schreef:
Gabriella
De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Niet enkel door de pijn in mijn buik maar ook door de stress. Ik sta op en kleed me op. 'Ik ga vertrekken lieverd', zeg ik tegen Jackson die me gehoord heeft maar nog half slaapt. Zodra ik in de gang kom zie ik Mason al staan. 'Je moet dit niet doen, je gaat er zoveel spijt van krijgen', zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Hier is het adres van de kliniek, als ik voor vanavond niet terug ben dan is er iets met mijn broer gebeurd, je weet maar nooit. Maar zwijg tegen Jackson', zeg ik serieus en trek mijn jas aan waarna ik het huis verlaat, op weg naar de kliniek waar het zal gebeuren. Wanneer ik er ben neem ik plaats in de wachtzaal. Ik was nog een beetje te vroeg. De stress en emoties tierde door mijn lichaam heen maar ik was zeker, dit is het beste.
Gabriella
De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Niet enkel door de pijn in mijn buik maar ook door de stress. Ik sta op en kleed me op. 'Ik ga vertrekken lieverd', zeg ik tegen Jackson die me gehoord heeft maar nog half slaapt. Zodra ik in de gang kom zie ik Mason al staan. 'Je moet dit niet doen, je gaat er zoveel spijt van krijgen', zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Hier is het adres van de kliniek, als ik voor vanavond niet terug ben dan is er iets met mijn broer gebeurd, je weet maar nooit. Maar zwijg tegen Jackson', zeg ik serieus en trek mijn jas aan waarna ik het huis verlaat, op weg naar de kliniek waar het zal gebeuren. Wanneer ik er ben neem ik plaats in de wachtzaal. Ik was nog een beetje te vroeg. De stress en emoties tierde door mijn lichaam heen maar ik was zeker, dit is het beste.