Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orpg met Wishbone

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Naar de uitleg luisterde ik - zoals gewoonlijk - maar half. Daarom schrok ik ook aardig op toen ik ineens mijn "naam" hoorde. Meteen ging mijn humeur van slecht, naar dodelijk. Ik moest echt een keer mijn naam veranderen. Gewoon "Jenn" als officiële naam en de rest laten vallen. Voor een moment had ik de vrouw aangekeken. Pas een paar seconden later realiseerde ik me dat ik naar voren moest komen. Ik zuchtte diep, stond op en sjokte naar het midden van de zaal. Dus... wat was de opdracht?

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
Ik keek toe hoe Jenn met tegenzin opstond. Haar blik was dodelijk geweest toen de naam 'Jennifer' werd genoemd, maar ze moest er maar mee leven. Ik snapte niet zo zeer wat er erg aan was. Jennifer was een normale naam. Er werd nog een meisje naar voren geroepen, zodat Jenn tegenover haar stond. De rest stond aan de zijkant samen met de docente. De blik op Jenn's gezicht was verward. Had ze weer niet geluisterd? Ik kreeg een gek voorgevoel. Één die me niet aanstond, maar ik negeerde het.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het meisje voor me was minstens een kop groter en leek heel zelfverzekerd. Fijn, krijg ik net zo'n type voor me. Ik zuchtte diep, nog steeds geen flauw idee wat er gebeurde, totdat ik ineens haar in een flits op me af zag komen. Wacht, wat? Deed ze me nou aanvallen? Net op het nippertje ontweek ik haar, maar op een één of ander manier was zij sneller en vloerde mij. Nog voor ik eindelijk met mijn rug op de grond lag, voelde ik een enorme pijnscheut in mijn enkel. Eenmaal op de grond, nu met een nog erger humeur dan net, grijnsde ik. 'Gaan we het zo spelen, hm?' De pijn in mijn enkel negerend, stond ik op. Ik zou haar krijgen.

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
Iedereen keek alsof ze een belangrijke voetbalwedstrijd volgden. Ook ik kreeg mijn ogen er niet vanaf. Eerst leek het alsof ze bijna opgaf en begon ik te twijfelen aan mezelf en haar gave, maar daarna sprong ze overeind en leek ze feller dan ooit. Nog erger dan ik meegemaakt had, maar dat was haar kracht. Dat gaf haar power. Ik hield mijn adem in terwijl ik toekeek.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ze kwam weer op me af, maar dit keer leken mijn ogen gewend te zijn aan haar snelheid. Eerst ontweek ik haar, waarna ik haar een enorme stomp in haar zij verkocht. Dit gevolgd door een trap achter haar knie, waardoor zij nu eens op de grond mocht gaan liggen. Daarna zocht ik haar zwakke plekken op, de plekken waar de zenuwen zaten. Toen ze eenmaal niet meer reageerde, trapte ik het laatste dat ze nog overeind zat naar beneden. Een grijns kon ik niet onderdrukken. 'Ligt lekker hè, die vloer?' zei ik sarcastisch. Ik stapte voorzichtig naar haar toe, helemaal in trance, en zette mijn voet keihard op haar buik neer. 'Genieten, niet?'

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
Ik ademde sneller. Het gevoel wat ik had was plotseling enorm toegenomen. Ze ging te ver. Ze ging veel te ver. Had ze het niet begrepen? Natuurlijk niet. Ze luisterde nooit. Ik had naar mijn gevoel moeten luister. Ik had het niet moeten negeren. Ik stond op. "Jenn!" riep ik, maar ze hoorde me niet. Ze stond met haar voet op de buik van het andere meisje. Haar blik was dreigender dan ooit te voren. Ik liep haar kant op en riep weer. "Jenn!"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
De omgeving om mij heen leek er niet meer toe te doen. Het enige wat ik nu zag, was het gezicht van dat rotkind wat mij zojuist had gevloerd. Ik knielde naast haar neer en greep haar bij de kraag. Ze leek het amper nog mee te maken, alsof ze elk moment buiten westen kon raken. Ik gaf haar een klap in haar gezicht. 'Nu wel wakker blijven, ik ga je namelijk een belangrijke les leren,' zei ik met een gemene grijns op mijn gezicht. Ik stond op, haar met me mee trekkend zodat zij een beetje zou hangen. 'Een heel belangrijke les.'

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
Waarom deed niemand iets? Er werd iemand in elkaar geslagen. Dit ging echt te ver. "Jenn!" riep ik opnieuw en liep nu sneller haar kant op. Ik rende zelfs. "Stop! Stop, je gaat te ver!" Mijn stem sloeg haast over. Ze luisterde maar niet. Ze trok het andere meisje mee alsof ze een einde aan haar leven wou maken. Zelfs de docente stond geschokt aan de zijkant. Niemand ondernam actie, dus ik moest het doen. Ik sprong letterlijk ertussen. "Laat haar los!"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ineens leek ik uit mijn trance gehaald te worden en liet ik het meisje los. Zij viel meteen op de grond. Ik keek er even naar. Dat had ik...? Ik beet zacht op mijn lip, probeerde me zo mijn mogelijk te laten kennen. Ik keek Luca heel even aan, waarna ik weg liep. Ik wilde dit lokaal uit, dat in ieder geval. Iedereen liet ik perplex achter, maar veel verder dan buiten het lokaal kwam ik niet. Mijn enkel zeurde als een gek. Het deed pijn, maar waarschijnlijk was dit nog niets in vergelijking tot wat dat meisje zou gaan voelen zodra ze weer enigszins bij zinnen was.

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
Ik ademde geschokt diep in en uit en keek Jenn na. Ik bekommerde me meteen over het andere meisje. Ze was haar bewustzijn verloren. Het had nooit zo ver mogen komen. "Haal de schoolarts", zei ik terwijl ik mijn handschoenen uittrok en in mijn zakken stak. Ik kwam overeind en slikte. Ik moest Jenn tegenhouden. Ze moest weten wat ze gedaan had, maar het was een risico. Als ze nog woedend was, kon ik wel eens problemen krijgen, maar haar laten gaan was sowieso geen optie. Ik liep daarom het lokaal uit, de richting op waar Jenn heen was gegaan. Niet ver van het lokaal zag ik haar gelukkig, maar ik voelde me niet echt opgelucht. Ik voelde me boos. "Hoe kon je dat doen?" snauwde ik meteen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Toen ik Luca op me af zag komen, probeerde ik zo normaal mogelijk te gaan staan. Natuurlijk zou hij meteen met een preek beginnen. Dat had ik verwacht. Hoe kon ik dat doen? Geen flauw idee. Het overkwam me gewoon. Het stapelde zich op en uiteindelijk barstte het uit. Daarnaast, zij vloerde mij? Natuurlijk had ik niet zo ver mogen gaan... maar toch. Ik had geen zin om een discussie te voeren die ik waarschijnlijk zou verliezen. Ik glimlachte scheef en keek Luca strak aan. 'Ik zei toch dat jullie me hier niet zouden willen hebben?' vroeg ik sarcastisch. 'Wie is nu degene die beter moet luisteren, hm?'

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
Ik keek haar gefrustreerd aan. "Je hebt net een onschuldig meisje verwond! En niet zo'n klein beetje ook. Dat is niet normaal en daar kom je niet zomaar onderuit! Had je überhaupt de bedoeling wel begrepen? Natuurlijk niet. Je luisterde natuurlijk niet! En daarmee breng je jezelf en anderen in gevaar." Ik beet hard op mijn lip. Ik voelde me echt boos, maar vooral gefrustreerd. Wat moest ik wel niet doen, om haar het te laten beseffen. Ik ademde snel in en uit en gaf haar een zwakke duw. Het was genoeg om haar omver te krijgen. Ik had helemaal niet door dat ze een zere enkel had, maar nu viel het op. "Sorry, ik wist niet..." Mijn woede was alweer weggezakt. Ik kon niet lang boos blijven. "Laat me je overeind helpen", hakkelde ik.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Mijn gezicht vertrok even toen ik op mijn enkel moest steunen, meer dan ik had willen doen. Toch sloeg ik de hulp weg. 'Het maakt niet uit,' zei ik ijzig kil. 'En ik heb je hulp niet nodig. Ik wil je hulp ook helemaal niet.' voegde ik eraan toe. Eerst duwde hij me omver en daarna wilde hij me ineens weer helpen? Echt, hij wist gewoon niet wat hij wilde. Ik zuchtte diep en "liep" langs hem. 'Ik pak m'n spullen wel, ik hoor hier niet.' mompelde ik. Een probleemkind dat al twee à drie keer in problemen was gekomen in twee dagen, zo'n persoon wilden ze niet.

Anoniem
Queen of Queens

Wishbone schreef:
"Het spijt me, ik wist niet dat je last van je enkel had." Ik beet op mijn lip. "Ik meen het." Ik voelde me plots een soort van schuldig. Ik liep haar achterna. "Nee, je kan niet weg. Zie je niet dat dit precies is wat ik bedoelde? Je hebt het niet in de hand. Als je weggaat, krijg je het nooit in de hand. Dan overkomt je dit vaker. Dan overkomt anderen dit vaker." Ik greep naar haar hand, maar vergat even dat ik mijn handschoenen niet aan had. Haar hand aanraken voelde alsof mijn hand verbrandde. Alsof er kokend water overheen werd gegooid. Mijn haar kleurde wit, terwijl ik haar woede door mijn eigen lichaam voelde gieren. Ik liet sissend haar hand los. Mijn haar werd meteen weer zwart, de brandende pijn verdween evenals het kwade gevoel. Ik deinsde achteruit en haalde mijn handschoenen uit mijn zak die ik razendsnel aantrok. Ik kwam langzaam weer op adem. Ik voelde zoveel kwaad en woede in haar. Ik durfde haar niet aan te kijken.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik rolde met mijn ogen. 'Dat ik mijn woede niet kan beheersen heeft daar niets mee te maken!' snauwde ik. Nog voordat ik zijn hand weg kon slaan, had hij de zijne alweer teruggetrokken. Er gebeurde iets vreemds met hem. Iets heel aparts. Iets wat mij niet echt bepaald op min gemak stelde. Wat het ook was, iets in hem keurde mij behoorlijk af. 'Het lijkt me niet verstandig als ik hier blijf.' zei ik uiteindelijk, de hele situatie van hem negerend.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld