Rye schreef:
Josie was inmiddels weer uit het ziekenhuis - eindelijk - maar of ze zich beter voelde was een tweede. Lichamelijk misschien wel, maar haar hoofd was één en al rotzooi. Wat ze nog kon vertrouwen en wat niet, was een raadsel. Misschien was dit de straf voor hoe ze met jongens om ging voordat ze Damien had ontmoet, maar goed... zelfs dat was even vreemd voor haar. Want het voelde heel lang geleden, terwijl haar laatste herinneren veel te recent waren om daarbij aan te sluiten. Inderdaad, alsof er een gat was dat ze was vergeten...