Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Demish

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het ene shotje was na het andere gekomen. Op een gegeven moment waren ze gestopt met drinken op een verhaal en was het over gegaan naar gewoon drinken als ze er zin in hadden gehad. Hoeveel Shae precies op had, wist ze zelf niet meer. Wel wist ze dat ze een hoop op had, net zoals Aaron. Ze hadden beide behoorlijk wat op, maar toch had Aaron er op gestaan dat hij mee was gelopen naar haar huis. De tocht terug was vooral heel lacherig geweest, maar het had vooral heel erg lang geduurd voordat Shae haar eigen buurt had herkend. Normaal gesproken had ze er nooit zo lang over gedaan.
‘Wat is er met mevrouw Rost?’ vroeg Shae verward, aangezien Aaron zijn opmerking uit het niets was gekomen. Ze waren enkel bezig geweest met hun weg naar haar huis. Soms was er een giechel uit gekomen, of wat gelach omdat ze per ongeluk tegen elkaar aan waren gebotst tijdens het lopen, maar veel meer verhalen waren er niet verteld. Daarom snapte Shae ook niet waarom Aaron zo plotseling was begonnen over de vrouw die hen Engels had gegeven in het laatste jaar dat ze samen op school hadden gezeten.
‘Wacht…’ Shae wist dat ze veel alcohol op had, waardoor het luisteren en verwerken van informatie wat lastiger ging dan normaal. Toch had ze het idee dat ze Aaron goed had gehoord. Hij had gezegd dat mevrouw Rost, dé mevrouw Rost, niet zo stijf in bed was geweest als dat ze voor de klas was geweest. Dat betekende dat hij seks had gehad met haar, een docent. Misschien was ze dan wel niet zijn docent geweest, als het na hun schooltijd was gebeurd, maar toch kon Shae alleen maar denken dat Aaron met een vrouwelijke docent naar bed was gegaan. ‘Jij… Jij en mevrouw Rost?’ vroeg ze, om er zeker van te zijn dat ze het goed had begrepen.
Ondertussen waren ze aangekomen bij het huis van Shae. De lichten waren uit, maar het was dan ook diep in de nacht en Shae haar ouders waren zich er van bewust dat ze oud genoeg was om zelf haar weg terug te vinden en ook haar eigen tijd van terugkomst te bepalen. Aaron was gestopt met lopen, waardoor ook Shae tot stilstand was gekomen. Ze fronste toen hij vroeg of ze hem weer op zou zoeken op de sloperij. Iets wat ze hoe dan ook wel zou doen, maar ze was nog niet van plan om afscheid te nemen van hem.
‘Jij…’ begon ze haar zin, terwijl ze met haar vinger in zijn borst prikte, ‘jij gaat helemaal nergens naar toe en zeker niet naar die sloperij. Niet voordat ik precies weet wat jij en mevrouw Rost hebben uitgespookt. Je kan niet dit soort dingen aan me vertellen en dan zomaar weglopen,’ zei ze lachend. Ze hoefde niet alle details te weten, maar ze was wel nieuwsgierig hoe hij het voor elkaar had gekregen om met een docent in bed te belanden. Mevrouw Rost had vast wel geweten wie hij was geweest. Iedereen wist wie Aaron was, ondanks dat hij nooit op school was gekomen.
‘Kom op, kom nog even mee naar binnen? Dan pakken we nog wat te drinken en dan kan je me alles vertellen! Daarna mag je weg en dan beloof ik je dat ik je op kom zoeken bij de sloperij.’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was allemaal vast niet zo grappig als hij nuchter geweest was, maar hij kon zijn lach niet inhouden toen Shae er een behoorlijke tijd over deed om tot de conclusie te komen dat hij het bed gedeeld had met mevrouw Rost. Natuurlijk had hij kennis gemaakt met haar als Anna en had hij haar die avond niet mevrouw Rost genoemd, hoewel hij zich wel een enkele keer bijna versproken had. Hij knikte dan ook bij de vraag die Shae hem stelde. Hij en mevrouw Rost. Het was een zeer vermakelijke situatie geweest. Mevrouw Rost, Anna, was waarschijnlijk altijd wel sexy geweest, maar hij had daar nooit eerder oog voor gehad. Hij kon zich echter herinneren dat zijn mannelijke klasgenoten het nooit erg gevonden hadden om naar Engels te gaan dat jaar.
Hij lachte toen Shae haar vinger tegen zijn borstkas prikte, alsof ze hem eens flink de les ging lezen. Hij lachte nog harder bij de woorden die ze uitsprak. Shae was nieuwsgierig naar die avond met hun voormalige Engels docente. Spijt had hij niet van zijn opmerking, het was misschien wel het meest interessante verhaal voor Shae om te horen. Ten slotte wist Shae wie mevrouw Rost was en kon ze zich er een prima beeld bij voorstellen.
Een beetje vertwijfeld keek hij naar het huis. Hoewel hij graag nog meer tijd doorbracht met zijn voormalige beste vriendin, wist hij ook dat haar ouders dat niet op prijs zouden stellen. Haar ouders waren waarschijnlijk niet wakker, maar ze waren behoorlijk zat en zouden hoe dan ook lawaai maken. Toch won de kant die wilde blijven van de kant die wist dat het geen goed idee was.
'We drinken nog wat, maar daarna ga ik echt naar de sloperij!' besliste hij. Waarschijnlijk zou hij de eerste de beste auto pakken en zou hij het niet eens halen naar de auto waar hij normaal gesproken in sliep. Het gaf niet, door de alcohol zou hij de kou toch niet voelen. Hij keek toe hoe Shae met de sleutels prutste en lachte. Het was maar goed dat ze allebei zo ladderzat waren.
Toen Shae de deur eenmaal open had, liep hij achter haar aan naar binnen en plofte hij op de bank. De inrichting van het huis was ook nog hetzelfde als voorheen. Hij keek met een grijns rond zijn lippen naar Shae.
'Mevrouw Rost,' herhaalde hij, waarna hij even bedenkelijk voor zich uit staarde. Het was nuchter al moeilijk om alle vrouwen uit elkaar te halen, maar dronken was dat al helemaal een opgave.
'Oké, ik weet het wel weer,' lachte hij, waarna hij even in zijn ogen wreef en gaapte.
'Ik kwam haar tegen in de kroeg, zoals gewoonlijk. Misschien vond ze me niet interessant op mijn negentiende, maar dat was nu wel anders. Ze heeft me nooit gevraagd naar mijn naam, dus waarschijnlijk wist ze nog wel wie ik was. Ik ging buiten roken en daar begon ze een gesprek. We zette het gesprek voort binnen, hoewel ze liever zoende dan praatte, denk ik. In elk geval, we waren nogal dronken en na een poos gingen we naar haar appartement. Zeker niet de slechtste seks die ik gehad heb,' vertelde hij. Sterker nog, die avond stond redelijk hoog op zijn lijstje.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Gelukkig had Aaron besloten om nog mee naar binnen te gaan, want dit was een verhaal wat Shae maar al te graag wilde horen. Ze was vooral nieuwsgierig of mevrouw Rost nog had geweten wie Aaron was. Waarschijnlijk wel. Aaron was een leerling geweest die behoorlijk was opgevallen, juist door zijn afwezigheid. Shae had ook wel verscheidene keren gesprekken gehad met docenten, die dan toevallig zo waren gegaan dat Aaron opeens ter spraken was gekomen. Van wat ze nog wist, hadden de docenten hun vriendschap altijd heel interessant gevonden. Shae had echter nooit meer verteld dan als dat zij en Aaron enkel goede vrienden waren. Iets wat toentertijd de waarheid was geweest. Nu leek die waarheid weer een beetje tot leven te komen.
Eenmaal binnen was Aaron meteen op de bank gaan zitten. Ondanks dat Shae aan had geboden om wat te drinken, wilde ze nu eerst het verhaal horen. Daarom had ook zij plaatsgenomen op de bank en wachtte ze nieuwsgierig af tot Aaron iets zou vertellen. Ze kon zien dat hij eventjes na moest denken. Iets wat ze begreep, want haar hoofd voelde aan alsof iemand er honderden watten in had gestopt. Als ze iets zou willen vertellen, zou ze eerst alle watten aan de kant moeten duwen voordat ze bij het verhaal zou kunnen komen.
Het was moeilijk voor Shae om er een echte voorstelling bij te maken. Zij kende mevrouw Rost enkel als de lerares die voor de klas had gestaan. Ondanks dat ze geen lelijke vrouw was geweest, en ook nog redelijk jong, had ze er altijd ouder en strenger uit gezien door haar manier van kleden. Daarom kon ze zich ook moeilijk voorstellen dat dezelfde vrouw in een kroeg had gezeten én dat ze graag met Aaron had willen zoenen in plaats van praten.
‘Zeker niet de slechtste seks?’ herhaalde Shae lachend. Ze wist niet of de slechtste seks die met de lesbische vrouw was geweest, maar het zou haar niet heel erg veel verbazen. ‘Wacht, ik ga wat te drinken pakken. Ik ben zo terug!’ Shae kwam overeind van de bank en besefte zich dat ze haar winterjas nog aan had. Met wat moeite maakte ze de knopen los. Ze gooide de jas over het bankstel en liep vervolgens naar de kast waar haar vader altijd zijn drank had bewaard.
Na een kleine zoektocht liep ze met twee glazen en een fles whiskey terug naar Aaron. Ze zette de glazen neer op het bijzettafeltje en schonk er vervolgens een redelijke laag in, waarna ze één van de glazen aan Aaron gaf.
‘Maar ze was zeker niet de slechtste. Dat betekent dat er ook nog een betere moet zijn, toch?’ vroeg Shae aan hem. Zeker niet slecht betekende vaak dat het wel goed was geweest, maar ook weer niet geweldig? Tenminste, dat klonk op dit moment behoorlijk logisch in de oren van Shae. Daarom ging ze er vanuit dat Aaron ooit een keer hele goede seks had gehad. Had iedereen dat niet? Ieder persoon dat ooit geslachtsgemeenschap had gehad, had wel een lijstje waarop stond wie het beste was geweest. Shae had er zelf wel eentje. Die was echter een stuk minder interessant dan die van Aaron, aangezien de namen op haar lijst hem niks zouden zeggen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Nu hij eraan terug dacht, vroeg hij zich af of mevrouw Rost eenzaam was geweest. Alle vrouwen met wie hij het bed gedeeld had, had hij gezoend, maar mevrouw Rost had liever willen zoenen dan praten. Sterker nog, ze had zo min mogelijk gepraat. Nu hij eraan terugdacht, kreeg hij heel erg het idee dat mevrouw Rost heel hard wat affectie nodig had gehad. Een warm lichaam naast haar. Niet dat dat maakte dat hij het minder leuk gehad had, want ze waren het er allebei over eens geweest dat het niet opnieuw zou gebeuren. Dat zij docente was op zijn oude school, had daar vast wel iets mee te maken gehad voor haar, maar hij ging zelden meer dan één keer met dezelfde vrouw. Voor hem was één keer over het algemeen wel genoeg. Hij had zich nooit aan iemand willen binden.
Hij keek Shae na toen ze naar de kast stommelde. Hij lachte, ze hadden echt te veel gedronken. Tijdens het lopen waren ze enkele keren tegen elkaar op gebotst en Shae kon ook de weg naar de kast niet zo makkelijk maken. Het was maar goed dat haar ouders niet meer op haar thuiskomst wachtten.
'Whiskey!' lachte hij triomfantelijk. Alsof ze nog niet dronken genoeg waren. Hij pakte het glas van haar aan en nam een klein slokje, waarna hij Shae met een bedenkelijke blik aankeek. Ze was zeker niet de slechtste geweest, maar er was dus iemand geweest die nog beter was. Ja, die was er wel geweest.
'Ik heb één keer iemand ontmoet die ik niet alleen fysiek aantrekkelijk vond.' Dat was waarop hij koos, hoe aantrekkelijk iemand was. Met een nachtje in bed had je weinig te maken met innerlijk. Voor hem deed dat er ook niet echt toe.
'Het was leuk, maar die week zat ze gebonden aan haar tijd van de maand en dus besloten we een paar dagen later af te spreken,' vertelde hij. Zij had er niet moeilijk over gedaan en hij ook niet, het was nu eenmaal hoe hun lichaam werkte.
'Dat was denk ik de enige keer dat ik volledig nuchter seks heb gehad met iemand. Ik denk dat je haar wel gemogen had, jullie hadden veel gemeen.' Na die keer hadden ze elkaar ook niet meer gezien. Hoewel hij het leuk had gevonden om met haar om te gaan, bleef het feit dat hij zich niet aan iemand wilde binden. Het was leuk geweest en daarmee was het verhaal dan ook wel gedaan. Hij nam nog een flinke slok van zijn whiskey en lachte toen hij de alcohol in zijn keel voelde branden. Dat was lang geleden. Omdat hij zoveel dronk, was hij redelijk wat gewend. De drank moest behoorlijk sterk zijn om hem weer een dergelijk gevoel te bezorgen. Zijn blik gleed weer naar Shae, waarna een frons op zijn gezicht verscheen.
'Je hebt nu geen vriend, toch? Hij zou dit vast niet leuk vinden.' Shae was wel van de vriendjes geweest. Hij had haar er niet over gehoord, maar dat betekende niet dat er geen vriend was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Grijnzend knikte Shae op zijn woorden. De whisky van haar vader was altijd goed geweest, dat had ze geweten. Hij kocht niet zomaar een fles in de supermarkt. Daarvoor ging hij echt naar de slijterij. Wat het gevolg zou zijn van een geopende fles whisky, wist Shae niet, maar het maakte haar nu ook niet veel uit. Ze had Aaron beloofd nog wat te drinken, in ruil voor zijn verhaal. Zijn verhaal had haar niet teleurgesteld. Verre van dat zelfs. Ze vond het heerlijk om er naar te luisteren, maar vooral heel erg grappig. Ook omdat ze zich nog steeds niet goed kon voorstellen dat haar Engels lerares met Aaron in bed was gedoken.
‘Oh, period-seks is niet je ding?’ vroeg Shae plagerig, al kon ze zich niet voorstellen dat iemand daar oprecht van zou kunnen genieten. Door al haar eigen gedachtes, trok ze dan ook een vies gezicht en schudde ze haar hoofd. Zij had waarschijnlijk ook de seks afgeslagen als ze ongesteld was geweest. Zoiets wilde je gewoon niet,
‘Ik ben heel nieuwsgierig naar het enige meisje dat leuk genoeg was voor Aaron Donaire om nuchtere seks mee te hebben!’ zei Shae lachend. Aaron had het gezegd alsof het een behoorlijke prestatie was dat hij seks had gehad met iemand terwijl er geen drank in het spel was geweest. Misschien maakte de drank het ook wel gemakkelijker. Shae was echt benieuwd naar wie het meisje dan was geweest. Het enige wat Aaron weg had gegeven over haar identiteit, was dat ze veel gemeen hadden gehad. Shae wist niet of hij bedoelde dat ze dezelfde interesses hadden gehad, of dat ze simpelweg op elkaar hadden gelegen. Ze zou het meisje echter nooit ontmoeten. Ondertussen wist ze wel dat Aaron de meisjes met wie hij seks had gehad, nooit meer opzocht.
Shae schudde lachend haar hoofd. ‘Nee, ik heb geen vriend.’ Ze had al een tijd geen vaste vriend meer gehad, maar eigenlijk vond ze het wel prima. Ze had er toch geen tijd voor gehad naast haar studie. Daarnaast had ook zij wel genoten van het single zijn, het nergens aan vast zitten. Ze had genoeg jongens gezoend in de tijd dat ze op de campus had gewoond, en er waren ook genoeg andere dingen gebeurd, maar een echte relatie had er nooit in gezeten. Iets waar ze eigenlijk ook niet mee had gezeten. ‘Maar als ik wel een vriend had gehad, dan had hij hier maar aan moeten wennen. Je bent mijn beste vriend.’
Toen Shae zich besefte dat ze Aaron haar beste vriend had genoemd, in de tegenwoordige tijd, sloeg ze haar ogen neer. Ze bekeek de whiskey in haar glas, wat ze vervolgens ronddraaide in haar vingers. In de afgelopen was Aaron ook wel haar beste vriend geweest, maar vooral haar beste vriend van vroeger. Als ze over hem had gepraat, of aan hem had gedacht, dan was dat in de verleden tijd geweest. Zojuist had ze hem weer haar beste vriend genoemd, maar dit keer in de tegenwoordige tijd.
‘Ik bedoel, dat ben je… Toch?’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Bij haar vraag trok hij direct een vies gezicht. Hij kon zich niet voorstellen dat het iemands ding was. Hij kon zich een prima voorstelling maken van hoe het moest zijn en hoewel hij helemaal niets tegen de vrouwelijke cirkel had, stond hij er ook niet bepaald om te springen om onder het bloed te zitten. Hoe heftig het daadwerkelijk zou zijn, wist hij niet, maar het idee alleen al gaf hem de rillingen.
'Ik heb niets tegen jullie maandelijkse ding, maar ik pas voor seks in die week.' Het maakte niet uit hoe graag hij het wilde, in die week zou het simpelweg niet gebeuren.
Hij lachte toen Shae haar nieuwsgierigheid uitsprak. Het was inmiddels al wel weer een poosje geleden. Hoewel ze wel met elkaar gepraat hadden, wist hij niet zo heel veel over het meisje. Hun gesprekken hadden voornamelijk uit grapjes bestaan. Omdat ze wisten dat het na die nacht af zou lopen, hadden ze geen tijd verspild aan een degelijke kennismaking.
'Ze heette Kaya en volgens mij studeerde ze filosofie,' vertelde hij. Heel veel meer wist hij niet over haar. Het was ook niet zo interessant. Hoewel Shae riep dat ze het enige meisje was geweest dat hij leuk genoeg had gevonden, was het ook niet zo geweest dat hij haar beter had willen leren kennen.
Bijna opgelucht zuchtte hij. Het was behoorlijk ongemakkelijk geworden als Shae wel een vriend bleek te hebben. Zelfs als haar vriend niet jaloers was, vond hij het vast niet prettig dat Shae zich zat dronk met een andere jongen. Er gebeurde dan wel niets tussen hen, maar hij kon zich voorstellen dat het geen geruststellende gedachte was dat ze dit deed met een ander.
Het duurde even voor hij besefte wat Shae gezegd had. Haar houding was behoorlijk ongemakkelijk geworden en in eerste instantie had hij slechts verward naar haar gekeken. Pas daarna was doorgedrongen dat ze hem haar beste vriend genoemd had. Iets wat hij al heel erg lang niet meer gehoord had. Hij lachte toen Shae hem om bevestiging vroeg, alsof ze onzeker was over wat hij daarvan vond. Zonder er echt bij na te denken, sloeg hij zijn armen om haar heen.
'Natuurlijk ben ik je beste vriend, Stanley,' lachte hij. Vroeger was hij haar beste vriend geweest en als ze dat nu nog steeds wilde, wilde hij dat ook zijn. Hoewel hij het misschien nuchter niet hardop uit zou spreken, had hij haar wel enorm gemist.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:

Vroeger was het haast vanzelfsprekend geweest dat zij en Aaron beste vrienden waren geweest. Ze hadden veel samen gedaan, ze hadden vrijwel alles van elkaar geweten. Aaron had Shae vertrouwd met bepaalde stukken van zijn leven, waar zij op haar beurt weer heel voorzichtig mee om was gegaan. Toch was het nooit hardop gezegd. Tenminste, niet tegenover elkaar. Misschien was het ook wel nooit nodig geweest. Ze hadden het beide geweten en dat was goed genoeg geweest voor elkaar.
Aaron had zijn armen om haar heen geslagen en automatisch had Shae hetzelfde bij hem gedaan. Ze hadden wel eens geknuffeld. Er bestonden vrienden die elkaar om alles knuffelen. Die elkaar ene knuffel gaven als een begroeting, of als afscheid. Een knuffel omdat ze blij waren, of juist verdrietig. Shae en Aaron waren er nooit zo van geweest. De laatste keer dat ze in zijn armen had gestaan, was de dag geweest waarop ze was vertrokken naar de campus. Toen had ze hem beloofd dat ze terug zou komen, dat ze contact zouden houden en dat ze altijd vrienden zouden blijven, hoe cheesy dat op dat moment ook had geklonken. Uiteindelijk had ze wel haar gelijk gekregen, want ze waren nu nog steeds vrienden. Beste vrienden, dat had Aaron zojuist beaamd.
Met een glimlach op haar gezicht liet ze haar hoofd tegen zijn borstkas aan rusten. Ze was best blij dat hij had bevestigd dat ze vrienden waren. Aaron had namelijk niet veel vrienden gehad en ze had geweten dat hij op sommige momenten ook mensen van zich af had geduwd. Iets wat hij ook bij haar had kunnen doen, maar dat was niet gebeurd. Hij had haar opnieuw toegelaten in zijn leven en ze hoopte dat hij dat ook zou blijven doen.
‘Je mag ook hier blijven slapen?’ vroeg Shae plotseling. Aaron had gezegd dat hij weer terug zou gaan naar de sloperij en daar was niets mis mee, maar ze had hier een warm bed voor hem klaarstaan. Zij en Aaron hadden al behoorlijk lang gedaan over de terugtocht naar haar huis en ondanks dat de alcohol haar hersenen nu behoorlijk aan had getast, was ze zich er van bewust dat Aaron nog wel eens tijdje buiten kon zwerven. Het was alleen nog maar kouder geworden en het was maar de vraag of hij wel bij de sloperij aan zou komen.
‘De logeerkamer staat toch leeg en het is laat,’ gaf Shae als reden. Ze liet Aaron los en werkte zichzelf weer iets omhoog, zodat ze op de klok kon kijken. Het was zeker al half vier geweest, wat betekende dat het eigenlijk veel te laat was om nog in je eentje over straat te zwerven, ook voor een jongen zoals Aaron. Normaal gesproken had ze hem wel laten gaan, maar het was koud vannacht en ze had hier een leeg bed. Dan was het haast gemeen om niet aan te bieden dat hij daar zou kunnen blijven slapen.
Ze zette haar glas weer aan haar lippen en dronk het laatste beetje op. Daarna zette ze het glas naast de fles op de tafel. Dat zou ze nog wel een keer opruimen.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Hoewel hij helemaal geen knuffelaar was, had hij het zo nu en dan wel prettig gevonden om Shae een knuffel te geven. Ze deden het niet om de haverklap, alleen als er iets aan de hand was. De vorige keer was ze vertrokken naar de campus nadat hij haar geknuffeld had. Ze had beloofde dat ze contact zou houden en dat ze voor altijd zijn vriendin zou zijn, maar hij had geweten dat het niet zo makkelijk zou zijn. Zij ging een compleet ander leven tegemoet en hij bleef hier achter, voor hem zou alles blijven zoals het was. De dag dat ze weggegaan was, was ook de dag geweest dat hij geweten had dat hij er daadwerkelijk alleen voor stond. Shae was altijd zijn beste vriendin geweest, hij had nooit meer nodig gehad dan zij. Toen ze eenmaal weg was, had hij zich beseft dat hij alleen was.
Nu zaten ze hier echter weer, in elkaars armen, bevestigend dat ze nog steeds beste vrienden waren. Hun vriendschap zou anders zijn dan voorheen, dat wist hij vrij zeker, maar het was nog steeds een vriendschap die hij heel graag wilde. Shae was jarenlang een belangrijk deel in zijn leven geweest.
Hoewel wat Shae zei helemaal niet grappig was, begon hij toch te lachen. Shae die hem uitnodigde te blijven slapen op de logeerkamer. Ze had het al tientallen keren eerder gedaan en na al deze tijd bleef ze dat nog steeds doen. Wat dat betreft was ze dus duidelijk niet veranderd.
'Ik ben bijna drieëntwintig, Stanley. Geen zorgen, ik red me wel.' In de tijd dat hij veertien geweest was, was het misschien een probleem geweest als hij zo laat nog iets moest regelen voor zichzelf, maar nu was dat anders. De kans was bijna nihil dat hem iets zou overkomen. Hij keek even op de klok, waarschijnlijk zou hij straks de eerste werklui alweer tegenkomen.
Hij keek toe hoe Shae de laatste paar druppels whiskey uit haar glas dronk en volgde vervolgens haar voorbeeld. Shae had gelijk, het was laat en het was tijd dat ze er een einde aan zouden maken. Hij zette zijn glas naast het hare en kwam enigszins wankel overeind.
'Kom op, ik loop wel met je mee naar boven voor het geval dat je van de trap af dondert.' Hij knikte met zijn hoofd richting de trap. Misschien was hij wel bijna net zo zat als Shae was, maar het voelde toch beter als hij gezien had dat ze heelhuids boven aangekomen was. Bovendien had hij meer dan genoeg ervaring met zat zijn en zou hij waarschijnlijk zelf niet van de trap donderen.
'Ligt jullie reservesleutel nog steeds op dezelfde plek?' Hij kon moeilijk de deuren open laten als hij hun huis verliet. Als ze eenmaal haar slaapkamer gevonden had, zou hij wel naar de sloperij gaan. Het was ten slotte niet de eerste keer dat hij Shae in een dergelijke staat naar huis gebracht had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Doe nou niet zo eigenwijs!’ zei Shae tegen haar beste vriend. Ze wist dat hij oud genoeg was om voor zichzelf te zorgen. Het was iets wat hij al jaren deed, maar op dit moment leek het haar geen goed idee om Aaron in zijn eentje terug te laten gaan. Ze wist echter ook dat hij behoorlijk eigenwijs kon zijn en dat hij straks weer naar buiten zou gaan, wat ze ook zou zeggen.
‘Ik ben bijna tweeëntwintig, ik kan heus wel traplopen, Donaire,’ praatte Shae hem na. Hij had gezegd dat hij wel naar buiten zou kunnen gaan. Alsof zijn leeftijd daar echt iets mee te maken had. Shae wist dat hij zichzelf wel zou kunnen verdedigen, mocht er iets gebeuren, maar dat was als hij nuchter was. Nu had hij drank op en ze hadden ook nog eens van alles en nog wat door elkaar gedronken, wat het niet veel beter had gemaakt. Toch kwam Shae wel overeind van de bank en legde ze haar handen rond de arm van Aaron, zodat ze zich aan hem vast kon houden.
‘Wow,’ mompelde ze, toen ze de spieren voelde die Aaron in de jaren dat ze weg was geweest, had getraind. Om er zeker van te zijn dat het echte spieren waren, kneep ze zachtjes in zijn bovenarm. ‘Als je die spieren hebt gekregen van werken op de sloperij, dan moet iedereen daar een workout volgen,’ zei ze, terwijl ze samen met Aaron richting de trap probeerde te lopen. Heel erg goed ging het namelijk niet. Het was maar goed dat Shae, Aaron vast had genomen. Anders had ze al op de grond gelegen.
‘Ik denk het? Onder die ene bloempot.’ Er stonden wel meer bloempotten in hun voortuin, maar Aaron wist welke bloempot Shae bedoelde. Daar had de reservesleutel altijd onder gelegen. Het was iets wat Shae hem jaren geleden had verteld, mocht hij ooit de behoefte hebben gehad om toch in een warm bed te slapen. Veel had hij er niet van gebruik gemaakt, maar het was fijn om te weten dat Aaron nog steeds wist dat er een sleutel was, die hij eventueel kon gebruiken.
Ze waren aangekomen bij de trap, waar Shae één van haar handen op de leuning had gelegd. Met haar andere hand hield ze nog steeds Aaron vast. Het was misschien een aantal jaar geleden dat ze deze trap dagelijks had beklommen, en in die tijd had ze het waarschijnlijk met haar ogen dicht gekund, maar de trap leek volledig te zijn veranderd in de tijd dat ze op de campus had gewoond. De eerste drie treden waren goed gegaan, maar bij de vierde trede zette Shae haar voet verkeerd neer, waardoor ze haar balans verloor en voor de zoveelste keer die avond tegen Aaron aanviel.
Shae wist dat ze haar lach in moest houden, omdat haar ouders aan het slapen waren en het al behoorlijk laat was, maar toch rolde er een lach over haar lippen, terwijl ze zich zelf weer staande probeerde te krijgen. ‘Sorry,’ fluisterde ze lachend naar Aaron, terwijl ze verder ging aan haar klim naar boven. Uiteindelijk kreeg ze het voor elkaar om, samen met Aaron, op de gang te staan.
Ze nam Aaron mee naar haar kamer, waar ze de deur open duwde. Doordat de gordijnen nog open waren en niet voor het raam hingen, werd haar kamer verlicht door het schijnsel van de maan. Shae zag haar bed staan, die er behoorlijk comfortabel uitzag.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
'Dat zien we nog wel als jij de trap op loopt, Stanley,' lachte hij. Het was niet de eerste keer dat hij met Shae mee de trap op liep. Als haar ouders niet thuis waren, bleef hij vaak slapen. Die keren dat hij was blijven slapen, was het ook wel eens voorgekomen dat ze te veel gedronken hadden. Die keren was hij ook achter Shae aan de trap op gelopen.
Hij schoot in de lach toen hij voelde hij Shae in zijn armen begon te knijpen, waarna ze een opmerking maakte over zijn spieren. Shae leek nog niet helemaal door te hebben dat hij veranderd was in de afgelopen drie jaar, alsof ze hem nog zag als dezelfde dertienjarige jongen die ze toen ontmoet had.
'Ik ben bijna tweeëntwintig, ik kan heus wel traplopen,' imiteerde hij Shae lachend toen ze op de vierde trede al tegen hem aan viel. Hoewel hij nog redelijk stabiel op zijn benen stond, durfde hij de leuning van de trap ook niet zo goed los te laten om haar weer overeind te duwen. Ze had er niet veel aan als hij ook zou vallen, dan lagen ze samen op de grond. Dus wachtte hij tot ze het zelf voor elkaar kreeg. Iets wat nog verrassend snel ging. De rest van de weg naar boven ging echter niet zo snel en hij zuchtte dan ook opgelucht toen ze eindelijk bovenaan in de gang stonden.
Hij stommelde achter Shae aan en keek even rond in haar slaapkamer. Haar kamer was iets volwassener geworden, waarschijnlijk had ze de spullen van de campus naar haar eigen kamer verhuisd. Hij gaapte en liep naar de gordijnen, die hij voorzichtig dicht trok. Hij liep weer terug naar Shae en glimlachte.
'Ik zie je wel weer een keer verschijnen, Stanley,' zei hij bij wijze van afscheid. Echter, toen hij zich wilde omdraaien, zag hij haar wankelen op haar benen. Zonder erbij na te denken, stak hij zijn armen uit om haar op te vangen. Dat maakte het allen maar erger. Hij wankelde ook op zijn benen en trok haar mee in zijn val. Samen vielen ze op haar bed. Hij schoot in de lach, maar legde zijn hand voor zijn mond om het geluid te smoren. Haar ouders sliepen op dezelfde etage. Hij kreunde toen de kamer om hem heen begon te draaien.
'Nog twee minuten en dan ga ik echt weg,' murmelde hij. Als hij nu op zou staan, zou hij waarschijnlijk direct weer omvallen. Hij keek even opzij naar Shae, maar hij kreeg zijn beeld niet helemaal scherp en sloot heel even zijn ogen. God, hij had geen idee hoe hij het voor elkaar zou krijgen om weer op de sloperij te komen, maar hij weigerde ook de logeerkamer te gebruiken. Haar ouders zouden het zeker niet prettig vinden om hem daar aan te treffen. Haar ouders zouden het waarschijnlijk niet eens prettig vinden om te weten dat Shae hem opgezocht had. Misschien moest ze het hen maar gewoon niet vertellen.
Zijn zorgen verdwenen echter al snel in een diepe slaap.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het voordeel aan goed, en veel, drinken was dat de drinker vaak ook werd getrakteerd op een heerlijke, diepe slaap. Een slaap waarin vrij weinig kon gebeuren. Shae en Aaron hadden zich die avond beide al snel overgegeven aan hun moeheid en ze hadden behoorlijk stil op het bed gelegen, op het feit na dat één van de twee de warmte op had willen zoeken en ze zo iets dichter tegen elkaar aan waren beland. Als iemand echter aan hen zou vragen wie er was begonnen met knuffelen, zouden ze het alle twee net zo lang ontkennen totdat het gesprek uiteindelijk niet meer relevant zou worden.
Ondanks dat Shae in een behoorlijk diepe slaap zat, was er nog altijd één stem die haar wakker kon maken. Haar moeder had haar vaak genoeg in de ochtend wakker geroepen, soms om haar te laten weten dat ze al weg zou gaan, soms om Shae te laten weten dat ze naar school moest en dus niet langer in haar bed kon blijven liggen.
‘Shae!’ Met het besef dat haar moeder inderdaad tegen haar aan het praten was, kwam ook de pijn in haar hoofd opzetten. Met haar handen ging ze opzoek naar haar deken, zodat ze die over haar hoofd kon trekken en het gepraat van haar moeder kon negeren. Haar handen konden de dekens echter niet vinden. Shae had de hele nacht, of het gedeelte van de nacht dat ze hier had geslapen, op de dekens gelegen. Wel vonden haar handen een lichaam naast haar. Het duurde een paar seconden voordat ze door had dat het lichaam toebehoorde aan Aaron. Ze kon zich, nu ze er over na dacht, ook niet herinneren dat Aaron ooit naar de sloperij was gegaan. Wat hem had doen besluiten dat hij hier had kunnen blijven, wist Shae niet. Eigenlijk was ze ook wel blij dat hij een rustige, warme nacht had gehad.
‘Shae Stanley, jongedame, ik praat tegen je!’
Kreunend, en geheel tegen haar zin, opende Shae haar ogen, waar ze eerst een paar keer in moest wrijven om weer helder te kunnen zien. Zoals verwacht, stond haar moeder aan het einde van haar bed, helemaal aangekleed om naar wek te gaan. De wekker op Shae haar nachtkastje gaf aan dat het nog geen eens half negen was. Heel veel meer dan vier uur had ze dus niet geslapen. ‘Mam, ik ben eenentwintig, je hoeft me niet meer elke ochtend wakker te maken,’ klaagde ze, terwijl ze een gaap probeerde te onderdrukken.
‘Precies. Je bent eenentwintig en dat betekent dat je weet dat je niet terug bent gekomen om je af te laten leiden met…’ de ogen van haar moeder gleden naar Aaron, wie ook wakker leek te worden door de conversatie die er nu gaande was.
‘We gingen wat drinken, hij was te dronken om terug te gaan, dus ik liet hem hier slapen? Niks aan de hand,’ verzekerde ze haar moeder, al wist Shae dat het niet eens ging om wat er precies was gebeurd tussen hen. Het ging haar moeder er vooral omdat Aaron hier was. Ze had zijn aanwezigheid nooit echt op prijs gesteld, zelfs dat wist Shae nog wel met haar kater. Ze had haar ouders echter nooit een goede reden gevonden om de vriendschap tussen haar en Aaron te beëindigen en zo dacht ze er nog steeds over.

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Hoewel hij echt niet had willen blijven slapen, was het toch gebeurd. Het was laat geweest en ze hadden allebei veel meer gedronken dan goed voor hen was. Toch had hij goed geslapen. Een diepe slaap waarin hij voor de verandering niet wakker werd door het ongemak van slapen in een auto.
Waar hij wel wakker van werd, was het geluid van een vrouwelijke stem. In eerste instantie reageerde hij er niet op, maar toen hij de stem een tweede keer hoorde, ontwaakte hij langzaam uit zijn slaap. Hij wreef in zijn ogen voor hij zijn ogen opende, waarbij hij ook direct opmerkte dat er een lichaam wel heel dichtbij hem lag. Pas nadat hij zijn ogen geopend had, besefte hij zich dat hij naast Shae in slaap gevallen was. Hoe hij dat voor elkaar gekregen had, wist hij niet meer zo goed. Het laatste wat hij zich had kunnen herinneren, was dat ze beneden nog aan de whiskey gegaan waren.
De woorden die gesproken waren, waren niet binnen gekomen. Zijn hoofd bonkte en hij was nog te ver weg om daadwerkelijk mee te krijgen waar over gesproken werd. Pas toen hij Shae hoorde zeggen dat haar moeder haar niet meer wakker hoefde te maken, begreep hij waar het gesprek over ging. Zijn blik gleed naar haar moeder, die met enigszins gefrustreerde blik naar hen keek.
'Het spijt me, mevrouw Stanley, het was niet de bedoeling dat ik hier zou blijven vannacht.' Hij had ook geen idee hoe het zover gekomen was. Normaal gesproken stemde hij er niet mee in om hier te blijven slapen. Hij duwde zichzelf overeind en bromde zacht toen hij de druk op zijn hoofd voelde. Het was leuk geweest, maar nu had hij net iets minder plezier in het drankspelletje.
'Ik moet nu naar mijn werk. Ik spreek je nog wel als ik thuis ben, jongedame.' Met die woorden verliet haar moeder de slaapkamer. Heel even keek hij haar na, waarna hij zijn hand door zijn haren haalde en hij Shae een beetje verdwaasd aankeek.
'Ik denk dat het tijd wordt dat ik vertrek,' mompelde hij. Waarschijnlijk zou Shae nog wel een preek krijgen over haar vriendschap met hem en hoe eerder hij weg was, hoe beter dat voor haar zou zijn. Het was geen goed idee geweest om hier nog iets te drinken. De volgende keer zou hij vertrekken als ze haar huis eenmaal bereikt hadden. Hij schudde zijn hoofd en kwam overeind, waarna hij zijn shirt recht trok en hij even naar Shae keek. Waarschijnlijk zag hij er net zo brak uit als zij. De volgende keer dat ze besloten iets te gaan doen, moesten ze misschien iets beter op hun drankgebruik letten.
'Succes vanavond.' Haar moeder kennende zou ze er vanavond nog wel eens moeilijk over kunnen doen. Niet alleen had Shae weer tijd met hem doorgebracht, maar ze hadden ook nog eens in één bed geslapen. Dat ze aangekleed waren, betekende dat er verder niets gebeurd was, maar hij geloofde niet dat haar moeder zich daar op dit moment druk over maakte.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Zelf zag Shae de ernst van de situatie niet in. Misschien was haar moeder niet heel blij met het feit dat Aaron bij haar in bed had gelegen, maar meer dan dat was er niet gebeurd? Ze lagen niet naakt naast elkaar in bed, ze waren nergens mee bezig geweest, dus ze vond de reactie van haar moeder behoorlijk overdreven. Op dit moment had ze echter niet de energie om er iets van te zeggen.
‘Mam,’ verzuchtte Shae, toen haar meldde dat ze er na haar werk nog wel een gesprek over zouden hebben. Toen Shae net thuis was komen wonen, had ze niet verwacht dat haar moeder haar zou behandelen als een tiener die zich niet aan de regels had gehouden. Ze had een goede vriend een slaapplek aangeboden. Dat was het verantwoordelijke geweest om te doen? Als ze Aaron in zijn eentje naar buiten had laten gaan, had hij net zo goed ergens op een bankje in het park in slaap kunnen vallen. Iets wat hem vast niet goed had gedaan. Ze wist nog steeds niet waarom Aaron toch had besloten om hier te slapen, maar ergens was ze blij dat hij die beslissing had gemaakt.
Shae haar moeder was echter al verdwenen. Beneden hoorde ze de voordeur open en dicht gaan, wat betekende dat ze weg was. Shae wilde zich net weer in het bed laten zakken toen Aaron zei dat het tijd was voor hem om te gaan. Shae wist niet of haar vader nog thuis was, maar als er niemand meer was, dan was het eigenlijk onzin dat Aaron nu snel weg wilde. ‘Wil je niet eerst wat eten? Je mag ook wat pakken en meenemen voor onderweg?’ Ze wist dat hij voor zichzelf kon zorgen en dat hij, waarschijnlijk, tegen haar in zou gaan, maar dan had ze het in ieder geval aangeboden. Wel pakte ze een strip met paracetamol uit haar nachtkastje, die ze vervolgens naar Aaron gooide. ‘Voor in je dashboardkastje,’ grapte ze, wetende dat de strip die er in had gelegen, bijna op was geweest. Als hij elke avond zo dronk, dan snapte ze ook wel dat die strip zo snel zijn einde had bereikt.
‘Dankjewel, denk ik?’ Shae wist wel wat ze kon verwachten van haar moeder. Ze zou waarschijnlijk beginnen over het feit dat ze Aaron al in geen jaren meer had gezien en dat het haar zo goed had gedaan, dat er nog zoveel anderen waren met wie ze bevriend kon raken en dat ze het zich niet kon veroorloven om met iemand zoals Aaron om te gaan in deze tijd van haar leven. Ze had het allemaal al vaker gehoord. Aaron had haar situatie nooit verslechterd, op wat voor manier dan ook. Hij had haar misschien een paar keer afgeleid van huiswerk, of ze hadden samen een dagje gespijbeld, maar dat was allemaal haar eigen keuze geweest. Aaron was hetgeen geweest wat ze nodig had gehad om een beetje te ontsnappen aan haar saaie, veilige leven en ze was ontzettend blij dat ze Aaron nu weer in haar leven had. Zeker met alles wat er nu in haar leven gebeurde.
‘Je ziet me wel een keer verschijnen op de sloperij.’

@Auloire

Account verwijderd

schreef:
Waarschijnlijk zouden ze nooit meer praten over het feit dat ze op een dergelijke manier samen in slaap gevallen waren en samen wakker geworden waren. Er werd nooit meer over gesproken en het zou lijken alsof het nooit gebeurd was. Ook nu werd er niet over gesproken. Zijn blik gleed van de deur naar Shae, waarna zijn blik weer naar de deur gleed.
