij had haar gezicht al diverse malen bekeken, maar die sproetjes waren er zeker nooit geweest. Hij had sproetjes altijd al leuk gevonden, ze waren erg schattig, maar voor zo ver hij wist, had Lily ze nooit gehad. Voorzichtig verplaatste hij zijn arm, waarna hij met zijn vingers zachtjes over de sproetjes streelde. Alsof hij verwachtte dat ze op magische wijze zouden verdwijnen, keek hij opnieuw, maar ze waren er nog steeds. Een glimlach speelde rond zijn lippen. Lily was mooi. Hij streelde zachtjes over de sproetjes en bekeek haar gezicht. Hij voelde zich rustig, ondanks het gebonk in zijn hoofd. Hij baalde ervan dat hij zijn camera niet bij had, hij had graag een foto van haar willen maken op dit moment. Het ding maakte geen geweldige foto's, maar toch was hij er dol op. Hij zag perfectie in imperfectie.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld