"Ja, dat weet ik. maar heb je nog contact met hem?Niet dat ik er iets tegen heb, maar het doet me.." ik maak mijn zin niet af en blijf Ariana aankijken.
Het moment dat Robin mij aan keek voelde ik me schuldig worden. Ik voelde tranen naar boven komen. Ik maakte van mijn hand een vuist en kneep er hard in om mijn tranen weg te houden. ''Wat doet het je?'' vroeg ik terwijl ik met een strak gezicht naar me uit staarden. Ik voelde mijn telefoon weer trillen maar ik negeerde het.
"Niets. Sorry." Ik knuffel Ariana: "Ik wil, dat we het samen goed hebben. Jij toch ook? lees je bericht nou maar." Ik zet een stap naar achter en kijk mee met Ariana, die haar telefoon nu pakt. Ik hoop, dat het niet van Nina is.
Ik voelde me eerder beledigd dan schuldig. Ik moet het wel allemaal maar accepteren met die Fleur? Weet ik veel wat daar allemaal mee gebeurt was. ''Oke.'' zeg ik schuw. Later bedenk ik me, misschien was dat iets te gemeen. Ik zucht en kijk Robin aan. ''Maak je maar geen zorgen, ik ben 100% van jou. Weet je nog, ik zal voor je vechten?'' Ik keek hem met een diepe blik aan. Nadat hij een knikje gaf pakte ik mijn telefoon. Weer Justin. Er stond:
''Ik mis je namelijk echt heel erg en denk elke dag aan jou, aan ons.''
Mijn hart begon ineens op hol te slaan. Misschien was het toch niet zo slim om te kijken op mijn telefoon waar Robin bij was.
Het is niets bijzonders: "Ariana, dit is normaal, dat hij zoiets schrijft. Want, zulke berichten, schreef ik ook naar mijn ex." Ik kijk naar Ariana, niet boos, ofzo. Normaal.
Snel zeg ik: "Voordat, wij iets hadden. Toen ik niemand meer had. Zij had het uitgemaakt, voor mijn vriend en toen miste ik haar echt. Maar eigenlijk, ik heb allang niet meer met haar gepraat of gezien."
Ik ging weg, naar buiten en ging daar in de auto zitten. Ik startte de auto en zette de muziek op z'n hardst. Ik had zin, om deel te nemen, aan een race. Of een ongeluk te veroorzaken. Ik reed weg met de maximale snelheid. Ik reed naar ergens en nergens.
Zonder wat te zeggen liep Robin weg. Ik stond er versteld van, ik had gewoon gelijk. Toen ik eindelijk thuis was stond er iemand voor mijn deur. Ik werd bang. Wie moest er nou zo laat nog bij mijn huis zijn? Voorzichtig en langzaam liep ik naar mijn huis. Het gedaante draait zich om en roept: ''Hee Ariana!'' Ik herkende de stem gelijk uit duizenden, het was Justin. ''Wat doe jij hier nou? Ik dacht dat je pas veel later zou komen?'' Ik was verbaasd, alsof hij wist dat het niet lekker liep met Robin in mij. Plots gaf hij mij een knuffel. ''Ik wilde gewoon mijn meisje verrassen.'' zei hij vol overtuiging. Ik liet hem los en keek hem strak aan. ''Je weet dat ik een vriendje heb?'' Robin moest is weten wat ik nu op dit moment aan het doen was voor hem terwijl hij misschien nu wel vreemd loopt te gaan. De gedachte maakte me naar en ik begon te huilen. Justin deed zijn armen open en sloot mij dicht tegen hem aan. ''Het komt goed.'' zei hij. ''Het ligt allemaal zo gecompliceerd.'' zei ik snikkend. ''Laten we naar binnen gaan en even wat drinken en vertel me dan wat je dwars zit.'' Ik stemde in en deed de deur open. Justin was altijd wel iemand die echt veel om me gaf en altijd naar mij luisterde als ik met wat zat.
Steeds sneller ging ik. Ik merkte helemaal niets meer en reed gewoon door. Ik hoopte, op minstens een bericht van Ariana. Die kwam niet, dus besloot ik er zelf een te schrijven: "Vergeet me."
Ik stop bij een winkel en koop daar een fles vodka. Dan stap ik weer in en maak tijdens het rijden de fles open en drink hem voor de helft leeg. Weer bouw ik de snelheid op naar 200 km per uur.
Ik loop half snikkend binnen met Justin. Mijn telefoon viel tijdens het lopen op de deurmat maar ik liep door. Ik deed mijn jas uit en liep naar de woonkamer. Ik ging zitten op de bank en Justin kwam naast mij zitten. ''Dus wat is er?'' vroeg Justin. ''Het ligt allemaal zo gecompliceerd tussen Robin en mij. Ik hoorde van mijn vriendin Nina, die ken jij ook nog wel, dat hij waarschijnlijk vreemd gaat met Fleur. Een of andere ''verleden'' chick. Ik geloofde hem op zijn woord totdat ik een sms'je zag met de tekst 'we reden het wel.' Ik was laaiend en liep toen weg. Het ging niet lang goed of toen kwam het gezeik over jou. Toen kon hij begrijpen dat jij zoiets had ge'smst want hij had dat ook gedaan. Ik werd zo boos dat ik weg liep en nu zit ik hier als een gek te huilen om iemand die toch tegen mij liegt.'' Ik keek met mijn hoofd naar beneden. Justin kwam met zijn hand bij mijn kin en deed hem omhoog. Hij draaide mijn gezicht naar zijn gezicht en hij veegde mijn tranen weg. ''Laat hem lekker gaan, lieverd. Je verdient zoveel beter.'' Ik begon te lachen door mijn tranen heen. En toen, uit het niets begon Justin mij te zoenen. Ik voelde me betoverd en kreeg het gevoel van vroeger terug. Hield ik toch nog van Justin?
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.