'Het is wel oké, Shae. Ik red me wel,' beloofde hij. Hij geloofde niet dat Shae hem ooit had gezien als een of andere gebroken ziel die ze op had willen lappen, maar ze had hem wel altijd willen helpen. Al vele malen had ze hem onderdak en eten aangeboden, wetende dat hij in een auto sliep en vooral vroeger geen geld gehad had om eten te kunnen betalen. Nu hij op de sloperij werkte, kon hij wel eten betalen, maar het zou nooit zo zijn als anderen. Hij at nooit warm, zijn maaltijden bestonden vrijwel altijd uit brood.
Hij lachte toen Shae hem een strip paracetamol toewierp. Iets waar hij direct spijt van kreeg. Hij legde zijn hand tegen zijn hoofd en kreunde gepijnigd. De volgende keer konden ze het beter houden op een paar glazen. Geen drankspelletjes meer.
'Ik zie je op de sloperij, Stanley.' Hij glimlachte even naar Shae, zwaaide met de strip in zijn handen en liep toen de deur door. Heel voorzichtig liep hij de trap op. Tot zijn grote opluchting trof hij haar vader niet aan beneden. Vlug liep hij door het huis, naar de voordeur. Hij duwde de voordeur achter zich dicht en stak vrijwel direct een sigaret op. Hoewel roken niet het beste idee was met een enorme kater, verlangde hij er toch flink naar. Vreemd genoeg voelde hij zich alsof er nooit iets veranderd was. Alsof Shae nooit weggeweest was. Shae was nog zoals ze altijd geweest was en haar ouders stelden zijn aanwezigheid nog steeds niet op prijs. Een glimlach speelde rond zijn lippen, waarna hij zijn hoofd schudde en hij doorliep. Hij kon niet geloven dat er drie jaren verstreken waren en Shae en hij nog steeds op dezelfde manier met hem om konden gaan.
De rest van de dag had hij doorgebracht in de auto. Pas toen het weer donker begon te worden, was hij wakker geworden. Die avond had hij echter geen zin gehad om erop uit te trekken. Hij had geen zin gehad om met een vrouw te praten en in haar bed te belanden. Hoewel de auto nu ook niet bepaald comfortabel was, stond het idee hem niet aan om in de kroeg te gaan zitten, wetende waar hij dan zou eindigen. Dus had hij geslapen. Hij had geslapen alsof hij in geen drie jaar meer geslapen had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De winter trok langzaam door het land. De kou bleef aanhouden, met gure winden en grijze dagen. Sneeuw was er nooit gevallen, maar gevroren had het wel. Iets wat had gezorgd voor veel uitglijders op de fiets, files en chagrijnige mensen die in de ochtend eerder hun bed uit moesten omdat ze voor de zoveelste keer hun raam ijsvrij moesten maken.
Dat waren echter voorbeelden waar Shae niet mee bezig was geweest. Elke avond dat ze het kouder had voelen worden, had ze aan haar beste vriend gedacht. Want ondanks de grote preek die ze van haar moeder had gehad, waren zij en Aaron nog steeds vrienden. Natuurlijk had haar moeder al haar oude woorden weer uit de kast gehaald. Ze had Shae verteld dat Aaron simpelweg niet goed was voor haar, zeker niet nu ze bezig was met haar scriptie. Ook had haar moeder nadrukkelijk benoemd dat ze het de afgelopen jaren zo goed had gedaan zonder Aaron. Shae had zich echter niks van de preek aangetrokken. Ze was oud genoeg om zelf te bepalen wie haar vrienden waren. Aaron was haar beste vriend geweest, dus haar moeder had kunnen verwachten dat ze hem weer op zou zoeken.
Iets wat Shae nog een aantal keer had gedaan. Ze was op de sloperij geweest, ze hadden samen door de stad gezworven, ze waren zelfs nog een keer wat gaan drinken. Toen hadden ze beide echter wel beter op hun drankgebruik gelet. Shae had toen zelfs toe kunnen kijken hoe Aaron een gesprek was begonnen met een vrouw, met wie hij uiteindelijk ook naar huis was gegaan. Shae had het best humoristisch gevonden om hem in een hele andere rol te zien dan ze van hem gewend was. Normaal was Aaron niet echt een versierder geweest. Charme had hij altijd gehad, dat wel. Die avond was alleen de eerste keer geweest dat Shae hem het had zien gebruiken.
Zelf was Shae bezig met een ander soort gebruik. Het hongerige gevoel wat ze soms in haar lichaam kreeg, was maar op één manier te stillen en ze wist zelf heel goed waarmee. Op de campus had Shae genoeg mensen gekend wie haar hadden kunnen voorzien met een potje pillen, maar in haar eigen woonplaats was dat een stuk lastiger. Ze had een redelijke voorraad gehad toen ze weg was gegaan, maar ook die was behoorlijk geslonken in de tijd dat ze weer thuis was gaan wonen.
Shae probeerde de pillen alleen te gebruiken als het echt nodig was. Van de week was het echter nodig geweest. Ze had wederom een deadline gehad, maar ze had haar tijd liever aan andere dingen willen besteden dan aan school. Daardoor had de een paar avonden door moeten halen, waar ze de pillen voor nodig had gehad. Of het haar scriptie ten goede had gedaan, wist ze niet, maar ze had in ieder geval nog wat ingeleverd. Een deze dagen zou ze haar feedback ontvangen, maar daar wilde ze liever niet aan denken.
Ook vandaag hadden zij en Aaron afgesproken. Shae had iets speciaals bedacht, namelijk dat ze op het dak van hun oude school zouden sneaken. Heel lastig was het niet, aangezien er verschillende brandtrappen waren. Ze waren het terrein al opgelopen en ze stonden nu onderaan de trap. Ze zouden wel langs een paar ramen kopen, wat betekende dat er leerlingen en docenten waren die hen zouden kunnen zien, maar dat maakte het ergens alleen maar leuker om dit te doen.
‘Klaar?’ vroeg ze aan Aaron, wie naast haar stond.

@Auloire

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld