ORPG met Shiri - Forum - Virtual Popstar

ORPG met Shiri

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
Duke keek terug. Het viel hen nu pas op dat haar ogen twee verschillende kleuren hadden. Hij aarzelde. "Het... Gebeurt één of twee keer..." Hij durfde het ineens bijna niet te zeggen. "Per maand... De afgelopen paar maand."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn schrok wel een beetje van het antwoord, maar kon zich beheersen. Ergens had ze het verwacht, alleen had ze gehoopt dat het wel meeviel. Dat deed het niet. Opeens bedacht ze zich dat hij vast ook ergens naar op weg was. 'Oh ik ben je echt aan het ophouden volgens mij,' zei ze. 'Kom je nu te laat of..?'

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
Duke schrok op en keek op zijn horloge. "Fuck." Zei hij onder zijn adem. "Ja, sorry. Ik moet inderdaad..." Hij zuchtte diep. Hij mocht niet rennen, dus te laat was hij toch al. "Nogmaals bedankt, voor gisteravond en nu." Hij haalde een hand door zijn achterovergekamde haar. Daarna stopte hij zijn handen in zijn zakken en liep hij weg; wat sneller dan normaal.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn keek hem nog na, zichzelf afvragend of ze hem nog moest terugroepen. Uiteindelijk had ze nog een soort van gedag weten te zeggen, niet wetende of Duke dat überhaupt gehoord had. Het zat haar gewoon niet lekker. Zoiets als gisteravond gebeurde vaker en hij leefde daar mee? Waarom deed hij niets om zichzelf te verdedigen? Waarom deed hij geen vechtsport of iets zoals aikido, zodat hij in ieder geval iets kon tegen die mensen? Als hij gewoon genoeg afleiding kon creëren, dan kan hij vluchten... ver weg van al die klootzakken die hem klein probeerde te maken. Lynn zuchtte lichtjes. De weg naar de dojo leek nu een stuk langer, puur omdat ze aan hem bleef denken. Of beter gezegd: ze bleef denken aan hoe ze hem kon helpen.

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
Gelukkig was Duke niet iemand die lang ergens mee bleef zitten. Hij maakte zich op het moment net iets drukker met of hij wel of niet op tijd zou zijn. Natuurlijk gebeurde waar hij al bang voor was; hij was te laat. Zijn hartklachten zouden voor ieder ander een perfecte smoes zijn, maar hij weigerde te liegen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn ging die dag verder met haar training en oefende vooral weer haar roundhousekick. Gelukkig was de sensei van de dojo er, die haar maar al te graag wilde helpen. Na een paar uur trok ze het alleen niet meer en stopte ze voor die dag. Uiteindelijk stond ze rond 12.30u weer buiten de dojo, gedoucht en al, weer terug op weg naar huis.

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
Duke's laatste dubbeluur viel uit, waar hij ontzettend blij om was. Hij kon gewoon op tijd naar huis. Terwijl het nog licht was buiten. De foundation had geweldig geholpen en het was niemand opgevallen dat hij nog wel eens een blauwe plek kon hebben. Niet zo'n grote dat het verdacht was in elk geval. Hij stond nog maar net buiten de poorten van de universiteit, toen hij een arm om zijn schouder voelde. "Goedenmiddag. Is je vriendinnetje er niet?" Duke keek opzij, recht in het gezicht van de man van de avond ervoor. Natuurlijk. Duke was er niet meer toen de politie arriveerde. Er viel niks te bewijzen. De man begon te lopen. Duke had geen andere keus dan met hem mee te lopen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn liep op een aardig tempo door naar huis, ongeacht de pijn die ze in haar lichaamsdelen voelde. Ze moest nog meer doen vandaag. Eenmaal thuis dumpte ze haar tas, deed ze nog een beetje make-up op - want ja, niet iedereen hoefde die enorme wallen die geweldig leuk combineerden bij Dukes blauwe plek te zien - en liep daarna de deur weer uit met haar schoudertas. Ze moest de stad in om nieuwe schoenen te halen, de gympen die ze nu droeg vielen namelijk bijna uit elkaar.

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
"Luister even," Vervolge de man. "Ik weet niet wie dat was gisteravond, maar flik me nog een keer zo'n stunt en het is nog maar de vraag of je 'papa' je nog in stuk weer krijgt." Duke slikte en keek rond. Hoe had niemand door wat er gebeurde. "Ze heedt je gezicht mooi opgeknapt." De man keek bestudeerde zijn gezicht. "Je trots zal toch wel een beetje gekrenkt zijn, of niet?" Duke probeerde niet te veel naar hem te luisteren. Hij had geen idee waar ze waren en zag nergens bekenden.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Tijdens de reis naar de stad begon Lynn weer aan Duke te denken. Ze was nieuwsgierig naar hem geworden, maar ze bleef erbij dat dit haar "bezorgde" instinct was dat tegen haar sprak. Hoe kon het ook anders, het ging hier om een persoon dat meerdere malen in elkaar wordt geslagen vanwege zijn familie. Daarnaast...
Lynn werd uit haar gedachten gehaald toen ze opmerkte dat ze bijna uit de trein moest. Ze stond op van haar plek en liep alvast naar de deuren, zodat ze zo snel weg kon. Nieuwe schoenen kopen, ergens keek ze hier toch wel naar uit.

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
Voor de buitenwereld moest het eruit zien alsof ze twee goede vrienden waren. Misschien. "Dus luister, dit hoeft niet te gaan zoals gisteravond. Ik wil gewoon even praten, Cheyne." De man spande zijn arm kort aan. Alsof Duke kon vergeten dat hij verschrikkelijk dichtbij was. "Als je zo graag wil praten moet je bij mijn vader zijn ben ik bang." De man schudde gemeen lachend zijn hoofd. "Dat is jammer, ik hoorde dat jij zo'n goede spreker was." Hij grinnikte vals. "Ik heb gewoon wat vragen en dan vertrek ik weer. Dat is; tenzij je lastig bent." Duke slikte en knikte kort. Hij wist dat hij iets doen moest, maar de man was zeker 15cm langer dan hij. Hi haatte het dat hij het toe moest geven; hij was bang.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Eenmaal van het perron af en het station uit, liep Lynn de stad in. Juist ja, waar zat de schoenenwinkel ook al weer? Het was alweer een tijdje geleden dat ze in de stad was geweest. Lynn besloot uiteindelijk maar wat rond te lopen totdat ze de winkel zou vinden, ze had toch genoeg tijd op het moment. De winkel zouden nog lang niet gaan sluiten en ze zou maximaal een half uurtje nodig hebben om gympen uit te kiezen die ze leuk zou vinden. Met die instelling begon Lynn een beetje door de stedelijke straten te strompelen. Ze vond de stad altijd wel mooi, het had iets authentieks. Iets dat deze stad anders maakte van andere steden. Elke stad had dit, moest ze bekennen, maar toch was deze haar favoriet.

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
"Ik wil gewoon weten hoe ik jouw vader het best kan bereiken..." Hij keek Duke schuin aan. "En ik dacht dat jij misschien het antwoord wel wist." Duke schudde kort zijn hoofd en keek de man recht aan. "Aan mij heb je niks." De man greep Duke hardhandig bij zijn arm. Zijn adem stonk naar alcohol. "Wat zei je?" Duke slikte. "Aan mij heb je niks." Herhaalde hij zichzelf. De man was dronken. Mer wat hulp van onstanders moest Duke hem aankunnen. Hij had de gedachte net afgemaakt toen hij een flinke klap kreeg. Hij keek de man even verbaasd aan. Toen begon zijn oog flink te steken. De enkele mensen die langsliepen negeerden hem. Het beetje hoop dat Duke had verdween als sneeuw voor de zon.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn liep op een gegeven moment een wat rustiger gedeelte van de stad in. Hier zou zeker geen schoenenwinkel zitten, maar ze vond dit deel van de stad gewoon heel mooi. Er zaten hier nog wel leuke winkeltjes gelukkig, wat oudere ook. Van die echte lokale bedrijfjes. Lynn wilde net een winkel inlopen toen ze een dronken man zag. Hij wankelde een beetje. Afkeurend schudde ze haar hoofd. Ze wilde nog een poging doen om de winkel binnen te stappen, maar bevroor. Wacht... was dat...?

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
"Ik zeg het je, aan mij heb je niks. Hij besteed nog geen seconde aan me. Het kan hen echt niks schelen wat er met me gebeurd." Duke presenteerde het allemaal als feiten. Dat ware het immers. Feiten en niets meer. Het deed hen niks. De man schudde lachen zijn hoofd. "Geloof ik niks van." Hij deed een poging Duke te opnieuw te slaan, maar deze ontweek zonder al te veel moeite de klap. "We zullen zien hoeveel hij om je geeft als ik hem je lichaam stuk voor stuk toestuur." Ergens wist Duke dst het loze bedreigingen waren. Woorden zonder daden. De man kon amper op eigen benen staan. Hij hoorde mensen fluisteren, maar niemand deed iets. "Zie je dat, hij bloed?" Zei iemand zacht. De realisatie kwam pas een paar seconden later. Hij bloedde. Hij voelde voorzichtig aan rond zijn oog. Rond zijn wenkbrauw en vlak onder zijn oog voelde het nat. Hij durfde niet naar zijn vingers te kijken. Duke trok bleek weg en werd licht in zijn hoofd. Hij bloedde... Hij bloedde.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld